Seks
alle pijlers
Minnaar deel 7
maandag 1 februari 2010 om 05:34
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
vrijdag 5 februari 2010 om 21:38
@Angel, niet een echte pornokluskoffer nog... Sommige zaken stuur ik vooruit (champagne), andere gaan in de rolkoffer (o.a. fototoestel, speeltje in zijden zakje, glijmiddel, vloeibare choco en kousen/jurkje/hakken etc.). Als ik ergens een mooi koffertje vindt met roodfluwelen bekleding dan gaat alles natuurlijk daarin! Beloof ik. Oh, het was een fijne dag, ben enorm opgewarmd.
Enige fout was dat ik even meelas op het 'hoe verder na vreemdgaan' topic (of zoiets) bij relaties: niet meer doen!! Kan beter even zappen bij nieuwsgierig naar seks met vrouw en de gezellige doorgeefvraagofzo.
Sv laat weten het paarse dingetje zekers interessant te vinden, maar dat ie me liever eerst nog even helemaal zelf verder wil verkennen...
Enige fout was dat ik even meelas op het 'hoe verder na vreemdgaan' topic (of zoiets) bij relaties: niet meer doen!! Kan beter even zappen bij nieuwsgierig naar seks met vrouw en de gezellige doorgeefvraagofzo.
Sv laat weten het paarse dingetje zekers interessant te vinden, maar dat ie me liever eerst nog even helemaal zelf verder wil verkennen...
anoniem_94996 wijzigde dit bericht op 05-02-2010 21:38
Reden: klein foutje
Reden: klein foutje
% gewijzigd
vrijdag 5 februari 2010 om 21:41
Ooo ja Hellehille, sommige topics kun je beter mijden..
Klinkt heerlijk je koffertje...
Roodfluwelen bekleding leuk!!! Bestel er meteen 20, voor het hele minaar topic!!
Ik ben het met je sv eens...eerst alle hoekjes en kiertjes van Helle maar eens bekijken en besnuffelen ooo ik kan niet wachten haha... ik wil ruiken aan die man. (niet per se in álle hoekjes en kiertjes hoor )
Hmmm...
Hoe was jouw thuis situatie ook weer, Helle...ben het even kwijt, had je het wel verteld trouwens??
Klinkt heerlijk je koffertje...
Roodfluwelen bekleding leuk!!! Bestel er meteen 20, voor het hele minaar topic!!
Ik ben het met je sv eens...eerst alle hoekjes en kiertjes van Helle maar eens bekijken en besnuffelen ooo ik kan niet wachten haha... ik wil ruiken aan die man. (niet per se in álle hoekjes en kiertjes hoor )
Hmmm...
Hoe was jouw thuis situatie ook weer, Helle...ben het even kwijt, had je het wel verteld trouwens??
vrijdag 5 februari 2010 om 21:50
vrijdag 5 februari 2010 om 22:04
@Rooss, Helle is getrouwd. Nr1 weet van niks. Relatie-dip na vele, vele jaren samen. Kinderen:ja. Helle gaat snel in therapie wegens mega-midlife-crisis. Sv is meer dan 10 jaar jonger. We zijn zwaar verlust (en waarschijnlijk meer dan dat, wederzijds, maar zinloos) Wat wil je weten verder nog?
@ Ondersteboven: verslagjes hebben we graag!
@ Ninah: doe je lekkerste bloesje aan en GAAN! X
@ Ondersteboven: verslagjes hebben we graag!
@ Ninah: doe je lekkerste bloesje aan en GAAN! X
zaterdag 6 februari 2010 om 14:09
Poeh.. eindelijk na maanden van meelezen met jullie vaak herkenbare en soms toch ook weer geen herkenbare emoties heb ik nu maar eens besloten een nick te verzinnen en mijn verhaal hier te doen. Wees gewaarschuwd. Het is wel een lang verhaal en ik moet wel trachten het hier en daar onherkenbaar te maken.
Het is allemaal zo'n maand of 7 geleden begonnen. Mijn relatie met nr 1 was .. zozo zeg maar. Over nr 1 wil ik hier verder niet te veel uitwijden. We zitten momenteel in een time-out en dat heeft niet zozeer iets met SV te maken eerder met onze grote emotionele verschillen.
Mijn SV.. we kennen elkaar al erg lang, eigenlijk zijn we dan ook SC's maar gezien onze 'relatie' vinden we SV beter passen.
Sexueel gezien heb ik de afgelopen 20 jaar in een soort vrieskist geleefd, het deed me weinig en echt missen deed ik het niet (lage frequentie, kwaliteit was wel goed). Niet op een manier dat het me stoorde, tot ik ruim een jaar geleden begon te veranderen, ik merkte dat ik het mistte.. wilde meer, zat vol verlangen. Echter ondanks vele gesprekken wilde dat met nr1 niet lukken. Afgelopen zomer kwam ik hierdoor echt in de knoei met mezelf. En tijdens een gesprek met een goede collega/vriendin heb ik het eens op tafel gegooid, zij is vrij open over haar sexleven en ik dorst daar nooit over te praten.
Al maanden waren er dagelijks gesprekken met z'n 3-en... (collega/huidige SV/mijzelf) over van alles en nog wat en zij kwamen toch regelmatig op het onderwerp sex. Ik sloeg dan dicht, luisterde met rode oortjes en wist dan niet wat ik moest zeggen. Durfde niet aan te geven hoe het vorkje in steeltje zat..
Tot de week van mijn opbiechting.. Op een gegeven moment zaten we weer met ons 3 bij elkaar en mijn collega gaf de hint over mijn ontboezeming, omdat ik SV wel vertrouwde heb ik hem ook op de hoogte gebracht van mijn frustraties. We zijn later ergens prive gaan zitten en tegen over hen heb ik alles er uit gegooid.. hij heeft 2 uur lang naar me zitten luisteren.. En zei weinig. Die avond heeft hij uitgedokterd hoe hij mij online kon bereiken aangezien hij wel door had dat mij zo aanspreken voor mij makkelijker zou zijn. Diezelfde avond sprak hij me aan. En stak van wal. Nu blijkt hij in redelijk soortgelijke situatie te zitten. En zijn op merking "je bent dus niet de visstick die ik dacht dat je was" maakte bij mij wel een hoop los en vroeg hem wat hij bedoelde.
Nu blijkt hij dus al jaren getracht te hebben mijn aandacht te trekken. Bekeek mij met andere ogen dan alleen die van een collega. Heeft jaren geflirt zonder dat ik het doorhad. Ik heb echt jaren met oogkleppen op geleefd en durfde mijn gebogen hoofd niet recht te houden. Ik had (heb nog soms) een behoorlijk negatief zelfbeeld en kon mij ook niet voorstellen dat iemand van, in mijn ogen zijn kaliber, ook maar enige aandacht voor mij kon hebben. Via chat heeft hij getracht mij duidelijk te maken hoe hij mij zag, een openbaring. Daar naast zagen we elkaar elke dag op het werk. En langzamerhand durfde ik te gaan kijken, oogcontact zoeken, flirten moest ik echt nog leren! Blozen zodra we elkaar langer dan 2 seconden aankeken, wetende wat ik tegen hem op de chat had verteld en nog meer als ik er aan dacht hoe hij mij zag. De hints, nou ja eigenlijk geen hints meer, op de chat werden heftiger en heftiger. Tot op een goed moment ik een dag vrij was en we weer in chat geraakten. De spanning liep zo hoog op dat we het niet meer uithielden en de auto gepakt hebben en elkaar halverwege hebben ontmoet. Pfff. wat een ontlading, weinig gezegd, veel gedaan (yep ik ben overtuigd.. in een auto kun je hele leuke dingen doen ) Mijn god wat zat ik in een roze wolk erna..
De emoties die daarna volgden waren overweldigend, het was duidelijk we waren beiden hevig 'verlust' Het was ons beiden al heel snel duidelijk dat we niet verliefd waren. maar verlust verwoord zeer mooi wat we beiden voelden (voelen) Mijn hart behoort geheel (nog steeds) aan nr 1. Omdat we elkaar dagelijks op het werk zagen werden we ook daar natuurlijk veel met elkaar geconfronteerd. Hete emailtjes, begeerlijke blikken, stiekum 'overwerken' en vozen op een burostoel.. flirten van 9 tot 5 en dat maanden lang. En dan gingen we rustig 's avonds op de chat nog even door... het kon niet op!
Het verbaasde ons eigenlijk dat de 3e collega het niet opving, voor ons gevoel hing er een enorme sexuele lading om ons heen die ook voor anderen zichtbaar moest zijn. Gelukkig is het allemaal toch onzichtbaar geweest voor overige collega's en heeft ook de 3e collega niets van dit alles mee gekregen.
Er zijn een klein aantal zeer heftige hotel dates geweest, er ging een wereld voor me open. Vanaf het begin is de chemie op dat gebied zo goed geweest dat het bijna eng werd. Ook nu was de frequentie echt niet hoog.. gemiddeld 1 x per maand ongeveer. Maar dan wel uren lang waar ik nog dagen van nagenoot.. Mijn god wat is hij lekker.. Mijn libido schoot door het plafond in deze tijd. Tot December en er iets begon te veranderen, tot die tijd las ik hier mee en kon me verwonderen over hoe moeilijk jullie contact met jullie sv's vaak verliep. Aan deze zijde was daar namelijk totaal geen probleem mee.
Mijn SV is namelijk in de eerste plaats mijn liefste beste vriendje, ik bespreek werkelijk alles met hem, hij is daarnaast mijn mentor, mijn coach. Hij maakt me aan het lachen en troost me als ik verdriet heb. Hij is dan ook een echte Metro man. Samen hebben we wel eens gedacht hier een reactie te plaatsen om te laten zien hoe het wel kan (ik weet ook niet of hij hier nog leest, hij zal zichzelf wel herkennen. maar hij weet hoe de vork in de steel zit en zal er geen problemen mee hebben) Mijn nr 1 is dan ook op de hoogte van onze vriendschap, echter niet van het feit dat we ook SV's zijn.. (uiteraard)
Toen kwam dus December, ik had ondertussen behoorlijk (met zijn hulp) aan mezelf gewerkt. Begon mezelf leuk te vinden, deed weer moeite er leuk uit te zien en mezelf te accepteren zoals ik ben.. trots te zijn op mezelf. Uiteraard is je SV dan de eerste waarvan je reacties verwacht. Maar die werden minder. Er waren natuurlijk wel complimentjes, maar flirtende blikken werden ontweken. Chats werden korter en op hints werd minder ingegaan. Ik durfde eindelijk spannende sms-jes te sturen waar ik voorheen alleen durfde te antwoorden maar niet uit mezelf iets te sturen. Echter de antwoorden waren niet de antwoorden die ik verwachtte, niet zo begeerlijk, zonder spanning.
Emotioneel ben ik behoorlijk labiel, in die zin dat ik moeilijk met mijn eigen emoties om kan gaan. En als een rechtgeaarde vrouw betaamd zocht ik het uiteraard bij mezelf, wat deed ik fout. Is hij op me uitgekeken, ga ik te ver, heeft hij zich bedacht, is hij na jaren van smachten er achter gekomen dat kijken leuker is dan je fantasie waarmaken?..pff Wat had ik het hier zwaar mee.. Zeker als je elkaar dag in dag uit ziet, en ook spreekt, en de chats gingen ook door. Ik heb hem er wel op aangesproken en anders dan "druk & geen tijd" kwam er eigenlijk niet, en het advies dat ik het me niet zo aan moest trekken :S Wel is duidelijk geworden dat hij even bang was dat ik door een gebeurtenis meer van hem verwachtte wat niet mogelijk was. Ik heb hem duidelijk kunnen maken dat dat zeker niet het geval was. Maar dat ik hem lichamelijk gezien wel 'nodig' had. Leek me duidelijk en ik dacht dat het snel weer zou veranderen. Maar niets is minder waar. Ik zag hem wegzakken. De gezellige gesprekken liepen op niets uit, afspraken maken lukte niet meer, al beloofde hij keer op keer dat het nog wel zou gaan lukken. Maar die sexuele lading van de maanden voorheen kon ik bij hem niet meer terug vinden, terwijl mijn libido nog op top niveau was.. Wat kan een mens zich dan onzeker gaan voelen, Ik kwam in de zelfde emotionele rollercoaster terecht als die ik bij vele van jullie heb kunnen lezen. Wel ging ik door met aan mezelf werken. Want ik merkte wel dat ik me daar erg goed bij voel. Ik kon weer leuke vlotte pakjes aan naar mijn werk na te zijn afgevallen, bond mijn haar niet meer in een strakstaartje achter op mijn hoofd maar pakte braaf elke ochtend de fohn. begon meer aandacht aan mijn make-up te besteden.. Maar in mijn hartje deed het wel veel pijn om te zien dat degene die je zo vertrouwde, die je iets hebt gegeven wat ik nog nooit op die wijze aan iemand had gegeven, hier niet op reageerde... En al ben je dan niet verliefd, in je hart kun je hier wel om huilen.. en zelfs echt gewoon huilbuien hebben. ( maar ik neem aan dat sommigen van jullie dat wel herkennen
)
Gisteren heb ik de moed bij elkaar geschraapt en hem een enorm lange email gezonden met uitleg hoe ik mij voelde onder zijn reacties. Was het dat hij de spelregels had veranderd? En mij niet had ingelicht? . Was hij toch teleurgesteld en was zich aan het bedenken? Ik had zoveel vragen... Of.. wellicht was er iets gebeurd wat hij me niet wilde vertellen... en had het niets met mij te maken. Ik wist echt niet waar ik aan toe was. Maar ik wist ook dat als ik hier niets mee deed ik mezelf behoorlijk weer de put in kon duwen en alles wat ik aan mezelf veranderde weer ongedaan zou maken. Hij was mijn mentor, mijn coach, en ik was nog niet klaar om alles alleen te doen. Ik wil nog zoveel leren, nog ontdekken, fantasieen uitwerken. En ik ben niet iemand die doorschuifd naar een nieuwe SV..
Na de lange email kreeg ik al vlot antwoord. En mijn vermoedden bleek juist. Er is iets geweest wat impact op hem heeft gehad op een wijze die hem enorm geraakt heeft. Hij wil er niet over praten. Ik heb wel een vermoeden wat het is (heeft niets met mij te maken) en ik denk dat hij bang is dat ik hem anders zou zien indien ik dit zou weten. Ik moet nog even hard nadenken of ik hem zal laten weten dat ik het denk te weten, en dat er voor mij niets veranderd is. Ik heb hem aangegeven dat het voor beiden verstandig is om mij gewoon te laten weten dat hij 'rust' nodig heeft. En niet proberen door te gaan terwijl je eigenlijk weet dat je hoofd er niet naar staat, en je ook weet dat je voor de andere partij veel emoties los maakt.
Mocht het zo zijn dat mijn vermoedden juist is kan ik niet meer dan toejuichen dat hij zijn 'rust' neemt. Mijn hartje breekt bij het zien hoe zwaar hij het heeft. Ik zou hem zograag willen helpen zoals hij mij heeft geholpen. Echter ben ik bang hem in het harnas te jagen door er over te beginnen. Onze vriendschap staat bij mij eigenlijk voor het SV zijn.. Ik wil hem als vriend ook zeker nooit kwijt.
Ik veroorzaak zelf ook veel emoties binnen onze sv relatie, zeker door de labiele situatie die ik hier boven al beschreef, door teleurgesteld te zijn als een date niet door kan gaan, door hem dagelijks te zien en er niet omheen kan dat ik vreselijk naar hem verlang (sexueel gezien) Ik kan heftig reageren als iets niet gaat zoals ik verwacht, of hoop. Wat ik dan ook naar hem laat merken. En het is zo'n schat die niet meteen wegrent als mijn emoties weer eens overlopen. Maar me tracht te laten in te zien dat mijn emoties beteugeld dienen te worden. Ze brengen me namelijk wel vaker in de problemen
Gisteren middag zouden we een date hebben, deze heb ik door omstandig heden zelf af moeten zeggen. En daar had ik het zelf behoorlijk zwaar mee.. het was al zo lang geleden. Echter heb ik wel de email gezonden en hem later ook nog op chat aangesproken. Hierbij heb ik de 'fout' gemaakt om hem toch weer te pushen om te zien of er een date voor dit weekend in zat.. en we kwamen uit op vanmorgen. Hij zei toch echt heel duidelijk dat hij niets kon garanderen, en dat hij wel een sms zou sturen of het zou lukken. Maar ik had te veel hoop, en was daardoor weer zeer teleurgesteld dat hij geen sms stuurde. Ik moet emotioneel leren dat het niet uitmaakt of het wel of niet doorgaat. Natuurlijk kun je beteuterd zijn. Maar ach.. er komt wel weer een gelegenheid.
Ik hoop dat ik door hier met jullie 'mee te draaien' leer van hoe jullie met deze emoties omgaan, en dat ik hier mijn frustraties af en toe kan uiten zodat ik ze hopelijk minder ventileer naar hem toe.. dat ik hier mijn verhaal kwijt kan zonder hem te veel te belasten..
Jullie zijn allemaal stuk voor stuk schatten voor elkaar.. zo lief als jullie kunnen reageren maakt het voor mij makkelijker mijn verhaal hier te doen. Ik lees nu al een maandje of 6 op regelmatige basis mee.. en hoop dat ik wellicht ook af en toe iets voor jullie kan betekenen.
Het is allemaal zo'n maand of 7 geleden begonnen. Mijn relatie met nr 1 was .. zozo zeg maar. Over nr 1 wil ik hier verder niet te veel uitwijden. We zitten momenteel in een time-out en dat heeft niet zozeer iets met SV te maken eerder met onze grote emotionele verschillen.
Mijn SV.. we kennen elkaar al erg lang, eigenlijk zijn we dan ook SC's maar gezien onze 'relatie' vinden we SV beter passen.
Sexueel gezien heb ik de afgelopen 20 jaar in een soort vrieskist geleefd, het deed me weinig en echt missen deed ik het niet (lage frequentie, kwaliteit was wel goed). Niet op een manier dat het me stoorde, tot ik ruim een jaar geleden begon te veranderen, ik merkte dat ik het mistte.. wilde meer, zat vol verlangen. Echter ondanks vele gesprekken wilde dat met nr1 niet lukken. Afgelopen zomer kwam ik hierdoor echt in de knoei met mezelf. En tijdens een gesprek met een goede collega/vriendin heb ik het eens op tafel gegooid, zij is vrij open over haar sexleven en ik dorst daar nooit over te praten.
Al maanden waren er dagelijks gesprekken met z'n 3-en... (collega/huidige SV/mijzelf) over van alles en nog wat en zij kwamen toch regelmatig op het onderwerp sex. Ik sloeg dan dicht, luisterde met rode oortjes en wist dan niet wat ik moest zeggen. Durfde niet aan te geven hoe het vorkje in steeltje zat..
Tot de week van mijn opbiechting.. Op een gegeven moment zaten we weer met ons 3 bij elkaar en mijn collega gaf de hint over mijn ontboezeming, omdat ik SV wel vertrouwde heb ik hem ook op de hoogte gebracht van mijn frustraties. We zijn later ergens prive gaan zitten en tegen over hen heb ik alles er uit gegooid.. hij heeft 2 uur lang naar me zitten luisteren.. En zei weinig. Die avond heeft hij uitgedokterd hoe hij mij online kon bereiken aangezien hij wel door had dat mij zo aanspreken voor mij makkelijker zou zijn. Diezelfde avond sprak hij me aan. En stak van wal. Nu blijkt hij in redelijk soortgelijke situatie te zitten. En zijn op merking "je bent dus niet de visstick die ik dacht dat je was" maakte bij mij wel een hoop los en vroeg hem wat hij bedoelde.
Nu blijkt hij dus al jaren getracht te hebben mijn aandacht te trekken. Bekeek mij met andere ogen dan alleen die van een collega. Heeft jaren geflirt zonder dat ik het doorhad. Ik heb echt jaren met oogkleppen op geleefd en durfde mijn gebogen hoofd niet recht te houden. Ik had (heb nog soms) een behoorlijk negatief zelfbeeld en kon mij ook niet voorstellen dat iemand van, in mijn ogen zijn kaliber, ook maar enige aandacht voor mij kon hebben. Via chat heeft hij getracht mij duidelijk te maken hoe hij mij zag, een openbaring. Daar naast zagen we elkaar elke dag op het werk. En langzamerhand durfde ik te gaan kijken, oogcontact zoeken, flirten moest ik echt nog leren! Blozen zodra we elkaar langer dan 2 seconden aankeken, wetende wat ik tegen hem op de chat had verteld en nog meer als ik er aan dacht hoe hij mij zag. De hints, nou ja eigenlijk geen hints meer, op de chat werden heftiger en heftiger. Tot op een goed moment ik een dag vrij was en we weer in chat geraakten. De spanning liep zo hoog op dat we het niet meer uithielden en de auto gepakt hebben en elkaar halverwege hebben ontmoet. Pfff. wat een ontlading, weinig gezegd, veel gedaan (yep ik ben overtuigd.. in een auto kun je hele leuke dingen doen ) Mijn god wat zat ik in een roze wolk erna..
De emoties die daarna volgden waren overweldigend, het was duidelijk we waren beiden hevig 'verlust' Het was ons beiden al heel snel duidelijk dat we niet verliefd waren. maar verlust verwoord zeer mooi wat we beiden voelden (voelen) Mijn hart behoort geheel (nog steeds) aan nr 1. Omdat we elkaar dagelijks op het werk zagen werden we ook daar natuurlijk veel met elkaar geconfronteerd. Hete emailtjes, begeerlijke blikken, stiekum 'overwerken' en vozen op een burostoel.. flirten van 9 tot 5 en dat maanden lang. En dan gingen we rustig 's avonds op de chat nog even door... het kon niet op!
Het verbaasde ons eigenlijk dat de 3e collega het niet opving, voor ons gevoel hing er een enorme sexuele lading om ons heen die ook voor anderen zichtbaar moest zijn. Gelukkig is het allemaal toch onzichtbaar geweest voor overige collega's en heeft ook de 3e collega niets van dit alles mee gekregen.
Er zijn een klein aantal zeer heftige hotel dates geweest, er ging een wereld voor me open. Vanaf het begin is de chemie op dat gebied zo goed geweest dat het bijna eng werd. Ook nu was de frequentie echt niet hoog.. gemiddeld 1 x per maand ongeveer. Maar dan wel uren lang waar ik nog dagen van nagenoot.. Mijn god wat is hij lekker.. Mijn libido schoot door het plafond in deze tijd. Tot December en er iets begon te veranderen, tot die tijd las ik hier mee en kon me verwonderen over hoe moeilijk jullie contact met jullie sv's vaak verliep. Aan deze zijde was daar namelijk totaal geen probleem mee.
Mijn SV is namelijk in de eerste plaats mijn liefste beste vriendje, ik bespreek werkelijk alles met hem, hij is daarnaast mijn mentor, mijn coach. Hij maakt me aan het lachen en troost me als ik verdriet heb. Hij is dan ook een echte Metro man. Samen hebben we wel eens gedacht hier een reactie te plaatsen om te laten zien hoe het wel kan (ik weet ook niet of hij hier nog leest, hij zal zichzelf wel herkennen. maar hij weet hoe de vork in de steel zit en zal er geen problemen mee hebben) Mijn nr 1 is dan ook op de hoogte van onze vriendschap, echter niet van het feit dat we ook SV's zijn.. (uiteraard)
Toen kwam dus December, ik had ondertussen behoorlijk (met zijn hulp) aan mezelf gewerkt. Begon mezelf leuk te vinden, deed weer moeite er leuk uit te zien en mezelf te accepteren zoals ik ben.. trots te zijn op mezelf. Uiteraard is je SV dan de eerste waarvan je reacties verwacht. Maar die werden minder. Er waren natuurlijk wel complimentjes, maar flirtende blikken werden ontweken. Chats werden korter en op hints werd minder ingegaan. Ik durfde eindelijk spannende sms-jes te sturen waar ik voorheen alleen durfde te antwoorden maar niet uit mezelf iets te sturen. Echter de antwoorden waren niet de antwoorden die ik verwachtte, niet zo begeerlijk, zonder spanning.
Emotioneel ben ik behoorlijk labiel, in die zin dat ik moeilijk met mijn eigen emoties om kan gaan. En als een rechtgeaarde vrouw betaamd zocht ik het uiteraard bij mezelf, wat deed ik fout. Is hij op me uitgekeken, ga ik te ver, heeft hij zich bedacht, is hij na jaren van smachten er achter gekomen dat kijken leuker is dan je fantasie waarmaken?..pff Wat had ik het hier zwaar mee.. Zeker als je elkaar dag in dag uit ziet, en ook spreekt, en de chats gingen ook door. Ik heb hem er wel op aangesproken en anders dan "druk & geen tijd" kwam er eigenlijk niet, en het advies dat ik het me niet zo aan moest trekken :S Wel is duidelijk geworden dat hij even bang was dat ik door een gebeurtenis meer van hem verwachtte wat niet mogelijk was. Ik heb hem duidelijk kunnen maken dat dat zeker niet het geval was. Maar dat ik hem lichamelijk gezien wel 'nodig' had. Leek me duidelijk en ik dacht dat het snel weer zou veranderen. Maar niets is minder waar. Ik zag hem wegzakken. De gezellige gesprekken liepen op niets uit, afspraken maken lukte niet meer, al beloofde hij keer op keer dat het nog wel zou gaan lukken. Maar die sexuele lading van de maanden voorheen kon ik bij hem niet meer terug vinden, terwijl mijn libido nog op top niveau was.. Wat kan een mens zich dan onzeker gaan voelen, Ik kwam in de zelfde emotionele rollercoaster terecht als die ik bij vele van jullie heb kunnen lezen. Wel ging ik door met aan mezelf werken. Want ik merkte wel dat ik me daar erg goed bij voel. Ik kon weer leuke vlotte pakjes aan naar mijn werk na te zijn afgevallen, bond mijn haar niet meer in een strakstaartje achter op mijn hoofd maar pakte braaf elke ochtend de fohn. begon meer aandacht aan mijn make-up te besteden.. Maar in mijn hartje deed het wel veel pijn om te zien dat degene die je zo vertrouwde, die je iets hebt gegeven wat ik nog nooit op die wijze aan iemand had gegeven, hier niet op reageerde... En al ben je dan niet verliefd, in je hart kun je hier wel om huilen.. en zelfs echt gewoon huilbuien hebben. ( maar ik neem aan dat sommigen van jullie dat wel herkennen
) Gisteren heb ik de moed bij elkaar geschraapt en hem een enorm lange email gezonden met uitleg hoe ik mij voelde onder zijn reacties. Was het dat hij de spelregels had veranderd? En mij niet had ingelicht? . Was hij toch teleurgesteld en was zich aan het bedenken? Ik had zoveel vragen... Of.. wellicht was er iets gebeurd wat hij me niet wilde vertellen... en had het niets met mij te maken. Ik wist echt niet waar ik aan toe was. Maar ik wist ook dat als ik hier niets mee deed ik mezelf behoorlijk weer de put in kon duwen en alles wat ik aan mezelf veranderde weer ongedaan zou maken. Hij was mijn mentor, mijn coach, en ik was nog niet klaar om alles alleen te doen. Ik wil nog zoveel leren, nog ontdekken, fantasieen uitwerken. En ik ben niet iemand die doorschuifd naar een nieuwe SV..
Na de lange email kreeg ik al vlot antwoord. En mijn vermoedden bleek juist. Er is iets geweest wat impact op hem heeft gehad op een wijze die hem enorm geraakt heeft. Hij wil er niet over praten. Ik heb wel een vermoeden wat het is (heeft niets met mij te maken) en ik denk dat hij bang is dat ik hem anders zou zien indien ik dit zou weten. Ik moet nog even hard nadenken of ik hem zal laten weten dat ik het denk te weten, en dat er voor mij niets veranderd is. Ik heb hem aangegeven dat het voor beiden verstandig is om mij gewoon te laten weten dat hij 'rust' nodig heeft. En niet proberen door te gaan terwijl je eigenlijk weet dat je hoofd er niet naar staat, en je ook weet dat je voor de andere partij veel emoties los maakt.
Mocht het zo zijn dat mijn vermoedden juist is kan ik niet meer dan toejuichen dat hij zijn 'rust' neemt. Mijn hartje breekt bij het zien hoe zwaar hij het heeft. Ik zou hem zograag willen helpen zoals hij mij heeft geholpen. Echter ben ik bang hem in het harnas te jagen door er over te beginnen. Onze vriendschap staat bij mij eigenlijk voor het SV zijn.. Ik wil hem als vriend ook zeker nooit kwijt.
Ik veroorzaak zelf ook veel emoties binnen onze sv relatie, zeker door de labiele situatie die ik hier boven al beschreef, door teleurgesteld te zijn als een date niet door kan gaan, door hem dagelijks te zien en er niet omheen kan dat ik vreselijk naar hem verlang (sexueel gezien) Ik kan heftig reageren als iets niet gaat zoals ik verwacht, of hoop. Wat ik dan ook naar hem laat merken. En het is zo'n schat die niet meteen wegrent als mijn emoties weer eens overlopen. Maar me tracht te laten in te zien dat mijn emoties beteugeld dienen te worden. Ze brengen me namelijk wel vaker in de problemen
Gisteren middag zouden we een date hebben, deze heb ik door omstandig heden zelf af moeten zeggen. En daar had ik het zelf behoorlijk zwaar mee.. het was al zo lang geleden. Echter heb ik wel de email gezonden en hem later ook nog op chat aangesproken. Hierbij heb ik de 'fout' gemaakt om hem toch weer te pushen om te zien of er een date voor dit weekend in zat.. en we kwamen uit op vanmorgen. Hij zei toch echt heel duidelijk dat hij niets kon garanderen, en dat hij wel een sms zou sturen of het zou lukken. Maar ik had te veel hoop, en was daardoor weer zeer teleurgesteld dat hij geen sms stuurde. Ik moet emotioneel leren dat het niet uitmaakt of het wel of niet doorgaat. Natuurlijk kun je beteuterd zijn. Maar ach.. er komt wel weer een gelegenheid.
Ik hoop dat ik door hier met jullie 'mee te draaien' leer van hoe jullie met deze emoties omgaan, en dat ik hier mijn frustraties af en toe kan uiten zodat ik ze hopelijk minder ventileer naar hem toe.. dat ik hier mijn verhaal kwijt kan zonder hem te veel te belasten..
Jullie zijn allemaal stuk voor stuk schatten voor elkaar.. zo lief als jullie kunnen reageren maakt het voor mij makkelijker mijn verhaal hier te doen. Ik lees nu al een maandje of 6 op regelmatige basis mee.. en hoop dat ik wellicht ook af en toe iets voor jullie kan betekenen.
En ik vraag me af wat goed is voor ons allebei. Op blote voeten loop ik langzaam door. We zijn één.
zaterdag 6 februari 2010 om 14:36
Ninah!! Tuurlijk hadden we mee gewild... potverrrrr maar mooi geen uitnodiging hè? Cv avond is chatvriendjes avond... Helaas werd het gesprek op een rotmoment afgebroken... de moeheid overwon bij hem... was even een domper.
Sinds wanneer wint vermoeidheid het van geiligheid??
Oke, er zijn verzachtende omstandigheden... maar dan toch!!
BDS70.. ik heb je verhaal helemaal gelezen... moet het even laten bezinken voor ik er op reageer..
Sinds wanneer wint vermoeidheid het van geiligheid??
Oke, er zijn verzachtende omstandigheden... maar dan toch!!
BDS70.. ik heb je verhaal helemaal gelezen... moet het even laten bezinken voor ik er op reageer..
zaterdag 6 februari 2010 om 14:47
BDS70, welkom. En wat knap van je dat je hier je hele verhaal met ons wilt delen. Niet bang voor herkenning?
Hopelijk kun je hier lekker je ei kwijt en lekker meepraten met iedereen. Echt advies heb ik nu niet voor je. Maar als hij rust nodig heeft moet je hem die ook geven. Hoe moeilijk het ook zal zijn. Heeft hij trouwens ook een nr1?
Ninah, lekker zo'n avondje eruit. Ik had een heerlijk bankhang avondje. Was ook niet slecht. Helaas zonder nr1 en minnaar.
CV avondj was voor mij ook een nieuwe. Hihihi!
Hopelijk kun je hier lekker je ei kwijt en lekker meepraten met iedereen. Echt advies heb ik nu niet voor je. Maar als hij rust nodig heeft moet je hem die ook geven. Hoe moeilijk het ook zal zijn. Heeft hij trouwens ook een nr1?
Ninah, lekker zo'n avondje eruit. Ik had een heerlijk bankhang avondje. Was ook niet slecht. Helaas zonder nr1 en minnaar.
CV avondj was voor mij ook een nieuwe. Hihihi!
zaterdag 6 februari 2010 om 14:54
@ Petie
Ja hij heeft een nr 1
En ja.. ik begrijp dat ik hem die rust moet geven. Echter is hij degene die constant wel contact zoek. Op het werk zal ik niet naar hem toelopen en op chat spreek hem nooit aan ( hij roept mij op via offline situatie, zelfs als hij online staat zou ik dat nog niet doen.)
Ik heb hem al aangegeven dat ik geen constante faktor wil zijn, en de bal bij hem neerleg. De situatie waarin we elkaar dagelijks zien is aan de ene kant heerlijk.. dagelijks genieten als ik hem zie. Maar zorgt ook voor extra frustraties ( ik geloof dat Ninah daar over mee kan praten )
Ja hij heeft een nr 1
En ja.. ik begrijp dat ik hem die rust moet geven. Echter is hij degene die constant wel contact zoek. Op het werk zal ik niet naar hem toelopen en op chat spreek hem nooit aan ( hij roept mij op via offline situatie, zelfs als hij online staat zou ik dat nog niet doen.)
Ik heb hem al aangegeven dat ik geen constante faktor wil zijn, en de bal bij hem neerleg. De situatie waarin we elkaar dagelijks zien is aan de ene kant heerlijk.. dagelijks genieten als ik hem zie. Maar zorgt ook voor extra frustraties ( ik geloof dat Ninah daar over mee kan praten
)
En ik vraag me af wat goed is voor ons allebei. Op blote voeten loop ik langzaam door. We zijn één.
zaterdag 6 februari 2010 om 15:10
@ BDS, jeetje wat een lap tekst. En wat een situatie, die krijg je inderdaad niet in paar regels uitgelegd. Ik heb het dus helemaal gelezen.
Wat me opvalt is dat je aan het eind nauwelijks meer door hebt dat er nog een nr1 is. Hoe is je verhouding met hem, merkt hij een verandering aan je (omdat je beter in je vel zit)? En zie jij je relatie met nr1 nog als ‘helemaal goed’, na alles wat er met sv op emotioneel en seksueel gebied is gebeurt?
Ik vind je verhouding met sv behoorlijk complex, en denk dat er daarom niet eenvoudig een ‘oplossing’ voor te vinden is.
Je noemt je sv ook je mentor en je coach. Als je dan ook zo nu en dan heerlijke seks met hem hebt, dan wordt je behoorlijk afhankelijk van hem. Ik bedoel dat niet perse negatief maar de effecten zijn in mijn ogen dezelfde als verliefdheid. Je komt hier niet zo maar van los. En dat moet je volgens mij wel een beetje gaan proberen. Wel eens aan therapie of een coach gedacht? Dan kun je door gaan met ‘aan jezelf werken’ en ook je verhaal over deze situatie kwijt.
De date van gisteren of eventueel vanochtend, was dat voor seks, of een goed gesprek? Als je merkt dat je sv afstand neemt, en je het daar moeilijk mee hebt, dan moet je volgens mij heel erg uitkijken met intimiteit/seks. Je emotionele achtbaan gaat er alleen maar sneller van rijden, en dat maakt het nog moeilijker om uit te stappen.
En verder is het volgens mij heel erg belangrijk om met sv in gesprek te gaan. Om kort te sluiten wat er aan de hand is. En in mijn ogen ook om hem erop te wijzen dat hij met je moet communiceren met jou. Hij heeft je gebracht waar je nu bent, dus kan hij niet eenzijdig het contact verminderen of ‘vaag’ gaan doen. Hij is het naar jou verplicht om aan te geven dat hij ruimte nodig heeft, afstand wil. Communicatie, daar moet hij ook nu mee doorgaan.
Ik vind het best wel een beetje scary, BDS, beklemmend. Ik vind niet dat je hem rust moet geven, ik denk echt dat JIJ meer ruimte moet nemen, je realiseren dat je het ook zonder hem moet kunnen. Je moet jezelf hier op de eerste plaats zetten, niet hem.
Wat me opvalt is dat je aan het eind nauwelijks meer door hebt dat er nog een nr1 is. Hoe is je verhouding met hem, merkt hij een verandering aan je (omdat je beter in je vel zit)? En zie jij je relatie met nr1 nog als ‘helemaal goed’, na alles wat er met sv op emotioneel en seksueel gebied is gebeurt?
Ik vind je verhouding met sv behoorlijk complex, en denk dat er daarom niet eenvoudig een ‘oplossing’ voor te vinden is.
Je noemt je sv ook je mentor en je coach. Als je dan ook zo nu en dan heerlijke seks met hem hebt, dan wordt je behoorlijk afhankelijk van hem. Ik bedoel dat niet perse negatief maar de effecten zijn in mijn ogen dezelfde als verliefdheid. Je komt hier niet zo maar van los. En dat moet je volgens mij wel een beetje gaan proberen. Wel eens aan therapie of een coach gedacht? Dan kun je door gaan met ‘aan jezelf werken’ en ook je verhaal over deze situatie kwijt.
De date van gisteren of eventueel vanochtend, was dat voor seks, of een goed gesprek? Als je merkt dat je sv afstand neemt, en je het daar moeilijk mee hebt, dan moet je volgens mij heel erg uitkijken met intimiteit/seks. Je emotionele achtbaan gaat er alleen maar sneller van rijden, en dat maakt het nog moeilijker om uit te stappen.
En verder is het volgens mij heel erg belangrijk om met sv in gesprek te gaan. Om kort te sluiten wat er aan de hand is. En in mijn ogen ook om hem erop te wijzen dat hij met je moet communiceren met jou. Hij heeft je gebracht waar je nu bent, dus kan hij niet eenzijdig het contact verminderen of ‘vaag’ gaan doen. Hij is het naar jou verplicht om aan te geven dat hij ruimte nodig heeft, afstand wil. Communicatie, daar moet hij ook nu mee doorgaan.
Ik vind het best wel een beetje scary, BDS, beklemmend. Ik vind niet dat je hem rust moet geven, ik denk echt dat JIJ meer ruimte moet nemen, je realiseren dat je het ook zonder hem moet kunnen. Je moet jezelf hier op de eerste plaats zetten, niet hem.
zaterdag 6 februari 2010 om 15:13
BDS70 wat een lang maar toch duidelijk én idd herkenbaar verhaal. Welkom hier ...
Ik kan idd meepraten over frustraties van het elkaar zien op het werk enz. En vertel me niets over aantrekken-afstoten spelletjes, virtueel vooral. Heel heftig. Ik ben nu zover dat het welliswaar officieel uit is maar nog niet voorbij. Ik "pijnig" mezelf dan nog maar wat langer. Kan de gevoelens en verleidingen nog niet uitschakelen én hij ook niet.
Heb hiermee ook het besluit genomen om het gesprek met man niet meer aan te gaan, uit mezelf. Er zijn zoveel momenten en mogelijkheden geweest de afgelopen week. Mogelijkheden waarop hij zelf in had kunnen springen.
Ik kan idd meepraten over frustraties van het elkaar zien op het werk enz. En vertel me niets over aantrekken-afstoten spelletjes, virtueel vooral. Heel heftig. Ik ben nu zover dat het welliswaar officieel uit is maar nog niet voorbij. Ik "pijnig" mezelf dan nog maar wat langer. Kan de gevoelens en verleidingen nog niet uitschakelen én hij ook niet.
Heb hiermee ook het besluit genomen om het gesprek met man niet meer aan te gaan, uit mezelf. Er zijn zoveel momenten en mogelijkheden geweest de afgelopen week. Mogelijkheden waarop hij zelf in had kunnen springen.
zaterdag 6 februari 2010 om 15:30
@ helle, volgens mij komt verlust bij missT vandaan. Ik las het iig voor het eerst in een van haar posts.
@ petie, ik ken cv ook niet, en ik chat ook weinig dus hoef daar ook geen avond voor vrij te houden.
@ rooss, denk je dat vermoeidheid de echte reden is voor einde chat? Je kunt thuis soms ook in lastige situaties komen waardoor je zo'n chat moet afbreken.
@ ninah, je hebt gelijk, het blijven gevoelens, dat weet ik. Maar Ik lees de post van BDS zonder die gevoelens en die dingen vallen mij dus op. Ik weet dat zij dat niet zomaar kan veranderen, maar kan haar wel een andere invalshoek laten zien.
Heftig trouwens, dat je de gesprekken met nr1 niet meer aangaat. Hij doet het niet uit zichzelf, jij stopt er mee, en hoe nu verder? Gaat er nu vanzelf iets veranderen, word jij hier gelukkig van?
(klinkt bot, zo bedoel ik het niet, ik 'schrik' alleen van deze impasse)
@ petie, ik ken cv ook niet, en ik chat ook weinig dus hoef daar ook geen avond voor vrij te houden.
@ rooss, denk je dat vermoeidheid de echte reden is voor einde chat? Je kunt thuis soms ook in lastige situaties komen waardoor je zo'n chat moet afbreken.
@ ninah, je hebt gelijk, het blijven gevoelens, dat weet ik. Maar Ik lees de post van BDS zonder die gevoelens en die dingen vallen mij dus op. Ik weet dat zij dat niet zomaar kan veranderen, maar kan haar wel een andere invalshoek laten zien.
Heftig trouwens, dat je de gesprekken met nr1 niet meer aangaat. Hij doet het niet uit zichzelf, jij stopt er mee, en hoe nu verder? Gaat er nu vanzelf iets veranderen, word jij hier gelukkig van?
(klinkt bot, zo bedoel ik het niet, ik 'schrik' alleen van deze impasse)
zaterdag 6 februari 2010 om 15:33
@welkom bds70:mega verhaal,eigenlijk steld haddock al vragen die ik ook had over je nmr1.
vind het goed van je dat je zo durf te posten.
heb geen advies voor je,wil alleen kwijt dat je op moet passen jezelf hier niet in te verliezen(sv gebeuren).
sterkte en lees en schrijf lekker mee om je hart te luchten.
@ninah:kan me voorstellen dat jezelf niet meer gesprek aan gaat met nmr1 ,zeker als die zelf genoeg gelegenheid heeft gehad en aangegeven had 'word vervolgd'
blijf wel moeilijk voor jouw deze situatie.
wat als die er nooit meer op terug komt en het zo laat??
@hellehilli:verlust komt niet bij mij vandaan.
*ik heb mijn eerste smsjes al binnen van vakantieadres van minnaar,erg lief,die ga ik vast vd week nog wel lezen*
vind het goed van je dat je zo durf te posten.
heb geen advies voor je,wil alleen kwijt dat je op moet passen jezelf hier niet in te verliezen(sv gebeuren).
sterkte en lees en schrijf lekker mee om je hart te luchten.
@ninah:kan me voorstellen dat jezelf niet meer gesprek aan gaat met nmr1 ,zeker als die zelf genoeg gelegenheid heeft gehad en aangegeven had 'word vervolgd'
blijf wel moeilijk voor jouw deze situatie.
wat als die er nooit meer op terug komt en het zo laat??
@hellehilli:verlust komt niet bij mij vandaan.
*ik heb mijn eerste smsjes al binnen van vakantieadres van minnaar,erg lief,die ga ik vast vd week nog wel lezen*
zaterdag 6 februari 2010 om 15:34
Haddock...dank je wel, jij vertaald wat in mijn hoofd zit, ik had er nog geen woorden voor. Miste "nr1" compleet in het verhaal!
En nee, thuis situatie was geen reden voor afbraak chat... dan gaat hij off line en heb ik de volgende ochtend een mailtje.
Hij was moe...en niet echt in de mood... dat was duidelijk...
En nee, thuis situatie was geen reden voor afbraak chat... dan gaat hij off line en heb ik de volgende ochtend een mailtje.
Hij was moe...en niet echt in de mood... dat was duidelijk...
zaterdag 6 februari 2010 om 15:35
Hee haddock het is inderdaad heftig maar ik ben het duwen en trekken even zat. Hij weet nu wat er speelt, ik heb (niet de eerste keer) het initiatief genomen, gezegd hoe ik me voel. Vanmorgen was er bijv een situatie waar hij zo op in had kunnen springen en dat doet hij dan niet. We leven dus voort, als voorheen. Of ik gelukkiger wordt? Nee dat denk ik niet ....
En ik moet de hand toch ook in eigen boezem steken; nu het met sc weer begint (of eigenlijk nog steeds niet over was) ... die gevoelens ... die kan ik gewoon maar niet uitschakelen. En dat helpt dus ook niet echt.
Combi van factoren. En neeeeeeeee je bent niet bot; je geeft goede adviezen en inzichten. Toppie.
Hoe is het met jou? The day after laat maar zeggen ??
En ik moet de hand toch ook in eigen boezem steken; nu het met sc weer begint (of eigenlijk nog steeds niet over was) ... die gevoelens ... die kan ik gewoon maar niet uitschakelen. En dat helpt dus ook niet echt.
Combi van factoren. En neeeeeeeee je bent niet bot; je geeft goede adviezen en inzichten. Toppie.
Hoe is het met jou? The day after laat maar zeggen ??
