Seks
alle pijlers
Seks zonder verdoving
maandag 6 april 2015 om 21:14
Gezien de grote hoeveelheid onwaarschijnlijke vragen die ik voorbij zie komen en de oplopende temperatuur buiten kan ik niet anders dan tot de conclusie komen dat ik zelf hier op seks ook wel met de billen bloot kan:
Heb het in topics elders al wel eens gehad over de ietwat (understatement) miserabele eerste helft van mijn leven. Als gevolg van geweld en misbruik in mijn verleden heb ik moeite met seks. Dat klinkt raar voor iemand die zo open over seks praat als ik en zo voelt het ook. Ik kan heel erg van seks genieten. Soloseks vind ik heerlijk, zolang ik mezelf maar niet bezig zie. Kan me dan helemaal ontspannen en heel vaak klaarkomen. Verder geniet ik enorm van seks wanneer ik één of twee wijntjes heb gedronken. Dan kan ik me helemaal laten gaan. Ook wanneer er sprake is van een extreme vorm van spanning, zoals mijn ontdekkingsreis in het BDSM-achtige. Het kan allemaal en ik kan er enorm van genieten.
Door mijn verleden heb ik mannen altijd op een afstand gehouden. Heb (on)bewust altijd gezocht naar situaties waarin iemand niet dichtbij komt. Iets waarvan ik me nu bewust ben dat ik dat niet kan blijven doen omdat ik mezelf daarmee heel veel ontzeg. Ik wil dat heel graag veranderen. Maar ik vind dat zó moeilijk. Ik denk/weet dat ik met de juiste persoon wel over die drempel durf te stappen. Maar de gedachte eraan vind ik echt heel eng.
Ik heb heel veel moeite met aanraking op momenten waarop ik me kwetsbaar voel. Dat is wanneer ik verdriet of pijn heb (anders dan pijn die ik fijn vind in een spel) maar ook 'gewoon zo'. Het lijkt me zo heerlijk om te kunnen genieten van bijvoorbeeld een massage. Maar dat kan ik dus al niet. Laat staan dat ik seks heb wanneer mijn gevoel zonder verdoving helemaal open staat...
Wanneer mijn brein meer prikkels ervaart dan het aankan dreigt het te dissociëren. Dat kan gebeuren in een spel met een heftige pijnprikkel bijvoorbeeld. In zo'n geval ervaar ik dat als iets fijns. Maar in het geval van seks hebben wanneer er andere gevoelens meespelen is dat niet iets dat ik zou willen. Dan zou ik juist willen leren erbij te blijven. Ik wil me niet afsluiten voor gevoelens die fijn horen te zijn. Ik wil daar ook van leren genieten. Maar ik vraag me echt oprecht af hoe dat dan moet. Ik ervaar iemand aankijken terwijl ik genomen word als ik op mijn rug lig alleen al als iets enorm heftigs.
Harde ruwe sex vind ik heerlijk en niet moeilijk. Daarbij stap ik veel makkelijker over een drempel heen. Om van zachte aanrakingen te genieten moet je je heel anders openstellen. En het is dat waar ik zo veel moeite mee heb. Zeker wanneer er sprake is van andere gevoelens dan lust. Dat is volstrekt onbekend terrein voor me. Ik ken dat niet.
Heb het in topics elders al wel eens gehad over de ietwat (understatement) miserabele eerste helft van mijn leven. Als gevolg van geweld en misbruik in mijn verleden heb ik moeite met seks. Dat klinkt raar voor iemand die zo open over seks praat als ik en zo voelt het ook. Ik kan heel erg van seks genieten. Soloseks vind ik heerlijk, zolang ik mezelf maar niet bezig zie. Kan me dan helemaal ontspannen en heel vaak klaarkomen. Verder geniet ik enorm van seks wanneer ik één of twee wijntjes heb gedronken. Dan kan ik me helemaal laten gaan. Ook wanneer er sprake is van een extreme vorm van spanning, zoals mijn ontdekkingsreis in het BDSM-achtige. Het kan allemaal en ik kan er enorm van genieten.
Door mijn verleden heb ik mannen altijd op een afstand gehouden. Heb (on)bewust altijd gezocht naar situaties waarin iemand niet dichtbij komt. Iets waarvan ik me nu bewust ben dat ik dat niet kan blijven doen omdat ik mezelf daarmee heel veel ontzeg. Ik wil dat heel graag veranderen. Maar ik vind dat zó moeilijk. Ik denk/weet dat ik met de juiste persoon wel over die drempel durf te stappen. Maar de gedachte eraan vind ik echt heel eng.
Ik heb heel veel moeite met aanraking op momenten waarop ik me kwetsbaar voel. Dat is wanneer ik verdriet of pijn heb (anders dan pijn die ik fijn vind in een spel) maar ook 'gewoon zo'. Het lijkt me zo heerlijk om te kunnen genieten van bijvoorbeeld een massage. Maar dat kan ik dus al niet. Laat staan dat ik seks heb wanneer mijn gevoel zonder verdoving helemaal open staat...
Wanneer mijn brein meer prikkels ervaart dan het aankan dreigt het te dissociëren. Dat kan gebeuren in een spel met een heftige pijnprikkel bijvoorbeeld. In zo'n geval ervaar ik dat als iets fijns. Maar in het geval van seks hebben wanneer er andere gevoelens meespelen is dat niet iets dat ik zou willen. Dan zou ik juist willen leren erbij te blijven. Ik wil me niet afsluiten voor gevoelens die fijn horen te zijn. Ik wil daar ook van leren genieten. Maar ik vraag me echt oprecht af hoe dat dan moet. Ik ervaar iemand aankijken terwijl ik genomen word als ik op mijn rug lig alleen al als iets enorm heftigs.
Harde ruwe sex vind ik heerlijk en niet moeilijk. Daarbij stap ik veel makkelijker over een drempel heen. Om van zachte aanrakingen te genieten moet je je heel anders openstellen. En het is dat waar ik zo veel moeite mee heb. Zeker wanneer er sprake is van andere gevoelens dan lust. Dat is volstrekt onbekend terrein voor me. Ik ken dat niet.
maandag 6 april 2015 om 21:38
Je verhaal doet me denken aan een aflevering van "beter in bed" tig jaar geleden. Het stel in kwestie liep de hele dag bloot rond, kleedden zich alleen maar aan als ze seks hadden, dwz, hij snoerde haar in met korset, zij trok haar overknees aan en ze haalden alle denkbare speeltjes tevoorschijn. Zij was compleet verveeld.
Toen ze -tijdens therapiesessie 1- tegenover elkaar moesten zitten en elkaar moesten aankijken terwijl hun vingertoppen elkaar raakten raakte ze compleet in paniek. Ze kon wel met seks, niet met intimiteit.
Jammer, seks met intimiteit is mooi en prachtig en intens. Tot tranen aan toe.
Om ook hierin bij je gevoel te kunnen heb je imo nog wel wat opruimwerk nodig. Ik lees (zowel op minnaar als op bdsm) dat je daar druk mee bezig bent. (ik wil de namen van de topics wel weghalen als je dat liever hebt) maar je moet niet raar opkijken als het nog wel een poosje duurt voor je issues in zoverre zijn verwerkt dat je dit kan. Een inkijkje geven in je ziel kan heel erg eng zijn. En misschien wil je het diep in je hart wel helemaal niet.
Toen ze -tijdens therapiesessie 1- tegenover elkaar moesten zitten en elkaar moesten aankijken terwijl hun vingertoppen elkaar raakten raakte ze compleet in paniek. Ze kon wel met seks, niet met intimiteit.
Jammer, seks met intimiteit is mooi en prachtig en intens. Tot tranen aan toe.
Om ook hierin bij je gevoel te kunnen heb je imo nog wel wat opruimwerk nodig. Ik lees (zowel op minnaar als op bdsm) dat je daar druk mee bezig bent. (ik wil de namen van de topics wel weghalen als je dat liever hebt) maar je moet niet raar opkijken als het nog wel een poosje duurt voor je issues in zoverre zijn verwerkt dat je dit kan. Een inkijkje geven in je ziel kan heel erg eng zijn. En misschien wil je het diep in je hart wel helemaal niet.
.
maandag 6 april 2015 om 22:21
Daar ben ik me dus heel diep van bewust, dat ik er wat dat betreft nog lang niet ben. Dat kan ook helemaal niet want ik heb het nooit meegemaakt. Maar ik wil het wel. Dat is een ding wat zeker is. Ik weiger de rest van mijn leven dat slachtoffer te zijn. Ik las een stuk over seks na misbruik en dat je, wanneer je het niet verwerkt, de rest van je leven de dader met je meedraagt. Dat weiger ik. Dat gun ik hen niet. Tot hier en níet verder.
Ken mezelf goed genoeg om te weten dat ik het kan. Ik laat me niet leiden door mijn angsten. Ik ga er veel liever gewoon dwars doorheen. Maar dat wil niet zeggen dat ik het niet eng vind, want dat is het wel. Heel eng. Ben soms zo bang dat het nooit goed gaat komen. Gewoon omdat ik niet anders ken. Maar ik weet dat het bestaat. Ik weet dat er mensen bestaan die het wel waard zijn om genoeg vertrouwen in te hebben om mezelf te geven. Helemaal, voorbij alle angsten en pijn die daarbij horen.
Ik wil dat ook. Ik wil mezelf dat niet blijven ontzeggen. Ik heb daar ook recht op. Ik ben dat ook waard. Net als ieder ander.
Ken mezelf goed genoeg om te weten dat ik het kan. Ik laat me niet leiden door mijn angsten. Ik ga er veel liever gewoon dwars doorheen. Maar dat wil niet zeggen dat ik het niet eng vind, want dat is het wel. Heel eng. Ben soms zo bang dat het nooit goed gaat komen. Gewoon omdat ik niet anders ken. Maar ik weet dat het bestaat. Ik weet dat er mensen bestaan die het wel waard zijn om genoeg vertrouwen in te hebben om mezelf te geven. Helemaal, voorbij alle angsten en pijn die daarbij horen.
Ik wil dat ook. Ik wil mezelf dat niet blijven ontzeggen. Ik heb daar ook recht op. Ik ben dat ook waard. Net als ieder ander.
maandag 6 april 2015 om 23:03
Helemaal verwerken en opruimen lijkt me best een lastig ding want wanneer ben je daarmee klaar? Welke criteria horen daarbij? Ik denk niet meer dagelijks aan "mijn" dader maar soms gebeurt er iets waardoor ik er niet meer omheen kan met alle narigheid die daarbij hoort. Ik draag hem niet mee in mijn dagelijks leven maar volledig verwerkt? Mwoah, geen idee.
Ik denk dat enerzijds puinruimen en anderzijds opbouwen naast elkaar kan bestaan, voorwaarde is wel (denk ik) dat je een partner hebt die je vertrouwd en waar je je veilig bij voelt. Volgens mij kan je prima onder begeleiding van een seksuoloog of een beetje pientere psych in je ziel laten kijken, jezelf bloot geven, gevoelens toelaten. Daar zijn "gewoon" oefeningen voor. Het lastige voor jou is dat je het helemaal niet kent, je hebt het nooit ervaren en je kunt dus niet teruggrijpen naar iets dat je al hebt gevoeld. Dat is wel dieptriest eigenlijk als ik er diep over nadenk. Ik hoop echt voor jou dat je binnen niet al te lange tijd verdovingsloze seks mag ervaren!
Ik denk dat enerzijds puinruimen en anderzijds opbouwen naast elkaar kan bestaan, voorwaarde is wel (denk ik) dat je een partner hebt die je vertrouwd en waar je je veilig bij voelt. Volgens mij kan je prima onder begeleiding van een seksuoloog of een beetje pientere psych in je ziel laten kijken, jezelf bloot geven, gevoelens toelaten. Daar zijn "gewoon" oefeningen voor. Het lastige voor jou is dat je het helemaal niet kent, je hebt het nooit ervaren en je kunt dus niet teruggrijpen naar iets dat je al hebt gevoeld. Dat is wel dieptriest eigenlijk als ik er diep over nadenk. Ik hoop echt voor jou dat je binnen niet al te lange tijd verdovingsloze seks mag ervaren!
.
maandag 6 april 2015 om 23:41
Daar ben je inderdaad nooit klaar mee. Er zullen nog genoeg situaties zijn waarin je het opnieuw tegenkomt.
Al denk ik wel dat dit stuk voor mij in elk geval het meest heftige is. Omdat ik het niet ken. Liefde ervaren voelt voor mij even onwerkelijk als de wetenschap dat het heelal oneindig groot is. Je wéét dat het zo is, dat het bestaat, maar je kunt er gewoon niet bij omdat alles binnen onze realiteit eindig is. Dat is, letterlijk, zoals ik het ervaar.
Je daar aan overgeven is heel eng wanneer je niets hebt om op terug te grijpen. En heel triest. Dat ook. Liefde is een basis waar iedereen recht op heeft. Ik vind het verschrikkelijk dat me dat is ontzegd en ik heb er alles voor over om het alsnog te krijgen. Ik kan niet anders. Oprechte liefde ervaren en delen is een behoefte, een levensdoel.
Al denk ik wel dat dit stuk voor mij in elk geval het meest heftige is. Omdat ik het niet ken. Liefde ervaren voelt voor mij even onwerkelijk als de wetenschap dat het heelal oneindig groot is. Je wéét dat het zo is, dat het bestaat, maar je kunt er gewoon niet bij omdat alles binnen onze realiteit eindig is. Dat is, letterlijk, zoals ik het ervaar.
Je daar aan overgeven is heel eng wanneer je niets hebt om op terug te grijpen. En heel triest. Dat ook. Liefde is een basis waar iedereen recht op heeft. Ik vind het verschrikkelijk dat me dat is ontzegd en ik heb er alles voor over om het alsnog te krijgen. Ik kan niet anders. Oprechte liefde ervaren en delen is een behoefte, een levensdoel.
dinsdag 7 april 2015 om 00:52
Ik dacht dat dit topic over iets heeeeel anders zou gaan. Verkeerd gedacht.
Ik lees wel eens wat van je in het minnaar-topic en had dit niet achter je gezocht. Klinkt heftig wat je hebt mee moeten maken. Verder niet herkenbaar, ik heb om een heel andere reden moeite met seks.
Heb je therapie (gehad)? Het lijkt me dat je daar veel aan zou kunnen hebben. Verder helaas geen tips, sorry, maar een sterkte namens mij!
Ik lees wel eens wat van je in het minnaar-topic en had dit niet achter je gezocht. Klinkt heftig wat je hebt mee moeten maken. Verder niet herkenbaar, ik heb om een heel andere reden moeite met seks.
Heb je therapie (gehad)? Het lijkt me dat je daar veel aan zou kunnen hebben. Verder helaas geen tips, sorry, maar een sterkte namens mij!
dinsdag 7 april 2015 om 06:26
Tja, ik denk dat een andere topictitel je meer reacties had opgeleverd. Want het is wel een interessant onderwerp.
Ik ben niet bekend met je minnaartopicposts maar denk zomaar dat je je eigen 'recht' op liefde misschien een beetje te belangrijk vindt? En geen rekening houdt met anderen?
Overigens: bestaat er zoiets als 'recht' op liefde? Weet ik niet. Helaas gaan er veel mensen (ook kinderen) door het leven zonder.
Ik ben niet bekend met je minnaartopicposts maar denk zomaar dat je je eigen 'recht' op liefde misschien een beetje te belangrijk vindt? En geen rekening houdt met anderen?
Overigens: bestaat er zoiets als 'recht' op liefde? Weet ik niet. Helaas gaan er veel mensen (ook kinderen) door het leven zonder.
F.U.
dinsdag 7 april 2015 om 08:11
Ik denk goed te begrijpen waarover je schrijft.
Het dissocieren is iets heel lastigs. Ik denk dat het dissocieren in jouw geval op dezelfde manier kan worden aangepakt als dissocieren in elke situatie. Door handvaten te leren die je stap voor stap helpen op deze weg van dissocieren naar aanwezigheid en bereidbaarheid om aanwezig te zijn.
Ik denk dat meditatie jou zou kunnen helpen. Met meditatie ga je zorgen voor een vastere verbinding met jezelf en een stevige ondergrond. Je leert 'erbij' te blijven als je gestoord of getriggerd wordt door iets.
Ook ben je tijdens meditatie op een geankerde manier in jezelf en ook best intiem. Als je tijdens meditatie dissocieert kun je jezelf er weer bij halen. Als je deze 'mind' spieren veel gaat trainen zul je ongetwijfeld ook tijdens seks en intimiteit verandering gaan voelen want jouw kern wordt steviger.
Wat je ook zou kunnen helpen is ademhalingsoefeningen. Veranderende ademhaling is direkt gekoppeld aan stress, angst en als je meer bewustzijn gaat brengen in jouw ademhaling kan dat ook wellicht ook heel veel voor je gaan doen.
Het dissocieren is iets heel lastigs. Ik denk dat het dissocieren in jouw geval op dezelfde manier kan worden aangepakt als dissocieren in elke situatie. Door handvaten te leren die je stap voor stap helpen op deze weg van dissocieren naar aanwezigheid en bereidbaarheid om aanwezig te zijn.
Ik denk dat meditatie jou zou kunnen helpen. Met meditatie ga je zorgen voor een vastere verbinding met jezelf en een stevige ondergrond. Je leert 'erbij' te blijven als je gestoord of getriggerd wordt door iets.
Ook ben je tijdens meditatie op een geankerde manier in jezelf en ook best intiem. Als je tijdens meditatie dissocieert kun je jezelf er weer bij halen. Als je deze 'mind' spieren veel gaat trainen zul je ongetwijfeld ook tijdens seks en intimiteit verandering gaan voelen want jouw kern wordt steviger.
Wat je ook zou kunnen helpen is ademhalingsoefeningen. Veranderende ademhaling is direkt gekoppeld aan stress, angst en als je meer bewustzijn gaat brengen in jouw ademhaling kan dat ook wellicht ook heel veel voor je gaan doen.
dinsdag 7 april 2015 om 09:00
Bedankt voor de reacties.
Ben onder behandeling bij een psychotraumacentrum. De gesprekken die ik daar heb helpen me wel. Het is meer een soort vinger aan de pols contact naast de medicatie die ik gebruik. Dit is, naast schrijven, voor mij voldoende om grip te hebben op mijn verleden. Dat lukt heel aardig. Het stukje seks en intimiteit is alleen nooit op deze manier aan de orde geweest. En dat is het nog steeds niet. In principe loop ik op de boel vooruit want ik heb het nog niet meegemaakt. Ik weet nog niet waar ik tegenaan ga lopen. Ik loop vooral tegen mijn angsten aan nu. Ik vind het eng en omdat mijn verlangen ernaar steeds groter word houdt het me best aardig bezig.
Ik maak wel gebruik van mindfulness. In het dagelijks leven helpt het me door flashbacks en andere nare gevoelens heen omdat je heel bewust focust. Meditatie heb ik nooit gedaan. Ook omdat ze het afraden voor mensen met een psychotische kwetsbaarheid. Misschien zou ik het 's moeten proberen maar ik ben daar liever voorzichtig mee.
Ik heb recht op liefde, respect en vertrouwen. Net als ieder ander. Liefde ervaren is een recht. Maar dat is voorrang krijgen in het verkeer in bepaalde situaties ook en je moet toch nog maar afwachten of je het krijgt. Het is geen vanzelfsprekendheid helaas en ook niet iets dat je kunt afdwingen. Dat er kinderen zonder de liefde opgroeien waar ze recht op hebben weet ik helaas uit eigen ervaring. Maar dat ik het niet heb gehad betekent niet dat ik er geen recht op heb.
Maar daarmee bedoel ik niet dat ik op zoek ben naar iemand die mijn geluk voor me in moet vullen. Daar ben ik zelf verantwoordelijk voor. En ik kan me heel goed voorstellen dat je me op het moment leest als iemand die geen rekening houdt met anderen. Feit is dat ik dat wel doe. Te veel zelfs. Ik heb de neiging mezelf weg te cijferen voor anderen en hun behoeften voor de mijne aan te nemen. Vooral op dit gebied. Maar nu ik met het stuk verwerken bezig ben zit ik heel vol van mezelf en mijn eigen ervaringen. Ik merk dat ik zo in het heetst van de strijd wel 's voorbij wil gaan aan een ander.
Ben onder behandeling bij een psychotraumacentrum. De gesprekken die ik daar heb helpen me wel. Het is meer een soort vinger aan de pols contact naast de medicatie die ik gebruik. Dit is, naast schrijven, voor mij voldoende om grip te hebben op mijn verleden. Dat lukt heel aardig. Het stukje seks en intimiteit is alleen nooit op deze manier aan de orde geweest. En dat is het nog steeds niet. In principe loop ik op de boel vooruit want ik heb het nog niet meegemaakt. Ik weet nog niet waar ik tegenaan ga lopen. Ik loop vooral tegen mijn angsten aan nu. Ik vind het eng en omdat mijn verlangen ernaar steeds groter word houdt het me best aardig bezig.
Ik maak wel gebruik van mindfulness. In het dagelijks leven helpt het me door flashbacks en andere nare gevoelens heen omdat je heel bewust focust. Meditatie heb ik nooit gedaan. Ook omdat ze het afraden voor mensen met een psychotische kwetsbaarheid. Misschien zou ik het 's moeten proberen maar ik ben daar liever voorzichtig mee.
Ik heb recht op liefde, respect en vertrouwen. Net als ieder ander. Liefde ervaren is een recht. Maar dat is voorrang krijgen in het verkeer in bepaalde situaties ook en je moet toch nog maar afwachten of je het krijgt. Het is geen vanzelfsprekendheid helaas en ook niet iets dat je kunt afdwingen. Dat er kinderen zonder de liefde opgroeien waar ze recht op hebben weet ik helaas uit eigen ervaring. Maar dat ik het niet heb gehad betekent niet dat ik er geen recht op heb.
Maar daarmee bedoel ik niet dat ik op zoek ben naar iemand die mijn geluk voor me in moet vullen. Daar ben ik zelf verantwoordelijk voor. En ik kan me heel goed voorstellen dat je me op het moment leest als iemand die geen rekening houdt met anderen. Feit is dat ik dat wel doe. Te veel zelfs. Ik heb de neiging mezelf weg te cijferen voor anderen en hun behoeften voor de mijne aan te nemen. Vooral op dit gebied. Maar nu ik met het stuk verwerken bezig ben zit ik heel vol van mezelf en mijn eigen ervaringen. Ik merk dat ik zo in het heetst van de strijd wel 's voorbij wil gaan aan een ander.
dinsdag 7 april 2015 om 10:52
quote:Ik heb recht op liefde, respect en vertrouwen. Net als ieder ander. Liefde ervaren is een recht. Maar dat is voorrang krijgen in het verkeer in bepaalde situaties ook en je moet toch nog maar afwachten of je het krijgt.Huh? Liefdeloosheid moet je niet ondergaan; dan moet je weggaan, of je jaagt die ander weg.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 7 april 2015 om 10:53
Kan me voorstellen dat die link logischer is. Voor mij geldt dat ik pijn wel fijn kan vinden in combinatie met sex.
Maar ik zou zo graag leren genieten van 'normale' sex. Met intimiteit bedoel ik dus. Openstaan voor zulke gevoelens in plaats van me ervoor afsluiten. Ik weet dat ik kan genieten van dat zachte maar het lukt me niet zomaar me ervoor open te stellen. Mijn lijf ontspant zich zo moeilijk op zulke momenten. Er is een drempel die ik over moet.
Maar ik zou zo graag leren genieten van 'normale' sex. Met intimiteit bedoel ik dus. Openstaan voor zulke gevoelens in plaats van me ervoor afsluiten. Ik weet dat ik kan genieten van dat zachte maar het lukt me niet zomaar me ervoor open te stellen. Mijn lijf ontspant zich zo moeilijk op zulke momenten. Er is een drempel die ik over moet.
dinsdag 7 april 2015 om 10:55
quote:retrostar schreef op 07 april 2015 @ 10:52:
[...]
Huh? Liefdeloosheid moet je niet ondergaan; dan moet je weggaan, of je jaagt die ander weg.Zal vast raar klinken maar je jaagt mensen die je geven wat je altijd hebt gehad niet weg. Sterker nog, je trekt ze aan. Dat is een heel lastig te doorbreken patroon.
[...]
Huh? Liefdeloosheid moet je niet ondergaan; dan moet je weggaan, of je jaagt die ander weg.Zal vast raar klinken maar je jaagt mensen die je geven wat je altijd hebt gehad niet weg. Sterker nog, je trekt ze aan. Dat is een heel lastig te doorbreken patroon.
dinsdag 7 april 2015 om 11:27
dinsdag 7 april 2015 om 11:42
Ik verwarde wat zij me gaven met liefde. Heb ook mooie momenten meegemaakt in mijn leven en ook met de mensen die me zo hebben behandeld. Ik zie die mensen niet als verachtelijk. Ze waren zelf niet meer in staat te geven. Ik geloof oprecht dat ze van me hebben gehouden.
Al vind ik dat soms ook heel moeilijk te geloven omdat ik zelf niet op die manier met mensen om kan gaan. Ik voel me al schuldig vanwege het feit dat ik hier openlijk schrijf omdat het als kwetsend kan worden ervaren zulke dingen over jezelf te lezen. Laat staan dat ik de behoefte voel moedwillig te kwetsen.
Al vind ik dat soms ook heel moeilijk te geloven omdat ik zelf niet op die manier met mensen om kan gaan. Ik voel me al schuldig vanwege het feit dat ik hier openlijk schrijf omdat het als kwetsend kan worden ervaren zulke dingen over jezelf te lezen. Laat staan dat ik de behoefte voel moedwillig te kwetsen.
