Seks
alle pijlers
Wanneer is het teveel?
dinsdag 5 december 2017 om 09:31
Ik zou dit graag serieus bespreken. Misschien komt mijn post wat vreemd over, maar het oefent weliswaar veel invloed uit in mijn leven.
Ik sta elke ochtend steevast op met een ochtenderectie. Ik ga dan "duwen" tegen mijn vriendin, maar voor haar is dat dan te vroeg. Ik moet, ja moet, mijzelf dan behelpen of ik loop de hele ochtend aan seks te denken. Na het middageten is ze wakker en dan wordt "hij" ook terug wakker. Voor de nacht valt heb ik misschien 10 orgasmes gehad waarvan ik mezelf het meeste geholpen heb. Anders is het onleefbaar voor haar.
Ze heeft al meermaals aangegeven dat elkaar graag zien veel meer is dan seks. Het is soms oncontroleerbaar en domineert echt mijn hele denkwereld. Ik moet regelmatig mezelf even afzonderen om ontladen terug te komen of ik kan simpelweg niet functioneren.
Soms heb ik visite of ben ik op visite en krijg ik erecties wat uiteraard genant is.
Wij hebben al therapie overwogen. Ik heb ook een lange tijd aan "zelfmedicatie" gedaan waar mijn seksuele verlangens enigszins geremd werden. Maar ik ben nu al enige maanden "nuchter" en dat is nu overgesprongen naar een "seksverslaving" (?).
Zelf vind ik het vrij gezond, maar er is altijd wel "iets" dat mijn leven domineert. Is het niet alcohol is het wel seks, Het probleem verschuift zich gewoon en de ene verslaving zoekt afleiding in de andere.
Of zoiets.
Ik sta elke ochtend steevast op met een ochtenderectie. Ik ga dan "duwen" tegen mijn vriendin, maar voor haar is dat dan te vroeg. Ik moet, ja moet, mijzelf dan behelpen of ik loop de hele ochtend aan seks te denken. Na het middageten is ze wakker en dan wordt "hij" ook terug wakker. Voor de nacht valt heb ik misschien 10 orgasmes gehad waarvan ik mezelf het meeste geholpen heb. Anders is het onleefbaar voor haar.
Ze heeft al meermaals aangegeven dat elkaar graag zien veel meer is dan seks. Het is soms oncontroleerbaar en domineert echt mijn hele denkwereld. Ik moet regelmatig mezelf even afzonderen om ontladen terug te komen of ik kan simpelweg niet functioneren.
Soms heb ik visite of ben ik op visite en krijg ik erecties wat uiteraard genant is.
Wij hebben al therapie overwogen. Ik heb ook een lange tijd aan "zelfmedicatie" gedaan waar mijn seksuele verlangens enigszins geremd werden. Maar ik ben nu al enige maanden "nuchter" en dat is nu overgesprongen naar een "seksverslaving" (?).
Zelf vind ik het vrij gezond, maar er is altijd wel "iets" dat mijn leven domineert. Is het niet alcohol is het wel seks, Het probleem verschuift zich gewoon en de ene verslaving zoekt afleiding in de andere.
Of zoiets.
dinsdag 5 december 2017 om 16:08
in het geval van ´aanranding´ hebben we dus gelijk.SirLixAlot schreef: ↑05-12-2017 15:52Ik heb het haar net gevraagd.
"Ervaar jij onze seks als een aanranding?"
Vooringenomen verwacht ik een neen, maar ze zegt: "Soms, je stopt meestal wel als ik neen zeg."
Dat stelt de zaken misschien in een beter perspectief.
Dus soms hebben jullie gelijk, maar meestal niet :p
Je vriendin ervaart jouw aanhoudendheid als aanranding
Houd daar dus onmiddellijk mee op
dinsdag 5 december 2017 om 16:10
Ik neem dit wel heel serieus. Maar een aanranding waarin "niet stoppen" voorkomt vind ik toch behoorlijk relatief.doornroosje9 schreef: ↑05-12-2017 16:06Wow. Echt wow. Ze ervaart het dus als aanranding. Ik hoop dat ze de relatie verbreekt, dit is echt niet okay. En stop met jezelf te verdedigen of dit niet serieus te nemen. Eng ben je, echt eng.
Als ze constant "stoppen" zou zeggen en ik stop niet dan mag je het een aanranding noemen.
Maar het omgekeerde is hier waar.
dinsdag 5 december 2017 om 16:16
Zelfs als zou ze nooit stop zeggen, dan kan het nog een aanranding noemen. Als ze één keer laat merken dat ze geen zin heeft of niet wil, dan hoor je te stoppen!SirLixAlot schreef: ↑05-12-2017 16:10Ik neem dit wel heel serieus. Maar een aanranding waarin "niet stoppen" voorkomt vind ik toch behoorlijk relatief.
Als ze constant "stoppen" zou zeggen en ik stop niet dan mag je het een aanranding noemen.
Maar het omgekeerde is hier waar.
Je neemt dit absoluut niet serieus, stop hiermee! Ik word hier zo boos van.
Life is short. Eat dessert first.
dinsdag 5 december 2017 om 16:19
Een normaal leven is gewoon jezelf kunnen zijn zonder beoordeeld, bespot te worden. Maar dat kan ik dus duidelijk niet. Want er is altijd wel iets mis.Framberry schreef: ↑05-12-2017 16:07Nog steeds roept je reactie een hoop vragen bij me op.
Hoe ziet een normaal leven er voor jou uit?
Waar zou je aandacht aan willen besteden wat nu niet lukt?
Wanneer is jouw seksuele behoefte voor jou gezond, maar niet overheersend?
Meestal start een relatie hemels en dat veranderd ook altijd in meer realiteit.
Natuurlijk zijn er wel mogelijkheden dat je relatie voor jou en je vriendin weer beter wordt, maar je kan nooit terug. Zo werkt tijd nu eenmaal niet en mensen zitten ook niet zo in elkaar dat ze volledig vrij zijn van oordeel (vooral niet als ze eenmaal teleurgesteld zijn). Je geluk is dat ze graag met je verder wil en met je wil praten.
En natuurlijk kan je wel weer samen dingen doen die jullie graag deden in de hoop dat het weer een positieve uitkomst heeft voor allebei.
Alleen nog belangrijker lijkt me dat jij gezonder wordt zoals je het zelf omschrijft. Want zolang jij voorbij gaat aan het ongezond zijn zal je relatie enkel aan de oppervlakte wat leuker worden (een rijbewijs om ergens heen te gaan is handig, maar jouw drang naar seks komt vast ook naar boven). Als jij je niet beter gaat voelen, zal zij ook steeds weer geconfronteerd worden met de verslaving die je hebt.
Nu heeft ze nog hoop voor de toekomst, maar steeds dezelfde teleurstelling gaat jullie opbreken, zoals het ieder mens zou opbreken.
Je tweede vraag is mij te persoonlijk.
Een seksuele behoefte is gezond zodra je deze onder controle hebt. Maar constant moeten is een geestelijke belemmering.
Ik denk dat zo eens impulsief weg rijden en terug (andere) ervaringen opdoen mij wel enorm zal helpen. Ik leef al jaren(?) in huis en kom de deur niet meer uit. Ik voel me eigenlijk een beetje gevangen en niet vrij. Seks is het enige genot dat ik nog echt fysiek voel, begrijp je?
dinsdag 5 december 2017 om 16:21
Ben jij thuis ook zo'n bazig typetje? Ik behoef niets te stoppen, ik zeg het zoals het ervaren wordt.doornroosje9 schreef: ↑05-12-2017 16:16Zelfs als zou ze nooit stop zeggen, dan kan het nog een aanranding noemen. Als ze één keer laat merken dat ze geen zin heeft of niet wil, dan hoor je te stoppen!
Je neemt dit absoluut niet serieus, stop hiermee! Ik word hier zo boos van.
Misschien dat ik daar na therapie anders tegen aan kijk, nu duidelijk dus niet.
Je kan je daar in ergeren of gewoon aanvaarden dat niet alle mensen zoals jou denken?
dinsdag 5 december 2017 om 16:27
Tja, verzuipen in wijn is vast ook een mooie dood voor een alcoholist.SirLixAlot schreef: ↑05-12-2017 16:02Dan ben ik toch al veel aangerand hoor. Ik heb er niets aan overgehouden behalve mooie herinneringen.
dinsdag 5 december 2017 om 16:32
nee, dan is het verkrachtingSirLixAlot schreef: ↑05-12-2017 16:10Ik neem dit wel heel serieus. Maar een aanranding waarin "niet stoppen" voorkomt vind ik toch behoorlijk relatief.
Als ze constant "stoppen" zou zeggen en ik stop niet dan mag je het een aanranding noemen.
Maar het omgekeerde is hier waar.
dinsdag 5 december 2017 om 16:32
Mijn man zou er niet aan denken om dit te doen. Anders was ik ook niet met hem getrouwd. Ik ga ook niet over zijn grenzen, zoiets heet respect hebben voor elkaar.SirLixAlot schreef: ↑05-12-2017 16:21Ben jij thuis ook zo'n bazig typetje? Ik behoef niets te stoppen, ik zeg het zoals het ervaren wordt.
Misschien dat ik daar na therapie anders tegen aan kijk, nu duidelijk dus niet.
Je kan je daar in ergeren of gewoon aanvaarden dat niet alle mensen zoals jou denken?
Je hebt totaal geen respect voor wat je vriendin wil en je denkt alleen aan je eigen behoeften. Net een dreinende kleuter.
Life is short. Eat dessert first.
dinsdag 5 december 2017 om 16:33
Je hoeft op geen enkele vraag antwoord te geven. Het is meer dat je nadenkt over wat je eigenlijk zou willen bereiken en met zoveel mogelijk details werkt het voor mij vaak het beste om er ook echt aan te gaan werken.SirLixAlot schreef: ↑05-12-2017 16:19Een normaal leven is gewoon jezelf kunnen zijn zonder beoordeeld, bespot te worden. Maar dat kan ik dus duidelijk niet. Want er is altijd wel iets mis.
Je tweede vraag is mij te persoonlijk.
Een seksuele behoefte is gezond zodra je deze onder controle hebt. Maar constant moeten is een geestelijke belemmering.
Ik denk dat zo eens impulsief weg rijden en terug (andere) ervaringen opdoen mij wel enorm zal helpen. Ik leef al jaren(?) in huis en kom de deur niet meer uit. Ik voel me eigenlijk een beetje gevangen en niet vrij. Seks is het enige genot dat ik nog echt fysiek voel, begrijp je?
Als jij denkt dat er samen op uitgaan bijdraagt aan het verminderen van je verslaving, dan is dat het proberen waard volgens mij.
Mijn punt uit de vorige post is dat ik denk dat er meer nodig is om gezond te worden dan zo nu en dan een dagje weg. Maar ik ben het wel met je eens dat het zou kunnen helpen om weer meer positiviteit te creëren.
En nogmaals mensen zijn nooit vrij van oordelen, dus in het leven kom je altijd mensen tegen die je zullen beoordeel op wat ze van je kunnen zien of weten.
Probeer voor jezelf te bedenken hoe jij gezond kan zijn zonder dat het gedrag van een ander daar een grote rol in speelt. Dus niet dat je gezond bent als anderen jou niet bespotten, maar dat je gezond bent als je tevreden bent met jezelf ondanks dat anderen je mogelijk bespotten
dinsdag 5 december 2017 om 16:34
dinsdag 5 december 2017 om 16:36
Maar waarom laat ze je toe?SirLixAlot schreef: ↑05-12-2017 16:34Ik ervaar het niet als haar dwingen. Want ik geef gewoon kusjes, lekjes en streeltjes tot ze er aan toe is en mij toelaat.
Het is niet dat ik haar verbaal of fysiek daartoe manipuleer. Er worden weinig woorden aan vuil gemaakt.
Mijn vermoeden is om er vanaf te zijn en dat maakt het in mijn ogen niet oké!
dinsdag 5 december 2017 om 16:38
Ja gij draagt de broek thuis. Dat is nu wel duidelijkdoornroosje9 schreef: ↑05-12-2017 16:32Mijn man zou er niet aan denken om dit te doen. Anders was ik ook niet met hem getrouwd. Ik ga ook niet over zijn grenzen, zoiets heet respect hebben voor elkaar.
Je hebt totaal geen respect voor wat je vriendin wil en je denkt alleen aan je eigen behoeften. Net een dreinende kleuter.
Ik respecteer haar op andere manieren. Dit is gewoon een tijdelijke fase waar we even doorheen moeten. Ze zal nog een dikke maand door de zure appel heen moeten bijten.
Waar is de tijd van vroeger? Waar mannen heerschappij over vrouwen hadden en de vrouw zich onderdanig en gewillig moest opstellen? Misschien dat ik haar moet bekeren tot de islam? (dit is provocatie omdat ik u graag op uw paard zet)
dinsdag 5 december 2017 om 16:38
Precies.SirLixAlot schreef: ↑05-12-2017 16:34Ik ervaar het niet als haar dwingen. Want ik geef gewoon kusjes, lekjes en streeltjes tot ze er aan toe is en mij toelaat.
Het is niet dat ik haar verbaal of fysiek daartoe manipuleer. Er worden weinig woorden aan vuil gemaakt.
Life is short. Eat dessert first.
dinsdag 5 december 2017 om 16:38
Niet alles gelezen.
Maar wat erg dat je je als kind en puber niet gehoord voelde!
En je het gevoel hebt dat je wordt gekaderd.
Ik heb een hele goede en fijne therapeut gehad. Deze man labelde niet, schreef niet mee, legde alles 100x op een rustige manier uit tot ik het snapte, werkte niet met methodieken/hokjes/boeken, etc.
Ja hij had zijn kennis opgedaan via zijn studie, cursussen, bijscholing, etc. Maar bij hem voelde ik me altijd uniek. Hij benaderde me persoonlijk en niet als client nr 10. Hij analyseerde mijn verleden op een fijne en begripvolle manier. Hield mij een spiegel voor, keek samen naar oplossingen, wist me te motiveren en uit mijn depressies te halen.
Dit was dan ook uniek. Ik heb echt ook een nare ervaring gehad. Zo'n simpele lul die mijn haaruitval aan een vicieuze cirkel toewees en mij daarvan beschuldigde. Ja duh. Dit kon ik ook allemaal wel bedenken. Hij had geen diepgang en emphatie.
Ik denk dat je iemand nodig hebt die jou niet benaderd volgens de boeken,maar die jou benaderd op een persoonlijke wijze. Echt kijkt naar wie jij bent en wat je problematiek is. Helpt met verwerking en begripvol is. Zonder enige oordeel.
Wij hier in Nederland hebben het GGZ. Misschien bedoel jij een soortgelijk zorgsysteem. Voor de een werkt GGZ wel voor de ander weer niet. Ik ging liever naar een onafhankelijke therapeut toe die tweedelijnse zorg had.
GGZ werkt teveel met methodieken, schema's, tijd, meeschrijven en systemen. Ik kreeg binnen 1 gesprek al een label opgeplakt. Ik had veel meer diepgang nodig.
Dus ik denk dat ik begrijp wat je bedoeld. Ik hoop echt dat je weer het vertrouwen terugkrijgt
Door een positieve ervaring.
Maar wat erg dat je je als kind en puber niet gehoord voelde!
En je het gevoel hebt dat je wordt gekaderd.
Ik heb een hele goede en fijne therapeut gehad. Deze man labelde niet, schreef niet mee, legde alles 100x op een rustige manier uit tot ik het snapte, werkte niet met methodieken/hokjes/boeken, etc.
Ja hij had zijn kennis opgedaan via zijn studie, cursussen, bijscholing, etc. Maar bij hem voelde ik me altijd uniek. Hij benaderde me persoonlijk en niet als client nr 10. Hij analyseerde mijn verleden op een fijne en begripvolle manier. Hield mij een spiegel voor, keek samen naar oplossingen, wist me te motiveren en uit mijn depressies te halen.
Dit was dan ook uniek. Ik heb echt ook een nare ervaring gehad. Zo'n simpele lul die mijn haaruitval aan een vicieuze cirkel toewees en mij daarvan beschuldigde. Ja duh. Dit kon ik ook allemaal wel bedenken. Hij had geen diepgang en emphatie.
Ik denk dat je iemand nodig hebt die jou niet benaderd volgens de boeken,maar die jou benaderd op een persoonlijke wijze. Echt kijkt naar wie jij bent en wat je problematiek is. Helpt met verwerking en begripvol is. Zonder enige oordeel.
Wij hier in Nederland hebben het GGZ. Misschien bedoel jij een soortgelijk zorgsysteem. Voor de een werkt GGZ wel voor de ander weer niet. Ik ging liever naar een onafhankelijke therapeut toe die tweedelijnse zorg had.
GGZ werkt teveel met methodieken, schema's, tijd, meeschrijven en systemen. Ik kreeg binnen 1 gesprek al een label opgeplakt. Ik had veel meer diepgang nodig.
Dus ik denk dat ik begrijp wat je bedoeld. Ik hoop echt dat je weer het vertrouwen terugkrijgt
Door een positieve ervaring.
dinsdag 5 december 2017 om 16:39
Je mag mij 'op mijn paard zetten' hoor, geen enkel probleem. Ik vind het echt zo ontzettend rot voor je vriendin.SirLixAlot schreef: ↑05-12-2017 16:38Ja gij draagt de broek thuis. Dat is nu wel duidelijk
Ik respecteer haar op andere manieren. Dit is gewoon een tijdelijke fase waar we even doorheen moeten. Ze zal nog een dikke maand door de zure appel heen moeten bijten.
Waar is de tijd van vroeger? Waar mannen heerschappij over vrouwen hadden en de vrouw zich onderdanig en gewillig moest opstellen? Misschien dat ik haar moet bekeren tot de islam? (dit is provocatie omdat ik u graag op uw paard zet)
Life is short. Eat dessert first.
dinsdag 5 december 2017 om 16:41
Of misschien durft ze gewoon niet zo heel goed nee te zeggen. TO lijkt immers niet veel op te hebben met mondige vrouwen. Dat maakt het natuurlijk ook wel weer lastig, omdat de grenzen soms minder duidelijk zijn. Maar als je vriendin aangeeft dat ze je toenadering soms als aanranding ervaart moeten toch vooral de alarmbellen gaan rinkelen en is het geen tijd voor grappige smileys.
dinsdag 5 december 2017 om 16:47
Ik lees dit nu pas.SirLixAlot schreef: ↑05-12-2017 16:38Ja gij draagt de broek thuis. Dat is nu wel duidelijk
Ik respecteer haar op andere manieren. Dit is gewoon een tijdelijke fase waar we even doorheen moeten. Ze zal nog een dikke maand door de zure appel heen moeten bijten.
Waar is de tijd van vroeger? Waar mannen heerschappij over vrouwen hadden en de vrouw zich onderdanig en gewillig moest opstellen? Misschien dat ik haar moet bekeren tot de islam? (dit is provocatie omdat ik u graag op uw paard zet)
Het kan zijn dat je door je hele verleden gedissocieerd bent van je gevoel. Dan leef je vanuit overlevingsinstinct.
Bekijk wat je normen en waarden zijn. Hoe zou jij als vrouw behandeld willen worden?
Uit ervaring; mijn ex zag mij ook zo. Ja hij was 'gek' op mij.
Maar ben je nog gek op je vriendin als ze een maand geen seks wilt?
dinsdag 5 december 2017 om 16:48
Ik vind het niet erg dat mensen oordelen. Kijkt, in dit topic had ik mij daar aan verwacht. Het komt dus totaal niet als onverwachts en ik kan daar perfect mee om. Alleen IRL durven mensen wel eens een oordeel vellen, maar ik mag dan niets terug zeggen?Framberry schreef: ↑05-12-2017 16:33Je hoeft op geen enkele vraag antwoord te geven. Het is meer dat je nadenkt over wat je eigenlijk zou willen bereiken en met zoveel mogelijk details werkt het voor mij vaak het beste om er ook echt aan te gaan werken.
Als jij denkt dat er samen op uitgaan bijdraagt aan het verminderen van je verslaving, dan is dat het proberen waard volgens mij.
Mijn punt uit de vorige post is dat ik denk dat er meer nodig is om gezond te worden dan zo nu en dan een dagje weg. Maar ik ben het wel met je eens dat het zou kunnen helpen om weer meer positiviteit te creëren.
En nogmaals mensen zijn nooit vrij van oordelen, dus in het leven kom je altijd mensen tegen die je zullen beoordeel op wat ze van je kunnen zien of weten.
Probeer voor jezelf te bedenken hoe jij gezond kan zijn zonder dat het gedrag van een ander daar een grote rol in speelt. Dus niet dat je gezond bent als anderen jou niet bespotten, maar dat je gezond bent als je tevreden bent met jezelf ondanks dat anderen je mogelijk bespotten
Dan moet ik voor de goede vrede zwijgen en mijn mening voor mezelf houden? Ik vind het totaal niet erg als mensen een spiegel voorhouden, maar dat ze dan niet lopen zannikken als er eens terug gespiegeld wordt he.
Ik heb wel veel van mezelf leren aanvaarden. Maar het ding is dat veelal mensen zaken van mij niet aanvaarden. Ze zijn blind voor hun eigen "fouten" maar wijzen wel constant andere op "fouten".
Laatst zei mijn moeder nog tegen me: "We hopen dat je met kerstmis niet blowt." En waarom willen ze dat niet? Omdat mijn oudste broer daar principieel tegen is. Het is niet dat ik me raar gedroeg of iets verpest. Ik ben gewoon beter in mijn vel op zulke momenten. Ik heb haar gezegd dat ik haar wens respecteer, maar dan ook solidariteit verwacht en er niet gedronken wordt op het feestje. Wat ze dan niet begrijpen?
Zo'n taferelen zorgen er gewoon voor dat ik veelal mensen als de stinkende pest vermijd.
dinsdag 5 december 2017 om 16:57
Waaruit leidt U dit af? Ik ben niets dan respectvol met andere meningen omgegaan hier, ook van vrouwen.SannaU schreef: ↑05-12-2017 16:41Of misschien durft ze gewoon niet zo heel goed nee te zeggen. TO lijkt immers niet veel op te hebben met mondige vrouwen. Dat maakt het natuurlijk ook wel weer lastig, omdat de grenzen soms minder duidelijk zijn. Maar als je vriendin aangeeft dat ze je toenadering soms als aanranding ervaart moeten toch vooral de alarmbellen gaan rinkelen en is het geen tijd voor grappige smileys.
dinsdag 5 december 2017 om 16:58
Dat is een behoorlijk kinderachtige manier als je het mij vraagt. Niet op de inhoud, maar op het verloop van het proces.SirLixAlot schreef: ↑05-12-2017 16:48Ik vind het niet erg dat mensen oordelen. Kijkt, in dit topic had ik mij daar aan verwacht. Het komt dus totaal niet als onverwachts en ik kan daar perfect mee om. Alleen IRL durven mensen wel eens een oordeel vellen, maar ik mag dan niets terug zeggen?
Dan moet ik voor de goede vrede zwijgen en mijn mening voor mezelf houden? Ik vind het totaal niet erg als mensen een spiegel voorhouden, maar dat ze dan niet lopen zannikken als er eens terug gespiegeld wordt he.
Ik heb wel veel van mezelf leren aanvaarden. Maar het ding is dat veelal mensen zaken van mij niet aanvaarden. Ze zijn blind voor hun eigen "fouten" maar wijzen wel constant andere op "fouten".
Laatst zei mijn moeder nog tegen me: "We hopen dat je met kerstmis niet blowt." En waarom willen ze dat niet? Omdat mijn oudste broer daar principieel tegen is. Het is niet dat ik me raar gedroeg of iets verpest. Ik ben gewoon beter in mijn vel op zulke momenten. Ik heb haar gezegd dat ik haar wens respecteer, maar dan ook solidariteit verwacht en er niet gedronken wordt op het feestje. Wat ze dan niet begrijpen?
Zo'n taferelen zorgen er gewoon voor dat ik veelal mensen als de stinkende pest vermijd.
Jou wordt gevraagd iets te laten en daar staat meteen tegenover dat een ander ook iets moet laten omdat het anders niet eerlijk is.
En wat als dit niet gehonoreerd wordt?
Het maakt omgaan met mensen inderdaad knap lastig als jij niet onbaatzuchtig kan zijn
dinsdag 5 december 2017 om 17:08
Uit je opmerkingen richting Doornroosje, maar ook als ik in je posts lees hoe je tegenover andere mensen staat. Daaruit maak ik toch wel een beetje op dat je het als problematisch ervaart dat andere mensen een andere wil dan jij hebben. Dat maakt over het algemeen niet zo veel uit en dat lijkt me vooral vervelend voor jezelf, maar ik kan me niet goed voorstellen dat als je er zo in staat dat je een mondige partner hebt. Correct me if I'm wrong. Op zich is daar trouwens niets mis mee, maar wel als je daarbij regelmatig over haar grenzen heen walst om in je eigen behoeften te kunnen voorzien.SirLixAlot schreef: ↑05-12-2017 16:57Waaruit leidt U dit af? Ik ben niets dan respectvol met andere meningen omgegaan hier, ook van vrouwen.
dinsdag 5 december 2017 om 17:11
Dank je. Ik denk dat ik het meeste uit mijn verleden verwerkt heb door er een boek over te schrijven. Ik heb daar oorzaak van gevolg gescheiden en dat hielp heel goed. Een label had mij nochtans op jongere leeftijd kunnen helpen. Ik ben de 30 moeten passeren alvorens ik mijn label kreeg. Ik heb al een vorm van therapie achter de rug, maar dat was meer op mijn gebruik dan verleden gericht. Vanaf het woord autisme en adhd viel daagde het mij dus waarom ik zo'n moeite met alles had. Dat plus ik heb geen basis van thuis uit meegekregen. Moeder nam valium, vader sterke drank met een kwade dronk. Ik neem het mijn moeder niet kwalijk, het moet niet gemakkelijk geweest zijn voor haar.Ikkuz schreef: ↑05-12-2017 16:38Niet alles gelezen.
Maar wat erg dat je je als kind en puber niet gehoord voelde!
En je het gevoel hebt dat je wordt gekaderd.
Ik heb een hele goede en fijne therapeut gehad. Deze man labelde niet, schreef niet mee, legde alles 100x op een rustige manier uit tot ik het snapte, werkte niet met methodieken/hokjes/boeken, etc.
Ja hij had zijn kennis opgedaan via zijn studie, cursussen, bijscholing, etc. Maar bij hem voelde ik me altijd uniek. Hij benaderde me persoonlijk en niet als client nr 10. Hij analyseerde mijn verleden op een fijne en begripvolle manier. Hield mij een spiegel voor, keek samen naar oplossingen, wist me te motiveren en uit mijn depressies te halen.
Dit was dan ook uniek. Ik heb echt ook een nare ervaring gehad. Zo'n simpele lul die mijn haaruitval aan een vicieuze cirkel toewees en mij daarvan beschuldigde. Ja duh. Dit kon ik ook allemaal wel bedenken. Hij had geen diepgang en emphatie.
Ik denk dat je iemand nodig hebt die jou niet benaderd volgens de boeken,maar die jou benaderd op een persoonlijke wijze. Echt kijkt naar wie jij bent en wat je problematiek is. Helpt met verwerking en begripvol is. Zonder enige oordeel.
Wij hier in Nederland hebben het GGZ. Misschien bedoel jij een soortgelijk zorgsysteem. Voor de een werkt GGZ wel voor de ander weer niet. Ik ging liever naar een onafhankelijke therapeut toe die tweedelijnse zorg had.
GGZ werkt teveel met methodieken, schema's, tijd, meeschrijven en systemen. Ik kreeg binnen 1 gesprek al een label opgeplakt. Ik had veel meer diepgang nodig.
Dus ik denk dat ik begrijp wat je bedoeld. Ik hoop echt dat je weer het vertrouwen terugkrijgt
Door een positieve ervaring.
Misschien dat dit enigszins invloed heeft op mijn huidige verlangen naar eenheid?
dinsdag 5 december 2017 om 17:15
Dat is jouw samenvatting. Daarom is het ook niet waar. Ik sta inderdaad misantropisch tegenover andere mensen. Maar dat maakt toch niet dat ik niet met andere meningen om kan? Ik heb gewoon mijn eigen mening. Jullie uiten die van jullie en ik die van mij.SannaU schreef: ↑05-12-2017 17:08Uit je opmerkingen richting Doornroosje, maar ook als ik in je posts lees hoe je tegenover andere mensen staat. Daaruit maak ik toch wel een beetje op dat je het als problematisch ervaart dat andere mensen een andere wil dan jij hebben. Dat maakt over het algemeen niet zo veel uit en dat lijkt me vooral vervelend voor jezelf, maar ik kan me niet goed voorstellen dat als je er zo in staat dat je een mondige partner hebt. Correct me if I'm wrong. Op zich is daar trouwens niets mis mee, maar wel als je daarbij regelmatig over haar grenzen heen walst om in je eigen behoeften te kunnen voorzien.
Ik wals niet regelmatig over haar grenzen, soms doe ik dat
(zegt ze zelf)
