minnaar deel 13

Ehhh Sorry voor de beeldvulling

Mooie post JJ!!

@Slang: ik vind het top van je!

Daarmee is alles nog niet opgelost, nu begint de grote uitdaging pas, hoe nu verder.. goed dat je je man nu de ruimte geeft, die heeft eea te verwerken, heftig hoor (been there.. snap helemaal in welke sfeer jullie nu ff zitten). Enne, hoe iemand in 1e instantie reageert, is de 1e "primitieve" reactie (afwijzing, gevoelens). Het komt allemaal hard aan ineens (voor hem onverwachts, terwijl jij al veel langer nadenkt en hiermee bezig bent geweest in gedachten).. Geef hem idd die tijd en ruimte.



Daarna (als eea geland is) volgt vaak een wat doordachter (rationeler) standpunt. Het kost tijd..



Voor jou ook een heel onzekere tijd en ook veel (tegenstrijdige) gevoelens, logisch ook.. Houd er vertrouwen in dat dit ook een opening kan zijn, iig een eerlijker basis als jullie eea kunnen opbouwen, dat zal op steviger fundamenten zijn dan afgelopen jaren. Laat hem zoiets ook inzien, dat je hem juist de moeite waard vindt om een realistischer basis te vinden samen om verder te gaan.



Neem niet een groter of minder groot deel op je dan je eigen aandeel. Jullie hebben beiden de nodige afwijzingen van elkaar gehad, doel is nu begrip voor hem en jezelf op te brengen. Niet in de verdediging of tegenaanval gaan, maar begrip tonen, geduld (hoe moeilijk ook!!) en kijken naar wat wel gemeenschappelijk is. Niet zozeer vanuit wat je mist/gemist hebt, maar wat je graag van hem wil en met hem wil. Vandaaruit verder, in gesprek blijven, vertellen dat je samen hieruit wil komen, daarom ook verteld hebt, met die intentie.



Je mag me ook mailen. Heb begrepen dat de vriendendienst weer eens niet werkt, je kan mijn email aan viva-angel vragen als je dat wil.

Wens je heel veel succes en veel sterkte, dit is een heel diepgaand en lastig moment/periode waar je voor staat.. geef hem ff ruimte, ga de deur uit, laat eea maar bezinken. Begripvol en toch niet opdringerig, misschien ff van hem uit laten gaan of hij vragen heeft of erover wil praten.

@JJ: mooi gezegd. Zou er nog 1 ding aan willen toevoegen: los van groeien in een/als relatie (al of niet samen de relatie ontwikkelen) moet je persoonlijke gesteldheid (en processen) niet uitvlakken.



Sommigen denken dat dat hun mening is en dat die vaststaat, dat denken ze oprecht: "zo hoort het te zijn, niet voor de kerk, maar zijn mijn "eigen" opvattingen, bijv het sprookje en over onvoorwaardelijk en exclusief houden van (en seks/intimiteit en acceptatie) voor altijd, al dan niet vanzelf.



Niet iedereen is "zichzelf" of even veilig gehecht en met zichzelf in evenwicht. Of weet welke verwachtingen in het leven nu echt belangrijk zijn of "overgenomen" uit opvoeding/media/maatschappij/omgeving/cultuur/tijdgeest.



Vaak gebeurt er iets in je leven, waardoor eea op losse schroeven komt te staan, en je tot de essentie komt. Dat kan een verlies zijn (bijv overlijden van iemand), een verliefdheid, een crisis (ziekte/werkloosheid, kinderen krijgen) enz, gebeurtenissen met heftige gevoelens, die je (vanzelfsprekende leventje) anders naar het leven doen kijken..



En vaak lopen die gebeurtenissen niet gelijk op met je partner. Wordt bij jou een bepaald proces in gang gezet door heftige gevoelens voor een ander (seksueel/intiem en meer dan dat), maar leeft je nr 1 door zoals altijd. En wordt dan door de "geaktiveerde partner" gezien als stilstaan vd ander.. Die groeit niet automatisch mee, nee, zeker niet als die niet in zo'n achtbaan zit en (dus) ook geen zetje heeft gekregen om opeens "te groeien" en ook niet die behoefte. Zeker als diegene niet weet dat dat gaande (en dus noodzakelijk/gewenst) is in jou.



In die zin: als je de ander daar niet bij betrekt of kan betrekken, zonder je te "verraden", kan je dat moeilijk verwachten van diegene (nr 1). Sv wel, die is ervan op de hoogte, wordt het gedeeld, je gedachten van dat moment, en ontwikkel je daarmee (soms) dus wel samen. Die zit in hetzelfde schuitje namelijk en moet ook haar positie en behoeften onder de loep nemen. En zo betrek je elkaar bij elkaars proces.



Dat noemt men vaak "soulmate", maar is in feite hetzelfde schuitje en beiden op zoek moeten naar antwoorden, een soortgelijke ontwikkeling op hetzelfde moment. Dan lijkt het alsof die minnaar/minnares het zoveel beter begrijpt, (sleur, gevoelens voor nr 1 in langere relatie, spannend houden, groei naar ruimdenkender, omdat jullie een "ruimdenkender ervaring" meemaken en delen met elkaar)maar dat is niet meer dan logisch.



Jouw nr 1 zal misschien (over jaren) hetzelfde (kunnen) ervaren en in zo'n proces komen, maar zolang zij geen clou heeft, heeft ze ook geen reden om zoiets vanuit zichzelf te bedenken of zo'n proces (naar open relatie, naar een andere partner) in te gaan. Dat geeft haar een achterstand, maar die kan je niet "tegen haar gebruiken".. toen jij dit nog niet meemaakte, zat jij immers ook niet in zo'n (leer)proces/ontwikkeling/vragen/antwoorden als nu met minnares en was daar ook geen reden/aanleiding voor.



Dat met elkaar vergelijken is dan ook nogal zinloos en ook niet helemaal "eerlijk". Ik heb die "ontwikkeling" ook pas meegemaakt nadat ex daar al (meer dan?) een jaar mee bezig was, maar zonder dat uit te spreken. Maar daarvoor was hij nog net als ik, daar niet mee bezig en geen issue, vond hij zichzelf en mij en de relatie prima. Er moet dus vaak een aanleiding voor zijn, een katalysator zeg maar.



Bespreekbaar maken (van je nieuwe overtuigingen/ ruimdenkendheid, je ontwikkelingen in jezelf, je twijfels) is iemand iig minstens de kans geven om mee te ontwikkelen. Die heeft dan ook een keuze voor zichzelf: star eigen standpunten van nu blijven hanteren, in verzet gaan, of ook aangrijpen (als duwtje) om genuanceerder te worden. Maar het zal niet gelijk lopen, als je vooruitloopt in ervaringen en nadenken en al van allerlei (leuke) gevoelens hebt ontwikkeld voor een ander..



Je nr 1 is in de nadelige positie van "niet langer op hetzelfde level", wat je minnares al wel (zelf) ervaren heeft en tegelijkertijd met jou. Plus dat je nr 1 vanuit een vervelende ervaring (afwijzing) zal meemaken (en dat niet zo fijn werkt als "duwtje" als jij positieve gevoelens als "duwtje" hebt gekregen)..



De reden tot verandering is dus een andere: in jouw geval een prettige ervaring (waarbij voordelen en beloning te behalen waren/zijn, liefde of leuke spannende aandacht/ervaringen kreeg/krijgt/ bijval en saamhorigheid) en je nr 1 "gemotiveerd" moet worden door afwijzing/ "dreigend verlies", "niet voldoen" aan nieuwe opvattingen/"eisen" aan een relatie, evt nadelen (alleen eindigen of er alleen voor staan in haar mening/gevoelens). En dat is nog even anders, dan wanneer je ontwikkeling beloond wordt en gedeeld en je "kan kiezen" uit 2 personen.



Haar keuze is vooralsnog: erin meegaan/ meeveranderen of (jou) verliezen. Maar goed, jij denkt dus al volop na over je relatie met nr 1, zonder dat zij tegelijkertijd datzelfde doet over jou.. zo maak je dan de verwijdering alleen maar groter en steeds minder overbrugbaar..



Als je werkelijk zou willen dat zij meeverandert, om nog evt bij jou aan te kunnen sluiten, zal je zelf die katalysator moeten zijn, en haar "zekerheden"/vanzelfsprekende relatie op losse schroeven moeten zetten, eerlijk zeggen dat je iig twijfelt. Los van of je je affaire daarbij vermeldt.. Iemand verandert/ontwikkelt niet opeens anders, als zij denkt dat jij al jaren net zo tevreden bent als zij over jullie relatie..



En zo kan je je nr 1 wel (on)bewust in het ongewisse laten en alleen zelf twijfelen tot je eruit bent, maar dan heb je die verwijdering zelf veroorzaakt en in stand gehouden en kan je die later als "excuus" gebruiken: we zijn uit elkaar gegroeid/ je bent niet met me meegegroeid..

dipdag is voorbij, wat fijn dat ik zo flexibel ben

Vandaag gaan sporten, dat helpt! daarna in kantine blijven hangen, ook gezellig.



Ik hou het kort, het stikt hier al van het beeldvullend materiaal

Hele mooie post JJ.



Ik kan er alleen maar kort over zijn:

Blijf je hele leven voor jezelf kiezen, ongeacht de mensen om je heen.

En besef dat niet kiezen (dus een passieve houding) ook een keuze is.

Het is naar mijn idee niet genuanceerder Stew.

Keuzes zijn toch keuzes, ik bedoel die zijn toch duidelijk. Die kan je zelf toch niet nuanceren?

Alleen de manier hoe je ergens voor kiest kan je wel fijngevoelig mee omgaan. Maar volgens mij moet je toch duidelijk zijn waar je voor gaat, naar jezelf en ook zeker naar anderen toe.



Of verwacht je anders van andere mensen? Wat vind je van mensen die er om heen draaien en niet duidelijk ergens voor kiezen?

O, helemaal mee eens hoor. Maar dan heb je het over de conequenties van je keuze, dat is een gevolg van de keuze een leven te delen met iemand.



Maar je opmerking dat je niet altijd voor jezelf kan kiezen ben ik het niet mee eens.

Dan komt de nuance waar je om gevraagd hebt. Als het goed is kies je voor jezelf, maar dat wil niet betekenen dat je niet iets voor iemand anders kan doen of over hebt.

Je kan ook kiezen iets voor iemand te doen waar je om geeft/van houdt, daarmee kies je ook weer een beetje voor jezelf. Zij blij, jij blij dat idee.

Maar niet voor jezelf kiezen heb ik ook ervaring mee, dan ga je jezelf wegcijferen. En daar wordt uiteindelijk niemand blij van.

JJ, goed je weer eens te lezen. En eens, uiteindelijk gaat het eron dat je jezelf recht in de ogen kunt blijven kijken.



De kater, ik vind je laatste post toch al een heel stuk genuanceerder

JJ,leuk je weer eens te lezen.

Van jou posts steek ik altijd wel wat op en is het een nadenkertje voor mij.



Suzy,ook jou post als antw op JJ is weer stof tot nadenken.

Niks mis met egoïsme, sterker eigenlijk heel gezond om je eigen centrale ik te perfectioneren. Goed zorgen voor jezelf, waardoor ook de rest om je heen van je zijn kan genieten.

Egocentrisch, daar wordt het een stuk enger.

Die twee worden nog wel eens verward.....

@Zeb: ik noem dat altijd "gezond egoisme". Er is een verschil tussen alleen eigenbelang en gezond eigenbelang..gezond egoisme is goed, waar pure egoisme/ egocentrisch niet in een relatie past..

quote:stewardess schreef op 20 februari 2011 @ 17:12:

Inderdaad een mooie post JJ. Je schrijft; ik ben ik en jij bent jij, wat goed voor jou is, hoeft niet goed voor mij te zijn. Maar eigenlijk maak je als je geen keuze maakt, wel de keuze voor je partner. En dat is iets wat mij niet lekker zit.







Kort door de bocht gezegd zou je (en menig ander) het ook eens anders kunnen zien..



Door het WEL te vertellen zadel je je partner op met jouw keuze, en heeft dan wetenschap van iets wat hij/zij wellicht helemaal nooit had willen weten, plaats je diegene in een situatie waar hij/zij niet mee om kan gaan..



Kun jij het aan om te weten dat je dit op je geweten hebt?



Wat JJ zegt, het zit jou niet lekker, en het is jouw keuze, maar laat een ieder vrij daarin zijn/haar eigen keuze te maken..

@Sensual: dan nog is het beter om die ander een keuze te geven,wil diegene je delen bijv? Hoe diegene ermee omgaat is aan diegene. Een volwassen persoon dus, mag je hopen.



Hangt er ook een beetje vanaf of er nog een keuze is ipv een voldongen feit. Nieuwe overtuigingen kunnen net zo hardnekkig zijn en daar heb je soms weinig invloed op. Dan rest nog maar 1 ding;accpteren. en je leven leden naar jouw normen.

quote:stewardess schreef op 21 februari 2011 @ 06:23:

[...]





Dit dus Zeb, en ook Kater. En bij gezond egoisme kan het in sommige gevallen voorkomen dat je jezelf wel eens wegcijfert, denk aan de relatie tot je kinderen.Schrijf ik iets anders dan Stew of wek ik de indruk dat ik het niet begrijp? Je wekt de indruk dat ik het niet helemaal door heb allemaal, bijzonder vind ik dat.

Ik had het ook over egoïsme Stew...

Bijzonder is het dat je dan je richt tot mij, iets zegt wat ik ook zeg en vervolgens in een zin doorgaat tegen iemand anders.

Maakt dat ik me aangesproken voel, me op mijn plaats gezet voel door je. En dat ervaar ik als bijzonder, niet in de positieve zin van dat woord.

Zal het er maar op houden dat je het goed bedoeld, no offence.

Geschreven woord interpreteren blijft lastig, niet alleen voor mij, maar voor iedereen geloof ik.

quote:Sensual_D schreef op 21 februari 2011 @ 00:37:

[...]



Kort door de bocht gezegd zou je (en menig ander) het ook eens anders kunnen zien..



Door het WEL te vertellen zadel je je partner op met jouw keuze, en heeft dan wetenschap van iets wat hij/zij wellicht helemaal nooit had willen weten, plaats je diegene in een situatie waar hij/zij niet mee om kan gaan..



Kun jij het aan om te weten dat je dit op je geweten hebt?



Wat JJ zegt, het zit jou niet lekker, en het is jouw keuze, maar laat een ieder vrij daarin zijn/haar eigen keuze te maken..Het duivelse dilemma: als je niets zegt onthou je ze de keuze en als je wel wat zegt dwing je ze tot het maken van een keuze waar ze niet om gevraagd hebben....



Een ander opzadelen met jouw keuze....

Volgens mij doe je niet anders de hele dag.

Draai het eens om, zou jij willen dat je in een illusie leeft?

Volgens mij worden keuze en konsekwentie door elkaar gehaald.

Een keuze hoeft niets te zeggen over konsekwenties.



Vreemdgaan is niet iets dat je "patsboem" overkomt. Dat heeft echt wel een aanloop nodig.

Tijdens die aanloop heb je al de mogelijkheid om zaken open te gooien. Doe je dat niet, dan heb je later het bovenstaande alibi.

Dan is het "te laat" om het nog bespreekbaar te maken.



En ik snap dat het lastig is om dit aan jezelf toe te geven, maar er is geen speld tussen te krijgen.

quote:houvanjezelf schreef op 21 februari 2011 @ 11:17:

[...]

Vreemdgaan is niet iets dat je "patsboem" overkomt. Dat heeft echt wel een aanloop nodig.

Tijdens die aanloop heb je al de mogelijkheid om zaken open te gooien. Doe je dat niet, dan heb je later het bovenstaande alibi.

Dan is het "te laat" om het nog bespreekbaar te maken.

.

Vreemdgaan dat je "patsboem" overkomt heb jij dus nog nooit meegemaakt blijkbaar.

En toch bestaat het.