wie herkent dit: jij hebt wel zin, hij niet!

Ik zou er niet tegen kunnen als ik mijn fysieke liefde niet kan delen met mijn partner...... Dit is iets wat je bindt met je partner. Om een date naast deze relatie te hebben vind ik not done. Ik zou er mee stoppen en iemand proberen te zoeken waarin je samen veel plezier kunt hebben zonder seksueel gefrustreerd te raken. Op den duur zal het als maar erger worden. Dus mijn advies: hem voor een ultimatum stellen. Hoe hard het ook klinkt....

Een ultimatum stellen? En dan krijgt ie ineens wel spontaan zin? Kom op zeg.



Als praten en therapie niet heeft geholpen, kunnen jullie dan geen compromis vinden?

Een sexleven waar beiden tevreden mee zijn zal moeilijk worden maar er is meer wat een huwelijk de moeite waard kan maken en als jullie verder wel bij elkaar passen..

Is het dan bespreekbaar dat jij op een andere manier je sexbehoefte kunt vervullen?



Je hebt al eens een date gehad, hoe was dat?

Kan je man dat aan en zou jij tevreden kunnen zijn dat je sex bij iemand anders zou halen ipv je man? Zou dat genoeg voor je zijn of blijft het toch echt iets wat je met je eigen man wilt hebben?



Is het een optie dat jouw man jou wat vaker bevredigd maar "hij zelf niet hoeft".

Speeltjes genoeg en dan kun je toch nog samen sex beleven zonder dat hij de druk voelt dat ie zelf aan de bak moet zeg maar.

Vindt hij het wel leuk om jou te verwennen als ie zelf niet zo nodig hoeft?

Heeft hij altijd last gehad van die remmingen of is dit recent?

Als ik het goed lees was jullie seksleven in het begin wel 'normaal'?



je zegt al in therapie te zijn geweest, maar het lijkt me eerder overkomen dat je man geen zin heeft om er iets aan te doen. Dat hij het wel een makkelijk excuus vindt: last van remmingen en ga maar met een ander op date.

Welke respectabele vent zegt dat nu tegen zijn vrouw?

dat zou ik echt niet pikken.



hem een ultimatum stellen: of je gaat er serieus of ik vertrek idd met een andere date maar dan voorgoed, lijkt me hier erg op zijn plaats.

[b][message=758393,noline] Dat hij het wel een makkelijk excuus vindt: last van remmingen en ga maar met een ander op date.

Welke respectabele vent zegt dat nu tegen zijn vrouw?

Sorry maar het lijkt me alleszins dat dit voor de meeste mannen beslist geen 'makkelijke' oplossing is.. eerder eentje waarbij hij ervoor kiest om zijn beperkingen niet ten koste te laten gaan van de behoeften van zijn partner. Als hij ondanks therapie en goede wil gewoon niet in staat is mee te gaan in de behoeften van zijn vrouw.. heb ik hier juist veel respect voor.



Of het onwil is of overmacht kunnen wij hier niet even beslissen, dat kan TO veel beter dan wij en zelfs zij is er onzeker over.



Wat ik er wel over kwijt wil is het volgende:

Stel je hebt regelmatig sex met een andere man (of voor mijn part meerdere).. de vraag blijft dan inderdaad of jij daarmee tevreden kan zijn. Zoals al eerder opgemerkt kan een relatie ook heel erg de moeite waard zijn zonder dat sex daar deel van uitmaakt. Als je dat echt kan loskoppelen zal het voor jou kunnen werken, anders niet. En dan is er natuurlijk nog iets; de enkele keren dat je nog WEL sex met je man hebt.. kijk eens of daar iets (ten goede) aan verandert; wellicht helpt het hem als hij het idee van 'moeten' kwijtraakt. Het kan ook de andere kant op werken natuurlijk; hij laat het erbij en er gebeurt niets meer.

Ik wens je in ieder geval veel succes want ik kan je uit ervaring vertellen dat verschil in sexdrive een potentiële relatie killer is.

@ rosanne: Een ultimatum stellen? Sorry hoor...snap dat sex belangrijk is in een ralatie, maar om je relatie nou hiervoor op t spel te zetten vind ik persoonlijk wel ver gaan (maar ja, dat kan voor iedereen anders zijn, dat snap ik ook). Denk trouwens dat als je hem een 'ultimatum' gaat stellen er alleen maar meer 'druk' op komt te liggen, en dat dat de sex nou niet echt bevordert...



@ TO: tja, heb er zelf geen ervaring mee. Moeilijk lijkt me. Ik denk echter wel dat een relatie meer is dan sex alleen. Maar sex is wél belangrijk in een relatie, vind ik.

Ik zou echter mn relatie niet op het spel zetten als ik maar eens in de 2 a 3 maanden sex zou hebben, maar nou ben ik ook iemand die minimaal 3 x in de week sex zou willen hebben oid. Ik vind eens per week of zelfs eens in de 2 weken ook voldoende zeg maar....Wat ik me wel afvraag: wat voor remmingen ervaart je man? Hoe komt het dat hij deze remmingen ervaart? Heeft hij dit altijd al gehad? Ik begrijp dat je al in therapie bent geweest, was dat relatietherapie? Of ben je bv ook bij een arts/sexuoloog geweest?



En met een andere man 'daten'. Zou eerlijk gezegd niet echt mijn voorkeur hebben. Wat als jij gevoelens gaat krijgen voor die ander? Heeft je man nog wel zin in sex met jou als hij weet dat jij 'vreemdgaat' (hij ervaart nu al remmingen namelijk....)



Misschien dat je iets meer zou kunnen vertellen (als je dat wilt tenminste), en dat wij je dan betere 'tips' kunnen geven.....Pien

Ik herken heel veel in jouw verhaal eostra. Mijn partner en ik zijn meer dan 10 jaar bij elkaar (allebei in de 30) en hebben zelden sex. De eerste 3 jaar van onze relatie hadden we een perfect sexleven, maar daarna ging het snel bergafwaarts en sinds jaren hebben we misschien 2x per jaar (!) sex, terwijl ik veel vaker behoefte heb aan sex & intimiteit. We praten er wel over en hij geeft aan dat een deel van het probleem komt vanuit het feit dat ik zelf heel erg gefrustreerd raakte dat ik niet klaarkwam. Hij geeft aan wel opgewonden te worden (soms ook van mij), maar richting mij altijd dichtklapt. Ik onderken ook dat ik me in het verleden liet leiden door mijn eigen frustraties en dat ik hierdoor heel veel druk op hem legde, maar aan de andere kant (we praten tenslotte al over een hele tijd terug), heb ik ook het idee dat hij het als excuse gebruikt. Een manier om er verder niet mee bezig te hoeven zijn en mij een schuldgevoel te geven.



Het niet klaarkomen ligt overigens niet aan hem, maar heeft heel veel te maken met het feit dat ik me niet kan overgeven cq controle wil houden over mezelf waar een ander bij is. Bij mastrubatie kom ik heel makkelijk klaar, maar ook als ik dit doe in aanwezigheid van een ander, heb ik moeite met klaarkomen.



Maar goed, ik heb vaak geprobeerd om mijn partner te verleiden, maar word eigenlijk altijd keihard afgewezen en dat is niet goed voor je zelfvertrouwen moet ik zeggen. Ook wij hebben een jaar of 4 geleden de hulp van een sexuoloog ingeroepen, maar de opleving was van korte duur. Ik moet ook zeggen dat door alle gebeurtenissen we niet goed meer kunnen praten over sex en al helemaal niet meer over wat ik lekker vind. Ik merk ook dat de keren dat we wel sex hebben, ik eigenlijk helemaal geen zin meer heb en vaak zo met hem bezig ben want als hij het lekker vindt zal hij vast wel vaker...... helaas...



Waar ik ook niet achter kom is wat hem op de momenten dat het er wel van komt nou triggert en hij weet dat zelf ook niet. Ik heb zelf ook veel nagedacht over de noodzaak van het hebben van sex, wil ik sex omdat ik vind dat het hoort of wil ik sex omdat ik het lekker vind, maar ook over wat ik belangrijker vind een de sex of de relatie. Vaak heeft de relatie de overhand (we zijn tenslotte niet voor niets al zo lang bij elkaar), maar soms spelen mijn sexuele gevoelens zo op dat ik gefrustreerd raak.



We hebben ook een tijdje afgesproken een open relatie te hebben zodat om hiermee misschien wat lucht te creeren. Ik heb in de tussentijd al een aantal malen een "vriendje" gehad waar ik wat mee gerommeld heb en dat is leuk en opwindend, maar ik mis heel erg de intimiteit. Op zich kan ik liefde en sex tegenwoordig wel scheiden, maar het feit dat mijn partner het bed zou delen met een ander maar dat niet met mij wil/kan daar, kon ik niet mee overweg. Gevolg: geen open relatie meer......



En nu, ja nu zijn we iig voor een tijdje uit elkaar; een periode die ik gebruik om na te gaan hoe we allebei in de relatie staan, maar ook om mijn eigen (sexuele) grenzen te verkennen.....

Ik vind het nogal wat, hoe er in dit soort topics vaak maar wordt geopperd dat je de relatie maar beter kunt beëindigen en iemand zoeken moet wie je plezier kunt hebben, zonder seksueel gefrustreerd te raken.

Alsof ze drie-rijen-dik voor je deur staan, die liefdevolle potentiële partners, met wie het klikt op veel fronten, van wie je kunt houden en die van jou kan houden... Oja, en die de liefde die je voelt voor je huidige partner als sneeuw voor de zon kunnen doen verdwijnen.

Hoi,

Ik ben naar deze forum gekomen om te kijken of er iets over dit onderwerp te lezen is. Ik word er namelijk een beetje moedeloos van dat het altijd gaat over 'hij wel zijn en jij niet' terwijl het bij ons andersom is. Ik ben 27 en nu 5 jaar met mijn vriend samen. Het eerste jaar was alles leuk in bed. Ik ben een vrij type dat zeer van seks houdt. Hij deed overkomen alsof hij ook zo was. Na een jaartje was het over... hij geeft er iedere keer een andere reden voor. Of ik ben te makkelijk in bed te krijgen, of hij is gestressed, of hij voelt zich verplicht en daardoor blokkeert alles. Ik probeer hem nu zo ver te krijgen in therapie te gaan want ik trek dit niet langer zo... Ik voel me onaantrekkelijk, niet gewild, zeker niet sexy en vrouwelijk... Waarom heeft de therapie bij jullie niet geholpen?

Hier dezelfde situatie als bij Lies...

Ook ong. 5 jaar samen waarbij het eerste jaar echt goed ging, maar hij steeds vaker geen zin/tijd/weetikveelwat had... Toenadering zoekt hij ook niet. Ik heb dat wel een tijdje gedaan maar ben dat eigenlijk zat.. Voel me ook niet gewild, sexy en vrouwelijk.

Oh wee als ik naar een andere man durft te kijken, dan wordt meneer jaloers. Ik heb al een tijd het gevoel alsof ik met mn broertje samenwoon, en dat is niet mijn idee van een leuke relatie.. Het moet wel spannend blijven. Het aparte is dat hij dit helemaal niet zo ervaart...



Kortom TO, ik zou het ook niet weten maar wil je wel een hart onder de riem steken...

Ik denk dat er enorme verschillen in libido kunnen bestaan tussen partners. Ook in beleving van seksualiteit en intimiteit. Jammer dat er bij sommige stellen zo'n grote kloof is.

To; is jouw behoefte voldoende bevredigd als je met iemand anders seks hebt? Mij lijkt het dat je dan nog niets opgelost hebt, omdat het verlangen naar je eigen partner aanwezig blijft. Of zie ik dit verkeerd?

OK, ik beantwoord er niet helemaal aan (ben een man) maar de problematiek is dezelfde. Het libido van mijn vrouw is over de jaren heen gezakt tot het vriespunt. Het komt zelden of nooit nog tot seks, hoewel ik nog steeds - doorgaans vruchteloos - probeer haar "warm" te maken.

Heb de jongste jaren enkele seksuele relaties gehad en daaruit leer ik:

- dat het op vlak van lust voldoening geeft

- dat ik emotioneel toch iets mis

- dat ik eigenlijk toch hetzelfde met mijn vrouw zou willen beleven

Hai, heel herkenbaar wat jullie schrijven!



Ook hier een relatie van een zes jaar en het gaat echt slecht in bed... Er is nauwelijks actie. Ik begin er regelmatig over, maar ik krijg steeds als antwoord dat hij "te moe" is.



Wij praten er eigenlijk niet zoveel over... Hij heeft er geen problemen mee... Hij zegt dat hij ook niet masturbeert. Daar geloof ik natuurlijk ook geen hout van.



Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb al van alles uit de kast getrokken, maar wordt er alleen maar moedeloos van want ik krijg nauwelijks reactie. Ik voel me inderdaad niet gewild, sexy en vrouwelijk.... Als hij al eens zin heeft, dan wil ik alle intimiteit die er gemist heb "inhalen" lijkt het wel. Dat hij me mooi, sexy, aantrekkelijk vindt is allang geen vanzelfsprekendheid meer.

Het is eng, maar fijn om te merken dat ik niet de enige ben die dit heel erg herkent. Al mijn vriendinnen hebben een vriend die vaker wil dan zij (wat ook erg vervelend kan zijn, kan ik me zo voorstellen), maar bij ons is het echt tegenovergesteld.



Ik heb bijna 5 jaar een relatie met mijn vriend. Hij is ook mijn eerste vriend, en de eerste jongen met wie ik seks heb gehad. Hij is lief, grappig, zorgzaam, maar.... Wil niet zo vaak seks als ik dat wil.

Toen we net met elkaar naar bed gingen, was het prima en voelden we elkaar goed aan. Nu voel ik me vaak afgewezen, lelijk en immens dik. Ja, logisch dat hij dan niet wil... (denk ik dan)



We hebben er meerdere gesprekken over gehad, vaak omdat ik door alle twijfels (over mezelf) de relatie wilde beeindigen. Hij blijft aangeven dat hij het knuffelen en alleen het bij elkaar zijn fijner vindt dan seks, en dat hij het -die twijfels- niet zo voelt als ik. Toch mastubeert hij wel eens. En dat is niet erg, daar heb ik ook geen problemen mee. Maar waarom wel met zichzelf en dan niet met mij?



Dat maakt me heel verdrietig en voel ik me keihard afgewezen.



Ik heb laatst aangegeven dat ik ons seksleven wil opkrikken en wat spice aan toe wil voegen. Dit vond hij wel een leuk idee. Gisteren voor Sinterklaas ook een vibo gehad -die overigens na 5 min kapot ging, hahahahahhaha-.





Ik heb wel weer een beetje hoop, maar ik hoop ook dat dit doorzet. Ik merk namelijk wel doordat ik me zo vanzelfsprekend voel -en dus niet speciaal-, ik heel erg om me heen aan het kijken ben. En dat zou jammer zijn, want ik denk echt dat ik de juiste man voor me heb gevonden..

Ik ben totaal verrast bovenstaande reacties te lezen. Om eerlijk te zijn dacht ik dat het alleen andersom voorkwam. Mannen hebben het stempel sex-belust te zijn. Ik ben een man en maak het tegenovergestelde mee, vrouw wil globaal eens per twee maanden. Je kruipt soms tegen de muren op. Ik begrijp dat vrouwen gevoelig zijn maar mannen zijn echt geen automaten die je uit kunt zetten. Elke keer het gevoel afgewezen te worden voelt echt niet goed, je gaat jezelf een sukkel voelen. Ik ben verder echt gelukkig maar weet niet goed raad met dit gevoel. Sex hoort toch ook bij een relatie? Ben ik nu echt zo'n vent die sex belust is of is het toch iets abnormaal als je af en toe (alleen als de vrouw zin heeft) vrijt?

Heb wel eens gedacht aan een minnaar/minares verhouding maar dan heb ik gelijk het gevoel dat ik een slechte man ben. En welke vrouw zou je dan heel voorzichtig moeten vragen zonder gelijk die stempel op je rug te krijgen. Ben in ieder geval blij dit alles van jullie te lezen, dank jullie wel!

Ik vind ook dat seks bij de relatie hoort en ik snap heus wel dat er verschil in behoefte kan zijn. In het begin was ik het juist, die vaker de boel afkapte.



Het is wel mijn probleem dat ik het me persoonlijk aantrek. Ik voel me niet sexy, gewild, aantrekkelijk of mooi. Ik ben in die zes jaar heus niet zoveel veranderd. Natuurlijk wel wat ouder geworden, maar ik let goed op mezelf. Verzorg mezelf goed, let een beetje op mijn figuur en natuurlijk probeer ik er soms extra mooi voor hem uit te zien.



Hij heeft er geen oog voor. Heeft eens gezegd dat ik al teveel in mijn blote kont rondloop om hem daarmee nog op te winden. Ik denk niet dat het dat is... Je kent elkaars lichaam op den duur en natuurlijk was het in het begin spannender dan nu, maar ik vind hem ook nog steeds mooi om naar te kijken en vaak voel ik de behoefte hem ook aan te raken...



Probleem is dat hij er geen problemen mee heeft en dus ook geen noodzaak ziet er iets aan te doen. Daardoor is het niet ONS probleem maar echt MIJN probleem!



Om vreemd te gaan of een minnaar te nemen, daar heb ik nog nooit aan gedacht.... Het is denk ik niets voor mij. Heb ook nog nooit een one-night stand gehad. Verder vind ik dat seks voor mij het verschil maakt tussen een relatie en een vriendschap en wil ik dat dus ook exlusief voor de relatie houden.



Soms denk ik dat we te weinig moeite voor elkaar doen, dat we ons teveel laten gaan bij elkaar. Hij laat rustig scheten in mijn bijzijn, wij praten rustig verder met elkaar als we naar het toilet gaan. Misschien zijn we wel te veel maatjes om elkaar nog sexy te vinden. Maar dat geldt dan toch vooral voor hem... Ik heb hem dit ook al eens voorgesteld, want van mijn kant daalt mijn lust ook tot een nulpunt als hij net een scheet laat...



Binnenkort gaan we weer een paar dagen weg. Meestal hebben we dan wel sex. Ik wil het er dan ook echt met hem over hebben. Succes jullie allen!