Seks
alle pijlers
Verliefd geworden op minaar/sexvriendje
zondag 15 juni 2008 om 09:08
Al 9 maanden een SV. In eerste instantie had hij een relatie, die niet goed liep en ik vond dat eigenlijk wel makkelijk. Geen verwachtingen over en weer...Een aantal maanden geleden heeft hij deze relatie verbroken, omdat hij niet met zichzelf door de bocht kon een vriendin te hebbeb en mij voor de wilde en heftige sex
De maanden gingen voorbij, vele afspraken, parenclubs vele avonden chatten met mekaar over de meest uiteenlopende dingen.
Na elke contact afstand van hem, totaal onbegrijpelijk voor mij.
Ik raak daar zo door van slag, Ineens de stilte, ineens geen interesse meer (zo voelt het), de weinige smsjes die dan komen zijn bijna plichtmatig , zijn mobiel die uit staat...niet meer online....na een aantal dagen komt hij weer en is het weer als vanouds. Ik heb al verscheidende malen aangegeven dat ik hier niet goed mee om kan gaan, dat het me veel verdriet brengt.
Bottomline....ik ben geloof ik verliefd geworden op mijn sexvriendje/minaar....en verwacht relatiedingen van hem. Waardoor hij natuurlijk ook weer in de stress schiet als hij een mailtje van me krijgt, dat ik verdriet heb door de afstand die hij neemt.
De afgelopen maanden al vaker geprobeerd het contact te verbreken, maar we komen steeds weer bij mekaar uit.
Volgens hem zijn er geen toekomstmogelijkheden, neem alleen al de afstand. Hij kan niet meer bieden dan een vrijblijvende vriendschap (als in mekaar niet opeisen)...hij vindt het goed zoals het is.....ik wil meer, geen idee of ik een relatie met hem wil, maar ik wil hem wel beter leren kennen. Keertje uiteten, gewoon een avondje weg, zonder dat sex daar een onderdeel van is, gewoon een keer samen op de bank hangen om naar een film te kijken, zonder dat het porno is, winkelen samen, zonder dat het speeltjes zijn. Ik mis de tederheid, een streling door mijn haar, een aai over mijn wang, ik mis tedere zoenen overgaand ik vrijen met mekaar, ik zou graag willen dat hij me vasthoud als ik klaargekomen ben (vooral als het heftig is geweest)..hij wacht nu gewoon totdat ik 'klaar' ben met klaarkomen.... de sex met hem is geweldig. Begrijp me niet verkeerd...ik mis het tedere erin, als balans voor het heftige en geile
Maar ik wil meer...wil hem leren kennen in andere delen van zijn leven. Vind ik hem dan ook nog heel erg leuk? Ik weet het nu niet, dat is een totaal zwart gat voor mij. Hoe is hij als vader, hoe gaat hij om met vrienden, van welke muziek houdt hij...enz.enz.
En nu.....na een afspraak is het weer doodstil. OKe...het is druk op zijn werk, hij heeft geen tijd en is moe. Ik dat een reden om dan niks van je te laten horen? Wetende dat de ander dat op prijs stelt? Naja....ik heb een mailtje gestuurd dat ik er weer door van slag ben...ik steeds moet raden waarom hij afstand neemt. Mijn eigen gedachten gaan dan rollen....Hij vind die mailtjes van mij niet leuk en krijgt er een rotgevoel bij.
Het werkt dus niet op deze manier, ik verwacht, bewust of onbewust relatiedingen van hem, terwijl het voor hem gewoon een sexvriendschap is....
Dat maakt me verdrietig en doet me pijn. Gevoel is niet de dwingen..
En in plaats van de knoop door te hakken en voor mezelf te kiezen, probeer ik me te buigen en strekken in hetgeen hij kan geven..en dat voelt dus uiteindelijk niet goed voor mij...en toch...toch kan ik hem niet loslaten.
Hij heeft me op sexueel vlak zoveel dingen van mezelf laten zien...zoveel nieuwe dingen laten ervaren..
Het voelt als een kluwen in mijn hoofd...ik weet het ff niet meer.....
Ik heb geloof ik in die 9 maanden heel wat bindingshormonen aangemaakt..ik ben monogaam uit keuze en niet omdat het 'zo hoort' (hij heeft overigens ook geen sex met anderen) . Ik sta zo NIET open voor andere mannen.
Mijn hoofd zegt dat ik geen relatie heb, mijn hart zegt van wel...
E.
De maanden gingen voorbij, vele afspraken, parenclubs vele avonden chatten met mekaar over de meest uiteenlopende dingen.
Na elke contact afstand van hem, totaal onbegrijpelijk voor mij.
Ik raak daar zo door van slag, Ineens de stilte, ineens geen interesse meer (zo voelt het), de weinige smsjes die dan komen zijn bijna plichtmatig , zijn mobiel die uit staat...niet meer online....na een aantal dagen komt hij weer en is het weer als vanouds. Ik heb al verscheidende malen aangegeven dat ik hier niet goed mee om kan gaan, dat het me veel verdriet brengt.
Bottomline....ik ben geloof ik verliefd geworden op mijn sexvriendje/minaar....en verwacht relatiedingen van hem. Waardoor hij natuurlijk ook weer in de stress schiet als hij een mailtje van me krijgt, dat ik verdriet heb door de afstand die hij neemt.
De afgelopen maanden al vaker geprobeerd het contact te verbreken, maar we komen steeds weer bij mekaar uit.
Volgens hem zijn er geen toekomstmogelijkheden, neem alleen al de afstand. Hij kan niet meer bieden dan een vrijblijvende vriendschap (als in mekaar niet opeisen)...hij vindt het goed zoals het is.....ik wil meer, geen idee of ik een relatie met hem wil, maar ik wil hem wel beter leren kennen. Keertje uiteten, gewoon een avondje weg, zonder dat sex daar een onderdeel van is, gewoon een keer samen op de bank hangen om naar een film te kijken, zonder dat het porno is, winkelen samen, zonder dat het speeltjes zijn. Ik mis de tederheid, een streling door mijn haar, een aai over mijn wang, ik mis tedere zoenen overgaand ik vrijen met mekaar, ik zou graag willen dat hij me vasthoud als ik klaargekomen ben (vooral als het heftig is geweest)..hij wacht nu gewoon totdat ik 'klaar' ben met klaarkomen.... de sex met hem is geweldig. Begrijp me niet verkeerd...ik mis het tedere erin, als balans voor het heftige en geile
Maar ik wil meer...wil hem leren kennen in andere delen van zijn leven. Vind ik hem dan ook nog heel erg leuk? Ik weet het nu niet, dat is een totaal zwart gat voor mij. Hoe is hij als vader, hoe gaat hij om met vrienden, van welke muziek houdt hij...enz.enz.
En nu.....na een afspraak is het weer doodstil. OKe...het is druk op zijn werk, hij heeft geen tijd en is moe. Ik dat een reden om dan niks van je te laten horen? Wetende dat de ander dat op prijs stelt? Naja....ik heb een mailtje gestuurd dat ik er weer door van slag ben...ik steeds moet raden waarom hij afstand neemt. Mijn eigen gedachten gaan dan rollen....Hij vind die mailtjes van mij niet leuk en krijgt er een rotgevoel bij.
Het werkt dus niet op deze manier, ik verwacht, bewust of onbewust relatiedingen van hem, terwijl het voor hem gewoon een sexvriendschap is....
Dat maakt me verdrietig en doet me pijn. Gevoel is niet de dwingen..
En in plaats van de knoop door te hakken en voor mezelf te kiezen, probeer ik me te buigen en strekken in hetgeen hij kan geven..en dat voelt dus uiteindelijk niet goed voor mij...en toch...toch kan ik hem niet loslaten.
Hij heeft me op sexueel vlak zoveel dingen van mezelf laten zien...zoveel nieuwe dingen laten ervaren..
Het voelt als een kluwen in mijn hoofd...ik weet het ff niet meer.....
Ik heb geloof ik in die 9 maanden heel wat bindingshormonen aangemaakt..ik ben monogaam uit keuze en niet omdat het 'zo hoort' (hij heeft overigens ook geen sex met anderen) . Ik sta zo NIET open voor andere mannen.
Mijn hoofd zegt dat ik geen relatie heb, mijn hart zegt van wel...
E.
maandag 16 juni 2008 om 02:44
misschien heb je wat aan dit topic
het loslaten topic op de relatiepijler, komt namelijk behoorlijk overeen...
het loslaten topic op de relatiepijler, komt namelijk behoorlijk overeen...
maandag 16 juni 2008 om 07:05
Met veel aandacht het topic gelezen..dank je....
En nu baal ik ervan hem nog een smsje gestuurd te hebben dat ik hem graag wilde spreken en wanneer dat zou kunnen.....
Ik wil graag een afsluiting, een eindgesprek....zodat ik het ook daadwerkelijk achter me kan laten....maar besef me op hetzelfde moment dat het niet afhankelijk moet zijn van reacties van zijn kant....
Ik vind het zelf niet zo netjes om ineens alle contact te verbreken, zonder dat de ander daar ook maar enige notie van heeft.
dinsdag 17 juni 2008 om 18:27
Ik heb het gedaan....contact verbroken...gekozen voor mezelf...
We hadden door kunnen gaan volgens hem..maar nee...dank je, maar bedankt!
Ik heb er minder last van dan ik dacht...ik vind het niet leuk en doet me verdriet en ik zou willen dat het anders was...maar dat is niet zo....en ja...ik zal best veel dingen gaan missen....maa misschien ook niet...time will tell....
We hadden door kunnen gaan volgens hem..maar nee...dank je, maar bedankt!
Ik heb er minder last van dan ik dacht...ik vind het niet leuk en doet me verdriet en ik zou willen dat het anders was...maar dat is niet zo....en ja...ik zal best veel dingen gaan missen....maa misschien ook niet...time will tell....
