Seks
alle pijlers
"Angst" voor seks
zondag 22 juni 2008 om 20:03
Mijn Lief en ik zijn 10 jr bij elkaar en de eerste tijd dat we bij elkaar waren vlogen de vonken er af in bed.
De jaren daarna ging het langzaam achteruit omdat ik minder zin kreeg in seks.
Kan gebeuren, dat zie je vaker in relaties.
Maar nu kwam ik er 'per toeval' achter (toen we ons op het swingerspad gingen begeven) dat er bij mij iets anders aan de hand was.
Omdat ik niet tevreden was over mijn seksleven (ondanks dat mijn man zijn best deed/doet), ben ik bij een seksuoloog geweest.
Ik heb pas 1 gesprek gehad en er staan er nog een aantal gepland.
Maar gelijk in dat eerste gesprek bleek dat ik bang ben om tijdens de seks mezelf te laten gaan, bang voor intimiteit, mezelf letterlijk en figuurlijk bloot te geven.
Dat is de reden dat ik nauwelijks zin heb in seks.
Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die dat herkennen en hoe zij dat opgelost hebben.
De jaren daarna ging het langzaam achteruit omdat ik minder zin kreeg in seks.
Kan gebeuren, dat zie je vaker in relaties.
Maar nu kwam ik er 'per toeval' achter (toen we ons op het swingerspad gingen begeven) dat er bij mij iets anders aan de hand was.
Omdat ik niet tevreden was over mijn seksleven (ondanks dat mijn man zijn best deed/doet), ben ik bij een seksuoloog geweest.
Ik heb pas 1 gesprek gehad en er staan er nog een aantal gepland.
Maar gelijk in dat eerste gesprek bleek dat ik bang ben om tijdens de seks mezelf te laten gaan, bang voor intimiteit, mezelf letterlijk en figuurlijk bloot te geven.
Dat is de reden dat ik nauwelijks zin heb in seks.
Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die dat herkennen en hoe zij dat opgelost hebben.
dinsdag 24 juni 2008 om 12:35
Weet je Mique, het feit dat je dit zo schrijft, zo onder woorden kunt brengen, is al een hele stap!
Je erkent dat je een probleem hebt, bent jezelf ervan bewust. Dat is al een hele grote stap op de goede weg!
En dat je lief je dan zo steunt, heeeerlijk! Weet je, stiekem geloof ik dat je er wel komt. Geef het de tijd, maar je bent zeker goed bezig!
Je erkent dat je een probleem hebt, bent jezelf ervan bewust. Dat is al een hele grote stap op de goede weg!
En dat je lief je dan zo steunt, heeeerlijk! Weet je, stiekem geloof ik dat je er wel komt. Geef het de tijd, maar je bent zeker goed bezig!
woensdag 25 juni 2008 om 22:43
Helemaal eens met renskenw! Je bent al zo goed op weg, je hebt zelfs therapie! Ik herken het helemaal. Ben zelf ook een control-freak en dat werkt door tijdens de sex. Balen hoor! Ik ben nu nog bezig om dit zelf te doorbreken, maar het blijft lastig. Ben benieuwd wat jouw ervaring straks is als je vaker gesprekken hebt gehad!!
dinsdag 1 juli 2008 om 02:41
Chapeau (zeggen ze hier in Antwerpen), je pakt je 'probleem' aan en dat is al een heel belangrijke stap: het onder woorden brengen en er met derden over gaan en kunnen praten.
Persoonlijk heb ik de ervaring dat voor heel veel vrouwen sex in de loop van de jaren een compleet andere dimensie krijgt (ik trap hier waarschijnlijk een open deur in).
Maar wat ik bedoel is dat je in de loop van je leven zoveel verantwoordelijkheden er bij krijgt, huishouden, werk, man, kinderen, manager, klusjesvrouw, schoonmaaktsre enz. De aandacht voor jezelf komt vaak op het tweede plan. Stop daarbij dan soms een achtergrond in je jonge jaren en/of 'beschadigingen' en er ontstaat langzaamaan een 'probleem'.
Geen zin meer in sex, minder interesse voor intimiteit, je toont je gevoelens minder, je voelt je minder aantrekkelijk....
Wat veel vrouwen missen (en in mijn geval schat ik dat op zo'n 2/3 van de vrouwen) is intimiteit zonder voorwaarden, zonder verplichtingen. Ik bedoel 100% aandacht voor hen op een moment dat het rustig is (weg kat/hond/kinderen/afwas/werk enz) en gezellig. Alléén aandacht, aanrakingen, intimiteit zonder dat ze er iets voor terug moeten doen. Geen rondje neuken, pijpen, niet dit, niet dat. Zélf alleen maar het middelpunt zijn van onverdeelde belangstelling. Massage! roep ik altijd -met gebruiksaanwijzing achteraf erbij- , neem de tijd voor elkaar, ontdek elkaar opnieuw, zij krijgt, hij geeft alleen -en krijgt een keer niks- en een andere keer andersom of samen.
Geen wondermiddel maar het helpt. Ik heb koppels gezien die na jaren carriére, gezin en de nodige sleur dingen bij elkaar ontdekten die ze nog nooit gezien hadden of compleet vergeten waren. Vrouwen die opnieuw opleefden, straalden en zichzelf weer mooi/interessant/sexy/geliefd vonden.
Breng de intimiteit en erotiek terug in de relatie is de boodschap, zin komt vaak terug, je verjongt waar je bij staat :-)))
Persoonlijk heb ik de ervaring dat voor heel veel vrouwen sex in de loop van de jaren een compleet andere dimensie krijgt (ik trap hier waarschijnlijk een open deur in).
Maar wat ik bedoel is dat je in de loop van je leven zoveel verantwoordelijkheden er bij krijgt, huishouden, werk, man, kinderen, manager, klusjesvrouw, schoonmaaktsre enz. De aandacht voor jezelf komt vaak op het tweede plan. Stop daarbij dan soms een achtergrond in je jonge jaren en/of 'beschadigingen' en er ontstaat langzaamaan een 'probleem'.
Geen zin meer in sex, minder interesse voor intimiteit, je toont je gevoelens minder, je voelt je minder aantrekkelijk....
Wat veel vrouwen missen (en in mijn geval schat ik dat op zo'n 2/3 van de vrouwen) is intimiteit zonder voorwaarden, zonder verplichtingen. Ik bedoel 100% aandacht voor hen op een moment dat het rustig is (weg kat/hond/kinderen/afwas/werk enz) en gezellig. Alléén aandacht, aanrakingen, intimiteit zonder dat ze er iets voor terug moeten doen. Geen rondje neuken, pijpen, niet dit, niet dat. Zélf alleen maar het middelpunt zijn van onverdeelde belangstelling. Massage! roep ik altijd -met gebruiksaanwijzing achteraf erbij- , neem de tijd voor elkaar, ontdek elkaar opnieuw, zij krijgt, hij geeft alleen -en krijgt een keer niks- en een andere keer andersom of samen.
Geen wondermiddel maar het helpt. Ik heb koppels gezien die na jaren carriére, gezin en de nodige sleur dingen bij elkaar ontdekten die ze nog nooit gezien hadden of compleet vergeten waren. Vrouwen die opnieuw opleefden, straalden en zichzelf weer mooi/interessant/sexy/geliefd vonden.
Breng de intimiteit en erotiek terug in de relatie is de boodschap, zin komt vaak terug, je verjongt waar je bij staat :-)))
dinsdag 1 juli 2008 om 08:48
Mm, hier heb je nog eens iets aan!
Wij hebben ook zo'n periode gehad. Ik zat niet echt lekker in mijn vel, moe,lichamelijke problemen, veel te druk enz enz.
Met het gevolg dat mijn man "steeds" wou, en ik "nooit" geen zin had, tenminste zo voelde het toen.
Ik vond het steeds vervelender om hem af te wijzen, en hij om afgewezen te worden, waardoor er ook wel degelijk wrijving ontstond. Ik kon me er echt niet toe zetten......
Uiteindelijk ben ik ook gaan praten, over mijn gevoelens, over mijn te druk zijn en over mijn lichamelijke klachten. Beetje bij beetje ben ik opener geworden. We waren toch best een eindje van elkaar gegroeid op dat punt...
We hebben toen afgesproken dat mijn man geen toenadering meer zou zoeken voor een tijdje, dat ik degene zou zijn die actie zou gaan ondernemen. Ik heb hem toen wel om de nodige tijd gevraagd, kon het niet zomaar ff weer oppakken.
Na een maand of drie, schat ik (sjonge wat heeft ie geduld moeten hebben......) ben ik voorzichtig weer toenadering gaan zoeken. Heel rustig aan, zonder de daad zelf, maar weer meer knuffelen enzo. Met als gevolg dat we samen, langzaam dat wel, uit het dal gekropen zijn, niet alleen ons sexuele dal dus!
Nu (ruim 3 jaar later) merken we dus dat het zoveel scheelt als je direct verteld wat je dwars zit. Kleine dingen bespreekbaar maken, niet meer in je rugzakje stoppen. Het geeft zo'n fijn gevoel dat je met 'alles' bij je partner terecht kan. We vragen ons af waarom we dat in godsnaam niet eerder ontdekt hebben
We zijn allebei losser, vrijer, en genieten tien keer meer van de sex dan jaren ervoor......
Wij hebben ook zo'n periode gehad. Ik zat niet echt lekker in mijn vel, moe,lichamelijke problemen, veel te druk enz enz.
Met het gevolg dat mijn man "steeds" wou, en ik "nooit" geen zin had, tenminste zo voelde het toen.
Ik vond het steeds vervelender om hem af te wijzen, en hij om afgewezen te worden, waardoor er ook wel degelijk wrijving ontstond. Ik kon me er echt niet toe zetten......
Uiteindelijk ben ik ook gaan praten, over mijn gevoelens, over mijn te druk zijn en over mijn lichamelijke klachten. Beetje bij beetje ben ik opener geworden. We waren toch best een eindje van elkaar gegroeid op dat punt...
We hebben toen afgesproken dat mijn man geen toenadering meer zou zoeken voor een tijdje, dat ik degene zou zijn die actie zou gaan ondernemen. Ik heb hem toen wel om de nodige tijd gevraagd, kon het niet zomaar ff weer oppakken.
Na een maand of drie, schat ik (sjonge wat heeft ie geduld moeten hebben......) ben ik voorzichtig weer toenadering gaan zoeken. Heel rustig aan, zonder de daad zelf, maar weer meer knuffelen enzo. Met als gevolg dat we samen, langzaam dat wel, uit het dal gekropen zijn, niet alleen ons sexuele dal dus!
Nu (ruim 3 jaar later) merken we dus dat het zoveel scheelt als je direct verteld wat je dwars zit. Kleine dingen bespreekbaar maken, niet meer in je rugzakje stoppen. Het geeft zo'n fijn gevoel dat je met 'alles' bij je partner terecht kan. We vragen ons af waarom we dat in godsnaam niet eerder ontdekt hebben
We zijn allebei losser, vrijer, en genieten tien keer meer van de sex dan jaren ervoor......
maandag 14 juli 2008 om 22:49
Heel interessant en herkenbaar om te lezen. Vooral het 'onzeker zijn' en 'jezelf niet kunnen laten gaan' heb ik ook jaren ervaren. Maar ik ben absoluut geen perfectionist, ik weet gewoon dat ik onzeker over mn lichaam ben, denk dat dat de oorzaak is.
Mn eerste (en enige tot nu toe) sekspartner was meteen een serieuze relatie. In het begin ging alles prima, totdat ik na 2 jaar ongeveer problemen ging ervaren. Ik vind het zelf heel vreemd dat het eerst goed ging, en daarna alleen maar slechter eigenlijk... Deze relatie is sinds kort over en ik ben zeer benieuwd hoe ik me bij een eventuele volgende relatie/sekspartner voel.
Ik denk dat wat Renske zegt, eerlijk zijn naar elkaar, veel praten en luisteren naar je gevoel, heel belangrijk is. Op die manier ga ik het proberen. En ik denk dat positief blijven ook kracht geeft.
Mn eerste (en enige tot nu toe) sekspartner was meteen een serieuze relatie. In het begin ging alles prima, totdat ik na 2 jaar ongeveer problemen ging ervaren. Ik vind het zelf heel vreemd dat het eerst goed ging, en daarna alleen maar slechter eigenlijk... Deze relatie is sinds kort over en ik ben zeer benieuwd hoe ik me bij een eventuele volgende relatie/sekspartner voel.
Ik denk dat wat Renske zegt, eerlijk zijn naar elkaar, veel praten en luisteren naar je gevoel, heel belangrijk is. Op die manier ga ik het proberen. En ik denk dat positief blijven ook kracht geeft.
