minnaar deel 13

@Slang: ja, dat is ook een beetje wat ik dacht. Dat de vraag is of wat/hoe ik zou willen wel aan bod zou komen. Al kan ik tegenwoordig ook genieten van "gewone" seks, het hele spel eromheen vind ik juist zo leuk. En als ik eenmaal iemand "afgeschreven" heb, ligt die leukspannende lading er af voor mij, soort afgesloten hoofdstuk, ofwel: het ijzer smeden als het heet is, he?



Aan de andere kant kan je het ook zo bekijken dat je af en toe een lekkere avond kan hebben, de drempel is wel kleiner als ik iemand al ken. Ik had misschien wel kunnen aanhoren wat hij te zeggen had, misschien heeft ie er idd over nagedacht. (ik vond het toen te eenzijdig en teveel door hem bepaald, ook wanneer daten/contact, teveel lastminute ook, of lastminute afzeggen).



Misschien toch een optie als "oefenmateriaal", voor the time being?



Vannacht had ik de aandacht van een ex van mijn vriendin (jaren geleden, op haar initiatief uit), maar dat is denk ik een no-go, haar kennende. En te lief voor mij, leuk uiterlijk, relaxt persoon, maar te oppervlakkig en nietszeggend, als ik haar verhalen mag geloven.. Zo iemand die alles aanbidt wat je doet/bent, ongecompliceerd is, kan ook fijn zijn (maar geen uitdaging?).



Als je wil is het zo gemakkelijk te krijgen, dat werd gisteren weer bevestigd. Misschien moet ik maar eens wat makkelijker worden?



@Toy: jeetje, dinsdag weer en vrijdag ook? En tussendoor nog werken? Haha, plan je je niet helemaal vol? Energie genoeg? Of krijg je daar juist die energie van? (kan ook nog)!

Hotel in de buurt zou voor mij niet kunnen, er werken te veel mensen die ik ken, of via via ken.

Als je een bekende ziet, iets ver van je af, dan was ik het gewoon niet. Er liep iemand die erg op mij leek...

En van dichtbij? tja, dan heb je misschien een probleem...



@suzy: je denkt wel erg veel na? Soms moet je je ook de praktijk ondervinden. "Gevoel" is maar een woord als je het niet beleefd hebt.

En sex/ relatie is tussen een hem en je vriendin is anders dan hem en jou. Zelf ondervinden dus.



@angel ik heb er niet lang mee rond gelopen. Als iets mij niet duidelijk is, vraag ik om duidelijkheid. Daar heb ik recht op. Maar voordat ik door had dat ik het niet helemaal begreep...haha daar ging tijd overheen.



@toy geweldig! alle voorpret, de date zelf, en het na gloeien...

het was een collega en ik had daar duidelijk niks te zoeken. Minnaar zag t probleem niet maar ik heb liggen janken vd spanning. Volgende keer regel ik een ander hotel

Verder was t overigens heerlijk en fijn, wat ben ik dol op die man.

@ creabea: echt shit...

Maar die collega heeft toch niets te maken met jouw prive leven, ik bedoel, wat maakt het uit of je daar wel of niet iets te zoeken heeft? Het is jouw weekend? Je hoeft het er maandag niet eens over te hebben, maak er geen issue van.

Of heb ik iets over het hoofd gezien?



Ik heb voor deze week 2 dates staan met mijn sv.

Is dat ook afwijkend? Zoals de mailtjes vanaf ons vakantieadres.

Ik weet niet wat wel en wat niet een "normale frequentie" is... Ik weet gelukkig wel wat goed en niet goed aanvoelt.

@slang: ook jij kan beter loslaten wat "normaal" is in sv-opzicht en frequenties of wat wel en not done is.. wie bepaalt die regels dan? Jullie zelf toch? wat jullie prettig vinden hierin?



Wat mij betreft: ik ken mijn vriendin langer dan vandaag en exen zijn (voor haar) een "no go", ook al is het jaren geleden en "hoefde/hoeft zij hem zelf niet meer. En ook als zij haar oog op iemand heeft laten vallen, zijn die al een no go,ook als dat niks wordt.. Kan me daar ook iets bij voorstellen, heb dat zelf ook iig tov ex-echtgenoot en vriendinnen van mij, die allerlei intieme details van mij weten of over die persoon met mij gedeeld hebben (in dit geval niet, iig geen seksuele details).



En voor wat exsv betreft: ben natuurlijk niet voor niks gestopt daarmee, oa vanwege gebrek aan (mijn behoefte aan) aandacht/opgeilen voor en ook enige interesse na en buiten dates om.. Als ie contact had opgenomen en erop terug was gekomen had dat misschien blijk kunnen geven van die interesse.



Nu alleen als ie me bij toeval ziet en daarmee "bewijst" dat voor mij dat er niks veranderd is in die zin. Die behoefte is er dan kennelijk niet, tenzij hij me ziet/aan mij denkt/ 's avonds laat pas, dus nog steeds voornl wanneer hij in de mood is en me dan uitnodigt voor "een drankje bij hem". Daar paste ik voor, en nog. Zegt ie: sms me dan maar. Terwijl hij mij wil zien/spreken/zin heeft, niet vanuit mij komt. Ik denk allang niet meer aan hem, en ook niet op het moment dat ik hem toevallig egens tegenkom, dat ik dan opeens terplekke zin krijg in hem oid.



@Crea: shit voor je, maar misschien moet jij je daar minder druk over maken, als je minnaar zich niet al te druk maakt. Hij is toch degene die iets uit te leggen heeft en niet jij?

Wat is het ergste wat er kan gebeuren? hoe die collega naar jou/jullie kijkt? Nou en? Zijn zaak toch niet? Wat geeft het, dat je iets doet wat "niet hoort"? Wat als het bekend wordt in jouw bedrijf? Tast het jouw status aan, hoe ze over je denken? Is dat heel belangrijk? Staan er banen op het spel of is het meer angst dat erover geroddeld wordt? Of zijn vrouw ter ore komt?



Volgens mij komt dit zo enorm vaak voor, denk alleen al aan meerdaagse congressen enzo, tussen collega's. Ik zou me er niet te druk over maken, al is het misschien een logische angst, als je een verborgen relatie hebt, hoor. Een van de angsten die erbij komen kijken, betrapping. Misschien moet je wat meer schijt lak krijgen aan wat anderen denken/vinden? Je veroordeelt hiermee jezelf denk ik nl harder dan je omgeving of collega's zouden doen. Meer de angst voor de angst, die dit zo gespannen maakt of je eigen gevoel van "wat ik doe kan/mag gewoon niet".

@ suzy: Ik vroeg het mij af, omdat dit de eerste keer is dat ik vreemd ga en dacht dat er hier vast mensen zijn die dit ook hebben meegemaakt.

Ik ben benieuwd naar hun ervaringen.

Beleven meerdere het contact met hun sv, op de manier zoals ik dat doe?

Tegelijkertijd voelt dit contact, zoals ik het nu beleef met mijn sv, erg goed en geniet ik ervan. Ik weet dat het voor ons wel prettig aanvoelt.

Crea, je bent single en aan niemand verantwoording schuldig. Vanwaar je 'paniek' reactie in dat hotel.

Is toch minnaar zijn probleem?

Hij wil buiten de deur neuken. Moet jij je dan verantwoordelijk voelen voor de pakkans?

Hij boft het maar met jou.

Inderdaad Crea, ik vind het ook vooral zíjn probleem. En aangezien hij er zich niet druk om maakt...



Weekend met minnaar was erg fijn. Misschien wel té fijn, want nu zit ik gigantisch met mijn gevoelens in de knoop. Hopelijk zijn al die emoties morgen gezakt en denk ik weer wat meer rationeel ipv met mijn gevoel. Ik heb nu echt zo'n 'het-is-weer-voorbij-dip'.

Boompje, een heel weekend? Jeetje wat heftig joh.

Dat landen hè, dat blijft een lastig ding. Ik heb gemerkt: hoe meer afleiding, hoe beter. Maar dan nog...

Ja, ik vind het verrekte lastig... Zeker omdat we nog geen nieuwe afspraak hebben en het daardoor nu helemaal een eindeloze leegte lijkt. Hij heeft aangegeven het qua frequentie te willen minderen uit zelfbescherming en ik wil niet pushen om dan al een nieuwe datum vast te zetten. Aan de andere kant geeft zo'n datum mij weer iets van houvast.



Het was gewoon erg fijn, gezellig en het voelde spannend en toch vertrouwd. Ach, ik weet hoop maar dat de heftigste emoties morgen gezakt zijn

O jee, de frequentie omlaag? Zou dat nou helpen tegen hevige gevoelens? Ik weet het niet hoor. Als de gevoelens groeiende zijn helpt niks meer denk ik. Accepteren? Zoals HVJ wel eens mooi uitlegt?

Plannen jullie altijd meteen weer een vervolgdate?

Normaal hebben we altijd wel wat gepland ja en nu dus niet. En of het helpt... Ik weet het niet. Ik geloof daar ook niet zo in: het vertraagt het proces hooguit wat. Accepteren van de gevoelens? Ik wil dat best doen, maar hij heeft er moeite mee en probeert het toch wat te onderdrukken. Dat maakt het voor mij ook lastig om mijn eigen gevoelens te accepteren.

@Boompje: ik denk dat een leven met minaar erbij gewoon een leven met veel (heftige) ups en downs gepaard gaat. Je zoekt die (leuke) spanning en de keerzijde kriig je erbij cadeau. Het brengt veel onbalans en onrust ook in je leven. Tegenover misschien het leven op 1 ljn, stabiel en "vanzelfsprekend", ofwel "saai" en voorspelbaarder..

Ik weet het Suzy en ik heb de impact daarvan vooraf onvoldoende ingeschat. Ik zit er nu qua gevoel al erg diep in, maar mijn verstand roept nu ook weer heel hard dat ik dit gewoon een halt toe moet roepen. Maar dat verdomde gevoel hè... Plus dat er dan ook een mooie vriendschap weg zal vallen, dat wil ik ook echt niet.



Dat hoort nou eenmaal ook bij dit leven hè, die dilemma's

Gevoel moet je niet onderschatten, Boompje. Het overheerst over het verstand, en is erg moeilijk uit te schakelen. Dat kan je tevoren ook niet weten. Zoals ik het zie is het ingewikkeld en dat realiseer je je niet als het leuke nog overheerst, dat bagatelliseer je, je hebt vaak geen idee dat gevoel zich verder verdiept en pijnlijk/frustrerend wordt..



Ergens is het ook een grote valkuil. Je denkt vooraf dat het beheersbaar is, goed te scheiden is, of je wil dat gewoon. Maar het kan heel anders uitpakken.. Meer voelen dan wenselijk is, of juist teleurstellend. Maar dat wil je in het begin ook niet weten, dan overheerst het positieve ervan, het wakkerschudden van lang geleden gevoelde gevoelens en de wenselijkheid ervan.



Ik denk dat veel mensen met een minnaar/minnares geen idee hebben van de impact ervan op termijn. In die zin is het een valkuil/fuik waar je in loopt. En niets bindt meer dan heftige positieve en negatieve gevoelens (gemis, niet vervuld verlangen, onbereikbaarheid).



Veel dingen die je van een normale relatie niet zou pikken, pik je hier wel (bijv weinig tijd/aandacht/seks). Seks is kennelijk een sterk bindmiddel (of het gebrek eraan een sterk ondermijnende factor in binding).



Enne, als je ergens van geniet, wil je daar meer van. Meestal is minderen moeilijker. En zit meer er niet in. Ik denk dat het op den duur dan een soort "wet" is, dat het mettertijd linksom of rechtsom altijd frustrerend wordt..

Ben het zoals vaker roerend met Haddock eens (welkom terug haddock ): is vooral probleem van minnaar Crea. Goed dat je ervan genoten hebt trouwens.



Hier heerlijk weekend gehad! Jaja, het gaat al 3 (!!) dagen achter elkaar goed, is me dat wat! Van het weekend zowel exnr1 als minnaar gezien. En voelt beiden prima. Op naar het werk, en vasthouden dit gevoel!!!

Goed nieuws, Bkster! houden zo en werk ze!

quote:Rooss4 schreef op 03 oktober 2010 @ 20:49:

O jee, de frequentie omlaag? Zou dat nou helpen tegen hevige gevoelens? Ik weet het niet hoor. Als de gevoelens groeiende zijn helpt niks meer denk ik. Accepteren? Zoals HVJ wel eens mooi uitlegt?

Plannen jullie altijd meteen weer een vervolgdate?



Als je tegen dingen vecht, groeit het, het krijgt spierballen zeg maar.

Die gevoelens zijn er en laten zich niet wegduwen.

Geniet ervan, waarom zouden die gevoelens eigenlijk niet mogen?

Ik ben erg benieuwd naar de redenen waarom.

Minnaar ( sv?) wil de laatste maanden ook minder contact om een of andere reden. Hij vindt me of niet zo interessant meer of hij voelt juist teveel ( hij zegt dat het moet omdat het anders de relatie met zijn nr 1 teveel beinvloedt en dat wil hij niet). Ik vind er niets aan op deze manier maar ik kan denk ik niet anders dan zijn wens respecteren. Ik word niet leuker als ik blijf zeuren om contact. Zijn laatste mail is nu echt een maand geleden en ik heb in de tussentijd 3 smsjes gekregen, altijd na mijn initiatief. We hebben elkaar 1 keer irl gevoeld en dat was gewoon super. Ik zit nog steeds vol met twijfel en vind dat niet leuk. HVJ en Rooss, jullie schrijven dat vechten tegen gevoel niet helpt maar wat helpt dan wel? Ik wil af van mijn gevoel voor hem maar ik zou niet weten hoe. Als ik heel eerlijk ben zou het stoppen van het contact ws het best zijn. Gewoon uit mijn hoofd en dat lukt beter als er ook echt niets meer is maar mijn gevoel wil hem niet kwijt. Stiekem hoop ik dat het hem lukt om over een tijdje weer gewoon het contact te hebben en te willen hebben dat we hadden. Ik ben bang dat ik dat misloop als ik nu het contact stop.

Waarom de gevoelens er niet gewoon mogen zijn?



Tja, van mij mogen ze er op zich best zijn, maar minnaar zegt daarover het volgende: Hij is verliefd op mij, maar is bang dat naarmate we vaker afspreken en de tijd verstrijkt hij nog verliefder gaat worden en dat is kansloos, omdat hij geen relatie met mij kan hebben. Hij is bang om gekwetst te worden als zijn gevoel zich verder gaat ontwikkelen. Ik weet dat hij een koele kikker kan zijn, maar ik denk dat hij uiteindelijk zijn gevoelens toch niet tegen kan houden. En eerlijk gezegd denk ik dat hij het afkapt zodra zijn gevoelens te heftig worden.



Ik weet wel redelijk wat ik voel, maar ik heb het idee dat ik het allemaal meer toe laat dan hij. Als ik bij hem ben wil ik mezelf niet inhouden: ik doe wat ik op dat moment wil en wat voor mij prettig voelt. Als ik bij hem ben, ben ik ook voor de volle 100% van hem en ben ik er ook compleet voor hem. Ik ga geen extra afstand creëren, omdat dat 'beter zou zijn'. Daar geloof ik niet in, gevoelens zijn er nu eenmaal en alleen door er niet aan toe te geven maakt nog niet dat ze er niet meer zullen zijn, of dat ze zich niet verder kunnen ontwikkelen. Ergens denk ik dat het misschien beter is om wel gewoon toe te geven aan je gevoel, omdat dat wellicht juist de kans vergroot dat het allemaal wat realistischer wordt. Alles wat je wegdrukt ga je idealiseren, naar mijn idee. Dat kun je beter elkaar je ware aard tonen en dan sta je op een meer realistische manier in de relatie dan dat je jezelf constant voor de gek houdt.



Aan de andere kant merk ik ook dat mijn gevoelens overwoekeren naar de rest van mijn leven. Juist doordat je het niet uit kunt schakelen, is het altijd aanwezig. Het positieve gevoel, maar zeker ook de negatieve zaken (zoals de onzekerheden). Zeker als ik terug kom van een date spelen er bij mij zoveel emoties dat ik hierdoor even geen plek heb voor mijn nr. 1. Die komt dan in feite juist op de 2de plaats, doordat ik het in mijn hoofd al zo druk heb met het plaatsen van de contacten met minnaar. In die zin beheerst het mijn leven ook meer dan het zou moeten. Het meest typische scenario is voorpret in de dagen voor de date, tijdens de date helemaal in de wolken, intens verdrietig na de date tot het zich weer stabiliseert en ik terugkijk naar de goede herinneringen van die date en weer vooruit kijk naar een nieuwe afspraak.



Ik zit er inderdaad ook erg diep in. Het contact buiten dates om kan ik redelijk handelen: ik denk veel aan hem, leef mee met zijn wel en wee, heb een leuk contact over dagelijkse dingen zoals je dat met vrienden hebt. Alleen, tijdens de date voel ik me intens verliefd en dan realiseer ik me weer volledig dat ik het zo'n leuke vent vind. Dan kan ik naar hem kijken en denken: hoeveel we ook van elkaar verschillen, ik vind jou als persoon zo'n leuke man dat als de situatie anders was geweest ik het wel met je had willen proberen. En dan overvalt me een gevoel van verdriet: de situatie is niet anders en ik wil mijn leven zoals dat is ook niet opgeven.



Ik merk vandaag ook dat het verdrietige after-date gevoel niet zozeer gezakt is, maar dat wel de behoefte om dat met minnaar te delen afneemt. Gisteren vond ik nog dat ik absoluut met minnaar moest bespreken wat dit met me doet en kijken hoe hij erin staat. Nu denk ik: wat is het nut daarvan als er toch geen pasklare oplossing is? Plus de angst dat ik minnaar teveel push, vanwege de conflicten die eraan vooraf gingen. Juist de afgelopen weken ben ik bewust heel optimistisch en vrolijk gebleven en heb ik negatieve zaken alleen even kort benoemd en ze vervolgens direct weer in de kast gezet. Uiteindelijk werkte dit voor mezelf ook wel hoor, om niet te verdwalen in negatieve gedachten, dus het is niet dat ik mezelf daarmee tekort doe. Ik wil gewoon niet dat we weer vervallen in eindeloze discussies over gevoelskwesties omdat we niet op één lijn zitten, maar ik wil ook niet doen alsof mijn neus bloedt en vooral maar geforceerd doen alsof ik het allemaal zo makkelijk van me af kan zetten.



Naar mijn gevoel houdt hij zichzelf altijd enigszins in in zijn contact met mij, houdt hij altijd zijn reserves. Dat terwijl ik mezelf er dus op zo'n moment volledig in wil storten, maar mezelf toch met regelmaat een halt toe roep, door zijn afstandelijkheid. Moet ik mijzelf helemaal (figuurlijk natuurlijk, letterlijk heb ik dat allang gedaan ) bloot geven aan iemand die zelf altijd de broek aan houdt? Dan vraag ik me af of ik niet te claimerig overkom en dáár word ik onzeker van en dat komt ons contact ook niet ten goede.



Pffft, heel verhaal en vast ook redelijk onsamenhangend, maar op dit moment voel ik me ook heel onsamenhangend. Ik hoop dat jullie er enigszins wijs uit komen en anders was het wel fijn om even 'kwijt' te zijn

Mela, je geeft zelf het antwoord al. Wat helpt? Iemand uit je leven weren en wachten tot het verdriet en gemis over is. Als je niet zonder diegene wil, zal je moeten accepteren dat er gevoelens bij komen, dat kan toch niet anders?



Dat geldt voor jouw minnaar ook, als hij geen contact zoekt, betekend dat dan ook dat hij niet (minder) aan je denkt? Of is hij zó bezig met vooral geen contact zoeken dat hij juist heel veel met je bezig is? Of is het voor mannen weer anders, ik weet het niet.



Ik weet alleen maar dat ik het niet zou willen, 1 mailtje in de maand. Ik heb toch wel een mate van contact met elkaar nodig om het warm te houden, om niet bang te zijn dat hij me vergeten is.

Sommigen spreken met elkaar af dat gevoelens niet mogen, dat het meteen moet stoppen als er gevoel bij komt.. dat kan helemaal niet!! Als gevoelens zich lieten sturen zouden het geen gevoelens zijn.



Ik ben benieuwd Mela, op welke manier jouw minnaar het contact met jou ervaart als storend in zijn nr 1 relatie. En of het beter is als jullie zo weinig contact hebben. Hij is niet zo communicatief toch, als het goed onthouden heb? Ik zou daar heel benieuwd naar zijn in jouw plaats.

Het meest typische scenario is voorpret in de dagen voor de date, tijdens de date helemaal in de wolken, intens verdrietig na de date tot het zich weer stabiliseert en ik terugkijk naar de goede herinneringen van die date en weer vooruit kijk naar een nieuwe afspraak.



Ik verbaas mij over het dik gedrukte.

Ik ben zelf altijd blij en kijk terug op een fijne ontmoeting.

Ik ben ook steeds opnieuw weer blij met nr. 1 die mij deze mogelijkheid geeft.

Ik lees hier zo vaak en zo veel eigen invullingen.

Op basis van die eigen invullingen ontstaan emoties en die emoties zorgen weer voor onzekerheid.



Als je bovenstaande beschouwt, zijn we het dus zelf die voor die onzekerheid zorgen.

We denken onszelf onzeker en vergeten even bij de ander te checken waarom dingen gebeuren en met welke intentie.

quote:houvanjezelf schreef op 04 oktober 2010 @ 15:39:

Het meest typische scenario is voorpret in de dagen voor de date, tijdens de date helemaal in de wolken, intens verdrietig na de date tot het zich weer stabiliseert en ik terugkijk naar de goede herinneringen van die date en weer vooruit kijk naar een nieuwe afspraak.



Ik verbaas mij over het dik gedrukte.

Ik ben zelf altijd blij en kijk terug op een fijne ontmoeting.

Ik ben ook steeds opnieuw weer blij met nr. 1 die mij deze mogelijkheid geeft.Uiteindelijk kijk ik ook zeker terug met een goed gevoel, maar in eerste instantie overheerst bij mij vooral het gevoel dat 'dit het weer was' voor nu. Dat het niet wat langer kan duren, dat het voorlopig weer voorbij is.