Minnaar, deel 29.

09-05-2015 18:23 3006 berichten
Alle reacties Link kopieren
Al 28 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.

Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankerd in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de la?

Met andere woorden...



Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?



Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.



Het is fijn als je een avatar oploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.

.
Alle reacties Link kopieren
quote:Theemok1 schreef op 13 september 2015 @ 08:22:

Cor, het is wel duidelijk dat er ook mensen als Amante zijn die totaal niet weten waar ze mee bezig zijn. Om dan te roepen "ja joh, moet je doen" (ook al was dat niet tegen haar) is nogal ongenuanceerd.Ik neem de meeste posts van mensen serieus, en wil graag een discussie aangaan. Cor is een van de personen hier waar ik bij voorkeur geen woord aan verspil.Hij denkt m.i. allen met zijn ehmmm "hersenstam". En probeert eenieder te overtuigen dat ook te doen (Kon zo snel geen vrouwelijke variant vinden)
Helemaal eens met Mok en Angela. Ik heb Cor ook nog nooit op enige nuancering kunnen betrappen. Zijn post lijken meer bedoeld om zichzelf te horen praten en te etaleren dat hij in ieder geval van zichzelf vindt dat hij enorm goed gelukt is. Helaas voegt het aan het topic zelden iets toe en ik denk dat de beste tip voor de lezers die hem nog niet kennen is om hem vooral niet serieus te nemen.
quote:georgie122 schreef op 12 september 2015 @ 19:35:

@theemok1



Dan kijken we anders tegen op vreemdgaan aan. Voor mij persoonlijk is er geen reden die lang vreemdgaan (stiekem achter iemands rug) veroorloofd. Een open relatie is natuurlijk iets totaal anders.



Ik kan ook wel begrijpen dat het gebeurt. Ik kan begrijpen dat als de liefde en lust weg is dat je dan makkelijk een misstap maakt. Wat ik niet kan begrijpen is, dat wanneer de realisatie komt van "wat ik doe kan eigenlijk niet door de beugel" , dat men dan nog steeds doorgaat onder het mom van "Men komt er toch niet acchter en ik heb alle liefde en lust". Wees dan ook zo eerlijk tegenover je partner en geef hem/haar ook de vrijheid om die liefde en lust weer op te zoeken. Voor zover jij weet houden zij alle verleidingen tegen, omdat ze jou niet willen kwesten.



Dan komen argumenten als: "het is niet zo gemakkelijk om te scheiden" "och hij/zij komt er toch niet achter" over als het hebben van een zekerheidje in Nr1.



Nogmaals ik begrijp dat bij een liefdeloos of lusteloos huwelijk/relatie de verleidingen groot worden. Dat is logisch, we zijn uiteindelijk sexueel vrije mensen. Maar op het moment dat je relatie in gaat, maak je ook afspraken over wat kan en wat niet. En als intieme onderdelen in de relatie niet meer gaan zoals je zou willen dan communiceer je die toch met elkaar. Zo ga je toch ook met elkaar overweg in het normale leven? Je maakt afspraken en daar houd je je aan, en zo niet dan is er een breuk van vertrouwen.



Begrijp me goed dat ik alleen het negatieve van vreemdgaan heb gezien en jij waarschijnlijk het positieve. Wat mij shockeert is dat het besef van het negatieve er niet is, of dat je dat niet wil weten. Als ik het hier zo lees komt het allemaal enorm egoistisch over.Het is ook egoïstisch om je eigen geluk/geneuk boven het geluk van je kinderen en partner te stellen. Wat is er mis met gewoon eerlijk zijn?
quote:viavia2013 schreef op 13 september 2015 @ 09:24:

[...]

Het is ook egoïstisch om je eigen geluk/geneuk boven het geluk van je kinderen en partner te stellen. Wat is er mis met gewoon eerlijk zijn?

Is dat zo? Is het niet onwijs belangrijk om je eigen belangen te bewaken, *evenals* de belangen van anderen?



Immers, als ik in mijn relatie niet gelukkig ben, wordt mijn partner ook niet gelukkig.



Ik heb m'n vraagtekens bij hoe sommigen hier proberen hun geluk terug te vinden, maar ik denk dat alles wat we doen en dat alle keuzes die we maken, uiteindelijk terug te leiden zijn naar eigenbelang. Jezelf wegcijferen voor anderen hou je niet lang vol.



Het is erg mooi als je zelf gelukkig bent en dat met iemand waar je ziels veel van houdt naast je, je leven alleen maar leuker en mooier wordt. Dat zou, denk ik, de kern van een relatie moeten zijn. Ook dat zou je kunnen zien als een egoïstische keuze: je eigen leven (en gelukkig ook dat van de ander) wordt er mooier en gelukkiger van.



Blijkt de relatie niet te werken, of wordt je er ongelukkig door, dan blijf je niet hangen om de ander maar tevreden te houden, wel? Je gaat weer je eigen weg, omdat dat je gelukkiger maakt. Eigen belang, egoïsme. Of zou je de rest van je leven ongelukkig blijven, omdat dat je partner en evt kinderen gelukkig houdt? Zou het niet zo moeten zijn dat je partner (en evt kinderen) jou het liefst gelukkig zien, zelfs als dat zou betekenen dat je zonder hen verder zou gaan?



Of zie ik het nou verkeerd?
Ik weet niet of je het verkeerd ziet James, maar je ziet het in mijn beleving wel iets te simplistisch.

Zeker als er kinderen bij betrokken zijn en de levens en bezittingen van jezelf en je partner met elkaar verweven zijn na een lange relatie, dan zeg je niet zomaar dat je alleen verder gaat omdat je daar gelukkiger van wordt.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben het met je eens JamesBlond.



Kan me niet voorstellen dat je iemand blij maakt door maar in een relatie te blijven waar je zelf helemaal niet meer gelukkig in bent.



Dat was voor mij de reden er uit te stappen. Het belangrijkste is dat je zelf gelukkig bent. Als je ongelukkig bent hebben je partner en kinderen daar ook last van.
Levensgenieter ;)
Alle reacties Link kopieren
quote:Enigma-2 schreef op 13 september 2015 @ 10:53:

Ik weet niet of je het verkeerd ziet James, maar je ziet het in mijn beleving wel iets te simplistisch.

Zeker als er kinderen bij betrokken zijn en de levens en bezittingen van jezelf en je partner met elkaar verweven zijn na een lange relatie, dan zeg je niet zomaar dat je alleen verder gaat omdat je daar gelukkiger van wordt.



Natuurlijk niet.



Dat doe je dan niet zomaar. Maar als je de stekker er wel uittrekt, doe je dat ook niet zomaar
Levensgenieter ;)
Juist. Ik heb geen kinderen of huwelijk gehad. Maar ook het verbreken van mijn (semi-) lange relatie was alles behalve makkelijk. We woonden enkel nog maar samen. Of je nog van iemand houdt of niet, je wil die ander het liefst gelukkig zien. Hoe ongelukkig jijzelf ook bent, je weet dat je de wereld van de ander compleet overhoop gooit en zijn/haar hart breekt als je weg gaat. Dat wil je die ander niet aan doen. Daardoor ben ik te lang blijven hangen. Met alle gevolgen voor mijn eigen gezondheid van dien.



Ik ben uiteindelijk opgestapt. Maar niet "zomaar".
Alle reacties Link kopieren
Ergens heb je wel een punt hoor, James. Van nature handelt iedereen uit eigenbelang, ook al denk je van niet. Een beslissing om een relatie te beëindigen is nooit zomaar genomen, maar uiteindelijk doe je het wel voor jezelf. Het elastiekje kan aardig worden uitgerekt voor het een keer knapt. Je propt er steeds meer dingen onder, in de hoop dat het de boel nog bij elkaar houdt, maar op den duur is de rek eruit.



En natuurlijk geldt dit niet voor alle gevallen, dat is inderdaad te simplistisch. Ik heb ook van dichtbij gezien wat het met een gezin doet als iemand patsboem opstapt, van de een op andere dag. Heftig. Het is nooit leuk.
Alle reacties Link kopieren
@ jamesblond Wat ik een beetje mis is dat er geen communicatie is. Ik lees hier vaak dat de liefde en lust wordt gemist en daarom gaat men maar stiekem vreemd.



Communiceer je je gevoelens niet met je partner? Dat is toch Nr 1 in elke relatie. Je wilt toch weten of je partner gelukkig is? Je probeert het toch samen te bespreken en samen op te lossen? En als dat dan niet lukt (of het is niet wederzijds) en het ongeluk blijft, dan is het misschien tijd om een andere stap te nemen. Die stap kan van alles wezen.
Alle reacties Link kopieren
Georgie denk je dat iedereen hier vreemdgaat zonder eerst te praten of alles geprobeerd te hebben?
Alle reacties Link kopieren
quote:georgie122 schreef op 12 september 2015 @ 17:53:

[...]





Maar waarom geen scheiding aanvragen? Dan kan je 100% focussen op je minnaar.Ik ben single
Levensgenieter ;)
quote:georgie122 schreef op 13 september 2015 @ 12:07:

@ jamesblond Wat ik een beetje mis is dat er geen communicatie is. Ik lees hier vaak dat de liefde en lust wordt gemist en daarom gaat men maar stiekem vreemd.



Communiceer je je gevoelens niet met je partner? [...]



Waar is geen communicatie?



Ik moet oppassen met met wat ik verder vertel, voor het te herkenbaar wordt.

Maar in mijn geval is er plenty gecommuniceerd. Voornamelijk door mij geïnitieerd, voornamelijk door haar onbegrepen. Ik had het gevoel keer op keer tegen een spons te praten: incasseren, incasseren en nog eens incasseren, maar er kwam bar weinig terug.



De dingen die ik miste of graag anders zou zien, kon zij naar eigen zeggen niet geven, en andersom. (Ik heb) eindeloos gezocht naar aanknopingspunten waarmee we verder konden, geprobeerd me naar haar wensen te schikken. Maar op den duur voelde het steeds meer als éénrichtingsverkeer.

[...]

Dus heb ik m'n eigen leven maar weer opgepakt.



Ik heb me helemaal suf gecommuniceerd en ben niet vreemdgegaan. Al was de verleiding weldegelijk tastbaar.
Alle reacties Link kopieren
@pearl



Wat ik probeer is te begrijpen is wat deze mensen ervan weerhoud een scheiding (of open relatie) aan te gaan.



Wat ik dan krijg is , we hebben kinderen, de bezittingen etc. maar als we het dan over wegcijferen hebben dat is dan precies wat je aan het doen ben. Je cijfert al je opties weg vanwege de kinderen, de bezittingen. Het komt mij meer over dat men bang is de stap te nemen die veel werk vergt.



@everybody else, Ik heb het over vreemdgaan i.p.v. single > minnaar of open relatie > minnaar (de laatste twee no problemo)



@jamesblond Dat is ook gewoon de volwassen manier. Je nam verantwoordelijkheid voor je eigen geluk, zonder iemand te bedriegen, wat waarschijnlijk toch veel moeite kostte.
quote:georgie122 schreef op 13 september 2015 @ 12:32:

@pearl



Wat ik probeer is te begrijpen is wat deze mensen ervan weerhoud een scheiding aan te gaan.



Wat ik dan krijg is , we hebben kinderen, de bezittingen etc. maar als we het dan over wegcijferen hebben dat is dan precies wat je aan het doen ben. Je cijfert al je opties weg vanwege de kinderen, de bezittingen. Het komt mij meer over dat men bang is de stap te nemen die veel werk vergt.

Ik denk dat mensen vooral heel erg bezig te zijn met zorgen dat de kinderen niet het lijdend voorwerp worden.



Maar de keerzijde is, dat diezelfde kinderen ook niet bepaald beter worden van alle spanningen in huis. En het zou me niks verbazen als met name wat oudere kinderen echt wel weten of aanvoelen wat er speelt. Ook wat vreemdgaan betreft.
Alle reacties Link kopieren
quote:jamesblond schreef op 13 september 2015 @ 12:34:

[...]



Ik denk dat mensen vooral heel erg bezig te zijn met zorgen dat de kinderen niet het lijdend voorwerp worden.



.Tuurlijk, maar er zijn genoeg relatie/scheidings therapeuten die daar ervaring mee hebben en weten wat de beste oplossing voor hen is.
quote:Enigma-2 schreef op 13 september 2015 @ 09:01:

... Ik heb Cor ook nog nooit op enige nuancering kunnen betrappen. Zijn post lijken meer bedoeld om zichzelf te horen praten en te etaleren dat hij in ieder geval van zichzelf vindt dat hij enorm goed gelukt is. Helaas voegt het aan het topic zelden iets toe en ik denk dat de beste tip voor de lezers die hem nog niet kennen is om hem vooral niet serieus te nemen...Ook al begrijp ik je post en deel ik je mening, dit voelt ook een beetje als een herhaling van zetten. Iedereen moet zelf bepalen wat hij of zij met de hier geposte berichten doet. Het lijkt wel alsof hij de spreekwoordelijke rode lap voor je wordt. Je kunt hem ook onder de negeerknop zetten ;)
Alle reacties Link kopieren
quote:jamesblond schreef op 13 september 2015 @ 12:34:

[...]



Ik denk dat mensen vooral heel erg bezig te zijn met zorgen dat de kinderen niet het lijdend voorwerp worden.



Maar de keerzijde is, dat diezelfde kinderen ook niet bepaald beter worden van alle spanningen in huis. En het zou me niks verbazen als met name wat oudere kinderen echt wel weten of aanvoelen wat er speelt. Ook wat vreemdgaan betreft.



Ben het weer met je eens



Mijn ouders hadden geen goed huwelijk en heb daar veel van meegekregen. Mijn moeder werd een verbitterde vrouw. Probeerde koste wat kost de boel bij elkaar te houden. Maar gezellig was het bijna nooit meer.

Zo wil ik het niet in m'n leven.
Levensgenieter ;)
Alle reacties Link kopieren
quote:georgie122 schreef op 13 september 2015 @ 12:40:

[...]





Tuurlijk, maar er zijn genoeg relatie/scheidings therapeuten die daar ervaring mee hebben en weten wat de beste oplossing voor hen is.



Het is geen garantie dat therapie werkt.

Ook moet je partner er voor open willen staan.
Levensgenieter ;)
quote:MissButterflyyy schreef op 13 september 2015 @ 12:58:

[...]

Ben het weer met je eens

Alle reacties Link kopieren
Mijn vader ging vreemd, mijn moeder ging eraan onderdoor. Ik begreep best dat je verliefd kan worden op een ander of behoefte hebt aan contact met anderen. Ik begreep alleen niet waarom dat niet werd besproken thuis en alles stiekem gebeurde. Dat heb ik in mijn relaties meegenomen en ik heb altijd meteen verteld: prima als je verliefd wordt op een ander, vertel het me gewoon, we zien dan wel verder. Ik ben altijd open geweest. M'n eerste vriend vond het nodig om niet te vertellen dat ie een ander vriendinnetje had. Ook al was ik er open over, toch vertelde hij het niet. Jammer. Relatie is uiteindelijk overgegaan. Andere langdurige relatie had het moeilijk met mijn openheid, moest er heel lang aan wennen, maar wij zijn nog steeds open en eerlijk tegen elkaar en naar elkaar toegegroeid. Ik heb soms een extra vriendje, hij weet dat, snapt het, gedoogt het maar wil verder niets weten. Dus tja, praten en open zijn kan alle kanten opgaan. Ik ben groot voorstander van communicatie en eerlijkheid naar jezelf en je relatie.
Alle reacties Link kopieren
Georgie de kinderen zijn voor mij de belangrijkste reden, wij hebben inmiddels een open relatie of beter gezegd een gedoogbeleid. Mijn partner heeft die behoefte (nog) niet, in het begin was dit zeker niet makkelijk maar voor mijn gevoel kan hij er nu beter mee omgaan. De sfeer is gewoon goed de laatste tijd en ik heb zeker niet het idee dat de kinderen hier iets van merken, ze zitten goed in hun vel en het gaat goed met hun. Zolang het voor ons zo werkt is dat prima, we hebben wel eerlijk naar elkaar uitgesproken dat mocht een van ons met iemand anders verder willen is dat ok. Ik denk ook zeker dat, als wij ooit uit elkaar gaan, we dit op een volwassen manier kunnen regelen. Geen strijd en geen verwijten, daarom is eerlijk zijn en blijven communiceren ontzettend belangrijk.
Alle reacties Link kopieren
@nouwnouw Had je in het begin al afgesproken om een open relatie aan te gaan of heb je dit naarmate de relatie vorderde bekend gemaakt? Hoe houd je trouwens het verschil tussen je vriend en je extra?



@pearl Dat is dan ook geweldig opgelost, duidelijke grenzen gesteld, afspraken gemaakt en eerlijk tegenover elkaar.

Zou ik mogen vragen wat de reden was om naar een open relatie te gaan?
Alle reacties Link kopieren
@georgie: ik ben vanaf het begin duidelijk geweest dat ik een open relatie prima vindt. Dat was 20 jaar geleden en ik ben tot 5 jaar geleden monogaam gebleven, geen behoefte gehad asn buiten de deur. Toen die behoefte toch kwam (en ik toch stiekem contact opzocht) ben ik weer gaan praten. Niet makkelijk, want het voelt toch als een bedreiging, zeker omdat ik verliefd werd. Dat is niet handig. Zonder verliefdheid naar de ander gaat het prima en is er geen bedreiging. Mijn extra vriend heb ik bijna 2 jaar en zie ik eens in de ongeveer 6 weken en daar krijgt man alleen wat van mee als hij het wil weten. Degene waar ik verliefd op was, zie ik nog steeds, vriendschappelijk. Dat blijft wel lastig thuis en dat snap ik. Toch blijft erover praten het beste. Je hoeft het niet altijd eens te zijn met elkaar, maar wel open. Vind ik.
Alle reacties Link kopieren
Ook al is er veel openheid thuis, ben ik niet altijd eerlijk over het contact met m'n verliefdheidvriend omdat het m'n man kwetst. En niet volledig open over wat wanneer enz ik met extra vriend doe omdat m'n man dat niet wil weten. Zo zijn de afspraken, die vrij veel mogelijk maken maar toch zou ik liever volledige openheid willen. Daar blijft toch mijn worsteling zitten. Ik voel me namelijk steeds of ik iets verkeerds en stiekems doe. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven