Seks
alle pijlers
Minnaar deel 39
dinsdag 22 oktober 2019 om 13:38
Al 38 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Linkje naar vorige topic. En zoals gewenst alle andere topics in de eerste post.
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929/120#
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Linkje naar vorige topic. En zoals gewenst alle andere topics in de eerste post.
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929/120#
hoesjeboesje wijzigde dit bericht op 22-10-2019 13:47
86.53% gewijzigd
zaterdag 2 mei 2020 om 22:06
Depten, dat klopt. Ik voel me alleen zijn "afhankelijk" als ik het vraag. Ben zelf een beetje moeilijk, denk ik;-)
Minnaar is ook getrouwd. Maar dat staat niet echt in de weg. We hebben wel een patroon van aantrekken en afstoten, vooral van zijn kant en een onderliggende reden heb ik nooit kunnen ontdekken. Hij komt ook altijd wel weer terug, maar in the meantime...ik vind het lastig. Heb me ooit voorgenomen om het gewoon te nemen als het komt. Maar men, wat is dat klote als het dan weer speelt. Aandachtsmonster. Verslaving. Alles wat hier al zo vaak is gezegd. Vorig jaar is het bijna een half jaar uit geweest om die reden (op mijn initiatief) en toen had ik rust. Maar miste hem ook dus op een gegeven moment heb ik weer contact gezocht en hapte hij meteen. Binnen no time weer helemaal op een roze wolk. Tja. Misschien toch maar echt, echt accepteren dat het is zoals het is.
Minnaar is ook getrouwd. Maar dat staat niet echt in de weg. We hebben wel een patroon van aantrekken en afstoten, vooral van zijn kant en een onderliggende reden heb ik nooit kunnen ontdekken. Hij komt ook altijd wel weer terug, maar in the meantime...ik vind het lastig. Heb me ooit voorgenomen om het gewoon te nemen als het komt. Maar men, wat is dat klote als het dan weer speelt. Aandachtsmonster. Verslaving. Alles wat hier al zo vaak is gezegd. Vorig jaar is het bijna een half jaar uit geweest om die reden (op mijn initiatief) en toen had ik rust. Maar miste hem ook dus op een gegeven moment heb ik weer contact gezocht en hapte hij meteen. Binnen no time weer helemaal op een roze wolk. Tja. Misschien toch maar echt, echt accepteren dat het is zoals het is.
maandag 4 mei 2020 om 09:15
@jullie allen
Eigenlijk verwoordt Depten in haar eerste zin mijn gevoel heel goed. Het is (in theorie) ook eigenlijk heel simpel. Ik mis niets thuis. Ook niet spanning en lust. Ja, het mag van mij allemaal wat vaker en spectaculairder. Maar met twee drukke banen en twee jonge kinderen is het niet altijd en overal mogelijk. Ik voel 0,0 liefde voor Blauwoogje. Voor mij is het puur de lust en spanning. Maar ook misschien wel die kick van het stout zijn. Die spanning van iets doen wat eigenlijk in een huwelijk niet mag. Ik weet het niet precies. Liefde, verlangen naar de persoon Blauwoogje is het in ieder geval absoluut niet! Verlangen naar het "materiaal" Blauwoogje wel. Het is lastig uit te leggen.
Mijn man is mijn droomvent. Knap, lief, stoer, een super papa, noem maar op. Ik hou 100% van hem. Op seksueel gebied kom ik dus ook niets te kort. Misschien dat het wel invloed heeft dat ik bij mijn ouders thuis altijd heel kort gehouden werd door mijn ouders. Ik kom uit een streng Christelijk gezin, grenzen waren heel strikt en ik mocht bijvoorbeeld nooit naar Salou met vriendinnen om daar het leven te ontdekken. Mijn man was mijn tweede seksuele contact en die eerste kan je eigenlijk nog niet eens volwaardig noemen. Ik heb dus ook nooit "van het leven geproefd" om het maar zo te zeggen. Misschien dat daar toch ergens een gemis voelt. Ik weet het niet.
Blauwoogje zie ik niet als een persoon waar ik dus verliefd op kan worden, absoluut niet. Voor mij voelt het niet anders dan porno kijken met een vibrator in de hand. Ik voel geen liefde voor die vibrator, ik voel alleen die lust en het seksuele verlangen. Ik weet natuurlijk dat het anders is dus geen vergelijking en ik weet ook dat bij een vibrator het huwelijk niet op het spel wordt gezet. Maar de afstandelijkheid voelt voor mij hetzelfde. Blauwoogje is voor mij die vibrator. Afstandelijk en puur voor de lust, kick en spanning. Niet meer. Ik weet ook 99% zeker dat ik nooit verliefd op hem zal worden. 100% weet je natuurlijk nooit, maar dat zou ook kunnen gebeuren met een collega zonder dat daar eerst erotisch contact mee was.
Ik vind deze hele materie erg lastig. Moeilijk om mee om te gaan en lastig te verwoorden hoe het voelt. Ik ben wel heel blij met jullie allemaal op dit forum. Heel fijn, dank jullie wel allemaal.
Voornemens ben ik nog altijd om dit de kop in te drukken. Ik houd jullie in ieder geval op de hoogte en zal de komende tijd zeker dagelijks even op het forum blijven hangen.
Bruinoogje
Eigenlijk verwoordt Depten in haar eerste zin mijn gevoel heel goed. Het is (in theorie) ook eigenlijk heel simpel. Ik mis niets thuis. Ook niet spanning en lust. Ja, het mag van mij allemaal wat vaker en spectaculairder. Maar met twee drukke banen en twee jonge kinderen is het niet altijd en overal mogelijk. Ik voel 0,0 liefde voor Blauwoogje. Voor mij is het puur de lust en spanning. Maar ook misschien wel die kick van het stout zijn. Die spanning van iets doen wat eigenlijk in een huwelijk niet mag. Ik weet het niet precies. Liefde, verlangen naar de persoon Blauwoogje is het in ieder geval absoluut niet! Verlangen naar het "materiaal" Blauwoogje wel. Het is lastig uit te leggen.
Mijn man is mijn droomvent. Knap, lief, stoer, een super papa, noem maar op. Ik hou 100% van hem. Op seksueel gebied kom ik dus ook niets te kort. Misschien dat het wel invloed heeft dat ik bij mijn ouders thuis altijd heel kort gehouden werd door mijn ouders. Ik kom uit een streng Christelijk gezin, grenzen waren heel strikt en ik mocht bijvoorbeeld nooit naar Salou met vriendinnen om daar het leven te ontdekken. Mijn man was mijn tweede seksuele contact en die eerste kan je eigenlijk nog niet eens volwaardig noemen. Ik heb dus ook nooit "van het leven geproefd" om het maar zo te zeggen. Misschien dat daar toch ergens een gemis voelt. Ik weet het niet.
Blauwoogje zie ik niet als een persoon waar ik dus verliefd op kan worden, absoluut niet. Voor mij voelt het niet anders dan porno kijken met een vibrator in de hand. Ik voel geen liefde voor die vibrator, ik voel alleen die lust en het seksuele verlangen. Ik weet natuurlijk dat het anders is dus geen vergelijking en ik weet ook dat bij een vibrator het huwelijk niet op het spel wordt gezet. Maar de afstandelijkheid voelt voor mij hetzelfde. Blauwoogje is voor mij die vibrator. Afstandelijk en puur voor de lust, kick en spanning. Niet meer. Ik weet ook 99% zeker dat ik nooit verliefd op hem zal worden. 100% weet je natuurlijk nooit, maar dat zou ook kunnen gebeuren met een collega zonder dat daar eerst erotisch contact mee was.
Ik vind deze hele materie erg lastig. Moeilijk om mee om te gaan en lastig te verwoorden hoe het voelt. Ik ben wel heel blij met jullie allemaal op dit forum. Heel fijn, dank jullie wel allemaal.
Voornemens ben ik nog altijd om dit de kop in te drukken. Ik houd jullie in ieder geval op de hoogte en zal de komende tijd zeker dagelijks even op het forum blijven hangen.
Bruinoogje
maandag 4 mei 2020 om 09:33
Als ik het goed begrepen heb zijn jullie al jaren minnaars! Waarom kun je dit niet laten weten? Is het zo lastig om even heel openhartig te zijn en te vertellen dat je zijn virtuele zoenen en geilheid mist? Je speelt een spelletje. Als hij niet doet wat jij verlangt laat je het niet weten maar verbreek je de minnaarrelatie totdat je hem mist en dan mag hij weer terugkomen om vervolgens tegen hetzelfde aan te lopen. Zie je dit patroon zelf ook? Het is een beetje kinderachtig eigenlijk hè?Smartwoman1971 schreef: ↑02-05-2020 21:09Maar waar ik dus echt als een stekker van baal is dat hij sindsdien koeltjes op mij reageert. Geen "x" meer bij een appje, geen erotische chats meer op kik. Überhaupt niet zoveel respons.
...
maandag 4 mei 2020 om 09:37
Nee hoor, het is helemaal niet lastig uitleggen. Je wordt geil van het idee van seks met een andere man dan je eigen man en Blauwoog kwam op je pad.BruinOogje schreef: ↑04-05-2020 09:15Liefde, verlangen naar de persoon Blauwoogje is het in ieder geval absoluut niet! Verlangen naar het "materiaal" Blauwoogje wel. Het is lastig uit te leggen.
Natuurlijk ben je nog niet verliefd op hem, je hebt zeggen en schrijve één keer zijn piemel vastgehouden, daar wordt men in de regel niet meteen verliefd van. Juist daarom is het een goed idee om het hierbij te houden, die verliefdheid komt hoogstwaarschijnlijk vanzelf als jullie echt werk van elkaar gaan maken, het is vaak amper tegen te houden, hoe goed je het thuis ook hebt.
Als je je relatie thuis goed wilt houden is hiermee kappen het toverwoord. Sowieso is een minnaarrelatie eigenlijk op zn leukst als er nog niks gebeurd is. Geniet van de spanning en de energie die dit met zich meebrengt en echt... hou het hierbij. Hou het zuiver.
...
maandag 4 mei 2020 om 10:53
Rooss, even een veer in jouw kont: ik vind het altijd fijn om je te lezen. Recht voor z’n raap, geen mooi praterij of doekjes erom. Gewoon zoals het is!
Een minnaar levert negen van de tien keer behalve lust en verlangen ook gewoon een berg gezeik op. En net als andere ex-minnaressen hier op het forum kan ik me alleen maar aansluiten bij wat hier zo vaak gezegd wordt: als ik het vooraf geweten had, was ik er niet aan begonnen...
Een minnaar levert negen van de tien keer behalve lust en verlangen ook gewoon een berg gezeik op. En net als andere ex-minnaressen hier op het forum kan ik me alleen maar aansluiten bij wat hier zo vaak gezegd wordt: als ik het vooraf geweten had, was ik er niet aan begonnen...
maandag 4 mei 2020 om 12:41
Dat kriebelt! Maar dank je wel voor je compliment.
Het hebben van een minnaar kan heel fijn zijn, je wandelt op wolken, de zon schijnt net even feller en de lucht lijkt net even blauwer. Ik heb er erg van genoten. Tenminste... zo lang hij zich gedroeg zoals ik wenste. Als hij het (even) liet afweten had ik het moeilijk, dan groeiden er duivelhoorntjes op mijn kop en kwamen er allemaal kutengels op mijn schouder zitten. Mijn eigen gedachten begonnen me te kwellen en werden puur vergif. Totdat ik besefte dat dat te voorkomen was met eerlijk zijn. Afspraken maken over contactfrequentie en je eraan houden. En bij onzekerheden in de pen klimmen en vragen waar die stilte of die oppervlakkigheid vandaan kwam. Dat heeft niks te maken met afhankelijkheid (zoals Smartwoman lijkt te denken) maar alles met goed zorgen voor jezelf. Dat mag je namelijk doen, een ander doet het maar zelden voor je.
Ook ik ben blij dat de minnaarperiode achter me ligt. Het was gewoon mijn tijd, dat is duidelijk. De onrust heeft plaats gemaakt voor rust en de labiliteit is stabiliteit geworden. Ik ben er overigens niks minder geil om, dat dan weer niet. Vent en ik hebben het nog steeds goed. Echt heel erg goed.
Het hebben van een minnaar kan heel fijn zijn, je wandelt op wolken, de zon schijnt net even feller en de lucht lijkt net even blauwer. Ik heb er erg van genoten. Tenminste... zo lang hij zich gedroeg zoals ik wenste. Als hij het (even) liet afweten had ik het moeilijk, dan groeiden er duivelhoorntjes op mijn kop en kwamen er allemaal kutengels op mijn schouder zitten. Mijn eigen gedachten begonnen me te kwellen en werden puur vergif. Totdat ik besefte dat dat te voorkomen was met eerlijk zijn. Afspraken maken over contactfrequentie en je eraan houden. En bij onzekerheden in de pen klimmen en vragen waar die stilte of die oppervlakkigheid vandaan kwam. Dat heeft niks te maken met afhankelijkheid (zoals Smartwoman lijkt te denken) maar alles met goed zorgen voor jezelf. Dat mag je namelijk doen, een ander doet het maar zelden voor je.
Ook ik ben blij dat de minnaarperiode achter me ligt. Het was gewoon mijn tijd, dat is duidelijk. De onrust heeft plaats gemaakt voor rust en de labiliteit is stabiliteit geworden. Ik ben er overigens niks minder geil om, dat dan weer niet. Vent en ik hebben het nog steeds goed. Echt heel erg goed.
...
maandag 4 mei 2020 om 13:28
Fijn Rooss en het is ook wel zoals je omschrijft. Ik ben mezelf echt behoorlijk tegengekomen in de afgelopen anderhalf jaar. In mijn vorige relatie zat een vanzelfsprekendheid: Conan was er altijd. Om mijn vertrouwen op te vijzelen, mijn problemen op te lossen, mij een gevoel van eigenwaarde te geven. Tot ik De Marmot tegen het lijf liep, toen schudde alles op zijn grondvesten.
Zonder de vanzelfsprekendheid van het hebben van een relatie werd ik met mijn neus even lekker op de feiten gedrukt: waarom kwam mijn eigenwaarde van een man vandaan en niet uit mezelf? Ook voor Conan is het een goed leerproces geweest, al is zijn weg om dingen uit te vinden niet de mijne. Maar je leert op de meest pijnlijke en soms kwetsende manier veel over hoe je naar jezelf en een ander kijkt. Hoe je een behoefte die je zelf hebt, haast automatisch laat vervullen door een ander. Daarmee maak je jezelf vreselijk afhankelijk en ik denk dat het precies dat is waar we hier allemaal tegenaan zijn gelopen en soms nog steeds lopen.
Ik had het gezien de ontploffing in mijn gezin graag anders gezien, maar het is goed zoals het nu is. In de wetenschap dat niets vanzelfsprekend, niets altijd zo blijft.
Zonder de vanzelfsprekendheid van het hebben van een relatie werd ik met mijn neus even lekker op de feiten gedrukt: waarom kwam mijn eigenwaarde van een man vandaan en niet uit mezelf? Ook voor Conan is het een goed leerproces geweest, al is zijn weg om dingen uit te vinden niet de mijne. Maar je leert op de meest pijnlijke en soms kwetsende manier veel over hoe je naar jezelf en een ander kijkt. Hoe je een behoefte die je zelf hebt, haast automatisch laat vervullen door een ander. Daarmee maak je jezelf vreselijk afhankelijk en ik denk dat het precies dat is waar we hier allemaal tegenaan zijn gelopen en soms nog steeds lopen.
Ik had het gezien de ontploffing in mijn gezin graag anders gezien, maar het is goed zoals het nu is. In de wetenschap dat niets vanzelfsprekend, niets altijd zo blijft.
maandag 4 mei 2020 om 14:07
Zoals roos het omschrijft ervaarde ik het ook. Wat een wirwar van emoties was dat. Tot ik leerde dingen te benoemen, uitspreken, twijfels delen, voor mezelf opkomen. Soms was het niet wat ik wilde horen maar wel de waarheid, daar kon ik wat mee, de gedachtes die ik zelf invulde maakte me vaak wanhopig.
In het hele minnaar proces en erna ben ik mezelf kwijtgeraakt (?) opzoek naar wat ik wil en waarom ik het geluk niet kan vinden vanuit mijzelf. Zoals jullie wel weten is mijn relatie zo goed als over maar ook hierin zijn veel twijfels en vragen gericht op mij, wat kan ik doen? Ligt het aan mij?. Veel, heel veel vragen, gekmakende in rondjes draaiende gedachtes.
Dit proces is nog in volle gang en merk dat ik er zonder hulp waarschijnlijk niet uit ga komen.
Ik weet niet of zonder minnaar ik op het zelfde punt zou staan in mijn relatie. Ex maakte zoveel emoties los, dingen die ik jaren niet had gevoeld, hierdoor heb ik mijn eigen relatie verwaarloosd en doken we verder de afgrond tot het punt waarop we nu staan, te pletter vallen of toch wat kunnen opvangen.
Een hard gelach.
Bruinoogje; er komt hoe dan ook, ooit ergens, gezeur en gevoelens.
Dus doe jezelf (en gezin) een plezier en kap er mee. Sluit het af nu het nog enigszins makkelijk is.
In het hele minnaar proces en erna ben ik mezelf kwijtgeraakt (?) opzoek naar wat ik wil en waarom ik het geluk niet kan vinden vanuit mijzelf. Zoals jullie wel weten is mijn relatie zo goed als over maar ook hierin zijn veel twijfels en vragen gericht op mij, wat kan ik doen? Ligt het aan mij?. Veel, heel veel vragen, gekmakende in rondjes draaiende gedachtes.
Dit proces is nog in volle gang en merk dat ik er zonder hulp waarschijnlijk niet uit ga komen.
Ik weet niet of zonder minnaar ik op het zelfde punt zou staan in mijn relatie. Ex maakte zoveel emoties los, dingen die ik jaren niet had gevoeld, hierdoor heb ik mijn eigen relatie verwaarloosd en doken we verder de afgrond tot het punt waarop we nu staan, te pletter vallen of toch wat kunnen opvangen.
Een hard gelach.
Bruinoogje; er komt hoe dan ook, ooit ergens, gezeur en gevoelens.
Dus doe jezelf (en gezin) een plezier en kap er mee. Sluit het af nu het nog enigszins makkelijk is.
maandag 4 mei 2020 om 14:29
Elize, ik herken het kruispunt waar je op staat maar al te goed. Als vrouw ben je uitgecheckt, maar de moeder in je verzet zich nog hevig tegen de consequenties van een scheiding.
Maar het hoeft niet alleen maar kommer en kwel te zijn he?! De eerste maanden zijn verschrikkelijk, het onthechten. Ik heb Conan uitgekotst, vervloekt, gesmeekt, genegeerd en toch weer op een voetstuk gezet. Tot het klaar was en ik mijn boosheid en verdriet kon zien voor wat het was: een kind van gescheiden ouders die dat haar eigen kinderen niet aan wilde doen.
Nu kan ik mijn verdriet in die vorm de vrije loop laten. Conan snapt waar de tranen vandaan komen en reageert er rustig op. Omgekeerd kan ik hem nu zijn eigen proces gunnen en is hij een klein stapje uit wierrookland terug gekomen. We kunnen weer praten, lachen en er is weer een ontspannen sfeer als we in elkaars buurt zijn.
Enige discretie is nog wel een dingetje: hij weet dat ik samen met De Marmot ben, maar struikelt nooit over “bewijsmateriaal”. Omgekeerd stuit ik nog wel eens ongewenst op dingen waaruit zijn hervonden vrijgezelle status iets te nadrukkelijk blijkt. Dat levert nog wel eens wrijving op.
Met goede afspraken en een beetje rust komt er vanzelf meer ruimte voor wat er wel leuk was aan elkaar en jullie gezin. De vermoeide, boze en verdrietige waas verdwijnt. Nee, je bent geen geliefden meer maar je kunt het nog wel gezellig hebben samen als ouders van jullie kinderen...
Maar het hoeft niet alleen maar kommer en kwel te zijn he?! De eerste maanden zijn verschrikkelijk, het onthechten. Ik heb Conan uitgekotst, vervloekt, gesmeekt, genegeerd en toch weer op een voetstuk gezet. Tot het klaar was en ik mijn boosheid en verdriet kon zien voor wat het was: een kind van gescheiden ouders die dat haar eigen kinderen niet aan wilde doen.
Nu kan ik mijn verdriet in die vorm de vrije loop laten. Conan snapt waar de tranen vandaan komen en reageert er rustig op. Omgekeerd kan ik hem nu zijn eigen proces gunnen en is hij een klein stapje uit wierrookland terug gekomen. We kunnen weer praten, lachen en er is weer een ontspannen sfeer als we in elkaars buurt zijn.
Enige discretie is nog wel een dingetje: hij weet dat ik samen met De Marmot ben, maar struikelt nooit over “bewijsmateriaal”. Omgekeerd stuit ik nog wel eens ongewenst op dingen waaruit zijn hervonden vrijgezelle status iets te nadrukkelijk blijkt. Dat levert nog wel eens wrijving op.
Met goede afspraken en een beetje rust komt er vanzelf meer ruimte voor wat er wel leuk was aan elkaar en jullie gezin. De vermoeide, boze en verdrietige waas verdwijnt. Nee, je bent geen geliefden meer maar je kunt het nog wel gezellig hebben samen als ouders van jullie kinderen...
maandag 4 mei 2020 om 16:49
Ben je erachter gekomen, Ondersteboven, waarom je eigenwaarde bij een man vandaan kwam? Of misschien een betere vraag, heb je de tools gevonden om die man niet nodig te hoeven hebben?
Als ik denk aan een breuk wordt het koud om mijn hart maar ik weet ook dat ik het zal overleven. Dat ik zal opkrabbelen en de weg terug ga vinden naar de basis en die basis is gelegd in 5,5 jaar single zijn. Het enige waar ik écht niet naar uit zal zien is afscheid nemen van een heel parallelleven met de bijbehorende sociale contacten. Die mis ik nu al, laat staan als dat helemaal wegvalt. Maar ook dat zal ik overleven.
Jullie wonen (nog) niet samen neem ik aan?
Als ik denk aan een breuk wordt het koud om mijn hart maar ik weet ook dat ik het zal overleven. Dat ik zal opkrabbelen en de weg terug ga vinden naar de basis en die basis is gelegd in 5,5 jaar single zijn. Het enige waar ik écht niet naar uit zal zien is afscheid nemen van een heel parallelleven met de bijbehorende sociale contacten. Die mis ik nu al, laat staan als dat helemaal wegvalt. Maar ook dat zal ik overleven.
Jullie wonen (nog) niet samen neem ik aan?
...
maandag 4 mei 2020 om 22:07
@ Bruinoogje, blijf het wel fascinerend vinden hoe je zo je focus kan krijgen op deze man. Mooi dat je aan het uitspitten bent hoe dit zo kan ontstaan en dan kom je inderdaad vaak weer terug bij je kindjaren. Het stuk" echt léven en volledig los gaan" waar je iig een deel van gemist hebt en nu maakt dat je spanning gaat opzoeken.Ik vind het een heel legitiem verhaal waarin je zelf de regie hebt.
Het is ook de reden waarom ik, sinds dat ik een minnaar gehad heb, niemand meer veroordeel. Het maakt je namelijk geen slecht mens. Je bent meer dan dat.
Zo zeggen ze ook dat als je geen vader (figuur) hebt gehad, je ook sneller vatbaar bent voor aandacht van andere mannen. Dat is het stuk wat ik zelf sterk heb ervaren.
Het fascineerde mij nog meer omdat je oprecht gelukkig bent met je partner en ook ook seksueel vlak weinig te klagen hebt. Vrees eigenlijk dat, ook al ga je het niet ervaren met Blauwoogje, het verlangen weer terug zal komen. Is het iets waar je het met je man eventueel over kan hebben? En stel dat je man ook die behoefte voelt, zou je hem dat ook de kans geven om, eenmalig, het bed te delen met een ander?
Het is ook de reden waarom ik, sinds dat ik een minnaar gehad heb, niemand meer veroordeel. Het maakt je namelijk geen slecht mens. Je bent meer dan dat.
Zo zeggen ze ook dat als je geen vader (figuur) hebt gehad, je ook sneller vatbaar bent voor aandacht van andere mannen. Dat is het stuk wat ik zelf sterk heb ervaren.
Het fascineerde mij nog meer omdat je oprecht gelukkig bent met je partner en ook ook seksueel vlak weinig te klagen hebt. Vrees eigenlijk dat, ook al ga je het niet ervaren met Blauwoogje, het verlangen weer terug zal komen. Is het iets waar je het met je man eventueel over kan hebben? En stel dat je man ook die behoefte voelt, zou je hem dat ook de kans geven om, eenmalig, het bed te delen met een ander?
maandag 4 mei 2020 om 23:07
@Roos je hebt volkomen gelijk natuurlijk. Heb toevallig vanochtend gebeld met minnaar en eea besproken. Was best even pittig, om allerlei redenen die ik ivm herkenning niet uit de doeken kan doen. Maar een zitten weer op 1 lijn.
Bruinoogje, ik herken zoveel van wat je schrijft! Bij mij lag de start van de minnaarsrelatie ook in het "stout" willen zijn, mede als gevolg van een nogal strenge opvoeding. Even lekker losgaan, doen wat niet mag. Een bezetene man veroveren (toen nog alleen voor de seks, ik vond hem gewoon lekker) terwijl ik zelf ook een partner had en het ook nog eens spannend was omdat we collega's waren. Dat wakkerde de passie flink aan. In het begin was het echt lust, ik herken wat je schrijft over de "vibrator" . Maar uiteindelijk werd ik, juist door de intense seks, toch verliefd en minnaar ook. Met alle ups en downs erbij. Ik wil nu niet meer zonder hem, maar als ik het over kon doen zou ik er niet meer aan beginnen, hooguit voor een eenmalig slippertje. Geen liefdesrelatie meer. Dus stop nu het nog kan. En wellicht kun je op een andere manier spanning creëren. Samen met je man (naar een parenclub of zoiets, als het weer mag).
Bruinoogje, ik herken zoveel van wat je schrijft! Bij mij lag de start van de minnaarsrelatie ook in het "stout" willen zijn, mede als gevolg van een nogal strenge opvoeding. Even lekker losgaan, doen wat niet mag. Een bezetene man veroveren (toen nog alleen voor de seks, ik vond hem gewoon lekker) terwijl ik zelf ook een partner had en het ook nog eens spannend was omdat we collega's waren. Dat wakkerde de passie flink aan. In het begin was het echt lust, ik herken wat je schrijft over de "vibrator" . Maar uiteindelijk werd ik, juist door de intense seks, toch verliefd en minnaar ook. Met alle ups en downs erbij. Ik wil nu niet meer zonder hem, maar als ik het over kon doen zou ik er niet meer aan beginnen, hooguit voor een eenmalig slippertje. Geen liefdesrelatie meer. Dus stop nu het nog kan. En wellicht kun je op een andere manier spanning creëren. Samen met je man (naar een parenclub of zoiets, als het weer mag).
dinsdag 5 mei 2020 om 16:05
Nee haha zeker niet. De Marmot heeft zijn eigen huis, op een uurtje afstand en we zien elkaar gemiddeld twee keer per week. Dat is voor nu ook even prima. Ik geniet ook echt van mijn tijd alleen met de kinderen.
Om op je eerste vraag terug te komen: ja ik heb daar goed inzicht in. Dankzij een hele fijne therapeut. In mij schuilt een klein meisje dat maar al te graag lief en aardig gevonden wil worden. Ik heb nu een soort innerlijke grote zus ontwikkeld die dat meisje koestert, troost, lief heeft en vertelt dat ze de moeite waard is. En dat bevalt eigenlijk prima zo!
zaterdag 9 mei 2020 om 10:10
Bruinoogje hoe gaat het nu met je?
Ik vond je vorige post een beetje zoeken naar excuses om het avontuur alsnog aan te gaan met Blauwoogje. Maar dan mooi verpakt in een verhaal.
Ongeveer iedereen zegt dat ze lust en liefde goed kunnen scheiden, maar achteraf blijkt dat maar een paar echt te lukken. En zelfs diegenen zijn wel een vorm van verliefd op minnaar maar kunnen die liefde delen.
Ook ik degene die dacht dat ik het kon want het gaat immers al jaren goed, merk de laatste tijd dat het gevoel dieper zit dan ik wil.
Echt het zou fijn zijn als je die uitzondering bent, maar dan zou het je sieren dat je het bespreekbaar maakt met je man. Je zegt ergens dat hij dit nooit zou accepteren. Hoe weet je dat als je het niet bespreekbaar maakt? En als dat wel al eens is aangegeven is het dan niet fair dat je het dan ook niet doet? Als dit een breekpunt van jullie huwelijk zou zijn? Je huwelijk is toch zo goed?
Of is het toch niet zo goed als je verkondigd, en is dat iets wat je onder ogen moet zien?
Ik vond je vorige post een beetje zoeken naar excuses om het avontuur alsnog aan te gaan met Blauwoogje. Maar dan mooi verpakt in een verhaal.
Ongeveer iedereen zegt dat ze lust en liefde goed kunnen scheiden, maar achteraf blijkt dat maar een paar echt te lukken. En zelfs diegenen zijn wel een vorm van verliefd op minnaar maar kunnen die liefde delen.
Ook ik degene die dacht dat ik het kon want het gaat immers al jaren goed, merk de laatste tijd dat het gevoel dieper zit dan ik wil.
Echt het zou fijn zijn als je die uitzondering bent, maar dan zou het je sieren dat je het bespreekbaar maakt met je man. Je zegt ergens dat hij dit nooit zou accepteren. Hoe weet je dat als je het niet bespreekbaar maakt? En als dat wel al eens is aangegeven is het dan niet fair dat je het dan ook niet doet? Als dit een breekpunt van jullie huwelijk zou zijn? Je huwelijk is toch zo goed?
Of is het toch niet zo goed als je verkondigd, en is dat iets wat je onder ogen moet zien?
zaterdag 9 mei 2020 om 13:38
@Wiekjes
Je zegt in je reactie: "Ik vond je vorige post een beetje zoeken naar excuses om het avontuur alsnog aan te gaan met Blauwoogje."
Eerlijk is eerlijk... Zo voelt het voor mij ook. Het voelt heel erg als een engeltje op mijn linkerschouder en een duiveltje op de rechter. De één met verstand en liefde, de ander met lust en spanning.
Mijn man heeft tussen neus en lippen door vaker al zijn mening gegeven over mensen in het algemeen die niet 100% monogaam zijn. Ook niet puur voor lust. Het is dus vrij duidelijk hoe hij er over denkt. Toch is mijn huwelijk toch echt prima. Het heeft dan ook niets met mijn man, mijn huwelijk of mijn liefde te maken. Het is puur die spanning en lustgevoelens naar het stoute meisje zijn, de spanning van een snoepje uit de la van je ouders jatten als kind. Dus iets spannends meemaken wat niemand mag weten, zeker niet je man en dat nu gecombineerd met seksuele lust.
Maar mijn verstand zegt ook dat ik moet kappen. Dat ik ervoor moet weglopen.
Ik vind het ook erg moeilijk om uit te leggen, maar probeer het zo juist mogelijk te verwoorden.
Je zegt in je reactie: "Ik vond je vorige post een beetje zoeken naar excuses om het avontuur alsnog aan te gaan met Blauwoogje."
Eerlijk is eerlijk... Zo voelt het voor mij ook. Het voelt heel erg als een engeltje op mijn linkerschouder en een duiveltje op de rechter. De één met verstand en liefde, de ander met lust en spanning.
Mijn man heeft tussen neus en lippen door vaker al zijn mening gegeven over mensen in het algemeen die niet 100% monogaam zijn. Ook niet puur voor lust. Het is dus vrij duidelijk hoe hij er over denkt. Toch is mijn huwelijk toch echt prima. Het heeft dan ook niets met mijn man, mijn huwelijk of mijn liefde te maken. Het is puur die spanning en lustgevoelens naar het stoute meisje zijn, de spanning van een snoepje uit de la van je ouders jatten als kind. Dus iets spannends meemaken wat niemand mag weten, zeker niet je man en dat nu gecombineerd met seksuele lust.
Maar mijn verstand zegt ook dat ik moet kappen. Dat ik ervoor moet weglopen.
Ik vind het ook erg moeilijk om uit te leggen, maar probeer het zo juist mogelijk te verwoorden.
zaterdag 9 mei 2020 om 22:34
Ver weg, wat heet ver weg in Nederland. Hij gaat naar de andere kant van het land en daar waar er eerst dik 50 kilometer tussen zat gaat straks naar dik 150 kilometer.
Misschien krijg ik hem wel zo ver om halverwege af te spreken zoals jij zegt Elize. De tijd zal het leren.
Bruinoogje ik snap je en ik ben benieuwd of je engeltje of je duiveltje het wint.
Zie of spreek je hem binnenkort weer?
Misschien krijg ik hem wel zo ver om halverwege af te spreken zoals jij zegt Elize. De tijd zal het leren.
Bruinoogje ik snap je en ik ben benieuwd of je engeltje of je duiveltje het wint.
Zie of spreek je hem binnenkort weer?
zondag 10 mei 2020 om 12:52
Wat jammer Wiekjes! Ik heb al een paar keer een minnaar op afstand gehad, John woont ook 165 km bij me vandaan. Er is, mede daardoor, weinig ruimte voor spontane dagjes. Maar het lukt ons toch regelmatig om een dag samen te plannen. Kwaliteit voor kwantiteit, hoop ik dan maar. Ik hoop dat jullie ook zo’n modus weten te vinden.
Bruinoogje, je weet het mooi te omschrijven allemaal, het is bijna proza. Ik ben benieuwd wat je gaat doen. En over dat stoute meisje: het is maar net hoe je het framet natuurlijk. Want als je die drempel over bent, dan ben je een vreemdgangster. Of je nu een keer dat doet of na blauwoogje valt voor roodhaar. Voor de rest van je leven kijk je misschien terug op een mooie fling of op iets wat de rest van je leven in negatieve zin heeft bepaald. Mijmeren over zo’n enorme player als blauwoogje is leuk, misschien is dat wel leuker dan er daadwerkelijk aan toe geven. The one who got away ofzoiets
Bruinoogje, je weet het mooi te omschrijven allemaal, het is bijna proza. Ik ben benieuwd wat je gaat doen. En over dat stoute meisje: het is maar net hoe je het framet natuurlijk. Want als je die drempel over bent, dan ben je een vreemdgangster. Of je nu een keer dat doet of na blauwoogje valt voor roodhaar. Voor de rest van je leven kijk je misschien terug op een mooie fling of op iets wat de rest van je leven in negatieve zin heeft bepaald. Mijmeren over zo’n enorme player als blauwoogje is leuk, misschien is dat wel leuker dan er daadwerkelijk aan toe geven. The one who got away ofzoiets
zondag 10 mei 2020 om 16:30
Natuurlijk heeft het wel met je huwelijk en relatie te maken. Blijkbaar kun je niet met je man delen dat je die spanning zoekt, dat 'stoute meisje willen zijn'. Je lijkt je acties daarmee goed te praten vanuit 'ik heb het zo nodig'. Ik heb dit ook nodig, maar deel dit met m'n man. Wel het geluk dat hij daar heel open in staat. Maakt dat het minder spannend omdat het niet 'verboden' is? Misschien, maar ik vind het elke keer nog super spannend als ik alleen op pad ga, ook al weet m'n man er van.BruinOogje schreef: ↑09-05-2020 13:38
. Toch is mijn huwelijk toch echt prima. Het heeft dan ook niets met mijn man, mijn huwelijk of mijn liefde te maken. Het is puur die spanning en lustgevoelens naar het stoute meisje zijn, de spanning van een snoepje uit de la van je ouders jatten als kind. Dus iets spannends meemaken wat niemand mag weten, zeker niet je man en dat nu gecombineerd met seksuele lust.
Ik hoop voor jou dat je hier iets uit kunt halen voor jezelf, dat je het gesprek over je behoeftes (mogelijk dan zonder het vreemdgaan te vertellen) wel kunt aangaan met je man.
zondag 10 mei 2020 om 20:32
uit ervaring weet ik dat het zo mooi lijkt maar alles kapot maakt...BruinOogje schreef: ↑09-05-2020 13:38@Wiekjes
Je zegt in je reactie: "Ik vond je vorige post een beetje zoeken naar excuses om het avontuur alsnog aan te gaan met Blauwoogje."
Eerlijk is eerlijk... Zo voelt het voor mij ook. Het voelt heel erg als een engeltje op mijn linkerschouder en een duiveltje op de rechter. De één met verstand en liefde, de ander met lust en spanning.
Mijn man heeft tussen neus en lippen door vaker al zijn mening gegeven over mensen in het algemeen die niet 100% monogaam zijn. Ook niet puur voor lust. Het is dus vrij duidelijk hoe hij er over denkt. Toch is mijn huwelijk toch echt prima. Het heeft dan ook niets met mijn man, mijn huwelijk of mijn liefde te maken. Het is puur die spanning en lustgevoelens naar het stoute meisje zijn, de spanning van een snoepje uit de la van je ouders jatten als kind. Dus iets spannends meemaken wat niemand mag weten, zeker niet je man en dat nu gecombineerd met seksuele lust.
Maar mijn verstand zegt ook dat ik moet kappen. Dat ik ervoor moet weglopen.
Ik vind het ook erg moeilijk om uit te leggen, maar probeer het zo juist mogelijk te verwoorden.
even heel cru... zo een levende vibrator... is die het waard dat je relatie met je partner naar dr knoppen is als hij er achter komt?
En na een tijdje komen er echt gevoelens.. je bent er nu al zo veel mee bezig... kriebels etc bij een vergadering... dat wordt echt alleen maar meer en geloof me dat is exht niet tof.
kan je niet met je man bespreken dat je spanning mist? misschien een parenclub opperen (niet eens perse om iets met een ander te doen maar evt alleen voor spanning) na dit corona gedoe?
ik weet dat ik tegen dovemansoren praat maar alsjeblieft doe het niet... laat het hier bij. want achteraf krijg je echt spijt.
zondag 10 mei 2020 om 23:04
Toch vind ik dit een beetje gek. 150 kilometer, wat is dat nou helemaal! Als je elkaar de moeite waard vindt dan vreet je die er toch met alle liefde bij?Wiekjes schreef: ↑09-05-2020 22:34Ver weg, wat heet ver weg in Nederland. Hij gaat naar de andere kant van het land en daar waar er eerst dik 50 kilometer tussen zat gaat straks naar dik 150 kilometer.
Misschien krijg ik hem wel zo ver om halverwege af te spreken zoals jij zegt Elize. De tijd zal het leren.
Ik krijg eerder het idee dat hij dit wel een mooi moment vindt om het einde uit te luiden om wat voor reden dan ook.
...
zondag 10 mei 2020 om 23:12
Ken jij mensen die "hieperdepiep hoeraaaa" roepen bij het fenomeen vreemdgaan? Of onmiddellijk in zijn voor trioos en orgies als het onderwerp non-monogamie aan bod komt?BruinOogje schreef: ↑09-05-2020 13:38Mijn man heeft tussen neus en lippen door vaker al zijn mening gegeven over mensen in het algemeen die niet 100% monogaam zijn. Ook niet puur voor lust. Het is dus vrij duidelijk hoe hij er over denkt.
Dat hij het verwerpt zegt werkelijk helemaal niks over zijn diepe standpunt als het jou betreft. Natuurlijk wordt hij niet blij van Blauwoogs pik in jouw hand, dat moet je hem dus ook niet vertellen. Maar wedden dat zijn oren volledig gespitst zijn als je hem eerlijk en zuiver vertelt over je verlangens, je hang naar avontuur, je fantasieën?
Maar als ik heeeeel eerlijk ben denk ik niet dat jij met je man de spanning wenst op te zoeken, misschien vergis ik me. Jij hebt hang naar aandacht, naar gewild en begeerd worden en bij voorkeur in het geniep. Zo lees ik het.
Dat is een legitiem verlangen hoor, begrijp me goed, zelfs als je relatie in de basic goed is. Maar wees je wel bewust van het feit dat jouw man hierin geen kans gekregen heeft. En jij gaat dus ook niet legitiem vreemd omdat hij toch nooit ergens voor in is.
Als je het zuiver wilt houden bespreek je dit. Geef hem de kans om een stem in het kapittel te gooien. Je hebt een goede relatie toch? Wat is ie je waard?
...
