Seks
alle pijlers
Open relaties
dinsdag 19 april 2011 om 10:26
Heb jij een open relatie? Wil je een open relatie? Heb je vragen of dingen waar je tegenaan loopt? Hier kunnen we ervaringen delen en uitgebreid bomen over alles wat we tegenkomen en waar we tegenaan lopen.
Dit topic staat op "seks" en niet op "relaties". Het mag dus duidelijk zijn dat het gaat over open relaties in de seks sfeer.
Dit topic staat op "seks" en niet op "relaties". Het mag dus duidelijk zijn dat het gaat over open relaties in de seks sfeer.
dinsdag 13 december 2011 om 17:20
quote:tacootje schreef op 13 december 2011 @ 16:34:
Dank jullie wel voor jullie adviezen. Ik was bang om in de hoek gezet te worden, maar het tegendeel blijkt waar.
We gaan dingen rustig aan aanpakken, eerst de dialoog maar weer eens openen, kijken of de situatie nog gelijk is aan een maandje of drie geleden. Misschien eens een voorstel doen zoals Reiger dat heel mooi schetst (moet bekennen dat ik een PC ook wel weer griezelig vind, maar dat zet ons qua onwennigheid misschien weer op gelijke voet )...
Mijn man en ik vonden het eerst ook griezelig maar waren nieuwsgierig en vonden het achteraf een heel leuke, spannende ervaring. Het was helemaal anders dan we ons voorgesteld hadden: relaxt, ongedwongen, en vriendelijke, niet opdringerige mensen. Hoeveel contact je met anderen wil, hangt helemaal van jezelf af. Maar de ene parenclub is de andere niet. Wij zijn erg te spreken over de Fata Morgana.
Dank jullie wel voor jullie adviezen. Ik was bang om in de hoek gezet te worden, maar het tegendeel blijkt waar.
We gaan dingen rustig aan aanpakken, eerst de dialoog maar weer eens openen, kijken of de situatie nog gelijk is aan een maandje of drie geleden. Misschien eens een voorstel doen zoals Reiger dat heel mooi schetst (moet bekennen dat ik een PC ook wel weer griezelig vind, maar dat zet ons qua onwennigheid misschien weer op gelijke voet )...
Mijn man en ik vonden het eerst ook griezelig maar waren nieuwsgierig en vonden het achteraf een heel leuke, spannende ervaring. Het was helemaal anders dan we ons voorgesteld hadden: relaxt, ongedwongen, en vriendelijke, niet opdringerige mensen. Hoeveel contact je met anderen wil, hangt helemaal van jezelf af. Maar de ene parenclub is de andere niet. Wij zijn erg te spreken over de Fata Morgana.
donderdag 15 december 2011 om 16:19
Tacootje, omdat wij beide niet de personen zijn die zomaar seks met iemand kunnen hebben. Ik moet mentaal een klik met iemand hebben en dat lukt niet in 1 avond. Daarnaast vind ik het niet geil om seksende mensen te zien of om bekeken te worden. Ik seks liever in een prive setting. En om eerlijk te zijn vind ik het een beetje viezig om ergens te moeten liggen waar net iemand anders heeft liggen orgasmeren, laat staan (een poging tot) bepoteld te worden door een wildvreemde. En tenslotte hoeven wij elkaar niet met een ander bezig te zien. We gunnen elkaar het genot en intimiteit van een date, maar doen dat liever afzonderlijk van elkaar. Gelukkig staan we er allebei zo in, dus dat was in ieder geval geen punt van discussie.
donderdag 15 december 2011 om 23:15
quote:sweetinez schreef op 15 december 2011 @ 16:19:
Tacootje, omdat wij beide niet de personen zijn die zomaar seks met iemand kunnen hebben. Ik moet mentaal een klik met iemand hebben en dat lukt niet in 1 avond. Daarnaast vind ik het niet geil om seksende mensen te zien of om bekeken te worden. Ik seks liever in een prive setting. En om eerlijk te zijn vind ik het een beetje viezig om ergens te moeten liggen waar net iemand anders heeft liggen orgasmeren, laat staan (een poging tot) bepoteld te worden door een wildvreemde. En tenslotte hoeven wij elkaar niet met een ander bezig te zien. We gunnen elkaar het genot en intimiteit van een date, maar doen dat liever afzonderlijk van elkaar. Gelukkig staan we er allebei zo in, dus dat was in ieder geval geen punt van discussie.
Ik snap je (gedeeltelijk) hoor. Maar die 'mentale klik' is nu net waar de emotionele exclusiviteit met je eigen partner in gevaar komt, en persoonlijk hecht ik veel meer aan emotionele dan aan seksuele exclusiviteit. Een 'mentale klik' komt dicht in de buurt van verliefdheid, lijkt me. Ook door los van je partner seks te hebben met iemand anders, door je samen met die persoon af te zonderen van je eigen partner, krijg je met die persoon een intimiteit waar je partner van buitengesloten wordt.
Dus: als je het moeilijk (of onmogelijk) vindt om de liefde/intimiteit van je partner met iemand anders te delen, maar je met het delen van seks minder of geen moeite hebt, is een pc een mogelijke oplossing.
Overigens hebben mijn man en ik ook nog nooit echte seks met anderen gehad in een pc, alleen wat aanrakingen; we vinden de sfeer er gewoon leuk (deels omdat we ook naturisten zijn); het is net als een ander avondje uit maar dan net iets bijzonderders. En het kan voor sommigen een manier zijn om geleidelijk te wennen aan de gedachte dat seks met anderen geen bedreiging voor je eigen relatie hoeft te zijn (omdat er geen emotionele verbondenheid aan te pas komt, in tegenstelling tot wat met een een-op-een relatie meestal het geval is, ook als dat oorspronkelijk niet de bedoeling was).
Tacootje, omdat wij beide niet de personen zijn die zomaar seks met iemand kunnen hebben. Ik moet mentaal een klik met iemand hebben en dat lukt niet in 1 avond. Daarnaast vind ik het niet geil om seksende mensen te zien of om bekeken te worden. Ik seks liever in een prive setting. En om eerlijk te zijn vind ik het een beetje viezig om ergens te moeten liggen waar net iemand anders heeft liggen orgasmeren, laat staan (een poging tot) bepoteld te worden door een wildvreemde. En tenslotte hoeven wij elkaar niet met een ander bezig te zien. We gunnen elkaar het genot en intimiteit van een date, maar doen dat liever afzonderlijk van elkaar. Gelukkig staan we er allebei zo in, dus dat was in ieder geval geen punt van discussie.
Ik snap je (gedeeltelijk) hoor. Maar die 'mentale klik' is nu net waar de emotionele exclusiviteit met je eigen partner in gevaar komt, en persoonlijk hecht ik veel meer aan emotionele dan aan seksuele exclusiviteit. Een 'mentale klik' komt dicht in de buurt van verliefdheid, lijkt me. Ook door los van je partner seks te hebben met iemand anders, door je samen met die persoon af te zonderen van je eigen partner, krijg je met die persoon een intimiteit waar je partner van buitengesloten wordt.
Dus: als je het moeilijk (of onmogelijk) vindt om de liefde/intimiteit van je partner met iemand anders te delen, maar je met het delen van seks minder of geen moeite hebt, is een pc een mogelijke oplossing.
Overigens hebben mijn man en ik ook nog nooit echte seks met anderen gehad in een pc, alleen wat aanrakingen; we vinden de sfeer er gewoon leuk (deels omdat we ook naturisten zijn); het is net als een ander avondje uit maar dan net iets bijzonderders. En het kan voor sommigen een manier zijn om geleidelijk te wennen aan de gedachte dat seks met anderen geen bedreiging voor je eigen relatie hoeft te zijn (omdat er geen emotionele verbondenheid aan te pas komt, in tegenstelling tot wat met een een-op-een relatie meestal het geval is, ook als dat oorspronkelijk niet de bedoeling was).
vrijdag 16 december 2011 om 22:00
Lees hier nu al een hele tijd mee (bij vlagen). Na menig gesprek met mijn partner hebben we besloten om komend jaar het echt te gaan doen. We gaan begin van het jaar naar een parenclub... Wordt waarschijnlijk de fun. Het er naar toe leven is ook al erg leuk en spannend. Weet eigenlijk niet waarom ik het hier neergooi en met jullie deel maar ik zou niet weten met wie ik het anders moet delen. Spannend spannend spannend (op een leuke manier dan wel)
Sorry, was voor topic parenclubs. Daar lees ik mee...
Sorry, was voor topic parenclubs. Daar lees ik mee...
anoniem_95773 wijzigde dit bericht op 16-12-2011 22:04
Reden: verkeerd topic
Reden: verkeerd topic
% gewijzigd
zondag 8 januari 2012 om 23:56
quote:xxas schreef op 13 december 2011 @ 14:21:
Zelfs al sta je er allebei 100% achter dan is het nog heel moeilijk de ander "weg te geven". Uitzonderingen daargelaten.
Ik weet hoe het voelt en ik vind het heel jammer dat ik het gewoon niet kan.
Hallo xxas: lees je hier nog?
Omdat het vanwege teveel jaloezie en te grote impact bij jou niet meer ging, zijn jullie gestopt met jullie open relatie. Ik ben zo benieuwd hoe het nu met je gaat.
Het gaat hier ook nog steeds niet van een leien dakje: ups and downs qua jaloezie aan mijn kant. Dat maakt dat we regelmatig twijfelen of we hier wel mee moeten doorgaan.
Maar kan dat zomaar? Kun je er wel mee stoppen en alle banden verbreken? Kun je terug naar de monogame situatie van voor die tijd? en net doen alsof het niet bestaan heeft, die spannende tijd met mailcontact, sms-jes en ontmoetingen? Of is de geest eenmaal uit de fles, als je er eenmaal van geproefd hebt? en is er geen weg terug?
Zelfs al sta je er allebei 100% achter dan is het nog heel moeilijk de ander "weg te geven". Uitzonderingen daargelaten.
Ik weet hoe het voelt en ik vind het heel jammer dat ik het gewoon niet kan.
Hallo xxas: lees je hier nog?
Omdat het vanwege teveel jaloezie en te grote impact bij jou niet meer ging, zijn jullie gestopt met jullie open relatie. Ik ben zo benieuwd hoe het nu met je gaat.
Het gaat hier ook nog steeds niet van een leien dakje: ups and downs qua jaloezie aan mijn kant. Dat maakt dat we regelmatig twijfelen of we hier wel mee moeten doorgaan.
Maar kan dat zomaar? Kun je er wel mee stoppen en alle banden verbreken? Kun je terug naar de monogame situatie van voor die tijd? en net doen alsof het niet bestaan heeft, die spannende tijd met mailcontact, sms-jes en ontmoetingen? Of is de geest eenmaal uit de fles, als je er eenmaal van geproefd hebt? en is er geen weg terug?
maandag 9 januari 2012 om 09:49
Soulsinger. Natuurlijk lees ik nog mee. Ik was me af aan het vragen hoe het nu met jullie zou gaan.
Ik heb het er zelf heel moeilijk mee mijn sv te missen. Ik heb er de eerste paar weken letterlijk pijn in mijn lijf van gevoeld. Ik weet nu achteraf dat ik er met mijn gevoelens naar mijn sv toe veel te diep in heb gezeten. Daarom is het afkicken zo moeilijk. Ik mis de sms-jes en de afspraken, de leuke gesprekken en uiteraard de sex.
Een bijkomend probleem is dat ik mijn sv vanwege een zakelijk contact nog heel af en toe zal zien, en dat maakt het extra moeilijk. Dan moet ik sterk in mijn schoenen staan.
Mijn man heeft het ook moeilijk om zijn sv niet meer te zien. Het is letterlijk could turkey afkicken.
Hoezeer wij dit beiden ook missen, weet ik gewoon dat het volstrekt onmogelijk is (voor mij) om dit ooit weer op te pakken. Onze situatie thuis is nu veel rustiger en onze gesprekken gaan ook weer eens over "normale" gezinsdingen en niet altijd over de afspraken en de gevoelens die je daar bij hebt.
Ook qua sex is het tussen ons wel weer goed, alhoewel je dit niet kunt vergelijken met hetgeen je beleeft in een sv relatie. Maar dit vergelijk is ook niet eerlijk lijkt me.
Hoe graag ik mijn sv ook weer zou willen zien, ik weet dat ik de andere kant (mijn man en zijn sv) absoluut niet trek. Als wij hier ooit weer aan zouden beginnen, weet ik niet waar het zou eindigen. Alhoewel wij in ons huwelijk blijkbaar veel marge hebben, denk ik dat dit het hele circus met spanningen en ruzies weer zou beginnen en dit uiteindelijk het einde van ons huwelijk zou zijn. Dat is het mij niet waard.
Dus Soulsinger, stoppen is zeker mogelijk, maar daar moet je dan beiden 100% achter staan en weten dat het bij jullie absoluut niet mogelijk is. Staan jullie niet 100% achter stoppen, dan is het afkicken te moeilijk en dan ben je heel snel geneigd het toch weer een kans te geven.
Ik hoop dat je hier beter mee zult kunnen omgaan dan ik en ik hoop dat je hier af en toe wat wilt schrijven, dan kan ik het nog een beetje volgen.
Heel veel succes.
Ik heb het er zelf heel moeilijk mee mijn sv te missen. Ik heb er de eerste paar weken letterlijk pijn in mijn lijf van gevoeld. Ik weet nu achteraf dat ik er met mijn gevoelens naar mijn sv toe veel te diep in heb gezeten. Daarom is het afkicken zo moeilijk. Ik mis de sms-jes en de afspraken, de leuke gesprekken en uiteraard de sex.
Een bijkomend probleem is dat ik mijn sv vanwege een zakelijk contact nog heel af en toe zal zien, en dat maakt het extra moeilijk. Dan moet ik sterk in mijn schoenen staan.
Mijn man heeft het ook moeilijk om zijn sv niet meer te zien. Het is letterlijk could turkey afkicken.
Hoezeer wij dit beiden ook missen, weet ik gewoon dat het volstrekt onmogelijk is (voor mij) om dit ooit weer op te pakken. Onze situatie thuis is nu veel rustiger en onze gesprekken gaan ook weer eens over "normale" gezinsdingen en niet altijd over de afspraken en de gevoelens die je daar bij hebt.
Ook qua sex is het tussen ons wel weer goed, alhoewel je dit niet kunt vergelijken met hetgeen je beleeft in een sv relatie. Maar dit vergelijk is ook niet eerlijk lijkt me.
Hoe graag ik mijn sv ook weer zou willen zien, ik weet dat ik de andere kant (mijn man en zijn sv) absoluut niet trek. Als wij hier ooit weer aan zouden beginnen, weet ik niet waar het zou eindigen. Alhoewel wij in ons huwelijk blijkbaar veel marge hebben, denk ik dat dit het hele circus met spanningen en ruzies weer zou beginnen en dit uiteindelijk het einde van ons huwelijk zou zijn. Dat is het mij niet waard.
Dus Soulsinger, stoppen is zeker mogelijk, maar daar moet je dan beiden 100% achter staan en weten dat het bij jullie absoluut niet mogelijk is. Staan jullie niet 100% achter stoppen, dan is het afkicken te moeilijk en dan ben je heel snel geneigd het toch weer een kans te geven.
Ik hoop dat je hier beter mee zult kunnen omgaan dan ik en ik hoop dat je hier af en toe wat wilt schrijven, dan kan ik het nog een beetje volgen.
Heel veel succes.
dinsdag 10 januari 2012 om 13:21
donderdag 12 januari 2012 om 00:11
Hallo xxas, dank voor je antwoord! Hier gaat het met ups and downs. Ik merk dat ik het makkelijker vind om te accepteren wat mijn man onderneemt, als er niet steeds nieuwe dames op het toneel verschijnen, of niet te veel tegelijk. Niet dat hij zo'n Don Juan is, hij loopt qua ervaringen nog steeds achter op mij, maar hij was de laatste tijd wel druk met nieuwe contacten. Ik merk dat het voor mij makkelijker is als ik weet wie de betrokken vrouw is, wat zij van plan zijn en wat niet. Dan komt er ook rust in onze eigen relatie.
Hoewel het moeilijk zal blijven voor mij, wil ik niet stoppen, omdat ik mijn vriend/minnaar zelf ook niet wil opgeven en omdat ik mijn man ook nog meer ervaringen gun. Maar vooral omdat ik hiervan wil leren en wil werken aan beheersing van mijn gevoelens en angsten. Het speelt namelijk ook op hele andere terreinen een rol.
Ik weet dat veel van die gevoelens die mij nog steeds dwars zitten, voortkomen uit mijn jeugd. Die onverwerkte problemen maken het hebben van een open relatie voor mij moeilijker dan nodig is.
@xxas: denk nu niet dat ik jou zwak of laf vind omdat je de handdoek in de ring hebt gegooid! Integendeel! Ik vind het heel dapper dat jij en je man het kunnen: terug naar Af. En bij jou speelde ook mee dat je het met je sv te ver had laten gaan.
Op relatiegebied kunnen we allemaal nog veel leren. Iemand raadde me aan eens een boek van Jan Geurtz te lezen of naar een interview met hem te kijken. Die stelt dat "onze zoektocht naar liefde en erkenning voortkomt uit een fundamentele zelf-afwijzing. Die proberen we te compenseren door waardering van anderen, en vooral door een succesvolle liefdesrelatie. Maar dat werkt averechts: het versterkt juist die fundamentele onzekerheid en afhankelijkheid. Zo ontstaat er een vorm van verslaving aan liefde en erkenning, en aan de veiligheid van een relatie."
Of ik zo ver kom als Geurtz, weet ik niet, maar ik wil er wel aan blijven werken.
quote:xxas schreef op 09 januari 2012 @ 09:49:
Soulsinger. Natuurlijk lees ik nog mee. Ik was me af aan het vragen hoe het nu met jullie zou gaan.
Ik heb het er zelf heel moeilijk mee mijn sv te missen. Ik heb er de eerste paar weken letterlijk pijn in mijn lijf van gevoeld. Ik weet nu achteraf dat ik er met mijn gevoelens naar mijn sv toe veel te diep in heb gezeten. Daarom is het afkicken zo moeilijk. Ik mis de sms-jes en de afspraken, de leuke gesprekken en uiteraard de sex. Een bijkomend probleem is dat ik mijn sv vanwege een zakelijk contact nog heel af en toe zal zien, en dat maakt het extra moeilijk. Dan moet ik sterk in mijn schoenen staan.
Mijn man heeft het ook moeilijk om zijn sv niet meer te zien. Het is letterlijk could turkey afkicken.
Hoezeer wij dit beiden ook missen, weet ik gewoon dat het volstrekt onmogelijk is (voor mij) om dit ooit weer op te pakken. Onze situatie thuis is nu veel rustiger en onze gesprekken gaan ook weer eens over "normale" gezinsdingen en niet altijd over de afspraken en de gevoelens die je daar bij hebt. Ook qua sex is het tussen ons wel weer goed, alhoewel je dit niet kunt vergelijken met hetgeen je beleeft in een sv relatie. Maar dit vergelijk is ook niet eerlijk lijkt me.
Hoe graag ik mijn sv ook weer zou willen zien, ik weet dat ik de andere kant (mijn man en zijn sv) absoluut niet trek. Als wij hier ooit weer aan zouden beginnen, weet ik niet waar het zou eindigen. Alhoewel wij in ons huwelijk blijkbaar veel marge hebben, denk ik dat dit het hele circus met spanningen en ruzies weer zou beginnen en dit uiteindelijk het einde van ons huwelijk zou zijn. Dat is het mij niet waard.
Dus Soulsinger, stoppen is zeker mogelijk, maar daar moet je dan beiden 100% achter staan en weten dat het bij jullie absoluut niet mogelijk is. Staan jullie niet 100% achter stoppen, dan is het afkicken te moeilijk en dan ben je heel snel geneigd het toch weer een kans te geven.
Ik hoop dat je hier beter mee zult kunnen omgaan dan ik en ik hoop dat je hier af en toe wat wilt schrijven, dan kan ik het nog een beetje volgen. Heel veel succes.
Hoewel het moeilijk zal blijven voor mij, wil ik niet stoppen, omdat ik mijn vriend/minnaar zelf ook niet wil opgeven en omdat ik mijn man ook nog meer ervaringen gun. Maar vooral omdat ik hiervan wil leren en wil werken aan beheersing van mijn gevoelens en angsten. Het speelt namelijk ook op hele andere terreinen een rol.
Ik weet dat veel van die gevoelens die mij nog steeds dwars zitten, voortkomen uit mijn jeugd. Die onverwerkte problemen maken het hebben van een open relatie voor mij moeilijker dan nodig is.
@xxas: denk nu niet dat ik jou zwak of laf vind omdat je de handdoek in de ring hebt gegooid! Integendeel! Ik vind het heel dapper dat jij en je man het kunnen: terug naar Af. En bij jou speelde ook mee dat je het met je sv te ver had laten gaan.
Op relatiegebied kunnen we allemaal nog veel leren. Iemand raadde me aan eens een boek van Jan Geurtz te lezen of naar een interview met hem te kijken. Die stelt dat "onze zoektocht naar liefde en erkenning voortkomt uit een fundamentele zelf-afwijzing. Die proberen we te compenseren door waardering van anderen, en vooral door een succesvolle liefdesrelatie. Maar dat werkt averechts: het versterkt juist die fundamentele onzekerheid en afhankelijkheid. Zo ontstaat er een vorm van verslaving aan liefde en erkenning, en aan de veiligheid van een relatie."
Of ik zo ver kom als Geurtz, weet ik niet, maar ik wil er wel aan blijven werken.
quote:xxas schreef op 09 januari 2012 @ 09:49:
Soulsinger. Natuurlijk lees ik nog mee. Ik was me af aan het vragen hoe het nu met jullie zou gaan.
Ik heb het er zelf heel moeilijk mee mijn sv te missen. Ik heb er de eerste paar weken letterlijk pijn in mijn lijf van gevoeld. Ik weet nu achteraf dat ik er met mijn gevoelens naar mijn sv toe veel te diep in heb gezeten. Daarom is het afkicken zo moeilijk. Ik mis de sms-jes en de afspraken, de leuke gesprekken en uiteraard de sex. Een bijkomend probleem is dat ik mijn sv vanwege een zakelijk contact nog heel af en toe zal zien, en dat maakt het extra moeilijk. Dan moet ik sterk in mijn schoenen staan.
Mijn man heeft het ook moeilijk om zijn sv niet meer te zien. Het is letterlijk could turkey afkicken.
Hoezeer wij dit beiden ook missen, weet ik gewoon dat het volstrekt onmogelijk is (voor mij) om dit ooit weer op te pakken. Onze situatie thuis is nu veel rustiger en onze gesprekken gaan ook weer eens over "normale" gezinsdingen en niet altijd over de afspraken en de gevoelens die je daar bij hebt. Ook qua sex is het tussen ons wel weer goed, alhoewel je dit niet kunt vergelijken met hetgeen je beleeft in een sv relatie. Maar dit vergelijk is ook niet eerlijk lijkt me.
Hoe graag ik mijn sv ook weer zou willen zien, ik weet dat ik de andere kant (mijn man en zijn sv) absoluut niet trek. Als wij hier ooit weer aan zouden beginnen, weet ik niet waar het zou eindigen. Alhoewel wij in ons huwelijk blijkbaar veel marge hebben, denk ik dat dit het hele circus met spanningen en ruzies weer zou beginnen en dit uiteindelijk het einde van ons huwelijk zou zijn. Dat is het mij niet waard.
Dus Soulsinger, stoppen is zeker mogelijk, maar daar moet je dan beiden 100% achter staan en weten dat het bij jullie absoluut niet mogelijk is. Staan jullie niet 100% achter stoppen, dan is het afkicken te moeilijk en dan ben je heel snel geneigd het toch weer een kans te geven.
Ik hoop dat je hier beter mee zult kunnen omgaan dan ik en ik hoop dat je hier af en toe wat wilt schrijven, dan kan ik het nog een beetje volgen. Heel veel succes.
maandag 16 januari 2012 om 09:38
Soulsinger.
Die beschrijving van "Geurts" waar jij het over hebt, is heel herkenbaar voor mij. Ik ben een nogal onzeker persoon en die aandacht en erkenning van mijn sv liet mij opbloeien. Ik voelde me eindelijk wat zekerder van mezelf en dat werkt verslavend. Ik absorbeerde complimentjes en werd verslaafd aan die bijzondere spanning. Daarom was het ook zo moeilijk om los te laten.
Goed om te lezen dat je probeert je gevoelens onder controle te krijgen. Dat het moeilijk voor je is als er meerdere of steeds nieuwe dames in het spel zijn, kan ik me voorstellen. Maar dat lijkt me wel iets wat julliue samen uiteindelijk wel in goede banen zouden kunnen leiden.
Het klopt dat de problemen die je tijdens een open relatie tegenkomt, heel vaak ook verder teruggaan. Ik merk(te) zelf ook dat je je zelf heel goed leert kennen. De positieve maar ook hele negatieve eigenschappen komen aan de oppervlakte. Ik kon bijvoorbeeld heel egoïstich reageren. Als ik een afsrpaak had met mijn sv, dan moesten daar soms prive dingen voor wijken. Daar was ik dus al niet goed mee bezig. Naderhand werd dat wel minder maar dat bleef moeilijk voor me, de balans te vinden tussen thuis en mijn sv.
De scherpe kantjes van het missen zijn er nu wel een beetje vanaf moet ik zeggen. Ik kan nu berusten in hoe het allemaal gegaan is omdat ik geen andere keuze had.
Zo te zien zijn jullie goed op weg om het te laten slagen. Heel veel succes.
Die beschrijving van "Geurts" waar jij het over hebt, is heel herkenbaar voor mij. Ik ben een nogal onzeker persoon en die aandacht en erkenning van mijn sv liet mij opbloeien. Ik voelde me eindelijk wat zekerder van mezelf en dat werkt verslavend. Ik absorbeerde complimentjes en werd verslaafd aan die bijzondere spanning. Daarom was het ook zo moeilijk om los te laten.
Goed om te lezen dat je probeert je gevoelens onder controle te krijgen. Dat het moeilijk voor je is als er meerdere of steeds nieuwe dames in het spel zijn, kan ik me voorstellen. Maar dat lijkt me wel iets wat julliue samen uiteindelijk wel in goede banen zouden kunnen leiden.
Het klopt dat de problemen die je tijdens een open relatie tegenkomt, heel vaak ook verder teruggaan. Ik merk(te) zelf ook dat je je zelf heel goed leert kennen. De positieve maar ook hele negatieve eigenschappen komen aan de oppervlakte. Ik kon bijvoorbeeld heel egoïstich reageren. Als ik een afsrpaak had met mijn sv, dan moesten daar soms prive dingen voor wijken. Daar was ik dus al niet goed mee bezig. Naderhand werd dat wel minder maar dat bleef moeilijk voor me, de balans te vinden tussen thuis en mijn sv.
De scherpe kantjes van het missen zijn er nu wel een beetje vanaf moet ik zeggen. Ik kan nu berusten in hoe het allemaal gegaan is omdat ik geen andere keuze had.
Zo te zien zijn jullie goed op weg om het te laten slagen. Heel veel succes.
maandag 16 januari 2012 om 10:40
Fijn dat het scherpe eraf gaat xxas, liefdesverdriet is zo`n scherp, gemeen gevoel!
Als TO wil ik ook hier even melden dat ik geen open relatie meer heb. Ik heb namelijk helemaal geen relatie meer binnenkort. Mijn man en ik hebben besloten te stoppen met ons huwelijk. Na 18 jaar hebben we geconstateerd dat de koek op en is en we zijn er beiden van overtuigd dat we zonder elkaar gelukkiger gaan worden dan met elkaar.
Ik hoop dat dit topic levend blijft, het hebben van een open relatie kan mooi zijn maar is ook heel hard werken en heel veel praten, kijk naar de postings van Soul en xxas.
Ik denk niet dat ik hier ooit nog een issue neer zal leggen aangezien ik eigenlijk diep in mijn hart geen open relatie (meer) wil. Als ik weer een nummer 1 in mijn leven krijg wil ik met hém heerlijke seks hebben en het niet buiten de deur (hoeven) zoeken. Dat wil overigens niet zeggen dat ik hier nooit meer zal schrijven.
Voor iedereen een
Koester datgene dat je lief is....
Als TO wil ik ook hier even melden dat ik geen open relatie meer heb. Ik heb namelijk helemaal geen relatie meer binnenkort. Mijn man en ik hebben besloten te stoppen met ons huwelijk. Na 18 jaar hebben we geconstateerd dat de koek op en is en we zijn er beiden van overtuigd dat we zonder elkaar gelukkiger gaan worden dan met elkaar.
Ik hoop dat dit topic levend blijft, het hebben van een open relatie kan mooi zijn maar is ook heel hard werken en heel veel praten, kijk naar de postings van Soul en xxas.
Ik denk niet dat ik hier ooit nog een issue neer zal leggen aangezien ik eigenlijk diep in mijn hart geen open relatie (meer) wil. Als ik weer een nummer 1 in mijn leven krijg wil ik met hém heerlijke seks hebben en het niet buiten de deur (hoeven) zoeken. Dat wil overigens niet zeggen dat ik hier nooit meer zal schrijven.
Voor iedereen een
Koester datgene dat je lief is....
maandag 16 januari 2012 om 11:31
Lieve Rooss.
Hier schrik ik toch echt van. Ik heb jullie relatie door je postings altijd als voorbeeld voor ogen gehouden voor hoe het bij ons ook zou moeten kunnen gaan.
Dit moet toch heel heftig voor jullie zijn, zeker na 18 jaar.
Ik wens jullie veel kracht en sterkte de komende tijd en ik hoop dat jullie weer heel snel gelukkig zullen worden.
Dat al je dromen mogen uitkomen Rooss.
Hier schrik ik toch echt van. Ik heb jullie relatie door je postings altijd als voorbeeld voor ogen gehouden voor hoe het bij ons ook zou moeten kunnen gaan.
Dit moet toch heel heftig voor jullie zijn, zeker na 18 jaar.
Ik wens jullie veel kracht en sterkte de komende tijd en ik hoop dat jullie weer heel snel gelukkig zullen worden.
Dat al je dromen mogen uitkomen Rooss.
zondag 12 februari 2012 om 13:31
Xxas, voor als je nog leest hier, hoe gaat het nu met je?
Je bent nu toch al 2 maanden gestopt, hou je het nog vol?
Begint het niet weer opnieuw te kriebelen?
Heb je hem wel nog eens gezien, je zag hem toch ook zakelijk, of niet?
Dan moet je wel heel stevig in je schoenen staan volgens mij.
Ik zou dan alle redenen waarom ik gestopt was weer vergeten op zo'n moment.....
Pfff, lijkt me echt moeilijk.
Hopelijk is de relatie op sexueel gebied met je man zo in postieve zin verbeterd dat je geen behoefte meer hebt aan je minnaar.
In ieder geval heel veel succes!
Rooss, inderdaad heftig!
Jullie staan er wel goed in en komen er samen wel uit.
Maar het is toch een moeilijke en zware tijd om apart van elkaar verder te gaan.
Maar ook voor jullie, achter de wolken schijnt de zon, ook al zie je dat nu misschien nog niet zo.
Sterkte!
Je bent nu toch al 2 maanden gestopt, hou je het nog vol?
Begint het niet weer opnieuw te kriebelen?
Heb je hem wel nog eens gezien, je zag hem toch ook zakelijk, of niet?
Dan moet je wel heel stevig in je schoenen staan volgens mij.
Ik zou dan alle redenen waarom ik gestopt was weer vergeten op zo'n moment.....
Pfff, lijkt me echt moeilijk.
Hopelijk is de relatie op sexueel gebied met je man zo in postieve zin verbeterd dat je geen behoefte meer hebt aan je minnaar.
In ieder geval heel veel succes!
Rooss, inderdaad heftig!
Jullie staan er wel goed in en komen er samen wel uit.
Maar het is toch een moeilijke en zware tijd om apart van elkaar verder te gaan.
Maar ook voor jullie, achter de wolken schijnt de zon, ook al zie je dat nu misschien nog niet zo.
Sterkte!
zondag 12 februari 2012 om 13:49
Rooss, je weet hoe ik er over denk...
Ik ben het ontzettend eens met de post van reiger. Kan het niet beter verwoorden.... Een open relatie zou ik nooit willen, ik wil alleen de emotionele exclusiviteit met mijn man. We vinden het juist bijzonder om sámen te gaan daten... Ik zou dat echt niet afzonderlijk willen.
Ik ben het ontzettend eens met de post van reiger. Kan het niet beter verwoorden.... Een open relatie zou ik nooit willen, ik wil alleen de emotionele exclusiviteit met mijn man. We vinden het juist bijzonder om sámen te gaan daten... Ik zou dat echt niet afzonderlijk willen.
zondag 12 februari 2012 om 23:02
Bedankt allemaal!
Tim, ik kan zeggen dat onze open relatie ons huwelijk niet heeft stuk gemaakt, het heeft ons natuurlijk wél de ogen doen openen en onze wereld vergroot. Wij hebben het eerder ingezet als relatie reddend ding dan dat het ons uit elkaar dreef. Het zorgde ervoor dat we veel gespreksstof hadden en dat bracht ons bij tijd en wijlen juist dichter bij elkaar.
En toch zou ik er op dit moment niet meer voor kiezen.
Tim, ik kan zeggen dat onze open relatie ons huwelijk niet heeft stuk gemaakt, het heeft ons natuurlijk wél de ogen doen openen en onze wereld vergroot. Wij hebben het eerder ingezet als relatie reddend ding dan dat het ons uit elkaar dreef. Het zorgde ervoor dat we veel gespreksstof hadden en dat bracht ons bij tijd en wijlen juist dichter bij elkaar.
En toch zou ik er op dit moment niet meer voor kiezen.
zondag 12 februari 2012 om 23:22
maandag 13 februari 2012 om 12:27
Onnozel en Rooss. Ja ik lees hier nog heel veel mee. Dit topic en het minnaarstopic blijven mij echt heel erg boeien en de verhalen en gedachtengang van de schrijvers kan ik heel goed begrijpen.
Het is nu idd dik 2 maanden dat wij gestopt zijn.
Aanvankelijk was er bij mij vooral opluchting dat het moeten delen van mijn man met iemand anders, voorbij was. Zo denk ik er nog altijd over want dat was voor mij het allermoeilijkste dat ik ooit heb gedaan. Dat wil ik ook niet meer terug.
Maar........ wat mis ik de spannende en explosieve afsrpaakjes die ik zelf had. Het is iets wat maar niet uit mijn systeem lijkt te gaan. Ik ben met mijn gedachten veel bij hem en fantaseer hoe het zou zijn als we elkaar weer zouden zien.
Ook mijn (ex) sv heeft hetzelfde gevoel. Soms krijg ik een telefoontje of sms je en dat rakelt alles weer op. Ik maak hem duidelijk dat dit niet verstandig is, maar hij probeert het toch weer opnieuw op te starten. Kan ik me van zijn kant voorstellen, want wat er tussen ons was, dat vind je ook niet zomaar weer bij iemand anders.
Op zakelijk vlak heb ik hem ook gezien en dan merk ik dat mijn gevoelens er gewoon nog zijn. het heeft een enorme impact en lijkt op een verslaving waar je moeilijk vanaf komt.
Ik weet dat ik niet meer terug kan en wil naar de situatie van eerst. Ik lees veel mee in het minnaarstopic en herken daar veel van de verhalen. Zou ik de situatie met mijn sv weer gaan oppakken, dan zit ik dus ook in het verboden circuit met de hoop dat een en ander niet uitkomt, want dan kost het dus wel mijn huwelijk. Dat is het natuurlijk allemaal niet waard.
Ik heb gemerkt dat er ook heel veel in mijn basis niet goed zit Ik ben een onzeker persoon en voer in het dagelijks leven niet de boventoon. Bij mijn sv had ik het voor het zeggen en bepaalde vooral in sexueel opzicht was er gebeurde. Ik voelde me dominant en dat werkte heel goed voor mijn zelfvertrouwen. Dat is ook wat ik nu mis.
Tussen mijn man en mij gaat het goed maar je merkt dat er dingen veranderd zijn doordat je de exclusiviteit hebt opgegeven. Je staat anders in het leven. Dat hoeft niet perse verkeerd te zijn natuurlijk, maar er zijn dingen veranderd.
Het gaat allemaal wel zijn gangetje ook in sexueel opzicht, al gaat het er in een huwelijk van meer dan 25 jaar natuurlijk wel stukken minder heftig aan toe als tjdens gestolen afspraakjes met een sv.
Voor mijn man is het ook nog moeilijk en hij denkt ook nog dagelijks aan zijn sv, maar hij heeft zich bij de situatie neergelegd en gaat voor ons.
Ik zal nu moeten proberen voet bij stuk te houden denk ik en de tijd zijn werk laten doen.
Het is nu idd dik 2 maanden dat wij gestopt zijn.
Aanvankelijk was er bij mij vooral opluchting dat het moeten delen van mijn man met iemand anders, voorbij was. Zo denk ik er nog altijd over want dat was voor mij het allermoeilijkste dat ik ooit heb gedaan. Dat wil ik ook niet meer terug.
Maar........ wat mis ik de spannende en explosieve afsrpaakjes die ik zelf had. Het is iets wat maar niet uit mijn systeem lijkt te gaan. Ik ben met mijn gedachten veel bij hem en fantaseer hoe het zou zijn als we elkaar weer zouden zien.
Ook mijn (ex) sv heeft hetzelfde gevoel. Soms krijg ik een telefoontje of sms je en dat rakelt alles weer op. Ik maak hem duidelijk dat dit niet verstandig is, maar hij probeert het toch weer opnieuw op te starten. Kan ik me van zijn kant voorstellen, want wat er tussen ons was, dat vind je ook niet zomaar weer bij iemand anders.
Op zakelijk vlak heb ik hem ook gezien en dan merk ik dat mijn gevoelens er gewoon nog zijn. het heeft een enorme impact en lijkt op een verslaving waar je moeilijk vanaf komt.
Ik weet dat ik niet meer terug kan en wil naar de situatie van eerst. Ik lees veel mee in het minnaarstopic en herken daar veel van de verhalen. Zou ik de situatie met mijn sv weer gaan oppakken, dan zit ik dus ook in het verboden circuit met de hoop dat een en ander niet uitkomt, want dan kost het dus wel mijn huwelijk. Dat is het natuurlijk allemaal niet waard.
Ik heb gemerkt dat er ook heel veel in mijn basis niet goed zit Ik ben een onzeker persoon en voer in het dagelijks leven niet de boventoon. Bij mijn sv had ik het voor het zeggen en bepaalde vooral in sexueel opzicht was er gebeurde. Ik voelde me dominant en dat werkte heel goed voor mijn zelfvertrouwen. Dat is ook wat ik nu mis.
Tussen mijn man en mij gaat het goed maar je merkt dat er dingen veranderd zijn doordat je de exclusiviteit hebt opgegeven. Je staat anders in het leven. Dat hoeft niet perse verkeerd te zijn natuurlijk, maar er zijn dingen veranderd.
Het gaat allemaal wel zijn gangetje ook in sexueel opzicht, al gaat het er in een huwelijk van meer dan 25 jaar natuurlijk wel stukken minder heftig aan toe als tjdens gestolen afspraakjes met een sv.
Voor mijn man is het ook nog moeilijk en hij denkt ook nog dagelijks aan zijn sv, maar hij heeft zich bij de situatie neergelegd en gaat voor ons.
Ik zal nu moeten proberen voet bij stuk te houden denk ik en de tijd zijn werk laten doen.
maandag 13 februari 2012 om 22:32
Xxas, gezien je snelle reactie hou je dit forum inderdaad nog goed in de gaten.
Eerlijk gezegd ben ik blij dat ik (nog) niet in jou situatie zit.
Ik heb zelf een heerlijke tijd met mijn nr 2 en moet er niet aan denken dat het ooit stopt.
En ja, ik doe het stiekem naast mijn nr1.
Ik weet dat het niet goed is, maar opbiechten is voor mij geen optie…..
Verliefdheid op nr 2 heb ik nooit gehad, zou ook nooit mijn nr 1 kunnen worden.
Maar ik ben wel knettergek op hem, we hebben het super samen.
Het is net of ik een heel ander persoon wordt zodra ik bij hem ben.
Er gaat dan een knop om in mijn hoofd en het is op dat moment alleen “ons”.
Xxas, wat je zegt over je basis die niet goed zou zijn…..
Met je nr 1 ben je in een bepaald patroon gerold door de jaren heen waar je niet zomaar uit komt.
Diep van binnen wil je wel, maar je durft om de een of andere reden niet….
Dan komt nr 2, die kent je niet zoals je thuis bent, dus je kunt je helemaal laten gaan!
Met hem heb je ook alleen maar die leuke spannende date’s, dus ook altijd zin en opwinding!
Maar nu, nu heb je je nr 2 niet meer en voel je je weer onzeker en daalt je zelfvertrouwen weer.
Maar je hebt wel een heel begripvolle man waar je goed mee kan praten.
Maak het bespreekbaar…..
Ik denk dat je man het heus niet erg zal vinden als jij de touwtjes eens in handen neemt!
Zet de trap vol met kaarsjes en lok hem naar boven.
Blinddoek hem eens en maak hem helemaal gek.
Zo ziet hij je niet en jij kan je gang gaan…..
Probeer het gewoon eens, je moet dit doorbreken anders verval je straks toch weer in het daten met je minnaar.
Is ook niet erg, maar je kunt het niet stiekem doen zeg je, anders is het einde huwelijk.
En de relatie weer open gooien is geen optie omdat je je man niet meer wil delen.
Dus je moet iets doen!
Maak er een spelletje van.
Je man mist zijn sv ook, dus die mist ook het “vuurwerk” van de sex.
Het zal daar niet anders zijn gegaan als tussen jou en je sv.
Je bent nu al zover gekomen, zou jammer zijn als het alsnog verkeerd afloopt ….
Succes!
Eerlijk gezegd ben ik blij dat ik (nog) niet in jou situatie zit.
Ik heb zelf een heerlijke tijd met mijn nr 2 en moet er niet aan denken dat het ooit stopt.
En ja, ik doe het stiekem naast mijn nr1.
Ik weet dat het niet goed is, maar opbiechten is voor mij geen optie…..
Verliefdheid op nr 2 heb ik nooit gehad, zou ook nooit mijn nr 1 kunnen worden.
Maar ik ben wel knettergek op hem, we hebben het super samen.
Het is net of ik een heel ander persoon wordt zodra ik bij hem ben.
Er gaat dan een knop om in mijn hoofd en het is op dat moment alleen “ons”.
Xxas, wat je zegt over je basis die niet goed zou zijn…..
Met je nr 1 ben je in een bepaald patroon gerold door de jaren heen waar je niet zomaar uit komt.
Diep van binnen wil je wel, maar je durft om de een of andere reden niet….
Dan komt nr 2, die kent je niet zoals je thuis bent, dus je kunt je helemaal laten gaan!
Met hem heb je ook alleen maar die leuke spannende date’s, dus ook altijd zin en opwinding!
Maar nu, nu heb je je nr 2 niet meer en voel je je weer onzeker en daalt je zelfvertrouwen weer.
Maar je hebt wel een heel begripvolle man waar je goed mee kan praten.
Maak het bespreekbaar…..
Ik denk dat je man het heus niet erg zal vinden als jij de touwtjes eens in handen neemt!
Zet de trap vol met kaarsjes en lok hem naar boven.
Blinddoek hem eens en maak hem helemaal gek.
Zo ziet hij je niet en jij kan je gang gaan…..
Probeer het gewoon eens, je moet dit doorbreken anders verval je straks toch weer in het daten met je minnaar.
Is ook niet erg, maar je kunt het niet stiekem doen zeg je, anders is het einde huwelijk.
En de relatie weer open gooien is geen optie omdat je je man niet meer wil delen.
Dus je moet iets doen!
Maak er een spelletje van.
Je man mist zijn sv ook, dus die mist ook het “vuurwerk” van de sex.
Het zal daar niet anders zijn gegaan als tussen jou en je sv.
Je bent nu al zover gekomen, zou jammer zijn als het alsnog verkeerd afloopt ….
Succes!
dinsdag 14 februari 2012 om 07:12
