Seks
alle pijlers
Oeepsss... verliefd op een ander.
donderdag 21 oktober 2010 om 12:43
Dag Viva-forummers...
Ik heb een probleempje (understatement van het jaar...) en wilde graag eens wat input van anderen...
Het zit zo: ik ben 24 en getrouwd met een lieve man, waar ik ook echt van hou. Maar ik heb een tijdje geleden een andere man leren kennen, hij is 43 en ook getrouwd.
Hoe het komt, weet ik niet, maar we zijn hals over kop verliefd op elkaar geworden... We hebben het er samen over gehad, we wéten het dus van elkaar. Er is op lichamelijk gebied nog niks gebeurd, maar heel eerlijk gezegd fantaseer ik daar wel over...
Maar wat moeten we hier nou mee aan?...
Alvast bedankt voor de reacties!
Ik heb een probleempje (understatement van het jaar...) en wilde graag eens wat input van anderen...
Het zit zo: ik ben 24 en getrouwd met een lieve man, waar ik ook echt van hou. Maar ik heb een tijdje geleden een andere man leren kennen, hij is 43 en ook getrouwd.
Hoe het komt, weet ik niet, maar we zijn hals over kop verliefd op elkaar geworden... We hebben het er samen over gehad, we wéten het dus van elkaar. Er is op lichamelijk gebied nog niks gebeurd, maar heel eerlijk gezegd fantaseer ik daar wel over...
Maar wat moeten we hier nou mee aan?...
Alvast bedankt voor de reacties!
donderdag 21 oktober 2010 om 14:11
Denk dat je die man beter niet meer kan zien en het stil houden. Er is ook immers (nog) niets aan de hand.
Of het slim is om je man te vertellen van je verliefdheid op die 43 jarige man betwijfel ik.
Hij zal ongetwijfeld denken: "Moet ik het afleggen tegen deze oudere vent?"
Denk dat zijn ego misschien wel een deukje oploopt. Misschien is dat het begin van het einde van jullie relatie.
Let op: mannen kunnen hier soms heel "vreemd" op reageren.
Of het slim is om je man te vertellen van je verliefdheid op die 43 jarige man betwijfel ik.
Hij zal ongetwijfeld denken: "Moet ik het afleggen tegen deze oudere vent?"
Denk dat zijn ego misschien wel een deukje oploopt. Misschien is dat het begin van het einde van jullie relatie.
Let op: mannen kunnen hier soms heel "vreemd" op reageren.
donderdag 21 oktober 2010 om 14:47
quote:Zwuppeliennn schreef op 21 oktober 2010 @ 14:28:
Ste, wat voor geweldig advies heb jij dan voor TO?
Geen contact, en zeker niet seksen.
Nog niet vertellen tegen de partner, eerst maar eens kijken of het op deze manier over kan gaan.
Zoiets?
Ik zeg niet dat er altjid slechte adviezen worden gegeven, maar wel dat er meteen een soort "vijandigheid'' tegenover de TO ontstaat, alsof ze al wijdbeens klaar zou liggen.
Ste, wat voor geweldig advies heb jij dan voor TO?
Geen contact, en zeker niet seksen.
Nog niet vertellen tegen de partner, eerst maar eens kijken of het op deze manier over kan gaan.
Zoiets?
Ik zeg niet dat er altjid slechte adviezen worden gegeven, maar wel dat er meteen een soort "vijandigheid'' tegenover de TO ontstaat, alsof ze al wijdbeens klaar zou liggen.
donderdag 21 oktober 2010 om 14:53
zaterdag 23 oktober 2010 om 23:57
Ik hou van duidelijke topictitels. De topictitel is dus verduidelijkt.
E-mail | redactievivaforum@gmail.com
zondag 24 oktober 2010 om 00:06
Niks mee doen. Gaat vanzelf over.
Toen mijn (inmiddels ex-) man vertelde dat hij verliefd was op een ander, was dat een aanslag op mijn zelfvertrouwen. Ik kreeg het gevoel dat als ik iets niet goed genoeg deed, hij zou kiezen voor die ander. (en dat heeft hij uiteindelijk ook gedaan)
Toen mijn (inmiddels ex-) man vertelde dat hij verliefd was op een ander, was dat een aanslag op mijn zelfvertrouwen. Ik kreeg het gevoel dat als ik iets niet goed genoeg deed, hij zou kiezen voor die ander. (en dat heeft hij uiteindelijk ook gedaan)
It's not you, it's me. No wait. It's you. It's totally you...
zondag 24 oktober 2010 om 01:30
@Meestermuze: dit soort reacties zijn hier te verwachten. Helaas kunnen sommige mensen niet bedenken dat hun relatie/huwelijk ook ooit begonnen is met verliefdheid.. en dat eenmaal gemaakte keuzes om met die persoon verder te leven, ook huwelijksgeloften, tegenwoordig geen garanties voor de toekomst geven.
Het is te makkelijk dat af te doen als een willekeurige gril of meteen wijdbeens te gaan liggen. Zelfs als daar geen plannen toe zijn word je hier al afgebrand. Deels zegt dat ook iets over de afbranders zelf: angst dat het hun ook kan gebeuren dat hun partner verliefd wordt op een ander. (ik ben zelf zowel bedrogen als "aan de kant gezet" na lange relatie & huwelijk & gezin), voor die scheiding had ik misschien net zo gereageerd, maar nu kan ik het een stuk genuanceerder zien).
Het feit dat je voor iemand hebt gekozen en van houdt, al jaren je leven mee deelt, geeft je man wel een grote streep voor op de nieuwbakken verliefdheid. En met respect daarvoor mee omgaan is zoals je zelf met respect behandeld zou willen worden.
Of je er wel of niet iets mee doet, iemand heeft zich in je hoofd (en hart en lichaam?) genesteld en dat is in de eerste plaats helemaal niet zo welkom, als je ge- en verbonden bent. Ik zou dit niet opbiechten, als niet van plan bent dit te gaan onderzoeken, hoe diep het gaat. Eerst weten wat er aan de hand kan zijn, dat deze ruimte ontstaan is voor een ander (sleur, uit elkaar gegroeid, te weinig passie op andere gebieden, of misschien alleen een behoefte/aandachttekort enz?)..
Ik vind het te kortzichtig dat omdat je getrouwd bent, dat altijd de beste optie moet zijn en blijven, levenslang. Soms is dat gewoon niet zo.Het blijft iets lastigs, soms denk ik dat passie/hartstocht zwaar overschat wordt en vele liefdevolle huwelijken stuklopen en het gras daarna niet groener bleek.. En in sommige gevallen denk ik dat je eigen ontwikkeling kennelijk vraagt om een persoon die in een bepaalde fase beter "past".
Dat je sommige dingen moet meemaken kennelijk, op je weg liggen. Maar daar ben ik niet zeker van, dat blijft een dilemma. Enige wat je kan doen is zo integer mogelijk hiermee om te gaan, niet extra voeden, maar wat Kastanjez al zegt. Kijk eerst naar je huwelijk, is dat bezadigder geworden? (vlinders blijven niet, ook niet voor een nieuwe verliefdheid). Wat ontbreekt er aan je leven, je bezigheden, je eigen ontwikkeling als mens en als partner.
Kijk svp ook zo objectief mogelijk naar je eigen rol en niet alleen die van je man. Hoeveel aandacht is er afgelopen tijd voor elkaar, is alles vanzelfsprekend geworden? Voel je je niet meer zo gewaardeerd en sprankelend? Waardeer je hem wel genoeg (en hardop)? Doen jullie genoeg samen, is er echte tijd voor weer echte gesprekken, over toekomst en dromen en verlangens? Is er nog lichamelijke aantrekking?
Pas als je weet hoe je leven ervoor staat, kan je de betekenis beter duiden waarom iemand op je pad komt en eea "wakker maakt" in jezelf. Nogmaals, het is een lastig iets, waar je ook niet bewust om gevraagd hebt.
Als je wel seks gaat hebben, komt daar hechting bij en dan is er vaak geen weg terug meer, dat moet je je wel realiseren (lees maar mee op "minnaartopic" en "slapende lust", dan kan je een idee krijgen). In elk geval reacties van mensen die (ooit) met deze dilemma's te maken hebben gekregen of nu aan de hand hebben. Het is niet allemaal zo leuk, ook niet als je er wel aan toegeeft. Er komt altijd een hoop verdriet bij (voor partner en hele gezinnen soms) en dat werpt een schaduw (vooruit) op zo'n verliefdheid.
Verschil met de verliefdheid op je man destijds is dat dit soort relaties (als je er iets mee gaat doen) "gebouwd wordt op verdriet en negativiteit (en misschien dat om die reden relaties die ontstaan uit vreemdgaan en gebondenheid in 85% (!) van de gevallen geen stand houdt).. dat is wel iets om in je achterhoofd mee te nemen.
Het blijft superverleidelijk om eraan toe te geven, natuurlijk! Waarschijnlijk jaren geleden dat je je zo gevoeld hebt, zo levendig, zo levend en sprankelend. Zeker als het wederzijds lijkt te zijn. Maar in veel gevallen is je leven (jaren later) niet beter op geworden, bijv als het meer spanning/aandacht/lichamelijke aantrekking blijkt.. dat is iets wat voobij gaat. En misschien was het dan geen verliefdheid die overgaat in liefde..
Maar sterkte, het is moeilijk, je kan alleen maar op je eigen oordeel afgaan en de lessen die jij te leren hebt (als je daarin gelooft, zoals ik) of "opgaven" waar jij voor geplaatst wordt, kan herkennen. Daar kan een ander je niet in adviseren of vanaf houden.. daarvoor moet je bij jezelf te rade gaan. Ook vriendinnen en familie zullen hun oordeel klaar hebben, afhankelijk van hun eigen situatie en algemene mening hierover.
Als je echt wat hulp kan gebruiken bij je zelfonderzoek en dat van je huwelijk kan een coach misschien helpen, die hebben daar geen oordelen of emotionele lading bij (tenminste, dat mag je verwachten, bepaalde ruimdenkendheid..gaat om jouw leven en jouw keuzes en die moet je toch in the end zelf maken).
Tja, er zijn
Het is te makkelijk dat af te doen als een willekeurige gril of meteen wijdbeens te gaan liggen. Zelfs als daar geen plannen toe zijn word je hier al afgebrand. Deels zegt dat ook iets over de afbranders zelf: angst dat het hun ook kan gebeuren dat hun partner verliefd wordt op een ander. (ik ben zelf zowel bedrogen als "aan de kant gezet" na lange relatie & huwelijk & gezin), voor die scheiding had ik misschien net zo gereageerd, maar nu kan ik het een stuk genuanceerder zien).
Het feit dat je voor iemand hebt gekozen en van houdt, al jaren je leven mee deelt, geeft je man wel een grote streep voor op de nieuwbakken verliefdheid. En met respect daarvoor mee omgaan is zoals je zelf met respect behandeld zou willen worden.
Of je er wel of niet iets mee doet, iemand heeft zich in je hoofd (en hart en lichaam?) genesteld en dat is in de eerste plaats helemaal niet zo welkom, als je ge- en verbonden bent. Ik zou dit niet opbiechten, als niet van plan bent dit te gaan onderzoeken, hoe diep het gaat. Eerst weten wat er aan de hand kan zijn, dat deze ruimte ontstaan is voor een ander (sleur, uit elkaar gegroeid, te weinig passie op andere gebieden, of misschien alleen een behoefte/aandachttekort enz?)..
Ik vind het te kortzichtig dat omdat je getrouwd bent, dat altijd de beste optie moet zijn en blijven, levenslang. Soms is dat gewoon niet zo.Het blijft iets lastigs, soms denk ik dat passie/hartstocht zwaar overschat wordt en vele liefdevolle huwelijken stuklopen en het gras daarna niet groener bleek.. En in sommige gevallen denk ik dat je eigen ontwikkeling kennelijk vraagt om een persoon die in een bepaalde fase beter "past".
Dat je sommige dingen moet meemaken kennelijk, op je weg liggen. Maar daar ben ik niet zeker van, dat blijft een dilemma. Enige wat je kan doen is zo integer mogelijk hiermee om te gaan, niet extra voeden, maar wat Kastanjez al zegt. Kijk eerst naar je huwelijk, is dat bezadigder geworden? (vlinders blijven niet, ook niet voor een nieuwe verliefdheid). Wat ontbreekt er aan je leven, je bezigheden, je eigen ontwikkeling als mens en als partner.
Kijk svp ook zo objectief mogelijk naar je eigen rol en niet alleen die van je man. Hoeveel aandacht is er afgelopen tijd voor elkaar, is alles vanzelfsprekend geworden? Voel je je niet meer zo gewaardeerd en sprankelend? Waardeer je hem wel genoeg (en hardop)? Doen jullie genoeg samen, is er echte tijd voor weer echte gesprekken, over toekomst en dromen en verlangens? Is er nog lichamelijke aantrekking?
Pas als je weet hoe je leven ervoor staat, kan je de betekenis beter duiden waarom iemand op je pad komt en eea "wakker maakt" in jezelf. Nogmaals, het is een lastig iets, waar je ook niet bewust om gevraagd hebt.
Als je wel seks gaat hebben, komt daar hechting bij en dan is er vaak geen weg terug meer, dat moet je je wel realiseren (lees maar mee op "minnaartopic" en "slapende lust", dan kan je een idee krijgen). In elk geval reacties van mensen die (ooit) met deze dilemma's te maken hebben gekregen of nu aan de hand hebben. Het is niet allemaal zo leuk, ook niet als je er wel aan toegeeft. Er komt altijd een hoop verdriet bij (voor partner en hele gezinnen soms) en dat werpt een schaduw (vooruit) op zo'n verliefdheid.
Verschil met de verliefdheid op je man destijds is dat dit soort relaties (als je er iets mee gaat doen) "gebouwd wordt op verdriet en negativiteit (en misschien dat om die reden relaties die ontstaan uit vreemdgaan en gebondenheid in 85% (!) van de gevallen geen stand houdt).. dat is wel iets om in je achterhoofd mee te nemen.
Het blijft superverleidelijk om eraan toe te geven, natuurlijk! Waarschijnlijk jaren geleden dat je je zo gevoeld hebt, zo levendig, zo levend en sprankelend. Zeker als het wederzijds lijkt te zijn. Maar in veel gevallen is je leven (jaren later) niet beter op geworden, bijv als het meer spanning/aandacht/lichamelijke aantrekking blijkt.. dat is iets wat voobij gaat. En misschien was het dan geen verliefdheid die overgaat in liefde..
Maar sterkte, het is moeilijk, je kan alleen maar op je eigen oordeel afgaan en de lessen die jij te leren hebt (als je daarin gelooft, zoals ik) of "opgaven" waar jij voor geplaatst wordt, kan herkennen. Daar kan een ander je niet in adviseren of vanaf houden.. daarvoor moet je bij jezelf te rade gaan. Ook vriendinnen en familie zullen hun oordeel klaar hebben, afhankelijk van hun eigen situatie en algemene mening hierover.
Als je echt wat hulp kan gebruiken bij je zelfonderzoek en dat van je huwelijk kan een coach misschien helpen, die hebben daar geen oordelen of emotionele lading bij (tenminste, dat mag je verwachten, bepaalde ruimdenkendheid..gaat om jouw leven en jouw keuzes en die moet je toch in the end zelf maken).
Tja, er zijn
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 24 oktober 2010 om 02:23
Ik ben al zo vaak verliefd geweest op een ander, maar ik heb er nog nooit aan toegegeven. Omdat ik namelijk voor mijn vrouw kies. En ook omdat ik verliefdheid op waarde schat. Het is een fijn gevoel. Maar het is ook heel makkelijk om verliefd te worden. Echt heel simpel. Ik word het minstens een keer per jaar. Moeilijker is het om iemand te vinden met wie je serieus langdurig door het leven kan.
Wat moet je doen? Je moet kiezen! En ja, dat is lastig, want wat je ook kiest, je verliest altijd wat.
Even wat opties:
1. Je blijft bij je man en je houdt het verliefde gevoel bij wat het is. Dat betekent: je geniet van de aanwezigheid van die man, en daar blijft het bij.
2. Je gaat scheiden. En je knoopt een relatie aan met die man.
3. Je gaat met je man praten over de afspraken rondom monogamiteit die jullie (waarschijnlijk stilzwijgend) hebben gemaakt.
4. Je gaat vreemd.
Opties 2 en 4 leiden waarschijnlijk tot hetzelfde.
En 3 waarschijnlijk ook, want het openen van je relatie vanwege een specifieke gelegenheid is een hachelijke onderneming, volgens mij. En je zult je man dezelfde openheid moeten gunnen die jij vraagt.
Shepherd
Wat moet je doen? Je moet kiezen! En ja, dat is lastig, want wat je ook kiest, je verliest altijd wat.
Even wat opties:
1. Je blijft bij je man en je houdt het verliefde gevoel bij wat het is. Dat betekent: je geniet van de aanwezigheid van die man, en daar blijft het bij.
2. Je gaat scheiden. En je knoopt een relatie aan met die man.
3. Je gaat met je man praten over de afspraken rondom monogamiteit die jullie (waarschijnlijk stilzwijgend) hebben gemaakt.
4. Je gaat vreemd.
Opties 2 en 4 leiden waarschijnlijk tot hetzelfde.
En 3 waarschijnlijk ook, want het openen van je relatie vanwege een specifieke gelegenheid is een hachelijke onderneming, volgens mij. En je zult je man dezelfde openheid moeten gunnen die jij vraagt.
Shepherd
dinsdag 26 oktober 2010 om 12:58
Bedankt allemaal voor de reacties waar ik echt wat aan had! Ik vroeg het hier, omdat jullie allemaal waarschijnljik wat rationeler denken dan ik, op het moment.
Even in his defence: hij mailde, dat we dit niet kunnen maken. We moeten elkaar over 5 weken weer zien, daar kunnen we niet onder uit. Maar we hebben afgesproken om in die 5 weken geen contact te hebben, nul komma noppes. Geen leuk vooruitzicht, maar inderdaad wel het beste...
Even in his defence: hij mailde, dat we dit niet kunnen maken. We moeten elkaar over 5 weken weer zien, daar kunnen we niet onder uit. Maar we hebben afgesproken om in die 5 weken geen contact te hebben, nul komma noppes. Geen leuk vooruitzicht, maar inderdaad wel het beste...
woensdag 27 oktober 2010 om 08:36
@Shepherd: ongelooflijk goede reactie, sluit 100% aan bij de denkwijze van mij en mijn man.
Het gevoel van af en toe verliefd te worden is echt zalig, het (gevoel) nadien dat de persoon waar je verliefd op bent allesbehalve kan tippen aan je partner is nog veel zaliger al verlies je inderdaad ook weer iets.
Onvermijdelijk vergelijk je altijd je partner met die verliefdheid. Hebben dit al vaak besproken en volgens ons vergelijken mensen in een slecte relatie: wat biedt mijn verliefdheid wat mijn partner niet kan bieden (en is het gras daardoor groener), mensen in een goede relatie kijken naar wat biedt mijn verliefdheid niet wat mijn partner wel kan bieden. Zo haal je het positieve in je partner onmiddellijk naar boven en is de keuze eenvoudig.
@Meestermuze, op zich geen slecht idee alleen vrees ik dat je in die 5 weken zonder iets van contact, meer en meer honger naar elkaar gaat krijgen en je elkaar niet uit het hoofd zal kunnen zetten waardoor die ontmoeting over 5 weken wel eens voor vuurwerk zou kunnen zorgen. Als dat niet zo is dan is het verhaal van verliefdheid afgelopen
Het gevoel van af en toe verliefd te worden is echt zalig, het (gevoel) nadien dat de persoon waar je verliefd op bent allesbehalve kan tippen aan je partner is nog veel zaliger al verlies je inderdaad ook weer iets.
Onvermijdelijk vergelijk je altijd je partner met die verliefdheid. Hebben dit al vaak besproken en volgens ons vergelijken mensen in een slecte relatie: wat biedt mijn verliefdheid wat mijn partner niet kan bieden (en is het gras daardoor groener), mensen in een goede relatie kijken naar wat biedt mijn verliefdheid niet wat mijn partner wel kan bieden. Zo haal je het positieve in je partner onmiddellijk naar boven en is de keuze eenvoudig.
@Meestermuze, op zich geen slecht idee alleen vrees ik dat je in die 5 weken zonder iets van contact, meer en meer honger naar elkaar gaat krijgen en je elkaar niet uit het hoofd zal kunnen zetten waardoor die ontmoeting over 5 weken wel eens voor vuurwerk zou kunnen zorgen. Als dat niet zo is dan is het verhaal van verliefdheid afgelopen
woensdag 27 oktober 2010 om 08:41
Dat je het er uberhaubt met die andere man over gehad heb
Ik heb 1x een crush gehad op een ander in mijn relatie. De enige met wie ik het daar over gehad heb is met mijn vriend. De verliefdheid ben ik vergeten en ik loop ook niet met een bezwaard hart en hij weer dat hij mij kan vertrouwen.
Of je het er met je partner over kan hebben hangt natuurlijk wel van je relatie af. Die van ons had al even niet lekker gelopen. Dingen achterhouden had op dat moment echt niet goed geweest.
Ik heb 1x een crush gehad op een ander in mijn relatie. De enige met wie ik het daar over gehad heb is met mijn vriend. De verliefdheid ben ik vergeten en ik loop ook niet met een bezwaard hart en hij weer dat hij mij kan vertrouwen.
Of je het er met je partner over kan hebben hangt natuurlijk wel van je relatie af. Die van ons had al even niet lekker gelopen. Dingen achterhouden had op dat moment echt niet goed geweest.
woensdag 27 oktober 2010 om 08:48
@Suzy65, wat heb je weer een goede post neergezet.
Bij sommige topics denk ik weleens *zucht, alweer zo een...* en heb ik de neiging om niet uitgebreid te willen reageren. Maar van jouw posts denk ik iedere keer weer: wow, Suzy, neemt alweer de moeite om uitgebreid en weloverwogen te reageren, het moet gezegd: dat is top van je. Je lijkt me een geduldig en lief mens.
Bij sommige topics denk ik weleens *zucht, alweer zo een...* en heb ik de neiging om niet uitgebreid te willen reageren. Maar van jouw posts denk ik iedere keer weer: wow, Suzy, neemt alweer de moeite om uitgebreid en weloverwogen te reageren, het moet gezegd: dat is top van je. Je lijkt me een geduldig en lief mens.
