vriend niet sexueel ingesteld

quote:sjeetje81 schreef op 02 februari 2010 @ 21:20:

een beetje een te persoonlijk verhaal geworden toch maar niet...je weet nooit wie het leestHet is inderdaad jammer dat je niet alles kan delen omdat sommige dingen best herkenbaar zijn.

Ook voor mij een opluchting om jullie verhalen te lezen! Vooral wat Daedalus beschrijft over hoe killing het is dat de sex voor je partner een 'moetje' is en hoe erg het is om je passie niet te kunnen delen met je partner.

Mijn vriend (die ik erg aantrekkelijk vind) is ook niet sexueel ingesteld. Het is het afgelopen jaar misschien 3 x voorgekomen dat we sex hadden met penetratie. Wel probeert hij me af en toe op andere manieren te bevredigen, maar de armoedigheid daarvan en het gebrek aan spontaniteit en passie maakt dat ik er een beetje op stuk ga. Verder hebben we een goede relatie en 2 kleine kinderen samen. Sex was in het begin wel goed (de eerste drie maanden...). Ik voel me bekocht. Als ik dit geweten had, was ik nooit iets met hem begonnen. Sex is nl héél belangrijk voor me in een relatie. Daarom twijfel ik ook over een sv. Voor mij is sex iets wat ik binnen een relatie wil beleven. Onlosmakelijk verbonden is met intimiteit en liefde. Ik weet goed het verschil want heb vóór huidige vriend veel korte relaties en one night stands gehad.

Maarja, het ís er dus gewoon niet tussen mijn vriend en mij. Is paar dagen terug geclashed toen ik aangaf er niet meer tegen te kunnen. Hij huilen. Ziet zelf ook in dat hij tekort schiet en dat hij niet zoveel meer te bieden heeft dan dit. Hij wil mij niet langer verdriet doen. Dan maar geen relatie. Maar ik wil hem niet kwijt en heb besloten dat ik óf stoppen moet er over te zaniken en er vrede mee moet krijgen, óf toch een sv 'nemen'.

Waarom krijgt een halve nimfomaan als ik een relatie met een volstrekt passieloos lekker ding?

Ha Kaatjekoffie.

Begin niet aan samenwonen of kinderen als je nu al twijfelt over je sexleven, denk niet dat het dan vanzelf wel goed komt, want het zal alleen maar minder worden.

Als je van 4x in de week terug gaat naar 2x in de week (was het bij mij maar zo) kun je daar nog mee leven. Van 6x in 2 jaar naar 2x in 6 jaar word je gek! Het wordt steeds complexer om een einde aan je relatie te maken als je meer samen hebt.

Had ik maar beter naar mn gevoel geluisterd, maarja, dat is achteraf. En wat je zegt, sex is niet het belangrijkste, maar het wordt steeds belangrijker, hoe minder je het hebt. Ook als je het drukker hebt met kinderen, werk en huishouden, is het juist top om de liefde met je partner in daden om te zetten. Als die behoefte er bij een van jullie niet is, gaat dat steeds meer aan je vreten. Telkens afgewezen worden is helemaal killing.

Als je wel denkt dat hij de ware voor je is, ga dan naar de sexuoloog, die stap valt echt wel mee. Ik zag er ook tegenop, maar het lijkt echt vruchten af te werpen, al mijn scepsis zijn ook verdwenen. Leeftijd maakt niet uit (ik ben 32 dus), als je er beide maar voor wilt gaan! Lekker je hart luchten daar en laat die sexuoloog maar bedenken hoe je vriend weer in de mood komt. Zelf heb je alles al geprobeerd, en van iemand anders neemt hij misschien makkelijker aan.

Verder hoef je niemand in je omgeving te vertellen dat je naar de sexuoloog gaat.

Succes ermee!

quote:saskia26 schreef op 10 november 2009 @ 13:32:

Mijn vriend en ik hebben nu 2,5 jaar een relatie en we zijn 30 jaar oud. Ik heb er heel veel moeite mee dat mijn vriend niet sexueel is ingesteld. We hebben minder sex dan ik zou willen (2-3 keer per maand). Hij neemt nooit inititatief en ik kan hem nooit verleiden. Ook wil hij nooit tongzoenen en beffen. Bij dat laatste heb ik me maar neergelegd, hoe jammer ook. Hij vindt het vies (stinken, vies smaken etc). Tongzoenen vindt hij ook niet lekker. Als we het wel eens doen voel ik gewoon dat het voor hem meer een verplichting is. Hij heeft sinds enige tijd pijn bij de sex, wat natuurlijk een reden is voor de lage frequentie. Maar ook toen hij dat niet had, was hij niet sexueel. De vonken springen er niet van af. Ook na de sex heeft hij pijn. Hij zegt dat het ook door mij komt. Dat ik te droog ben. Maar ook met glijmiddel houdt hij het probleem. En met ex-partners heb ik nooit problemen gehad. Eindelijk heb ik hem zo ver gekregen om naar de uroloog te gaan met zijn probleem en we hebben donderdag een afspraak. Het mooie is, dat hij zegt dat hij dat voor mij doet. Dit geeft wel aan dat hij niet zit met zijn penis-probleem en lage frequentie sex. Als ik hem begin te zoenen of te streken wijst hij me af en heeft hij geen zin. Hij zegt dat het niet aan mij ligt en zielsveel van me houdt. We willen volgend jaar aan kinderen beginnen, maar ben bang dat ik met deze frequentie nooit zwanger word, maar dat terzijde.

Mijn hoop is nu gevestigd op de uroloog. Maar ik zal van hem nooit een gepassioneerd mens kunnen maken, wat ik wel heeeel jammer vindt. Hoe gaan jullie om met verschil in zin in sex? Meestal hebben de mannen meer zin volgens mij....het bef probleem is zo opgelost, smeer wat fred en ed op de plek waar hij moet likken dan is de geur en de smaak zo weg als hij dan nog niet wil vind hij je niet aantrekkelijk genoeg.

quote:joqe schreef op 02 februari

Waarom krijgt een halve nimfomaan als ik een relatie met een volstrekt passieloos lekker ding?Dat verbaast mij ook van de vrouwen hier. De kans dat een man een vrouw treft die geen zin in sex heeft is groter dan een man die geen zin heeft. Ik wist niet dat dat vaak voor kwam.

Dinnetje, ik herken je frustratie zo goed! Je hebt toch weer die hoop dat het gaat gebeuren, maar nee...en dan die deceptie! Het voelt zo kl*&^ om niet begeerd te worden door degene waar je van houdt en het maakt mij heel erg onzeker. Mijn vriend kan 100 x zeggen dat het niet aan mij ligt en dat hij me aantrekkelijk vindt, maar waarom kan hij dat dan niet laten zien door te vrijen? Ik vind het heel moeilijk te begrijpen.

Ben blij dat ik niet de enige vrouw ben met dit probleem.



Vriend en ik hebben afgesproken dat we er toch samen aan gaan werken om te kijken of er verbetering op kan treden. Iedere spontaniteit is inmiddels weg, het is beladen geworden. Hopelijk kunnen we dat weer wat terugdraaien. Ik hoef geen sexbeest. Het zou al heel wat zijn als we 1 x per twee weken leuke sex hadden.

Dinnetje,



Dat van het stiekem de pil slikken was ook een beetje ondoordacht. Dat is inderdaad helemaal niet wat je wilt. Wij hebben af en toe nog wel sex maar ik voel aan alles dat het is om mij tevreden te houden. Ze heeft er ooit grappig een bijnaam voor bedacht (weer dat vervelende "ik kan hier niet alles zeggen"). Nu doet dat enorm pijn eigenlijk. Ze zegt zelf dat ze soms echt wel zin heeft maar ik kan het gewoon niet meer geloven. Er is nooit een totale overgave, het is geregiseerd. Dit wel, dat niet, waneer wel of niet etc. Dat zou ook nog wel kunnen (ik zou geen slecht subje zijn) als mijn ega daarbij enige fantasie zou hebben om zelf er iets aan te beleven. Maar het is juist om het voor haar op een acceptabel minimum te houden. Knuffelen is geen enkel probleem, maar het mag geen sexuele lading hebben en die grens is er niet voor mij. Tegenwoordig heeft alles een sexuele lading, en waarom ook niet. Je kunt dat toch ook hebben zonder er op dat moment iets mee te doen. Als alles goed zat is een kleine afwijzing niet eens iets om over na te denken. Nu heeft elk klein detail een enorme negatieve lading. Ik kan dus ook steeds minder tegen intimiteit, een negatieve spiraal.

Ik denk niet dat hem een paar weken helemaal negeren iets gaat opleveren, ik heb het geprobeerd en de kloof wordt idd groter. Maar je geeft ook een verkeerd signaal, dan doe je zelf precies dat waar je een probleem mee hebt.



Kaatje:



Zorg dat alles in orde is voordat je verder gaat. Ik heb altijd gedacht dat er wel een manier was om het op te lossen. Als dat niet zo blijkt te zijn is er opeens een deel van je leven weg. En die verloren tijd kun je nooit meer terughalen. Vrienden waar je alles mee kan doen vind je altijd wel. Een levenspartner moet net dat extra component hebben. Vroeg of laat gaat het je opbreken, dan kun je beter nu weten waar je aan toe bent.



We hadden het eerder over vreemdgaan. Het viel me op dat er vrij luchtig over sv-tjes gepraat werd. Zo makkelijk is het toch niet? Ik kan best met de eerste de beste het bed in duiken maar op regelmatige basis komen er toch een aantal zaken bij kijken die niet verenigbaar zijn met een (gelukkig) huwlijk. Hoe gaan jullie daar dan mee om?



Weer een lap tekst maar goed, het zit ook hoog haha



Fijna avond...

@man-32 Lol Hard to get, tja ben alweer heel wat jaartjes getrouwd. Geen idee hoe ik hard to get moet spelen. Tips??



@Petertje, welke zaken bedoel je die niet verenigbaar zijn met een (gelukkig) huwelijk?



Kijk hey is niet zo dat ik sv iedere week zie. Voorlopig is het nog op 1 hand te tellen en ik heb dan nog vingers over . Beiden willen niet meer dan alleen maar sex. SV en ik zitten hier heel goed op 1 lijn. Hij weet van mijn situatie en weet ook dat gezin altijd voor gaat. Soms kan ik echt wel een coldhearted b*#ch zijn en dus voor mezelf kiezen. Het enige probleem is wel dat hij stukken beter in bed is dan mijn man,:os

quote:ConnorWalsh schreef op 03 februari 2010 @ 00:34:

@Petertje, welke zaken bedoel je die niet verenigbaar zijn met een (gelukkig) huwelijk?



We werden toch wel erg verliefd op elkaar, dat liep over in houden van, en ja, ik ben ervan overtuigd dat je heel erg van meerdere mensen kunt houden. Dat combineren met twee gezinnen, enorm goede sex, elkaar bijna elke dag zien omdat elkaars sociale levens buiten deze relatie ook innig verstrengeld zijn maakte dat er uiteindelijk een einde aan moest komen. Daar ben ik nog steeds redelijk kapot van. Ik heb gekozen voor mijn vrouw en mijn kinderen, zij ook. Ik twijfel niet aan die keuze, het deed enorm zeer. Het is kiezen tussen twee kwaden, of je huwlijk gaat er onder leiden, of je sexleven. Dat is ook meteen de probleemstelling hier nietwaar? Wat ik dus probeer uit te vissen is of het ook kan zonder dat je huwlijk er slechter door wordt. Jij geeft aan dat dat best mogenlijk is. Dat is fijn om te weten.

@ConnorWalsh

Met hard to get bedoel ik eigenlijk dat je je een beetje opstelt als hij, dat jij doet of je geen zin hebt en sex. Ga vaker met vriendinnen op stap en doe je eigen ding, zeg eens tegen je man dat je een leuke vent zag lopen, maak hem een beetje jaloers.

Hou wel goed in de gaten of dat geen averechts effect heeft. Ik zou me op zo'n moment als man zijnde wel afvragen of ik zelf goed bezig was.



@Peter

Zo'n sv opduiken lijkt mij ook niet makkelijk, en wat dotje ook al een zei, hoe spreek je af en combineer je dat met je gezin. Ik sport wel veel dus ben wel vaak van huis, maar mn vrouw kent ook iedereen met wie ik sport, niet dat ze me dan gaat controleren ofzo, maar toch. Ook heb ik al een jaar niet over gewerkt, het gaat wel opvallen als ik dat ineens wel ga doen. Ook als je sv een gezin heeft, moet je je afspraken nog heel goed afstemmen ook. De dagen dat ik alleen thuis ben, lopen er ook 2 kleine kinderen rond, daar zeg je ook niet tegen dat papa even met die lieve mevrouw naar boven gaat.

Lastig allemaal, maar dat maakt het wel weer extra spannend.

@man-32

Je hebt helemaal gelijk als je zegt dat ik nog niet verder moet gaan in de zin van samenwonen o,i,d, Dat ben ik ook absoluut met je eens. Daarom woon ik nog lekker alleen. Wat natuurlijk wel meespeelt is dat ik ook graag verder wil met mijn leven. Ik wil eigenlijk het hele gewone huisje, boompje, beestje.

In mijn geval gaat het hele sex gedoe de hele relatie overstemmen, ik kan niet meer met zekerheid zeggen of dit de vent is waar ik mijn hele leven aan vast wil zitten. Lastig. Ook zal in het geval van de seksuoloog ik er weer over moeten beginnen. Dat maakt mij de zeur in de relatie en eigenlijk wil ik dat niet zijn. het voelt ook een beetje als een ongelijke verhouding, ik moet alles maar regelen.



Ik lees hier veel over SV-tjes. Ik moet zeggen dat het me verbaasd hoeveel mensen met het idee spelen om er eentje bij te nemen. Zelf zou ik het niet kunnen. Ik zou toch bang zijn dat er gevoelens mee gaan spelen. Daarbij ben ik teveel een open boek een ander zou me gelijk doorhebben. Mijn vriend zou het trouwens ook niet accepteren en ik andersom ook niet.

Respect voor alle mensen die dit wel kunnen zonder er gevoelens bij te hebben en die dit eerlijk met hun partner bespreken!

Beste mensen,



Wat een nare en herkenbare problemen, te meer nu de relatie op de overige punten prima is.



Ik wil ook graag mijn verhaal doen. Een maand geleden is mijn relatie stuk gelopen, puur vanwege de seks. We hadden een verschil in libido (ik wil gewoon duidelijk vaker) en een seksueel probleem dat de kwaliteit van de seks ernstig beinvloedde.



In het begin van onze relatie had ze veel zin en deden we het ook heel vaak. Wel had ze dan na afloop van de gemeenschap al een branderig gevoel dat vrij lang bleef. Ze was wel opgewonden (wie niet in het begin van een nieuwe relatie).



Later kreeg ze steeds vaker pijn bij gemeenschap, waardoor ze er minder van genoot. Door de angst dat het weer pijn gaat doen, verkrampt ze de vo lgende keer en maakt ze haar eigen voorspelling waar. Ik wilde er alles aan doen om dit te overwinnen en heb veel sessies gehad bij een therapeute. Ik raakte gefrustreerd van dit probleem, want ik wilde zo graag volledig genieten met het meisje van wie ik zo hield. We zijn er na een jaar proberen niet in geslaagd dit te verbeteren. Er was steeds minder gemeenschap (soms een paar maanden niet) en als we het wel deden, genoot ze niet meer. We moesten dan voortijdig stoppen. Ik heb zo vaak gezegd andere standjes te proberen, puur omdat het dan misschien beter zou kunnen gaan. Ook dit vond ze allemaal eng of onprettig. Daar is het dus ook nauwelijks van gekomen.



Ze kreeg ook minder zin om met de hand door mij verwend te worden, want dan wilde ik daarna het liefst meer. Daardoor verdween de passie en hadden we steeds minder ses. Samen douchen vermeed ze ook etc. Ik miste de passie en raakte gefrustreerd. We praatten erover en zouden eraan werken, maar in de praktijk lukte het niet. Van beffen kon ze niet echt genieten en later mocht het helemaal niet meer. Ze voelde zich er niet goed bij. Ze was bang voor bacteriën in mijn mond of dat het niet fris rook. Ik heb zo vaak gezegd dat ik het echt leuk vind om te doen en dat het fijn en lekker is. We zouden mondwater kopen dat bacteriën doodt. In de praktijk kon ze het echter niet toestaan.



Mij oraal verwennen deed ze een paar keer per jaar, maar ik moest er altijd om vragen en het was vrij technisch. Er was geen passie te zien dan. Fysiek was het natuurlijk lekker, maar ik wilde samen echt plezier hebben, passie voelen!



Ik stelde herhaaldelijk voor naar een seksuologe te gaan. Ze wilde dat gewoon niet. Zelf heb ik wel 10 sessies ofzo gehad bij een therapeute, gewoon om eraan te werken en om er zelf goed mee om te blijven gaan.



Lichamelijk onderzoek wilde ze ook niet. Mogelijk is ze gewoon erg nauw. Bij vorige vriendjes had ze dit probleem niet. Daar voelde ze juist weinig van de gemeenschap. Ik stelde voor eerst haar G-spot te stimuleren met mijn vinger, maar dat kon ze ook maar weinig toestaan. Mijn onvrede legde op haar veel druk dat het beter moest. Dat werkte dan ook weer negatief. Het initiatief om aan de problemen te werken kwam vaak ook van mijn kant. Bijna altijd.



Een paar keer hebben we een crisis overleefd, maar op een gegeven moment kon ik het gewoon niet meer aan. En dat terwijl ik heel veel van haar hield (eigenlijk houd). Ik miste zo die lichamelijke intimiteit en het plezier op haar gezicht, haar verlangen. Gewoon de verbondenheid. Zij was desondanks wel gelukkig. Voor haar was strelen en masseren ook goed en heel af en toe vingeren of aftrekken.



Ik heb nog wel geprobeerd te accepteren dat het nu eenmaal zo is en dat we verder een mooie relatie hebben. Dit kon ik gewoon echt niet, hoewel ik haar voor geen goud kwijt wilde. Na een maand kwamen de frustraties weer terug bij me. Uiteindelijk hebben we min of meer gezamenlijk besloten te stoppen. Ik heb toen ik er volledig doorheen zat aangegeven dat ik echt wilde dat dit veranderde en ze bleef van mening dat ze niet naar een seksuoloog of dokter wil. Ze wilde ‘niet met de billen bloot’. Ik kan maar moeilijk begrijpen dat ze onze relatie gewoon opoffert en niet haar schaamte aan de kant kan zetten voor ons! Tjonge!!! Dat is na een maand nog zo. Ik ben er echt kapot van.



Mijn vorige relatie was met een meisje met vaginisme. In die relatie heb ik in drie jaar geen gemeenschap kunnen hebben. Verschil was wel dat die relatie ook in basis niet goed was en de relatie die een maand voorbij is verder werkelijk een prachtige relatie was. We pasten prima bij elkaar, maar op seksueel gebied dus niet. Ik heb het er heel erg moeilijk mee en begrijp heel goed hoe het voelt als je zo graag gewoon met je partner naar bed wil. Die afwijzingen zijn zo pijnlijk.



Ik hoop dat jullie er wel in slagen om (met hulp) het seksleven te verbeteren. Kunnen jullie het ook niet accepteren?



In mijn toekomstige relaties ga ik o.a. selecteren op de mate waarin iemand van seks geniet en de frequentie. Ik wil niet keer op keer teleurgesteld worden op dit gebied. Daar word ik moedeloos van…. Ik zit vol goede bedoelingen en wil er gewoon wat leuks van maken samen in bed!… ik deed altijd veel moeite voor haar genot..

Jeetje ben even weg en er is als een gek geschreven. Wat fijn dat er ook wat meer vrouwen hun verhaal hebben gedaan, voel ik me niet zo allen



Welkom Dinnetje, Kaatjekoffie, Sjeetje, Joge en David Schouten.



@Dinnetje, wat zijn onze verhalen herkenbaar zeg. Hetgeen jij opschrijft komt zo veel overeen met de gevoelens die ik heb. Dat van die pil is maar een tijdelijk oplossing. Het gaat om wat man_32 zegt, je wilt seks met iemand die ook helemaal voor jou gaat!



Hoorn komt redelijk in de buurt man_32, maar is toch nog net te ver weg... Een sv combineren met je gezin, ik vind het knap dat mensen dat kunnen. Ik denk dat het makkelijk is voor mensen met bijvoorbeeld een buitendienst functie. Maar als jij braaf iedere dag naar kantoor gaat, niet overwerkt, waar komt dan de sv in beeld?



Kaatjekoffie, met het idee rondlopen van sv is denk ik ook een stukje fantasie van de meesten hier en een spannend idee. Als ik voor mezelf spreek neem ik niet zomaar een sv, ik zou ten eerste niet weten hoe dat moet passen in mijn leven, alleen omdat ik zo gefrustreerd ben ga ik wel steeds meer fantaseren over een sv en lijkt het of ik er steeds meer voor open sta.

Toen ik net als jij in de fase zat dat we nog niet samenwoonden en alles dacht ik ook nog niet na over een sv. Ik ben nu bijna 10 jaar samen met mijn man en pas sinds het afgelopen half jaar komen deze gedachten bij me op.

Net als man_32 wil ik aangeven dat je heel goed over je situatie moet nadenken. Als je onze verhalen leest weet je hoe het zal zijn over een aantal jaren, bedenk goed of je dat wilt.

Maar ik begrijp heel goed je dilemma, je wilt ook kinderen.... Ik denk dat dat voor mij ook de reden is geweest dat ik het niet wilde zien dat het niet goed zat tussen ons qua seks. Het klokje tikt, de eierstokken rammelen en daar zit je dan mooi mee.

Ik heb absoluut geen spijt van het krijgen van kinderen. Het krijgen van kinderen is geweldig, ze zijn het allermooiste wat me ooit is overkomen en ik heb er ook geen spijt van dat mijn man de vader van de kinderen is.

Het is alleen precies zoals man_32 zegt, juist als je een gezin hebt, het loopt goed op je werk etc. dan wil je het ook op seksueel gebied fijn hebben met je partner en als dat er niet is, dan is dat echt killing.

Met man en macht probeer ik het van me af te zetten, maar het is niet te doen.



@Petertje, als je helemaal hebt uitgevist of je een sv kunt hebben zonder je relatie in gevaar te brengen, dan hoor ik het graag



Robbedoes en Violtje, jullie hebben wat gemist, er is veel geschreven.



Joge, ik hoop dat je het voor elkaar krijgt met je vriend.

En David, ik hoop dat je een gelijkgestemd iemand vindt, want het is inderdaad heel erg belangrijk!



Daedalus, vind je het niet moeilijk om al deze verhalen te lezen?



ConnorWalsh, op 1 hand te tellen is beter dan op geen enkele hand te tellen...



Doordat ik nooit seks heb merk ik dat ik steeds verder ga met fantaseren, echt heel appart hoe dat werkt in je geest.

Als ik nu aan het sporten ben bijv. en ik zie een mooi gebouwde manrondlopen, kan ik daar al helemaal mee los gaan in mijn hoofd. Dat had ik echt nooit! Vind het eigenlijk wel triest, heb een man thuis zitten, maar ja, je moet wat.

Dotje,



Nee, vindt het niet moeilijk om al die verhalen te lezen. Het is eerder een stuk erkenning. Zoals ik eerder schreef ben ik opgevoed met het idee dat sex iets moois is, maar je hierin met name aan de ander moet denken. Door het lezen van de ervaringen van anderen en recentelijk het boek van Esther Perel, weet ik nu dat mijn sexualiteit iets is wat van mij is waar een ander niet over heeft te oordelen of te bagataliseren (wat mijn vrouw in feite wel doet).



Mijn vrouw heeft mij eigenlijk altijd het gevoel gegeven dat het MIJN probleem is dat ik ontevreden was over ons sexleven en niet dat van haar. Ik zie nu meer in dat er met mijn sexualteit niet veel mis is geweest en het met name zij is die problemen heeft met haar eigen sexualiteit en vrouwelijke indentiteit. Dat was voor mij een geruststelling. Van de week was er weer zo'n bizar voorbeeld over hoe zij zichzelf als vrouw kennelijk ervaart. Ze had het erover dat ze in een videoclip de ogen van Lady GaGa zo mooi opgemaakt vondt, gevolgd door te noemen dat ze het bij haarzelf 'aso' zou vinden staan. Voor mij wel weer een bevestiging dat ze schijtensbenauwd is voor het oordeel van anderen en ze in feite haar eigen slechte zelfbeeld projecteerd op anderen. Hoe meer ik erover lees, hoe meer ik eigenlijk denk dat ze rijp is voor een rits intensieve sessies bij een psychotherapeut



Mijn behoefte aan sex met haar is nog steeds 0 en ik begin nu te merken door haar opmerkingen dat ze nu zelf wat gefrustreerd begint te raken. Niet zo verwonderlijk. Ze is gewend om controle te hebben over de dingen in haar leven en onze relatie en met ons sexleven was het immers net zo. De zeldzame momenten dat ze zin had, was ik altijd erg blij dat het in ieder geval weer een keer gebeurde. Lang de hoop gehad dat als ze maar zou ervaren hoe mooi sex en erotiek zijn, ze er meer voor open zou gaan staan en er actiever en meer betrokken bij zou raken. Zij had het minste zin en nam nauwelijks iniatief. Zij bepaalde dus in feite altijd de frequentie en de manier. Die controle is ze nu kwijt en dat lijkt haar wel te raken en onzeker te maken. En als ik heel eerlijk ben, en das misschien wel een beetje gemeen van me, denk ik "Goed zo, ga maar eens ervaren hoe het is als je behoeftes structureel worden genegeerd"





Dus, moeite met al die verhalen heb ik niet, aangezien het mij nu zelf aan 'zin' ontbreekt. Wel boeit het me enorm om te lezen over sexualiteit, omdat ik er ook weer een boel van leer, ook over mezelf en mijn vrouw.

quote:Blob schreef op 06 december 2009 @ 14:19:

Met medeweten van je vrouw Robbedoes?



Even ontopic trouwens. Ik realiseerde me vandaag dat ik tegenwoordig (single) veel meer zin in sex heb dan toen ik nog in mijn lange relatie zat (16 jaar). De laatste jaren was het ook moeten en eigenlijk nooit spontane geilheid. En nu, nu vlieg ik soms tegen de muren op. Geen idee hoe dat komt..





Ik heb zelf in mijn vorige relatie ook dat probleem gehad dat ik weinig sex wou maar dat kwam door een grote sleur.



om ff op blob te reageren ik heb dat ook gehad na hem was ik anderhalf jaar vrijgezel, ik had wat scharreltjes, ik wou alleen maar sex!!!



Ik ben er nu achter waarom ik nu weer minder sex wil in me nieuwe relatie, ik heb PMS syndroom dat is een soort depressie een week voor je menstruatie en dat duurt een week,ik walg zelfs dan van me vriend, het is heel kut maar ja het is niet anders.



maar ik moet wel zeggen dat ik dat ook had als ik vrijgezel was,wou ik veel meer.



Het lijkt mij ook vreselijk om helemaal geen sex meer te hebben.

Ik hoop dat jullie er uit kunnen komen die met dit probleem kampen.

Daedalus, begrijp heel goed dat je zo iets hebt van, net goed...

Jij hebt ook genoeg moeten doorstaan tot nu toe.



Ik komt toch nog een keer bij je terug op het geen zin hebben. Misschien heb je het al een keer verteld, maar, dat geen zin, is dat gericht op je vrouw? Is het wel zo dat je fantaseert over seks met een ander bijv.? Of is dat ook helemaal weg?

Als ik het verhaal van Daedalus en anderen lees, probeer ik een verband te zoeken tussen onze partners. Het lijkt er op dat de meeste van onze partners toch ergens onzeker over zijn en dat dat zijn effect heeft op de seksualiteit.



Of er is iets gebeurd in het verleden dat de zin in seks beinvloed, net zoals bij Peter zijn vrouw.

Ha Kaatje,

Zo'n SV heb ik het inderdaad wel over, maar tussen er over praten en ook echt de stap nemen zit toch wel heel wat ruimte. Ik denk dat ik ten eerste kapot zou gaan van de spanning als je eenmaal hebt afgesproken. Gewoon spontane sex na een avond stappen zal eerder gebeuren denk ik. Dan hoef je je ook niet in allerlei bochten te wringen om je afspraak te halen.



@dotje.

Leuk dat je zoveel refereert aan mijn commentaren, volgens mij zitten we wel op 1 lijn. Er zijn inderdaad ook veel nieuwe verhalen neergezet, allemaal met dezelfde problemen.



Jammer dat het juist de sex is wat er niet goed is met je partner he, ik had liever gehad dat ze niet van stofzuigen hield ofzo, soms denk ik wel eens dat ik teveel zoek naar iets wat niet goed is en dat ik me misschien niet zo aan moet stellen, maar sex is gewoon meer dan het klaarkomen alleen.

@ man_32

Dat heb ik ook, maak ik er niet een te groot ding van, van het hele seks verhaal??? Er gaan wel eens gedachten door mijn hoofd, zoals, stel ik kom in een rolstoel terecht en kan dan niet meer seksen, dan houdt het ook op. Maar dan denk ik weer, dat is niet realistisch, want voor nu zit ik niet in een rolstoel (gelukkig), ik ben ook niet bejaard, dus het is heel normaal dat ik lekkere seks wil met mijn man.



Tot het moment dat komt waarop ik een keus kan maken om wat met een sv te doen of niet, probeer ik me zo veel mogelijk te concentreren op de leuke dingen binnen ons gezin en binnen onze relatie. Focus op het gezin lukt goed, maar de leuke kanten van mijn partner zien, is op dit moment wat moeilijker, maar ik doe echt mijn best.

Inderdaad dotje, Ik heb ook al eens gedacht dat als ik een of andere ziekte krijg waardoor ik altijd verzorgd moet worden, ik dan bij mn vrouw gewoon het beste zit.

Verder sta ik altijd positief in het leven, dus het is niet zo dat ik over de sex klaag om maar iets te klagen te hebben. Zoals ik ook al eerder zei, sex met een sv zal je relatieprobleem niet oplossen, dat is altijd een tijdelijk iets en savonds lig je weer naast je eigen partner. Wel is het lekker om even toe te geven aan je geiligheid en heerlijke sex te hebben zonder dat je je af hoef te vragen of die ander het alleen voor jou doet.

Een sv is zeker een tijdelijk iets en zeker niet iets om je relatieprobleem mee op te lossen, het zorgt er eerder voor dat je relatie kapot gaat ben ik bang, zeker als het uit komt.

Ik weet nog steeds niet of ik het nemen van dat risico wil nemen. Alleen maar om mijn geile behoeften te bevredigen?

En dan inderdaad dat moment dat je weer naast je partner in bed kruipt....



Af en toe denk ik, had ik maar nooit ervaren hoe je goede seks kunt hebben. Ik schrijf net bij het topic spuitend klaarkomen, over dat ik dat heb meegemaakt, maar terwijl ik het opschrijf vind ik het weer zo moeilijk om te accepteren dat ik dat nooit meer ga meemaken.

Hey, nooit meer ga meemaken is misschien iets te voorbarig, maar ik snap je punt. Vroeger deden wij ook wel dingen waarvan ik me afvraag of het ooit nog zal gebeuren. Sex op het strand of in het bos bijvoorbeeld. Toch geweldig als je daar allebei botergeil rondloopt en een rustig plekje op gaat zoeken. Of dat je al naar het strand toe gaat met het idee om sex te gaan hebben. Maar goed, ik moet mezelf ook niet gek maken met die gedachten, en de hoop dat het ooit nog gebeurd. Ik heb nu elke avond in bed nog de hoop tegen beter weten in dat ze het initatief neemt.

Maar wie weet, misschien verandert de therapie mn vrouw in een wild sexbeest die ik af moet remmen... haha, wishfull thinking, ik ga er maar niet van uit, dan valt het zo tegen. Als ik straks op een frequentie komt van 1x per week lekkere sex waar we allebei van genieten, ben ik al superblij!

Ik hoop dat de therapie dat echt teweeg brengt bij je vrouw!



Zeg nooit, nooit, ik weet het maar om even een beeld te schetsen hoe het bij ons is.

Ik moet erg goed nadenken over wanneer ik voor de laatste keer seks heb gehad. Ik geloof dat, hoe erg ook, september de laatste keer was. Dat het zo lang geleden is, komt ook omdat ik naar mijn man heb uitgesproken dat het voor mij ook even niet meer hoeft. Maar hij neemt dat wel heel letterlijk (komt misschien omdat het een man is Ik had er ook even geen zin in de afgelopen tijd, maar dat wil niet zeggen dat ik er niet over wil praten of dat hij op een gegeven moment toch toenadering zoekt???



Ik doe het expres niet om te zien hoe lang het nou duurt voordat hij initiatief neemt. Nou ik kan heeeeeel erg lang wachten ben ik bang. Ik sta nu zeker 4 maanden "droog". Als ik het initiatief neem, dan heb ik vandaag nog seks, maar dat wil ik dus niet! Ik wil dat hij mij wilt!!!!!

Ha ,

Voor mij was de laatste keer op 15 oktober, een dag voordat mn vrouw een paar dagen weg ging, ik zei toen nog eens dat ik het zo zwaar kut vond, toen vroeg ze of het zou helpen als we het toen even deden. Als ik daar nu aan denk is dat de minst geile opmerking ooit, maar ik moest de kans maar pakken, als ik dat niet had gedaan was het nog langer terug. Ik heb ook een periode gehad dat ik op initiatief wachtte van mn vrouw, dat wachten duurde te lang.



Kort geleden probeerde ik nog eens het initiatief te nemen. We hadden echt een lekker weekendje gehad, het voelde weer goed, dus ik waagde het er op. Aan haar reactie merkte ik al genoeg, liep ik weer tegen die muur op.



Ik heb nu tegen haar gezegd dat ik het initiatief niet meer neem, maar dat ik wel altijd zin heb. Dat weet ze ook, misschien voor haar een veilig idee. Sex is voor mij iets waar je me altijd voor wakker kunt maken, even geen zin ken ik niet. Niet dat ik de hele dag met sex bezig ben, maar ik kan heel snel een knop omzetten om zin te maken.



Ik heb echt geen idee hoe het is dat je geen zin in sex hebt. Zou dat net zoiets zijn als dat je iets qua eten niet lust? Of eerder zoiets als vliegangst of hoogtevrees ofzo? Lastig hoor.



Ik hoop ook echt dat de therapie helpt, dat ik toen zo pushte was ook een beetje eigen belang natuurlijk.