Minnaar deel 42

SashaGreen schreef: ↑

06-05-2021 10:35

Maar ik heb zo het idee dat ik op seksueel gebied een dominante man prettig vind. Echter doordat ik zo sterk ben, denk ik dat ik (onbewust) de dominantere mannen afkets omdat ik bang ben dat zij een bepaalde muur bij mij gaan afbreken en mij kwetsbaar maken. Het heeft dus allemaal een beetje te maken met vertrouwen denk ik zo.
Waar ik dus niet op zit te wachten zijn van die playboys, die ga ik altijd zoveel mogelijk uit de weg. Maar daardoor kom ik dus vaak wel uit bij de wat softere mannen en daar wals ik dan weer zo overheen.
Ik vraag me dan ook af hoe jullie dit selecteren, overkomt het jullie? Of zijn jullie zelf op een bepaalde manier ook selectief en hoe selecteer je dan of iemand bij je past? Wat voor soort mannen trekken jullie aan?

In mijn ervaring zegt dominantie in het echte leven niks over hoe ze zich in bed presenteren. De mannen die mij echt wisten aan te pakken in bed, waren tijdens de dates juist ontzettend lief. In het begin kon ik me daar nog wel door laten verrassen, dan hadden we gewoon een prima date gehad, gingen we zoenen en werd opeens mijn haar beetgepakt, mijn hoofd naar achter getrokken en werd er heel voortvarend met mijn lichaam omgegaan. Echt heerlijk

Tijdens de dates vond ik het belangrijk dat alle partijen op het gemak zijn en dat er een fysieke connectie is. Ik vond het dan ook helemaal niet erg om mij verbaal een beetje in te houden tijdens de date, zolang we wel gewoon lol hadden en er aantrekkingskracht was Maar inderdaad, als je het belangrijk vindt om tijdens een date ook verbaal een match te hebben, dan is het wellicht wat lastiger als iemand heel soft is.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

06-05-2021 10:34

Ik lees hier best veel kromme redeneringen ter rechtvaardiging van eigen gedrag, en ik denk dat veel mensen ook zichzelf van alles wijsmaken.

Het is vaak ook een verklaring proberen te geven waardoor het is ontstaan of waardoor het niet stopt. Althans in mijn geval. Het werd dan vaak beoordeeld als goedpraten, terwijl ik dat niet doe.
Ik weet dat het niet goed is, dat ik bedrieg en iemand enorm veel pijn doe en het vertrouwen schaad. Dat is gewoon niet goed te praten en ik wil en kan het ook niet rechtvaardigen.

Roodkapjeendewolf schreef: ↑

06-05-2021 11:16

Ik ben nu veel dichter bij mezelf wat veel rust en vertrouwen geeft.
Net als Hex zie ik nu vooral de valkuilen van vreemdgaan en open relaties.

Heel herkenbaar! Achteraf is het natuurlijk altijd makkelijk praten, als ik voor mezelf spreek. Mijn billen hebben bij wijze van spreken nog steeds littekens van de blaren die ik heb gekregen

Ik zou op zich nog wel openstaan voor een beetje een open relatie en ik en mijn partner praten hier ook heel vrij over. Maar inderdaad alles met beleid en veel respect naar de liefde en het grote vertrouwen dat er nu tussen ons is

2hard2handle73 schreef: ↑

06-05-2021 11:25

Het is vaak ook een verklaring proberen te geven waardoor het is ontstaan of waardoor het niet stopt. Althans in mijn geval. Het werd dan vaak beoordeeld als goedpraten, terwijl ik dat niet doe.
Ik weet dat het niet goed is, dat ik bedrieg en iemand enorm veel pijn doe en het vertrouwen schaad. Dat is gewoon niet goed te praten en ik wil en kan het ook niet rechtvaardigen.

De term is misschien niet heel gelukkig gekozen, maar voor mij zit er verder geen lading aan.

Ik weet wel dat het nodig hebben van veel woorden om gedrag te verklaren vaak of zelfs meestal wijst op drogredenen. En dat werkelijk alle mensen in allerlei situaties rechtvaardiging zoeken voor hun eigen gedrag. Duiding. Verklaring. Uitleg. Voor gedrag. Voor emoties.

Eigenlijk is dat altijd gelul achteraf. De meeste dingen die we doen, doen we niet heel bewust en verklaren we naderhand.

...

Roodkapjeendewolf schreef: ↑

06-05-2021 11:01

Tantra staat ook hoog op mijn verlanglijstje. Ik (samen met mijn partner) zou bewuster hartverbinding en aanwezigheid tijdens de seks willen ontwikkelen. Ik vind het lastig waar ik dan naar op zoek ben. Welke cursus of ervaring etc. Sluit dan het beste aan?

Ik stuur je een PB als je dat goed vindt.

Over vibrators en death grip, ik snap de uitspraak. Eigenlijk heb ik als klein meisje een soort death grip gecreëerd doordat ik net zo masturbeerde als Leeuwin en dit al vanaf mijn 6e of 7e levensjaar. Pas op mijn 30 kwam ik voor het eerst klaar op mijn rug, hoogzwanger met behulp van "Tarzan" (die verdient een lintje, dat sowieso!)
Die ervaring doorbrak de death grip (vooral in mijn hoofd) en toen snapten lijf en kop dat het ook anders kan. Bij mij geen vibideathgrip dus! Bij Vent trouwens ook niet, die rukte als puber het zaad zowat uit zijn oren en is (en was) vervent pornokijker en rukker maar hij komt nog steeds heel makkelijk klaar door toedoen van hand, mond of kut.

SashaGreen schreef: ↑

06-05-2021 10:35

Dag dames,

Ik lees al een poosje mee maar nu toch besloten ook mee te gaan schrijven.
Sinds een klein jaar zit ik in een open relatie met mijn geweldige man.

Welkom Sasha.

Jouw post is voor mij eigenlijk heel tekenend over wat ik vanmorgen op de fiets aan het bedenken was. Namelijk dat het qua aandachtsmonsters, invulling, aanvulling enz eigenlijk niet eens zo heel veel uitmaakt of je nou een open relatie hebt of vreemdgaat. Natuurlijk, er zijn geen leugens en dat op zich is al een wereld van verschil maar voor het psychologische effect van het hebben van een minnaar lijkt het allemaal niet zo heel veel uit te maken, ook bij jou lees ik de zoektocht naar jezelf, het gemis in je relatie en het tikje verslavende.

Je hebt -zo te lezen- nogal wat overtuigingen over jezelf. Zo ben je een heel sterke vrouw waar dominante mannen wellicht op stuk zouden lopen en je vraagt je nu af hoe je aan een dominante man komt.
Ik denk dat er geen submissive vrouwen bestaan die zichzelf niét als heel sterk profileren dus dat kan het niet zijn. Ben je zelf op SL al eens op zoek gegaan naar een man die "dominant" zijn in zijn profiel heeft staan en bij voorkeur uitgelegd in zijn profieltekst? Ik heb Vent ook leren kennen op SL en zijn profiel loog er niet om. Hij had niet zoveel boodschap aan mijn kracht en eigengereidheid, dat vond hij juist wel een mooie uitdaging.

Praat je met je man ook over dit soort verlangens en deze zoektocht? Heeft je man ook een (vaste) minnares?

Rooss4.0 schreef: ↑

06-05-2021 11:59

Ik stuur je een PB als je dat goed vindt.

Graag!

Hexopbezemsteel schreef: ↑

06-05-2021 10:34

Maar ik heb echt geen enkele behoefte aan anderen in onze relatie. Niet omdat ik daar principieel tegen ben, maar wel omdat ik aan de lijve heb ondervonden hoe schadelijk dat is/ kan zijn.

Bedoel je dat je niet voor een open relatie gaat of bedoel je dat je ook niet openstaat voor clubs en trioos e.d.?

Roodkapjeendewolf schreef: ↑

06-05-2021 12:07

Graag!

Done!

Rooss4.0 schreef: ↑

06-05-2021 12:09

Bedoel je dat je niet voor een open relatie gaat of bedoel je dat je ook niet openstaat voor clubs en trioos e.d.?

Geen clubs (hield ik sowieso niet van, ben geen fan van anonieme encounters), zeker geen open relatie meer.

Een trio of een uit de hand gelopen avond met vrienden zoek ik ook niet, maar sluit ik niet op voorhand uit. Als we daar samen voor in zijn en het draait daarop uit, prima, maar ik kan heel goed leven zonder.

Maar goed, ik houd sowieso meer van 1 op 1 geloof ik. Heb het allemaal uitgebreid onderzocht hoor, en was best leuk, maar toen de spanning er af was, was ik er ook wel klaar mee. Been there, done that, got the t-shirt.

Zelfs de meest extreme feestbeesten in mijn vriendenkring zijn niet meer zo heel actief, moet ik zeggen. We worden ouder, denk ik.

Wat wordt er veel geschreven hier! Kan het bijna niet bijhouden.

Leuk om alles te lezen. Qua seksuele ervaringen vind ik het een wereld van verschil om seks met een minnaar (of ONS) te hebben, dan binnen een relatie. Het seksleven van mijn man en mij kent echt wel ups en downs, maar we proberen er allebei wel actief in te blijven. Dus met speeltjes, lingerie, swingen... Maar desondanks vind ik het gevoel wat ik heb tijdens de seks met minnaar (dat je elkaar wel kan opvreten en helemaal opgaat in elkaar) nog maar weinig bij man. En dat is logisch natuurlijk, na al die jaren. Maar dat maakt het o.a. ook zo verslavend voor mij.

Ik ben nu halverwege de 30 en ik merk wel dat de seks steeds beter wordt naarmate ik ouder word. Heeft bij mij o.a. te maken met zelfvertrouwen en jezelf bloot te durven geven.

En verder eens dat een gegeven orgasme vele malen heftiger is dan dat je het bij jezelf doet. Maar het lukt me lang niet altijd om klaar te komen tijdens seks samen, vooral als ik druk ben in m'n hoofd heeft het totaal geen zin.

Bellinis schreef: ↑

06-05-2021 11:19

In mijn ervaring zegt dominantie in het echte leven niks over hoe ze zich in bed presenteren. De mannen die mij echt wisten aan te pakken in bed, waren tijdens de dates juist ontzettend lief. In het begin kon ik me daar nog wel door laten verrassen, dan hadden we gewoon een prima date gehad, gingen we zoenen en werd opeens mijn haar beetgepakt, mijn hoofd naar achter getrokken en werd er heel voortvarend met mijn lichaam omgegaan. Echt heerlijk :

Genot! Het is dat ik geen tijd heb, wat wordt er veel geschreven en veel herkenning. Leuk!

@Bellinis leuk om jouw ervaringen te lezen. Ze bestaan dus toch.
Ik heb juist het tegenovergestelde ervaren. Lieve, leuke, knappe en sociale mannen die als het er op aan kwam, tijdens seks een soort van dichtsloegen en het een stuntelige bedoeling werd.

@lois klinkt als een lot uit de loterij voor jou!
Heerlijk als dingen soms zo kunnen samen lopen.
Die criteria die jij benoemt herken ik heel sterk. Ik heb precies hetzelfde. Best lastig om iemand te vinden die en er goed uit ziet, op hetzelfde niveau zit, en mij ook nog eens aan kan.

@roos je hebt helemaal gelijk. Het is echt een zoektocht. Wij zijn al heel lang samen, jeugdliefdes. Mijn man is mijn rots in de branding en andersom ook. Onze relatie is en was altijd heel stevig en stabiel, vandaar ook de beslissing om dit avontuur samen aan te gaan en elkaar meer vrijheid te gunnen om te gaan ontdekken. Wij zijn ontzettend open naar elkaar, we bespreken alles. We zijn geliefdes maar tevens ook beste vrienden. Ik ben dus ook heel open naar hem toe in wat ik door maak, hoe mijn gevoelens zijn. Hij heeft momenteel een vaste minnares, ik heb geen moeite om hem te delen en ik gun hem dit ook. Maar omdat ik op het moment zelf wat zoekende ben, merk ik dat ik toch enigszins wat jaloezie bespeur bij mezelf om wat hij heeft. Dit bespreek ik ook met hem en hij is daar weer heel begripvol in. Dus wat dat betreft is onze communicatie echt heel prettig.
Treffend vind ik het ook wel om inderdaad te lezen over het stukje invulling en aanvulling. Ik ben er inmiddels al wel achter de grens tussen die 2 flinterdun is. Je speelt natuurlijk wel met gevoelens.

Ik vind het lastig om een dominante man te herkennen. Het schrikt mij altijd een beetje af waarschijnlijk omdat ik zelf vrij dominant ben en altijd het idee had dat dit erg zou botsen.
En eerlijk gezegd heb ik ook het idee dat veel mannen op sl een beetje wanhopig zijn en zich voordoen als dominant omdat ze weten dat heel veel vrouwen dit interessant vinden. Dat vind ik ook wel het nadeel van sl, een overschot aan mannen die te graag willen.

Mooi trouwens dat jullie zo’n goede match zijn en dat hij jouw sterke persoonlijkheid juist zag als een uitdaging.

Rooss4.0 schreef: ↑

06-05-2021 12:07

Jouw post is voor mij eigenlijk heel tekenend over wat ik vanmorgen op de fiets aan het bedenken was. Namelijk dat het qua aandachtsmonsters, invulling, aanvulling enz eigenlijk niet eens zo heel veel uitmaakt of je nou een open relatie hebt of vreemdgaat. Natuurlijk, er zijn geen leugens en dat op zich is al een wereld van verschil maar voor het psychologische effect van het hebben van een minnaar lijkt het allemaal niet zo heel veel uit te maken, ook bij jou lees ik de zoektocht naar jezelf, het gemis in je relatie en het tikje verslavende.

Dat denk ik ook. Natuurlijk is hier een groot grijs gebied maar ik denk dat menig open relatie een vlucht is voor (relatie)problemen of najagen van ego shotjes om weg blijven van een leegte of het willen opkrikken van een lage eigenwaarde.
We zijn als mensen niet verlicht en iedereen worstelt bewust of onbewust met dezelfde levensthema’s denk ik.
Het grote verschil met vreemdgaan vind ik wel het liegen. Om dit te kunnen handelen moet je belangrijke emoties uitschakelen. Mensen die vreemdgaan kunnen daarom ook niet bij schuldgevoel komen. Door het onbewust uitschakelen van bepaalde emoties drijf je onbedoeld van jezelf af. Dit heeft ook weer invloed op je zelfbeeld....
Waardoor je nog afhankelijk wordt van een minnaar

Een “open” relatie waar je echt jezelf inbrengt en luistert naar de ander zonder het op jezelf te betrekken is naar mij idee wel heel helend. Je ervaart dat van je gehouden wordt zoals je bent met de lichte en donkere kanten. Dat reikt verder dan alleen seks.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

06-05-2021 12:28

Maar goed, ik houd sowieso meer van 1 op 1 geloof ik.

We worden ouder, denk ik.

Dat herken ik heel erg, de samenseks is gewoon het fijnst, kwalitatief ook het best. Alleen... is vent geen vrouw en ik geen vent. Daarom opteren wij zo eens in de niet-zo-heel-vaak toch voor een man/vrouw erbij. En niet alleen daarom natuurlijk, het is ook gewoon heel leuk en gezellig om even lekker te kutten met 3. Of met 4. Om daarna weer te ervaren hoe heerlijk de samenseks is!

En ja, dat laatste ook ja.
Pf.

SashaGreen schreef: ↑

06-05-2021 14:25

@roos je hebt helemaal gelijk. Het is echt een zoektocht. Wij zijn al heel lang samen, jeugdliefdes. Mijn man is mijn rots in de branding en andersom ook. Onze relatie is en was altijd heel stevig en stabiel, vandaar ook de beslissing om dit avontuur samen aan te gaan en elkaar meer vrijheid te gunnen om te gaan ontdekken. Wij zijn ontzettend open naar elkaar, we bespreken alles. We zijn geliefdes maar tevens ook beste vrienden. Ik ben dus ook heel open naar hem toe in wat ik door maak, hoe mijn gevoelens zijn. Hij heeft momenteel een vaste minnares, ik heb geen moeite om hem te delen en ik gun hem dit ook. Maar omdat ik op het moment zelf wat zoekende ben, merk ik dat ik toch enigszins wat jaloezie bespeur bij mezelf om wat hij heeft. Dit bespreek ik ook met hem en hij is daar weer heel begripvol in. Dus wat dat betreft is onze communicatie echt heel prettig.
Treffend vind ik het ook wel om inderdaad te lezen over het stukje invulling en aanvulling. Ik ben er inmiddels al wel achter de grens tussen die 2 flinterdun is. Je speelt natuurlijk wel met gevoelens.

.
Hi Sasha,

Welkom! Toen ik hier net ging meeschrijven, een paar maanden terug, schreef ik ook dat ik, ondanks open relatie, het idee had dat sommige valkuilen en uitdagingen hetzelfde zijn als wanneer je vreemdgaat. Vooral inderdaad met betrekking tot het je verliezen erin, een mogelijke vlucht, tijdelijke kick, dat wilde ik niet. Ook wilde ik bij minnaar geen verwachtingen creëren die ik niet waar kon maken. Bij mij is dat overgegaan met tijd en naarmate mijn relatie met minnaar zich verder ontwikkelde, wat we eigenlijk stap voor stap steeds bespreken om het open te houden voor iedereen. (Ik noem hem hier minnaar voor het gemak van het topic, maar dat heeft nooit helemaal passend gevoeld, het is een liefdesrelatie naast mijn relatie met man en is altijd al meer op gevoel dan op seks gebaseerd geweest.) Wel vind ik het nog erg belangrijk om te blijven focussen op mijn eigen leven, met mijn eigen dingen bezig te zijn. Naar mijn idee speelt openheid en eerlijkheid van alle partijen over behoeftes en grenzen hier een grote rol in. Vanuit mezelf zie ik dat ook als een verantwoordelijkheid naar beiden toe, en ook een verantwoordelijkheid van mijn man wanneer hij contact heeft met een ander (nu niet het geval). Ik ben nog altijd van mening dat je eerst eerlijk tegen jezelf moet zijn voordat je eerlijk kan zijn tegen anderen, als je bepaalde behoeftes of gevoelens van jezelf niet wil erkennen kan je ook niet eerlijk zijn erover tegen een ander. In een (open) relatie kan dat best gevaarlijk zijn.

Mooi dat je er zo open over kan praten met je partner, je praat liefdevol over hem. Bij ons is dat ook een voorwaarde: geen geheimen, nooit liegen of verzwijgen, zo ook dat er pas ruimte is voor anderen wanneer thuis in balans is en goed gaat. Mijn man gaf een periode aan ook een soort 'jaloezie' te voelen om wat ik met minnaar had, maar zag dat het voornamelijk kwam doordat zijn eigen leven wat leger was dan hij zou willen nu door omstandigheden en corona, dat is dan ook overgegaan. Ik denk dat het een valkuil kan zijn om dingen steeds buiten de relatie te zoeken en met de tijd meer afstand van je relatie thuis nemen. Alhoewel, de valkuil is volgens mij er juist niet over praten en wel doorgaan met wat je doet, steeds maar op zoek en niet stilstaan.

Je schrijft dat je zoekende bent, weet je wát je zoekt? Waarom zijn jullie een open relatie aangegaan? Daar kunnen zo veel redenen voor zijn, maar die reden geeft waarschijnlijk wel al wat richting aan wat je zoekt. Je contact met huidige minnaar is nog niet helemaal klaar, maar voelt alsof het naar een einde loopt. Is dat wat je wil? Of trek je deze conclusie om andere redenen? Tegelijkertijd is het ook een man van wie je zegt dat je je teveel 'verloren' hebt wat betreft gevoel...dat is een no-go dan voor jou/in jullie afspraken/meer voor jezelf? (Je noemt het 'spelen met gevoelens'.) Je hoeft deze vragen natuurlijk allemaal niet hier te beantwoorden, maar het bewust zijn van wat er in je omgaat kan je misschien helpen om meer richting te geven aan wát je eigenlijk zoekt en wil. Moet je eigenlijk wel zoeken? Wil je wel zoeken? Of sta je gewoon open tot er iets op je pad komt? Hoe zou dat laatste voelen? Enerzijds lijk je op zoek naar nieuwe/andere ervaringen op gebied van seks, maar de gevoelens (en angst voor!?) schemeren door je zinnen heen (tegelijkertijd verlangen naar de dominantie, maar angst dat je dan kwetsbaar bent).

Kan me voorstellen dat deze tijd een goed moment is om te reflecteren inderdaad voordat je je ergens weer in stort. Of gewoon het afgelopen jaar te evalueren! Een mooie kans!

StardustZiggy schreef: ↑

05-05-2021 23:41

@Eide, knap hoe je ermee aan de gang bent gegaan en al verschil merkt. Je hebt het over het ‘gat’ en aan jezelf bewijzen dat je het kan. Dat is enigszins ook mijn proces, alsof ik iets te bewijzen heb, wil afrekenen met het oude. Soms weer in de valkuil trappen en weer door maar steeds bewuster van jezelf.

Fijn om anderen te lezen.

Het 'gat' is ontstaan in mijn jeugd, onveilige hechting, emotionele verwaarlozing, niet in mijn behoeften voorzien als kind.

We zijn met TA bezig geweest, daar heb ik dat min of meer ontdekt. Ik heb veel gehuild, verdriet toegelaten, verdriet herkend en erkend en mezelf getroost. Letterlijk, door met een dekentje om me heen mezelf te 'knuffelen' (advies van psycholoog). Waar ik (gek misschien) veel aan heb is, als ik ergens tegenaan loop en angst/onrust voel, mezelf te vragen 'wat heb je nu nodig en hoe kan ik dat aan mijzelf geven'.

Ik merk dat ik nu veel minder onrust ervaar als een man mij niet de aandacht geeft die ik graag wil. Dat ik dat gat niet meer hoef te vullen met die aandacht. Dat er niets verandert. Ik had al een tijdje de frase 'nothing changes, just rearranges' (uit een track van Korn) als een terugkerend thema in mijn hoofd en nu voel ik dat ook zo. Ik vind het geruststellend.

En het bewijzen, ik weet niet, het geeft me kracht ofzo. Niet die afhankelijkheid meer te voelen na een leuke pot sex. Natuurlijk moet er een soort van emotionele verbinding zijn maar deze moet niet afhankelijk voelen. Dat is denk ik wat 're-arranged' is bij mij.

Ik heb trouwens al veel eerder therapie gehad voor ptss, dit was nog een soort van nasleep. Zo voelde het voor mij althans.

En het is nog niet klaar hoor, het blijft een zwakke plek. Maar voor mijn gevoel is mijn kern/basis versterkt, en dat heb ik zelf gedaan, zelf aan mezelf kunnen geven. Het voelt veiliger omdat ik heb ontdekt dat ik daarvoor niet perse iemand anders nodig heb. Ik ben veel liever geworden voor mezelf

Het was uiteindelijk die verliefdheid die me zo uit het lood sloeg. Maar wel gezorgd heeft dat ik de nodige stappen heb gezet.
En het VF heeft me daar ook zeker bij geholpen

Mooie post Eidde! Mooi om te lezen en ook sommige punten zeker herkenbaar voor mij!

Lois jouw ex minnaar klinkt wel heel bijzonder! War jullie samen hadden dat het zo klikte. Heb je nooit verliefde gevoelens voor hem gehad? Nu praat ik niet over een relatie maar alleen het gevoel?

Welkom Sasha!

Ik kan even niet op iedereen reageren want er is zoveel geschreven en het gaat zo snel, maar alle posts zijn zeker waardevol en mooi geschreven. Fijn dat hier een plaats is om deze gevoelens en emoties te delen.



Kleine update nog geen uitslag van corona test vanmorgen. We gaan even kijken voor volgende week ergens elkaar te zien. Het was even heel stil van zijn kant en daar komen dan gelijk de onzekerheid gevoelens weer naar boven, maar ik heb mezelf kwetsbaar opgesteld en aangegeven hoe ik me voel wanneer het contact wisselvallig is uit het niks en hij begreep het. Het is gewoon de situatie waar hij nu enorm van baalt want hij had ook nog eens vakantie deze week en nu zit hij al 5 dagen in quarantaine. Ja dat is niet leuk natuurlijk. Dus ja... even kijken hoe het gaat kopen dan volgende week.

Wat mooi en herkenbaar Eidde

Rooss4.0 schreef: ↑

06-05-2021 11:59

Over vibrators en death grip, ik snap de uitspraak. Eigenlijk heb ik als klein meisje een soort death grip gecreëerd doordat ik net zo masturbeerde als Leeuwin en dit al vanaf mijn 6e of 7e levensjaar. Pas op mijn 30 kwam ik voor het eerst klaar op mijn rug, hoogzwanger met behulp van "Tarzan" (die verdient een lintje, dat sowieso!)
Die ervaring doorbrak de death grip (vooral in mijn hoofd) en toen snapten lijf en kop dat het ook anders kan. Bij mij geen vibideathgrip dus!

Deathgrip????...
Nog nooit eerder van gehoord Roos!
Ik masturbeer op m'n buik vanaf een hele jonge leeftijd..
Heb die druk van t matras echt nodig..
Ik voel me eigenlijk net een man, die maakt eigenlijk dezelfde neukbewegingen met z'n heupen/ onderlichaam (rijen zeg maar..) , als hij seks heeft met een vrouw in de missionarispositie.

Deathgrip... Jeetje.. Even gegoogled...
Dus als ik t goed begrijp heb ik door te veel druk te zetten tijdens het masturberen mezelf minder sensitief gemaakt??
Komt t daardoor Roos, dat ik nu niet op andere manieren kan klaarkomen???....
Schrik ik wel een beetje van..

Die Tarzan heb ik ook geprobeerd.
Doet t m ook niet voor mij..

Rooss4.0 schreef: ↑

06-05-2021 15:36

Dat herken ik heel erg, de samenseks is gewoon het fijnst, kwalitatief ook het best. Alleen... is vent geen vrouw en ik geen vent. Daarom opteren wij zo eens in de niet-zo-heel-vaak toch voor een man/vrouw erbij. En niet alleen daarom natuurlijk, het is ook gewoon heel leuk en gezellig om even lekker te kutten met 3. Of met 4. Om daarna weer te ervaren hoe heerlijk de samenseks is!

En ja, dat laatste ook ja.
Pf.

Haha, ik heb echt niets met vrouwen. Heb het meer dan eens geprobeerd, maar het zit er echt niet in. Dus dat mis ik sowieso niet. Man heeft geen behoefte aan een man.

@sailship, heel herkenbaar wat jij schrijft. Het verliezen er in vind ik beangstigend en dat is naar mijn idee ook een beetje wat er is gebeurd.
Ik ben zelf een alles of niets type, dus ik heb mezelf er de afgelopen tijd aardig ingestort. Niet naar minnaar toe, maar wel naar mezelf toe, qua gevoelens en alle onzekerheden, angsten, verliefdheid enz. wat er bij komt kijken.
Aan de ene kant heeft het me veel gebracht, aan de andere kant heeft het me ook veel gekost.
Dus wat ik zou willen denk ik, is een bepaalde rust vinden binnen een openrelatie en ik denk dat ik dat ga vinden met een vaster iemand waarbij ik een fijne klik heb, vertrouwen voel maar ook veel spanning en passie. Tot nu toe heb ik dat hele pakketje nog niet gevonden. Ik heb mannen getroffen die dat wel kunnen bieden maar waarbij er geen seksuele spanning voor mij zit, of ik tref mannen bij wie ik die seksuele klik wel voel maar waarbij ik vooral het stukje vertrouwen mis waardoor ik erg onrustig wordt.
Dat is dus ook wat er in mijn minnaarsrelatie is gebeurd. Zonder daar al te veel over uit te kunnen wijden. De spanning en passie was top maar vanaf begin af aan mis ik het stukje vertrouwen en het weten waar ik aan toe ben. Daar ga ik niet zo lekker op en dan merk ik dat ik mezelf daar in verlies. Misschien dat dat ook al die tijd juist voor de spanning heeft gezorgd maar nu merk ik dat het mij te veel gekost heeft en dat dat iets is wat ik niet meer wil. Alhoewel ik het nog steeds best moeilijk vind om hem los te laten omdat er nog wat gevoel zit.

Dus het lijkt me heerlijk, dat wat jij hebt, rust en balans maar toch ook spanning.

De reden voor onze openrelatie is omdat wij al heel lang samen zijn.
Een paar jaar geleden eens besproken dat het best gek is als we de rest van ons leven nog maar met één persoon samen/intiem gaan zijn.
Omdat we zo jong samen waren hebben we ook best wel wat gemist. Daten, relaties, gevoelens, verliefdheid, seks met anderen maar ook liefdesverdriet bijvoorbeeld.
Niet dat we elkaars eerste waren maar we waren echt nog heel jong en hadden weinig ervaring.
We zijn ook al jong ouders geworden en we zitten nu in een levensfase dat de kinderen al iets groter zijn. Dat wil zeggen, weer wat meer vrijheid voor ons.
Dus misschien zitten we wel in een soort van midlife.
Wij zijn beide van mening dat iedereen wel op een bepaald punt in zijn leven komt waarin je bepaalde behoeftes krijgt of juist dingen mist. Dan kun je een aantal dingen doen: jezelf er voor afsluiten maar waarschijnlijk komt er dan een punt waarop je jezelf tegen gaat komen.
Er jezelf voor openstellen buiten je partner om maar dan krijg je stiekem gedoe en of bedrog.
Of de keuze die wij hebben gemaakt, op een juiste, verantwoorde en open manier dit samen aangaan.
Of we de juiste keuze hebben gemaakt weten we nog niet, maar voor ons voelde dit wel als de beste.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik niet vind dat dit voor iedere relatie is weggelegd hoor. Je moet beide wel heel openminded zijn, weinig tot geen jaloezie hebben, een sterke en stabiele basis hebben en heel goed kunnen communiceren.