Minnaar deel 42

Nee, dat snap ik! Ik begrijp alleen niet wat die open relatie ermee te maken heeft.
Alsof het gunnen een bewijs is van de onvoorwaardelijke liefde.

Ik denk dat de grootste voorwaarde, die voor ons alles omvat, is dat wij en dan bedoel ik ons gezin, op nummer één blijft staan.
Als ik of mijn man het ergens niet mee eens is of één van ons zich niet prettig voelt bij wat dan ook, dan communiceren wij hierover.
Ik denk dat een relatie zonder voorwaarden niet kan bestaan. Er zit verschil in waar je je prettig bij voelt en wat voor beide werkt. De één is meer jaloers aangelegd, de ander vindt dat weer niet prettig. Het belangrijkst is is dat je dat accepteert en er een balans in weet te vinden.
Wij proberen elkaar op alle mogelijke manieren te respecteren en elkaar dingen te gunnen binnen onze relatie. Ik denk namelijk wel dat als dat soort dingen, bepaalde behoeftes, niet besproken worden dit uiteindelijk zijn tol kan gaan eisen binnen een relatie. En daar gaat het vaak mis.
Ik las ook dat iemand aangaf liever alles in één partner te willen vinden.
Dat is heel mooi, iets wat ik altijd ook zo ervaren heb en nog steeds.
Alleen de spanning die wij voorheen ervaarden, toen we nog jong en verliefd waren, die is er niet meer. Dat is uitgegroeid in nog iets mooiers en allesomvattend, houden van.
Wij zijn nu op een punt gekomen dat we beide heel graag die spanning en alles wat daarbij komt kijken, nog eens willen ervaren. En wij denken dat onze relatie sterk en stabiel genoeg is om dit samen aan te gaan en te ontdekken.
Of het het allemaal waard is dat kan ik nu nog niet zeggen. Maar het heeft voor mij eigenlijk niets te maken met dat ik perse iets bij mijn partner of in mijn relatie mis. Het gaat ons meer om een stukje spanning en (levens)ervaring wat we elkaar gunnen buiten onze eigen relatie om.
Ik hoop dat ik het zo een beetje goed heb verwoord.

Roodkapjeendewolf schreef: ↑

07-05-2021 12:46

Dat is de reden waardoor ik nu bewust monogaam ben. Geen zin in extra gedoe. Alle relatievormen hebben voor/nadelen maar in monogamie kan ik me het meeste vinden. Ik denk zelfs dat het goed is voor een relatie om bepaalde keuzes te maken en offers brengen ( tot een bepaalde hoogte) Hiermee investeer je in de relatie en hoe meer je ergens in investeert hoe gemotiveerder je samen bent om het leuk te houden.
Ik sluit me nu ook bewuster af voor invloeden van buiten. Ik heb er totaal geen zin meer in. Veel te blij ook met wat ik heb.

Dit kan ik overigens heel goed begrijpen!
Het is ook inderdaad wel echt allemaal best een gedoe.
Zie mezelf waarschijnlijk ook wel weer op dit punt uitkomen als ik wat ervaringen rijker ben.

Rooss4.0 schreef: ↑

07-05-2021 15:19

Nee, dat snap ik! Ik begrijp alleen niet wat die open relatie ermee te maken heeft.
Alsof het gunnen een bewijs is van de onvoorwaardelijke liefde.

Zo zie ik het ook niet inderdaad.
Ik vind het fijn dat wij elkaar dit gunnen maar als één van de twee of beide dat niet zouden kunnen of willen, dan wordt een liefde daar niet minder door.
Het is maar net waar de behoefte ligt binnen een relatie en of je daarin op één lijn kunt komen.

Rooss4.0 schreef: ↑

07-05-2021 14:05

Ik zie het niet als offers brengen, offers gaan naar de goden
Ik zie het als geven en ontvangen, ik geef mijn trouw en ontvang de zijne en al het fijne dat daarbij hoort.

Het is een woordneukerijtje maar ik vind "offeren" zo zinloos.

Voor mij is een “offer” brengen als het geven en nemen tijdelijk uit balans is. Even los van de seks.
Ook dat kan iets moois zijn als je hier bewust voor kiest. Ik vind steeds meer rust in bewuste keuzes maken.
Een offer aan God van de liefde haha

Eidde schreef: ↑

07-05-2021 14:09

Ik ben jaloers op het hebben van zo'n relatie waarin dat mogelijk is en waarbij de liefde voor je partner zo groot is dat dat ook kan.
Ik denk niet dat ik ooit zoveel van iemand kan houden. Dat is waar ik jaloers op ben. Die liefde en het, hoe paradox ook, onvoorwaardelijk voor elkaar kiezen.

Ik zie dit ook niet zo. Onvoorwaardelijke liefde is naar mij idee geen gezond streven binnen een relatie. Er is niks mis met grenzen aangeven aan het praktiseren van de liefde. Ik vind het ook altijd verheven dat mensen die in een open relatie denken dat ze een extra bijzondere relatie hebben omdat ze kunnen delen. Ik zie het gewoon als een gelijkgestemde relatievorm waar je leuk vind om seks te hebben met anderen.

Rooss4.0 schreef: ↑

07-05-2021 15:19

Nee, dat snap ik! Ik begrijp alleen niet wat die open relatie ermee te maken heeft.
Alsof het gunnen een bewijs is van de onvoorwaardelijke liefde.

Nee, dat bedoel ik er niet mee, dat dat de voorwaarde moet zijn, absoluut niet. Maar ik vind het zo mooi als je dat wel hebt samen.

Roodkapjeendewolf schreef: ↑

07-05-2021 18:30

Ik zie dit ook niet zo. Onvoorwaardelijke liefde is naar mij idee geen gezond streven binnen een relatie. Er is niks mis met grenzen aangeven aan het praktiseren van de liefde. Ik vind het ook altijd verheven dat mensen die in een open relatie denken dat ze een extra bijzondere relatie hebben omdat ze kunnen delen. Ik zie het gewoon als een gelijkgestemde relatievorm waar je leuk vind om seks te hebben met anderen.

Zo kun je het ook zien. Maar ik vind het mooi! Heeft niets met verheven te maken volgens mij.

Roodkapjeendewolf schreef: ↑

07-05-2021 18:30

Ik zie dit ook niet zo. Onvoorwaardelijke liefde is naar mij idee geen gezond streven binnen een relatie. Er is niks mis met grenzen aangeven aan het praktiseren van de liefde. Ik vind het ook altijd verheven dat mensen die in een open relatie denken dat ze een extra bijzondere relatie hebben omdat ze kunnen delen. Ik zie het gewoon als een gelijkgestemde relatievorm waar je leuk vind om seks te hebben met anderen.

.
Zo veel vooroordelen in één post Roodkapje! zal wel komen door je ervaringen tot nu toe met mensen met open relaties? Ben het met je eens wat betreft onvoorwaardelijke liefde, het lijkt mij ook gezond om in de liefde grenzen te hanteren. Niet alles is oké toch?

Het grappige is dat ik vind dat je niet kan spreken van ‘de open relatie’. De afspraken die mijn man en ik hebben zullen misschien totaal verschillend zijn van de afspraken van een ander stel.

Ik vind geen enkele relatievorm beter dan een andere. Het is net wat op dat moment bij je past. Ik geloof in monogamie, maar ik geloof niet dat dat de enige mogelijkheid is of dat gevoelens voor een ander of seks met een ander een bedreiging voor je liefde of relatie hoeft te betekenen. Er is niet een eindige hoeveelheid liefde die verdeeld moet worden. Als ik van iemand anders hou gaat dat niet af van de liefde voor mijn man. Er is wél een eindige hoeveelheid energie zoals Roooss voorstelde. Ik zie mezelf niet tegelijk twee gelijkwaardige relaties hebben bijvoorbeeld met alles 50/50. En dat betekent dat ik bewust om ga met energie en prioriteiten. Maar op dit moment is er tijd en energie genoeg en dat is prima. Binnenkort gebeurt er iets belangrijks in het leven van man en mij en dan zullen lief2 (prima naam Roooss) en ik elkaar even moeten missen. En dat is helemaal prima, niet per se leuk, maar ik sta er 100% achter en we denken (en communiceren) er met z’n drieën over na wat in die periode voor ons allemaal goed voelt en past.

Dat je relatie meteen tekort zou schieten als je iemand anders ziet (met welke invulling dan ook) zie ik ook niet zo. Ik heb niet een “alles” te halen. Mijn man is voldoende, hij is heerlijk, ik krijg een warm gevoel als ik aan hem en ons denk, ik kijk uit naar onze toekomst samen. En ja, Roooss we doen ook dingen die ons liefde versterkt, ook dat gaat niet alleen over seks. Dit alles gaat niet over seks (maar mag wel). Iemand erbij is niet nodig, maar het loopt zo en dan is er ruimte voor. Dat je maar één geliefde zou moeten/mogen/kunnen hebben is ook maar iets wat we bedacht hebben. Als je meer dan één kind krijgt, is je eerste kind dan niet genoeg geweest? Kan je van je beide ouders houden zonder de één of de ander tekort te doen? Als er een belangrijke ander is in het leven van mijn man, passend binnen onze afspraken, dan mag ze er zijn! Als er niemand anders is, ook prima. Misschien zou mijn man hier moeten schrijven hoe hij het ervaart nu lief2 in mijn/ons leven is (ga ik hem niet vragen hoor ) Onze ideale situatie is dat je elkaar moet kunnen treffen met z’n drieën (gewenst of wanneer het toevallig zo uitkomt) en dat iedereen weet wat de rollen van de anderen zijn en daar oké mee is.

Mensen denken vaak dat een open relatie om seks draait of dat het grenzeloos is, zonder voorwaarden, dat je maar mag doen waar je zin in hebt. Misschien richten sommige mensen het zo in, en kunnen ze dat prima, bij ons is dat niet het geval. Wij hebben afspraken (wat wel en wat niet, wat vinden we belangrijk) en grenzen, die liggen alleen wat breder dan in de gemiddelde relatie. En die respecteren wij, je kan ook ‘vreemdgaan’ binnen een open relatie wanneer je over de grenzen gaat die je hebt afgesproken.

Onze open relatie is geen doel, het is simpelweg de makkelijkste naam te geven aan het geheel van hoe wij omgaan met elkaar en anderen. We hoeven ook niet gelijk op te gaan of hetzelfde uit andere contacten te halen. Er hoeft niet iemand anders te zijn, maar het kan.

Geen idee of ik een beetje de vragen heb beantwoord, op telefoon teruglezen is een beetje ruk. Nu even eten!

sailship schreef: ↑

07-05-2021 19:41

.
Zo veel vooroordelen in één post Roodkapje! zal wel komen door je ervaringen tot nu toe met mensen met open relaties? Ben het met je eens wat betreft onvoorwaardelijke liefde, het lijkt mij ook gezond om in de liefde grenzen te hanteren. Niet alles is oké toch?

Ik pik dit er even uit om het recht te zetten. Ik bedoel uiteraard niet dat alle mensen in een open relatie zich verheven voelen. Ik bedoel met deze uitspraak niemand in het bijzonder maar ik zie en hoor het wel regelmatig om me heen.
Ik ken idd veel mensen met een open relatie of andere relatievormen dan monogamie. Wat ik vaak proef is dat de openheid vaak word gezien als een verder/beter ontwikkelde liefde, dat zie ik anders. Meer niet.
Ik begrijp heel goed dat ieder stel zijn eigen motivatie en afspraken heeft. Ik oordeel hier verder niet over.

Roodkapje, misschien komt dat omdat andere mensen snel oordelen over open relaties. Ze verdedigen zich al bij voorbaat. Ik lees hier op de laatste pagina's ook al weer wat oordelen (niet perse veroordelingen).

Ik heb geen oordeel over monogame relaties, en niet over open relaties, en ik vind het prettig als anderen dan ook geen oordeel zouden hebben over onze swing-relatie. Maar ik vertel het swingen niet irl omdat ik denk dat anderen veroordelend zijn, en ik geen zin heb om mezelf te verdedigen.

Eidde schreef: ↑

07-05-2021 14:09

Ik ben jaloers op het hebben van zo'n relatie waarin dat mogelijk is en waarbij de liefde voor je partner zo groot is dat dat ook kan.
Ik denk niet dat ik ooit zoveel van iemand kan houden. Dat is waar ik jaloers op ben. Die liefde en het, hoe paradox ook, onvoorwaardelijk voor elkaar kiezen.

Ik gun mijn lief echt van alles. Op zich zelfs een dame erbij. Maarrrr..... ik heb aan den lijve ondervonden hoe ontzettend je elkaar kwijt kan raken, zonder dat je dat in de gaten hebt. Één van beide kan zo ver afdrijven en toch blijven ontkennen dat dat zo is. Omdat je dat liever niet zegt.

Ik lees hier ook veel worstelingen met gevoelens voor een minnaar. Ook als iemand die heeft met medeweten van haar partner. Die minnaar beheerst voor je het weet je hele leven. Of het leven van je partner. Of beide. Vroeg of laat gebeurt dat gewoon.

Net als sommige drugs, die best lekker zijn, mijd ik derden in onze relatie. Omdat ik die te waardevol vindt om met vuur te spelen.

Marana schreef: ↑

08-05-2021 08:47

Roodkapje, misschien komt dat omdat andere mensen snel oordelen over open relaties. Ze verdedigen zich al bij voorbaat. Ik lees hier op de laatste pagina's ook al weer wat oordelen (niet perse veroordelingen).

Maar ik vertel het swingen niet irl omdat ik denk dat anderen veroordelend zijn, en ik geen zin heb om mezelf te verdedigen.

Ja dat zou best kunnen idd. Monogamie is nog vaak de norm en alles wat afwijkt is dan raar. Zo zie ik het in ieder geval niet. Ik heb een open vizier maar monogamie lijkt me nu toch het beste te passen.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

08-05-2021 10:00

Ik gun mijn lief echt van alles. Op zich zelfs een dame erbij. Maarrrr..... ik heb aan den lijve ondervonden hoe ontzettend je elkaar kwijt kan raken, zonder dat je dat in de gaten hebt. Één van beide kan zo ver afdrijven en toch blijven ontkennen dat dat zo is. Omdat je dat liever niet zegt.

Ik lees hier ook veel worstelingen met gevoelens voor een minnaar. Ook als iemand die heeft met medeweten van haar partner. Die minnaar beheerst voor je het weet je hele leven. Of het leven van je partner. Of beide. Vroeg of laat gebeurt dat gewoon.

Net als sommige drugs, die best lekker zijn, mijd ik derden in onze relatie. Omdat ik die te waardevol vindt om met vuur te spelen.

Heel herkenbaar. Zo is het voor mij nu ook.

Eidde schreef: ↑

07-05-2021 18:47

Zo kun je het ook zien. Maar ik vind het mooi! Heeft niets met verheven te maken volgens mij.

Ik zie het vaak bij alternatieve/spirituele mensen die een polyamoreuse levenswijze naleven of nastreven. Zij zien monogamie vaak wel als een minder ontwikkelde vorm van relatie of zijn.

De koffiedate, 3 weken geleden inmiddels, was geslaagd. Echtgenoot was relaxed, geen vragenvuur ondertussen of naderhand. Hij had zelfs een erg goed voorstel gedaan over waar we heen konden gaan; top! Nou dacht ik vandaag af te kunnen spreken, zonder overnachting, dat vrij snel na de koffiedate ook kenbaar gemaakt, maar viel dat even tegen...
Het was té snel na de koffiedate, hij moet wennen aan het idee, ik moet niet denken dat ik elke 3 weken ‘mag’ (fyi, er zaten precies 3 weken tussen zijn eigen laatste en een-na-laatste date), de ‘nieuwe’ dramde vast enz enz.
Zó geen zin in dit gezeur opnieuw. Misschien werkt een open relatie niet voor ons.

@ sugar, wat fijn dat de koffiedate zo geslaagd was. Maar zoals ik uit je bericht kan opmaken vind je man dat het allemaal te snel gaat...
Heb je al gevraagd wat hem precies dwars zit? Is het toch een stukje jaloezie? Ik zou er eens even wat dieper op in gaan bij hem. Er goed over praten en duidelijke afspraken maken over waar iedereen zich prettig bij voelt. Hij is zelf ook aan het daten toch? En gaat dat goed bij hem?

Ja, hij date al best lang en dat gaat goed. Ik zelf beperk hem nergens in, zeg hooguit dat hij de auto niet mee mag nemen omdat ik dan van vervoer verstoken ben maar daar zijn oplossingen voor.
We verschillen wel van mening over een aantal zaken. Zo vindt hij dat een date niet altijd hoeft te eindigen in seks. Leuk dat hij dat vindt maar voor mij is dat niet de definitie van een minnaar. Met vorige minnaar ging ik dan wel eens naar een sauna, film, uit eten; ook leuk maar dan mistte er iets.
Ik weet niet of het jaloezie is. Hij is wel heel bang dat ik de ander dermate leuk vind dat ik hem verlaat.

...

@sugar, dat lijkt me niet prettig als het zo moet gaan. Net als wat Lois zegt, het lijkt me niet helemaal gelijkwaardig.
Wat is de reden voor jullie openrelatie? Vanuit wie kwam het initiatief? En is dit wel echt wat hij wil?

Hexopbezemsteel schreef: ↑

08-05-2021 10:00

Ik gun mijn lief echt van alles. Op zich zelfs een dame erbij. Maarrrr..... ik heb aan den lijve ondervonden hoe ontzettend je elkaar kwijt kan raken, zonder dat je dat in de gaten hebt. Één van beide kan zo ver afdrijven en toch blijven ontkennen dat dat zo is. Omdat je dat liever niet zegt.

Ik lees hier ook veel worstelingen met gevoelens voor een minnaar. Ook als iemand die heeft met medeweten van haar partner. Die minnaar beheerst voor je het weet je hele leven. Of het leven van je partner. Of beide. Vroeg of laat gebeurt dat gewoon.

Net als sommige drugs, die best lekker zijn, mijd ik derden in onze relatie. Omdat ik die te waardevol vindt om met vuur te spelen.

En kan je misschien, heel even, een keertje, overwegen dat er situaties zijn die niet de jouwe zijn of ‘alle verhalen’ die jij hebt gehoord? Jij hebt een ex die continu alles aan elkaar loog. Wat voor relatie was wél geslaagd met hem? Jij liet je afdrijven en vluchten in anderen (zoals je zelf aangeeft). Dat was jóuw proces.

Zou het, heel misschien, kunnen dat er mensen zijn die wel in staat zijn open en eerlijk te zijn? Naar zichzelf toe en naar anderen? Grenzen te hanteren? Mensen met een eigen verhaal, een eigen verleden, een eigen proces, ook al achter de rug, eigen gevoelens. Ik vind het naar dat je er, naar mijn idee, bijna altijd van weet te maken dat, ook al heb je er nu een goed gevoel over, je open relatie toch op niks uit gaat lopen en je gewoon je kop in het zand hebt, want ja...bij jou was dat zo. Laat het toch eens los! Je leest beperkte verhalen op een forum, je hebt geen idee van de nuances of de ins en outs.

Ik hoop van harte dat als man en ik ooit besluiten nooit meer enige ruimte voor anderen te maken we blijven zien wat het ons nú gebracht heeft, dat het bij nú hoort, ook al is dat niet voor altijd en dat we niet proberen de ervaring van anderen in te kleuren met alleen die van ons.

Roodkapjeendewolf schreef: ↑

07-05-2021 23:39

Ik pik dit er even uit om het recht te zetten. Ik bedoel uiteraard niet dat alle mensen in een open relatie zich verheven voelen. Ik bedoel met deze uitspraak niemand in het bijzonder maar ik zie en hoor het wel regelmatig om me heen.
Ik ken idd veel mensen met een open relatie of andere relatievormen dan monogamie. Wat ik vaak proef is dat de openheid vaak word gezien als een verder/beter ontwikkelde liefde, dat zie ik anders. Meer niet.
Ik begrijp heel goed dat ieder stel zijn eigen motivatie en afspraken heeft. Ik oordeel hier verder niet over.

Ik weet dat je het niet zo zwart/wit bedoelde Roodkapje! Vandaar ook het knipoogje erbij, maar toch staat het er zo. De vanzelfsprekendheid van de aannames vind ik jammer (niet alleen bij jou, maar in het algemeen)

“Ik vind het ook altijd verheven dat mensen die in een open relatie denken dat ze een extra bijzondere relatie hebben omdat ze kunnen delen. Ik zie het gewoon als een gelijkgestemde relatievorm waar je leuk vind om seks te hebben met anderen.”

Eidde schreef: ↑

07-05-2021 10:27

Even een hele korte reactie op de laatste posts; wat ben ik jaloers op zo'n fijne 'basisrelatie' waarin ruimte is voor gevoelens voor anderen. Dat zou ik ook wel willen. Ooit

Koester dat!

.
Schade en schande heeft ons ook (mede) hier gebracht hoor Eidde zoals jij nu ook kn terugkijken op jouw proces en een groei hebt doorgemaakt. Misschien ligt er nog veel moois op jou te wachten, of wat jij gaat creëren met de kennis en ervaringen die je nu hebt. En dankje, wij koesteren absoluut wat we hebben nu.

Bedankt voor je uitgebreide antwoord, Sailship. Zodra ik weer thuis ben met toetsenbord reageer ik uitgebreider. (Zit nu heerlijk verstrengeld in het banknest bij Vent...)

Reminds me....ondersteboven, hoe gaat het bij jou? Lees je nog mee?