Seks
alle pijlers
Sexloos op je 29e en beter weten
vrijdag 31 oktober 2008 om 18:36
Lieve,
ik heb inmiddels 7 jaren een relatie met een geweldig, lieve, zorgzame en knappe man. Ik ben 29 en hij is 2 jaar ouder.
In het begin hadden we wel eens sex. Daarna werd het al snel minder; mijn 2 keer in de week wens, was voor hem al vrij veel.
Ik ben geen sexbeest, maar ik geniet er wel van en zonder.. dat is eigenlijk onmogelijk.
Onze laatste keer intiem betrof inmiddels 2 jaren geleden. Het jaar daar aan voorafgaand, betrof het een tweetal keren. Verder terug hoef ik niet te gaan, om te vertellen hoe vervelend deze situatie is. Het maakt me gek! Ik word er dol onzeker van. Ik heb alle mogelijke redenen de revue doen passeren. En geen van allen blijkt een mogelijke reden.
We hebben samen regelmatig de situatie besproken. Ik ben blijkbaar meer behoeftig dan hij; tsja, en laat dat nu net hetgeen zijn wat mij al was opgevallen. Hij is dus wel behoeftig... maar het komt er niet van.
Ik heb zo veel geïnvesteerd.. ik ben het vechten denk ik moe. Maar op de een of andere manier, kan ik het er toch niet zomaar bij laten. Mijn gehele omgeving vindt hem geweldig. Hij is het ook. Ik ben bang dat onze relatie ten einde is. Misschien weet ik het wel zeker, maar durf ik het niet toe te geven. Ik ben actiehouder.. maar het nemen van actie tel ik uit. Het verschil tussen het verstand en het hart is nog veel te groot.
Ga ik nu echt.. mijn maatje, mijn liefde en de man voor rest van mijn leven, de vader van mijn hopelijk ooit te mogen krijgen kinderen.. verliezen??? Ik ben niet onaantrekkelijk en hij ook niet. Ik begrijp het echt niet. Ik ben radeloos.. of is het angstig..
Maar desondanks; mijn/onze situatie.. die is toch niet normaal?
Hoe kun je jezelf het recht op gelukkig leven onthouden? Want blijkbaar doe ik dat.. ik cijfer mijn gevoel weg.. omdat hij dit verdriet, het uit elkaar gaan, niet verdient. Verdien ik dit gevoel dan wel? Ik weet het antwoord ook wel. Eigenlijk ben ik me heel bewust, verstandelijk, van de acties die ik zou moeten nemen en aldus of deze situatie normaal is. Ik heb al zoveel jaren het geprobeerd. Het verandert niets.
Rest mij dan echt nog maar een mogelijkheid? De mogelijkheid die mijn hart niet verdragen kan?
Liefs,
ik heb inmiddels 7 jaren een relatie met een geweldig, lieve, zorgzame en knappe man. Ik ben 29 en hij is 2 jaar ouder.
In het begin hadden we wel eens sex. Daarna werd het al snel minder; mijn 2 keer in de week wens, was voor hem al vrij veel.
Ik ben geen sexbeest, maar ik geniet er wel van en zonder.. dat is eigenlijk onmogelijk.
Onze laatste keer intiem betrof inmiddels 2 jaren geleden. Het jaar daar aan voorafgaand, betrof het een tweetal keren. Verder terug hoef ik niet te gaan, om te vertellen hoe vervelend deze situatie is. Het maakt me gek! Ik word er dol onzeker van. Ik heb alle mogelijke redenen de revue doen passeren. En geen van allen blijkt een mogelijke reden.
We hebben samen regelmatig de situatie besproken. Ik ben blijkbaar meer behoeftig dan hij; tsja, en laat dat nu net hetgeen zijn wat mij al was opgevallen. Hij is dus wel behoeftig... maar het komt er niet van.
Ik heb zo veel geïnvesteerd.. ik ben het vechten denk ik moe. Maar op de een of andere manier, kan ik het er toch niet zomaar bij laten. Mijn gehele omgeving vindt hem geweldig. Hij is het ook. Ik ben bang dat onze relatie ten einde is. Misschien weet ik het wel zeker, maar durf ik het niet toe te geven. Ik ben actiehouder.. maar het nemen van actie tel ik uit. Het verschil tussen het verstand en het hart is nog veel te groot.
Ga ik nu echt.. mijn maatje, mijn liefde en de man voor rest van mijn leven, de vader van mijn hopelijk ooit te mogen krijgen kinderen.. verliezen??? Ik ben niet onaantrekkelijk en hij ook niet. Ik begrijp het echt niet. Ik ben radeloos.. of is het angstig..
Maar desondanks; mijn/onze situatie.. die is toch niet normaal?
Hoe kun je jezelf het recht op gelukkig leven onthouden? Want blijkbaar doe ik dat.. ik cijfer mijn gevoel weg.. omdat hij dit verdriet, het uit elkaar gaan, niet verdient. Verdien ik dit gevoel dan wel? Ik weet het antwoord ook wel. Eigenlijk ben ik me heel bewust, verstandelijk, van de acties die ik zou moeten nemen en aldus of deze situatie normaal is. Ik heb al zoveel jaren het geprobeerd. Het verandert niets.
Rest mij dan echt nog maar een mogelijkheid? De mogelijkheid die mijn hart niet verdragen kan?
Liefs,
vrijdag 31 oktober 2008 om 18:48
Heeft hij een verklaring voor zijn minder zin in sex? Want ergens moet zijn mindere zin vandaan komen. Dat je minder zin hebt dan de ander snap ik wel. Niemand is gelijk. Maar totaal geen sex hebben vind ik wel heel apart. Is hij erg moe, heeft hij het druk op zijn werk, stress, pijn, ziekte, piekert hij veel? Ik snap dat al vele mogelijkheden de revue gepasseerd zijn maar van wel eens sex naar helemaal geen sex vind ik een grote overgang.
vrijdag 31 oktober 2008 om 18:48
Jeetje zeg. Ik begrijp je tweestrijd. Maar al 2 jaar geen seks meer... Dan weet je het antwoord denk ik wel. Je zegt dat je in hem de vader van je kinderen ziet. Maar kinderen moeten wel gemaakt worden. Maar dat realiseer je je zelf natuurlijk als de beste.
Nee, om je vraag te beantwoorden, dit is niet normaal. Hij verdient het verdriet van uit elkaar gaan misschien niet, maar jij verdient een seksloos leven ook niet. In zijn geval zou het gaan om tijdelijk verdriet, in jouw geval om een leven lang verdriet.
Hij onthoudt jou iets wat voor jou heel essentieel is (en voor velen). Dat is egoistisch. Als de libido's verschillen moeten er compromissen worden gesloten. Waarom is het twee jaar geleden? Jullie hebben er over gepraat. Wat geeft hij zelf aan als reden? Wil hij gewoon niet? Kan hij het niet meer? (m.a.w. is het fysiek?) Wil hij er niet aan werken. Desnoods met behulp van buitenaf? Je kan je periodes hebben, maar al twee jaar geen seks meer is geen periode meer in mijn ogen.
Je hebt engelengeduld meid, maar ook dat houdt een keer op. Je bent jong, hebt behoeftes en (kinder-) wensen. Jouw vriend houdt je tegen. In mijn ogen moet hij NU wat veranderen, of jij moet je conclusies trekken.
Sterkte.
Nee, om je vraag te beantwoorden, dit is niet normaal. Hij verdient het verdriet van uit elkaar gaan misschien niet, maar jij verdient een seksloos leven ook niet. In zijn geval zou het gaan om tijdelijk verdriet, in jouw geval om een leven lang verdriet.
Hij onthoudt jou iets wat voor jou heel essentieel is (en voor velen). Dat is egoistisch. Als de libido's verschillen moeten er compromissen worden gesloten. Waarom is het twee jaar geleden? Jullie hebben er over gepraat. Wat geeft hij zelf aan als reden? Wil hij gewoon niet? Kan hij het niet meer? (m.a.w. is het fysiek?) Wil hij er niet aan werken. Desnoods met behulp van buitenaf? Je kan je periodes hebben, maar al twee jaar geen seks meer is geen periode meer in mijn ogen.
Je hebt engelengeduld meid, maar ook dat houdt een keer op. Je bent jong, hebt behoeftes en (kinder-) wensen. Jouw vriend houdt je tegen. In mijn ogen moet hij NU wat veranderen, of jij moet je conclusies trekken.
Sterkte.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
vrijdag 31 oktober 2008 om 19:02
Liefde, als je het antwoord al weet, zul je dat toch onder ogen moeten zien, vrees ik. Praat met hem en laat hem weten dat je zo niet verder wilt en kunt leven. Dat jij sex nodig hebt, en dat je kinderen wilt. Zorg dat hij inziet dat het jou ernst is, en vraag hem inderdaad of er een onderliggende reden is voor het feit dat hij helemaal niet meer wil.
Communnicatie!
Heel veel sterkte, ik voel met je mee!
Communnicatie!
Heel veel sterkte, ik voel met je mee!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
vrijdag 31 oktober 2008 om 19:02
Normaal vind ik het overigens ook niet. Op je 29ste ben je volgens mij nog aan het pieken en zou je gewoon nog erg moeten genieten van sex. Dat wil niet zeggen dat je elke dag in de weer moet zijn. Of dat 2 keer per week normaal is. Maar helemaal geen sex is echt het andere uiterste. Ik zou tegen de muren oplopen als ik al 2 jaar geen sex zou hebben.
vrijdag 31 oktober 2008 om 19:08
vrijdag 31 oktober 2008 om 19:23
lieve liefde
Met een broer heb je (doorgaans) ook geen seks, maar kun je wel veel van hem houden. Op deze manier wordt je vriend, je broer. Dat is niet de bedoeling...
Ik vind ook dat jij wel erg je best doet. Je vindt dat hij het niet verdient wanneer je het met hem uitmaakt, je schrijft dat je hebt geinvesteerd, gevochten...
Maar wat heeft hij voor jou gedaan? Hij weet dat jij ook je behoeften hebt, jullie hebben het er over gehad... heeft hij iets gedaan om jou hierin tegemoet te komen?
Met een broer heb je (doorgaans) ook geen seks, maar kun je wel veel van hem houden. Op deze manier wordt je vriend, je broer. Dat is niet de bedoeling...
Ik vind ook dat jij wel erg je best doet. Je vindt dat hij het niet verdient wanneer je het met hem uitmaakt, je schrijft dat je hebt geinvesteerd, gevochten...
Maar wat heeft hij voor jou gedaan? Hij weet dat jij ook je behoeften hebt, jullie hebben het er over gehad... heeft hij iets gedaan om jou hierin tegemoet te komen?
vrijdag 31 oktober 2008 om 19:24
Hey!
Je schrijft dat jullie beiden niet onaantrekkelijk zijn, vinden jullie dat ook nog steeds van elkaar? Zijn er dingen waarop jullie misschien beiden zijn afgeknapt? Als je daarover kunt praten, kunnen jullie daar misschien iets aan doen. Misschien is het gevoel van fysieke aantrekkingskracht weg? Idee om beiden alleen op vakantie te gaan, lekker twee weekjes weg van elkaar en het 'gewone' leven, en dan daarna een 'date' plannen zoals jullie vroeger vast wel hebben gedaan! Ik zou denken dat je zo misschien de ervaring en het gevoel wat jullie daarbij hebben gehad, terug kunt halen. (misschien hebben jullie een speciaal plekje waar jullie vroeger heen gingen met z'n twee?)
Ik ben geen specialist op dit gebied, maar hoop heeeeel erg voor jou dat dit je misschien een beetje kan helpen. Ik weet natuurlijk niet of jullie hier zelf ook al aan hebben gedacht...
In iedergeval heel veel succes ermee, hou je sterk, mocht het allemaal nog niet beter worden, dan zou ik zelf na nog een jaar proberen, toch eens goed gaan nadenken of ik dan nog wel verder zou willen. Aan jou de keuze.
Veel liefs en ik hoop dat het goed komt!
Je schrijft dat jullie beiden niet onaantrekkelijk zijn, vinden jullie dat ook nog steeds van elkaar? Zijn er dingen waarop jullie misschien beiden zijn afgeknapt? Als je daarover kunt praten, kunnen jullie daar misschien iets aan doen. Misschien is het gevoel van fysieke aantrekkingskracht weg? Idee om beiden alleen op vakantie te gaan, lekker twee weekjes weg van elkaar en het 'gewone' leven, en dan daarna een 'date' plannen zoals jullie vroeger vast wel hebben gedaan! Ik zou denken dat je zo misschien de ervaring en het gevoel wat jullie daarbij hebben gehad, terug kunt halen. (misschien hebben jullie een speciaal plekje waar jullie vroeger heen gingen met z'n twee?)
Ik ben geen specialist op dit gebied, maar hoop heeeeel erg voor jou dat dit je misschien een beetje kan helpen. Ik weet natuurlijk niet of jullie hier zelf ook al aan hebben gedacht...
In iedergeval heel veel succes ermee, hou je sterk, mocht het allemaal nog niet beter worden, dan zou ik zelf na nog een jaar proberen, toch eens goed gaan nadenken of ik dan nog wel verder zou willen. Aan jou de keuze.
Veel liefs en ik hoop dat het goed komt!
vrijdag 31 oktober 2008 om 19:39
Ongelooflijk, dit lijkt zo op mijn verhaal. Ik ben 30, we zijn 7 jaar samen en hebben ook erg weinig sex. Het is nu nog geen twee jaar geleden, maar in die 7 jaar is er ook al een jaar zonder geweest. Ik zit nog steeds in die relatie, en ik hou ook echt van hem, alleen heb ik ook wel het gevoel dat er iets foutzit. Wij zijn nu ook al aan kinderen bezig, al 4 jaar, want natuurlijk word je niet zwanger als je bijna geen sex heeft. Hij belooft me elke maand om deze keer elke dag of twee dagen sex te hebben, maar als het al 1 of 2 keer per maand is is het veel. Dus kinderen?? Ondertussen ga ik zowat onderuit van verdriet daardoor. En ik vind dat het ergens je eigenwaarde wel aantast; je vraagt je toch steeds af wat er dan mis met je is, vind ik. Ik heb het er met hem over gehad, er is niets mis zegt hij, maar verandering is er ook niet... Ik kan je echt niet helpen, want twijfel zelf zo veel... goede moed, je hebt het hard nodig
vrijdag 31 oktober 2008 om 20:03
quote:Dushi74 schreef op 31 oktober 2008 @ 19:02:
Normaal vind ik het overigens ook niet. Op je 29ste ben je volgens mij nog aan het pieken en zou je gewoon nog erg moeten genieten van sex. Dat wil niet zeggen dat je elke dag in de weer moet zijn. Of dat 2 keer per week normaal is. Maar helemaal geen sex is echt het andere uiterste. Ik zou tegen de muren oplopen als ik al 2 jaar geen sex zou hebben.Na 2 jaar tegen de muren oplopen maar Dushi wat zou je dan doen wanneer je zoals ik al 12 jaar droog staat? Toch maar het klooster in?
Normaal vind ik het overigens ook niet. Op je 29ste ben je volgens mij nog aan het pieken en zou je gewoon nog erg moeten genieten van sex. Dat wil niet zeggen dat je elke dag in de weer moet zijn. Of dat 2 keer per week normaal is. Maar helemaal geen sex is echt het andere uiterste. Ik zou tegen de muren oplopen als ik al 2 jaar geen sex zou hebben.Na 2 jaar tegen de muren oplopen maar Dushi wat zou je dan doen wanneer je zoals ik al 12 jaar droog staat? Toch maar het klooster in?
Het enige dat het leven draaglijk maakt is de wetenschap dat het tijdelijk is.
vrijdag 31 oktober 2008 om 20:41
Stormbrenger dan liep ik dwars door de muur heen
En ik zou denk ik blijven lopen. Niet meer bij mijn partner zijn. Ergens gaat de schoen toch wringen, zeker na zo'n lange tijd als jij 12 jaar pfft. Dan kun je nog zo in een liefdevolle relatie zitten, sex is een onderdeel van de relatie. En als staat sex niet op nr 1 bij mij, toch wil ik wel graag ook dat onderdeel van de relatie bevredigd zien. Misschien hard, maar ik denk dat ik die 2 jaar zonder sex al moeilijk doorkom. Hoeveel ik ook van iemand hou. Al is het wel erg moeilijk om iemand los te laten waar je zoveel van houdt. Dus ik snap Liefde dr worsteling absoluut.
En ik zou denk ik blijven lopen. Niet meer bij mijn partner zijn. Ergens gaat de schoen toch wringen, zeker na zo'n lange tijd als jij 12 jaar pfft. Dan kun je nog zo in een liefdevolle relatie zitten, sex is een onderdeel van de relatie. En als staat sex niet op nr 1 bij mij, toch wil ik wel graag ook dat onderdeel van de relatie bevredigd zien. Misschien hard, maar ik denk dat ik die 2 jaar zonder sex al moeilijk doorkom. Hoeveel ik ook van iemand hou. Al is het wel erg moeilijk om iemand los te laten waar je zoveel van houdt. Dus ik snap Liefde dr worsteling absoluut.
vrijdag 31 oktober 2008 om 22:17
Is er wel andere lichamelijke intimiteit : lopen jullie hand in hand , liggen jullie lepeltje lepeltje in bed , ( tong ) zoenen jullie , douchen jullie weleens samen , masseren jullie elkaar , lig je op zijn schoot op de bank of andersom , raken jullie elkaar terloops aan ( tikje op je bil , hand op je schouder , kusje op je voorhoofd , etc . ) .... ?
Nooit op therapie gestáán ? Nooit boos geworden , nooit heel hard in zijn bijzijn erom gejankt ? Altijd begrip blijven tonen en pogingen blijven ondernemen ? Knap....
Waaruit blijkt dat wat jullie hebben anders is dan wat je met je broer/ neef / buurman / beste vriend hebt ? Welke dingen zijn exclusief in jullie relatie ? Géén sex heb je met de hele wereld ook al .
Nooit op therapie gestáán ? Nooit boos geworden , nooit heel hard in zijn bijzijn erom gejankt ? Altijd begrip blijven tonen en pogingen blijven ondernemen ? Knap....
Waaruit blijkt dat wat jullie hebben anders is dan wat je met je broer/ neef / buurman / beste vriend hebt ? Welke dingen zijn exclusief in jullie relatie ? Géén sex heb je met de hele wereld ook al .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 31 oktober 2008 om 22:45
Hallo Liefde,
Bij ons was het een beetje hetzelfde verhaal, maar de andere kant uit. Ik was degene die niet wilde en geen zin had. Mijn vriend en ik hebben er uiteindelijk heel duidelijke afspraken over gemaakt. Geen sex, of eens per maand was voor hem onacceptabel en voor mij is sex die binnen een kwartier gebeurd moet zijn niet acceptabel.
Wij plannen nu twee avonden per week vrij om aan elkaar toe te komen. Als ik geen zin heb, dan maak ik zin, en echt, na drie minuten is je geen zin gevoel weg.
Dus ook daarin, in een relatie moet je elkaar tegemoet komen. Maak ook hierover een compromis. En accepteer daarin wel dat sommige mensen zin moeten maken, terwijl er niks tegen de zin in gebeurt. Het haalt misschien het spontane ervan af, maar duidelijke afspraken hierin verhogen echt de kwaliteit!
Bij ons was het een beetje hetzelfde verhaal, maar de andere kant uit. Ik was degene die niet wilde en geen zin had. Mijn vriend en ik hebben er uiteindelijk heel duidelijke afspraken over gemaakt. Geen sex, of eens per maand was voor hem onacceptabel en voor mij is sex die binnen een kwartier gebeurd moet zijn niet acceptabel.
Wij plannen nu twee avonden per week vrij om aan elkaar toe te komen. Als ik geen zin heb, dan maak ik zin, en echt, na drie minuten is je geen zin gevoel weg.
Dus ook daarin, in een relatie moet je elkaar tegemoet komen. Maak ook hierover een compromis. En accepteer daarin wel dat sommige mensen zin moeten maken, terwijl er niks tegen de zin in gebeurt. Het haalt misschien het spontane ervan af, maar duidelijke afspraken hierin verhogen echt de kwaliteit!
vrijdag 31 oktober 2008 om 23:01
Bevredigt je man zichzelf ? Krijgt je man ( ochtend ) erecties , heb je het idee dat je man wel sex zou willen als het op een totaal andere manier ging ? Vindt je man ( hetero ) sex interessant op tv , computer ?
Vindt je man het eigenlijk een probleem ? Of vindt hij dat jij in je eentje een probleem hebt ?
Vindt je man het eigenlijk een probleem ? Of vindt hij dat jij in je eentje een probleem hebt ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 31 oktober 2008 om 23:11
Ja, iets traumatisch misschien? Heeft hij er op een andere manier nog interesse in? Dan is er nog hoop. Het lijkt wel op mijn verhaal van de jaren 80. Het eerste half jaar vlogen de stukken eraf, daarna kalfde het al heel snel af. Eens per maand, eens in de zoveel maanden, jaarlijks... Hij ging bij een religieus-filosofische stroming die seks wantrouwend bekeek. Uit liefde bleef ik bij hem. Maar als ik nu, vijftien jaar na de scheiding, ergens spijt van heb in mijn leven dan noem ik niet mijn afgebroken opleiding, mijn alleenstaande-moederzijn, een paar foute vriendjes, maar de seksarme jaren. Zonde van de tijd.
A dirty mind is a joy forever. (Oscar WIlde)
zaterdag 1 november 2008 om 00:00
zaterdag 1 november 2008 om 18:32
Ik ben single en leef ook sexloos totdat ik een goede sexpartner heb gevonden die ik vertrouw en die mij opwindt. Ik merk dat het best te doen is om zonder sex te leven als single; je kunt afleiding vinden. In een relatie lijkt het mij moeilijker, omdat je partner toch dagelijks dicht bij je in de buurt komt...je wordt dan geconfronteerd met iets wat niet gaat (sex). M.a.w: hoe ervaren jullie het? Is het alleen in een relatie moeilijk om sex te missen of heb je het er als singel even moeilijk mee.
