vriend niet sexueel ingesteld

Dat snap ik wel dotje, je wilt het niet constant opnoemen om de sfeer niet verpesten, het moet weer even zinken allemaal.



Ik hoop ook dat de sessie weer wat hoop geeft en we weer een stapje verder mogen! Ik hou jullie op de hoogte

ups en Downs. Nu ik een tijdje alleen ben en nog zal zijn, voel ik me wel beterder en relaxter. Het wordt vast leuk als hij weer terug is en dan ga ik het er echt serieus met hem over hebben.



Wil dan weten waar ik aan toe ben. Of weten dat het max maar 4 x per jaar sex is, of sexuoloog.



maar voorlopig hou ik SV nog wel even aan. Ook alweer even gelden dat ik hem zag. NAV al jullie hoopgevende verhalen op therapie wil ik zeker wel de situatie proberen te verbeteren met mijn man. En ondertussen toch een SV? Ja sorry, ik kies nu even echt een tijdje voor mijzelf.

Ha ConnorWalsh.

Nu je alleen ben hoef je ook niet te denken waarom hij dingen wel of niet doet of zegt zeker? Dat je iets relaxter bent.

Je hbt nu lekker de tijd om alles goed voor te bereiden om te zeggen wat je wilt straks, ik hoop dat je na je gesprek hetzelfde goeie gevoel hebt als dotje.



Je SV snap ik ook hoor, als je die behoefte hebt, moet je gewoon aan jezelf denken. Ik begin ook steeds meer die behoefte te krijgen, terwijl ik vorige week nog riep dat mn verstand won van mn gevoel, haha, als je het toch over ups en downs hebt.



Nou goed, succes nog even met je gevoelens!!

Hallo allemaal. Na een boel gelezen te hebben hier, gooi ik er ook maar een eigen ervaring in:



Mijn ex en ik hadden 5 jaar lang een relatie en we hielden erg veel van elkaar. Probleem was echter dat we mijns inziens veel te weinig sex hadden en dat mijn vriendin dit eigenlijk wel goed vond, ze wilde dit ook niet veranderen. Zij was veel minder sexueel ingesteld dan ik en ik werd er steeds gefrustreerder door, vooral omdat ik het op mezelf begon te betrekken. Ik begon me een vies mannetje te voelen door mijn grote (of gewoon gezonde) libido, ik voelde me oversext.



Hierdoor begon ik naar andere vrouwen te verlangen, terwijl ik dit echt niet wilde. Ik wilde heel graag sex, maar wel met mijn eigen vriendin.



Om een lang verhaal kort te maken, uiteindelijk heb ik een punt achter de relatie gezet. Ik kon er niet meer tegen en werd er een gefrustreerd, onzeker en vervelend persoon van.



Een paar maanden later vertelde mijn ex dat ze een nieuwe partner had....een vrouw. Alles viel toen eigenlijk wel op zijn plek.

Vervelende situatie, ik heb zelf ook een grotere sexdrive als mijn vriend. Hoop vriendinnen van mij ook...Soms erg frusti!!



Ik herken een hoop in jullie verhalen, vooral het feit van de geirriteerde man wanneer je dit (weer) eens bespreekbaar maakt.



Ik heb me er nu voor een gedeelte bij neergelegd en voel me gelukkig een stuk minder onzeker dan een jaar geleden toen dit ook al speelde.



Iemand enige ervaring met een seksuoloog?

@man_32, hoe was de sessie bij de therapeut?

Ups and downs hoort er geloof ik bij. De ene keer denk je, ik ga helemaal voor mijn relatie, de andere keer denk je fuck it (om maar even in ons thema te blijven



@connorwalsh, je hebt nu goed de tijd om na te denken. Praten met je man is natuurlijk altijd goed, hij is immers je man. Tenminste zo zie ik dat. Het is alleen wel van belang om van te voren te bedenken wat je met je gesprek wilt bereiken. Wat is het doel van het gesprek.



Mijn doel was eigenlijk om mijn verhaal nog eens van a tot z te doen. Alleen weet ik dat ik met dat verhaal eigenlijk niet verder kom met het stukje ons. Daedalus gaf aan dat het goed is om afspraken te maken. Ik ben het met hem eens, alleen ik was tijdens het laatste gesprek wat ik had, te eigenwijs. Kon het niet opbrengen. Had zo iets van, waarom afspraken maken, je houdt je er toch niet aan. Misschien niet eerlijk naar mijn man toe, maar het komt omdat hij nog nooit de afspraken/beloftes is nagekomen die met seks te maken hebben.



@Robbedoes. Je hebt even helemaal afstand genomen van het forum he!? Begrijp het wel. Ik heb soms ook zo iets. Help het wel, het schrijven hier? Aan de ene kant wel, je kunt je frustraties van je afschrijven, maar aan de andere kant worden de frustraties ook weer gevoed door frustratie verhalen van anderen.

Je weet, ik heb je verteld over de potentiele sv. Ik ga hem zien. Ik ben zo benieuwd wat ik ga doen. Ga ik duidelijk maken dat ik hem zie zitten door zo hier en daar een opmerking te plaatsen, of wint mijn verstand het en zegt mijn verstand loop niet je sexdrive achterna, denk aan je gezin, want het is link om eventueel iets met deze man te doen. De drempel om richting sv avontuur te gaan is erg groot, als het uitkomt zijn de consequenties erg groot. Vooral omdat het iemand betreft binnen een redelijk korte straat richting mijn man. Alleen, ik zou niet weten wie er anders in aanmering kan komen om mij binnen nu en een korte tijd het gevoel te geven waar ik zo naar op zoek ben. WAHHH ik word er gek van. Misschien moet ik nog even wachten tot het voorjaar Manlief nog even langer de kans geven. Maar mezelf kennende floep ik er toch iets uit richting mijn potentiel sv om te peilen hoe hij er in staat. Ik ken mezelf, als ik iets in mijn hoofd heb dan kan ik het maar moeilijk losmaken. Alleen is er dat stemmetje dat me steeds helpt herinneren aan mijn kinderen.

Het dilemma, stel ik mijn gevoel niet teveel boven het geluk van mijn kinderen, ik vind het zo moeilijk. Ga ik niet teveel voor het een keer klaarkomen..... Of gaat het om meer, toch de genegenheid die ik mis binnen mijn huwelijk..... gedachten, gedachten, gedachten..... Waar is het antwoord???

Aii, spannend dotje, je potentiele sv zien! Maar wat je zegt, wel gevaarlijk als hij zo dicht bij je man staat! Als hij erover op gaat scheppen heb je wel een probleem. Is er helemaal niemand die jij wel kent en die helemaal niets met je man te maken heeft? Naja, het moet met diegene ook maar klikken dan natuurlijk. Spannend hoor!

En het zal toch niet gaan om die ene keer klaarkomen? Het lijkt mij meer het gevoel van gewild zijn, aandacht krijgen en elkaar verwennen. Maar dat snap je zelf ook natuurlijk als ik je vorige berichten lees.



Onze sessie was wel weer ok, het ging vooral over voelen, ervaren en denken, daar weer nieuwe oefeningen bij gekregen. Ik vond het voor mezelf moeilijk voor te stellen, maar we gaan weer een stapje verder, dus ik vond het prima. Mn down gevoel was er niet door weggenomen, maar goed. Soms heb ik wel het idee dat ik me niet zo aan moet stellen en niet teveel kan verwachten in een te korte tijd. Er wordt aan gewerkt en het vordert, dat dat niet zo snel gaat als ik zou willen moet ik maar accepteren, hoe graag ik dan ook weer sex wil.

Zo, kan weer inloggen....



Man_32 je zegt:

Is er helemaal niemand die jij wel kent en die helemaal niets met je man te maken heeft? Naja, het moet met diegene ook maar klikken dan natuurlijk.



Antwoord: Niet echt. Behalve collega's, maar daar wil ik eigenlijk niet aan beginnen. Of de mannen op dit forum

Maar ja, je weet inderdaad niet of er in levende lijve een klik is met bijvoorbeeld iemand die je via internet leert kennen.



Maar goed, ik heb een grote mond (hier op "papier") en een gefrustreerd seksueel brein, waarschijnlijk als puntje bij paaltje komt doe ik helemaal niets met niemand.... Ik zal het op het moment supreme wel zien.

Haha, ja, dat heb ik ook hoor. Erover praten is één, afspreken is twee, en het daadwerkelijk doen is drie. Het is voor allebei even spannend, zeker als het de eerste keer is.



Ook de afstand is wel belangrijk natuurlijk, niet dat je 200 km moet rijden. Zeker als je al niet weet hoe je het kunt combineren met je gezin, zie je het voor je: "Blijf even in de auto zitten jongens, mama is zo terug"



Allemaal lastige dingen. En zo'n klik op internet kan ook tegenvallen in real live. Maar het mailen op zich kan ook al heel spannend zijn... Het spuitend klaarkomen is dan wel wat lastiger



Al afgesproken met je psv? (Potentiele sv)

Je schrijft alsof je ervaring hebt met e-mailcontact met iemand?



Zie psv dit weekend. Niet 1 op 1, anders zou het wel heel spannend zijn, voor mij dan, want hij weet van niets haha. Zit ik de hele tijd met een rode kop en hij denkt, heb je het warm of zo...

Haha, ja klopt wel, dat email contact, is ook erg leuk. En ik zie het als iets redelijks onschuldigs. Zou je dat wel zien zitten?



Wel spannend dan dit weekend. Is je man daar ook bij? Waarschijnlijk denk je aan niks anders als jullie bij elkaar zijn, lijkt me extra zwaar.

Tja, wat zal ik daar op zeggen. Het kan heel leuk zijn, denk ik. Heb er geen ervaring mee.



Ik zie alleen voor me dat je heel spannend met iemand aan het mailen bent, je hebt dan helemaal een plaatje van iemand en stel dat je diegene dan een keer gaat zien per foto of in het echt, dan schrik je je dood, haha.



Als ik psv zie dan is mijn man daar niet bij. Het is in een setting van uitgaan met vrienden.

Ah, ik dacht dat je man daarbij zou zijn, naja, maakt ook niet uit natuurlijk, dat zei je ook niet.

En met dat mailen moet je geen maanden wachten om een fotootje mee te sturen nee, als het totaal je type niet is, ben je snel klaar ja (figuurlijk, haha). Dat is eigenlijk het gevaar van elk internet contact. Wat dat betreft kun je beter iemand tegen het lijf lopen in het echte leven.

Ook moet dat mailen altijd een beetje zn weg vinden he, je leert elkaar steeds beter kennen en weet wat diegene wel en niet leuk vind, de eerste mails zijn altijd wat onschuldig, maar later bespreek je toch wat fantasieën.

Of je bent aan het mailen en als je elkaars foto ziet, blijkt dat je elkaar kent van de school van je kinderen ofzo, haha.

Je hebt dus ervaring??

Maar daar is nooit een potentieel sv-tje uitgekomen? Of speelt bij jou toch het meest door je hoofd dat je aan je relatie werkt?



Het is een zijde dun draadje. Het gevoel dat je voor je relatie wilt gaan en dan weer dat je denkt ik doe het, ik ga "gewoon" vreemd.



Ik houd jullie in ieder geval op de hoogte van wat er uitgekomen is dit weekend.

Potentieel sv is het niet, zij heeft een vriend en is ook hard aan het werk om de relatie weer op de rails te krijgen.



Ik heb hetzlfde als jij, de ene dag gaat het lekker in je relatie, en de volgende dag denk je: waar doe ik het allemaal voor.



Veel plezier dit weekend dan, zet m op!

tja, zet m op. Ik ga in eerste instantie voor gewoon een gezellig avondje uit. Ik denk ook echt dat het daar bij blijft, maar het geeft voor mij wel een extra dimensie.

Ja, als je nu al uit gaat met het idee dat je hem "meer" wilt vertellen, ga je ook niet rustig heen denk ik. En het valt dan ook zo tegen als het moment zich niet voor doet. Misschien kun je wel afentoe een knipoog geven ofzo, beetje stiekem lopen sjansen.

Ik ben er in ieder geval fysiek helemaal klaar voor. Grappig wat zo iets met je doet. Je zelf goed verzorgen, lekker tutten en mooi maken. Jammer dat ik niet meer dat gevoel heb dat ik dat voor mijn man wil doen. Ik ga stoppen, ga me weer lekker met mijn kindjes bezig houden, genoeg over mezelf gepraat

Dit is echt zonde! Ik heb in het begin van ons huwelijk 't zelfde meegemaakt, werd vaak afgewezen en wist dat mijn vrouw nog vaak masturbeerde ook als ik niet thuis was. Ik was en ben altijd schoon op alles, teder, hou ervan oraal te verwennen, nooit dwingend geweest; ik begreep 't ook niet meer. Bij ons was 't zo dat als ik aanstalte maakte ik een reactie kreeg als: "ach, misschien overmorgen, dan ben ik een beetje uitgerust" Ik werd er echt gefrustreerd van, masturbeerde soms twee keer op een dag om de spanning kwijt te raken. Alles is geprobeerd, sexuologen, praatsessies, van alles en nog wat. Op en gegeven moment heb ik het lezen van erotische boeken voorgesteld en dat hielp dan voor korte tijd. Soms was er een week, zonder enige aanleiding dat mijn vrouw opeens heel vaak wilde en alles bij me deed waarvan ik gedroomd had. Enkele dagen daarna, was de pret soms weer voor twee maanden voorbij. Het op dat vlak bij elkaar passen is heel belangrijk, ik heb 'buiten de deur' zoals dat heet, heerlijke dingen meegemaakt, niets was te gek. Thuis bleef 't tot op de dag van vandaag behelpen. Als er toen geen kinderen waren gekomen (dat is nog een wonder op zich), had ik van haar afgegaan, ondanks dat we het verder goed met elkaar konden vinden. Maak 't in ieder geval bespreekbaar, probeer boven te krijgen wat er aan de hand is. Zoals gezegd..wat zonde !

Mijn laatste berichtje in dit topic was alweer in nov...lang geleden dus. Saskia, hoe is het nu met jou? Ben benieuwd of het al iets beter gaat.. En ben een beetje lui om alles terug te lezen

Hai All,



Man intussen alweer thuis. Hij was eerder klaar en eergisteren kwam hij weer terug. Nog geen spetterende thuiskomst kunnen vieren. De laatste keer met manlief is alweer 4 maanden geleden. Lange reis, hij moest eerst rusten en heel druk Olympische Spelen kijken. Morgen ga ik proberen gesprek aan te knopen.



@dotje, hoe was je stapavond??

@Connorwalsh, je had je waarschijnlijk een andere thuiskomst voorgesteld? Heb je nog na kunnen denken de afgelopen twee weken? Heb je een gesprek gehad? Zo ja, is er iets uitgekomen?



Mijn stapavond:

Van al mijn plannen is niets terechtgekomen. Ik had gehoopt dat we in 1 of andere leuke dans/feesttent terecht zouden komen, dat ik dan lekker dicht tegen hem aangeplakt zou staan en dat ik dan er iets uit zou floepen waarvan hij zou denken, ok, dat wist ik niet.....

Maar zo ver is het niet gekomen. Hij kon onverwachts niet mee uit...Met een aantal andere mensen uitgeweest, waarvan er 1 iemand bij zat die het leuk vond om te flirten. Op een gegeven moment stonden we helemaal alleen en ben ik iets verder gegaan in mijn lijfelijkheid, we hebben niet gezoend, maar ik gaf wel duidelijk aan hoe ik me voelde (geil). Het had effect, hij vroeg of ik bij hem wilde slapen..... Heb dat niet gedaan natuurlijk, kon ook niet. Maar die spanning van het verleiden en begeerd worden was heerlijk en in mijn fantasie ben ik al 100 x met hem naar huis gegaan en heb ik alle dingen gedaan die ik al heel lang niet gedaan heb, maar ja dat is fantasie.

Spannend Dotje. Dit is ook al heel erg leuk. En zolang het een fantasietje is, is er nog niets aan de hand.



Vanavond is DE avond en ga ik het er voor een laatste keer over hebben. Soort van D-day dus.

Dames/heren hier, ik wil even iets zeggen tegen jullie. Ga niet aan jezelf en je doodnormale behoeften twijfelen. Ik was ooit zelf zo iemand met niet veel behoefte. Ken ook anderen, waaronder mannen idd, die weinig behoefte hebben.



En dat ligt toch meestal bij diegene zelf, dat lage libido. En soms (deels) ook aan de patronen en wisselwerking zoals dat samen zo gegroeid is en waar je opeens niet meer uit lijkt te komen.



Ergens wou ik dat mijn ex dat eerder op scherp had gezet (en niet pas toen het too late was). Ik miste ook eea (bij mezelf maar ook in de seks samen). Ik was daar zelf ook debet aan: niet duidelijk genoeg in wat IK misschien miste, maar ook deels kon hij dat niet invullen en dat wist ik. Deels wel en met die hints gebeurde niks.



Als je de partner bent met normale behoefte tov een geliefde die weinig om seks geeft of lijkt te geven, hoef je daar volgens mij geen genoegen mee te nemen. (klinkt gek uit de mond van iemand die bedrogen is met een ander). Seks hoort erbij, je redt het op den duur niet op de "liefde" (hechting en zorgzaamheid) alleen. Je hebt toch beloofd exclusief trouw te zijn aan je partner, maar als die geen/weinig seks wil, dan is dat ook niet helemaal eerlijk, vind ik. In onze cultuur geldt nu eenmaal dat degene die iets niet wil, de grens bepaalt. En tegen je zin in seks hebben (afspraken hierover of niet) dat gaat niet en werkt averechts.



Wat wel noodzaak is, is open worden daarin. Want seks is toch HET bindmiddel, intiem, uiten van die intimiteit en gevoelens voor diegene. Als je dat onthouden wordt, is dat niet fair. Je mag verlangen dat diegene aangeeft waar die dan behoefte aan heeft (en geen genoegen nemen met:" ik heb nu eenmaal minder behoefte dan jij"). Uitgangspunt zou moeten zijn: "wat heb jij nodig om het fijner te maken, om meer zin te krijgen?".



Moeilijke is dat in relaties er zoveel van af hangt. De ander niet willen kwetsen en nemen zoals hij/zij is. Maar dat is deels onzin. Ik was niet zo. Ik was toen zo.. Het is ook gemakkelijk om er niks aan te doen en te zeggen: ik ben nu eenmaal zo en jij bent nu eenmaal zo. Het is gewoon niet waar.



Geen libido voor een volwassene klopt gewoon niet (en ik kan het weten).. En eigenlijk is het jammer dat ik daar pas later achter gekomen ben, dat ik een zeer passioneel persoon ben en juist veel behoefte heb aan seks (nu, maar toen niet). Het zijn vaak omstandigheden en je eigen gesteldheid/ overtuigingen die bepalen dat het libido laag is. Dat heeft niks te maken met jou als partner, maar eerder de omstandigheden, sleur, wel welletjes vinden, aannames over jezelf en over de ander, en, last but not least, eigen remmingen!



Ik had volop remmingen. En eigenlijk is het jammer, dat ik dat zo niet zag en ex ook niet. Door die remmingen in een bepaald "veilig" patroon beland. En zeg je:" ik vind het prima zo, jouw probleem". Dat is niet helemaal eerlijk. Maar dan moet degene die tekort komt, ook werkelijk open staan voor wat die ander misschien mist of nodig heeft om van die remmingen af te komen. Geen heen- en weer verwijten worden dus..



Afspraken geloof ik niet in, er ligt iets veel diepers meestal. Bij mij oude ervaringen. Maar ook remmingen, omdat ik eigen "triggers" had, waarvan ik wist dat hij die niet deelde (dus ik niet zou gaan krijgen/delen met hem).. Uit angst voor afwijzing (liefde op het spel) had ik daar nooit een gesprek over, wel hints geprobeerd en daar had hij niks mee.Er kunnen ook andere dingen spelen (nieuwbakken moeders bijv, geven al veel intimiteit aan de kinderen, zijn moe, voelen zich vooral nog moeder en minder vrouw), of iemand weet zelf niet waarom weinig behoefte.



Zelf ben ik daar inmiddels dus wel achter (oa durven vragen/kunnen delen van mijn eigen seksualiteit, opener durven zijn daarin), maar dat is oa juist te danken aan die crisis (scheiding) dat ik daarachter kwam en ook coaching (in het algemeen, niet een seksuologe). Je ziet vaak dat iemand met nieuwe partner niet diezelfde fouten wil maken en wel open over is/durft te zijn)..



Samen beland je ook in patronen en de een vindt dat best, de ander niet. En als je er middenin zit, zie je dat vaak niet meer. Alleen daarom is een coach of vorm van therapie al handig: die kijken met afstand. Vaak is degene die zegt ermee tevreden te zijn ook niet echt tevreden of blij hiermee.. is meer zelfbescherming om het zo wel prima te vinden.



Dus soms kan het wel degelijk nuttig zijn om de boel thuis eens op scherp te zetten (voor je vreemdgaat als uiterste redmiddel). Je hebt er recht op. En niet onbelangrijk: diegene doet zichzelf zo tekort door (uit zelfbescherming) geen seks te willen. Waarom zou iemand passieloos door het leven willen gaan? Niet dat ze het jou niet gunnen, maar vooral op eoa manier zichzelf niet.



Ik heb die passie ontdekt, jammer genoeg op latere leeftijd en na mijn huwelijk, maar toch. Ik heb mijzelf "geheeld" daarin. Dus uit je veilige comfortzone halen kan zeker zin hebben! Nogmaals: het kan zo zijn dat diegene niet in staat is (om allerlei redenen en ervaringen) om van seks te genieten (heeft dan niks met jou als partner te maken).. of andere "kwaliteit" van seks nodig heeft (variatie of bepaalde triggers en dat zelf soms niet eens weet).



In beide gevallen is het zo dat diegene vooral zichzelf geen fijne seks gunt. Dus op scherp spelen kan je die ander uiteindelijk mee helpen (en jezelf, nu het nog kan en je heil nog niet bij iemand hebt gezocht die zich wel daaraan kan overgeven).. Na jaren kan het heel moeilijk zijn open kaart te spelen. Maar het kan ook eea openbreken!



En tegenwoordig praat ik zo gemakkelijk over seks, zelfs met ex.. Maar tis wel ongelooflijk zonde van zijn en mijn "beste jaren" dat ik dat nu pas kan en ontdekt heb..



Die keerzijde wou ik ff meegeven. Neem er geen genoegen mee. Ook niet voor die persoon zelf. In iedereen schuilt passie. Ik geloof niet meer in "laag libido" en zo ben ik nu eenmaal. Meestal is dat (onbewust) omlaag gebracht, ooit.



Ken iemand die hier nu direct mee te maken heeft (de man heeft geen zin..ook ooit samen kinderwens) en ik zou zeggen: maak het toch bespreekbaar!! Maar zonder aan te vallen. Diegene houdt echt van je, dat is het vaak niet! Dan ben je iig eerlijk geweest. En komt er dan nog geen oplossing, dan is het misschien alsnog "terecht" dat je dat dan buiten de relatie om zoekt. Dan heb je alles geprobeerd.. Iig moet je partner het niet aan doen "om jou", maar inzien, dat hij/zij zichzelf ook zo tekort doet.. Als dat de insteek is (ipv wat jij mist) dan kom je misschien verder..



Succes jullie, kan me zeer voorstellen dat je aan jezelf gaat twijfelen..niet doen!

Was ook spannend Connorwalsh! Hoe was D-day?

Ik heb D-Day ook achter de rug, was erg emotioneel, maar voor mij wel goed. Ik moet echt het idee voor mezelf hebben dat Ik er alles aan gedaan heb.



Bedankt voor je mooi geschreven stuk Suzy!