Minnaar deel 39

22-10-2019 13:38 3002 berichten
Alle reacties Link kopieren
Al 38 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.

Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?

Met andere woorden...

Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.

Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!

Linkje naar vorige topic. En zoals gewenst alle andere topics in de eerste post.
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929/120#
hoesjeboesje wijzigde dit bericht op 22-10-2019 13:47
86.53% gewijzigd
Ja ik moet toch eens zijn met bovenstaande bruinoogje en dat terwijl ik een open relatie heb wat gewoon helemaal prima werkt totdat je toch iemand tegenkomt die in je hart gaat zitten... en dan heb je toch verdriet wanneer dat over gaat.

Gebruik deze corona tijd om het van je af te zetten en er overheen te komen, als je eljaar toch al fysiek niet meer ziet. Fantaseren is prima en lekker en leuk maar heel eerlijk is deze man het waard om je relatie voor op het spel te zetten? Ik zou het stopzetten...
Oeh bruinoogje wat heb je dit mooi beschreven. Ik zie voor me/voel mee hoe je voor hem viel, erin meeging, je eerst heel rot voelt naar je man en dan later toch kiest voor je verlangen en denkt dat het goed naast elkaar kan bestaan.

Het toeval wil dat ik net zat te overwegen om hier een bericht te plaatsen over hoe ik terugkijk op mijn eigen affaire. Die begon ook met het idee dat ik het kon scheiden en dat het niet ten koste zou gaan van mijn gewone leven. Nu, een jaar later, realiseer ik me pas goed hoeveel onrust het gaf, hoe het de intimiteit met mijn partner verstoorde, hoe ik niet meer kon genieten van heel veel dingen omdat ik zo in het verlangen zat. Ik heb het gevoel dat het fysiek in mijn systeem ging zitten, ook hormonaal, als een verslaving. Ik vraag me af of ik daarin de enige ben of dat andere vrouwen dat ook zo zien, achteraf (tijdens had ik het niet door)
En ik ben ook benieuwd naar mannen - kunnen die het makkelijker als iets ernaast zien?

Ik kon uiteindelijk niet leven met het geheim, het maakte me kapot. Ik heb het dus verteld en dat heeft veel veranderd tussen ons.
Nu zoek ik de spanning met mijn eigen man. Dat lukt niet 100% van de tijd maar dat zou ook niet realistisch zijn - maar vaak genoeg gaat het dak er nu af en daarnaast heb ik ook alle andere dagen dat ik in zijn armen kan liggen, zijn we samen ouders, kan ik alles bij hem kwijt.

Dus tsja... mijn advies is wel duidelijk denk ik. Maar als je er niet naar luistert snap ik het ook. Seksueel verlangen is heel krachtig.
Sterkte!
Herkenbaar ja... de seksuele spanning, de aandacht... het flirten... oogcontact zoeken stiekem... het werkt echt als een verslaving.
Het is een heel fijn gevoel, het idee dat een andere man je mooi vindt, naar je verlangd... Maar in the end is het niet goed voor je relatie wanneer je er niet over kunt praten, wat je mist wat je graag zou willen...
Prachtig verhaal bruinoogje. Vond het heerlijk om te lezen, want zo herkenbaar.... Bij mij is het ooit, 15 jaar geleden nu, ook zo begonnen met minnaar. En ja, ik heb hem nog steeds. Af en aan, het is ook wel eens 4 jaar uit geweest en ook pauzes van een jaar ofzo waarin we elkaar niet zagen cq geen seks hadden. Sinds ruim een half jaar is de vlam weer volledig in de pan en is het weer helemaal " aan". Wel geheim. Maar ik ken de verslaving en inderdaad, seksueel verlangen is heel sterk. Heb het thuis prima, we hebben een "dont ask, dont tell" beleid qua andere mensen zien. Voor mij werkt het. Al heel lang dus....
Mocht het voor jou zo niet kunnen, geniet dan nog even lekker na, maar kap het af als het echt teveel onrust geeft.
Alle reacties Link kopieren
Dank jullie wel allemaal voor de lieve en eerlijke reacties.

@depten:
Nee, we hebben elkaar niet meer gezien en alleen zakelijk via mail gesproken. Hem persoonlijk mailen of zelfs appen of bellen durf ik niet. Mijn verstand zegt ook dat ik moet stoppen, maar mijn lust verlangens roepen iets anders. Het zo dubbel en zo verwarrend.

@Elize85:
Ik waardeer ieders mening en advies.
Mijn verstand zegt dus wel dat ik inderdaad mijn zegeningen moet tellen thuis. Als ik ze gisteren alle drie (man met de kinderen) gezellig op de bank zag zitten samen een film kijken dan smelt ik weg. Heerlijk. Maar die roep naar die spanning en die lust wordt steeds weer groter. Dat is zo moeilijk om zomaar de knop om te zetten en af te kappen. Ik hoop eerlijk gezegd dat niet ik, maar juist Blauwoogje de knop omdraait en niet meer wil. Dat zou het eigenlijk voor mij makkelijke maken. Maar ja ik weet ook dat dit egoïstisch is en ontzettend dom om daar al mijn geld op te zetten. Ik weet het even allemaal niet meer.
** Ik hoop wel van harte dat jouw relatie weer beter wordt. Kus.

@Zowizo:
Ja, mijn verstand is het zeker eens met al het bovenstaande. Deze Corona-tijd vreet aan me, op meerdere fronten. Maar misschien is het op het front van Blauwoogje wel mijn redding geweest. Ik weet het niet. Van de ene kant hoop ik dat inderdaad ook, want hoe het was voor Blauwoogje was het goed.

@Marre12345:
Knap dat je het toch hebt verteld aan je man. Ik kan dat absoluut niet! Dat durf ik niet, maar ik weet ook zeker dat ik dan mijn man (en gelukkig gezin) kwijt ben. Wat er ook gebeurd, als dit het enige is wat gebeurd is en er gebeurd verder niets meer… of dat ik toch weer val in de lust van Blauwoogje… vertellen zal ik het nooit! Dat maakt alles kapot, ook voor mijn man. Dat klinkt (en is misschien ook) heel egoïstisch, maar ik denk dat vertellen meer kapot maakt dan verbergen. Dat neemt niet weg dat ik het juist knap van je vindt dat jij het wel verteld hebt en zeker dat jullie nog samen zijn (als ik het goed begrepen heb).


UPDATE VAN MIJN KANT:
Ik heb na jullie reacties alles op een rijtje gezet en heel lang liggen piekeren vannacht. Heb haast geen oog dicht gedaan. Wijsheid is stoppen, van me afzetten en herinneren als een fijne en spannende éénmalige ervaring. Die verder nooit meer terug zal komen. Hier ga ik op inzetten, hier ga ik voor. Morgen (vrijdag 1 mei) hebben we voor het eerst een video vergadering met het team. Buiten mij, Simone en Blauwoogje zijn er dan nog 3 anderen bij aanwezig. Dat zal de eerste keer zijn dat ik Blauwoogje sinds de Corona tijd weer zal zien. Ik zal trachten vrijdagavond hier weer even een berichtje te posten hoe dat ging.

Dank jullie wel allemaal voor de reacties!

Bruinoogje.
Alle reacties Link kopieren
Je klinkt verstandig, Bruinoogje, in elk geval probeer je alles weer op de rit te krijgen. Misschien is het wel een goed idee om je af te vragen hoe je dit gevoel van spanning en opwinding wat meer in je huwelijk kunt integreren. Of dit gebeurd is omdat je iets miste thuis? Aandacht, geilheid? En hoe je daar misschien thuis meer invulling aan kunt geven.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
Geloof me, ik begrijp je volkomen.
De spanning, lust, het gevoel gewild te worden door een ander, iemand die jou ziet zitten, geilheid, aandacht.. en nog veel meer!
De bubble, zo heerlijk, deed zelfs bepaalde lingerie pakjes aan voor hem en zweefde dan op mijn roze wolk voorbij tot ons volgende spannende avontuur.
Totdat de eerste scheurtjes kwamen, gevoelens vanuit mij, verwachtingen en wensen waaraan hij niet kon of wilde voldoen.
De eerste maanden waren heerlijk, de tijd erna was een vreselijke rollercoaster waarin ik mezelf soms totaal kwijt was, niet logisch kon nadenken.

Nu alles weer rustig is, mijn hoofd weer helder, kan ik achterom kijken en 'genieten' van de eerste mooie maanden maar de maanden lange ellende erna is het voor mij niet waard geweest.
We blijven een zwak houden voor elkaar, dat is prima, maar daar blijft het bij. Die achtbaan stap ik niet meer in.

Hoe mooi en fijn het ook lijkt, het eindigt meestal behoorlijk lelijk.
(Uitzonderingen zijn er altijd natuurlijk)

Van mijn man hou ik al een hele tijd niet meer, ik blijf nog voor de kinderen en hoop op 1 of ander wonder.
Vandaar mijn 'relaas' over je zegeningen tellen in jou relatie.
Is er nog iets winst te behalen op bepaald gebied in je eigen relatie qua aandacht en spanning?

Succes vrijdag , wie weet valt het nog tegen ook ;)
BruinOogje, heel veel dames hier gingen je voor. Vrijwel iedereen die verder is gegaan weet nu dat de spanning en de geiligheid heerlijk zijn, maar nauwelijks opwegen tegen de narigheid die het met zich meebrengt. En de overgrote meerderheid is inmiddels gescheiden. Weet dat de kans groot is dat jou dat ook gaat gebeuren als je verder gaat.
Goed dat je inzet op 'gaat nooit meer gebeuren'. Zeg dat de eerste keer dat je BlauwOogje 1 op 1 ziet tegen hem. Mocht hij daarna toch pogingen doen, dan kun je dat resoluut afwijzen, hij weet dan immers dat je het echt niet meer wilt. Neem evt Simone in vertrouwen.

Overigens, buiten het risico mbt je huwelijk, heb jij nog een extra probleem als dit uit de hand loopt: het is je collega. Doe zoiets nooit met je collega. Een minnaarsrelatie is per definitie eindig, en hoe kun je dan nog met elkaar werken?

Veel succes morgen!
Alle reacties Link kopieren
Marana schreef:
30-04-2020 10:38

Overigens, buiten het risico mbt je huwelijk, heb jij nog een extra probleem als dit uit de hand loopt: het is je collega. Doe zoiets nooit met je collega. Een minnaarsrelatie is per definitie eindig, en hoe kun je dan nog met elkaar werken?

Veel succes morgen!
Mijn collega reed ooit een scheve schaats met mij. Nadat ik dat afkapte werd het er niet leuker op op het werk.
Enerzijds koesterde hij wrok en probeerde hij me neer te halen (ook bij collega's). Anderzijds bleef hij veel toenadering zoeken en grenzen opzoeken. Wat ik afkapte.
Ik werk niet meer bij deze werkgever.

Ik hoop dat je het echt gaat stoppen!
Welkom Bruinoogje!
Ik sluit me aan bij wat de rest zegt. Wat Marana zegt had ik kunnen typen.

Ik heb geen update over minnaar, want zoals eerder gezegd zie ik die op het moment niet.
Wat ik wel merk deze tijden is dat mijn eigen relatie toch niet zo sterk is. We zitten te veel op elkaars lip en ondanks dat ik minnaar niet vaak zie, denk ik de laatste tijd wel veel aan hem.
Is dat ook voor iemand herkenbaar? Of voor degenen die zelf een partner hebben dat jullie juist dichter bij elkaar komen?
Nou grappig ik dacht er toevallig vanmorgen aan... mijn relatie met mijn man is over het algemeen juist beter geworden.
We hebben nu wel meer aandacht voor elkaar en zijn ook veel intiemer weer...

Contact met "minnaar/seksvriend" is er nog wel via de app maar veel minder intensief. In het begin had ik wel moeite daarmee. Ik miste wel stukje aandacht en naja ook het gevoel van gewild zijn wat hierboven beschreven werd. Ik merk nu zelf dat ik afstand genomen heb, zeker ook na hetgeen een dikke maand geleden gebeurd is. Nadeel is dan wel dat hij meer toenadering zoekt al kan ik dat nu wel goed plaatsen ik laat me niet meer zomaar inpakken om het zo te zeggen.

Al met al gaat het hier dus eigenlijk (buiten niet kunnen werken en financieel enzo) gewoon goed!
Wat fijn Zowizo!

Ik moet wel werken, maar partner is veel meer thuis nu. We moeten eigenlijk eens goed praten. Laat dat nou net iets zijn waar ik niet zo goed in ben.
Marre12345 schreef:
29-04-2020 20:53
Ik heb het gevoel dat het fysiek in mijn systeem ging zitten, ook hormonaal, als een verslaving. Ik vraag me af of ik daarin de enige ben of dat andere vrouwen dat ook zo zien, achteraf (tijdens had ik het niet door)
En ik ben ook benieuwd naar mannen - kunnen die het makkelijker als iets ernaast zien?
Ook bij mij als man speelt dat fysieke, waarschijnlijk hormonaal gedreven, een belangrijke rol. Het seksuele aspect in elke minnaarsrelatie die ik had, staat ook met stip op nummer 1. Bonding en tussendoor praten verdiept het uiteraard, komt tegemoet aan verborgen verzuchtingen (over haar man bijvoorbeeld), maar lust en verlangen naar elkaars lichaam primeert telkens en ik merk bij dames eigenlijk hetzelfde, namelijk dat er meer rust terugkeert na coïtus. Die oxytocine boost werkt verslavend en ik geniet ervan dat seks steeds wilder en wilder kan om hetzelfde effect te hebben.
Alle reacties Link kopieren
UPDATE VAN MIJ

Vanmorgen was de video vergadering. Hoe stom ook, maar ik had de hele ochtend al klamme handjes. Gewoon door de (niet erotische) spanning. Hij was de laatste die de digitale vergaderzaal binnen kwam. Mijn hart ging van de nog steeds niet erotische spanning al behoorlijk tekeer. Blauwoogje kwam de digitale vergaderzaal binnen en ik schrok er gewoonweg van. Nog steeds op een niet erotische manier. Maar op een stress achtige, schrik manier. Het is lastig onder woorden te brengen. Er hing gewoon een onprettige spanning rond mijn hoofd.

Na een tijdje zwakte dat af en dacht ik dat het allemaal wel mee zou vallen. Maar toen Blauwoogje begon te spreken in de vergadering sloop er toch weer seksueel verlangen bij me boven. Ik merkte dat die lust weer begon te borrelen. De stress spanning veranderde in erotische spanning. Na de vergadering zakte ook dat wel weer vrij snel weg. Het is er nu (ruim een uur later) wel nog steeds, maar wel goed onder controle (beetje vreemd om het zo te zeggen).

Ik vraag me wel iets af. Hebben jullie bij jullie affaires ook echt een persoonlijke band gehad (of nog steeds) met de minnaar? Ik bedoel daarmee dat jullie ook echt gaven om die minnaar, misschien wel liefde voelden? Want ik vermoed dat dit wel een verschil is tussen alle reacties die ik hierboven lees en het gevoel dat ik erover heb. Ik zie Blauwoogje meer als een vibrator. Ja dat is een vreemde vergelijking. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat het mij écht enkel om de seks ging en beslist niet de persoon daarachter. Hem spreken zou voor mij geen meerwaarde hebben, hem voelen wel. Ik ben er daarom ook absoluut niet bang voor om verliefd op hem te worden. Dat is absoluut uitgesloten. Hoe hebben jullie dat ervaren (of ervaren nog steeds)?

Ondanks mijn vraag ben ik wel nog altijd voornemens het fysiek contact die wij hebben gehad geen vervolg te geven, al zal het zo nu en dan moeilijk zijn.

Bruinoogje.
Marre12345 schreef:
29-04-2020 20:53
Ik vraag me af of ik daarin de enige ben of dat andere vrouwen dat ook zo zien, achteraf (tijdens had ik het niet door)
En ik ben ook benieuwd naar mannen - kunnen die het makkelijker als iets ernaast zien?
Ik lees nog altijd mee, maar weinig toe te voegen aangezien ik geen minnaar meer heb. Maar om antwoord te geven op je vraag: zeker, dat had ik ook. Nu vraag ik me af of het gevoel van het hebben van een minnaar zo veel afwijkt van het gevoel pril Verliefd te zijn. Uiteindelijk draait het bij allebei denk ik om dezelfde elementen: gewild zijn, spanning, onzekerheid, hormonale lustexplosies en verlangen. Het verbodene is uiteindelijk denk ik het enige onderscheid tussen verliefdheid en de sensatie van een minnaar.

Daarom is het ook zo gevaarlijk denk ik, om te denken dat je minnaar los staat van (een gevoel van) verliefdheid. Het voedt allebei je ziel en je behoefte om je gezien, geliefd en de moeite waard gevonden te worden. Mijn nog altijd spirituele ex-wederhelft zou hier “je ego” invullen. En laat ie nou verdorie daar nog eens gelijk in hebben ook :mrgreen:

voor deze ene keer dan
Bruinoogje om je vraag te beantwoorden, in mijn geval begon het als lust, seksuele spanning en de behoefte aan een andere man.

Na verloop van tijd merkte ik wel een verandering, en dat praat ik over een maand of 5 denk ik? Wij hadden best intensief contact met elkaar en de onderwerpen ģingen echt overal over. Dus ik leerde hem persoonlijk aardig goed kennen. Toen is er wel een gevoel van verliefdheid bij mij ontstaan ja. Totdat hij duidelijk zijn grens aangaf en zijn verwachtingen mbt deze relatie en heb ik het wel een ander plekje kunnen geven. Maar ja, van mijn kant uit waren er wel degelijk gevoelens. Vanuit zijn kant heb ik geen idee, die zijn iig nooit uitgesproken.
BruinOogje schreef:
01-05-2020 13:29
Ik vraag me wel iets af. Hebben jullie bij jullie affaires ook echt een persoonlijke band gehad (of nog steeds) met de minnaar? Ik bedoel daarmee dat jullie ook echt gaven om die minnaar, misschien wel liefde voelden? Want ik vermoed dat dit wel een verschil is tussen alle reacties die ik hierboven lees en het gevoel dat ik erover heb. Ik zie Blauwoogje meer als een vibrator. Ja dat is een vreemde vergelijking. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat het mij écht enkel om de seks ging en beslist niet de persoon daarachter. Hem spreken zou voor mij geen meerwaarde hebben, hem voelen wel. Ik ben er daarom ook absoluut niet bang voor om verliefd op hem te worden. Dat is absoluut uitgesloten. Hoe hebben jullie dat ervaren?
Ik heb met beide ervaring, een relatie die puur om lust draaide en eentje waarbij we allebei verliefd werden. Tijdens merkte ik geen verschil in de intensiteit en verslavingskenmerken. Ik was er heel veel mee bezig. Maar het afscheid nemen van de persoon was wel veel makkelijker bij degene waar ik niet verliefd op was.
Charles_Gentle28 schreef:
01-05-2020 11:31
Ook bij mij als man speelt dat fysieke, waarschijnlijk hormonaal gedreven, een belangrijke rol. Het seksuele aspect in elke minnaarsrelatie die ik had, staat ook met stip op nummer 1. Bonding en tussendoor praten verdiept het uiteraard, komt tegemoet aan verborgen verzuchtingen (over haar man bijvoorbeeld), maar lust en verlangen naar elkaars lichaam primeert telkens en ik merk bij dames eigenlijk hetzelfde, namelijk dat er meer rust terugkeert na coïtus. Die oxytocine boost werkt verslavend en ik geniet ervan dat seks steeds wilder en wilder kan om hetzelfde effect te hebben.
Bedoel je dan dat je het makkelijk met rust kan laten nadat je sex hebt gehad? Ik had zelf enorm behoefte aan berichtjes sturen en elkaar op blijven winden tussen de afspraken door. De mannen in kwestie hadden dat ook. Maar toch vraag ik me af of mannen er hetzelfde instaan. Jouw ervaring lijkt een andere: zodra de lust gestild is laat je haar los en zij jou. Klopt dat?
@marre ik ben daar ook benieuwd naar... vraag me af of mannen er hetzelfde instaan als vrouwen. Ik ben enorm slecht in het doorhebben van signalen van mannen.

Wat voor mij echt wel een dingetje is om dit niet meer op deze manier te doen is mijn twijfels en onzekerheid. Dat heb ik altijd wel gehad maar in een situatie als deze word dit alleen maar versterkt op de een of andere manier. Ik heb enorm behoefte aan bevestiging...
Alle reacties Link kopieren
Bruinoogje, je schrijven doet me erg denken aan een persoon die toentertijd in Frankrijk zat.
Het waren heerlijke uren lezen, dat wel.

Pluisje, mijn favoriete forrumster, hoe is het nu, is het contact helemaal verbroken of ben je tevreden met snippertjes.
Heb het echt met je te doen.
Hoop dat je inmiddels sterker en afstandelijker geworden bent.
:hug:
Hatsjikideee...
Pausini, dankjewel voor je lieve berichtje. Doe het even hier want ik wil dat topic voor MV laten. :heart: :-*
Marre12345 schreef:
01-05-2020 20:27
Bedoel je dan dat je het makkelijk met rust kan laten nadat je sex hebt gehad? Ik had zelf enorm behoefte aan berichtjes sturen en elkaar op blijven winden tussen de afspraken door. De mannen in kwestie hadden dat ook. Maar toch vraag ik me af of mannen er hetzelfde instaan. Jouw ervaring lijkt een andere: zodra de lust gestild is laat je haar los en zij jou. Klopt dat?
Naar mijn aanvoelen is het berichten en delen van een connectie inderdaad de opstap naar intiemere seks. Velen, inclusief mezelf zouden niet snel met vreemden naar bed gaan en het delen van bepaalde gevoelens versterkt de band. Uiteindelijk heeft seks een heel centrale rol, althans in de situaties die ik in het verleden ervaarde. Als ik iets deel over mijn persoonlijk leven is dat evenwel oprecht en bijvoorbeeld geen middel om finaal toch seks te hebben, maar dat staat er vaker los van. Er is geen paradox of ik herken die toch niet zoals je schrijft, maar het is wel zo dat iedereen het hebben van een minnaar anders invult.
Alle reacties Link kopieren
Bruinoogje, blijkbaar voel je een enorme seksuele aantrekkkingskracht met hem en is je verlangen puur hem voelen en stomende seks hebben. Dat gevoel had bij mij ook heel sterk de overhand bij mijn minnaar destijds. Voelde zelfs dat het verlangen begon bij praten, daarna aanraken en vervolgens kussen en was toen niet meer te stoppen. Doordat het voor mij zo'n weloverwogen bewuste keuze was, heb ik die verschillende fases heel intens beleefd. Snap ook helemaal waarom ik voor deze minnaar viel en het hem wel lukte om bij me 'binnen' te komen; was vooral zijn positieve energie en het feit dat hij helemaal verliefd was op mij. Heerlijk vond ik dat omdat het precies de dingen zijn die ik miste ( of eerlijk gezegd nog steeds mis) bij mijn man. Kun jij ook uitleggen waarom de aantrekking zo sterk is bij hem? Misschien helpt je dat om de goede keuzes te blijven maken.

Zo te lezen is bruinoogje geen initiatiefnemer. Dat hij begint met zijn hand op je been en daarbij niks zegt, zou voor mij niet helemaal fijn zijn. Daarbij heeft hij blijkbaar maar heel weinig nodig om tot een orgasme te komen en hoop ik dat hij meerdere rondes kan 😉 Misschien is het wel een voorbode dat de seks niet zo geweldig zal zijn als in jou fantasieën. Dus kun je het beter bij de fantasie laten.
Ben heel benieuwd of je jezelf in de hand kan houden..
Ik weet het even niet, met minnaar. Ik heb hem van de week gezien, in een werkcontext. Keurig 1,5 meter afstand gehouden. Was moeilijk, maar is wel gelukt. Om allerlei redenen hou ik me echt strikt aan de corona regels. Kon wel merken dat hij baalde, en het was ook heel raar om elkaar op die manier te zien. Zo met afstand. Maar ik was blij dat ik hem even had gezien, want dat lukt niet zo vaak.
Maar waar ik dus echt als een stekker van baal is dat hij sindsdien koeltjes op mij reageert. Geen "x" meer bij een appje, geen erotische chats meer op kik. Überhaupt niet zoveel respons. Wel nog berichtjes van wat hij aan het doen is enzo. Ik weet niet zo goed wat ik er mee aan moet. Bij mij is het vuur juist opgelaaid na vorige week. Maar ik heb geen zin om achter hem aan te lopen. Wat zouden jullie hiermee doen? In zijn sop gaar laten koken en even niks laten horen of gewoon zoals normaal doen? En kijken wat er gebeurt? Hoe gingen / gaan jullie sowieso om met afstandelijk gedrag van je nr 2?
Alle reacties Link kopieren
Smartwomen, zo te lezen is het wel vaker meer en minder geweest tussen jullie. Misschien kun je terughalen wat daar destijds, de reden van geweest is.
Zit hij ook in een relatie, dan heeft het misschien daar iets mee te doen of simpelweg de gedachte dat er toch geen nabijheid kan zijn in deze periode.
Meest handige is om het hem gewoon te vragen. Ik zou denken dat dat na zoveel jaren, toch prima zou moeten kunnen?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven