Seks
alle pijlers
Verboden verlangens
dinsdag 16 juni 2009 om 00:06
Het topic van doorsnee man over doorzon sex en de daaruit voortvloeiende discussie inspireerde mij tot het volgende gedicht:
Ik kantel en draai
In een wereld vol zoete stroop
Langzaam woel ik
Door de dikke lucht
Iedere hap en ademtocht
Voelt als een zucht
Zucht mezelf naar omhoog
En kijk naar haar
Ze is mooi, immens
Kleuren als de regenboog
Ik duik weer onder en zink terug
De brug van linten verdwijnt
Kijk naar de strepen op mijn huid
Huid die schreeuwt om streling
De borsten uitgekauwd, vertrouwd
De billen gedeukt maar ongeslagen
Polsen die zoeken naar een band
Maar ik hou mezelf in de hand
Ik ren in mijn dromen door het bos
En de wolf naast me, die mag los
Misschien dat ik dit gedicht naar mijn man mail...
Ik kantel en draai
In een wereld vol zoete stroop
Langzaam woel ik
Door de dikke lucht
Iedere hap en ademtocht
Voelt als een zucht
Zucht mezelf naar omhoog
En kijk naar haar
Ze is mooi, immens
Kleuren als de regenboog
Ik duik weer onder en zink terug
De brug van linten verdwijnt
Kijk naar de strepen op mijn huid
Huid die schreeuwt om streling
De borsten uitgekauwd, vertrouwd
De billen gedeukt maar ongeslagen
Polsen die zoeken naar een band
Maar ik hou mezelf in de hand
Ik ren in mijn dromen door het bos
En de wolf naast me, die mag los
Misschien dat ik dit gedicht naar mijn man mail...
zondag 21 juni 2009 om 06:25
quote:Sarah Scott schreef op 20 juni 2009 @ 22:14:
[...]
Net zoals ik recht heb op mijn mening, heeft Sarahman dat ook. Hij mág het achterlijk vinden, ondanks het feit dat hij mij er enorm mee gekwetst heeft.
Misschien zet hij idd het huwelijk ermee op het spel, maar ik vind het te klein om hem daarvoor in de steek te laten.
Dat ontken ik ook niet, maar proef hier in dit topic beetje van dat het aan jullie zou liggen als het fout zou gaan, wou daar alleen wat tegenover zetten.
kom niet lekker uit mijn woorden, tis nog vroeg, of erg laat
anyways, was ff een tegengeluidje
Dat je niet de last alleen bij je zelf legt.
[...]
Net zoals ik recht heb op mijn mening, heeft Sarahman dat ook. Hij mág het achterlijk vinden, ondanks het feit dat hij mij er enorm mee gekwetst heeft.
Misschien zet hij idd het huwelijk ermee op het spel, maar ik vind het te klein om hem daarvoor in de steek te laten.
Dat ontken ik ook niet, maar proef hier in dit topic beetje van dat het aan jullie zou liggen als het fout zou gaan, wou daar alleen wat tegenover zetten.
kom niet lekker uit mijn woorden, tis nog vroeg, of erg laat
anyways, was ff een tegengeluidje
Dat je niet de last alleen bij je zelf legt.
zondag 21 juni 2009 om 10:15
Ik vind het zo knap van je Sarah, dat je blijft vechten, dat je je niet zo makkelijk uit het veld laat slaan... En je merkt denk ik zelf wel wanneer je het niet meer kunt, wanneer jij uitgevochten bent, dat kan niemand voor je bepalen...
Er is wellicht niet een "schuldige" aan te wijzen, het zou zomaar kunnen dat je seksueel gezien niet bij elkaar past... En dat is gewoonweg zo jammer, zeker als de rest wel goed is...
Heb er misschien overheen gelezen, maar is het ooit seksueel wel echt goed geweest tussen jullie?
Er is wellicht niet een "schuldige" aan te wijzen, het zou zomaar kunnen dat je seksueel gezien niet bij elkaar past... En dat is gewoonweg zo jammer, zeker als de rest wel goed is...
Heb er misschien overheen gelezen, maar is het ooit seksueel wel echt goed geweest tussen jullie?
zondag 21 juni 2009 om 10:15
quote:Sarah Scott schreef op 21 juni 2009 @ 10:06:
Betekent het dat, als hij niet meevecht, ik het dan óók maar moet laten?
Ik denk dat je hem nodig hebt om samen de verandering in beweging te zetten.
In je eentje als een dolle tegen de molens aan vechten heeft geen zin. Het is namelijk niet ene probleem alleen van jou, maar van jullie beiden.
En als jullie samen de relatie écht de moeite waard vinden, zetten jullie je beiden, op jullie eigen manier, voor 100% in. En ik begrijp ook wel dat die 100% niet altijd lukt, maar ik zou ernstig mijn twijfels nemen als mijn partner zo laks zou om gaan met iets waar ik heel veel moeite mee heb.
Ik zou in dit geval trouwens serieus een therapeut of seksuoloog inzetten. Juist omdat het gaat om ingeslepen gedragspatronen die jullie wrs. bij elkaar in stand houden en bevestigen.
Een buitenstaander ziet vaak veel beter wat er gebeurd en waarom.
Betekent het dat, als hij niet meevecht, ik het dan óók maar moet laten?
Ik denk dat je hem nodig hebt om samen de verandering in beweging te zetten.
In je eentje als een dolle tegen de molens aan vechten heeft geen zin. Het is namelijk niet ene probleem alleen van jou, maar van jullie beiden.
En als jullie samen de relatie écht de moeite waard vinden, zetten jullie je beiden, op jullie eigen manier, voor 100% in. En ik begrijp ook wel dat die 100% niet altijd lukt, maar ik zou ernstig mijn twijfels nemen als mijn partner zo laks zou om gaan met iets waar ik heel veel moeite mee heb.
Ik zou in dit geval trouwens serieus een therapeut of seksuoloog inzetten. Juist omdat het gaat om ingeslepen gedragspatronen die jullie wrs. bij elkaar in stand houden en bevestigen.
Een buitenstaander ziet vaak veel beter wat er gebeurd en waarom.
zondag 21 juni 2009 om 10:24
GND: Ja het is ooit wel oke geweest hoor. Lange tijd zelfs. Er is altijd wel verschil geweest in libido, maar dat vind ik helemaal geen probleem zolang onze gezamelijke sessies er ook maar regelmatig zijn. En dan bedoel ik met regelmatig niet perse 4 keer per week, maar eens per maand vind ik gewoon veel te weinig....
Ivy; ja, tis een idee, maar ik weet nu al dat man dat niet ziet zitten.... Ik kan het wel eens opperen als we het er weer eens over hebben, kijken hoe hij er op reageert.
Ivy; ja, tis een idee, maar ik weet nu al dat man dat niet ziet zitten.... Ik kan het wel eens opperen als we het er weer eens over hebben, kijken hoe hij er op reageert.
zondag 21 juni 2009 om 10:34
quote:Sarah Scott schreef op 21 juni 2009 @ 10:24:
Ivy; ja, tis een idee, maar ik weet nu al dat man dat niet ziet zitten.... Ik kan het wel eens opperen als we het er weer eens over hebben, kijken hoe hij er op reageert.
Ik denk dat hij weinig keus heeft. Dit gaat uiteindelijk jullie relatie opbreken, zeker omdat je weet wat er "te koop" is in de wereld. Ik denk dat je hem dat best wel eens heel goed duidelijk mag maken.
Als ik kiespijn heb zie ik de tandarts ook niet zitten, maar ik weet ook dat als ik niet ga de gevolgen nog veel erger zullen zijn.
Ivy; ja, tis een idee, maar ik weet nu al dat man dat niet ziet zitten.... Ik kan het wel eens opperen als we het er weer eens over hebben, kijken hoe hij er op reageert.
Ik denk dat hij weinig keus heeft. Dit gaat uiteindelijk jullie relatie opbreken, zeker omdat je weet wat er "te koop" is in de wereld. Ik denk dat je hem dat best wel eens heel goed duidelijk mag maken.
Als ik kiespijn heb zie ik de tandarts ook niet zitten, maar ik weet ook dat als ik niet ga de gevolgen nog veel erger zullen zijn.
zondag 21 juni 2009 om 10:51
Ja zo is het inderdaad Maar weet je, als ik zeg dat ik ga (bijvoorbeeld..!) dan draait hij alles weer zo om, zodat ik een schuldgevoel krijg en ga denken dat het allemaal aan mij ligt. Op het moment zelf, in het gesprek, zie ik dat niet eens. Wat dat betreft heeft het topic me zeker geholpen....En da's al best een overwinning op mezelf
zondag 21 juni 2009 om 13:46
quote:Sarah Scott schreef op 21 juni 2009 @ 10:06:
Hm....ik ga daar eens over nadenken Denk wel dat je gelijk hebt, maarja...
Weet ook niet goed hoe ik mijn gevoel/gedachten nu moet omschrijven. Betekent het dat, als hij niet meevecht, ik het dan óók maar moet laten?
Zoals Ivy zegt, je moet er met z'n 2-en aan werken, in je 1tje heeft absoluut geen zin, tenzij je totaal slaafs naar zijn wil gaat leven en dat wel goed vind. (maar dat geloof ik niet echt dat je dat wil)
Ze zeggen altijd, je kan en mag mensen niet dwingen iets te doen, maar in jullie situatie dwingt je partner je om niets te doen eigenlijk. Tis geven en nemen, het is absoluut niet erg om meer te geven dan te nemen, zolang je er zelf maar mee kan leven. Dat is hier helaas niet zo.
quote:Sarah Scott schreef op 21 juni 2009 @ 10:51:
Ja zo is het inderdaad Maar weet je, als ik zeg dat ik ga (bijvoorbeeld..!) dan draait hij alles weer zo om, zodat ik een schuldgevoel krijg en ga denken dat het allemaal aan mij ligt. Op het moment zelf, in het gesprek, zie ik dat niet eens. Wat dat betreft heeft het topic me zeker geholpen....En da's al best een overwinning op mezelf Dit vind ik dus absoluut niet kunnen beetje de schuld op de ander afwimpelen. Mijn inziens gewoon van zijn verantwoordelijkheden afkomen
Hm....ik ga daar eens over nadenken Denk wel dat je gelijk hebt, maarja...
Weet ook niet goed hoe ik mijn gevoel/gedachten nu moet omschrijven. Betekent het dat, als hij niet meevecht, ik het dan óók maar moet laten?
Zoals Ivy zegt, je moet er met z'n 2-en aan werken, in je 1tje heeft absoluut geen zin, tenzij je totaal slaafs naar zijn wil gaat leven en dat wel goed vind. (maar dat geloof ik niet echt dat je dat wil)
Ze zeggen altijd, je kan en mag mensen niet dwingen iets te doen, maar in jullie situatie dwingt je partner je om niets te doen eigenlijk. Tis geven en nemen, het is absoluut niet erg om meer te geven dan te nemen, zolang je er zelf maar mee kan leven. Dat is hier helaas niet zo.
quote:Sarah Scott schreef op 21 juni 2009 @ 10:51:
Ja zo is het inderdaad Maar weet je, als ik zeg dat ik ga (bijvoorbeeld..!) dan draait hij alles weer zo om, zodat ik een schuldgevoel krijg en ga denken dat het allemaal aan mij ligt. Op het moment zelf, in het gesprek, zie ik dat niet eens. Wat dat betreft heeft het topic me zeker geholpen....En da's al best een overwinning op mezelf Dit vind ik dus absoluut niet kunnen beetje de schuld op de ander afwimpelen. Mijn inziens gewoon van zijn verantwoordelijkheden afkomen
zondag 21 juni 2009 om 20:49
Erg herkenbaar dit allemaal. Man is hier ook niet zo van de fysieke en ik dus wel! Heb de illusie niet meer na 12 jaar dat het wel ineens komt. Bij nader inzien zijn we nooit echt een goede seksmatch geweest. Nou is hij de beste partner, maatje, vader voor onze kinderen etc etc die ik me maar kan wensen, maar ik heb momenten dat ik wenste eens vurig genomen te worden door een spannende man. Niet iets waar ik gehoor aan ga geven, maar ik vind het wel erg dat ik dat af en toe denk. Om het seksleven op te fleuren heb ik al vele attributen in de lade liggen, maar die liggen vaak maar te verstoffen. Hij heeft gewoon niet zoveel zin en als we het doen dan duurt het maar kort (hij kan het niet lang volhouden). Dat heeft niets met mij te maken verzekert hij me vaak, maar goed ondertussen frustreert het me wel. Nu ben ik weer zwanger en had ik de eerste weken ook weinig behoefte door moeheid en misselijkheid, maar nu ik die fase uit ben en de boel juist goed doorbloed wordt, ben ik er echt wel weer aan toe. Hij is overigens helemaal niet fysiek. Kruipt ook niet tegen mij aan in bed of trekt mij in zijn 'holletje' zoals vroeger.
Nu ik dit tik word ik er eigenlijk wel erg verdrietig van. Ik hoop dat dit nooit een wig tussen ons in gaat drijven, want hij is verder de beste die je kan wensen. Maar ja, ik wil me ook wel weer een vrouwelijk en begeerd voelen....
Nu ik dit tik word ik er eigenlijk wel erg verdrietig van. Ik hoop dat dit nooit een wig tussen ons in gaat drijven, want hij is verder de beste die je kan wensen. Maar ja, ik wil me ook wel weer een vrouwelijk en begeerd voelen....
maandag 22 juni 2009 om 15:44
quote:Skytje schreef op 21 juni 2009 @ 13:46:
Zoals Ivy zegt, je moet er met z'n 2-en aan werken, in je 1tje heeft absoluut geen zin, tenzij je totaal slaafs naar zijn wil gaat leven en dat wel goed vind. (maar dat geloof ik niet echt dat je dat wil)
Ze zeggen altijd, je kan en mag mensen niet dwingen iets te doen, maar in jullie situatie dwingt je partner je om niets te doen eigenlijk. Tis geven en nemen, het is absoluut niet erg om meer te geven dan te nemen, zolang je er zelf maar mee kan leven. Dat is hier helaas niet zo.
Dit vind ik dus absoluut niet kunnen beetje de schuld op de ander afwimpelen. Mijn inziens gewoon van zijn verantwoordelijkheden afkomen
Volgens mij heb ik nergens gezegd dat ik er niet mee kon leven.....Ik vind het wél moeilijk, omdat ik gewoon een stuk intimiteit mis. Maar dat betekent niet dat dát stukje belangrijker is dan al het andere wat ik wél krijg; een goede papa voor de kindjes, iemand waar ik op kan rekenen, die een team is samen met mij mbt de opvoeding, etc. En ja, soms gaat het inderdaad niet soepel, maar ik geloof dat elk stel (met 2 jonge kinderen) wel van die periodes heeft...
Wat dat laatste betreft, tja daar heb je wel gelijk in, maar hoe laat ik hem dat inzien ipv dat ik er zelf een schuldgevoel over krijg?
quote:heetpepertje schreef op 21 juni 2009 @ 20:49:
Erg herkenbaar dit allemaal. Man is hier ook niet zo van de fysieke en ik dus wel! Heb de illusie niet meer na 12 jaar dat het wel ineens komt. Bij nader inzien zijn we nooit echt een goede seksmatch geweest. Nou is hij de beste partner, maatje, vader voor onze kinderen etc etc die ik me maar kan wensen, maar ik heb momenten dat ik wenste eens vurig genomen te worden door een spannende man. Niet iets waar ik gehoor aan ga geven, maar ik vind het wel erg dat ik dat af en toe denk. Om het seksleven op te fleuren heb ik al vele attributen in de lade liggen, maar die liggen vaak maar te verstoffen. Hij heeft gewoon niet zoveel zin en als we het doen dan duurt het maar kort (hij kan het niet lang volhouden). Dat heeft niets met mij te maken verzekert hij me vaak, maar goed ondertussen frustreert het me wel. Nu ben ik weer zwanger en had ik de eerste weken ook weinig behoefte door moeheid en misselijkheid, maar nu ik die fase uit ben en de boel juist goed doorbloed wordt, ben ik er echt wel weer aan toe. Hij is overigens helemaal niet fysiek. Kruipt ook niet tegen mij aan in bed of trekt mij in zijn 'holletje' zoals vroeger.
Nu ik dit tik word ik er eigenlijk wel erg verdrietig van. Ik hoop dat dit nooit een wig tussen ons in gaat drijven, want hij is verder de beste die je kan wensen. Maar ja, ik wil me ook wel weer een vrouwelijk en begeerd voelen....
Zó herkenbaar....
voor jou en voel je vrij om je verdriet van je af te schrijven hier!
Zoals Ivy zegt, je moet er met z'n 2-en aan werken, in je 1tje heeft absoluut geen zin, tenzij je totaal slaafs naar zijn wil gaat leven en dat wel goed vind. (maar dat geloof ik niet echt dat je dat wil)
Ze zeggen altijd, je kan en mag mensen niet dwingen iets te doen, maar in jullie situatie dwingt je partner je om niets te doen eigenlijk. Tis geven en nemen, het is absoluut niet erg om meer te geven dan te nemen, zolang je er zelf maar mee kan leven. Dat is hier helaas niet zo.
Dit vind ik dus absoluut niet kunnen beetje de schuld op de ander afwimpelen. Mijn inziens gewoon van zijn verantwoordelijkheden afkomen
Volgens mij heb ik nergens gezegd dat ik er niet mee kon leven.....Ik vind het wél moeilijk, omdat ik gewoon een stuk intimiteit mis. Maar dat betekent niet dat dát stukje belangrijker is dan al het andere wat ik wél krijg; een goede papa voor de kindjes, iemand waar ik op kan rekenen, die een team is samen met mij mbt de opvoeding, etc. En ja, soms gaat het inderdaad niet soepel, maar ik geloof dat elk stel (met 2 jonge kinderen) wel van die periodes heeft...
Wat dat laatste betreft, tja daar heb je wel gelijk in, maar hoe laat ik hem dat inzien ipv dat ik er zelf een schuldgevoel over krijg?
quote:heetpepertje schreef op 21 juni 2009 @ 20:49:
Erg herkenbaar dit allemaal. Man is hier ook niet zo van de fysieke en ik dus wel! Heb de illusie niet meer na 12 jaar dat het wel ineens komt. Bij nader inzien zijn we nooit echt een goede seksmatch geweest. Nou is hij de beste partner, maatje, vader voor onze kinderen etc etc die ik me maar kan wensen, maar ik heb momenten dat ik wenste eens vurig genomen te worden door een spannende man. Niet iets waar ik gehoor aan ga geven, maar ik vind het wel erg dat ik dat af en toe denk. Om het seksleven op te fleuren heb ik al vele attributen in de lade liggen, maar die liggen vaak maar te verstoffen. Hij heeft gewoon niet zoveel zin en als we het doen dan duurt het maar kort (hij kan het niet lang volhouden). Dat heeft niets met mij te maken verzekert hij me vaak, maar goed ondertussen frustreert het me wel. Nu ben ik weer zwanger en had ik de eerste weken ook weinig behoefte door moeheid en misselijkheid, maar nu ik die fase uit ben en de boel juist goed doorbloed wordt, ben ik er echt wel weer aan toe. Hij is overigens helemaal niet fysiek. Kruipt ook niet tegen mij aan in bed of trekt mij in zijn 'holletje' zoals vroeger.
Nu ik dit tik word ik er eigenlijk wel erg verdrietig van. Ik hoop dat dit nooit een wig tussen ons in gaat drijven, want hij is verder de beste die je kan wensen. Maar ja, ik wil me ook wel weer een vrouwelijk en begeerd voelen....
Zó herkenbaar....
voor jou en voel je vrij om je verdriet van je af te schrijven hier!
maandag 22 juni 2009 om 16:16
sarah,
Je bent vooral excuses aan het verzinnen waarom je man niet meer hoeft te doen en waarom jij tekort schiet.
Je weet in je hart wel wat er moet gebeuren, alleen ben je bang voor de konsekwentis die dat (mogelijk) heeft.
Stel jezelf de oprechte vraag: Wil je op deze manier oud worden?
En weet: Als je blijft doen hoe je deed, zul je krijgen wat je nu hebt.
Je bent vooral excuses aan het verzinnen waarom je man niet meer hoeft te doen en waarom jij tekort schiet.
Je weet in je hart wel wat er moet gebeuren, alleen ben je bang voor de konsekwentis die dat (mogelijk) heeft.
Stel jezelf de oprechte vraag: Wil je op deze manier oud worden?
En weet: Als je blijft doen hoe je deed, zul je krijgen wat je nu hebt.
maandag 22 juni 2009 om 16:48
HVJ, ik vind het veel te gemakkelijk om hiervoor mijn huwelijk op te geven Ik ben niet getrouwd met een boeman, ik mis alleen wat intimiteit; dat wat er voorheen wel was en wat m.i. terug kan komen. We hebben het absoluut niet slecht met elkaar en we houden van elkaar. Tuurlijk wil ik van hem méér input, maar ik weet oprecht niet hoe ik dat zou moeten doen/vragen/eisen. Misschien zit het er inderdaad niet in, maar daar kom ik dan vanzelf wel achter
maandag 22 juni 2009 om 18:42
quote:Sarah Scott schreef op 22 juni 2009 @ 15:44:
[...]
Volgens mij heb ik nergens gezegd dat ik er niet mee kon leven.....Ik vind het wél moeilijk, omdat ik gewoon een stuk intimiteit mis. Maar dat betekent niet dat dát stukje belangrijker is dan al het andere wat ik wél krijg; een goede papa voor de kindjes, iemand waar ik op kan rekenen, die een team is samen met mij mbt de opvoeding, etc. En ja, soms gaat het inderdaad niet soepel, maar ik geloof dat elk stel (met 2 jonge kinderen) wel van die periodes heeft...
Wat dat laatste betreft, tja daar heb je wel gelijk in, maar hoe laat ik hem dat inzien ipv dat ik er zelf een schuldgevoel over krijg?
[...]
Zó herkenbaar....
voor jou en voel je vrij om je verdriet van je af te schrijven hier!
Sorry, bedoelde ook dat je het er moeilijk mee hebt, had dat onterecht gelijk getrokken aan: "niet mee kunnen leven" ( als in geen probleem voor je.)
Hoe hem in te laten zien? door je iig geen schuldgevoel aan te laten praten (want wat jij wilt is niet vreemd en zelfs als het wel vreemd is, moet je alsnog zo denken/vinden dat het niet vreemd is, het is jouw wens om iig te proberen) je hoort met elkaar in gesprek te kunnen gaan als volwassenen onder elkaar en niet heen en weer verwijtend, zodra je dat merkt dat tie je schuldgevoel aan wilt praten er tegen in te gaan. Hoe?? tjah dat is afhankelijk hoe hij is en dat weet je zelf het beste. Vaak werkt gewoon vol de waarheid keihard zeggen het beste.
[...]
Volgens mij heb ik nergens gezegd dat ik er niet mee kon leven.....Ik vind het wél moeilijk, omdat ik gewoon een stuk intimiteit mis. Maar dat betekent niet dat dát stukje belangrijker is dan al het andere wat ik wél krijg; een goede papa voor de kindjes, iemand waar ik op kan rekenen, die een team is samen met mij mbt de opvoeding, etc. En ja, soms gaat het inderdaad niet soepel, maar ik geloof dat elk stel (met 2 jonge kinderen) wel van die periodes heeft...
Wat dat laatste betreft, tja daar heb je wel gelijk in, maar hoe laat ik hem dat inzien ipv dat ik er zelf een schuldgevoel over krijg?
[...]
Zó herkenbaar....
voor jou en voel je vrij om je verdriet van je af te schrijven hier!
Sorry, bedoelde ook dat je het er moeilijk mee hebt, had dat onterecht gelijk getrokken aan: "niet mee kunnen leven" ( als in geen probleem voor je.)
Hoe hem in te laten zien? door je iig geen schuldgevoel aan te laten praten (want wat jij wilt is niet vreemd en zelfs als het wel vreemd is, moet je alsnog zo denken/vinden dat het niet vreemd is, het is jouw wens om iig te proberen) je hoort met elkaar in gesprek te kunnen gaan als volwassenen onder elkaar en niet heen en weer verwijtend, zodra je dat merkt dat tie je schuldgevoel aan wilt praten er tegen in te gaan. Hoe?? tjah dat is afhankelijk hoe hij is en dat weet je zelf het beste. Vaak werkt gewoon vol de waarheid keihard zeggen het beste.
maandag 22 juni 2009 om 18:54
Goh Sarah, hoe meer je schrijft hoe meer ik herken wat je schrijft. Bij ons gaat het net zo. Ik ben al blij als mijn man af en toe ' lieve schat' tegen me zegt en me zomaar eens knuffelt.
Sex hebben we inmiddels gehad trouwens maar omdat het midden op de dag was, kwam een van de kinderen op het verkeerde moment binnen. Dus dat was weer einde verhaal.
Maar gelukkig heb ik Tarzan nog en een levendige verbeelding, daarmee kom ik ook een heel eind. Baal er wel van hoor, van onze scheve sex behoefte. En ergens wil ik manlief er niet eens mee lastig vallen. Hij doet al zo zijn best binnen ons gezin als kostwinner/maatje en papa. We hebben veel lol samen en zijn een hecht team. Toen ik dit topic begon was hij een paar dagen naar het buitenland en dan mis ik hem zo dat dit soort dingen ook meer beginnen te knagen.
Overigens begon onze relatie met heel veel sex en dat ging jaren zo door. Maar ja, kinderen en werk zitten nu in de weg. Ook in de tijd dat we bezig waren voor nummer twee (wat best lang duurde voor het lukte) deden we het veel maar dat was kwalitatief niet altijd de beste sex.
Ook ik wil mijn kinderen en mijn man niet de dupe laten worden van mijn sexdrive. Er zijn echt belangrijkere dingen in het leven. Maar ik zou hier niet posten als ik er niet af en toe mee zat...
Sex hebben we inmiddels gehad trouwens maar omdat het midden op de dag was, kwam een van de kinderen op het verkeerde moment binnen. Dus dat was weer einde verhaal.
Maar gelukkig heb ik Tarzan nog en een levendige verbeelding, daarmee kom ik ook een heel eind. Baal er wel van hoor, van onze scheve sex behoefte. En ergens wil ik manlief er niet eens mee lastig vallen. Hij doet al zo zijn best binnen ons gezin als kostwinner/maatje en papa. We hebben veel lol samen en zijn een hecht team. Toen ik dit topic begon was hij een paar dagen naar het buitenland en dan mis ik hem zo dat dit soort dingen ook meer beginnen te knagen.
Overigens begon onze relatie met heel veel sex en dat ging jaren zo door. Maar ja, kinderen en werk zitten nu in de weg. Ook in de tijd dat we bezig waren voor nummer twee (wat best lang duurde voor het lukte) deden we het veel maar dat was kwalitatief niet altijd de beste sex.
Ook ik wil mijn kinderen en mijn man niet de dupe laten worden van mijn sexdrive. Er zijn echt belangrijkere dingen in het leven. Maar ik zou hier niet posten als ik er niet af en toe mee zat...
maandag 22 juni 2009 om 20:39
Haha (sorry) dat van die kinderen zou hier ook gebeuren
Kinderen en werk zitten in de weg: check!
Overmorgen horen we of man wordt aangenomen op een andere functie, als dat doorgaat zou het al iets meer rust gaan brengen.
quote:Ook ik wil mijn kinderen en mijn man niet de dupe laten worden van mijn sexdrive. Er zijn echt belangrijkere dingen in het leven. Maar ik zou hier niet posten als ik er niet af en toe mee zat..
Dat is wel een hele krachtige omschrijving van "het probleem". Zo voelt het voor mij ook...Zo nu en dan breekt het me gewoon ontzettend op, en dan is hier posten erg fijn
Blijft alleen het bdsm-deel knagen (dat waar het topic eigenlijk om gestart was ) en hoe dat zal gaan...tja. We'll see. Punt is dat ik ervaren heb hoe het kan zijn, en daar zal ik altijd naar terug verlangen.
Kinderen en werk zitten in de weg: check!
Overmorgen horen we of man wordt aangenomen op een andere functie, als dat doorgaat zou het al iets meer rust gaan brengen.
quote:Ook ik wil mijn kinderen en mijn man niet de dupe laten worden van mijn sexdrive. Er zijn echt belangrijkere dingen in het leven. Maar ik zou hier niet posten als ik er niet af en toe mee zat..
Dat is wel een hele krachtige omschrijving van "het probleem". Zo voelt het voor mij ook...Zo nu en dan breekt het me gewoon ontzettend op, en dan is hier posten erg fijn
Blijft alleen het bdsm-deel knagen (dat waar het topic eigenlijk om gestart was ) en hoe dat zal gaan...tja. We'll see. Punt is dat ik ervaren heb hoe het kan zijn, en daar zal ik altijd naar terug verlangen.
maandag 22 juni 2009 om 20:54
quote:Sarah Scott schreef op 22 juni 2009 @ 20:39:
Blijft alleen het bdsm-deel knagen (dat waar het topic eigenlijk om gestart was ) en hoe dat zal gaan...tja. We'll see. Punt is dat ik ervaren heb hoe het kan zijn, en daar zal ik altijd naar terug verlangen.
En dat was met een andere partner als je huidige? Ik heb het zelf licht ervaren in dominantere relaties maar altijd subtiel. Nooit echt vastgebonden geweest etc. Wel eens een beetje slavin gespeeld (dat de ander me opdrachten gaf). En met een vrouw...dat viel me irl nogal tegen. Mijn ideale combi zou wsnl. een strenge meesteres zijn die me alleen beveelt en straft met daarbij nog een man die zijn lusten op me botviert.
Nou hoe was dat voor verboden verlangens? Of verstopte misschien?
Blijft alleen het bdsm-deel knagen (dat waar het topic eigenlijk om gestart was ) en hoe dat zal gaan...tja. We'll see. Punt is dat ik ervaren heb hoe het kan zijn, en daar zal ik altijd naar terug verlangen.
En dat was met een andere partner als je huidige? Ik heb het zelf licht ervaren in dominantere relaties maar altijd subtiel. Nooit echt vastgebonden geweest etc. Wel eens een beetje slavin gespeeld (dat de ander me opdrachten gaf). En met een vrouw...dat viel me irl nogal tegen. Mijn ideale combi zou wsnl. een strenge meesteres zijn die me alleen beveelt en straft met daarbij nog een man die zijn lusten op me botviert.
Nou hoe was dat voor verboden verlangens? Of verstopte misschien?
maandag 22 juni 2009 om 22:29
Hmm ja dat was met "minnaar". Het was heftig, lekker, voor herhaling vatbaar en gewoon iets wat ik het liefst vaker zou doen (ondergaan in mijn geval). Ik heb versteld gestaan van de uitwerking van zijn acties op mij
De gevoelens zijn pas een paar jaar getriggerd bij mij. Ik kan me wel voorstellen dat man schrok, normaal ben ik nogal "braafjes" enzo Hij ook, zoveel mag duidelijk zijn
Wel jammer, hij zou denk ik verbaasd zijn door de mogelijkheden die het ons zou geven.
Ik ben niet zo van de vrouwen, doe mij maar een lekkere vent erbij
De gevoelens zijn pas een paar jaar getriggerd bij mij. Ik kan me wel voorstellen dat man schrok, normaal ben ik nogal "braafjes" enzo Hij ook, zoveel mag duidelijk zijn
Wel jammer, hij zou denk ik verbaasd zijn door de mogelijkheden die het ons zou geven.
Ik ben niet zo van de vrouwen, doe mij maar een lekkere vent erbij
dinsdag 23 juni 2009 om 09:18
Ik was vroeger juist heel wild, ben door mijn man pas echt voor de monogame relatie gegaan. En dat nu al 16 jaar. Met een keer vreemd gaan toen we 7 jaar samen waren. Daarna hebben we opnieuw voor elkaar gekozen.
Mijn ding met vrouwen is er niet altijd. Dat steekt af en toe de kop op. Heb ook wel fantasietjes over mannen. Vroeger zei ik altijd dat ik 90/10 was qua sexuele geaardheid, zou het nu meer op 75/25 zetten denk ik.
Mijn ding met vrouwen is er niet altijd. Dat steekt af en toe de kop op. Heb ook wel fantasietjes over mannen. Vroeger zei ik altijd dat ik 90/10 was qua sexuele geaardheid, zou het nu meer op 75/25 zetten denk ik.
dinsdag 23 juni 2009 om 10:11
quote:Sarah Scott schreef op 22 juni 2009 @ 22:29:
Hmm ja dat was met "minnaar". Het was heftig, lekker, voor herhaling vatbaar en gewoon iets wat ik het liefst vaker zou doen (ondergaan in mijn geval). Ik heb versteld gestaan van de uitwerking van zijn acties op mij
De gevoelens zijn pas een paar jaar getriggerd bij mij. Ik kan me wel voorstellen dat man schrok, normaal ben ik nogal "braafjes" enzo Hij ook, zoveel mag duidelijk zijn
Wel jammer, hij zou denk ik verbaasd zijn door de mogelijkheden die het ons zou geven.
Ik ben niet zo van de vrouwen, doe mij maar een lekkere vent erbij Heb je hem die mogelijkheden niet aangegeven dan ???
Hmm ja dat was met "minnaar". Het was heftig, lekker, voor herhaling vatbaar en gewoon iets wat ik het liefst vaker zou doen (ondergaan in mijn geval). Ik heb versteld gestaan van de uitwerking van zijn acties op mij
De gevoelens zijn pas een paar jaar getriggerd bij mij. Ik kan me wel voorstellen dat man schrok, normaal ben ik nogal "braafjes" enzo Hij ook, zoveel mag duidelijk zijn
Wel jammer, hij zou denk ik verbaasd zijn door de mogelijkheden die het ons zou geven.
Ik ben niet zo van de vrouwen, doe mij maar een lekkere vent erbij Heb je hem die mogelijkheden niet aangegeven dan ???
dinsdag 23 juni 2009 om 11:20
quote:Hyphen schreef op 23 juni 2009 @ 09:18:
Ik was vroeger juist heel wild, ben door mijn man pas echt voor de monogame relatie gegaan. En dat nu al 16 jaar. Met een keer vreemd gaan toen we 7 jaar samen waren. Daarna hebben we opnieuw voor elkaar gekozen.
Mijn ding met vrouwen is er niet altijd. Dat steekt af en toe de kop op. Heb ook wel fantasietjes over mannen. Vroeger zei ik altijd dat ik 90/10 was qua sexuele geaardheid, zou het nu meer op 75/25 zetten denk ik.
Maar je man wist dat er wel iets in je zat, die 90/10, toch? Man hier is natuurlijk begonnen met iemand die het zelfde dacht over seks als dat hij deed. Na verloop van tijd is heb ik die gevoelens pas bij mezelf ontdekt. Ergens kan ik me ook best voorstellen dat ie dat moeilijk vind, maar anderzijds vind ik ook dat hij zijn best moet doen om onze weg er samen in te vinden. Zelfde geldt voor jouw man dus.
quote:houvanjezelf schreef op 23 juni 2009 @ 10:11:
Heb je hem die mogelijkheden niet aangegeven dan ??? *knip* Maar ik heb *ooit* die "handleiding" die op WS staat, uitgeprint en daar mijn eigen commentaar bijgezet (nav mijn ervaringen dus), dus hij zou het wel kunnen weten. Alleen interesseert het hem niet, dénk ik.
Ik was vroeger juist heel wild, ben door mijn man pas echt voor de monogame relatie gegaan. En dat nu al 16 jaar. Met een keer vreemd gaan toen we 7 jaar samen waren. Daarna hebben we opnieuw voor elkaar gekozen.
Mijn ding met vrouwen is er niet altijd. Dat steekt af en toe de kop op. Heb ook wel fantasietjes over mannen. Vroeger zei ik altijd dat ik 90/10 was qua sexuele geaardheid, zou het nu meer op 75/25 zetten denk ik.
Maar je man wist dat er wel iets in je zat, die 90/10, toch? Man hier is natuurlijk begonnen met iemand die het zelfde dacht over seks als dat hij deed. Na verloop van tijd is heb ik die gevoelens pas bij mezelf ontdekt. Ergens kan ik me ook best voorstellen dat ie dat moeilijk vind, maar anderzijds vind ik ook dat hij zijn best moet doen om onze weg er samen in te vinden. Zelfde geldt voor jouw man dus.
quote:houvanjezelf schreef op 23 juni 2009 @ 10:11:
Heb je hem die mogelijkheden niet aangegeven dan ??? *knip* Maar ik heb *ooit* die "handleiding" die op WS staat, uitgeprint en daar mijn eigen commentaar bijgezet (nav mijn ervaringen dus), dus hij zou het wel kunnen weten. Alleen interesseert het hem niet, dénk ik.
anoniem_15888 wijzigde dit bericht op 24-06-2009 20:41
Reden: privacy...sorry :-)
Reden: privacy...sorry :-)
% gewijzigd
dinsdag 23 juni 2009 om 13:28
Ik lees erg veel:
Denk ik
Weet ik
Vermoed ik
Tevens schrijf je dat hij niet alles weet.
Hoe in hemelsnaam moet hij je tegemoet komen als hij niet weet wat je precies wilt.
Het is een MAN, lieve dame, die moet je alles voorkauwen.
Precies vertellen wat en hoe...
En ja, dat is eng.
En ja dat kan zeer doen.
En ja dat kan problemen geven.
En ja ..... vul maar in wat je allemaal nog meer meent dat er kan en zal gebeuren.
Als jullie relatie echt zo is als je hier opschrijft, zal hij ook wel overweg kunnen met de dingen die je graag wilt of doet.
Maar pas als hij ze weet, pas dan kan hij aangeven of hij dat wel of niet ziet zitten.
Denk ik
Weet ik
Vermoed ik
Tevens schrijf je dat hij niet alles weet.
Hoe in hemelsnaam moet hij je tegemoet komen als hij niet weet wat je precies wilt.
Het is een MAN, lieve dame, die moet je alles voorkauwen.
Precies vertellen wat en hoe...
En ja, dat is eng.
En ja dat kan zeer doen.
En ja dat kan problemen geven.
En ja ..... vul maar in wat je allemaal nog meer meent dat er kan en zal gebeuren.
Als jullie relatie echt zo is als je hier opschrijft, zal hij ook wel overweg kunnen met de dingen die je graag wilt of doet.
Maar pas als hij ze weet, pas dan kan hij aangeven of hij dat wel of niet ziet zitten.
dinsdag 23 juni 2009 om 13:47
quote:houvanjezelf schreef op 23 juni 2009 @ 13:28:
Ik lees erg veel:
Denk ik
Weet ik
Vermoed ik
Tevens schrijf je dat hij niet alles weet.
Hoe in hemelsnaam moet hij je tegemoet komen als hij niet weet wat je precies wilt. Dát weet ie wel, want daar hebben we het over gehad.
Het is een MAN, lieve dame, die moet je alles voorkauwen.
Precies vertellen wat en hoe...
En ja, dat is eng.
En ja dat kan zeer doen. Niet pijnlijker dan zijn afwijzingen Geloof me, we hebben het er al een paar keer over gehad, maar een blinddoek pakken/een zweep gebruiken/ handboeien, dat is niks voor hem. Anders had ie ze op zijn minst wel eens bekeken, gewoon vastgehouden, uit interesse.
En ja dat kan problemen geven.
En ja ..... vul maar in wat je allemaal nog meer meent dat er kan en zal gebeuren.
Als jullie relatie echt zo is als je hier opschrijft, zal hij ook wel overweg kunnen met de dingen die je graag wilt of doet.
Maar pas als hij ze weet, pas dan kan hij aangeven of hij dat wel of niet ziet zitten.Zie boven, dat weet ie dus wel, alleen hij weet niet dat ik ze ook al ervaren heb.
Ik lees erg veel:
Denk ik
Weet ik
Vermoed ik
Tevens schrijf je dat hij niet alles weet.
Hoe in hemelsnaam moet hij je tegemoet komen als hij niet weet wat je precies wilt. Dát weet ie wel, want daar hebben we het over gehad.
Het is een MAN, lieve dame, die moet je alles voorkauwen.
Precies vertellen wat en hoe...
En ja, dat is eng.
En ja dat kan zeer doen. Niet pijnlijker dan zijn afwijzingen Geloof me, we hebben het er al een paar keer over gehad, maar een blinddoek pakken/een zweep gebruiken/ handboeien, dat is niks voor hem. Anders had ie ze op zijn minst wel eens bekeken, gewoon vastgehouden, uit interesse.
En ja dat kan problemen geven.
En ja ..... vul maar in wat je allemaal nog meer meent dat er kan en zal gebeuren.
Als jullie relatie echt zo is als je hier opschrijft, zal hij ook wel overweg kunnen met de dingen die je graag wilt of doet.
Maar pas als hij ze weet, pas dan kan hij aangeven of hij dat wel of niet ziet zitten.Zie boven, dat weet ie dus wel, alleen hij weet niet dat ik ze ook al ervaren heb.
dinsdag 23 juni 2009 om 14:17
