Seks
alle pijlers
Minnaar deel 12
zaterdag 7 augustus 2010 om 12:27
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
maandag 23 augustus 2010 om 15:52
maandag 23 augustus 2010 om 16:00
wat vind je een ego opmerking van mijn minnaar stew? Over dat uitzoeken van mijn huwelijk? Het staat er nu wel wat anders dan dat ie het zei hoor.
Dus koude kalkoen gaat het worden. Hij zei zelf ook: als we elkaar blijven mailen of zien dan kan blijf ik in je hoofd rondzwerven en kan je geen goede beslissingen maken.
Dus koude kalkoen gaat het worden. Hij zei zelf ook: als we elkaar blijven mailen of zien dan kan blijf ik in je hoofd rondzwerven en kan je geen goede beslissingen maken.
maandag 23 augustus 2010 om 16:05
quote:Very Cherry schreef op 23 augustus 2010 @ 13:19:
Ach, de oude garde die weet dat en da's genoeg
Haha, en HVJ komt zeker pas kijken hier...
VC, ik moet eerlijk zeggen dat ik je wat langere post beter vind dan je confronterende korte posts. Dat neemt niet weg dat ik het met de inhoud van de korte ook eens ben.
Jahoe, ik had het een en ander opgeschreven, maar je sv kan het niet beter aanpakken, met zo’n enorm egoïstische opmerking laten blijken dat hij weinig geduld en nul begrip heeft. Het lijkt me dat hij zichzelf hiermee diskwalificeert als een eventuele nr1.
Ik hoop dat je sterk in je schoenen staat als hij hier op terug komt of weer contact zoekt.
En natuurlijk heeft je huwelijk kans van slagen. Zorg dat je weer goed in je vel komt te zitten, eventueel met hulp. Steek je energie in je relatie. Dat kun je sv toch laten weten, kan hij ook rustig op vakantie.
Bindi, als ik lees dat jij ‘mee werkt aan koppelpogingen’ dan denk ik aan een (onderbewust) soort schuldgevoel. Ik veroordeel dat niet, maar hoe vind je ex dat? Ik zou me ongemakkelijk voelen als mijn ex me zou proberen te koppelen.
Ach, de oude garde die weet dat en da's genoeg
Haha, en HVJ komt zeker pas kijken hier...
VC, ik moet eerlijk zeggen dat ik je wat langere post beter vind dan je confronterende korte posts. Dat neemt niet weg dat ik het met de inhoud van de korte ook eens ben.
Jahoe, ik had het een en ander opgeschreven, maar je sv kan het niet beter aanpakken, met zo’n enorm egoïstische opmerking laten blijken dat hij weinig geduld en nul begrip heeft. Het lijkt me dat hij zichzelf hiermee diskwalificeert als een eventuele nr1.
Ik hoop dat je sterk in je schoenen staat als hij hier op terug komt of weer contact zoekt.
En natuurlijk heeft je huwelijk kans van slagen. Zorg dat je weer goed in je vel komt te zitten, eventueel met hulp. Steek je energie in je relatie. Dat kun je sv toch laten weten, kan hij ook rustig op vakantie.
Bindi, als ik lees dat jij ‘mee werkt aan koppelpogingen’ dan denk ik aan een (onderbewust) soort schuldgevoel. Ik veroordeel dat niet, maar hoe vind je ex dat? Ik zou me ongemakkelijk voelen als mijn ex me zou proberen te koppelen.
maandag 23 augustus 2010 om 16:31
@Roos Dat het me geen pijn doet is natuurlijk niet zo, ik ben misschien al veel langer met een afscheid bezig en ik denk dat jij een heel goed punt hebt wanneer je zegt dat ex-nr 1 nooit mijn echte grote liefde is geweest. Hoe dierbaar hij mij ook is.
Dat brengt mij gelijk bij het punt van Haddock, er zit ook zeker wel iets van schuldgevoel (behoorlijk veel..). Ik vind mijzelf echt niet zo geweldig dat ik denk dat ex niets is zonder mij, ik weet alleen dat de breuk niet voor hem had gehoeven en ik had ook echt wel graag gehad dat het had gewerkt Het is immers echt een super lieve, grappige en leuke kerel. Ik hoop dat we een stukje van de speciale band die we hebben kunnen houden, Ergens denk ik dat dit beter gaat wanneer hij nieuw geluk heeft gevonden.. Ik zou het heel erg vinden al het contact met hem te verliezen.
Toevoeging: Ex vond het overigens ook wel vreemd toen hij er over na dacht, maar het ontstond heel spontaan en het is ook een hele leuke dame.. Heb alleen een telefoonnummer doorgespeeld.
Dat brengt mij gelijk bij het punt van Haddock, er zit ook zeker wel iets van schuldgevoel (behoorlijk veel..). Ik vind mijzelf echt niet zo geweldig dat ik denk dat ex niets is zonder mij, ik weet alleen dat de breuk niet voor hem had gehoeven en ik had ook echt wel graag gehad dat het had gewerkt Het is immers echt een super lieve, grappige en leuke kerel. Ik hoop dat we een stukje van de speciale band die we hebben kunnen houden, Ergens denk ik dat dit beter gaat wanneer hij nieuw geluk heeft gevonden.. Ik zou het heel erg vinden al het contact met hem te verliezen.
Toevoeging: Ex vond het overigens ook wel vreemd toen hij er over na dacht, maar het ontstond heel spontaan en het is ook een hele leuke dame.. Heb alleen een telefoonnummer doorgespeeld.
maandag 23 augustus 2010 om 16:35
haddock en stew: ik moet even iets rechtzetten want ik heb het niet goed verwoord volgens mij.
Ex-minnaar zei niet in die woorden: zoek het maar uit hoe het nou zit met je huwelijk. Maar meer zo:
Alleen op deze manier kan je uitzoeken waarom je niet gelukkig bent. Want zo lang ik rond blijf dwalen gaat het namelijk niet eerlijk.
Dus mijn voorstel is ..................volledige stilte zodat je "geen vervuiling" hebt in je gedachten over je huwelijk.
Dat klinkt dus stukken minder ego.
Maar okay, net het laatste mailtje ontvangen, en we zijn er beiden over uit, dat het over en uit is.
Hij heeft ook in de gaten dat ik er helemaal doorheen zit, en dat dat nooit de bedoeling moet zijn van zo'n soort relatie.
Ex-minnaar zei niet in die woorden: zoek het maar uit hoe het nou zit met je huwelijk. Maar meer zo:
Alleen op deze manier kan je uitzoeken waarom je niet gelukkig bent. Want zo lang ik rond blijf dwalen gaat het namelijk niet eerlijk.
Dus mijn voorstel is ..................volledige stilte zodat je "geen vervuiling" hebt in je gedachten over je huwelijk.
Dat klinkt dus stukken minder ego.
Maar okay, net het laatste mailtje ontvangen, en we zijn er beiden over uit, dat het over en uit is.
Hij heeft ook in de gaten dat ik er helemaal doorheen zit, en dat dat nooit de bedoeling moet zijn van zo'n soort relatie.
maandag 23 augustus 2010 om 16:51
Jahoe, ik las het wrs verkeerd, ik dacht dat hij zei dat je zo'n beslissing niet op basis van een ontmoeting kan maken. Maar goed, jullie zijn gestopt, nu gaan werken aan jezelf en je huwelijk. Veel sterkte!
Bindi, ik denk dat Rooss gelijk heeft, hij was niet je grote liefde. Je bent geen ijskonijn hoor, want je denkt wel aan hem, en ook aan zijn geluk. Heb je trouwens nog contact met je (ex) minnaar?
Bindi, ik denk dat Rooss gelijk heeft, hij was niet je grote liefde. Je bent geen ijskonijn hoor, want je denkt wel aan hem, en ook aan zijn geluk. Heb je trouwens nog contact met je (ex) minnaar?
maandag 23 augustus 2010 om 17:06
quote:haddock schreef op 23 augustus 2010 @ 16:05:
[...]
VC, ik moet eerlijk zeggen dat ik je wat langere post beter vind dan je confronterende korte posts. Dat neemt niet weg dat ik het met de inhoud van de korte ook eens ben.Geef je een vinger nemen ze weer de hele hand he
[...]
VC, ik moet eerlijk zeggen dat ik je wat langere post beter vind dan je confronterende korte posts. Dat neemt niet weg dat ik het met de inhoud van de korte ook eens ben.Geef je een vinger nemen ze weer de hele hand he
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
maandag 23 augustus 2010 om 17:25
@Bindi, ik herken je 'schuldgevoel'. Vooral als ik de posts lees van Bkstr denk ik: moet ik me niet ook zo voelen? Waarom voel ik zo weinig?
Dat hij al een nieuwe vrouw in zijn leven heeft is confronterend maar ergens ook wel geruststellend.
Al is het hele gedoe met minnaar slopend (ja Jahoe dat herken ik) en moeilijk, toch zou ik er geen seconde van hebben willen missen. Het is fijn om te weten hoe verliefd ik kan zijn.
Ik stond net even met wat collega's koffie te drinken, kwam het gesprek op heftige relaties, over bij elkaar blijven voor kinderen, roepen dat je weggaat en niet gaat scheiden. Precies de dingen die ik niet wil horen maar o zo waar zijn..
Dat hij al een nieuwe vrouw in zijn leven heeft is confronterend maar ergens ook wel geruststellend.
Al is het hele gedoe met minnaar slopend (ja Jahoe dat herken ik) en moeilijk, toch zou ik er geen seconde van hebben willen missen. Het is fijn om te weten hoe verliefd ik kan zijn.
Ik stond net even met wat collega's koffie te drinken, kwam het gesprek op heftige relaties, over bij elkaar blijven voor kinderen, roepen dat je weggaat en niet gaat scheiden. Precies de dingen die ik niet wil horen maar o zo waar zijn..
maandag 23 augustus 2010 om 18:38
slopend is het zeker crea. Maar ik heb er geen spijt van.
Het heeft goede en minder goede dingen gebracht, en ik kan er wat van leren.
En ja, ik moet het willen. Minnaar was ook heel stellig in de cold turkey theory. Als hij het kan, dan kan ik het zeker.
Ik bedenk me net: mijn relatie is niet slecht. Nooit aan gedacht zelfs totdat minnaar in mijn leven kwam.
Ik ben veranderd en zie dingen anders. Maar daar kan over gesproken worden met nr1.
Zal ook niet altijd makkelijk zijn. Maar ik ga proberen die positieve dingen er uit te pikken, want die zijn er. Kijk maar eens naar onze kids.
(zo dit was een post geschreven vanuit het verstand hahaha)
Het heeft goede en minder goede dingen gebracht, en ik kan er wat van leren.
En ja, ik moet het willen. Minnaar was ook heel stellig in de cold turkey theory. Als hij het kan, dan kan ik het zeker.
Ik bedenk me net: mijn relatie is niet slecht. Nooit aan gedacht zelfs totdat minnaar in mijn leven kwam.
Ik ben veranderd en zie dingen anders. Maar daar kan over gesproken worden met nr1.
Zal ook niet altijd makkelijk zijn. Maar ik ga proberen die positieve dingen er uit te pikken, want die zijn er. Kijk maar eens naar onze kids.
(zo dit was een post geschreven vanuit het verstand hahaha)
maandag 23 augustus 2010 om 19:54
maandag 23 augustus 2010 om 21:49
@ Jahoe: voorzichtig wil ik toch het volgende aan je vragen: als je sv niet 'de stekker eruit had getrokken', had jij het dan wel gedaan? Eerdere posts schrijf je nog dat jullie er allebei niet mee kunnen stoppen, en in je laatste paar lees ik dat het met name sv is die zegt dat je nu moet werken voor je relatie. Maar wat is jóuw mening? Wat wil jij echt? Begin bij jezelf en bij niemand anders meid!
Bindi & Crea: ik heb bij jullie posts soms het omgekeerde gevoel! Als ik lees bij Crea dat ex nr1 een ander heeft, dan draait mijn maag om (ja ja VC, ik weet het, lekker hypocriet). Ik weet ook niet of ik in mijn emotie mijn oude leven mis, of alleen exnr1. Is misschien wat kort door de bocht beschreven..? Ik denk dan terug aan de afgelopen 10 jaar, wat we allemaal samen deden, en dat dat nooit meer voor zal komen, en dan wordt ik zo verdrietig. Maar in goede dagen (lees: sterk, niet twijfelend, blik op 1 of 2 dagen vooruit gericht) weet (ratio) ik dat wij geen toekomst meer hebben. Dat we niet op dezelfde golflengte zitten en er geen diepgang en intimiteit meer in onze relatie zat. Maar dat verdomde gevoel steeds...
Bindi & Crea: ik heb bij jullie posts soms het omgekeerde gevoel! Als ik lees bij Crea dat ex nr1 een ander heeft, dan draait mijn maag om (ja ja VC, ik weet het, lekker hypocriet). Ik weet ook niet of ik in mijn emotie mijn oude leven mis, of alleen exnr1. Is misschien wat kort door de bocht beschreven..? Ik denk dan terug aan de afgelopen 10 jaar, wat we allemaal samen deden, en dat dat nooit meer voor zal komen, en dan wordt ik zo verdrietig. Maar in goede dagen (lees: sterk, niet twijfelend, blik op 1 of 2 dagen vooruit gericht) weet (ratio) ik dat wij geen toekomst meer hebben. Dat we niet op dezelfde golflengte zitten en er geen diepgang en intimiteit meer in onze relatie zat. Maar dat verdomde gevoel steeds...
dinsdag 24 augustus 2010 om 07:55
quote:Bindi schreef op 23 augustus 2010 @ 16:31:
@Roos Dat het me geen pijn doet is natuurlijk niet zo, ik ben misschien al veel langer met een afscheid bezig en ik denk dat jij een heel goed punt hebt wanneer je zegt dat ex-nr 1 nooit mijn echte grote liefde is geweest. Hoe dierbaar hij mij ook is.
..... ik weet alleen dat de breuk niet voor hem had gehoeven en ik had ook echt wel graag gehad dat het had gewerkt Het is immers echt een super lieve, grappige en leuke kerel. ...... Ik zou het heel erg vinden al het contact met hem te verliezen.
.....
Bindi: heb nog na zitten denken over jouw post
Ik denk dat het verschil er inderdaad misschien in kan zitten dat exnr1 echt mijn grote liefde is (geweest?). De overeenkomst is wel dat ook hier exnr1 de oplossing niet perse zag in een breuk (die zag hij overigens nergens in, hij was er passief in zeg maar) en ik toen voelde dat het niet meer ging. Ik zou ook zo graag willen dat het wel gelukt was, net als jij. Misschien is het dan extra pijnlijk, om wel te voelen dat het je grote liefde is, maar je te realiseren dat het er niet meer in zit? En misschien maakt dat dan dat ik zo'n last heb van mijn gevoel, en jij wat minder?
*bkstr zit alweer te grienen achter de laptop*
Gisteren lang met vriendin gepraat; blijf me met vlagen afvragen of we misschien nog andere opties hadden. Vriendin wees me er steeds op dat exnr1 niet veranderen zal, en dat moet ik natuurlijk ook niet willen, maar ik zou gewoon zo graag willen dat het wel werkt tussen ons; samen gelukkig oud worden met hem. Maar hij kan niets met mijn emoties, met mijn behoefte aan praten en diepgang, en dat breekt ons uiteindelijk weer op (zegt mijn verstand).
*realiseer me dat ik behoorlijk off topic ben; als dit hier niet wenselijk is voor wie dan ook, laat het me aub weten! Het voelt gewoon zo vertrouwd hier, maar het topic is hier ws niet voor bedoeld...*
@Roos Dat het me geen pijn doet is natuurlijk niet zo, ik ben misschien al veel langer met een afscheid bezig en ik denk dat jij een heel goed punt hebt wanneer je zegt dat ex-nr 1 nooit mijn echte grote liefde is geweest. Hoe dierbaar hij mij ook is.
..... ik weet alleen dat de breuk niet voor hem had gehoeven en ik had ook echt wel graag gehad dat het had gewerkt Het is immers echt een super lieve, grappige en leuke kerel. ...... Ik zou het heel erg vinden al het contact met hem te verliezen.
.....
Bindi: heb nog na zitten denken over jouw post
Ik denk dat het verschil er inderdaad misschien in kan zitten dat exnr1 echt mijn grote liefde is (geweest?). De overeenkomst is wel dat ook hier exnr1 de oplossing niet perse zag in een breuk (die zag hij overigens nergens in, hij was er passief in zeg maar) en ik toen voelde dat het niet meer ging. Ik zou ook zo graag willen dat het wel gelukt was, net als jij. Misschien is het dan extra pijnlijk, om wel te voelen dat het je grote liefde is, maar je te realiseren dat het er niet meer in zit? En misschien maakt dat dan dat ik zo'n last heb van mijn gevoel, en jij wat minder?
*bkstr zit alweer te grienen achter de laptop*
Gisteren lang met vriendin gepraat; blijf me met vlagen afvragen of we misschien nog andere opties hadden. Vriendin wees me er steeds op dat exnr1 niet veranderen zal, en dat moet ik natuurlijk ook niet willen, maar ik zou gewoon zo graag willen dat het wel werkt tussen ons; samen gelukkig oud worden met hem. Maar hij kan niets met mijn emoties, met mijn behoefte aan praten en diepgang, en dat breekt ons uiteindelijk weer op (zegt mijn verstand).
*realiseer me dat ik behoorlijk off topic ben; als dit hier niet wenselijk is voor wie dan ook, laat het me aub weten! Het voelt gewoon zo vertrouwd hier, maar het topic is hier ws niet voor bedoeld...*
dinsdag 24 augustus 2010 om 09:01
quote:bkstr schreef op 23 augustus 2010 @ 21:49:
@ Jahoe: voorzichtig wil ik toch het volgende aan je vragen: als je sv niet 'de stekker eruit had getrokken', had jij het dan wel gedaan? Eerdere posts schrijf je nog dat jullie er allebei niet mee kunnen stoppen, en in je laatste paar lees ik dat het met name sv is die zegt dat je nu moet werken voor je relatie. Maar wat is jóuw mening? Wat wil jij echt? Begin bij jezelf en bij niemand anders meid!
Ik kan het inderdaad niet, ik heb het gevoel dat als ik hem laat gaan, dat ik iets heel moois laat schieten.
Waarom hij dat zei: ik had gezegd: ik vind dat mensen moeten gaan scheiden als hun huwelijk niks meer is, en niet omdat ze een ander liefje hebben. Dat dat vluchtgedrag is.
Dat vind ik niet eerlijk tegenover nr1, niet tegenover minnaar en ook niet tegenover mezelf.
Kortom: ik zie door de bomen het bos niet meer, en moet eerst erachter zien te komen wat ik nou zelf wil.
Want het zou natuurlijk wel de weg van de minste weerstand zijn om naar minnaar te vluchten en alles hier achter te laten.
En ik heb nog wel een klein beetje verstand (denk ik)
@ Jahoe: voorzichtig wil ik toch het volgende aan je vragen: als je sv niet 'de stekker eruit had getrokken', had jij het dan wel gedaan? Eerdere posts schrijf je nog dat jullie er allebei niet mee kunnen stoppen, en in je laatste paar lees ik dat het met name sv is die zegt dat je nu moet werken voor je relatie. Maar wat is jóuw mening? Wat wil jij echt? Begin bij jezelf en bij niemand anders meid!
Ik kan het inderdaad niet, ik heb het gevoel dat als ik hem laat gaan, dat ik iets heel moois laat schieten.
Waarom hij dat zei: ik had gezegd: ik vind dat mensen moeten gaan scheiden als hun huwelijk niks meer is, en niet omdat ze een ander liefje hebben. Dat dat vluchtgedrag is.
Dat vind ik niet eerlijk tegenover nr1, niet tegenover minnaar en ook niet tegenover mezelf.
Kortom: ik zie door de bomen het bos niet meer, en moet eerst erachter zien te komen wat ik nou zelf wil.
Want het zou natuurlijk wel de weg van de minste weerstand zijn om naar minnaar te vluchten en alles hier achter te laten.
En ik heb nog wel een klein beetje verstand (denk ik)
dinsdag 24 augustus 2010 om 09:06
Bkstr, jij zit mij in elk geval niet in de weg! Ik weet niet of het off topic is, ik weet niet of jouw andere kijk naar je nr 1 met je minnaar te maken heeft. Maar wat hier al vaak is gezegd: meestal is het hebben van een minnaar een teken aan de wand voor je relatie, blijf (wat mij betreft) hier gewoon lekker van je afschrijven.
Jahoe, minnaar is echt gestopt? Hoe voel je je? Je weet diep in je hart dat dit het beste is, voelt het ook zo? Als de afleiding weg is, word je terug geworpen op jezelf, je relatie, je gezin. Dat kan heel confronterend zijn maar ik denk dat je je hier over een poosje heel rustig bij voelt.
Jahoe, minnaar is echt gestopt? Hoe voel je je? Je weet diep in je hart dat dit het beste is, voelt het ook zo? Als de afleiding weg is, word je terug geworpen op jezelf, je relatie, je gezin. Dat kan heel confronterend zijn maar ik denk dat je je hier over een poosje heel rustig bij voelt.
dinsdag 24 augustus 2010 om 09:39
Bkstr, natuurlijk ben jij hier op je plek. Blijf het ajb van je afschrijven.
Jahoe, laat ik voorop stellen dat ik dit niet hatelijk bedoel. Maar ik ben steeds met stomheid geslagen hoe het zo ver heeft kunnen komen bij jou. Was jouw huwelijk zó slecht, zit jij zo slecht in je vel dat je je zo enorm kunt laten meeslepen? Ik weet dat jij ervan overtuigd bent dat je denkt van je minnaar te houden. Maar kom op zeg, jullie hebben elkaar één keer gezien en verder alleen virtueel contact. Daar ga je je huwelijk toch niet voor opbreken! Ik hoop echt dat je nu verstandig blijft want ik ben zo bang dat je er spijt van gaat krijgen. Veel sterkte!
Jahoe, laat ik voorop stellen dat ik dit niet hatelijk bedoel. Maar ik ben steeds met stomheid geslagen hoe het zo ver heeft kunnen komen bij jou. Was jouw huwelijk zó slecht, zit jij zo slecht in je vel dat je je zo enorm kunt laten meeslepen? Ik weet dat jij ervan overtuigd bent dat je denkt van je minnaar te houden. Maar kom op zeg, jullie hebben elkaar één keer gezien en verder alleen virtueel contact. Daar ga je je huwelijk toch niet voor opbreken! Ik hoop echt dat je nu verstandig blijft want ik ben zo bang dat je er spijt van gaat krijgen. Veel sterkte!
dinsdag 24 augustus 2010 om 10:00
@Bkstertje: ik voel met je mee. Zo heb ik het ook ervaren. Grote liefde, maar toch de connectie kunnen kwijtraken. Samen een heleboel goede en leuke en liefdevolle jaren en momenten en toch "vervuilt" die liefde met een laagje ergernissen, tegenvallers en teleurstelling. Bijv dat hij je niet emotioneel kan steunen, praten.
Maar mannen zijn iha niet van die praters en analyseerders over gevoelens, vergeet dat svp niet. Daar zitten ook sekseverschillen in en ook die verschillende stijlen, dat is vaak geen onwil, maar zit er nu eenmaal niet in, als iemand zo gewoon niet is, maar eerder praktisch is en afleiding danwel oplossing als antwoord heeft. Emotioneel delen van gevoelens en erover praten is echt een vrouwending en veel vrouwen worstelen hiermee met hun man/vriend.
Mijn ex heeft dat ook niet, dat soort diepgang, is een doener (werk, sport,ontspanning, kicks, tv, films kijken).. traditioneel waren het de vrouwen die emotionele ondersteuning gaven (man en kinderen). Ze zijn er wel, dit soort gevoelsmannen, maar ik kom er niet veel tegen. En bij gebrek aan dat soort communicatie kan eea doodbloeden. Vooral als jij hem wel altijd emotioneel gesteund hebt en hij er voor je gevoel niet is als jij dat nodig had. (ook dat ken ik: ik steunde hem toen hij onderuit ging, maar hij was nergens toen ik ziek was).
Die liefde is er ongetwijfeld nog, onder dat laagje, bij jou ook. Voor jou voelt het oppervlakkig, voor hem is het al genoeg om gewoon een huis en leven en vriendenkring te delen. Dat maakt het ook zo moeilijk. Ook hij wil kunnen zijn wie hij is en geliefd zijn om wie hij is. Die diepgang vind ik zelf vooral bij vriendinnen (en ook niet allemaal).
En dan toch afstand moeten/willen doen van alles wat er wel is (aan liefde en goede bedoelingen) maakt dat je de goede dingen opeens heel heftig voelt. Wat je voor je gevoel al kwijt was toen je nog wel samen was. Ik ben er ook van overtuigd dat die liefde er nog is. Daarvoor kiezen, dat dat onvoldoende bevredigend is, is gewoon heel moeilijk. Ik noem dat wrang: het is er wel, maar het gaat niet. Dat doet pijn.
Spijt, wroeging, eigen aandeel, alles passeert bij mij ook weleens de revue. Maar als hij hier dan is, denk ik na een half uurtje alweer: het is goed zo, ga maar weer..
Ik noem het "op zielsniveau van iemand houden", maar niet (meer) op dagelijks niveau mogelijk. Er zijn dan toch te weinig overeenkomsten in leefstijl en interesses, om die connectie te houden. Heel soms is dat er wel, ff een fijn gesprek, wat dieper. Maar doorgaans blijft het bij praktische dingen. Dat kan iemand zijn manier van zorgzaamheid zijn.
En misschien waarderen wij dat weer te weinig? Loopt het teveel uiteen? Ik weet wel dat die verschillen zeer kunnen opbreken: uiteindelijk mis je dat bij elkaar, wat je zelf belangrijk vindt/geeft (emotionele danwel praktische steun).
Sorry, lang stuk, kan het niet korter zeggen. Ik wil bijv echt de tijd nemen en 100% aandacht kunnen geven als ik met iemand praat, neem ik geen telefoon op enz, ben geen multitasker..ex duikt half achter krant, pc of mobiel, in de auto rijdend, multitasker, waardoor je het idee krijgt dat ie niet "erbij is", geen interesse, je niet ziet staan, half met iets anders bezig. Dat is niet zo, maar denk ik: laat maar. Geeft bepaalde onverschilligheid, gevoel van niet betrokken zijn, kortaf.
Ik weet niet of je dat echt kan veranderen. (Zoontje heeft dat wel kunnen afgdwingen, 100% aandacht als ze samen iets doen en dat is gelukt). Anderen klagen er ook over (incl zijn huidige vriendin). Ik werd er ook onverschillig terug van, begon nergens meer over. Ik liet het erbij.
Af en toe schreef ik per mail dat ik nog veel van hem hield en mijn dank & waardering uitsprak voor alles wat ik voorheen niet zag, vanzelfsprekend vond, maar later wel zag, hoe bijzonder eigenlijk, alles wat ie deed en doet, voor ons/mij. Dan is die connectie er wel weer even.
Werkte beter dan verwijten en wijzen op zijn "tekortkomingen", maar ik meende het ook. Negatieve dingen kunnen zo gaan overheersen, dat je de goede vergeet. Als het dan over en "kwijt" is, komen die goede ook naar boven. Het is belangrijk om dat ook (alsnog) naar elkaar uit te spreken. Die jaren zijn niet weggegooid, maar blijft wrang, vind ik, dat het soms niet genoeg is..
(ben gelijk aan mijn quotum van vandaag)
Big voor jou! Het slijt, dat wel!
Maar mannen zijn iha niet van die praters en analyseerders over gevoelens, vergeet dat svp niet. Daar zitten ook sekseverschillen in en ook die verschillende stijlen, dat is vaak geen onwil, maar zit er nu eenmaal niet in, als iemand zo gewoon niet is, maar eerder praktisch is en afleiding danwel oplossing als antwoord heeft. Emotioneel delen van gevoelens en erover praten is echt een vrouwending en veel vrouwen worstelen hiermee met hun man/vriend.
Mijn ex heeft dat ook niet, dat soort diepgang, is een doener (werk, sport,ontspanning, kicks, tv, films kijken).. traditioneel waren het de vrouwen die emotionele ondersteuning gaven (man en kinderen). Ze zijn er wel, dit soort gevoelsmannen, maar ik kom er niet veel tegen. En bij gebrek aan dat soort communicatie kan eea doodbloeden. Vooral als jij hem wel altijd emotioneel gesteund hebt en hij er voor je gevoel niet is als jij dat nodig had. (ook dat ken ik: ik steunde hem toen hij onderuit ging, maar hij was nergens toen ik ziek was).
Die liefde is er ongetwijfeld nog, onder dat laagje, bij jou ook. Voor jou voelt het oppervlakkig, voor hem is het al genoeg om gewoon een huis en leven en vriendenkring te delen. Dat maakt het ook zo moeilijk. Ook hij wil kunnen zijn wie hij is en geliefd zijn om wie hij is. Die diepgang vind ik zelf vooral bij vriendinnen (en ook niet allemaal).
En dan toch afstand moeten/willen doen van alles wat er wel is (aan liefde en goede bedoelingen) maakt dat je de goede dingen opeens heel heftig voelt. Wat je voor je gevoel al kwijt was toen je nog wel samen was. Ik ben er ook van overtuigd dat die liefde er nog is. Daarvoor kiezen, dat dat onvoldoende bevredigend is, is gewoon heel moeilijk. Ik noem dat wrang: het is er wel, maar het gaat niet. Dat doet pijn.
Spijt, wroeging, eigen aandeel, alles passeert bij mij ook weleens de revue. Maar als hij hier dan is, denk ik na een half uurtje alweer: het is goed zo, ga maar weer..
Ik noem het "op zielsniveau van iemand houden", maar niet (meer) op dagelijks niveau mogelijk. Er zijn dan toch te weinig overeenkomsten in leefstijl en interesses, om die connectie te houden. Heel soms is dat er wel, ff een fijn gesprek, wat dieper. Maar doorgaans blijft het bij praktische dingen. Dat kan iemand zijn manier van zorgzaamheid zijn.
En misschien waarderen wij dat weer te weinig? Loopt het teveel uiteen? Ik weet wel dat die verschillen zeer kunnen opbreken: uiteindelijk mis je dat bij elkaar, wat je zelf belangrijk vindt/geeft (emotionele danwel praktische steun).
Sorry, lang stuk, kan het niet korter zeggen. Ik wil bijv echt de tijd nemen en 100% aandacht kunnen geven als ik met iemand praat, neem ik geen telefoon op enz, ben geen multitasker..ex duikt half achter krant, pc of mobiel, in de auto rijdend, multitasker, waardoor je het idee krijgt dat ie niet "erbij is", geen interesse, je niet ziet staan, half met iets anders bezig. Dat is niet zo, maar denk ik: laat maar. Geeft bepaalde onverschilligheid, gevoel van niet betrokken zijn, kortaf.
Ik weet niet of je dat echt kan veranderen. (Zoontje heeft dat wel kunnen afgdwingen, 100% aandacht als ze samen iets doen en dat is gelukt). Anderen klagen er ook over (incl zijn huidige vriendin). Ik werd er ook onverschillig terug van, begon nergens meer over. Ik liet het erbij.
Af en toe schreef ik per mail dat ik nog veel van hem hield en mijn dank & waardering uitsprak voor alles wat ik voorheen niet zag, vanzelfsprekend vond, maar later wel zag, hoe bijzonder eigenlijk, alles wat ie deed en doet, voor ons/mij. Dan is die connectie er wel weer even.
Werkte beter dan verwijten en wijzen op zijn "tekortkomingen", maar ik meende het ook. Negatieve dingen kunnen zo gaan overheersen, dat je de goede vergeet. Als het dan over en "kwijt" is, komen die goede ook naar boven. Het is belangrijk om dat ook (alsnog) naar elkaar uit te spreken. Die jaren zijn niet weggegooid, maar blijft wrang, vind ik, dat het soms niet genoeg is..
(ben gelijk aan mijn quotum van vandaag)
Big voor jou! Het slijt, dat wel!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 24 augustus 2010 om 10:04
@roos: wat is gestopt? We mailen toch nog, omdat we altijd alles uit willen praten.... (zeer vermoeiend)
@stew: ik ben eigenlijk ook met stomheid geslagen hoe dit heeft kunnen gebeuren met me. Ik zie mezelf toch als een niet domme vrouw die normaal erg nuchter is.
Hij heeft iets met me gedaan.... en daar weet ik de vinger niet op te leggen.Echt heel raar en verwarrend.
Wees maar niet bang dat ik mijn huwelijk op ga breken omdat ik 1 date met hem heb gehad. Zo stom ben ik nou ook weer niet.
Alhoewel ik denk verliefd op hem te zijn. Ik hou van die vent, maar ik hou van zoveel mensen, dus op wat voor manier, daar ben ik niet uit. En daar kan je mijns inziens alleen achter komen door elkaar vaker te zien (en dan not just sex).
Bindi noemde zichzelf van de week ijskonijn.... En dat is precies wat ik voel. Krijg ik een lief sms-je van nr1 of een briefje.... dan denk ik: lief van 'm, maar wat moet ik er mee?. Daar schrik ik van, dat wil ik niet. Waarom ben ik zo ijskonijnerig?
Pffff... dit is niet erg ontopic he? Geloof dat ik naar de psyche of relatiepijler moet.
@stew: ik ben eigenlijk ook met stomheid geslagen hoe dit heeft kunnen gebeuren met me. Ik zie mezelf toch als een niet domme vrouw die normaal erg nuchter is.
Hij heeft iets met me gedaan.... en daar weet ik de vinger niet op te leggen.Echt heel raar en verwarrend.
Wees maar niet bang dat ik mijn huwelijk op ga breken omdat ik 1 date met hem heb gehad. Zo stom ben ik nou ook weer niet.
Alhoewel ik denk verliefd op hem te zijn. Ik hou van die vent, maar ik hou van zoveel mensen, dus op wat voor manier, daar ben ik niet uit. En daar kan je mijns inziens alleen achter komen door elkaar vaker te zien (en dan not just sex).
Bindi noemde zichzelf van de week ijskonijn.... En dat is precies wat ik voel. Krijg ik een lief sms-je van nr1 of een briefje.... dan denk ik: lief van 'm, maar wat moet ik er mee?. Daar schrik ik van, dat wil ik niet. Waarom ben ik zo ijskonijnerig?
Pffff... dit is niet erg ontopic he?
Geloof dat ik naar de psyche of relatiepijler moet.
dinsdag 24 augustus 2010 om 10:24
Jahoe, niet on topic?? De OP gaat over of je een minnaar kunt hebben zonder gevoelens te krijgen dus als 1 post on topic is, is het de jouwe wel.
Dat de smsjes van je man je even niet zo heel veel doen, snap ik wel. Je hoofd en hart zijn even vervuld van je minnaar en nummer 1 is er toch wel...hoe lullig ook.
Je mailt nog steeds...je hebt je in je hoofd geprent dat je alles uit moet praten. Als dat zo vermoeiend is, kap er dan mee.
Nou ja, je weet wel wat je te doen staat, ik zal er over ophouden...
Dat de smsjes van je man je even niet zo heel veel doen, snap ik wel. Je hoofd en hart zijn even vervuld van je minnaar en nummer 1 is er toch wel...hoe lullig ook.
Je mailt nog steeds...je hebt je in je hoofd geprent dat je alles uit moet praten. Als dat zo vermoeiend is, kap er dan mee.
Nou ja, je weet wel wat je te doen staat, ik zal er over ophouden...
dinsdag 24 augustus 2010 om 10:41
Jahoe wat ben je ongelofelijk tegenstrijdig. Enerzijds beweer je door de bomen het bos niet meer ziet en zelf wil uitzoeken wat je wil, ongeacht je minnaar, anderzijds ren je je hormonen achterna door "uit te willen zoeken op welke manier je nou van je scharrel houdt". Hoezo zou je dat willen weten? Al of niet doorgaan met je huwelijk hangt volgens jou toch niet van je minnaar af?
En ach, ik lees hier toch al jarenlang steeds dezelfde geijkte verhalen. Een huwelijk wordt een sleur, de spanning verdwijnt, het lijf reageert niet meer zoals vroeger, komt er iemand in beeld die de aandacht trekt, en ineens wordt er een soort paralel-universum gecreeërd waarin eigen wetten gecreëerd worden, mensen in hun eigen geleuter gaan geloven, en waarin ineens alles kan en mag om het hogere doel te dienen; voelen dat je leeft uitzoeken "wat je nou wil". En intussen worden er puinhopen gecreeërd waar je U tegen zegt. En maar doorgaan, met "uitvinden wat je nou wil en wie je bent".
Ik heb ooit 1 iemand hier gezien, weet niet meer wie, die er gewoon eerlijk voor uitkwam; Ik ben laf, want ik wil alles.
En ach, ik lees hier toch al jarenlang steeds dezelfde geijkte verhalen. Een huwelijk wordt een sleur, de spanning verdwijnt, het lijf reageert niet meer zoals vroeger, komt er iemand in beeld die de aandacht trekt, en ineens wordt er een soort paralel-universum gecreeërd waarin eigen wetten gecreëerd worden, mensen in hun eigen geleuter gaan geloven, en waarin ineens alles kan en mag om het hogere doel te dienen; voelen dat je leeft uitzoeken "wat je nou wil". En intussen worden er puinhopen gecreeërd waar je U tegen zegt. En maar doorgaan, met "uitvinden wat je nou wil en wie je bent".
Ik heb ooit 1 iemand hier gezien, weet niet meer wie, die er gewoon eerlijk voor uitkwam; Ik ben laf, want ik wil alles.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
