Seks
alle pijlers
Pfieuw,bijna de mist in gegaan...
donderdag 4 juni 2009 om 13:12
quote:Donna schreef op 04 juni 2009 @ 12:45:
[...]
Heb gisteren wel alles eerlijk opgebiecht aan mijn man, vriendin vond dat zeer onverstandig, maar ik hoopte door het op te biechten dat ik het los kon laten en me kon richten op het oplossen van onze problemen.
Niets is minder waar.....Hoe reageerde je man ? En wat is er voor jezelf veranderd nu je het met hem hebt besproken ?
[...]
Heb gisteren wel alles eerlijk opgebiecht aan mijn man, vriendin vond dat zeer onverstandig, maar ik hoopte door het op te biechten dat ik het los kon laten en me kon richten op het oplossen van onze problemen.
Niets is minder waar.....Hoe reageerde je man ? En wat is er voor jezelf veranderd nu je het met hem hebt besproken ?
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
donderdag 4 juni 2009 om 13:46
Die derde persoon of een sexuoloog lijkt me een goede insteek, penetreren wordt wel een heel beladen onderwerp, als dat nu juist het gene is wat niet lukken wil, dan kan een ander nog zoveel andere truckjes en dergelijke verzinnen of aandragen, het is toch waar de meeste mensen de sexuele "prestatie" of het gebrek eraan op afrekenen.
die ik wilde bestaat al...
vrijdag 5 juni 2009 om 00:48
Hoi, er blijkt dus wat verduidelijking nodig.
Nee, ik schuif niet eenzijdig de schuld af.
JA, ik hou heell veel van haar.
Het probleem ontstond een aantal jaren geleden.
De erectiestoornis is een bekend verschijnsel bij diabetes patienten.
Daarnaast ontwikkeld ik een enorm overgewicht.
Ik raakte overspannen en wat depressief. Dus op een gegeven moment naar de dokter met alles wat me dwarszat.
Hij wou enkel dingen aanpakken maar wat betreft de erectiestoornis was hij erg laconiek. De tabletten zoals viagra vond hij te gevaarlijk en te duur.
Verder wou hij er niet over praten. Andere problemen als die paar kwamen ook niet aan bod.
Pas na enkele jaren steeds zwaarder worden en steeds meer problemen met de suikerwaarden onder controle te houden wou hij meewerken aan en oplossing richting het gewicht.
En mijn insuline gebruik was zo hoog geworden dat ik in mijn eentje meer gebruikte dan veel patienten bij elkaar geteld van de internist.
Echt groothandels hoeveelheden.
Uiteindelijk een operatie en ik ben nu al veel kilo's kwijt.
Dat heeft gezorgd voor een forse daling van de hoeveelheden insuline en de problemen net de diabetes onder controle te houden.
Door het gewichtsverlies kan ik meer en meer naar een normaal functioneren in het dagelijkse leven. Bewegen en staan.
Maar ik kreeg ook, eerst af en toe, steeds vaker de bekende ochtend erectie. Soms werd ik er wakker van in de nacht.
Uiteraard had ik al die tijd wel de wens naar seks en ik miste het ook heel erg.
We zijn het toen weer gaan opbouwen maar als ik al opgewonden werd dan zakte dat elke keer weer af als ik wou penetreren of als zij mij ging masturberen.
Ik raakte dus in steeds grotere verwarring en frustatie.
Als ik het zelf deed dan lukt het wel steeds vaker.
Dus was mijn conclusie dat ik niet opgewonden raakte bij en door haar.
Veel gesprekken en heel veel huilbuien gehad. Maar er zit geen schot in de zaak. Ze wil of kan niet veranderen.
En dat gaat het om de simpele dingen als wat spannender ondergoed tot het verleiden door haar. Want ik kwam er achter dat eigenlijk al die jaren van onze relatie(huwelijk) ik diegen was die altijd begon.
En dat gaf mij het gevoel dat ik haar dwong tot seks.
Dat kan ik niet meer opbrengen. Het gevoel van het plezier vooraf is er niet.
Dus is het nu zo dat ik wel bij mezelf een erectie en een orgasme kan opwekken.
En dan is nu dus de hamvraag of het aan mij ligt of aan haar of aan ons beiden een gedeelte.
Maar mijn behoeft aan het gehele spel wordt wel steeds intenser.
En ik zie geen ander mogelijkheid om uit te vissen of het aan mij ligt dan het met een andere te proberen.
Want als het met een ander ook niet lukt dan ligt het dus wel bij mij.
Ik besef me dat als ik al iemand kan vinden die dit met mij wil uitproberen, ik wil wel dat het bij diegene bekend is wat er aamn de hand is, dit ook grote risico's voor ons huwelijk kan vormen.
Niets doen brengt ons ook in de problemen.
Simpelweg weet ik het ook niet meer wat het beste is om tot een oplossing te komen.
Want op dit moment wil ik alles proberen om weer de weg naar mijn eega terug te vinden op dit gebied.
Want verder is zij ontzettend lief en goed voor ons gezin en mij.
Daar zijn ook geen problemen.
Als ik niet zoveel van haar zou houden dan zou de stap tot andere dingen gemakkelijker zijn.
Het is dus een complex probleem.
En ik zie geen oplossing.
Jaren geleden heb ik een verhaal gelezen van een vrouw die ook zware huwelijks problemen had. Zij is min of meer in een zwak moment met een ander naar bed geweest en uiteindelijk heeft dat haar huwelijk gered. En de relatie met die ander is toen gestopt.
En dat speelt ook door mijn hoofd
Het blijft heel moeilijk..
Ik hoop dat het nu wat duidelijk is.
Nee, ik schuif niet eenzijdig de schuld af.
JA, ik hou heell veel van haar.
Het probleem ontstond een aantal jaren geleden.
De erectiestoornis is een bekend verschijnsel bij diabetes patienten.
Daarnaast ontwikkeld ik een enorm overgewicht.
Ik raakte overspannen en wat depressief. Dus op een gegeven moment naar de dokter met alles wat me dwarszat.
Hij wou enkel dingen aanpakken maar wat betreft de erectiestoornis was hij erg laconiek. De tabletten zoals viagra vond hij te gevaarlijk en te duur.
Verder wou hij er niet over praten. Andere problemen als die paar kwamen ook niet aan bod.
Pas na enkele jaren steeds zwaarder worden en steeds meer problemen met de suikerwaarden onder controle te houden wou hij meewerken aan en oplossing richting het gewicht.
En mijn insuline gebruik was zo hoog geworden dat ik in mijn eentje meer gebruikte dan veel patienten bij elkaar geteld van de internist.
Echt groothandels hoeveelheden.
Uiteindelijk een operatie en ik ben nu al veel kilo's kwijt.
Dat heeft gezorgd voor een forse daling van de hoeveelheden insuline en de problemen net de diabetes onder controle te houden.
Door het gewichtsverlies kan ik meer en meer naar een normaal functioneren in het dagelijkse leven. Bewegen en staan.
Maar ik kreeg ook, eerst af en toe, steeds vaker de bekende ochtend erectie. Soms werd ik er wakker van in de nacht.
Uiteraard had ik al die tijd wel de wens naar seks en ik miste het ook heel erg.
We zijn het toen weer gaan opbouwen maar als ik al opgewonden werd dan zakte dat elke keer weer af als ik wou penetreren of als zij mij ging masturberen.
Ik raakte dus in steeds grotere verwarring en frustatie.
Als ik het zelf deed dan lukt het wel steeds vaker.
Dus was mijn conclusie dat ik niet opgewonden raakte bij en door haar.
Veel gesprekken en heel veel huilbuien gehad. Maar er zit geen schot in de zaak. Ze wil of kan niet veranderen.
En dat gaat het om de simpele dingen als wat spannender ondergoed tot het verleiden door haar. Want ik kwam er achter dat eigenlijk al die jaren van onze relatie(huwelijk) ik diegen was die altijd begon.
En dat gaf mij het gevoel dat ik haar dwong tot seks.
Dat kan ik niet meer opbrengen. Het gevoel van het plezier vooraf is er niet.
Dus is het nu zo dat ik wel bij mezelf een erectie en een orgasme kan opwekken.
En dan is nu dus de hamvraag of het aan mij ligt of aan haar of aan ons beiden een gedeelte.
Maar mijn behoeft aan het gehele spel wordt wel steeds intenser.
En ik zie geen ander mogelijkheid om uit te vissen of het aan mij ligt dan het met een andere te proberen.
Want als het met een ander ook niet lukt dan ligt het dus wel bij mij.
Ik besef me dat als ik al iemand kan vinden die dit met mij wil uitproberen, ik wil wel dat het bij diegene bekend is wat er aamn de hand is, dit ook grote risico's voor ons huwelijk kan vormen.
Niets doen brengt ons ook in de problemen.
Simpelweg weet ik het ook niet meer wat het beste is om tot een oplossing te komen.
Want op dit moment wil ik alles proberen om weer de weg naar mijn eega terug te vinden op dit gebied.
Want verder is zij ontzettend lief en goed voor ons gezin en mij.
Daar zijn ook geen problemen.
Als ik niet zoveel van haar zou houden dan zou de stap tot andere dingen gemakkelijker zijn.
Het is dus een complex probleem.
En ik zie geen oplossing.
Jaren geleden heb ik een verhaal gelezen van een vrouw die ook zware huwelijks problemen had. Zij is min of meer in een zwak moment met een ander naar bed geweest en uiteindelijk heeft dat haar huwelijk gered. En de relatie met die ander is toen gestopt.
En dat speelt ook door mijn hoofd
Het blijft heel moeilijk..
Ik hoop dat het nu wat duidelijk is.
