Thuis
alle pijlers
Burenoverlast ervaringen
zondag 29 augustus 2021 om 19:32
zondag 29 augustus 2021 om 20:29
Nee hoor, ik ben absoluut niet vergeten hoe ik als kind was. Mijn ouders hebben mij gewoon netjes geleerd dat als je in een rijtjeshuis woont (want daar woonden we) en je hebt buren om je heen, dat je dan dus niet voor de lol heen en weer gaat rennen of gaat schreeuwen of wat dan ook waar de buren overlast van zouden kunnen ondervinden. Dat heet 'opvoeden'.
zondag 29 augustus 2021 om 20:45
Mijn buren hebben twee kinderen die in de zomer om 7 uur naar buiten gaan en de hele dag alleen maar aan het schreeuwen zijn.
Ze smijten met de deuren wanneer ze binnen zijn en kijken filmpjes op hun ipad/mobiel met de volume op de hoogste stand.
De buren aan de andere kant hebben 3 kinderen en bijna geen overlast.
Dit soort dingen ligt echt aan de opvoeding vind ik.
Ze smijten met de deuren wanneer ze binnen zijn en kijken filmpjes op hun ipad/mobiel met de volume op de hoogste stand.
De buren aan de andere kant hebben 3 kinderen en bijna geen overlast.
Dit soort dingen ligt echt aan de opvoeding vind ik.
zondag 29 augustus 2021 om 21:39
Niet alles waar je last van hebt is (gebrek aan) opvoeding hoor. Hele jonge kinderen rennen vrij veel, dan kun je opvoeden wat je wilt, dat doen ze gewoon. Het ene kind meer dan het andere, maar dat is net zoveel karakter als opvoeding. En omdat ze nog aan het leren zijn hoe ze hun voet moeten afwikkelen stampen ze nogal. Ook echt volkomen normaal. En er valt wel eens iets. Mijn buurvrouw klaagde ook dat mijn dochter met spullen smeet. Dat deed ze helemaal niet, maar ze liet wel eens wat vallen (op de vloer die meer dan aan dr isolatie eisen voldeed). Ook dat opvoed je er niet uit bij een kind van nog geen 2.
Ik ben heel streng op krijsen, zeker buiten. Maar ja, dan nog doet ze het wel eens, en voordat we dan binnen zijn, kun je er al last van hebben. En mijn kind is meestal vrij goed corrigeerbaar. Ik ken anderen waarvan de ouders net zo goed hun best doen maar die gewoon wat temperamentvoller zijn, en waar het dus vaker mis gaat.
Natuurlijk, er zijn onopgevoede krengen die ontzettend veel overlast geven. Maar ik lees hier ook echt een hoop dingen waarvan ik denk ‘tja, dat heb je nou eenmaal met kinderen’. Soms rennen ze door het huis, of ze slaan met een deur. Dat probeer je ze af te leren, maar dat lukt niet in 1 keer. Daar kun je je ontzettend aan ergeren, en voortdurend herhalen dat het helemaal niet nodig is, of je accepteert dat dat nou eenmaal zo is en leeft verder. Het laatste is beter voor je bloeddruk.
Ik ben heel streng op krijsen, zeker buiten. Maar ja, dan nog doet ze het wel eens, en voordat we dan binnen zijn, kun je er al last van hebben. En mijn kind is meestal vrij goed corrigeerbaar. Ik ken anderen waarvan de ouders net zo goed hun best doen maar die gewoon wat temperamentvoller zijn, en waar het dus vaker mis gaat.
Natuurlijk, er zijn onopgevoede krengen die ontzettend veel overlast geven. Maar ik lees hier ook echt een hoop dingen waarvan ik denk ‘tja, dat heb je nou eenmaal met kinderen’. Soms rennen ze door het huis, of ze slaan met een deur. Dat probeer je ze af te leren, maar dat lukt niet in 1 keer. Daar kun je je ontzettend aan ergeren, en voortdurend herhalen dat het helemaal niet nodig is, of je accepteert dat dat nou eenmaal zo is en leeft verder. Het laatste is beter voor je bloeddruk.
zondag 29 augustus 2021 om 21:41
Jacuzzi's geven pas echt overlast als er mensen in zitten. Een paar huizen verderop hebben ze een jacuzzi en als zij erin zitten (vaak ook nog met vrienden) wordt er heel hard gepraat omdat ze elkaar anders niet kunnen verstaan boven het geborrel uit. Zeker in de avond klinkt dat altijd erg hard. Gelukkig voor ons wonen ze net iets verder weg zodat ik het wel hoor maar er geen last van heb.
Ik ben verantwoordelijk voor wat ik schrijf, niet voor wat u leest.
zondag 29 augustus 2021 om 21:54
Onze nieuwe buren hebben 2 puppy's. Als ik mn hand alleen al op de deurklink leg van de achterdeur, beginnen ze al te blaffen. En het houdt niet meer op.
Laatst hielden we een klein tuinfeestje, die honden gingen dus de hele avond door.
De honden zijn ook altijd buiten.
Laatst is de andere buurvrouw er al eens heen gelopen om aan te geven dat het echt niet kan, toen stopte de buurman ze in het schuurtje.
Maar 2 dagen later zitten ze weer de hele dag buiten.
Ik heb de buurman nog maar een paar keer gesproken, dus vind het lastig om er iets van te zeggen. Het verpest wel m'n woongenot, want rustig in de tuin zitten of alleen al de tuindeuren open met mooi weer, dat kan allemaal niet meer.
Tegelijkertijd is het hun goed recht om honden te hebben natuurlijk.
Laatst hielden we een klein tuinfeestje, die honden gingen dus de hele avond door.
De honden zijn ook altijd buiten.
Laatst is de andere buurvrouw er al eens heen gelopen om aan te geven dat het echt niet kan, toen stopte de buurman ze in het schuurtje.
Maar 2 dagen later zitten ze weer de hele dag buiten.
Ik heb de buurman nog maar een paar keer gesproken, dus vind het lastig om er iets van te zeggen. Het verpest wel m'n woongenot, want rustig in de tuin zitten of alleen al de tuindeuren open met mooi weer, dat kan allemaal niet meer.
Tegelijkertijd is het hun goed recht om honden te hebben natuurlijk.
zondag 29 augustus 2021 om 22:59
Er is hier ook al door diverse mensen een aantal keren aangegeven dat dit gewoon niet zo makkelijk is. Als je ooit in een situatie hebt gezeten met echt overlast, dan gaat dat ergeren gewoon niet meer uit je systeem helaas. Was het maar zo simpel, dan was er inderdaad helemaal geen probleem. En er is ook door diverse mensen al aangegeven dat ze weten dat het probleem grotendeels bij henzelf ligt in sommige gevallen. Dat ze voor dingen die ze zelf als overlast ervaren helemaal niet naar de buren gaan, omdat ze zelf ook weten dat het geen echte overlast is maar vooral bij hen gewoon iets triggered. Maar daar is dit topic ook gewoon voor. Om hier je ei kwijt te kunnen, ook over die situaties waarvan je zelf weet dat het geen echte overlast is maar wat bij mensen wel meteen stress en het gevoel van “het begint weer” geeft. Juist omdat je niet voor dat soort dingen gaat klagen bij de buren kan dat hier wel. En dan zijn telkens weer die opmerkingen van “joh, stel je niet aan. Dat is helemaal geen overlast” of “laat het los, daar leef je een stuk lekkerder door” ontzettend vermoeiend. Want dat gaat dus gewoon niet! Niet iedereen kan het los laten, niet iedereen kan zich er niet druk om maken. Bij mij schiet mijn hartslag al omhoog als ik de postbezorger in de straat hoor met zijn muziek hard aan in zijn bus, die ik dus binnen hoor. Wil ik dat?? Nee, natuurlijk niet! Mijn verstand weet prima dat hij binnen 5 minuten weer weg is. Maar mijn lijf reageert daar gewoon op dmv een verhoogde hartslag. Ik zou willen dat het anders was, maar dat is nou eenmaal niet zo. En dat is met meer mensen hier in dit topic. We klagen lekker hier en weten dat een deel van die klachten nergens op slaan. Maar dan is het wel lekker om dat gewoon hier kwijt te kunnen en begrip te krijgen van anderen die precies weten waar je mee worstelt.nausicaa schreef: ↑29-08-2021 21:39Niet alles waar je last van hebt is (gebrek aan) opvoeding hoor. Hele jonge kinderen rennen vrij veel, dan kun je opvoeden wat je wilt, dat doen ze gewoon. Het ene kind meer dan het andere, maar dat is net zoveel karakter als opvoeding. En omdat ze nog aan het leren zijn hoe ze hun voet moeten afwikkelen stampen ze nogal. Ook echt volkomen normaal. En er valt wel eens iets. Mijn buurvrouw klaagde ook dat mijn dochter met spullen smeet. Dat deed ze helemaal niet, maar ze liet wel eens wat vallen (op de vloer die meer dan aan dr isolatie eisen voldeed). Ook dat opvoed je er niet uit bij een kind van nog geen 2.
Ik ben heel streng op krijsen, zeker buiten. Maar ja, dan nog doet ze het wel eens, en voordat we dan binnen zijn, kun je er al last van hebben. En mijn kind is meestal vrij goed corrigeerbaar. Ik ken anderen waarvan de ouders net zo goed hun best doen maar die gewoon wat temperamentvoller zijn, en waar het dus vaker mis gaat.
Natuurlijk, er zijn onopgevoede krengen die ontzettend veel overlast geven. Maar ik lees hier ook echt een hoop dingen waarvan ik denk ‘tja, dat heb je nou eenmaal met kinderen’. Soms rennen ze door het huis, of ze slaan met een deur. Dat probeer je ze af te leren, maar dat lukt niet in 1 keer. Daar kun je je ontzettend aan ergeren, en voortdurend herhalen dat het helemaal niet nodig is, of je accepteert dat dat nou eenmaal zo is en leeft verder. Het laatste is beter voor je bloeddruk.
maandag 30 augustus 2021 om 00:56
Oh, er schrijven hier zeker een hoop mensen mee die realistisch zijn in wat ‘normaal’ is, en die beseffen dat het probleem bij hen ligt. Voor diegenen vind ik het oprecht heel naar dat ze blijkbaar zo’n trauma hebben opgelopen. Want dat verander je niet zo even. Maar ik reageerde met name op de mensen die ook best normaal kinder gedrag benoemen als ‘niet opgevoed’, ‘nergens voor nodig’, die het als een persoonlijke aanval voelen als de buren in het weekend gaan klussen etc. Want als je jezelf dat blijft vertellen, maak je de ergernis alleen nog maar groter.
Die eerste stress respons, daar kun je inderdaad weinig aan doen, alleen evt met trauma therapie. Maar jezelf steeds meer op gaan zitten fokken door er ook naar te kijken alsof die mensen iets vreselijks doen, daar kun je wel wat aan doen. En dan is het best handig om te weten wat reeel is.
Je leest het hier al aan de Posts. Sommigen zoeken binnen de mogelijkheden een woonomgeving die zo goed mogelijk bij ze past, doen hun best om het met een koptelefoon zo goed mogelijk te dempen. En komen hier dan melden dat ze nog wel een gestresst raken, maar gaan daar niet over klagen bij de buren. Dan doe je wat je kunt. Anderen hebben een veel agressievere en verongelijkte toon, alsof de hele wereld tegen hen is. Dan kan het best nuttig zijn om eens te kijken hoe je iets meer groep 1 kunt worden (dat je niet ineens verandert in ‘Karel die geniet van alle feestjes en blaffende honden van de buren’ snap ik ook wel).
Die eerste stress respons, daar kun je inderdaad weinig aan doen, alleen evt met trauma therapie. Maar jezelf steeds meer op gaan zitten fokken door er ook naar te kijken alsof die mensen iets vreselijks doen, daar kun je wel wat aan doen. En dan is het best handig om te weten wat reeel is.
Je leest het hier al aan de Posts. Sommigen zoeken binnen de mogelijkheden een woonomgeving die zo goed mogelijk bij ze past, doen hun best om het met een koptelefoon zo goed mogelijk te dempen. En komen hier dan melden dat ze nog wel een gestresst raken, maar gaan daar niet over klagen bij de buren. Dan doe je wat je kunt. Anderen hebben een veel agressievere en verongelijkte toon, alsof de hele wereld tegen hen is. Dan kan het best nuttig zijn om eens te kijken hoe je iets meer groep 1 kunt worden (dat je niet ineens verandert in ‘Karel die geniet van alle feestjes en blaffende honden van de buren’ snap ik ook wel).
maandag 30 augustus 2021 om 01:21
maandag 30 augustus 2021 om 06:37
Dat is wel heel vervelend ja. Ik zou het denk ik wel een keer aankaarten, want je ligt er echt wakker door. En zo stationair laten draaien is nergens voor nodig. Hij kan gewoon uit, heeft niemand er verder last van.
Zo heb ik de krantenbezorger eens om half 6 ‘s morgens op staan wachten. De buurvrouw krijgt de krant. Die man kwam elke ochtend aan op de fiets en had ontzettend piepende remmen. Ik slaap aan de voorkant en was dus elke ochtend om half 6 wakker
heb hem daarna nooit meer gehoord.
maandag 30 augustus 2021 om 13:10
Vijf uur is wel heel vroeg. Als het vaker gebeurd zou ik het wel aangeven.
maandag 30 augustus 2021 om 13:12
Verder las ik een paar reacties over wel of niet accepteren dat er geluiden zijn. Het vervelende is dat als je je eenmaal aan iets ergert, dat je je bijna niet meer kan ont-ergeren!
Zelf heb ik best wat burenoverlast ervaren. Zo'n 12 jaar geleden woonden wij als jong gezin met een peuter en een baby naast een stel dat ieder weekend het huis vol feestende mensen had. Dat ging door met harde muziek, hard gelach en dronken geouwehoer tot ze soms om 5 uur 's morgens luidruchtig hun visite gingen nazwaaien. Terwijl wij amper een sociaal leven hadden, want chronisch slaaptekort door onze twee kleintjes en nergens meer energie voor, lagen we dan de hele nacht ons groen en geel te ergeren. Na een goed gesprek met de buurman werd het langzaam wel beter en nadat ze gingen scheiden zijn ze later ook verhuisd en werd het weer heerlijk rustig in de straat.
Nu wonen we tijdelijk in een huurhuis terwijl ons nieuwe huis wordt gebouwd en hebben we last van de onderburen. Maar ik probeeeeeer me er niet aan te ergeren. Dat lukt de ene keer beter dan de andere keer. Als het de derde keer is in een week dat we wakker worden van ze, loopt de irritatie onwijs hoog op en ga ik of mijn man weer uit het raam hangen. Andere keren kan ik oordoppen indoen en zet ik mezelf op de negeer-stand.
Ik weet dat ik me niet gek moet laten maken. Maar dat is een psychologische oorlogsvoering met mezelf.
Zelf heb ik best wat burenoverlast ervaren. Zo'n 12 jaar geleden woonden wij als jong gezin met een peuter en een baby naast een stel dat ieder weekend het huis vol feestende mensen had. Dat ging door met harde muziek, hard gelach en dronken geouwehoer tot ze soms om 5 uur 's morgens luidruchtig hun visite gingen nazwaaien. Terwijl wij amper een sociaal leven hadden, want chronisch slaaptekort door onze twee kleintjes en nergens meer energie voor, lagen we dan de hele nacht ons groen en geel te ergeren. Na een goed gesprek met de buurman werd het langzaam wel beter en nadat ze gingen scheiden zijn ze later ook verhuisd en werd het weer heerlijk rustig in de straat.
Nu wonen we tijdelijk in een huurhuis terwijl ons nieuwe huis wordt gebouwd en hebben we last van de onderburen. Maar ik probeeeeeer me er niet aan te ergeren. Dat lukt de ene keer beter dan de andere keer. Als het de derde keer is in een week dat we wakker worden van ze, loopt de irritatie onwijs hoog op en ga ik of mijn man weer uit het raam hangen. Andere keren kan ik oordoppen indoen en zet ik mezelf op de negeer-stand.
Ik weet dat ik me niet gek moet laten maken. Maar dat is een psychologische oorlogsvoering met mezelf.
maandag 30 augustus 2021 om 13:17
Mee eens.Irregular_Choice schreef: ↑29-08-2021 22:59Er is hier ook al door diverse mensen een aantal keren aangegeven dat dit gewoon niet zo makkelijk is. Als je ooit in een situatie hebt gezeten met echt overlast, dan gaat dat ergeren gewoon niet meer uit je systeem helaas. Was het maar zo simpel, dan was er inderdaad helemaal geen probleem. En er is ook door diverse mensen al aangegeven dat ze weten dat het probleem grotendeels bij henzelf ligt in sommige gevallen. Dat ze voor dingen die ze zelf als overlast ervaren helemaal niet naar de buren gaan, omdat ze zelf ook weten dat het geen echte overlast is maar vooral bij hen gewoon iets triggered. Maar daar is dit topic ook gewoon voor. Om hier je ei kwijt te kunnen, ook over die situaties waarvan je zelf weet dat het geen echte overlast is maar wat bij mensen wel meteen stress en het gevoel van “het begint weer” geeft. Juist omdat je niet voor dat soort dingen gaat klagen bij de buren kan dat hier wel. En dan zijn telkens weer die opmerkingen van “joh, stel je niet aan. Dat is helemaal geen overlast” of “laat het los, daar leef je een stuk lekkerder door” ontzettend vermoeiend. Want dat gaat dus gewoon niet! Niet iedereen kan het los laten, niet iedereen kan zich er niet druk om maken. Bij mij schiet mijn hartslag al omhoog als ik de postbezorger in de straat hoor met zijn muziek hard aan in zijn bus, die ik dus binnen hoor. Wil ik dat?? Nee, natuurlijk niet! Mijn verstand weet prima dat hij binnen 5 minuten weer weg is. Maar mijn lijf reageert daar gewoon op dmv een verhoogde hartslag. Ik zou willen dat het anders was, maar dat is nou eenmaal niet zo. En dat is met meer mensen hier in dit topic. We klagen lekker hier en weten dat een deel van die klachten nergens op slaan. Maar dan is het wel lekker om dat gewoon hier kwijt te kunnen en begrip te krijgen van anderen die precies weten waar je mee worstelt.
Life is peachy, somethimes soft and sweet, somethimes hard and rotten
maandag 30 augustus 2021 om 13:18
Oh, ik heb geen oordeel over wie zich aan dingen ergert of ergens last van heeft, want die knop zet je, ook bij normale leefgeluiden, niet zomaar om. Ik ben gewoon blij dat dingen mij gelukkig niet raken, want ik snap dat als je ooit eenmaal last hebt gehad, dat er dan eigenlijk geen weg meer terug is. Het onbezorgde is er dan voorgoed vanaf.
Gisteren heeft er hiernaast een baby/peuter non-stop gekrijst, echt vrijwel heel de dag, duidelijk ook met een raam open. Maar omdat ik geen kinderen heb triggert dat helemaal niets bij mij. Ja, sneu voor die ouders, maar mij ráákt het niet. Daar heb ik dan echt mazzel mee.
Gisteren heeft er hiernaast een baby/peuter non-stop gekrijst, echt vrijwel heel de dag, duidelijk ook met een raam open. Maar omdat ik geen kinderen heb triggert dat helemaal niets bij mij. Ja, sneu voor die ouders, maar mij ráákt het niet. Daar heb ik dan echt mazzel mee.
maandag 30 augustus 2021 om 13:47
maandag 30 augustus 2021 om 13:54
Ik zal dat nooit zeggen, want velen zouden dat ook doen als ze de keuze hadden. Sowieso is dat nooit een vrijbrief om dan als buur maar alles te doen zonder rekening te houden met een ander.
Maar het hangt er wel vanaf wáár je last van hebt. Heel vervelend dat je last hebt van iemand die na 22u in zijn huis heen en weer loopt (zonder schoenen), maar iemand mag op elk moment van de dag in z’n huis heen en weer lopen wat mij betreft.
anoniem_402201 wijzigde dit bericht op 30-08-2021 14:21
7.99% gewijzigd
maandag 30 augustus 2021 om 14:05
Een half jaar geleden, vlak voor we uit ons oude huis vertrokken lieten de buren airco installeren, met de units vlak naast onze openslaande tuindeuren, gescheiden door een schutting. Niet alleen was het gebrom (en getril!) als het ding op zijn hardst stond niet te harden, de onvoorspelbaarheid en willekeur waarmee het ding harder en zachter ging was heel erg naar. Ik werkte toen door corona thuis, aan de keukentafel, en dat ging echt niet meer. Ik heb mijn zoons slaapkamer opgeofferd zodat ik daar aan een bureau kon werken, want dan hoorde ik het ding tenminste niet.
Bromgeluiden zijn een verschrikking. Blij dat het voor ons tijdelijk was en ik heb diep medelijden met de nieuwe bewoners. Oh, voor de duidelijkheid: uiteraard heb ik het er met de buren over gehad, ze hebben er ook minimaal iets aan veranderd, maar dat hielp nauwelijks. Verder vonden ze het vooral lastig dat wij er niet bijzonder gelukkig mee waren; ik heb de strijd dus aan de nieuwe bewonders gelaten.
maandag 30 augustus 2021 om 17:05
Ik lees dit topic al geruime tijd mee, maar jeetje, wat een verhalen hier zeg. Soms valt m’n mond gewoon letterlijk open en prijs ik me bijna gelukkig met m’n eigen asoburen.
Het moet gezegd, en ik klop ‘m meteen maar even af, de laatste weken is het rustig, maar zoals het al meer dan 10 jaar gaat, komt het in golven en zal dit ook wel weer stilte voor de storm zijn.
Ik zit dus bijna te wachten tot er achter mijn huis, pal naast mijn tuin, weer een hysterisch grote vrachtwagen wordt geparkeerd. Het mag niet volgens de apv én er staat een verbodsbord, maar het boeit ze niet. Die vrachtwagen is zó groot en staat tjokvol geladen met oud ijzer en sloopauto’s. Dus dan zit ik in m’n tuin met een kop thee en kijk ik uit op een volgeladen vrachtwagen die bijna 2 meter boven mijn schutting uittorent. Werkelijk prachtig, ik gun het iedereen
Is trouwens niet het enige hoor hier, ik woon naast een paar pareltjes, daar zeg je u tegen. Letterlijk uit je bed gerookt worden door stationair draaiende vrachtwagens, de hele dag door ijzer slijpen, schreeuwen, schelden, de hele dag door huilende kinderen (ik vind ze ook zielig hoor, die hebben het echt niet fijn daar), met oud en nieuw gaan helemaal alle registers open en lopen de jochies van 10 hier met nitraatbommen door de wijk.
Dat met paniek reageren op minimale geluiden herken ik ook heel goed. Een aantal jaren geleden zijn we door zo’n buurman belaagd. Wat begon als een “normaal” (wat heet…) klinkende ruzie onderling, werd gevolgd door een deurbel bij ons, gebonk op de deur, woest geschreeuw en vervolgens het klappen en kletteren van een sneeuwschep op de deur omdat we niet open deden, joh. Die agressie die opeens tegen ons was gekeerd was echt traumatiserend, het gegil van mijn dochtertje nog meer.
Ik heb daar inmiddels therapie voor gehad, maar ik denk niet dat het ooit nog uit me gaat. Als er nu een postbode aanbelt en tegelijkertijd ongeduldig klopt, giert het door m’n lijf en in slechte periodes zit ik te huilen op zolder.
Het moet gezegd, en ik klop ‘m meteen maar even af, de laatste weken is het rustig, maar zoals het al meer dan 10 jaar gaat, komt het in golven en zal dit ook wel weer stilte voor de storm zijn.
Ik zit dus bijna te wachten tot er achter mijn huis, pal naast mijn tuin, weer een hysterisch grote vrachtwagen wordt geparkeerd. Het mag niet volgens de apv én er staat een verbodsbord, maar het boeit ze niet. Die vrachtwagen is zó groot en staat tjokvol geladen met oud ijzer en sloopauto’s. Dus dan zit ik in m’n tuin met een kop thee en kijk ik uit op een volgeladen vrachtwagen die bijna 2 meter boven mijn schutting uittorent. Werkelijk prachtig, ik gun het iedereen
Is trouwens niet het enige hoor hier, ik woon naast een paar pareltjes, daar zeg je u tegen. Letterlijk uit je bed gerookt worden door stationair draaiende vrachtwagens, de hele dag door ijzer slijpen, schreeuwen, schelden, de hele dag door huilende kinderen (ik vind ze ook zielig hoor, die hebben het echt niet fijn daar), met oud en nieuw gaan helemaal alle registers open en lopen de jochies van 10 hier met nitraatbommen door de wijk.
Dat met paniek reageren op minimale geluiden herken ik ook heel goed. Een aantal jaren geleden zijn we door zo’n buurman belaagd. Wat begon als een “normaal” (wat heet…) klinkende ruzie onderling, werd gevolgd door een deurbel bij ons, gebonk op de deur, woest geschreeuw en vervolgens het klappen en kletteren van een sneeuwschep op de deur omdat we niet open deden, joh. Die agressie die opeens tegen ons was gekeerd was echt traumatiserend, het gegil van mijn dochtertje nog meer.
Ik heb daar inmiddels therapie voor gehad, maar ik denk niet dat het ooit nog uit me gaat. Als er nu een postbode aanbelt en tegelijkertijd ongeduldig klopt, giert het door m’n lijf en in slechte periodes zit ik te huilen op zolder.
Als niets zeker is, is alles mogelijk.
maandag 30 augustus 2021 om 17:23
Ik ben opgegroeid in Amsterdam op 3 hoog, houten vloeren, houten plafonds, houten trappen. Echt niet dat wij met onze schoenen door het huis mochten rennen. Een deur dóe je dicht en laat je niet achter je kont in het slot vallen, van die dingen.Ysje schreef: ↑29-08-2021 20:29Nee hoor, ik ben absoluut niet vergeten hoe ik als kind was. Mijn ouders hebben mij gewoon netjes geleerd dat als je in een rijtjeshuis woont (want daar woonden we) en je hebt buren om je heen, dat je dan dus niet voor de lol heen en weer gaat rennen of gaat schreeuwen of wat dan ook waar de buren overlast van zouden kunnen ondervinden. Dat heet 'opvoeden'.
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
maandag 30 augustus 2021 om 17:27
Ik zei vorige week nog tegen mijn man dat ik nog liever in de caravan op de hei ging wonen dan in ons (vrijstaande) huis. Ik zou zo de hele boel opgeven voor rust.
De caravan is prima. Gelijk minder schoonmaakwerk.
maandag 30 augustus 2021 om 17:40
Die hutjes bestaan ook niet eens. Geheel vrijstaand zonder buren binnen gehoorsafstand is een utopie in NL
maandag 30 augustus 2021 om 17:42
Ik heb het serieus overwogen. Ik had mijn huis verkocht zonder iets anders te hebben. Ik vond toen een huisje dat aan de rand van een volkstuinencomplex stond. Aan het water.... Het was 25m2 dus echt wel piep en het ging uiteindelijk voor meer dan een ton maar ik moet nog vaak aan dat huisje denken. Probleem was dat je er niet permanent mocht wonen.Datdachtikniet schreef: ↑30-08-2021 17:27Ik zei vorige week nog tegen mijn man dat ik nog liever in de caravan op de hei ging wonen dan in ons (vrijstaande) huis. Ik zou zo de hele boel opgeven voor rust.
De caravan is prima. Gelijk minder schoonmaakwerk.
