Seks
alle pijlers
Vreemdgegaan zonder te vertellen??
vrijdag 20 augustus 2010 om 16:20
quote:Olrik schreef op 20 augustus 2010 @ 15:51:
Ik kan me nooit voorstellen dat je het niet merkt als je partner vreemd gaat. Dat ruik je toch als zij / hij thuiskomt?Ik kan me dat ook niet voorstellen. Zelfs als je het niet ruikt. Een vriendin van mij is bedrogen door haar man. En zij had vanaf het begin door dat er iets niet klopte. Een andere kennis van mij - een man - heeft (naast zijn vriendin) geruime tijd een tweede relatie ernaast gehad. Zijn vriendin weet/wist van niets. Dat snap ik niet. En ik geloof het ook niet, eigenlijk. Ik denk dat ze haar kop in het zand steekt. Ik voel me overigens niet geroepen om het haar te vertellen.
Ik kan me nooit voorstellen dat je het niet merkt als je partner vreemd gaat. Dat ruik je toch als zij / hij thuiskomt?Ik kan me dat ook niet voorstellen. Zelfs als je het niet ruikt. Een vriendin van mij is bedrogen door haar man. En zij had vanaf het begin door dat er iets niet klopte. Een andere kennis van mij - een man - heeft (naast zijn vriendin) geruime tijd een tweede relatie ernaast gehad. Zijn vriendin weet/wist van niets. Dat snap ik niet. En ik geloof het ook niet, eigenlijk. Ik denk dat ze haar kop in het zand steekt. Ik voel me overigens niet geroepen om het haar te vertellen.
donderdag 2 september 2010 om 17:11
vrijdag 3 september 2010 om 07:59
quote:Christiane04 schreef op 20 augustus 2010 @ 16:20:
Een andere kennis van mij - een man - heeft (naast zijn vriendin) geruime tijd een tweede relatie ernaast gehad. Zijn vriendin weet/wist van niets. Dat snap ik niet. En ik geloof het ook niet, eigenlijk. Ik denk dat ze haar kop in het zand steekt.Ik denk dat dat vaak het geval is. Bewust weten ze niets maar onbewust weten ze het wel en dit mag niet in het bewustzijn komen. Ze handelen echter tegelijk volgens beide principes. Vrouwen zijn wonderlijke wezens.
Een andere kennis van mij - een man - heeft (naast zijn vriendin) geruime tijd een tweede relatie ernaast gehad. Zijn vriendin weet/wist van niets. Dat snap ik niet. En ik geloof het ook niet, eigenlijk. Ik denk dat ze haar kop in het zand steekt.Ik denk dat dat vaak het geval is. Bewust weten ze niets maar onbewust weten ze het wel en dit mag niet in het bewustzijn komen. Ze handelen echter tegelijk volgens beide principes. Vrouwen zijn wonderlijke wezens.
vrijdag 3 september 2010 om 08:44
Maar wat vind je beter als het een keertje gebeurt is wil je het dan weten.
Stel je partner is wezen stappen teveel gedronken ( is geen goed excuses dat weet ik ) is vreemd gegaan.
Jullie hebben voor de rest een hele goeie relatie kunnen goed met elkaar praten hebben veel lol en de sex is goed.
Zou je het dan willen weten.
Ik zou het niet willen weten want dan denk ik de volgende keer zou het weer gebeuren.
Het is wat anders als het met regelmaat gebeurt maar dan is 1 van de bovenstaande punten niet goed denk ik.
Stel je partner is wezen stappen teveel gedronken ( is geen goed excuses dat weet ik ) is vreemd gegaan.
Jullie hebben voor de rest een hele goeie relatie kunnen goed met elkaar praten hebben veel lol en de sex is goed.
Zou je het dan willen weten.
Ik zou het niet willen weten want dan denk ik de volgende keer zou het weer gebeuren.
Het is wat anders als het met regelmaat gebeurt maar dan is 1 van de bovenstaande punten niet goed denk ik.
vrijdag 3 september 2010 om 09:00
@lookatme: mijn ex verraadde zich doordat zijn gedrag naar mij toe 180 graden veranderde. Er was niks liefs meer bij (maar was veroorzaakt door zijn eigen schuldgevoel). Ik had het meteen door, meteen naar gevraagd. Maar als hij/zij het blijft ontkennen, wat moet je dan?!
2 jaar later vertelde hij dat ie een relatie had. Omdat ie het niet langer voor zich kon houden. Ondertussen had ik niet mijn kop in het zand, maar ging hem ook niet controleren of zo. Allerlei veranderingen die hij voorstelde, vertrouwde ik niet, die wezen mij teveel op een evt op handen zijnde scheiding. En mijn intuitie had gelijk.
Anderzijds kan je achteraf stellen dat hij nog probeerde eea naar zijn zin te veranderen (aan mij), omdat hij 2 jaar lang twijfelde of ie bij zijn gezin weg zou gaan of blijven.
Voor zover ik erin kon meegaan overwoog ik die veranderingen ook, maar ben nog steeds heel blij dat ik mezelf trouw ben gebleven en niet ben gaan "pleasen" om hem te houden. Want alles lag "natuurlijk" aan mij, en hij hoefde niks te veranderen en ook geen enkele moeite te doen voor de relatie. Zijn standpunt was: ik ben niet meer gelukkig dus jij faalt in mij gelukkig te maken, dus jij moet eea veranderen (oa verhuizen enz). Anyway, zijn lullige kant kwam dus boven (nog nooit gezien in al die jaren) en dat zei me genoeg. Maar als iemand gewoon zichzelf blijft en thuis hetzelfde als anders, dan kan ik me voorstellen dat die vrouw het niet in de gaten heeft.
GeneralM: Gedragsverandering bij je vriendin zegt me dus zeker wel iets. Intuitie klopt vaak, ik zou zeggen: blijf alert en blijf het gesprek aangaan, ook als ze blijft ontkennen. En niet in de verwijtende/achterdochtige sfeer.
Ik voelde dus wel dat ik hem aan het kwijtraken was. En dat is geen fijn gevoel. Heb hem trouwens nooit stralend of vrolijk gezien (geen verliefde blikken oid) en ook geen andere signalen (of iets geroken aan hem). Laat thuis was hij wel vaker en ik durf mijn hand voor in het vuur te steken dat dit nooit eerder gebeurd is. Maar het gedrag dus, waardoor alle alarmbellen afgingen.
Door het ontkennen ging ik andere verklaringen zoeken, zoals midlife. Ergste vond ik later nog dat ik het heel goed aangevoeld heb en dat ie zelfs toen niet eerlijk kon zijn, pas toen het hem uitkwam.
Toen hij eenmaal opbiechtte (om eigen geweten te ontlasten) heb ik hem alle hoeken van de kamer laten zien (figuurlijk dan, he)
2 jaar later vertelde hij dat ie een relatie had. Omdat ie het niet langer voor zich kon houden. Ondertussen had ik niet mijn kop in het zand, maar ging hem ook niet controleren of zo. Allerlei veranderingen die hij voorstelde, vertrouwde ik niet, die wezen mij teveel op een evt op handen zijnde scheiding. En mijn intuitie had gelijk.
Anderzijds kan je achteraf stellen dat hij nog probeerde eea naar zijn zin te veranderen (aan mij), omdat hij 2 jaar lang twijfelde of ie bij zijn gezin weg zou gaan of blijven.
Voor zover ik erin kon meegaan overwoog ik die veranderingen ook, maar ben nog steeds heel blij dat ik mezelf trouw ben gebleven en niet ben gaan "pleasen" om hem te houden. Want alles lag "natuurlijk" aan mij, en hij hoefde niks te veranderen en ook geen enkele moeite te doen voor de relatie. Zijn standpunt was: ik ben niet meer gelukkig dus jij faalt in mij gelukkig te maken, dus jij moet eea veranderen (oa verhuizen enz). Anyway, zijn lullige kant kwam dus boven (nog nooit gezien in al die jaren) en dat zei me genoeg. Maar als iemand gewoon zichzelf blijft en thuis hetzelfde als anders, dan kan ik me voorstellen dat die vrouw het niet in de gaten heeft.
GeneralM: Gedragsverandering bij je vriendin zegt me dus zeker wel iets. Intuitie klopt vaak, ik zou zeggen: blijf alert en blijf het gesprek aangaan, ook als ze blijft ontkennen. En niet in de verwijtende/achterdochtige sfeer.
Ik voelde dus wel dat ik hem aan het kwijtraken was. En dat is geen fijn gevoel. Heb hem trouwens nooit stralend of vrolijk gezien (geen verliefde blikken oid) en ook geen andere signalen (of iets geroken aan hem). Laat thuis was hij wel vaker en ik durf mijn hand voor in het vuur te steken dat dit nooit eerder gebeurd is. Maar het gedrag dus, waardoor alle alarmbellen afgingen.
Door het ontkennen ging ik andere verklaringen zoeken, zoals midlife. Ergste vond ik later nog dat ik het heel goed aangevoeld heb en dat ie zelfs toen niet eerlijk kon zijn, pas toen het hem uitkwam.
Toen hij eenmaal opbiechtte (om eigen geweten te ontlasten) heb ik hem alle hoeken van de kamer laten zien (figuurlijk dan, he)
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
