Waar ligt mijn grens van zelfbeheersing?

Om maar meteen met de deur in huis te vallen ... ben verliefd op mijn baas en verlang naar meer. Ben z'n rechter- en linkerhand door dik en dun en wikkel projecten financieel voor hem af. Hij vertrouwt me als geen ander en zakelijk gezien zijn we de beste maatjes. We zijn partners en werken 70 uur samen per week. We hebben een gemeenschappelijk ding ... ons werk. Hij noemt me zijn vriendin. We flirten soms, drinken een biertje samen maar passen beiden op voor meer intimiteit. We lachen dan schaapachtig tegenelkaar en zeggen dan ... da's not done tussen een directeur en z'n werknemer.

Er is een maar...

Hij is (niet gelukkig) getrouwd maar kan fiscaal gezien niet van haar af. Heb relatie en beiden superdrukke jobs op totaal ander werkterrein.

Mijn baas vroeg me in het voorjaar of ik zin had om een paar dagen mee te gaan zeilen. Zou goed voor me zijn, even uitwaaien.

Dit heb ik kunnen afwimpelen. Paar weken terug vraagje of 5 dagen parijs niet iets voor me was? Opnieuw kunnen weerstaan.

En nu dus de vraag of ik in september meega met z'n vrienden met een motorweekend (we zijn allebei fervent motorrijder).

Ik zag zijn gezicht, zijn ogen en voelde mijn mond droog worden.

Hij leunde relaxed tegen de deurpost aan, glimlachte, flirte een beetje n zei dat hij enorm leuk zou vinden als ik mee zou gaan. Vrijdagavond samen in hotel om zaterdag de rest van de groep op te pikken voor biertje, tentje rest van weekend.

Ik voelde me week worden en stamelde dat ik niet zeker wist of ik dat weekend afspraken had staan.

Wat moet ik doen??? Hoe goedkoop dit ook mag klinken ... ik wil zoo graag een keer sex met hem. Ik vind 'm zo leuk.

Maar hij is mijn baas ...

Pffffff .... wat een dag.Nauwelijks geslapen vannacht. Terwijl zenuwen door m'n lijf gierden, ik kotsmisselijk was, gezegd dat ik ontslag nam. Er viel stilte, hij werd iets bleek en vroeg heel rustig naar reden? Gezegd dat ik op zoek was naar nieuwe uitdaging blablabla. Het bleef stil. Hij keek me aan, zei dat ie niets aan me gemerkt had de laatste tijd dat ik niet blij was in m'n job; zei dat ie me absoluut niet kon missen, dit zeker een opwelling was, dat we er eerst over moesten praten en ging koffie halen. Toen hij terug kwam, bleef hij me aankijken toen hij vroeg weet je heel zeker dat er geen andere reden is? Kon niets anders uitbrengen als ja. Het bleef heel lang stil, keek me recht aan en zei het heeft met ons te maken. Echt, ik kon geen woord uitbrengen laat staan hem van me afduwen toen hij me zoende. Heb ik ongelijk? Of vergis ik me vroeg ie nog? Dan wil ik dat je het nu zegt.

Dan praten we het uit en gaan over tot de orde van de dag. En heeft dit nooit plaatsgevonden.

Enfin ... hij vergiste zich dus niet. We hebben werkelijk goed gesprek gehad. Over en weer in alle redelijkheid. Tussendoor een zakelijke afspraak samen gedaan. Vanavond toen ik wegging was de sfeer zo geladen .. gezoend enz. maar ook gepraat in alle redelijkheid dat deze situatie zo niet werkbaar is ... waar leidt dit heen? Deze spanning blijft als we in elkaars nabijheid blijven werken. Dit is niet zomaar "over". Hij vroeg me erover te denken om geen ontslag te nemen (zou jammer zijn na alles wat ik daar heb opgebouwd en voor bedrijf) maar overplaatsing naar andere vestiging en onder nieuwe manager ga werken.

Zodat we beiden even kunnen afkoelen.

Ik voel me enerzijds opgelucht, anderzijds klote.

Lees ff werk-pijler ajb.

Ik vind persoonlijk jullie (ver)oordelingen en opmerkingen ronduit grof.

Uiteraard loop ik hier al langere tijd mee rond. En moet altijd eerst een drempel over voordat ik beslis. Liever even geen keuze, dan een verkeerde keuze.

En zoals gezegd ... we hadden/hebben het zo leuk samen. Perfect teamwork. En niets belangrijker om het leuk en goed te hebben op/met je werk/in je baan. Daar breng je uiteindelijk toch de meeste uren van je leven door. Ik hecht daar veel waarde aan.

En ach, als buitenstaander kijk je daar toch anders tegen elkaar aan.

Op de werk-pijler waren ze toch ietwat milder waarbij een iemand het zelfs iets leek te begrijpen waarom die beslissing zolang vooruitgeschoven is en o zo moeilijk bleek.

En geloof me ... het doet ook wat met mijn baas.

@Pearle ... een zichzelf aanbiedend mokkeltje ... zo noem je mij ... terwijl je mij niet eens kent??? Dat zegt meer over jou dan over mij.

Nee hoor, echt niet. Anders hadden we vanavond in zijn kantoor ter plekke wel sex gehad. Jammer dat je het zo in het verkeerde daglicht plaatst en een volkomen verkeerd beeld schets.

Er is echt een klik, we zijn echt soulmates ... er zijn oprechte gevoelens wederzijds maar natuurlijk ook een stukje geile spanning, dat zal ik niet ontkennen.