vraagje :(

Hi allemaal, ik heb op het relatietopic al het een en ander beschreven over mezelf en mijn relatie die niet zo lekker loopt.

Ik wil ff los van die situatie wat vragen stellen hoe ik ergens mee om kan gaan.



Ik lees ook wel van BgB dat, als er een probleem is waar een man niet echt van andere vrouwen weg kan blijven er een signaal is dat bij hem iets mist en dat je samen spanning op zou kunnen zoeken. Dat steekt wel, maar wil er wel meer over weten.



Ik ben zelf niet vies van sex. Ik ben, of eigenlijk was, heel open en vrij met sex. Initiatiefrijk, niets was te gek tussen ons samen, daar lag het niet aan. Echter was dat niet genoeg. Omdat mijn vriend een andere gedachte heeft kwa lichamen en sex. Hij zegt nu dat het was om me te treffen in mijn onzekerheid en dat het eigenlijk niet zo is, maar ik ben alles behalve perfect. Hij heeft een verleden met de perfecte (kwa lichaam) vriendinnen.Die waren altijd mooier en beter. Hij voelde zich altijd tekort gedaan bij mij, doordat ik dat niet kon geven. Dat hij zo naar maatje 34 kon rennen en dat er genoeg vissen in de vijver zaten, zijn ex met haar fantastisch mooie lichaam, maar goed. Je begrijpt mijn probleem. Ik voldoe daar niet aan. Zeker niet nu ik zwanger ben.



Ik ben zo hyper onzeker geworden. Ik was ooit slank en ookal was ik nooit zelfverzekerd, wel meer dan nu. Ik verzorgde me goed maar naar verloop van tijd is dat minder geworden omdat het zo zinloos leek. Wat ik ook deed, het was nooit goed. Hij had me graag peziger gezien. Heeft gezegd, dat ontkent hij nu, dat hij meer van me verwacht had. Dat ik er harder aan zou werken, maar ik heb er hard aan gewerkt . Door gezondheids omstandigheden kon ik niet meer. Bovendien de motivatie raakte ik kwijt (ik hou wel heel erg van sporten) omdat ik nooit peziger werd en ik voelde hoe hij teleurgesteld in mij was .



Nu zijn zijn oproepen naar een atletisch lichaam, geile sex met mooie lingerie en laarzen oproepen op dating sites ontdekt, heb ik de vrouwen achterhaald waar hij achter aan zat en heb ik ontdekt dat hij me op vakantie stuurde zodat hij zijn sexdate kon ontmoeten. (aaahh hij was ziek, kon niet doorgaan voor em, sneu) in ons restaurant. (heeft date moeten verzetten naar hotelletje)



Hij stuurde me op vakantie, omdat ik met een burnout zit en er niet meer bovenop kwam. Ik ging omdat ik rust nodig had maar hij had een andere motivatie .



Maar goed, dit is allemaal boven gekomen en heeft hij spijt enzo. Wil me niet kwijt, vind me mooi (yeah right) maar goed wat wel zo is, we houden wel van elkaar.



Hij gaf zich trouwens het recht om dit allemaal te doen omdat ik op het laatst niets meer was in bed en omdat ik de ellende was van zijn leven. Ik heb zo vaak zijn misstappen vergeven .



Anyway, we zijn op een punt waar hij wel hulp zoekt en we beiden verder willen. Het is slechts achtergrond info, maar wel wat nog bij mij leeft en zeer doet.



Hoe zorg ik dat ik weer interessant wordt voor em kwa sex? Ik was blijkbaar niet goed genoeg voor hem en had dat nodig buitenshuis. Normaal, toen ik nog niet zo onzeker was en sexueel meer dan goed in mijn vel zat, stond ik voor veel open. Maar nu, heb ik het idee dat hij het nodig heeft omdat hij het anders niet genoeg heeft bij mij. Hoe wordt ik weer interessant en moet ik dan hem zijn gang laten gaan omdat hij stomweg niet genoeg heeft aan mij? Ik voldoe niet aan zijn fantasietjes in bed. Niet omdat hij ze niet kon uitvoeren, maar heeft een bepaald ideaal lichaam daarbij. Hij vond altijd dat hij beter verdiend en in zekere zin, lichamelijk gezien, is dat ook zo. Hij ziet er verhoudingsgewijs veel beter uit dan ik. Nu helemaal omdat ik zwanger ben en een onzeker mutsje. Maar hoe voorkom ik dat hij weer ontevreden wordt? Vertel mij, hoe wordt ik weer aantrekkelijk en hoe kom ik zelf uit die onzekerheid?? Hij erkent alles wel inmiddels dat hij fout zat. Het neemt alleen zijn behoeftes niet weg. Hoe kom ik hem tegemoet

Ik ben zelf ook niet al te blij hoe ik er uit zie. Daar heeft hij op ingespeelt. Hij weet overigens dat ik dit deel op het viva forum. Hij heeft er wel echt spijt van.



Ik weet dat ik ook aan mezelf moet werken en geloof me, ik was een end op weg. Maar door dit te accepteren is daar een deel van over end gebleven en een deel om komen te vallen. Ik geloof ergens dat ik weldegelijk sterk ben, omdat ik hier elke keer weer bovenop kan komen en weldegelijk voor mezelf op kom in deze relatie (wat me ook een hoop problemen heeft opgeleverd) Dit is echter de laatste kans die hij krijgt. Maar op het gebied van sex en uiterlijk ben ik echt super onzeker geworden en wil zooo graag dat iemand mij perfect vind, (in zijn ogen perfect bedoel ik dan) Ik heb nog nooit, echt nog nooit een relatie met iemand gehad die me niet vernederd heeft op dit vlak. (van familie tot eerder huwelijk en deze relatie) en op een gegeven moment ga je dat geloven. Het maakt je sterk enerzijds en super zwak aan de andere kant.



Weet je, voor mij is erkenning en schuldbesef en weten dat iemand WIL veranderen genoeg. Ik ben zelf ook niet perfect, heb ook fouten gemaakt en ik geloof altijd in nieuwe kansen. Dit is welliswaar de laatste en dit is hem nu ook duidelijk. Daarnaast heb ik dat stuk sexuele onzekerheid en ben ik zooo diep en diep gekwetst dat ik niet voldeed. En wil ik dat zoooo graag wel en ik weet niet hoe.

BgB, ik ben gewoon zo stom dat ik zijn ideaal (niet perfect in algemeenheid, maar gewoon in zijn ogen) wil zijn. DAt ik niet wil weten dat hij eigenlijk dat maatje 34 liever heeft. Dat hij me tolereert ipv echt trots is op mij. Dit geeft hij overigens anders aan nu, dat hij weldegelijk trots is, echter dit is moeilijk aan te nemen voor me. Ik vind het niet erg dat hij anderen mooi vindt. Ik vind het alleen zo erg dat anderen altijd mooier zijn en ik niet slecht hoor, nee hoor, maar gewoon nergens speciaal ben voor em.

Tientje, bij hem draaide het om macht en controlle. Dat heeft hij nu door en daar werkt hij aan.

Tientje, het kwartje is inmiddels gevallen en blaast niet meer zo hoog van de toren. Hij werkt er aan en dat laat hij ook zien en weet dat hij voor langere periode er aan moet werken. Wil werken, los van mij, los van onze relatie. Dat is de reden waarom ik nog hoop heb.



Maar ondertussen zit ik met mijn onzekerheden en het zoooo graag gewenst willen zijn op dat vlak. Sex is voor mij net zo belangrijk als voor hem. Alleen ik vul het in met hem. Maar voor mij een belangrijk onderdeel van mijn leven. En daarin ben ik dus zo gekwetst Ik wil weten hoe ik en hij daar weer bovenop komen.

Op dat punt zijn we nu Fullhouse. Dat moet ook zo gebeuren.



BgB, vrouwen gingen hem vervelen, of ze moesten hem inderdaad niet meer of ze waren van hetzelfde soort zeg maar, gingen gewoon allebei vreemd en vonden ze prima. Hij heeft een groot probleem die hij erkent. Ik heb een groot probleem die ik erken. En samen werkt het elkaar goed in de hand besef ik me, maar we willen allebei anders.



Maar daarnaast gun ik hem ook dat hij ook gelukkig is op sexueel vlak en vraag ik mijzelf af wat ik kan doen om daaraan bij te dragen. Als hij iets mist, wat kunnen we dan doen?

Bovendien, de hele wereld lijkt vreemd te gaan en te liegen en te bedriegen en dat maakt mij ook zo machteloos voelen alsof het maar normaal moet zijn.

Je hebt gelijk tientje. Ik wil zo graag, zo graag eens goed genoeg zijn voor iemand. Ik ken die positie niet in een relatie. Ik wil zo graag erkenning voor wie ik ben. En in mijn optiek heb ik dat nooit gekregen, dus waarom zou dat nu ineens wel gebeuren?



Ben er ergens ook dubbel in hoor, want ik weet zelf ook dondersgoed. Ik weet en hoor wat jullie zeggen, maar ondertussen is er zo een drang om geliefd te zijn, van gehouden te worden en wil dat het gebeurt zonder er voor te hoeven smeken bijna. Maar ik weet niet hoe dat is. Ja ik weet dat ik wel erkenning krijg van buitenaf, maar ik ben voor mijn familie altijd de lelijke geweest in de schaduw van, in mijn vorige relatie niet goed genoeg. Ik was altijd te dik, te klein, niet strak, anderen waren veel mooier enz enz. Ik ben opgegroeid met het belang van uiterlijk en ben nu samen met iemand die ook sec dat belang heeft. Eigenlijk zijn we voor een deel hetzelfde, echter staan we aan de andere kant van de lijn.

Au Omen, die is raak. Maar waar...

Ik heb mijn leven lang zo hard moeten werken voor waar ik nu ben, dus sterk ben ik wel. Ook niet dom inderdaad, wel gespleten in gevoelens.



En nu, ik ben en voel me zo kwetsbaar. Ik heb zo hard iemand nodig die voor me zorgt, waar ik veilig ben, waar iemand echt van me houdt om wie ik ben. Ik schreeuw er bijna om als een klein kind. Er is niemand die me beschermt. Ben een grote meid en hartstikke volwassen en zo leef ik ook, geloof me. Maar voel me nu net een heel klein meisje die behoefte heeft aan warmte, liefde en erkenning. En ik voel me zo vogelvrij in mijn zwangerschap. Ben voor niemand heilig en dat heeft me zo kwetsbaar gemaakt. Normaal zoek je dat in jezelf en dat heb ik altijd gedaan. maar ik ben op, ik ben op. Moe, moe om te vechten voor mezelf.