Seks
alle pijlers
Minnaar
dinsdag 8 april 2008 om 11:22
quote:stewardess schreef op 08 april 2008 @ 10:27:
[...]
@ Winky18, naar mijn gevoel is smsen of sexueel getinte mails versturen aan een andere man/vrouw ook al een vorm van ontrouw. [...]
Ik heb meermalen mijn eigen grens van de trouw opgezocht, en merk dat iedereen een andere invulling aan wat trouw/ontrouw is. Het is wel plezierig van je partner een idee te hebben wat hij/zij vindt dat de ontrouw is, maar het is vooral je eigen norm.
Het blijft wel schipperen want er is een groot grijs gebied, en ik constateer vaak pas achteraf dat ik misschien eigenlijk te ver ben gegaan en leer daar wel van.
Voor mij is dit mede de reden om de hele discussie van trouw/ontrouw op de helling te zetten.
[...]
@ Winky18, naar mijn gevoel is smsen of sexueel getinte mails versturen aan een andere man/vrouw ook al een vorm van ontrouw. [...]
Ik heb meermalen mijn eigen grens van de trouw opgezocht, en merk dat iedereen een andere invulling aan wat trouw/ontrouw is. Het is wel plezierig van je partner een idee te hebben wat hij/zij vindt dat de ontrouw is, maar het is vooral je eigen norm.
Het blijft wel schipperen want er is een groot grijs gebied, en ik constateer vaak pas achteraf dat ik misschien eigenlijk te ver ben gegaan en leer daar wel van.
Voor mij is dit mede de reden om de hele discussie van trouw/ontrouw op de helling te zetten.
dinsdag 8 april 2008 om 11:46
@ coldsister: Ik zou willen dat ik daar antwoord op kan geven. N**ken is in elk geval ontrouw, sms/msn zou ik daar niet onder laten vallen...
@ stew: ik bedoelde inderdaad de norm ten opzichte van jezelf. Ik moet het vooral aan mijzelf kunnen verantwoorden (met in mijn achterhoofd een beeld van wat mijn partner er van vindt).
@ stew: ik bedoelde inderdaad de norm ten opzichte van jezelf. Ik moet het vooral aan mijzelf kunnen verantwoorden (met in mijn achterhoofd een beeld van wat mijn partner er van vindt).
dinsdag 8 april 2008 om 12:16
@Gizzy: als ik in mijn achterhoofd kijk wat mijn partner ervan zou vinden.......dan is het vreemdgaan. Ik denk niet dat hij kan tollereren, met wat er zich heeft afgespeeld.
Ooit heb ik wel eens gezegt (nav wat er in onze vrienden kring gebeurd was): dat als hij vreemd zou gaan, hij dat vooral moest doen, maar dat ik het dan niet wilde weten! En zo denk ik er nog steeds over!
Hij heeft toen wel gezegt dat ie toch niet zonder mij kan en het mij wel zou vergeven..... ik weet niet of dat nog zow is. Ik heb het gevoel van niet. Maar ga er ook nie naar vragen.
Geen slapende honden wakker maken, zeg maar.
@Willem: ik ben niet getrouwd! Dus dat scheelt weer, toch?
Heb wel een kind.
Ooit heb ik wel eens gezegt (nav wat er in onze vrienden kring gebeurd was): dat als hij vreemd zou gaan, hij dat vooral moest doen, maar dat ik het dan niet wilde weten! En zo denk ik er nog steeds over!
Hij heeft toen wel gezegt dat ie toch niet zonder mij kan en het mij wel zou vergeven..... ik weet niet of dat nog zow is. Ik heb het gevoel van niet. Maar ga er ook nie naar vragen.
Geen slapende honden wakker maken, zeg maar.
@Willem: ik ben niet getrouwd! Dus dat scheelt weer, toch?
Heb wel een kind.
dinsdag 8 april 2008 om 12:19
@ stew, Ik kom denk ik wel een redelijk eind. Ik met haar ook een tijd aan grensverkennen gedaan, waarbij het vooral erg leuk was om voorstellen te doen die (net) voorbij haar grenzen lagen.
Zoals ik al aangaf is er geen helder of duidelijke streep c.q. norm waar je overheen kan gaan er is een heel groot grijs gebied. Dat grijze gebied is het lastigste (maar ook het leukste).
Ik kan wel invullen wat haar norm was, maar aangezien we samen de normen opnieuw aan het herdefiniëren/verkennen zijn, weet ik het momenteel niet echt.
Zoals ik al aangaf is er geen helder of duidelijke streep c.q. norm waar je overheen kan gaan er is een heel groot grijs gebied. Dat grijze gebied is het lastigste (maar ook het leukste).
Ik kan wel invullen wat haar norm was, maar aangezien we samen de normen opnieuw aan het herdefiniëren/verkennen zijn, weet ik het momenteel niet echt.
dinsdag 8 april 2008 om 12:27
@ winky, je gaat wel uit van veel aannames... Zoals op een ander topic door diverse posters aangegeven raakt de ontrouw je relatie, of je het vertelt of niet..misschien die slapende hond toch maar eens een beetje wakker maken??
Ik vind het in elk geval wel zo netjes dat je het bij jezelf houdt, en niet je partner de schuld geeft, of het tot het probleem van je partner maakt.
Ik vind het in elk geval wel zo netjes dat je het bij jezelf houdt, en niet je partner de schuld geeft, of het tot het probleem van je partner maakt.
dinsdag 8 april 2008 om 12:34
dinsdag 8 april 2008 om 12:48
Voor een partner blijft het wel eng of jij binnen de grenzen van het gevoel kan blijven. Ik weet nu van mezelf dat ik het kan, dat zou ik van mijn partner niet kunnen zeggen. Hij is nl wel eens smoorverliefd geweest. Ik heb hem toen die ruimte gegeven, maar het was voor alle 3 de partijen vreselijk.Hij weet hoe het is om verliefd te zijn op een derde en hoe dat tussen je in kan staan. Misschien dat ik het daarom ook niet durf te zeggen. Waarschijnlijk is hij bang mij te verliezen, en ik kan hem geen garantie geven. Daarom houd ik het liever voor me.
dinsdag 8 april 2008 om 13:07
Voor die gene die zich afvragen wat wel of niet onder ontrouw of vreemdgaan valt.
Het duidelijke antwoord vind je door je de vraag te stellen "kan ik dit zonder angst en zonder zorg aan mijn partner vertellen" Als het antwoord nee is weet je ook dat je iets doet dat hij eigenlijk niet zo leuk zal vinden of dat je daar ten sterkste in twijfelt en dan weet je ook dat je iets doet dat onder vreemdgaan of ontrouw valt.
Vreemdgaan, het vervreemden van je partner, zo vertaalde mijn man dat eens. Je partner weet niet wat je doet je deelt het niet en leid een dubbel leven.
Daarbij vind ik het storend dat je de waan laat van een monogame relatie die je niet meer hebt. Je verbreekt eenzijdig een afspraak. Ik vind dat je zo iets samen bespreekt. Kan zijn dat er verdriet ruzie of verlaten door komt maar dat is de concequentie van je keus die er gemaakt is. Ik wil niet meer trouw zijn ik wil hiervan genieten. Je partner krijgt echter ook een keus, wil ik zo'n relatie? Wil ik ook die vrijheid (misschien houd hij zich wel al jaren in vanwege een afspraak die gemaakt is) wil ik bij je blijven maar doet het me pijn dat je dit doet (de concequentie die uit zo'n beslissing komt) of wil ik je verlaten en gaan voor een partner die ook monogaam wil zijn of wil ik je vrij laten om te doen wat je wil doen maar zonder die pijn.
Met vreemdgaan ontneem je je partner ook de keus waar hij recht op heeft. En omdat men vaak bang is voor die keus verzwijgt men het vaak.
Ik snap die angst wel maar het is een beetje laf.
Ooit waren mijn man en ik in een parenclub en praatte we met een stel. Zij betrokken er later een single man bij en we raakte aan de praat. Hij vertelde dat hij dit ook zo graag met zijn vrouw wilde doen maar dat zij er nog niet aan toe is. Mijn man zei "is zij er nog niet aan toe of ben jij er nog niet aan toe haar te delen" hij moest toegeven dat het het laatste was. Men denkt vaak voor de partner maar is eigenlijk bang voor de concequentie's voor zichzelf. Uiteraard wist zijn vrouw niet dat hij daar was. Dat geeft mij al vaak een vervelend gevoel
Het duidelijke antwoord vind je door je de vraag te stellen "kan ik dit zonder angst en zonder zorg aan mijn partner vertellen" Als het antwoord nee is weet je ook dat je iets doet dat hij eigenlijk niet zo leuk zal vinden of dat je daar ten sterkste in twijfelt en dan weet je ook dat je iets doet dat onder vreemdgaan of ontrouw valt.
Vreemdgaan, het vervreemden van je partner, zo vertaalde mijn man dat eens. Je partner weet niet wat je doet je deelt het niet en leid een dubbel leven.
Daarbij vind ik het storend dat je de waan laat van een monogame relatie die je niet meer hebt. Je verbreekt eenzijdig een afspraak. Ik vind dat je zo iets samen bespreekt. Kan zijn dat er verdriet ruzie of verlaten door komt maar dat is de concequentie van je keus die er gemaakt is. Ik wil niet meer trouw zijn ik wil hiervan genieten. Je partner krijgt echter ook een keus, wil ik zo'n relatie? Wil ik ook die vrijheid (misschien houd hij zich wel al jaren in vanwege een afspraak die gemaakt is) wil ik bij je blijven maar doet het me pijn dat je dit doet (de concequentie die uit zo'n beslissing komt) of wil ik je verlaten en gaan voor een partner die ook monogaam wil zijn of wil ik je vrij laten om te doen wat je wil doen maar zonder die pijn.
Met vreemdgaan ontneem je je partner ook de keus waar hij recht op heeft. En omdat men vaak bang is voor die keus verzwijgt men het vaak.
Ik snap die angst wel maar het is een beetje laf.
Ooit waren mijn man en ik in een parenclub en praatte we met een stel. Zij betrokken er later een single man bij en we raakte aan de praat. Hij vertelde dat hij dit ook zo graag met zijn vrouw wilde doen maar dat zij er nog niet aan toe is. Mijn man zei "is zij er nog niet aan toe of ben jij er nog niet aan toe haar te delen" hij moest toegeven dat het het laatste was. Men denkt vaak voor de partner maar is eigenlijk bang voor de concequentie's voor zichzelf. Uiteraard wist zijn vrouw niet dat hij daar was. Dat geeft mij al vaak een vervelend gevoel
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 8 april 2008 om 13:14
@ Zo makkelijk als jij het stelt ging het niet. Hij heeft het niet met mij gedeeld, ik ben er achter gekomen.Als je echt verliefd bent is dat nl moeilijk te verbergen.Ons huwelijk is daarna wel veel sterker geworden en ook hebben we een soort stilzwijgende afspraak om een evt slippertje te verzwijgen om onnodige pijn te voorkomen. Mischien is mijn sv ook geen lang leven meer beschoren....
