vraagje :(

Hi allemaal, ik heb op het relatietopic al het een en ander beschreven over mezelf en mijn relatie die niet zo lekker loopt.

Ik wil ff los van die situatie wat vragen stellen hoe ik ergens mee om kan gaan.



Ik lees ook wel van BgB dat, als er een probleem is waar een man niet echt van andere vrouwen weg kan blijven er een signaal is dat bij hem iets mist en dat je samen spanning op zou kunnen zoeken. Dat steekt wel, maar wil er wel meer over weten.



Ik ben zelf niet vies van sex. Ik ben, of eigenlijk was, heel open en vrij met sex. Initiatiefrijk, niets was te gek tussen ons samen, daar lag het niet aan. Echter was dat niet genoeg. Omdat mijn vriend een andere gedachte heeft kwa lichamen en sex. Hij zegt nu dat het was om me te treffen in mijn onzekerheid en dat het eigenlijk niet zo is, maar ik ben alles behalve perfect. Hij heeft een verleden met de perfecte (kwa lichaam) vriendinnen.Die waren altijd mooier en beter. Hij voelde zich altijd tekort gedaan bij mij, doordat ik dat niet kon geven. Dat hij zo naar maatje 34 kon rennen en dat er genoeg vissen in de vijver zaten, zijn ex met haar fantastisch mooie lichaam, maar goed. Je begrijpt mijn probleem. Ik voldoe daar niet aan. Zeker niet nu ik zwanger ben.



Ik ben zo hyper onzeker geworden. Ik was ooit slank en ookal was ik nooit zelfverzekerd, wel meer dan nu. Ik verzorgde me goed maar naar verloop van tijd is dat minder geworden omdat het zo zinloos leek. Wat ik ook deed, het was nooit goed. Hij had me graag peziger gezien. Heeft gezegd, dat ontkent hij nu, dat hij meer van me verwacht had. Dat ik er harder aan zou werken, maar ik heb er hard aan gewerkt . Door gezondheids omstandigheden kon ik niet meer. Bovendien de motivatie raakte ik kwijt (ik hou wel heel erg van sporten) omdat ik nooit peziger werd en ik voelde hoe hij teleurgesteld in mij was .



Nu zijn zijn oproepen naar een atletisch lichaam, geile sex met mooie lingerie en laarzen oproepen op dating sites ontdekt, heb ik de vrouwen achterhaald waar hij achter aan zat en heb ik ontdekt dat hij me op vakantie stuurde zodat hij zijn sexdate kon ontmoeten. (aaahh hij was ziek, kon niet doorgaan voor em, sneu) in ons restaurant. (heeft date moeten verzetten naar hotelletje)



Hij stuurde me op vakantie, omdat ik met een burnout zit en er niet meer bovenop kwam. Ik ging omdat ik rust nodig had maar hij had een andere motivatie .



Maar goed, dit is allemaal boven gekomen en heeft hij spijt enzo. Wil me niet kwijt, vind me mooi (yeah right) maar goed wat wel zo is, we houden wel van elkaar.



Hij gaf zich trouwens het recht om dit allemaal te doen omdat ik op het laatst niets meer was in bed en omdat ik de ellende was van zijn leven. Ik heb zo vaak zijn misstappen vergeven .



Anyway, we zijn op een punt waar hij wel hulp zoekt en we beiden verder willen. Het is slechts achtergrond info, maar wel wat nog bij mij leeft en zeer doet.



Hoe zorg ik dat ik weer interessant wordt voor em kwa sex? Ik was blijkbaar niet goed genoeg voor hem en had dat nodig buitenshuis. Normaal, toen ik nog niet zo onzeker was en sexueel meer dan goed in mijn vel zat, stond ik voor veel open. Maar nu, heb ik het idee dat hij het nodig heeft omdat hij het anders niet genoeg heeft bij mij. Hoe wordt ik weer interessant en moet ik dan hem zijn gang laten gaan omdat hij stomweg niet genoeg heeft aan mij? Ik voldoe niet aan zijn fantasietjes in bed. Niet omdat hij ze niet kon uitvoeren, maar heeft een bepaald ideaal lichaam daarbij. Hij vond altijd dat hij beter verdiend en in zekere zin, lichamelijk gezien, is dat ook zo. Hij ziet er verhoudingsgewijs veel beter uit dan ik. Nu helemaal omdat ik zwanger ben en een onzeker mutsje. Maar hoe voorkom ik dat hij weer ontevreden wordt? Vertel mij, hoe wordt ik weer aantrekkelijk en hoe kom ik zelf uit die onzekerheid?? Hij erkent alles wel inmiddels dat hij fout zat. Het neemt alleen zijn behoeftes niet weg. Hoe kom ik hem tegemoet

Soms zou ik willen dat er iemand voor mij opkwam, eventjes ipv vechten voor mijzelf. Dat iemand mijn vriend zou aanspreken en zeggen dat je zo niet om kunt gaan met zwangere vrouwen. Maar goed, heeft weinig nog met sex te maken..

Goh weet je wat zo erg is Wuiles? Dat als ik dat zou kunnen doen, ik het nog zou doen ook??? Best wel triest eigenlijk.



BgB, zo zou het moeten zijn, maar in de praktijk is het vaak niet zo. Zie de vele klagende vreemdgaande mannen.

Perel, hij heeft mij in het begin en in betere periodes wel verteld dat ik mooi ben, speciaal enz enz. En woorden als, als ik niet mooi genoeg was geweest, ik nooit naast hem had gelpen enz. Maar dat sloeg vaak om in betere exen, mooiere vrouwen, teleurgesteld zijn in mij. En heeft hij gebruikt tegen mij om me nog onzekerder te maken (macht) Hij ziet dit dus nu WEL in. Ik ben alleen best wel beschadigd.

Harde maar duidelijk ware taal Omen. Je hebt ook gelijk. Gek genoeg om daar te komen moet je vechten voor jezelf. En dat vind ik nu niet makkelijk. Moet wel, gebeurt ook wel. Ben ik ook mee bezig, maar ben er nog lang niet. En weet wat je zegt, maar heb duidelijk twee stemmetjes die tegen me praten. Een die voor mezelf opkomt en een die mezelf de grond in boort. Die laatste wint het de laatste tijd te vaak. Maar de behoefte om een keer goed geneog te zijn voor iemand blijft overeind. Dat uit zich in sex, ik denk dat het vroeger ook het enige was wat ik WEL had in mijn ogen. En dat heeft hij, krom ik weet hoe het klinkt, nu ook teniet gedaan. Van alles wat ik niet was voor iemand, had ik dat wel. Maar nu ook niet meer. Ik denk dat het ook een stukje controle is wat ik terug wil. Stukje bekendheid.

Triest omdat ik wil voldoen aan andermans eisen, zonder te kijken naar mezelf...

Ik heb me leven lang aangepast aan wat anderen van me verwachtte en wilden. Een levenswijze die ik moet omgooien, maar die nu zo in de praktijk werkt. En nu kon ik me niet aanpassen en voel ik extra hoe ik niet voldoe. Zolang ik me maar kon aanpassen dan was het goed. Dan was ik 'gelukkig' omdat iemand me accepteerde. Maar wie ik ben was nooit goed. Niet voor mezelf, maar ook niet voor anderen (directe relaties, van opvoeding tot nu). Want als ik voor mezelf opkwam dan werd ik neergehaald. En ja dat laat ik gebeuren, maar mijn referentiekader dat het anders is is zooo klein. En zo moeilijk aan te nemen, zelfs met hulp. Heb tijden dat het rete goed gaat hoor, maar door hier zo over mijn grenzen te laten gaan is dat weer weggevaagd.

Daar geef ik later antwoord op, moet mezelf ff herpakken en even weg.

Omen, reken maar dat ik altijd zo geleefd heb. Ik ben niet voor niets gekomen waar ik nu ben. Alleen is het ingestort en heb de kracht niet meer. Maar luister graag naar schopjes onder mijn donder want die hebben me altijd overeind geholpen. Het is een deel wat me trots maakt dat ondanks mijn verleden, ondanks alles ik nu ben waar ik ben. Mensen die mij kennen weten wel waar ik het over heb. Niets is vanzelfsprekend voor me geweest maar ben er wel gekomen. Alleen wel met veel schade en ben nu wel kwetsbaar en het moment dat je uitblijft gaan van negativiteit ga je in een spiraal naar beneden, dat weet ik. Maar als je er eenmaal zit, is het heel moeilijk eruit komen. De drang naar erkenning en liefde heeft iedereen verder. Als je het niet automatisch krijgt, ga je het zoeken op vreemde wijze en dat is bij mij gebeurt met alle gevolgen van dien.