"Minnaar", deel 30 alweer.

17-09-2015 15:48 3010 berichten
Alle reacties Link kopieren
Proost!









Al 29 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.

Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankerd in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de la?

Met andere woorden...



Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?



Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.



Het is fijn als je een avatar oploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.

.
Alle reacties Link kopieren
Als je stevig in je schoenen staat bezwijk je dan überhaupt voor de charmes van een andere (gebonden) man? Tenzij je single bent en hem dan neemt als sv, lijkt me van niet?
Elk einde is een nieuw begin
Alle reacties Link kopieren
Ik breek even in. Volg dit topic zo af en toe omdat ik al een lange tijd een minnaar heb, als ik dat zou mag zeggen. Ik ben single maar hij heeft een open relatie. Soms botsen we enorm met elkaar. Maar dat is voornamelijk buiten de momenten dat we elkaar (kunnen) zien. Ook al is zijn relatie open dan nog zijn onze agenda's niet altijd matchend maar ook niet altijd "mag" hij.



Ik merk dat ik er totaal geen moeite mee heb hem niet echt echt te kennen. Natuurlijk praten we ook veel met elkaar, maar ik zie hem vaak in mijn omgeving. Toch denk ik dat er een soort van band gevoel is ontstaan voor elkaar. Want het lijkt alsof onze seks steeds heftiger en intenser wordt. Elke keer weer denk ik: beter dan dit kan het niet worden en dan is het toch de keer erna nog beter Lijk ook wel verslaafd aan die man hihi.



Helaas weet ik dat er ook een moment komt dat ik van mijn bubbel af val. En daar wil ik nog even niet aan denken. Ben heel benieuwd naar de personen die een minnaar of minnares hebben hoe zoiets voor hun is? Zit je dan ook nog in de bubbel of flow van "de ander", of ben je direct weer geland zodra je thuis komt bij je partner?
Ik probeer wel snel te landen (de kinderen helpen daar vaak ook wel bij) maar het lukt niet altijd. Als het niet lukt, gun ik me een dagje napret en dan ga ik afleiding zoeken.
Alle reacties Link kopieren
De dag erna voel ik me meestal verdrietig en alleen en wil ik graag bij hem zijn. Dat zakt tegen de avond weer af en dan voel ik me weer oke.



Heel herkenbaar suziequatro dat gevoel dat alles elke keer beter en intenser wordt. Dat heb ik nog steeds na anderhalf jaar. Het wordt elke keer nog beter! Komt ook omdat de band natuurlijk sterker word en je elkaar ook beter leert kennen op elk gebied.
Listen To Your Heart
Ik gun mezelf 2 dagen. Ik functioneer dan prima voor de buitenwereld, maar op de stille momenten ben ik met mijn hoofd ergens anders. Daarna moet het klaar zijn en gaat de knop om. En dat lukt ook prima. Het gewone leven gaat gewoon door immers.
Alle reacties Link kopieren
Na de date vaak moeite met los laten,keiharde werkelijkheid dat je beide weer naar t thuisfront 'moet' en dat je elkaar mist. Ik herken dat dus wel van jou Starsie.
Alle reacties Link kopieren
Ik zeg ook altijd de dag na de date dat we maar beter kunnen stoppen omdat ik me zo rot voel.

Maar dan is het avond en dan heb ik er al weer spijt van dat ik dat gezegd heb..
Listen To Your Heart
Alle reacties Link kopieren
quote:Lookolook schreef op 21 oktober 2015 @ 19:39:

Ik gun mezelf 2 dagen. Ik functioneer dan prima voor de buitenwereld, maar op de stille momenten ben ik met mijn hoofd ergens anders. Daarna moet het klaar zijn en gaat de knop om. En dat lukt ook prima. Het gewone leven gaat gewoon door immers.Ik herken zoveel van jullie in mij,misschien kunnen we die knop van jou wel even lenen Look.Blijkbaar heb ik na al die jaren(natuurlijk heb ik deels er ook aan mee gewerkt)met een gestoord iemand temaken gehad.En ondanks alles,lukt het mij niet,ook al gaat alles gewoon door,hem uit mijn hoofd tekrijgen,begin aan mij zelf al tetwijfelen.
Alle reacties Link kopieren
Hi allen, na lange periode van meelezen nu toch de stoute schoenen aangetrokken door hier - na wikken en wegen - ook te posten. Ik herken dingen in voorgaande berichten, andere dingen ook helemaal niet.



Sinds een half jaar heb ik een affaire met een collega, ik vrijgezel, hij getrouwd met 3 kids. Ik 30, hij 50. Wat begon met een stoute actie die in eerste instantie om sex draaide, is uitgemond in een 'relatie' waarbij van beide kanten zeer verliefde gevoelens spelen. Dermate verliefde gevoelens dat hij vrouw en kinderen wil (gaat?) verlaten. Hoewel ik dit voor met name zijn kids (maar ook voor zijn vrouw) verschrikkelijk vind en hier met momenten ook echt last van heb, weet ik zeker dat ik met hem verder wil.

We zien elkaar elke dag op het werk, maar praktisch ook elke (werk)dag bij mij thuis. In het weekend zien we elkaar daar waar kan, maar dit is minimaal. We hebben dan overigens wel veel contact via de app.

Ik had nooit gedacht dat ik een zo een situatie terecht zou komen, hetgeen jullie ongetwijfeld zullen herkennen.

Vreet (soms ook negatieve) energie, deze situatie. Tegelijkertijd heb ik nooit eerder zo iets moois meegemaakt als dit. Zou het fijn vinden om met jullie mee te lezen en schrijven!
Alle reacties Link kopieren
Amelie, jij bent degene die vrijgezel is en kan gaan en staan waar jij wilt, dat hij zijn vrouw en kinderen wil gaan verlaten voor jou is zijn keuze. Het is inderdaad niet niks! Merken jullie collega's niks?
Alle reacties Link kopieren
Duurt bij mij, afhankelijk van hoe lang we samen zijn, een dag ongeveer voor ik weer een beetje geland ben. Na langere tijd samen duurt het wel een aantal dagen, mis hem dan zo. Die uitknop hoop ik te vinden zeer binnenkort., vanaf nieuwe jaar zie we elkaar aanzienlijk minder. Helaas, maar wel goed om met bijde benen op de grond te kunnen staan.



Hoi Amelie. Heeft je minnaar daadwerkelijk plannen om weg te gaan thuis? Of noemt hij het zo nu en dan?

Wil je zelf een gezin met hem?
Alle reacties Link kopieren
1 collega heeft zeer haar vermoedens, forbiddenlove, dat heeft ze uitgesproken naar een andere collega die er als als enige binnen de werkkring van weet. Zij heeft dit ontkend, maar de vermoedens zijn hiermee niet weggenomen. Lastig is dat ik onder mijn collega's veel vriendinnen heb en vind het klote tegen hen te moeten liegen. Realiseer me tegelijkertijd dat het voor nu niet anders is, teveel risico om het tegen meer mensen te zeggen. We werken in het onderwijs, zijn oudste dochter zit bij ons op school. Zou het voor haar verschrikkelijk vinden wanneer ze het via via te horen kreeg. Tegelijkertijd is het een wonder dat het al een half jaar 'goed' gaat zonder dat het uitkomt gezien de frequentie waarmee we elkaar zien en de overlap van elkaars (sociale en professionele) leven. Ik weet dat het zijn keuze is, maar toch knaagt mijn geweten. Ben zelf kind van gescheiden ouders waarvan vader een relatie met iemand ander had, en zou dat niemand aan willen doen. En toch gebeurt het.



Minnaar heeft wel echt de plannen, HoesjeBoesje, al geeft dat mij natuurlijk geen enkele garantie. Ik wil hem hierin vertrouwen, maar durf dat tegelijkertijd niet volledig. We hebben het hier trouwens geregeld over, en hij kent mijn onzekerheid hieromtrent. Een maand geleden kwam het tot een clash omdat ik de onzekerheid bijna niet meer kon handelen, maar hij gaf aan nog niet klaar te zijn voor de stap. Financieel moeten er nog zaken geregeld worden, maar zeker zijn kinderen maken dat hij het nog niet kan/durft/doet. Nu weet een ieder weldenkend mens dat hiervoor nooit het juiste moment zal aanbreken, hetgeen me nog onzekerder maakt. Ik geloof hem wanneer hij zegt dat hij dit gaat doen (lees: ik geloof dat hij hier zelf van overtuigd is), maar denk dat hij zijn 'pussyness' hierin onderschat. Januari gaat de maand worden zegt hij..

Een gezin met hem zit er niet in, hij heeft vanaf het begin van onze potentiële toekomstplannen aangegeven dat hij niet nog meer kinderen wil. Niet eenvoudig, maar ik maak hierin - voor zover ik daar nu toe in staat ben - een weloverwogen keuze.



Hoewel er bij ons nooit langer dan een aantal dagen tussenzit, herken ik volledig het gevoel van een zeer hart wanneer we niet samen zijn. Kan ook intens jaloers zijn op zijn vrouw, al weet ik dat dat de omgekeerde wereld is....
Alle reacties Link kopieren
Jeetje Amelie,ik hoop voor zijn dochter en de andere kinderen,inderdaad dat ze het eerst van hem tehoren krijgen,als v iemand anders.Ik merk anders bij mijn kinderen dat op school,gauw iets teronde gaat.Als alles doorgaat dan krijgen ze het toch al moeilijk.
anoniem_94895 wijzigde dit bericht op 21-10-2015 22:25
Reden: hjjhjhjhjh
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik ben benieuwd, al heb ik altijd twijfels bij dit soort verhalen. Waarom is januari wel goed? Feestdagen?
Alle reacties Link kopieren
Is ook niet niks om een een gezin op te geven, en wanneer is daar een juist moment voor? Minnaar en ik hebben hier ook regelmatig gesprekken over, beide kinderen, getrouwd en stapelgek op elkaar. Ook moeilijk voor jou om geen gezin te kunnen stichten, je word dat dan wel ontnomen.

Lastige situatie zit je in qua je werk en ook zijn dochter nog op school daar pfff!
Alle reacties Link kopieren
*kuch* smoezenlijst *kuch*



Fruitschaaltje, het wordt niet zo gewaardeerd als er zulke persoonlijke details gequote worden. Mocht Amelie ooit haar postings willen wijzigen/wissen, dan kan dat niet in jouw quote. Wil je die weghalen?
Alle reacties Link kopieren
Dacht ik ook theemok...
Alle reacties Link kopieren
Amélie, wat zijn de plannen voor straks?
Nou ja.. dat dus..
Alle reacties Link kopieren
Ik ook Fruitschaaltje, believe me...



Die twijfel heb ik dus ook HoesjeBoesje. Hij geeft januari aan ivm verjaardag dochter in december en idd de feestdagen. En de tijd die hij nodig heeft om financieel wat zaken te regelen. Heb hem al vaak geconfronteerd met het feit dat het goede moment niet bestaat voor dit soort gebeurtenissen, maar kan en wil hem niet dwingen. Heb hem overigens wel gezegd dat de rek er voor mij een eind uit is, en als hij in januari aangeeft nog niet klaar te zijn, ben ik voornemens om de stekker eruit te trekken...hoe onwijs moeilijk ook.

Gisteren verraste hij me overigens wel toen hij zei dat hij een verblijfplaats gevonden heeft voor op het moment dat het gesprek der gesprekken thuis gevoerd is en daar dus weg zal gaan. In die zin is hij er dus meer in concrete zin mee bezig dan ooit tevoren.

De hele afwikkeling gaat - als dit er van komt - overigens ook nog wel een dingetje worden. Hij heeft het plan aan te geven te willen scheiden omdat de liefde tussen hem en zijn vrouw over is, hetgeen overigens ook wel echt het geval is. Ook zij heeft al meerdere keren uitgesproken dat ze zich afvraagt wat ze eigenlijk nog samen doen. De (financiële) zekerheid en de kids maken denk ik dat ze liever een slecht huwelijk verkiest boven een scheiding. Voordat hij en ik dus echt samen zullen zijn, zijn we met gemak weer een aantal maanden verder.
Alle reacties Link kopieren
Ben ik me zeer bewust van Theemok, vandaar ook dat deze situatie erg aan me vreet en lastig vol te houden is. Herken pijnlijk veel dingen als ik die smoezenlijst lees en realiseer me erg goed dat ik mijn gevoelens behoorlijk in de waagschaal leg. Vandaar ook dat ik na januari zal kiezen voor mijn eigen zekerheid wanneer hij geen actie heeft ondernomen.
Alle reacties Link kopieren
Wel goed om voor jezelf een grens/datum te stellen. Hou je ons op de hoogte?

En ja, een verblijfplaats voor na het vertellen klinkt hoopgevend voor je.
Alle reacties Link kopieren
Bloosje, plannen zijn dat hij na zijn scheiding een aantal maanden alleen zal blijven en dat ik daarna pas in de picture kom. Vrees alleen met grote vreze dat een aantal mensen 1 en 1 bij elkaar gaan optellen wanneer hij daadwerkelijk gaat scheiden, dus de vraag is in hoeverre dat verhaal gaat standhouden. Tegelijkertijd wil en durf ik daar nog niet teveel over nadenken, eerst maar eens zien dat dit daadwerkelijk gaat gebeuren.. Las dat jij ook met minnaar verder bent gegaan. Kun/wil je iets zeggen over hoe jullie dit hebben aangepakt en hoe dit gegaan is?
Alle reacties Link kopieren
Lastig.. onzeker.. Mijn minnaar ging weg voor de verjaardag van z'n kind, vlak voor de feestdagen. Zonder dat ik het wist.. Heeft een jaar geduurd voordat we écht voor een relatie gingen, twee en een half jaar daarna gaan samen wonen..
Nou ja.. dat dus..
Alle reacties Link kopieren
Moet er wel bij zeggen dat wij niet heel lang geminnaard hebben. Ik wilde helemaal niet dichtbij komen, lust.. en verder niks. Dat lukte niet, konden beter praten dan sexen (bij wijze van) en toen wist ik dat ik voor mezelf een besluit thuis moest nemen. Toen ik daarbij ontdekte dat mijn toenmalige man ook iemand ontmoet had hebben we besloten onze relatie te stoppen. Minnaar zat toen helemaal niet in m'n hoofd, heb de tijd genomen om mezelf te herpakken. Minnaar volgde.. De rest staat hierboven.
Nou ja.. dat dus..
Alle reacties Link kopieren
Oef Amelie dat is nogal wat. Denk ook niet dat zowel jij als hij dit van te voren verwacht hadden. En zijn gezin opgeven doet hij niet zomaar. Spannend de situatie nu dat collega's of andere misschien iets oppikken. Echter heb ik de ervaring dat mensen het vaak niet zien omdat ze er niet aan denken. Iemand is getrouwd en ook nog eens wat ouder dan jou.



Fijn jullie reacties te lezen hier over het landen. In mijn geval is het wel zo dat ik single ben. En dus eigenlijk geen daadwerkelijke reden heb om te moeten landen. Dat moment komt uiteraard weer. Maar het lijkt me voor iemand die een relatie heeft en een minnaar of minnares juist lastiger in twee werelden te zitten. Denk je dan nog even een poosje aan hem of haar wanneer je weer naast je partner zit? Of hoe moet ik dat zien?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven