Seks
alle pijlers
Minnaar, deel 31
donderdag 10 december 2015 om 00:33
Al 30 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankerd in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de la?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Het is fijn als je een avatar oploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankerd in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de la?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Het is fijn als je een avatar oploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
.
woensdag 3 februari 2016 om 12:54
Hint, nee hoor, helemaal niet raar. Maar op een forum kun je daar juist van gedachten wisselen toch? Krijg je input enzo, kun je ergens op kauwen, of juist je eigen gedachten terug lezen. Ik weet niet, ik kan wat weinig met weinig woorden en heel veel puntjes. Kan ook mijn ding zijn hoor.
Sunshine, dat klinkt inderdaad rampzalig. Wie zich brandt, moet op de blaren zitten. Maar op een gegeven moment moet je ook verder en heeft het weinig zin om dingen continu voor je voeten geworpen te krijgen.
Dat verbod snap ik echter wel. Je minnaar is een bedreiging. En als je überhaupt nog iets van je relatie wil maken, zou het ook best slim zijn om zelf ook geen contact meer te willen. Sterkte!
Sunshine, dat klinkt inderdaad rampzalig. Wie zich brandt, moet op de blaren zitten. Maar op een gegeven moment moet je ook verder en heeft het weinig zin om dingen continu voor je voeten geworpen te krijgen.
Dat verbod snap ik echter wel. Je minnaar is een bedreiging. En als je überhaupt nog iets van je relatie wil maken, zou het ook best slim zijn om zelf ook geen contact meer te willen. Sterkte!
woensdag 3 februari 2016 om 16:14
Look, dat snap ik ook. Het is gewoon dat mijn man me ontzettend pijn doet en kwaad maakt met de dingen die hij zegt. Ik sluit me alleen maar verder af, en de schuld hiervan legt hij bij mijn minnaar. Hij gebruikt de pijn die ik hem gedaan heb als excuus om mij pijn te doen, te kleineren, te dreigen met van alles. Zegt wel dit niet te willen, van me te houden. Maar ik voel geen veiligheid meer. Het vergiftigd alles in onze relatie. Als hij zijn dreigementen waar zou maken...daar wil ik niet aan denken.
Ik ben momenteel erg ongelukkig, en onze relatie was ook echt niet goed voor dit gedoe. En ondertussen blijkt er heel wat meer te schorten dan het seksuele deel.
Me openstellen gaat niet meer, fysiek al helemaal niet. Ik kan eigenlijk niet zonder, maar ik kan een zoen of knuffel vaak al nauwelijks verdragen. Ik heb moeite afscheid te nemen van mijn minnaar. Ik geef ook wat om hem. Mijn man zegt soms dat het met mijn minnaar wel kan, als het tussen hem en mij ook maar loopt. Oftewel, verplicht seks, wat me niet meer lukt.
Contact verbreken met mijn minnaar zou waarschijnlijk het beste zijn. Ben alleen bang dat het niet zal helpen.
Ik ben momenteel erg ongelukkig, en onze relatie was ook echt niet goed voor dit gedoe. En ondertussen blijkt er heel wat meer te schorten dan het seksuele deel.
Me openstellen gaat niet meer, fysiek al helemaal niet. Ik kan eigenlijk niet zonder, maar ik kan een zoen of knuffel vaak al nauwelijks verdragen. Ik heb moeite afscheid te nemen van mijn minnaar. Ik geef ook wat om hem. Mijn man zegt soms dat het met mijn minnaar wel kan, als het tussen hem en mij ook maar loopt. Oftewel, verplicht seks, wat me niet meer lukt.
Contact verbreken met mijn minnaar zou waarschijnlijk het beste zijn. Ben alleen bang dat het niet zal helpen.
woensdag 3 februari 2016 om 18:18
Sunshine, loep jezelf even. Ik wil gerust op je postings reageren maar ik ga niet 3 keer hetzelfde liedje zingen. Alle oplossingen zijn hier al aangedragen, je doet er niks mee. Dat is prima maar accepteer dan ook dat er niks verandert en niks gaat veranderen.
Oh nee, dat is niet waar, één ding verandert wel, je wordt steeds ongelukkiger. Is het dat allemaal waard? Alles om de illusie in stand te houden van een "misschien wordt het ooit beter-relatie"? Lijkt me ook niet geweldig voor jullie dochter. Word een grote meid, ga op je eigen 2 benen staan en maak een keuze.
Oh nee, dat is niet waar, één ding verandert wel, je wordt steeds ongelukkiger. Is het dat allemaal waard? Alles om de illusie in stand te houden van een "misschien wordt het ooit beter-relatie"? Lijkt me ook niet geweldig voor jullie dochter. Word een grote meid, ga op je eigen 2 benen staan en maak een keuze.
.
woensdag 3 februari 2016 om 21:44
Rooss, ik heb mijn berichten terug gelezen en zie vooral verharding geloof ik. Het is niet zo dat ik niks doe met de reacties...mijn man en ik lopen niet synchroom lijkt het. Op het moment dat hij iets wil wil ik het niet, en andersom. Verstandshuwelijk, relatietherapie, scheiden. Mijn voorstel van persoonlijke therapie, aan jezelf werken, misschien ondertussen soort van uit elkaar, lucht geven..gaf alleen ruzie. Hij wilde geen afstand, veel later wilde hij plotseling een week alleen weg. Later trok hij dat weer in.
's Avonds bv nare ruzie voor hij ging werken, hij wilde scheiden, met nog een lading nare opmerkingen. Hij komt vervolgens thuis met een lekker ontbijt en wil op vakantie met het gezin. Ik ben niet als enige besluiteloos.
Voel vrij duidelijk een bepaald proces, wat tijd zal kosten? Heel duidelijk het gevoel gekregen dat ik voor mijn dochter en mezelf moet gaan staan. Dat ik haar moet beschermen, dat als hij niet normaal kan doen in haar bijzijn ik zal zeggen dat de maat vol is. Later ebt dit sterke gevoel weer weg. Ergens is het alsof hij het ook aan voelt. Onze ruzies zijn vooral 's avonds aan de telefoon. Soms besluit ik dan dat ik er klaar mee ben, dan maar scheiden. Maar volhouden gaat niet...Omdat ik mezelf al snel (gedeeltelijk) de schuld geef, mijn boosheid vanzelf zakt. Al helemaal als ik geslapen heb. Omdat ik vrees voor de gevolgen. Of omdat hij weer wat liefs doet of zegt, of beterschap beloofd. Me even ruimte geeft. En ik ook niet vijandig wil doen, zeker niet in bijzijn van onze dochter. Dan gaat het even redelijk, al zijn we dan meer huisgenoten dan wat anders. Daarna begint het weer opnieuw, vooral als hij dichterbij wil komen, of we onze issues uit willen praten. Denk dat hij in bepaalde opzichten hetzelfde doormaakt.
Ik begrijp wat je zegt, maak een keuze. Maar deze keuze is verdomd moeilijk. Krijg van mijn man te horen dat ik eens wat meer naar het positieve moet kijken, ik praat mezelf schijnbaar een scheiding aan...Feedback helpt echt, al is de herhaling misschien vermoeiend.
's Avonds bv nare ruzie voor hij ging werken, hij wilde scheiden, met nog een lading nare opmerkingen. Hij komt vervolgens thuis met een lekker ontbijt en wil op vakantie met het gezin. Ik ben niet als enige besluiteloos.
Voel vrij duidelijk een bepaald proces, wat tijd zal kosten? Heel duidelijk het gevoel gekregen dat ik voor mijn dochter en mezelf moet gaan staan. Dat ik haar moet beschermen, dat als hij niet normaal kan doen in haar bijzijn ik zal zeggen dat de maat vol is. Later ebt dit sterke gevoel weer weg. Ergens is het alsof hij het ook aan voelt. Onze ruzies zijn vooral 's avonds aan de telefoon. Soms besluit ik dan dat ik er klaar mee ben, dan maar scheiden. Maar volhouden gaat niet...Omdat ik mezelf al snel (gedeeltelijk) de schuld geef, mijn boosheid vanzelf zakt. Al helemaal als ik geslapen heb. Omdat ik vrees voor de gevolgen. Of omdat hij weer wat liefs doet of zegt, of beterschap beloofd. Me even ruimte geeft. En ik ook niet vijandig wil doen, zeker niet in bijzijn van onze dochter. Dan gaat het even redelijk, al zijn we dan meer huisgenoten dan wat anders. Daarna begint het weer opnieuw, vooral als hij dichterbij wil komen, of we onze issues uit willen praten. Denk dat hij in bepaalde opzichten hetzelfde doormaakt.
Ik begrijp wat je zegt, maak een keuze. Maar deze keuze is verdomd moeilijk. Krijg van mijn man te horen dat ik eens wat meer naar het positieve moet kijken, ik praat mezelf schijnbaar een scheiding aan...Feedback helpt echt, al is de herhaling misschien vermoeiend.
woensdag 3 februari 2016 om 22:13
Als ik het goed lees ben jij samen met je man vanaf je 15. Bedenk je dat meestal rond deze leeftijd je meer en meer losmaakt van je ouders en je eigen identiteit vorm geeft. Middelbare school, studie , baantjes, ontwikkelen van vriendschappen noem het allemaal maar op. Vaak is er dan wel sprake van een vriend maar meestal is dat niet diegene waar je serieus mee doorgaat en kinderen krijgt. Dit maakt het voor nu moeilijk om te onderscheiden wat jouw mening is, en de juiste maar ook een doortastend besluit te maken.
Om het meer helder te maken zou ik nu niet voor omgang met minnaar gaan. Dat is alleen maar meer ruis en verwarring.
Sterkte met je besluit.
Om het meer helder te maken zou ik nu niet voor omgang met minnaar gaan. Dat is alleen maar meer ruis en verwarring.
Sterkte met je besluit.
woensdag 3 februari 2016 om 23:15
Louiloui, wat bedoel je met te onderscheiden wat je eigen mening is?
Zou je omdat je zo jong in die vaste relatie zit nooit goed geleerd hebben je eigen mening te vormen ?
Ik vraag dit omdat ik ook op zo'n jonge leeftijd een vriend kreeg die nu m'n man is.
Afgelopen tijd houd ik me er wel mee bezig of dat goed geweest is voor mijn eigen ontwikkeling en of de dingen die nu spelen daar mee te maken hebben ..
Zou je omdat je zo jong in die vaste relatie zit nooit goed geleerd hebben je eigen mening te vormen ?
Ik vraag dit omdat ik ook op zo'n jonge leeftijd een vriend kreeg die nu m'n man is.
Afgelopen tijd houd ik me er wel mee bezig of dat goed geweest is voor mijn eigen ontwikkeling en of de dingen die nu spelen daar mee te maken hebben ..
donderdag 4 februari 2016 om 08:46
Ik denk wel dat dat er mee te maken heeft.
Ik was ook 17 toen ik met mijn huidige man samen was. Een rotjeugd gehad en dan zoek je een veilige haven. Als je die hebt hou je die. Daarna nog vervelende dingen mee gemaakt en toen wilde ik heel snel huisje-boompje-beestje. (Vlucht) Pas nu ik op een leeftijd ben waarin mijn leven rustig is en ik mezelf als persoon heb ontwikkeld kom ik erachter dat ik heel veel gemist heb. Ik had meer willen uitgaan, daten, ervaringen op doen.
Ik heb al veel te vroeg een te groot verantwoordelijkheidsgevoel moeten dragen. Eerst voor mijn ouders, daarna voor mijn gezin.
Ik was ook 17 toen ik met mijn huidige man samen was. Een rotjeugd gehad en dan zoek je een veilige haven. Als je die hebt hou je die. Daarna nog vervelende dingen mee gemaakt en toen wilde ik heel snel huisje-boompje-beestje. (Vlucht) Pas nu ik op een leeftijd ben waarin mijn leven rustig is en ik mezelf als persoon heb ontwikkeld kom ik erachter dat ik heel veel gemist heb. Ik had meer willen uitgaan, daten, ervaringen op doen.
Ik heb al veel te vroeg een te groot verantwoordelijkheidsgevoel moeten dragen. Eerst voor mijn ouders, daarna voor mijn gezin.
donderdag 4 februari 2016 om 09:09
Herkenbaar whatamess..
Ik heb geen slechte jeugd gehad maar wel heel erg gekaderd geweest door m'n ouders.
En zeer beschermd opgevoed.
Ook door verantwoordelijkheidsgevoel blijven plakken aan eerste liefde .
Maargoed, dingen gebeuren nu eenmaal .
Ik kan er nu wel eens spijt van hebben dat dingen zo gelopen zijn.
Was goed voor mij geweest mezelf beter te leren kennen enz.
Ik denk toch dat ik daar nu tegen aan loop..
Ik heb geen slechte jeugd gehad maar wel heel erg gekaderd geweest door m'n ouders.
En zeer beschermd opgevoed.
Ook door verantwoordelijkheidsgevoel blijven plakken aan eerste liefde .
Maargoed, dingen gebeuren nu eenmaal .
Ik kan er nu wel eens spijt van hebben dat dingen zo gelopen zijn.
Was goed voor mij geweest mezelf beter te leren kennen enz.
Ik denk toch dat ik daar nu tegen aan loop..
donderdag 4 februari 2016 om 09:31
royalchick, ik bedoel dat je onbedoeld elkaar vormt en het niet meer duidelijk is of het puur iets uit jezelf is of meer van samen tot gekomen. Dus idd eigen mening maar ook ontdekken van wat goed voor jou werkt, wat bij je past, waar je voorkeur ligt, seksualiteit, experimenteren daarmee.
En het is natuurlijk nooit te laat om dat uit te zoeken. Daarin ook een keuze maken.
En het is natuurlijk nooit te laat om dat uit te zoeken. Daarin ook een keuze maken.
donderdag 4 februari 2016 om 09:33
Pearl, Koudwatervrees?
Moet wel zeggen, hier op mijn werk hebben wij 10 zieken (ongeveer de helft) het heerst wel.
Of is dit 'te toevallig'?
Gaat mij ook niet aan voor de rest eigenlijk hoor, maar gewoon lousy. Je kijkt er wel naar uit en dan op laatste moment wordt het dus afgezegd.
Moet wel zeggen, hier op mijn werk hebben wij 10 zieken (ongeveer de helft) het heerst wel.
Of is dit 'te toevallig'?
Gaat mij ook niet aan voor de rest eigenlijk hoor, maar gewoon lousy. Je kijkt er wel naar uit en dan op laatste moment wordt het dus afgezegd.
Love bubbles....
donderdag 4 februari 2016 om 10:20
donderdag 4 februari 2016 om 13:01
Jullie weten wel dat mannen pijn intenser ervaren dan vrouwen. Heeft met een hormoontje te maken.
Iemand hier wel eens een echte mannengriep gehad?
Ik snap best dat wanneer er 40 graden koorts en allerlei ongemakken je het wel moet cancelen. Maar voor een kuchje? No way.
Dag is ook al zo druilerig, helpt ook niet mee denk ik.
Iemand hier wel eens een echte mannengriep gehad?
Ik snap best dat wanneer er 40 graden koorts en allerlei ongemakken je het wel moet cancelen. Maar voor een kuchje? No way.
Dag is ook al zo druilerig, helpt ook niet mee denk ik.
Love bubbles....
