Seks
alle pijlers
wat vinden jullie van vreemdgaan?
vrijdag 22 januari 2016 om 14:08
Maar Cordial...verander jij nooit van gevoel/mening/wensen etc?
Je kunt het bespreken tijdens je verliefdheidsperiode, maar als je 2 jaar verder bent kun je er heel anders over denken...laat staan 10/20/30... jaar later.
Niet is wat het lijkt in het leven...zou wel lekker makkelijk zijn eigenlijk;-)
Je kunt het bespreken tijdens je verliefdheidsperiode, maar als je 2 jaar verder bent kun je er heel anders over denken...laat staan 10/20/30... jaar later.
Niet is wat het lijkt in het leven...zou wel lekker makkelijk zijn eigenlijk;-)
vrijdag 22 januari 2016 om 14:11
quote:Suzy65 schreef op 22 januari 2016 @ 12:55:
[...]
Haha, irritant he, die lange stukken van mij en je zult er versteld van staan dat er inderdaad nog mensen zijn die dat wél lezen, ook al is dat mijn persoonlijke mening/visie op iets "kleins" als vreemdgaan, een onderwerp waar steeds meer mensen mee te maken hebben of krijgen en dat niet ervaren als iets kleins.
Die teksten zijn dan ook niet bedoeld voor mensen als jij, maar voor mensen die in zo'n situatie zitten of terecht dreigen te komen, om eea te nuanceren ipv een kort en snel oordeel/veroordeling te vellen over zo'n onderwerp, waar veel meer haken en ogen aan zitten.
En dat weet ik omdat ik achterom daar reacties op krijg van mensen die dat vanwege precies jóuw soort reacties niet openbaar op forum willen reageren: juist om die korte, snelle projecties, meningen en (voor/ver)oordelen hier (en op de persoon ipv op de inhoud).
Het is een onderwerp wat zeer leeft irl en onder de forummers, als het al niet uit eigen ervaring is, dan wel omdat ze het zo vaak om zich heen zien en zich misschien zorgen maken dat het hun ook kan "overkomen"/ gebeuren.
Dus zolang er zelfs maar 1 persoon is die het op prijs stelt, geef ik mijn visie op eea en omdat ik vaak verder kan kijken dan mijn eigen normaalwaarden en eigen ervaring(en) te projecteren, zullen dat langere stukken zijn dan weinig bijdragende oneliners of oordelen over personen hier.
De bedoeling van reacties op een OP is dat men op de inhoud reageert ipv commentaar op de TO of reageerders of hoe het verpakt is (stijl, lang of kort, spelfouten enz), en als je die inhoud niet boeit en geen lange lappen wil of kunt lezen ben je vrij om die gewoon over te slaan! Tis een stukje scrollen, dat geef ik meteen toe , maar dan hoef je je ook niet te ergeren OW dat jouw bijdrages gelezen worden daar bestaat voor mij geen enkele twijfel over hoor Suzy! Ik lees bij mijn reactie enkel mijn vraag en dat in combinatie met de TO vraag. Dat onze keivafzeiker daar weer overvalt is meer dagelijkse praktijk. Dus je teksten hebben geen irriterende werking hoor! Ook bovenstaande is compleet helder, enkel stevige bijdrages zoals jij levert op een eenregelvraag riep bij mij die vraag op. Bij mij komt die vraag over als een multiple choice vraag.
[...]
Haha, irritant he, die lange stukken van mij en je zult er versteld van staan dat er inderdaad nog mensen zijn die dat wél lezen, ook al is dat mijn persoonlijke mening/visie op iets "kleins" als vreemdgaan, een onderwerp waar steeds meer mensen mee te maken hebben of krijgen en dat niet ervaren als iets kleins.
Die teksten zijn dan ook niet bedoeld voor mensen als jij, maar voor mensen die in zo'n situatie zitten of terecht dreigen te komen, om eea te nuanceren ipv een kort en snel oordeel/veroordeling te vellen over zo'n onderwerp, waar veel meer haken en ogen aan zitten.
En dat weet ik omdat ik achterom daar reacties op krijg van mensen die dat vanwege precies jóuw soort reacties niet openbaar op forum willen reageren: juist om die korte, snelle projecties, meningen en (voor/ver)oordelen hier (en op de persoon ipv op de inhoud).
Het is een onderwerp wat zeer leeft irl en onder de forummers, als het al niet uit eigen ervaring is, dan wel omdat ze het zo vaak om zich heen zien en zich misschien zorgen maken dat het hun ook kan "overkomen"/ gebeuren.
Dus zolang er zelfs maar 1 persoon is die het op prijs stelt, geef ik mijn visie op eea en omdat ik vaak verder kan kijken dan mijn eigen normaalwaarden en eigen ervaring(en) te projecteren, zullen dat langere stukken zijn dan weinig bijdragende oneliners of oordelen over personen hier.
De bedoeling van reacties op een OP is dat men op de inhoud reageert ipv commentaar op de TO of reageerders of hoe het verpakt is (stijl, lang of kort, spelfouten enz), en als je die inhoud niet boeit en geen lange lappen wil of kunt lezen ben je vrij om die gewoon over te slaan! Tis een stukje scrollen, dat geef ik meteen toe , maar dan hoef je je ook niet te ergeren OW dat jouw bijdrages gelezen worden daar bestaat voor mij geen enkele twijfel over hoor Suzy! Ik lees bij mijn reactie enkel mijn vraag en dat in combinatie met de TO vraag. Dat onze keivafzeiker daar weer overvalt is meer dagelijkse praktijk. Dus je teksten hebben geen irriterende werking hoor! Ook bovenstaande is compleet helder, enkel stevige bijdrages zoals jij levert op een eenregelvraag riep bij mij die vraag op. Bij mij komt die vraag over als een multiple choice vraag.
Delen doe je samen
vrijdag 22 januari 2016 om 16:17
quote:slekire schreef op 22 januari 2016 @ 14:17:
Vreemdgaan is iets voor mensen die geen knopen kunnen doorhakken. En ik ben meer het botte bijl type.
Het is soms de vraag of het nodig is om knopen door te hakken: moet het per sé een keuze opleveren kun je je afvragen?
Soms is het kiezen tussen liefde óf een (bevredigend) intiem seksleven, terwijl dat niet elkaar compenseert en onvergelijkbaar is met elkaar.
Misschien gaan wel heel veel stellen om onzuivere redenen uit elkaar, houden ze wel van elkaar, maar worden ze voor het blok gezet, terwijl ze degene van wie ze houden (+ hun gezin) helemaal niet kwijt willen en allerlei (andere) redenen hebben om een goed team te zijn (en goede ouders), maar (inmiddels) ook datgene wat ze met die ander delen niet meer willen opgeven.
Dat is dan appels met peren vergelijken en het kwaad al geschied, gevoelens bij zijn gekomen voor die derde.
Het is makkelijk oordelen als je zelf wel in je relatie én-én hebt (zij het nooit perfect misschien, maar grotendeels vervullend) en niet die keuze hoeft te maken, omdat je misschien nooit voor zoiets zult komen te staan, geen noemenswaardige "tekorten" ervaart en ook nooit sterke aantrekkingskracht voor een ander buiten je relatie om.
Ik ben niet snel ontvlambaar (ook als single niet, terwijl ik alles mag van mezelf en vrij voor ben) en ook niet snel verliefd, dus dan is het makkelijk oordelen van "lekker belangrijk" (en dat deed ik ook destijds) of "wat is nou belangrijker: de liefde en dat voor je gezin of je pik achterna lopen?" maar het ligt meestal wel veel genuanceerder en ingewikkelder dan dat.
Oa verschillende libido's, verschillende belevingen, en het vooruitzicht om dat trouw en wel levenslang niet matchend te krijgen.
Dan nog zou dat reden tot openheid moeten geven, bespreekbaar, en elkaars verschillen daarin respecterend en elkaars gevoelens daarin serieus nemend, zonder de eigen beleving aan de ander te willen opdringen of een veto over te bepalen.
Een patstelling, als het om seks gaat (waar allerlei andere verschillen immers okay is om die interesses en hobby's en ervaringen met vrienden of willekeurig wie dan te gaan doen).
Seksuele trouw is en blijft lastig als 1 vd 2 zich daar zeer in beperkt voelt of niet toekomt aan eigen behoeften, die redelijkerwijs niet verlangd mogen worden dat je die maar moet vergeten als dat afwijkt van die van je partner.
Dan heeft niemand gelijk of ongelijk, is het maar waar prioriteiten liggen en vaak hoeft dat geen keuze in te houden tussen liefde óf seksuele beleving. Maar soms dus wel (en is het niet uitsluitend de behoefte aan variatie/ spanning van nieuw/ verandering/ ontdekken)
maar komt een veel wezenlijker "behoefte" niet aan bod: jezelf kunnen zijn (niet: behoeftig zijn).
Het is de vraag of je redelijkerwijs van je partner in een relatie mág verwachten dat ie zichzelf iets ontzegt, wat hij/zij belangrijk vindt of misschien zelfs centraal staat in het leven, terwijl de andere partner dat volkomen onbelangrijk én onbespreekbaar vindt, niet serieus neemt en zich niets bij kan voorstellen, totaal niks mee kan of doet (of bereid is) en wél exclusiviteit en monogamie claimt terwijl dat misschien wel (langere tijd, jaren en jaren, om welke reden dan ook) in de verste verte niet vervullend is of mischien wel helemaal geen noemenswaardig seksleven bestáát in die bestaande relatie.
Monogamie veronderstelt iig dat je seks hébt met die partner (op regelmatige basis, en dat verschilt per stel, per persoon, wat regelmatig genoeg is om voor beiden bevredigend te zijn).
Maar ook inhoudelijk kan het zijn dat bepaalde voorkeuren nooit aan bod komen en zullen komen, die toch wezenlijk zijn voor de kwaliteit en beleving (en daarmee invloed hebben op geluksgevoel en intimiteit ervaren, geliefd en begeerd voelen).
Nog zo'n cliché is: "tis maar een verliefdheid, een bevlieging en die gaat vanzelf over als je er geen aandacht aan geeft".
Zo ben je toch ook aan die huidige partner gekomen?
Dat was ook niet zomaar een bevlieging, is ook voortgekomen uit verliefdheid.
En iemand die opnieuw verliefd wordt naast een bestaande liefde, denkt dus heel anders: wat als déze de Liefde van Mijn Leven blijkt te zijn en ik de "verkeerde" heb "gekozen"?
(je kiest zoiets imo niet, het gebeurt, tenzij je bewust op pad gaat om iemand te zoeken).
Misschien is het wel zo dat in div periodes en fases van je leven daar een andere (ge)liefde bij past, een andere levenswijze, andere blik en andere wisselwerking, je iets anders te leren en te ervaren hebt?
Wil nog niet zeggen dat je de oude schoenen direct aan de kant moet zetten, maar wat 20 jaar geleden goed paste, past 20 jaar later misschien niet zo goed meer, verslijt soms en soms aan vervanging toe.
Misschien zijn er wel meer dan 1 "Ware Liefdes" op je hele levensweg?
(lastige is alleen dat het nooit tegelijkertijd zal optreden, dus dat 1 verlaten wordt of aan de kant moet om deze ervaring te beleven).
En dat hoeft soms niet, er zijn dus (open) relaties die hun partner dat in alle openheid gunnen, zonder jaloezie of zich afgewezen/aan de kant geschoven te voelen en zonder dat de liefde en relatie/gezin eraan gaat.
Het bestáát dus wel, dat er niet gekozen hoéft te worden, als die ruimte er bij beiden is en allebei daar vol achter staan, zich niet tekortgedaan voelen, en in staat zijn om elkaar te "delen".
Kiezen of delen.
Ik durf te wedden dat de meeste mensen in die situatie dat ze zelf vreemdgaan liever delen dan kiezen, als het niet gaat om tussen 2 personen te moeten kiezen, maar keuze tussen liefde en lust bijvoorbeeld.
Het is een wijdverbreide (maatschappelijke?) overtuiging dat het "sterk" is om te kiezen: eerst netjes je ontdoen van de vorige relatie en dán pas met een ander, maar wie zegt dat dat de beste/ enige mogelijk sterke of de meest "sterke" oplossing is?
Als voormalig bedrogen partner kan ik wel zeggen dat het me (uiteindelijk) ook een heleboel positiefs heeft opgeleverd, aan zelfkennis, aan eigen ervaringen en inzichten, aan verruiming van zowel (allerlei) gevoelens.
Het is niet alleen maar schadelijk geweest, het hoeft niet te leiden tot schade aan je eigen vermogens tot liefhebben, als je dat gekwetste ego kunt (leren) overstijgen en eea van leert (waaronder misschien kennismaakt met een dieper/ruimer soort liefde in jezelf, een ander soort liefde dan die je kende een enkele geliefde of eigen kinderen/ familie).
Het is vaak dat iemand je eigen liefde (of eigenliefde?) wekt of aanraakt: je eigen vermogens tot liefhebben weer tot leven komt en voelt (en dat wordt ook wel verward met liefde van/voor degene die dat teweeggebracht heeft, dat weer in jezelf geaktiveerd heeft, zeg maar).
En soms lag dat misschien te sluimeren, en is het de lust en interesse/tijd en aandacht die dat wekt en associeer je dat dus met degene die dat aanraakte.
(dat gebeurt ook bij bijv therapie soms met "verliefde gevoelens" voor de therapeut, als die het voor elkaar krijgt om je hele vermogen om te voelen (en dus liefde en lust en geluk ook weer te voelen) weer te aktiveren).
Omdat je je eigen liefdesvermogen weer volop voelt, koppel je dat aan liefde voor die persoon, zeker als dat in jaren niet zo voelbaar voortkabbelde en sinds de vorige verliefdheid op je partner niet meer zo gevoeld is.
Terwijl het soms lust is, verandering, nieuwsgierigheid, geiligheid, of gewoon iemand die net ff anders op die knoppen drukte.
Best moeilijk soms om dat onderscheid te maken wát je dan precies voelt voor diegene en of dat wel zo bedreigend is/zal zijn voor de bestaande (ge)liefde(n).
Bij sommigen wekt het in zijn geheel meer liefde op, ook meer liefde voelen voor de eigen partner, omdat je dan misschien meer in verbinding staat met je eigen liefde en stralend in je vel zit.
NIet een roze wolk, maar in verbinding met je eigen dieptes.
En soms gewoon lust en meer niet.
In elk geval brengt liegen en oneerlijkheid imo juist het tegenovergestelde boven: je donkere kant, onderdrukken van je (innerlijke?) geweten, schuldgevoelens die je niet wil voelen en misschien schaamte en angst (voor afwijzing en veroordeling door meer mensen dan die ene geliefde, maar ook verlies van respect van gezin, ouders, vrienden, enz).
Dat wekt dan niets van (ware) eigenliefde en liefdesvermogens op naar mijn idee, hooguit egostrelend en dat is een ander soort "eigenliefde" of "kiezen voor eigen geluk" die niet bijdraagt aan eigenwaarde en in goede verbinding met je (ware) zelf staan, dat is imo niet vanuit diepe (eigen)liefde naar buiten kijken, maar egocentrisme en eigenbelang/behoeften.
Boeiend wel hoeveel 1 zinnetje (of woord: vreemdgaan) los kan maken aan overwegingen en overdenkingen, hahaha
Vreemdgaan is iets voor mensen die geen knopen kunnen doorhakken. En ik ben meer het botte bijl type.
Het is soms de vraag of het nodig is om knopen door te hakken: moet het per sé een keuze opleveren kun je je afvragen?
Soms is het kiezen tussen liefde óf een (bevredigend) intiem seksleven, terwijl dat niet elkaar compenseert en onvergelijkbaar is met elkaar.
Misschien gaan wel heel veel stellen om onzuivere redenen uit elkaar, houden ze wel van elkaar, maar worden ze voor het blok gezet, terwijl ze degene van wie ze houden (+ hun gezin) helemaal niet kwijt willen en allerlei (andere) redenen hebben om een goed team te zijn (en goede ouders), maar (inmiddels) ook datgene wat ze met die ander delen niet meer willen opgeven.
Dat is dan appels met peren vergelijken en het kwaad al geschied, gevoelens bij zijn gekomen voor die derde.
Het is makkelijk oordelen als je zelf wel in je relatie én-én hebt (zij het nooit perfect misschien, maar grotendeels vervullend) en niet die keuze hoeft te maken, omdat je misschien nooit voor zoiets zult komen te staan, geen noemenswaardige "tekorten" ervaart en ook nooit sterke aantrekkingskracht voor een ander buiten je relatie om.
Ik ben niet snel ontvlambaar (ook als single niet, terwijl ik alles mag van mezelf en vrij voor ben) en ook niet snel verliefd, dus dan is het makkelijk oordelen van "lekker belangrijk" (en dat deed ik ook destijds) of "wat is nou belangrijker: de liefde en dat voor je gezin of je pik achterna lopen?" maar het ligt meestal wel veel genuanceerder en ingewikkelder dan dat.
Oa verschillende libido's, verschillende belevingen, en het vooruitzicht om dat trouw en wel levenslang niet matchend te krijgen.
Dan nog zou dat reden tot openheid moeten geven, bespreekbaar, en elkaars verschillen daarin respecterend en elkaars gevoelens daarin serieus nemend, zonder de eigen beleving aan de ander te willen opdringen of een veto over te bepalen.
Een patstelling, als het om seks gaat (waar allerlei andere verschillen immers okay is om die interesses en hobby's en ervaringen met vrienden of willekeurig wie dan te gaan doen).
Seksuele trouw is en blijft lastig als 1 vd 2 zich daar zeer in beperkt voelt of niet toekomt aan eigen behoeften, die redelijkerwijs niet verlangd mogen worden dat je die maar moet vergeten als dat afwijkt van die van je partner.
Dan heeft niemand gelijk of ongelijk, is het maar waar prioriteiten liggen en vaak hoeft dat geen keuze in te houden tussen liefde óf seksuele beleving. Maar soms dus wel (en is het niet uitsluitend de behoefte aan variatie/ spanning van nieuw/ verandering/ ontdekken)
maar komt een veel wezenlijker "behoefte" niet aan bod: jezelf kunnen zijn (niet: behoeftig zijn).
Het is de vraag of je redelijkerwijs van je partner in een relatie mág verwachten dat ie zichzelf iets ontzegt, wat hij/zij belangrijk vindt of misschien zelfs centraal staat in het leven, terwijl de andere partner dat volkomen onbelangrijk én onbespreekbaar vindt, niet serieus neemt en zich niets bij kan voorstellen, totaal niks mee kan of doet (of bereid is) en wél exclusiviteit en monogamie claimt terwijl dat misschien wel (langere tijd, jaren en jaren, om welke reden dan ook) in de verste verte niet vervullend is of mischien wel helemaal geen noemenswaardig seksleven bestáát in die bestaande relatie.
Monogamie veronderstelt iig dat je seks hébt met die partner (op regelmatige basis, en dat verschilt per stel, per persoon, wat regelmatig genoeg is om voor beiden bevredigend te zijn).
Maar ook inhoudelijk kan het zijn dat bepaalde voorkeuren nooit aan bod komen en zullen komen, die toch wezenlijk zijn voor de kwaliteit en beleving (en daarmee invloed hebben op geluksgevoel en intimiteit ervaren, geliefd en begeerd voelen).
Nog zo'n cliché is: "tis maar een verliefdheid, een bevlieging en die gaat vanzelf over als je er geen aandacht aan geeft".
Zo ben je toch ook aan die huidige partner gekomen?
Dat was ook niet zomaar een bevlieging, is ook voortgekomen uit verliefdheid.
En iemand die opnieuw verliefd wordt naast een bestaande liefde, denkt dus heel anders: wat als déze de Liefde van Mijn Leven blijkt te zijn en ik de "verkeerde" heb "gekozen"?
(je kiest zoiets imo niet, het gebeurt, tenzij je bewust op pad gaat om iemand te zoeken).
Misschien is het wel zo dat in div periodes en fases van je leven daar een andere (ge)liefde bij past, een andere levenswijze, andere blik en andere wisselwerking, je iets anders te leren en te ervaren hebt?
Wil nog niet zeggen dat je de oude schoenen direct aan de kant moet zetten, maar wat 20 jaar geleden goed paste, past 20 jaar later misschien niet zo goed meer, verslijt soms en soms aan vervanging toe.
Misschien zijn er wel meer dan 1 "Ware Liefdes" op je hele levensweg?
(lastige is alleen dat het nooit tegelijkertijd zal optreden, dus dat 1 verlaten wordt of aan de kant moet om deze ervaring te beleven).
En dat hoeft soms niet, er zijn dus (open) relaties die hun partner dat in alle openheid gunnen, zonder jaloezie of zich afgewezen/aan de kant geschoven te voelen en zonder dat de liefde en relatie/gezin eraan gaat.
Het bestáát dus wel, dat er niet gekozen hoéft te worden, als die ruimte er bij beiden is en allebei daar vol achter staan, zich niet tekortgedaan voelen, en in staat zijn om elkaar te "delen".
Kiezen of delen.
Ik durf te wedden dat de meeste mensen in die situatie dat ze zelf vreemdgaan liever delen dan kiezen, als het niet gaat om tussen 2 personen te moeten kiezen, maar keuze tussen liefde en lust bijvoorbeeld.
Het is een wijdverbreide (maatschappelijke?) overtuiging dat het "sterk" is om te kiezen: eerst netjes je ontdoen van de vorige relatie en dán pas met een ander, maar wie zegt dat dat de beste/ enige mogelijk sterke of de meest "sterke" oplossing is?
Als voormalig bedrogen partner kan ik wel zeggen dat het me (uiteindelijk) ook een heleboel positiefs heeft opgeleverd, aan zelfkennis, aan eigen ervaringen en inzichten, aan verruiming van zowel (allerlei) gevoelens.
Het is niet alleen maar schadelijk geweest, het hoeft niet te leiden tot schade aan je eigen vermogens tot liefhebben, als je dat gekwetste ego kunt (leren) overstijgen en eea van leert (waaronder misschien kennismaakt met een dieper/ruimer soort liefde in jezelf, een ander soort liefde dan die je kende een enkele geliefde of eigen kinderen/ familie).
Het is vaak dat iemand je eigen liefde (of eigenliefde?) wekt of aanraakt: je eigen vermogens tot liefhebben weer tot leven komt en voelt (en dat wordt ook wel verward met liefde van/voor degene die dat teweeggebracht heeft, dat weer in jezelf geaktiveerd heeft, zeg maar).
En soms lag dat misschien te sluimeren, en is het de lust en interesse/tijd en aandacht die dat wekt en associeer je dat dus met degene die dat aanraakte.
(dat gebeurt ook bij bijv therapie soms met "verliefde gevoelens" voor de therapeut, als die het voor elkaar krijgt om je hele vermogen om te voelen (en dus liefde en lust en geluk ook weer te voelen) weer te aktiveren).
Omdat je je eigen liefdesvermogen weer volop voelt, koppel je dat aan liefde voor die persoon, zeker als dat in jaren niet zo voelbaar voortkabbelde en sinds de vorige verliefdheid op je partner niet meer zo gevoeld is.
Terwijl het soms lust is, verandering, nieuwsgierigheid, geiligheid, of gewoon iemand die net ff anders op die knoppen drukte.
Best moeilijk soms om dat onderscheid te maken wát je dan precies voelt voor diegene en of dat wel zo bedreigend is/zal zijn voor de bestaande (ge)liefde(n).
Bij sommigen wekt het in zijn geheel meer liefde op, ook meer liefde voelen voor de eigen partner, omdat je dan misschien meer in verbinding staat met je eigen liefde en stralend in je vel zit.
NIet een roze wolk, maar in verbinding met je eigen dieptes.
En soms gewoon lust en meer niet.
In elk geval brengt liegen en oneerlijkheid imo juist het tegenovergestelde boven: je donkere kant, onderdrukken van je (innerlijke?) geweten, schuldgevoelens die je niet wil voelen en misschien schaamte en angst (voor afwijzing en veroordeling door meer mensen dan die ene geliefde, maar ook verlies van respect van gezin, ouders, vrienden, enz).
Dat wekt dan niets van (ware) eigenliefde en liefdesvermogens op naar mijn idee, hooguit egostrelend en dat is een ander soort "eigenliefde" of "kiezen voor eigen geluk" die niet bijdraagt aan eigenwaarde en in goede verbinding met je (ware) zelf staan, dat is imo niet vanuit diepe (eigen)liefde naar buiten kijken, maar egocentrisme en eigenbelang/behoeften.
Boeiend wel hoeveel 1 zinnetje (of woord: vreemdgaan) los kan maken aan overwegingen en overdenkingen, hahaha
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 22 januari 2016 om 23:11
Ik zou iig zelf niet willen dat een potentiele partner om mij zijn integriteit zou verliezen en een onbetrouwbaar en onwaarachtig persoon wordt elders tegen zijn meest geliefde personen, Antoon.
Dan keur je in feite goed dat ie zijn eigen waardigheid (eigenwaarde) zwaar op het spel zet.
(hoe verleidelijk dat ook kan zijn vanuit eigenbelang: je hebt daar uiteindelijk jezelf ook mee imo).
De TO hebben we niet meer gezien hier, geloof ik?
Ben benieuwd waarom ie dit topic heeft gestart en wat ie zelf vindt..
Fijne avond jij, iig!
Dan keur je in feite goed dat ie zijn eigen waardigheid (eigenwaarde) zwaar op het spel zet.
(hoe verleidelijk dat ook kan zijn vanuit eigenbelang: je hebt daar uiteindelijk jezelf ook mee imo).
De TO hebben we niet meer gezien hier, geloof ik?
Ben benieuwd waarom ie dit topic heeft gestart en wat ie zelf vindt..
Fijne avond jij, iig!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 23 januari 2016 om 10:06
Wat een fijne discussie! Echt waar. Geeft je iets om over na te denken.
ben van hier eerder gewend dat er zo gauw met midder gegooud word. Was al bang om mijn kop in een wespennest te steken....
maar kan alleen maar zeggen dat er een heleboel dingen zijn die ik ook vind.
voor al suzy!
ben van hier eerder gewend dat er zo gauw met midder gegooud word. Was al bang om mijn kop in een wespennest te steken....
maar kan alleen maar zeggen dat er een heleboel dingen zijn die ik ook vind.
voor al suzy!
de wereld wacht om ontdekt te worden
vrijdag 3 november 2017 om 05:56
Ik heb er ooit een gedicht over gemaakt over wat overspel achteraf voor mij betekend heeft. Ik ben er zeker van dat ik niet de enige ben die dit in zijn/haar leven zo ervaren heeft, daarom wil ik het graag met jullie delen.
O.V.E.R.S.P.E.L.
Ons samenzijn is onzichtbaar veranderd,
Veel goeds kan ik niet meer doen,
Ergeren aan me is je fulltime job,
Reageren kost me vaak mijn kop.
Spreken is bijna onmogelijk.
Pijnlijke woorden vallen, o zo dodelijk.
Emotioneel ben ik je kwijtgeraakt,
Liefde heeft me afgemaakt.
O.V.E.R.S.P.E.L.
Ons samenzijn is onzichtbaar veranderd,
Veel goeds kan ik niet meer doen,
Ergeren aan me is je fulltime job,
Reageren kost me vaak mijn kop.
Spreken is bijna onmogelijk.
Pijnlijke woorden vallen, o zo dodelijk.
Emotioneel ben ik je kwijtgeraakt,
Liefde heeft me afgemaakt.
vrijdag 3 november 2017 om 08:24
Kan je deze even uitleggen? Volgens mij is dit namelijk onmogelijk.
En verder. Ja, je wordt gestraft. En dat snap je een poos want je hebt de ander ook "gestraft", zo voelt diegene het. Maar als deze houding blijft duren en duren en er komt geen verbetering dan is de relatie over.
.
vrijdag 3 november 2017 om 09:04
@Roos : Die laatste zin "liefde heeft me afgemaakt" is natuurlijk poëtisch want ik leef nog natuurlijk. Het komt erop neer dat de liefde voor je partner je klein gekregen heeft, Dat je verdwaasd, bedwelmd achterblijft emotioneel gezien. Voor mij was het destijds toch zo'n ervaring.
Nu ben ik blij met deze ervaring want ik kan met andere gelijkgestemde zielen er nu perfect over meepraten. Je begrijpt hen nu ook en je weet nu ook dat wanneer de ander 'onzichtbaar verandert" noem ik dat. Wat wilt zeggen dat je merkt dat de interesse van je partner voor je wegvalt, de relatie eigenlijk voorbij is.
Wat je ook doet of laat om het proberen te verbeteren of om het terug te laten werken is vanaf dan een hopeloze strijd geworden. Het is voorbij. Een point of no return als je wilt. Dat is een belangrijke eigenschap dat ik nu bezit. Weten/aanvoelen wanneer de relatie om is. Overspel was slechts een deel van de problematiek destijds maar volgens mij beschrijft mijn gedicht wel een universele situatie als 1 van de 2 uit de relatie wilt stappen.
Nu ben ik blij met deze ervaring want ik kan met andere gelijkgestemde zielen er nu perfect over meepraten. Je begrijpt hen nu ook en je weet nu ook dat wanneer de ander 'onzichtbaar verandert" noem ik dat. Wat wilt zeggen dat je merkt dat de interesse van je partner voor je wegvalt, de relatie eigenlijk voorbij is.
Wat je ook doet of laat om het proberen te verbeteren of om het terug te laten werken is vanaf dan een hopeloze strijd geworden. Het is voorbij. Een point of no return als je wilt. Dat is een belangrijke eigenschap dat ik nu bezit. Weten/aanvoelen wanneer de relatie om is. Overspel was slechts een deel van de problematiek destijds maar volgens mij beschrijft mijn gedicht wel een universele situatie als 1 van de 2 uit de relatie wilt stappen.
vrijdag 3 november 2017 om 09:10
De liefde voor jouw partner heeft je toch niet klein gekregen? Echt, dat kan helemaal niet.
Wat jou "klein" kreeg was je overspel en alles dat eraan vooraf én achteraf is gegaan. Je keuzes hebben je klein gekregen, niet liefde.
Gelijkgestemde zielen? Mannen die te kort seks hebben bedoel je? En jouw belangrijke eigenschap is dat je ze zo goed begrijpt? Ik begrijp ze ook, daar hoef je geen overspel voor te plegen.
Ik ben alleen meer van de niet lullen maar poetsen.
Wat jou "klein" kreeg was je overspel en alles dat eraan vooraf én achteraf is gegaan. Je keuzes hebben je klein gekregen, niet liefde.
Gelijkgestemde zielen? Mannen die te kort seks hebben bedoel je? En jouw belangrijke eigenschap is dat je ze zo goed begrijpt? Ik begrijp ze ook, daar hoef je geen overspel voor te plegen.
Ik ben alleen meer van de niet lullen maar poetsen.
.
vrijdag 3 november 2017 om 10:13
vrijdag 3 november 2017 om 11:22
Genoeg mensen die partner pijn doen op vele manier, door vreemd te gaan, door geld in casino te vergokken, door hun kinderen te mishandelen, van klein naar groot, etc etc.
Aan jou de grens te bewaken of over te gaan.
En als in jouw de impuls zit dat je stiekem achter rug geliefde seks hebben, omdat dat spannender is en je bent zo, dan is dat zo. Als jij dat wil, en zo wil leven, en de balans tussen wat je voor jezelf doet, en ander gebruiken, of niet gebruiken etc, is je eigen vrije keuze.
Een weer anderen hebben niet deze verlangens. Of dragen hun partner op handen. Of willen hun partner nooit zo bedriegen, of gaan het gesprek aan.
Maar jij bent jij en maakt je eigen keuzes. Jij wil/kan hierover niet eerlijk zijn, en gebruikt je partner om spanning te creëren en vreemd te gaan. Zonder partner was dit niet spannend wellicht, dus zo heb jij je partner nodig.
Niemand kan je dwingen een leuk(er) mens te zijn of een eerlijk mens te zijn namelijk.
Aan jou de grens te bewaken of over te gaan.
En als in jouw de impuls zit dat je stiekem achter rug geliefde seks hebben, omdat dat spannender is en je bent zo, dan is dat zo. Als jij dat wil, en zo wil leven, en de balans tussen wat je voor jezelf doet, en ander gebruiken, of niet gebruiken etc, is je eigen vrije keuze.
Een weer anderen hebben niet deze verlangens. Of dragen hun partner op handen. Of willen hun partner nooit zo bedriegen, of gaan het gesprek aan.
Maar jij bent jij en maakt je eigen keuzes. Jij wil/kan hierover niet eerlijk zijn, en gebruikt je partner om spanning te creëren en vreemd te gaan. Zonder partner was dit niet spannend wellicht, dus zo heb jij je partner nodig.
Niemand kan je dwingen een leuk(er) mens te zijn of een eerlijk mens te zijn namelijk.
anoniem_636ec96671ca6 wijzigde dit bericht op 04-11-2017 10:22
17.03% gewijzigd
zaterdag 4 november 2017 om 18:15
Ik vind het irritant en heb inmiddels eelt op mijn vinger van ht scrollen.maybibi schreef: ↑22-01-2016 07:24Los van het TO onderwerp, leest iemand die duizenden woorden in elke reactie van Suzy65? Kan het mij haast niet voorstellen.... Ging om simpele vreemdgaanvraag toch?
Daar zal een ieder een eigen menig/oordeel over hebben, ik hoef niet vreemd te gaan en wat een ander doet moet hij/zij zelf weten....
