Seks
alle pijlers
Pijn is fijn?
zaterdag 27 juni 2009 om 23:45
quote:Sarah Scott schreef op 27 juni 2009 @ 23:41:
[...]
Zal wel aan mij liggen hoor (ben moe) maar hoe bedoel je dit precies?Nouja mijn ho-vriendje krijgt ook de meest achterlijke (zgn leuk bedoelde) opmerkingen naar zijn kop. En ook al weet hij dat het gros van de mensen het ook echt niet zo bedoelt, het voelt als een afwijzing van hem als persoon. Want dat homo zijn bepaald voor een groot deel zijn identiteit. Geen idee of dat met sm ook zo is
[...]
Zal wel aan mij liggen hoor (ben moe) maar hoe bedoel je dit precies?Nouja mijn ho-vriendje krijgt ook de meest achterlijke (zgn leuk bedoelde) opmerkingen naar zijn kop. En ook al weet hij dat het gros van de mensen het ook echt niet zo bedoelt, het voelt als een afwijzing van hem als persoon. Want dat homo zijn bepaald voor een groot deel zijn identiteit. Geen idee of dat met sm ook zo is
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 27 juni 2009 om 23:45
zaterdag 27 juni 2009 om 23:46
quote:Subzero schreef op 27 juni 2009 @ 23:41:
Ik wil niet dat men het begrijpt. Maar als je op verschillende lijnen zit ergens in is het lastig. Ik ervaar BDSM als een verrijking. Kan de wereld aan en dat wil ik van de daken roepen terwijl mijn gesprekspartner alleen maar denkt dat ik mezelf een nul vind en mezelf in elkaar laat rossen. Dan heb je al een basis waarop je eigenlijk niet meer verder kan.Mooi gezegd SubZ. Maar zoals jij zegt, als de beginmening al zoveel verschilt, is het best wel moeilijk.
Ik wil niet dat men het begrijpt. Maar als je op verschillende lijnen zit ergens in is het lastig. Ik ervaar BDSM als een verrijking. Kan de wereld aan en dat wil ik van de daken roepen terwijl mijn gesprekspartner alleen maar denkt dat ik mezelf een nul vind en mezelf in elkaar laat rossen. Dan heb je al een basis waarop je eigenlijk niet meer verder kan.Mooi gezegd SubZ. Maar zoals jij zegt, als de beginmening al zoveel verschilt, is het best wel moeilijk.
zaterdag 27 juni 2009 om 23:48
quote:Subzero schreef op 27 juni 2009 @ 23:46:
Verschilt per mens denk ik HPL. De ene persoon ziet SM als spelletje en de ander verweeft het in zijn leven. Het zal daar vanaf hangen of iemand een nare opmerking ziet als aanslag op zijn persoon of als aanslag op zijn voorkeur.
ja idd,
aan sommige zie je helemaal niet dat ze into bdsm zijn, anderen vallen daarentegen gigantisch op in gedrag
Verschilt per mens denk ik HPL. De ene persoon ziet SM als spelletje en de ander verweeft het in zijn leven. Het zal daar vanaf hangen of iemand een nare opmerking ziet als aanslag op zijn persoon of als aanslag op zijn voorkeur.
ja idd,
aan sommige zie je helemaal niet dat ze into bdsm zijn, anderen vallen daarentegen gigantisch op in gedrag
zaterdag 27 juni 2009 om 23:49
Sarah, het lijkt me behoorlijk moeilijk om in jouw situatie te zitten. Staat je man er wel ietwat voor open?
Ik heb echt het SM aspect nodig merk ik nu. Als ik dus een man zou hebben waar dat niet inzit dan zou het flink lastig worden.
Ik heb makkelijk spreken, lalalol en ik wisten van voor we een relatie hadden al dat we beiden interesses in die richting hadden. We hadden alleen nooit voorzien dat het zo ver zou gaan, zo intens zou zijn en onze relatie zoveel zou verdiepen
Ik heb echt het SM aspect nodig merk ik nu. Als ik dus een man zou hebben waar dat niet inzit dan zou het flink lastig worden.
Ik heb makkelijk spreken, lalalol en ik wisten van voor we een relatie hadden al dat we beiden interesses in die richting hadden. We hadden alleen nooit voorzien dat het zo ver zou gaan, zo intens zou zijn en onze relatie zoveel zou verdiepen
zaterdag 27 juni 2009 om 23:50
quote:HoiPippiLangkous schreef op 27 juni 2009 @ 23:45:
[...]
Nouja mijn ho-vriendje krijgt ook de meest achterlijke (zgn leuk bedoelde) opmerkingen naar zijn kop. En ook al weet hij dat het gros van de mensen het ook echt niet zo bedoelt, het voelt als een afwijzing van hem als persoon. Want dat homo zijn bepaald voor een groot deel zijn identiteit. Geen idee of dat met sm ook zo is
Ah zo! Ik heb ook 2 homovrienden en bij hen heb ik nooit gemerkt dat zij het zo ervaarden.....
Maar voor mij bepaalt sm niet mijn identiteit. Mijn identiteit is een aantal dingen als belangrijkste, en "nu" is het zo dat sm daar niet bij hoort. Ja, het is wel een groot deel ervan, maar niet zo belangrijk dat ik er dingen voor op ga geven. Ik ben momenteel "bezig" om het wat meer naar de achtergrond te schuiven, omdat ik op dit moment van mijn leven mijn huwelijk en gezin veel belangrijker vind dan mijn rush naar pijn en daar *heet* van worden.
Dus in die zin bepaalt sm zeker niet mijn identiteit.
[...]
Nouja mijn ho-vriendje krijgt ook de meest achterlijke (zgn leuk bedoelde) opmerkingen naar zijn kop. En ook al weet hij dat het gros van de mensen het ook echt niet zo bedoelt, het voelt als een afwijzing van hem als persoon. Want dat homo zijn bepaald voor een groot deel zijn identiteit. Geen idee of dat met sm ook zo is
Ah zo! Ik heb ook 2 homovrienden en bij hen heb ik nooit gemerkt dat zij het zo ervaarden.....
Maar voor mij bepaalt sm niet mijn identiteit. Mijn identiteit is een aantal dingen als belangrijkste, en "nu" is het zo dat sm daar niet bij hoort. Ja, het is wel een groot deel ervan, maar niet zo belangrijk dat ik er dingen voor op ga geven. Ik ben momenteel "bezig" om het wat meer naar de achtergrond te schuiven, omdat ik op dit moment van mijn leven mijn huwelijk en gezin veel belangrijker vind dan mijn rush naar pijn en daar *heet* van worden.
Dus in die zin bepaalt sm zeker niet mijn identiteit.
zaterdag 27 juni 2009 om 23:50
Na wat te hebben meegelezen, heb ik toch maar even een ander account aangemaakt. Vast met argusogen bekeken, maar dat zien we dan wel weer. In tegenstelling tot Sarah hecht ik wat dit onderwerp betreft toch te veel aan mijn anonimiteit. (al weet ik dat zij kan zien wie ik ben. )
Pijn is fijn? Nee. Ja. Nee, 'gewone' pijn is helemaal niet fijn, maar au vervelend au. Ja, pijn, in bepaalde mate, in die juiste setting is fijn. Die pijn is voor mijzelf ook niet zo zeer pijn-pijn maar een symptoom van een onderliggende emotie. En die emotie, ja die is fijn.
Maar toegeven dat pijn fijn is? Dat is me niet van de een op de andere dag aan komen waaien. Zoals hpl sterk haar mening verwoordt in haar eerste paar postings, zo heb ik lange tijd ook gedacht dat het zo 'moest zijn'. Hoe kan ik een sterke onafhankelijke vrouw zijn als ik tegelijkertijd mezelf ook door een man wil laten pijnigen? Hoe kan ik in hemelsnaam er ook maar aan denken vrijwillig pijn op te zoeken terwijl ik nota bene in het dagelijks leven chronische pijn heb? Ik heb al pijn en dan pijn op gaan zoeken?
Na een lange inwendige strijd ben ik er wel over uit dat het niet altijd zo duidelijk te verklaren valt. Soms zijn dingen zoals ze zijn. Dat sterk en onafhankelijk zijn in meer vormen kan komen. Dat pijn in deze voor mij ook bij dat grotere totaalplaatje hoort.
Pijn is fijn? Nee. Ja. Nee, 'gewone' pijn is helemaal niet fijn, maar au vervelend au. Ja, pijn, in bepaalde mate, in die juiste setting is fijn. Die pijn is voor mijzelf ook niet zo zeer pijn-pijn maar een symptoom van een onderliggende emotie. En die emotie, ja die is fijn.
Maar toegeven dat pijn fijn is? Dat is me niet van de een op de andere dag aan komen waaien. Zoals hpl sterk haar mening verwoordt in haar eerste paar postings, zo heb ik lange tijd ook gedacht dat het zo 'moest zijn'. Hoe kan ik een sterke onafhankelijke vrouw zijn als ik tegelijkertijd mezelf ook door een man wil laten pijnigen? Hoe kan ik in hemelsnaam er ook maar aan denken vrijwillig pijn op te zoeken terwijl ik nota bene in het dagelijks leven chronische pijn heb? Ik heb al pijn en dan pijn op gaan zoeken?
Na een lange inwendige strijd ben ik er wel over uit dat het niet altijd zo duidelijk te verklaren valt. Soms zijn dingen zoals ze zijn. Dat sterk en onafhankelijk zijn in meer vormen kan komen. Dat pijn in deze voor mij ook bij dat grotere totaalplaatje hoort.
zaterdag 27 juni 2009 om 23:53
quote:HoiPippiLangkous schreef op 27 juni 2009 @ 23:45:
[...]
Nouja mijn ho-vriendje krijgt ook de meest achterlijke (zgn leuk bedoelde) opmerkingen naar zijn kop. En ook al weet hij dat het gros van de mensen het ook echt niet zo bedoelt, het voelt als een afwijzing van hem als persoon. Want dat homo zijn bepaald voor een groot deel zijn identiteit. Geen idee of dat met sm ook zo is Ja dat denk ik wel dat het vergelijkbaar is. Met dat verschil dat je homo/lesbie altijd bent. En ook altijd zichtbaar voor de buitenwereld. En dan moet je die opmerkingen dus incasseren. 'Wij' maken nog een keus of we er open in zijn of niet en tegen wie wel en tegen wie niet.
[...]
Nouja mijn ho-vriendje krijgt ook de meest achterlijke (zgn leuk bedoelde) opmerkingen naar zijn kop. En ook al weet hij dat het gros van de mensen het ook echt niet zo bedoelt, het voelt als een afwijzing van hem als persoon. Want dat homo zijn bepaald voor een groot deel zijn identiteit. Geen idee of dat met sm ook zo is Ja dat denk ik wel dat het vergelijkbaar is. Met dat verschil dat je homo/lesbie altijd bent. En ook altijd zichtbaar voor de buitenwereld. En dan moet je die opmerkingen dus incasseren. 'Wij' maken nog een keus of we er open in zijn of niet en tegen wie wel en tegen wie niet.
zaterdag 27 juni 2009 om 23:54
quote:HoiPippiLangkous schreef op 27 juni 2009 @ 23:34:
Waarom doen die reacties van de buitenwereld jullie zoveel? Wat zal het je boeien wat iemand anders denkt?
Mss ben ik te simpel hoor, kan ook best.
Voor anderen kan ik niet spreken, dus dat zal ik ook niet doen. Voor mezelf ligt het denk ik in de 'nieuwheid' van het alles. Zelf kan ik al niet tot in 'detail' begrijpen waarom ik hier vrolijk van word, laat staan dat ik het een ander kan uitleggen. Ik ben wie ik ben en ren er niet voor weg. Maar een harde reactie van een ander kan aankomen. Niet eens om de ander, om mezelf. Het raakt dat stukje strijd wat ik in het verleden met mezelf hierom heb gehad en herinnert eraan hoe ik daarin mezélf heb veroordeelt en pijn heb gedaan. En nee, niet de goede pijn.
Los daarvan heb je natuurlijk helemaal gelijk. Eigenlijk moet ik gewoon schijt hebben aan andermans mening.
Waarom doen die reacties van de buitenwereld jullie zoveel? Wat zal het je boeien wat iemand anders denkt?
Mss ben ik te simpel hoor, kan ook best.
Voor anderen kan ik niet spreken, dus dat zal ik ook niet doen. Voor mezelf ligt het denk ik in de 'nieuwheid' van het alles. Zelf kan ik al niet tot in 'detail' begrijpen waarom ik hier vrolijk van word, laat staan dat ik het een ander kan uitleggen. Ik ben wie ik ben en ren er niet voor weg. Maar een harde reactie van een ander kan aankomen. Niet eens om de ander, om mezelf. Het raakt dat stukje strijd wat ik in het verleden met mezelf hierom heb gehad en herinnert eraan hoe ik daarin mezélf heb veroordeelt en pijn heb gedaan. En nee, niet de goede pijn.
Los daarvan heb je natuurlijk helemaal gelijk. Eigenlijk moet ik gewoon schijt hebben aan andermans mening.
zaterdag 27 juni 2009 om 23:56
zaterdag 27 juni 2009 om 23:58
quote:timeisonmyside schreef op 27 juni 2009 @ 23:50:
Maar toegeven dat pijn fijn is? Dat is me niet van de een op de andere dag aan komen waaien. *knip*
Na een lange inwendige strijd ben ik er wel over uit dat het niet altijd zo duidelijk te verklaren valt. Soms zijn dingen zoals ze zijn.
Zo was het bij mij ook, ik heb het de eerste tijd lang verdrongen, juist omdat man totaal niet hetzelfde denkt. Inmiddels ( 2 jaar verder) weet ik gewoon dat het niet te ontkennen valt, want dat zou betekenen dat ik een deel van mezelf ontken. En dáár voel ik mezelf te goed voor
Bij mij is het ook onverklaarbaar, tenminste; de meest aangedragen redenen (slechte jeugd etc) zijn niet van toepassing op mij. Ik heb me daar al bij neergelegd, het boeit me eerlijk gezegd ook niet zoveel. Ik vind het vooralsnog belangrijker dat ik ermee kan handelen zonder dat het mijn huwelijk teveel beinvloedt in negatieve zin.
En nu ga ik naar bed *gaap* Ik kom morgen zéker nog reageren Ik vind dit nl een mooi topic
Trusten!
Maar toegeven dat pijn fijn is? Dat is me niet van de een op de andere dag aan komen waaien. *knip*
Na een lange inwendige strijd ben ik er wel over uit dat het niet altijd zo duidelijk te verklaren valt. Soms zijn dingen zoals ze zijn.
Zo was het bij mij ook, ik heb het de eerste tijd lang verdrongen, juist omdat man totaal niet hetzelfde denkt. Inmiddels ( 2 jaar verder) weet ik gewoon dat het niet te ontkennen valt, want dat zou betekenen dat ik een deel van mezelf ontken. En dáár voel ik mezelf te goed voor
Bij mij is het ook onverklaarbaar, tenminste; de meest aangedragen redenen (slechte jeugd etc) zijn niet van toepassing op mij. Ik heb me daar al bij neergelegd, het boeit me eerlijk gezegd ook niet zoveel. Ik vind het vooralsnog belangrijker dat ik ermee kan handelen zonder dat het mijn huwelijk teveel beinvloedt in negatieve zin.
En nu ga ik naar bed *gaap* Ik kom morgen zéker nog reageren Ik vind dit nl een mooi topic
Trusten!
zaterdag 27 juni 2009 om 23:58
