Seks
alle pijlers
Vriend heeft prostaatklachen
woensdag 25 november 2009 om 23:32
Hallo,
Ik ben 48 jaar en mijn vriend ook. Ik ken hem nu drie maanden.
De seks ging de eerste paar weken goed. Het was fijn en intiem. Het was niet spetterend, maarook niet slecht.
Op een gegeven moment begon hij zich af te trekken en legde hij mijn hand op mijn vagina. Dat vond ik wel spannend... hij kwam klaar en ik ook. Voor een keer kan dat heel geil en spannend zijn.
Inmiddels is het zo (en dat na drie maanden!) dat hij alleen nog maar trekt in bed. Als ik hem met zachte hand bij mij naar binnen probeer te leiden, haakt hij af na een paar "halen". Als ik hem ga pijpen, haakt hij ook af en gaat zich weer aftrekken. Ik heb hem gevraagd: wil je niet bij me naar binnen? Hij zei van wel... maar bleef zich aftrekken.
En dat aftrekken gaat steeds moeizamer. Het duurt maar en duurt maar en eindigt vaak in niet klaarkomen van zijn kant. Hij legt keer op keer mijn hand op mijn vagina, maar ik vind het niet fijn om iedere keer vingerend klaar te komen met mijn partner die zich uit alle macht aftrekt.
Hij slikt medicijnen voor zijn prostaat, die vergroot is. Ook slikt hij (iedere nacht) slaapmedicatie.
Ik ga hier zeker met hem over praten maar ik ben benieuwd of iemand hier verstand van heeft. Kan er een relatie bestaan tussen zijn prostaatklachten en zijn (in mijn ogen) vreemde bedgedrag?
Het kan ook zijn dat er meer met hem aan de hand is. Het wordt hoog tijd dat ik hier met hem over ga praten. Toch heb ik de behoefte dit probleem, wat ik niet ken, te met jullie delen. Herkent iemend dit?
Ikzelf ben twee keer getrouwd geweest en heb (niet raar bedoeld, maar ik wil eerlijk/duidelijk zijn) best veel bedervaring. Maar dit... dit ken ik niet en ik verbaas me er een beetje over. Ik heb het gevoel dat het gevoelig ligt bij hem en zoek naar ingangen om erover te praten.
Ik ben 48 jaar en mijn vriend ook. Ik ken hem nu drie maanden.
De seks ging de eerste paar weken goed. Het was fijn en intiem. Het was niet spetterend, maarook niet slecht.
Op een gegeven moment begon hij zich af te trekken en legde hij mijn hand op mijn vagina. Dat vond ik wel spannend... hij kwam klaar en ik ook. Voor een keer kan dat heel geil en spannend zijn.
Inmiddels is het zo (en dat na drie maanden!) dat hij alleen nog maar trekt in bed. Als ik hem met zachte hand bij mij naar binnen probeer te leiden, haakt hij af na een paar "halen". Als ik hem ga pijpen, haakt hij ook af en gaat zich weer aftrekken. Ik heb hem gevraagd: wil je niet bij me naar binnen? Hij zei van wel... maar bleef zich aftrekken.
En dat aftrekken gaat steeds moeizamer. Het duurt maar en duurt maar en eindigt vaak in niet klaarkomen van zijn kant. Hij legt keer op keer mijn hand op mijn vagina, maar ik vind het niet fijn om iedere keer vingerend klaar te komen met mijn partner die zich uit alle macht aftrekt.
Hij slikt medicijnen voor zijn prostaat, die vergroot is. Ook slikt hij (iedere nacht) slaapmedicatie.
Ik ga hier zeker met hem over praten maar ik ben benieuwd of iemand hier verstand van heeft. Kan er een relatie bestaan tussen zijn prostaatklachten en zijn (in mijn ogen) vreemde bedgedrag?
Het kan ook zijn dat er meer met hem aan de hand is. Het wordt hoog tijd dat ik hier met hem over ga praten. Toch heb ik de behoefte dit probleem, wat ik niet ken, te met jullie delen. Herkent iemend dit?
Ikzelf ben twee keer getrouwd geweest en heb (niet raar bedoeld, maar ik wil eerlijk/duidelijk zijn) best veel bedervaring. Maar dit... dit ken ik niet en ik verbaas me er een beetje over. Ik heb het gevoel dat het gevoelig ligt bij hem en zoek naar ingangen om erover te praten.
zondag 29 november 2009 om 12:35
Knap gedaan hoor Nagellak!
Heel goed van je om niet al te veel in details te treden, om op deze manier disucussies te voorkomen.
Ik kan me voorstellen dat je niet zit te wachten op een vriendschap met hem, er moet dan toch een interesse, communicatie basis zijn en deze ontbreekt, lees ik uit jouw posts.
Wat zal je opgelucht zijn!
Heel goed van je om niet al te veel in details te treden, om op deze manier disucussies te voorkomen.
Ik kan me voorstellen dat je niet zit te wachten op een vriendschap met hem, er moet dan toch een interesse, communicatie basis zijn en deze ontbreekt, lees ik uit jouw posts.
Wat zal je opgelucht zijn!
zondag 29 november 2009 om 12:53
Dit hoort misschien niet op dit topic maar: ik voel me opgelucht maar ik baal ook. Ik ben nu 4 jaar single en ik heb iedere keer de verkeerde. Zijn er nog wel leuke singles van mijn leeftijd (ben bijna 48 jaar)? Of zoek ik de verkeerde uit? Of wil ik te graag? Misscien maar eens stoppen met zoeken....
Voorlopig ben ik voornamelijk opgelucht en ga ik tijd in mezelf investeren in plaats van in een niet lekker lopende relatie.
Voorlopig ben ik voornamelijk opgelucht en ga ik tijd in mezelf investeren in plaats van in een niet lekker lopende relatie.
zondag 29 november 2009 om 13:03
Heel goed gedaan Nagellak! En inderdaad weinig ruimte geven tot discussie, dat is alleen maar moeilijk en dan kan het alleen maar pijnlijker worden. Alles hierover is tenslotte al besproken tussen jullie, van jouw kant in ieder geval.
Netjes houden is altijd goed, geeft je uiteindelijk een zoveel waardevoller gevoel over jezelf. Geniet eerst maar eens van het opgelucht zijn, dat je dat bent zegt ook al genoeg. En wie weet kom je binnenkort iemand tegen met wie het beter klikt.
Netjes houden is altijd goed, geeft je uiteindelijk een zoveel waardevoller gevoel over jezelf. Geniet eerst maar eens van het opgelucht zijn, dat je dat bent zegt ook al genoeg. En wie weet kom je binnenkort iemand tegen met wie het beter klikt.
zondag 29 november 2009 om 14:18
vrijdag 4 december 2009 om 22:17
Lieve mensen,
Ik ben inmiddels bijna een week verder. En ik heb geen spijt van mijn beslissing. Ik heb geen contact meer met hem gehad, hij wilde graag vrienden blijven, maar ik kan het gewoon niet oprbrengen de telefoon te pakken en hem te bellen. En aangezien hij (voorzover ik hem meegemaakt heb) in vriendschappen zelf geen initiatieven neemt, zal het wel doodbloeden. Ik denk dat dat uiteindelijk ook het beste is.
Af en toe heb ik nog een " verbaasmoment" omdat me dan iets geks te binnen schiet, waar ik tijdens de relatie overheen gestapt was. Reden te meer om acher mijn keuze van het uitmaken te blijven staan. En die keuze is niet gebaseerd op de titel van dit topic: mijn vriend heeft prostaatklachten. Maar op zijn gedrag en zijn reacties naar mij toe. Ik heb het stille vermoeden van autitische trekjesbij hem, ik heb 5 jaar in een relatie met een Asperger gezeten (heel verhaal) en ik begon zaken te herkennen. Ik schrok me rot.
Ik wil jullie nog een keer bedanken voor jullie meeleven, dat was echt heel fijn!
Ik ben inmiddels bijna een week verder. En ik heb geen spijt van mijn beslissing. Ik heb geen contact meer met hem gehad, hij wilde graag vrienden blijven, maar ik kan het gewoon niet oprbrengen de telefoon te pakken en hem te bellen. En aangezien hij (voorzover ik hem meegemaakt heb) in vriendschappen zelf geen initiatieven neemt, zal het wel doodbloeden. Ik denk dat dat uiteindelijk ook het beste is.
Af en toe heb ik nog een " verbaasmoment" omdat me dan iets geks te binnen schiet, waar ik tijdens de relatie overheen gestapt was. Reden te meer om acher mijn keuze van het uitmaken te blijven staan. En die keuze is niet gebaseerd op de titel van dit topic: mijn vriend heeft prostaatklachten. Maar op zijn gedrag en zijn reacties naar mij toe. Ik heb het stille vermoeden van autitische trekjesbij hem, ik heb 5 jaar in een relatie met een Asperger gezeten (heel verhaal) en ik begon zaken te herkennen. Ik schrok me rot.
Ik wil jullie nog een keer bedanken voor jullie meeleven, dat was echt heel fijn!
