vriend niet sexueel ingesteld

Ik heb na het krijgen van de kinderen wel even minder zin in seks gehad, dit omdat alle energie naar de kids ging, maar nu alles lekker loopt met de kinderen en ik weer mezelf ben na het ontzwangeren is de zin helemaal terug.



Ik vind het echt goed dat jullie in therapie zijn, je kunt straks of heel blij zijn dat de therapie heeft geholpen of je kunt zeggen dat je er alles aan gedaan hebt. Dat kan ik nu nog niet.

Ik zit nu op een moment te wachten dat ik het "gesprek" voor de 100.000ste keer weer aanga met mijn man. Ik heb daar niet altijd even veel zin in, want als het verder allemaal rustig verloopt thuis kan ik daar ook van genieten.



In plaats van een echt gesprek heb ik besloten een soort waarom brief naar mijn man te schrijven, met daarop allemaal vragen.

Op die vragen kan hij dan antwoord geven, of niet (dan houdt het voor mij echt op), misschien helpt het om op die manier met hem te communiceren. Als we er namelijk over gaan praten, dan komen er verwijten en daaruit voortvloeiend misschien weer ruzie en dat is nou net niet hetgeen ik wil. Ik wil juist communiceren.

Aiii, een brief schrijven, is dat wel de juiste manier denk je? En als hij al die vragen leest leest, zou je hem dan niet het gevoel geven dat hij helemaal niets meer goed kan doen? Ik zou het persoonlijk een beetje onpersoonlijk vinden om het via een brief te doen. In je huwelijk moet je toch open kunnen communiceren? Hoe zou jij het vinden als je een brief van je echtgenoot krijgt met allemaal vragen?

Hij kan de brief ook verkeerd interpreteren, het is toch de toon die de muziek maakt.

Verwijten maken is nooit goed, of je nou ruzie hebt of niet, als je een verwijt maakt, krijg je daar later ook weer spijt van.

Maar goed, ik ken jouw man niet en weet dus niet hoe hij verder is, maar je geeft wel aan dat jullie nog erg veel van elkaar houden, dan zou een goed gesprek toch moeten werken.

Vraag hem dan niet waarom hij nooit het inititatief neemt of geen zin heeft, maar of hij nog eens heeft nagedacht over een afspraak bij een sexuoloog, dat is immers al eens ter sprake gekomen. Dan val je hem niet direct aan en kwetst hem ook niet. Desnoods eerst via de huisarts, dan heb je een klein opstapje. Stel voor om samen te gaan, dan staat hij er ook niet alleen voor. En echt hoor, de stap naar de sexuoloog is niet groot, je kunt je hele verhaal daar kwijt en je hoeft echt niet direct het achterste van je tong te laten zien. Zelf ben ik niet zo'n prater over mn gevoel, maar daar heb ik er geen moeite mee, het is toch alsof je anoniem je verhaal verteld. Nou hoef ik niet veel te vertellen, maar toch.

Wat mij ook heeft geholpen, is dat ik hier op het viva forum ook mn dingen opschreef in een ander topic (en met een andere nick) voor jezelf kun je dan alles op een rijtje zetten.

Lastig voor je, gelukkig heb ik dat deel al gehad en ben ik klaar voor de volgende fase, zelfs hier heb ik weer dipjes in, maar ik hou me vast aan het idee dat het alleen maar beter kan worden. Jammer dat ik geen idee hoe lang dit nog duurt, dan zou het ook wel makkelijker worden. Dinsdag moeten we weer heen, ik ben wel klaar voor de volgende stap.

Heel veel succes, en denk nog even goed na of die brief echt zo'n goed idee is.

Ik begrijp je reactie. Een brief is ook niet DE manier, maar aangezien ik al zo veel gesprekken ben aangegaan dacht ik dat een brief wellicht meer effect heeft? Niet een verwijtende brief, maar echt een brief met heel veel vraagtekens.



Ik kan er ook voor kiezen om eerst een gesprek te proberen en dan alsnog een brief als ik het idee heb dat het gesprek niets heeft opgeleverd.

Het is alleen zo dat ik het gevoel heb dat ik al zo vaak het gesprek ben aangegaan. Ik heb daar ook al over geschreven met Robbedoes. Op een gegeven moment houdt het op. Hoe vaak moet je een gesprek aangaan.

Nu weet ik wel dat ik nog een keer het gesprek moet aangaan om over de seksuoloog te beginnen, maar ik kan het gewoon niet uitstaan dat hij nooit meer is teruggekomen op een gesprek dat we in december hadden waarin ik aangaf dat ik ongelukkig ben.

Het was tijdens dat gesprek dat hij de sexuoloog opperde. Maar waarom komt hij er verdomme niet meer op terug!!!!?

Waarom moet ik dat weer doen. Dat zit me zo ontzettend dwars. Misschien nog wel meer dan dat we geen seks hebben. Hij negeert het verdriet wat ik aangekaart heb. Maar goed, als ik wil dat mijn relatie nog goed komt zal ik (weer) degene moeten zijn die het initiatief neemt voor een gesprek.

De wanhoop is terug te lezen in je mail dotje, ik leef met je mee, niet dat je daar iets aan hebt.

Zo'n brief is dan wel dubbel, aan de ene kant onpersoonlijk, maar je kunt wel alles vertellen zonder jezelf te verliezen in je emoties.



Op deze manier doet hij je gewoon echt pijn, het lijkt of hij volledig zn eigen gang gaat. Hij moet nog wel willen natuurlijk. Denk je dat het hem ook bezig houdt? Hij moet toch ook zien dat je ongelukkig bent zo? Ik werd zelf erg onverschillig, bot en bokkig op een gegeven moment.



Het feit dat jij weer het gesprek aan moet gaan, in plaats van hem, zou m.i. betekenen dat hij niet zonodig hoeft, hij vind het wel prima zo. Weet je niet of hij met vrienden of collega's ofzo wel eens over sex praat, zoals mannen dat onder elkaar doen? en ik heb niet het hele topic gelezen (moet ik toch maar eens gaan doen) maar masturbeert hij wel? En kijkt hij wel naar andere vrouwen? Gewoon dingen die alle mannen doen (toch)?



Als je dan toch een gesprek aangaat, maak dan ook echt afspraken waar je elkaar aan kunt houden. Zeg dan niet: "je moet nu toch maar eens naar de sexuoloog". Maar gewoon: "morgen bel je een sexuoloog om aan ons probleem te werken!" Daar kan hij dan toch niet onderuit?

Dat kun je ook wel in je brief schrijven.



Je zei eerder ook dat je man vaak laks is met klussen en bijvoorbeeld vakanties boeken. Is dat altijd zo geweest?

Ik had dat zelf de laatste tijd voornamelijk als mn vrouw iets wilde. Waarom zou ik dat voor haar doen als ze me toch niet de liefde geeft die ik verwacht? Dingen voor mezelf of de kinderen doe ik fluitend.

Hey Dotje,

Ik herken echt veel in je verhaal. Ik zit ook echt op dat punt van wel of niet doorgaan en inderdaad zou voor mij naar een seksuoloog gaan ook het laatste redmiddel zijn, dan heb ik echt alles geprobeerd. Ook ik heb zo´n man waarbij je eerst alles 100 keer moet zeggen/vragen voordat ie wat doet. Vakanties boeken naar een ver land met een beperkt aantal deelnemers in het hoogseizoen? Ach, dat kan toch ook in juli? Zoiets!

Ik vind het helemaal niet erg om zelf dingen te regelen, ben ook best een regelneef maar het is soms ook weleens fijn als een man zelf eens wat onderneemt, ik voel me soms best zijn moeder.

Ook ik zit nu weer aan te hikken tegen een komend gesprek...ik denk dat het er van het weekend maar weer eens van gaat komen. Eigenlijk is het onbegonnen werk ik weet toch al wat hij zegt... En uiteindelijk krijg ik de schuld, want ik neem ook geen initiatief! Hij begrijpt echt niet dat ik dat niet meer op kan brengen na zoveel afwijzingen. Dat heb ik al een aantal keer uitgelegd.



Na het lezen van al deze berichten is een ding heel duidelijk geworden voor mij. Of hij gaat mee naar een seksuoloog en onderneemt daarin ook zelf stappen of ik stop ermee. Ik wil niet (met alle respect) over 10 jaar nog steeds zo op een forum schrijven. Daarbij wie weet ben ik dan getrouwd of heb ik kinderen, dan uit elkaar gaan is nog veel moeilijker denk ik.

Ik wil misschien wel teveel van een relatie, ik wil en het maatjes gevoel en een bevredigend sexleven.

In mijn vorige relatie was de sex uitstekend (best sex ever!) maar de relatie klote, ik schijn het maar niet voor elkaar te krijgen ha ha ha



Wat ik overigens wel heel frustrerend vind is dat ik ook steeds vaker droom over sex. Hebben meer mensen dit wanneer ze in een dergelijke situatie zitten? Ik word er helemaal krankjorum van, het is bijna iedere dag prijs. Dit betekend dat ik iedere ochtend wakker zit te worden met een kater.



Ik heb hem al eens gezegd dat als er niks verbeterd ik er een vriendje bij ga zoeken. Ik zou dit echter nooit doen en volgens mij weet hij dat ook, dit maakte dus totaal geen indruk! Wat moet ik hiermee????!!!!!! AAARGH!

@kaatjekoffie



Ik begrijp dat je er moedeloos van wordt (althans zo interpreteer ik het). In mijn relatie was het ook zo dat ik het probleem eigenlijk altijd aan de orde moest stellen. Er werd dan wel over gepraat en er werden wat afspraken gemaakt om het te verbeteren, maar in de praktijk gebeurde het gewoon niet. En na verloop van tijd gaat dat frustratie opleveren. Je merkt dat het helemaal niet vanzelf goed ging. als ik er dan over begon, dan kreeg ik vaak te horen dat mijn negativiteit haar zin in seks nog verder onderdrukte. Hierdoor voelde ik me dan klem gezet. Als ik mijn gevoelens uitte, werd het eerder slechter. Het is gewoon vervelend als je telkens zelf initiatief moet nemen om er wat aan te doen. Maar ja, de ander ziet de situatie (weinig seks) niet echt als een probleem, althans minder.



Die afwijzingen, keer op keer, zijn pijnlijk. Tenminste zo voelde ik dat. Je wil 'alleen maar' fijne seks met elkaar!



Ik droomde inderdaad ook wel over seks en merkte ook dat ik op straat meer naar vrouwen keek. Logisch, een behoefte van je wordt lange tijd niet vervuld. Dan uit het zich op die manier.



Ik denk niet dat je te veel vraagt in een relatie. Het maatjesgevoel is de basis vind ik, maar zo weinig seks of onbevredigende seks kan een breekpunt zijn. Zo heb ik dat wel ervaren. Ik wil naast maatjes zijn ook gewoon iemand die geniet van seks, gewoon die passie, intmiteit, je verbonden voelen en elkaar erna in de armen vliegen.



Mijn ex was een geweldig maatje voor me, maar toch kon ik de slechte seks niet accepteren. Ik heb er alles aan gedaan, maar ik kon er op een gegeven moment niet meer tegen. Zelfs toen ze merkte dat ik er niet meer tegen kon en op het laatst nogmaals zei 'dat ik echt wil dat dit verandert' bleef ze weigeren om zelf (net als ik) een therapeut (seksuoloog bijv.) te zoeken of samen. Dat wilde ze per se niet. Het is voor mij heel moeilijk te begrijpen dat ze gewoon geen verantwoordelijkheid nam voor haar deel van het probleem (pijn tijdens de seks en daar actief wat aan doen), terwijl ik altijd verantwoordelijkheid nam voor problemen die ik ervoer en ook ons seksuele probleem er 'bij nam'. Dat valt me gewoon zo tegen. Dat ze het niet over had voor onze relatie, die op seks na zo mooi was!



Ik neem misschien je verhaal over met de mijne, maar dat komt omdat het nog maar kort uit is en ik het er erg moeilijk mee heb.



Ik hoop dat jouw vriend wel open s taat voor een seksuoloog.

@ David



Ik snap best dat je mijn verhaal op het verhaal van jezelf betrekt, zeker als het nog maar kort over is. Ik ken mijn vriend ook al lang en we zijn wel maatjes, voor mij is dit echter niet voldoende. Ik hoop idd ook dat hij er nu wel voor open staat om er wat aan te doen maar ja dat is afwachten.

Ik weet ook even niet meer zo goed wat ik er allemaal over moet zeggen. Eerst dat gesprek maar weer afwachten.

Wel heel fijn dat dit topic zo actief bezocht word en dat er ook reacties komen. Het helpt wel dat ik niet de enige ben met dit probleem en even van je af kletsen tegen mensen die je niet ken is soms best verhelderend!

@kaatjekoffie, weet niet of het teveel gevraagd is, het maatjesgevoel en een goed seksleven. Ik denk dat het wel kan, alleen je kunt het niet direct vaststellen als je iemand ontmoet.



Het is heel goed dat je tegen jezelf zegt dat je niet over 10 jaar er zo voor wilt staan als sommigen van ons. Als je kinderen hebt wordt het uit elkaar gaan een stuk lastiger. Desalniettemin blijft de vraag of je niet te veel vraagt.

Als we de gelijkenis tussen jouw partner en mijn partner stellen als het gaat om passiviteit, dan heb ik geleerd in de afgelopen jaren, dat je iemand die passiever is ingesteld dan jijzelf moeilijk kunt veranderen in een en al activiteit.



@ man_32, ik ben het gesprek aangegaan.

Het is niet uitgelopen op ruzie, gelukkig maar.

Ik heb het bij mezelf gehouden. Ik ben heel open geweest over hoe ik me voel en hoe ik de afgelopen maanden heb ervaren.

Het lucht op dat ik echt alles op tafel heb gegooid. Mocht het ooit fout gaan tussen ons dan kan ik mezelf in ieder geval niet verwijten dat ik niet open ben geweest.



Wij zitten in de negatieve spiraal die jij ook benoemde. Daar heb ik het met mijn man over gehad. Ik heb aangegeven dat ik het heel lastig vindt om deze spiraal te doorbreken.

Ik heb echt alles gezegd wat me dwarszit en aan hem gevraagd of hij begrijpt dat ik het niet als een aanval bedoel, maar dat hij moet begrijpen dat ik er vanuit mijn gevoel tegenaan loop en het heel erg vind dat ik daardoor een stuk van mezelf ben verloren.



Mijn man geeft toe dat het probleem bij hem ligt. Hij geeft aan dat hij er iets aan moet doen. Het is fijn dat hij dat weet en dat hij aangeeft dat hij er iets mee moet doen, het is alleen zo dat hij dat al zo vaak gezegd heeft.



Ik heb gevraagd waarom hij niets doet met artikelen die ik hem heb laten lezen die kunnen helpen bij zijn "probleem".

Hij weet dat hij voor dingen wegloopt, dat is ook zijn probleem en hij weet dat hij daar iets aan moet doen. Hij belooft mij niet meer dat hij er iets aan gaat doen, want dat hij heeft hij al zo vaak gedaan dat het niet meer geloofwaardig is.



Wat fijn is, is dat ik alles gezegd heb en dat de bal bij hem ligt. Als er niks komt..... dan moet ik mijn conclusies trekken.

Het geen seks hebben ligt bij hem, niet bij mij. Ik heb aangegeven dat ik goed in mijn vel zit, dat ik niet seksueel onzeker ben.



Ik heb gevraagd of ik hem onzeker heb gemaakt door open over mijn gevoel en eerdere seksuele relaties te praten. Hij geeft aan dat dat niet zo is. Zijn probleem is dat hij voor moeilijke dingen wegloopt.

Ik heb aangegeven dat hij door voor dit weg te lopen onze problemen niet oplost. Dat vindt hij ook.



Het fijne is dat hij begrijpt wat ik bedoel en hij vindt dat net zo als ik. Het erge is dat hij het al een hele tijd begrijpt, maar dat hij niet aan structurele oplossingen werkt.

Het met jullie delen van mijn probleem heeft mij geholpen vanavond toch weer het gesprek aan te gaan. Het heeft me geholpen het gesprek rustig aan te gaan ipv op een verwijtende toon. Jullie verhalen en het hier van me af schrijven helpt me om te relativeren en alles op een rijtje te zetten. Dank daarvoor.



Ik hoop dat je een goed gesprek zult hebben Kaatjekoffie!

@dotje,



Goed dat je er weer over hebt gepraat met je vriend. Ik denk alleen wel dat je er verstandig aan doet om in de loop van volgende week er bij hem op terug te komen als hij dat nog niet zelf heeft gedaan om te voorkomen dat je in de vicueuze cirkel van jullie communicatie over het onderwerp 'sex' blijven.



Zoals je je gesprek beschrijft, komt het over alsof het gesprek is verlopen zoals de vorige gesprekken en heeft dit niet geleid tot actie van zijn kant. De kans is dan ook groot dat dit ook nu weer zo zal gaan verlopen. Als mensen de neiging hebben om te blijven hangen in een non-actieve houding, wil het nog wel eens helpen om ze meer aan te sturen (iets wat ik regelmatig doe in mijn werk als psychiatrisch verpleegkundige).



Kom over een aantal dagen (als hij dat nog niet zelf heeft gedaan) terug op het gesprek en vraag of hij heeft nagedacht over de door hem te nemen acties. Heeft hij dat niet gedaan, maak hem dan duidelijk dat je verwacht dat hij binnen x aantal dagen een plan de campagne heeft bedacht over hoe HIJ denkt aan het probleem te gaan werken. Zorg ervoor dat hij niet in vage koersen en acties kan verzanden maar vraag naar concrete handelingen en acties die gekoppeld zijn aan een tijdsbestek. Op deze manier kun je hem houden aan afspraken die je maakt en beloftes die hij doet, Geef aan wat de consequenties zijn als hij dat niet doet. Wees duidelijk dat de maat vol is en dat dit in principe de laatste kans is die je hem geeft om te werken aan een probleem waarvan de oorzaak (in ieder geval een groot deel ervan) bij hem ligt. Wees steunend en bereid om hem te helpen waar nodig en waar je kan, maar duidelijk dat hij de regie in de verandering moet nemen en hij tot actie zal moeten overgaan om het patroon te doorbreken.



Mbt je vraag over mijn sexuele behoeftes naar mijn vrouw:

In de loop van de afgelopen jaren ben ik haar steeds minder gaan zien als een sexueel wezen. Ik vind haar nog steeds een knappe vrouw van wie ik veel hou, maar ik vind haar niet sexueel aantrekkelijk. Om het te wat te illustreren met beeldspraken: Sex en erotiek zijn voor mij als een wereldreis, terwijl zij het liefst elk jaar op de zelfde camping op texel wil gaan staan. Voor mij is sex en erotiek een onderdeel van mijn dagelijks leven, voor haar lijkt het meer een gezelschapsspel wat eens in de 6-8 weken uit de kast wordt gehaald en na afloop weer voor lange tijd in de kast verdwijnt. Als we dan al sex hadden, had ik nooit het gevoel dat ik me volledig kon laten gaan, sex met mijn vrouw voelt voor mij als autorijden met de handrem erop.



Het proces bleef daar echter niet bij. Ik ben het hebben van sex zo sterk gaan associeren met frustratie, boosheid, afwijzing en een slecht zelfbeeld hieromtrend, dat ik er inmiddels in zijn geheel niet meer aan moet denken. Kon ik eerder nog bij een mooie vrouw denken "daar zou ik wel mee willen stoeien", nu denk ik alleen nog maar :"wat een mooie vrouw, maar sex met haar.....yuck!!!!" Was het eerder zo dat denken en fantaseren over sex opwindend voor me was, nu voel ik alleen maar leegte en afkeer. Ik kan vrouwen niet meer zien als sexuele wezens en kan me ook niet meer voorstellen dat er vrouwen zijn die een zelfde beleving en kijk hebben op sex en erotiek als ik had. Verstandelijk natuurlijk wel (lees hier genoeg verhalen die het tegendeel illustreren, immers), maar mijn gevoel spreekt dit onherroepelijk tegen.



Het schrijven is inderdaad een prettige manier om van je af te praten en je gedachten te ordenen, ik ervaar dit topic dan ook als zeer prettig en leerzaam.



Succes en aanpakken die vent van je

Hey, top dotje, dat jullie weer hebben gepraat. Voelt altijd weer even fijn he, na zo'n gesprek.

Ook fijn om te lezen dat je blij bent met de reacties op je berichten, we zijn natuurlijk ook allemaal ervaringsdeskundigen Dat is natuurlijk het leuke van zo'n forum, iedereen zegt hoe hij of zij het zelf doet of denkt dat het beste zal zijn. Omdat jij je man zelf het beste kent, neem je van alle tips een beetje en doe je er een strik om



Heb je ook voorgesteld om samen hulp te zoeken? dat hij er niet alleen voor staat. Ook het samen werken aan iets versterkt jullie band.

Sommige mannen hebben nou eenmaal een schop onder de kont nodig om een stap te zetten naar zoiets, jullie houden van elkaar, geef hem die schop onder zn kont of schuif je eigen "koppigheid" nu nog één keer opzij om zelf die afspraak te maken! Als ik zo je bericht lees, zit hij er ook zelf mee, had hij zelf gezegd dat hij niet meer geloofwaardig is na de vorige gesprekken?

Na de eerste keer dat hij geweest is, zul je merken dat jouw gevoel ten opzichte van hem al verandert, je ziet dat hij dan ook moeite gaat doen om jullie (sexuele) relatie te redden, geen woorden meer maar daden! Dat is de eerste stap om de negatieve spiraal te verbreken en om jullie weer dichter bij elkaar te brengen.

Vanaf dat punt kun je weer koppig zijn en laat je de therapeut ervoor zorgen dat hij zich aan de afspraken houdt. Als je hem dan nog niet genoeg geholpen hebt, wordt het wel een lastig verhaal.



Ik schrijf dat wel allemaal zo mooi, maar ik ben blij dat ik niet in jouw schoenen sta!

Doe met de tips die je wilt.

Succes!

quote:saskia26 schreef op 05 februari 2010 @ 14:52:



Hij vind dat ik tijdens de sex bepaalde geuren aanmaak van onderen waar hij van over zijn nek gaat. Ikga hier zo een topic over openen. Dat zijn gewoon sexluchten zeg ik dan, maar hij vindt het vreselijk. Ik kan er weinig aan doen, maar ga toch eens naar oplossingen zoeken. Ik vind het echt wel heel genant en schaam me er ook voor. Ik denk wel dat hij een verkeerd beeld heeft van sex: bepaalde luchtjes horen er nu eenmaal bij, toch?



Ik denk dat jouw vriend seksueel en fysiek gewoon helemaal niet op jou valt.

Dat is best bot Saskia, dat hij dat zo zegt. Had jij of hij dat ook in vorige relaties? Heb je zelf ook het idee dat er vreemde luchten vrij komen tijdens de sex? Dat zou je zelf ook moeten ruiken toch? Tijdens beffen proef je natuurlijk wel wat, vooral als je bijna ongesteld moet worden, als dat je smaak niet is, kan dat natuurlijk.Maar om meteen te zeggen dat je daarvan over je nek gaat. Als je voor de sex goed wast, of in bad of onder de douche beft, proef je normaal echt niets hoor.

Het lijkt me voor jou wel een flinke deuk in je zelfvertrouwen. Dat zal altijd in je hoofd blijven spoken.

Dat je over sex met andere/vreemde mannen droomt lijkt me ook vrij logisch als je constant met de gedachten rond loopt.

De problemen die ik heb waarvoor we bij de sexuoloog lopen is meer door psychische problemen bij mn vrouw, ik weet niet direct of je iets aan de verhalen hebt, maar goed, je kunt het altijd volgen



Sterkte ermee.

Jeetje Saskia,



Gelukkig zegt mijn vent zoiets dan weer niet. Ik zou me echt niet meer op mijn gemak voelen in bed, en als je het hebt over respectloos! Dan is dit het wel!

Ik sluit me wat dat betreft helemaal aan bij man-32, het lijkt alsof jullie seksueel gezien niet bij elkaar passen. Ik heb ooit een onderzoek naar lichaamsgeur en partners gelezen en daar stond in dat de feromonen die vrijkomen bijvoorbeeld bij zweten of bij sex bepalend zijn voor een geslaagde relatie. Wanneer je de geur van de ander niet lekker vind, pas je niet bij elkaar (ik stel het hier even heel kort door de bocht maar dit is waar het op neer kwam...) wie weet heeft hij dat wel.

Dan nog, als ik dat stukje van jou lees kan ik er zelfs boos om worden, zoiets zeg je toch niet!? Wat doet het met jou als hij zoiets zegt? Ik kan me voorstellen dat het je kwets maar ook heel verdrietig maakt.



@ Dotje



Ik was wellicht niet helemaal duidelijk in mijn vorige stuk. Ik verwacht namelijk niet dat mijn vriend als een blad aan een boom omdraait en ineens wel heel initiatief rijk word. Ik zou het alleen fijn vinden als hij op het gebied van sex wat meer initiatief zou nemen. Ik vind het namelijk ook erg leuk om eens "veroverd" te worden , om het zo maar te stellen.

Verder vind ik het niet zo'n probleem om hem wat aan te sporen wanneer er klussen moeten beginnen. Maar nu lijkt het alsof ik alles maar moet regelen en dat vind ik wel heel vervelend.

Knap van je dat je het gesprek weer bent aangegaan! Mag ik vragen hoe je dat hebt aangepakt?

Ook ik heb namelijk weer zo'n gesprek gepland, ik heb alleen geen idee hoe ik nu weer moet beginnen. Als ik zeg:"ik wil even met je praten." Dan klinkt er al een diepe zucht en de laatste keer (3 maanden geleden) was het " Wat nou weer?!" Ik kan ook moeilijk plompverloren tegen hem zeggen; " Ik wil naar relatietherapie." Of dreigen:" En als je niet met me meegaat is het het einde van onze relatie." Om het eerlijk te zijn zou ik dit wel gewoon willen zeggen maar ik begrijp ook wel dat ik hem dan alleen maar tegen me in het harnas jaag.

Nogmaals, ik heb er zelf ook geen zin meer in, ik kan het ook niet meer opbrengen om initiatief te nemen dus ik heb die therapie net zo hard nodig. Het is van zijn probleem nu ook mijn probleem geworden. Ik kan al een soort afkeer voor hem voelen wanneer hij naast me in bed komt liggen, en dan raakt hij me nog niet eens aan.

Het stomme is dat ik ieder ander in mijn situatie het advies zou hebben gegeven: " Kappen met die vent!" Maar daar ben ik toch op terug gekomen. Het is allemaal zo makkelijk niet, er spelen heel veel dingen mee. Zo delen wij een vrienden groepje met elkaar. Echt eigen vrienden heb ik niet veel (wel genoeg maar allemaal stelletjes, je kent het wel, dus geen tijd in het weekend...) Ook zou ik het best lastig vinden om zonder hem verder te gaan in mijn leven (dat klinkt wel heel zwaar..) ik bedoel, toen het de vorige keer uit ging zijn we vrienden gebleven, ik weet alleen niet of ik dat weer zou kunnen. Dit betekend voor mij best een hap uit mijn sociale leven, en waar vind je nieuwe vrienden??? Geen idee!



Zo weer een flink stukje van me afgeschreven, heerlijk, lucht echt op!

Nog even snel saskia, kan het niet zijn dat die lucht van zijn piemel komt? Als hij moeite heeft om zn voorhuid ver genoeg naar achter te halen om goed te wassen, heb je wel een probleem.

En dan kan een piemel enorm gaan stinken.

Nou, ben weer weg, ik lijk wel een vivaforumjunkie

Hier een ander vivaforumjunkie

Bedankt voor jullie reacties. Daedalus, je hebt gelijk, ik moet eigenlijk afspraken maken en deadlines stellen. Alleen wat ik bemerkt heb, na het gesprek van gisteren, is dat ik dat misschien niet meer wil. Ik ben er nog niet helemaal uit, maar dat komt hoop ik nog wel.



Het gesprek luchte voor mij heel erg op, omdat ik zeker weet dat ik heel open ben geweest. Mijn man weet hoe ik denk, wat ik voel, maar doet daar vervolgens alleen niets mee. Nu zou ik er voor kunnen kiezen om er bij hem op terug te komen of zoals man_32 zegt hem een schop onder z'n kont geven richting sexuoloog, maar daar ben ik dus nog niet over uit. Ik weet niet of ik dat nog wel wil.



Nadat ik gisteren op een hele rustige manier er over gesproken heb, heb ik alles echt op een rij gezet en merk ik dat er de afgelopen jaren veel kapot is gemaakt bij mij. Al die beloftes die mijn man heeft gedaan en die hij niet is nagekomen hebben er flink ingehakt en nu ben ik op een punt net als Kaatjekoffie dat het voor mij niet hoeft. Ergens hoop ik dat ik het gevoel met mijn man seks te willen hebben weer terug krijg, maar ik twijfel er steeds meer over.

Het is alleen zo dat je niet zomaar je relatie beeindigt of op het spel zet.



Over deadlines en afspraken moet ik nog even nadenken....



Saskia, het is niet goed dat je vriend dit soort dingen zegt. Niemand stinkt, mits je jezelf niet goed wast. Afkeer van de luchtjes die je produceert als je opgewonden bent lijken me niet goed.

Het is wel zo dat je de ene keer een sterkere geur hebt dan de andere keer, maar daar zijn oplossingen voor, net als wat man_32 zegt.



Daedalus, ik vind het heel pittig om jouw stuk te lezen. Vind het heel moeilijk te begrijpen dat je nu zo'n afkeer hebt van alleen de gedachte al aan seks met een mooie of jouw vrouw. Kun je het vanuit je psychologische achtergrond verklaren?



Kaatjekoffie, ik begrijp dat je het moeilijk vindt om een punt achter je relatie te zetten gezien de dingen die je noemt. Dat is hetzelfde als dat ik niet zomaar een punt achter mijn relatie zet, ik heb immers kinderen en je gaat niet zomaar scheiden, al die ellende..... De tijd zal het uitwijzen. Ik weet dat ik het op een gegeven moment niet meer trek en dan zal ik toch een beslissing moeten nemen. Of ik blijf bij mijn man voor de kinderen of ik gooi mezelf in het diepe en sleur daarbij helaas mijn kinderen mee.

Sterkte met al je gedachten en overwegingen, weet dat je niet alleen bent, ik denk me suf op het moment! Schrale troost...

Kaatjekoffie, ik ben wel begonnen met de zin, ''Ik wil even met je praten", zou niet weten hoe ik anders moet beginnen als je zo samen op de bank zit.

Ik had me voorgenomen om niet met verwijten te komen, maar het bij mezelf te houden. Aangeven wat het allemaal met jou doet.

En misschien van tevoren bedenken of je afspraken wilt maken, net als waar Daedalus over schrijft. Ik heb dat niet gedaan omdat ik aan mezelf merk dat ik er nog niet uit ben of ik dat wil doen. Is dan weer een initiatief van mij. Ik ben daar zo klaar mee...

Sterkte dit weekend, als je het gesprek aangaat!

Hoi Saskia,



Ik zag dat je al heel veel reacties hebt gehad. Een goede vriendin van me zei ooit "als je werkelijk van elkaar houd en de relatie helemaal goed zit dan kun je (ik neem aan dat ze het figuurlijk zei) "elkaars stornt wel eten". Dit kwam een beetje hard aan bij mijn vrouw die sex eigenlijk (mijn interpretatie) vies vind. We hadden het in een groepje over bijvoorbeeld pijpen. Ik denk dat het dus toch echt een excuus is om geen sex te hebben om diverse andere redenen. Aan de andere kant kan een nauwe voorhuid natuurlijk ook een oorzaak zijn (ophoping smegma) maar daar kun je zelf zeer snel achterkomen



Mijn vrouw heeft me dus nooit gepijpt, tenminste, een paar keer maar op een dusdanige manier dat ik er heel snel vanaf zag omdat het duidelijk iets was wat ze met zeer veel tegenzin deed omdat ik dat fijn dacht te vinden. Nou, niet op die manier. Ik heb eigenlijk tijden gedacht dat pijpen iets was uit porno films en denigrerend voor vrouwen omdat die het per definitie smerig en vervelend vinden. Ondertussen heb ik gelukkig geleerd dat je af en toe ook wel mag "nemen" in plaats van "geven" (hoewel ik dat nog steeds het leukste vind) en dat er genoeg mensen zijn die meer belang hechten aan het "sexueel samen zijn" i.p.v. wat er technisch plaatsvind.



Nu heb ik nog een vraag. Laatst speelde ik in de ochtend met de borten van mijn vrouw bij het wakker worden. Daarbij werd ik ruw afgewezen. Daarna kroelde ze tegen me aan en wilde een aanzet doen tot vrijen. Ik had inmiddels geen zin meer (was een beetje boos). Nu heeft mijn vrouw lang borstvoeding gegeven en na de bevalling waren haar borsten taboe. Aangezien het zogen van het ene kind in het andere overliep ongeveer is dat jaren zo geweest en nu eigenlijk nog steeds. Nu geef ik niet heel erg om borsten maar het gaat mij meer om het principe, zijn er plekken die je partner niet aan mag raken omdat je dat niet wilt? Ik ben zelf van mening dus dat je je eigenlijk helemaal zou moeten over kunnen geven bij een vrij partij en dat dus eigenlijk geen enkele plek taboe zou moeten zijn. En je borsten al helemaal niet (of zie ik dat verkeerd)?



Zelf heb ik van mijn sv een keer een anale massage gekregen. Uit het niets. Hoewel dat erg vreemd aanvoelde is het juist zo fijn dat je je helemaal kunt geven aan iemand en dus het vreemde gevoel een plek krijgt en zelfs enorm prettig is.



Dus, ben ik nu gek dat ik me niet wil neerleggen bij iets waar de ander dus problemen mee heeft?



Nog iets, in therapie kwam ooit naar voren dat ik er problemen mee had dat mijn vrouw nooit mijn piemel aanraakte. Daarna deed ze dat af en toe en nu doet ze dat als ze wil aangeven dat ik met haar mag vrijen (woordkeuze idd..). Ik moet dan meteen aan die therapie sessie denken en denk meteen: dit is niet haar wil/ingeving....



Is dit nu mijn probleem? Op deze manier kan ze het ook nooit meer goed doen nietwaar? Ik baal daarvan.



ok, ben misschien ook wel een forum junkie



prettige avond allemaal...

Mijn laatste keer was in 2008.



Mijn vriend vindt me niet seksueel aantrekkelijk.



Andere mannen wel.



Maar ik wil geen andere mannen.



Ik ben rond de 30 en snap het echt niet.

Wat een verhalen allemaal de afgelopen week.

Ik heb wel gelezen, maar voelde even me niet geroepen om iets te schrijven.

Ook ik heb geprobeerd een gesprek aan te gaan. Helaas ben ik niet ver gekomen. Meneer heeft geen zin om te praten, draait op niets uit, heeft er geen mening over.

Ik staak nu alle pogingen om het maar weer aan te snijden. Ben er ook heel verdrietig over, er komt dus zeker geen kindje meer. Zwanger proberen te worden van SV gaat me echt te ver. Sex is erg goed, maar daar moet het bij blijven.



Mijn man heeft zoiets van oke, als je dan nog een kindje wil, goed, zeg maar wanneer dan doe ik het wel. Pfffffffffffff mijn broek zakt er vanaf. ( en daarna hijs ik m snel weer op, want als het zo moet.........) Ik merk dat ik de afgelopen weken me ook steeds meer ga irriteren aan enkele vervelende trekjes. Ik wil me er niet aan irriteren, maar kan het gevoel niet tegen houden. Ook daar heb ik geprobeerd eens over te praten. Loopt allemaal op niets uit.



Ik ben blij dat ie volgende week voor 3 weken voor zijn werk weg is. Even alleen lijkt me een erg goed idee.

Als man dan weer terug is, kunnen we misschien met een schoon blad beginnen.



Ben nogal down, dus stop maar, want anders wordt het alleen maar een negatieve boel. Ik lees door en leef met jullie mee.



Was alles maar zwart - wit, dan waren beslissingen ook niet zo moeilijk.

love u all.

@connorwalsh, vind het heel erg voor jou om te lezen dat je man niet eens wilt praten.

Goed dat je de komende 3 weken even alleen bent, kun je alles op een rijtje zetten, sterkte!

Hallo allemaal,



Zo even een tijdje weg van het forum geweest, even geen tijd en puf voor. Maar wat een nieuwe ontwikkelingen, verhalen, tips en ideeen zeg! ik ga even niet reageren op alle posts want dan blijf ik achter de feiten aanlopen Dotje wat fijn dat je er over gesproken hebt met je man (nou ja gesproken, je hart gelucht klinkt beter) En de tips over het afspreken van concrete acties van Deadalus zijn erg goed. ik ga het ook nog een keer met mijn vrouw bespreken en zal die tips dan zeker gebruiken want anders gebeurt er niets mee heeft de praktijk al meerdere keren uitgewezen.

Verder hier geen nieuwe ontwikkelingen.



groeten



PS een tijd geleden heeft ene kees44 mij gevraagd vrienden te worden? Ik heb deze persoon nooit gesproken en vraag mij af wie daar achter zit, kent iemand deze persoon?

Zo, hier ben ik ook weer.

Dat klinkt negatief ConnorWalsh. Geen leuke afsluiter voordat je man 3 weken weg is, nu zit je 3 weken te piekeren, of zal dat meevallen? Hopen maar dat jullie elkaar erg blijken te missen en de thuiskomst spetterend is.



Hoe is het weekend bij dotje verlopen? Hebben jullie het nog over het gesprek gehad?

Wij gaan morgen weer naar de therapeut, zou tijd worden, ik word alweer een beetje down van de situatie, hopen dat we een stapje verder kunnen.

Succes allemaal!

Welkom terug Robbedoes, had je al een beetje gemist

Ben benieuwd hoe het gesprek tussen jou en je vrouw zal gaan... En welke afspraken je gaat maken.



Het weekend was rustig man_32. Had geen zin in een gesprek over afspraken. Jammer dat je je wat down voelt. Ik hoop dat de therapiesessie weer wat hoop geeft!