Thuis
alle pijlers
De buren en hun kinderen...Aaargh!!!
zondag 19 april 2009 om 19:44
Sinds een jaar of vier wonen mijn vriend en ik in een leuke straat. Onze buren zijn op zich best aardige mensen. We zijn er weleens op verjaardagen geweest en hebben soms bij de voordeur of over de schutting best leuke gesprekjes. So far so good...
Mijn probleem is dat ze zich van niets of niemand iets aantrekken. Onze huizen zijn vrij gehorig, niet zo erg dat we de normale huiselijke geluiden horen maar onze buurman praat zo ontzettend hard dat we hem wel bijna woordelijks kunnen verstaan. En helemaal wanneer hij tegen zijn kinderen schreeuwt...Dat gebeurt overigens dagelijks. De eerste keer dat ik het hoorde woonden we er net en was hij er één naar bed aan het brengen. Het kind wilde duidelijk niet slapen en het klonk werkelijk alsof hij het aan het mishandelen was. Met bonkend hart stond ik me af te vragen of ik nu iemand moest waarschuwen of dat dit soort gedrag en taal voor hen normaal was. Het laatste is dus het geval... Het gevolg hiervan is dat de kinderen er niet van onder de indruk zijn, niet luisteren en zelf ook de hele dag schreeuwen.
Ik begrijp best dat spelende kinderen ook geluid maken en normaal gesproken vind ik dat ook wel gezellige geluiden maar bij deze kinderen kan het spelen alleen maar gepaard gaan met een hoop gegil, geschreeuw en asociaal gedrag. Als ik of mijn vriend er iets van durven te zeggen worden we aangekeken alsof we niet goed bij ons hoofd zijn of we krijgen een grote bek. De ouders vergoeilijken alles met antwoorden als: "Ja, het zijn toch kinderen.." Maar als er nou eens een keer echt iets aan de hand is met de kinderen zal niemand er op reageren want ze gillen al-tijd!
Nou kan ik nog wel twintig voorbeelden geven van irritant gedrag van de buren maar de strekking is zo ook wel duidelijk denk ik.
Kortom: Onze buren leven alsof ze alleen op de wereld zijn, voeden hun kinderen niet op en zitten er niet mee dat ze anderen tot last zijn.
Zelf hou ik wel altijd rekening met mijn buren en andere mensen, ik wil niet dat iemand last heeft van mij of van mijn huisdieren en straks ons kindje. Zo ben ik opgevoed. Ik begrijp mensen die dat niet doen gewoon niet.
Wat kan ik doen? Ik wil hier nog langer wonen en het laatste wat ik wil is een burenruzie. Ik wil geen zeikerd zijn maar ook niet over me laten lopen en me constant moeten ergeren aan de buren.
Dus, lieve forummerts: Hoe erger ik mij niet? En hoe kan ik tactvol tegen de buren zeggen dat ze een stel aso's zijn?
Mijn probleem is dat ze zich van niets of niemand iets aantrekken. Onze huizen zijn vrij gehorig, niet zo erg dat we de normale huiselijke geluiden horen maar onze buurman praat zo ontzettend hard dat we hem wel bijna woordelijks kunnen verstaan. En helemaal wanneer hij tegen zijn kinderen schreeuwt...Dat gebeurt overigens dagelijks. De eerste keer dat ik het hoorde woonden we er net en was hij er één naar bed aan het brengen. Het kind wilde duidelijk niet slapen en het klonk werkelijk alsof hij het aan het mishandelen was. Met bonkend hart stond ik me af te vragen of ik nu iemand moest waarschuwen of dat dit soort gedrag en taal voor hen normaal was. Het laatste is dus het geval... Het gevolg hiervan is dat de kinderen er niet van onder de indruk zijn, niet luisteren en zelf ook de hele dag schreeuwen.
Ik begrijp best dat spelende kinderen ook geluid maken en normaal gesproken vind ik dat ook wel gezellige geluiden maar bij deze kinderen kan het spelen alleen maar gepaard gaan met een hoop gegil, geschreeuw en asociaal gedrag. Als ik of mijn vriend er iets van durven te zeggen worden we aangekeken alsof we niet goed bij ons hoofd zijn of we krijgen een grote bek. De ouders vergoeilijken alles met antwoorden als: "Ja, het zijn toch kinderen.." Maar als er nou eens een keer echt iets aan de hand is met de kinderen zal niemand er op reageren want ze gillen al-tijd!
Nou kan ik nog wel twintig voorbeelden geven van irritant gedrag van de buren maar de strekking is zo ook wel duidelijk denk ik.
Kortom: Onze buren leven alsof ze alleen op de wereld zijn, voeden hun kinderen niet op en zitten er niet mee dat ze anderen tot last zijn.
Zelf hou ik wel altijd rekening met mijn buren en andere mensen, ik wil niet dat iemand last heeft van mij of van mijn huisdieren en straks ons kindje. Zo ben ik opgevoed. Ik begrijp mensen die dat niet doen gewoon niet.
Wat kan ik doen? Ik wil hier nog langer wonen en het laatste wat ik wil is een burenruzie. Ik wil geen zeikerd zijn maar ook niet over me laten lopen en me constant moeten ergeren aan de buren.
Dus, lieve forummerts: Hoe erger ik mij niet? En hoe kan ik tactvol tegen de buren zeggen dat ze een stel aso's zijn?
zondag 19 april 2009 om 20:06
mwaoh... kinderen kunen soms wel driftbuien krijgen e.d. en daar doe je weinig aan, maar of je kind altijd schreeuwt heb je nog wel enigszins in de hand summerbreeze!
Verder heb ik niet veel tips, behalve toch de kinderen en ouders blijven aanspreken op storend gedrag en zelf daarbij heel rustig blijven. En misschien met meerdere buren hen aanspreken, dan ben jij niet de gebeten hond.
Verder heb ik niet veel tips, behalve toch de kinderen en ouders blijven aanspreken op storend gedrag en zelf daarbij heel rustig blijven. En misschien met meerdere buren hen aanspreken, dan ben jij niet de gebeten hond.
zondag 19 april 2009 om 20:07
Tactvol zeggen dat ze aso's zijn? Hahaha, das een goeie zeg!!
Ik denk dat hier geen oplossing voor is. Ook ik verhef mijn stem weleens tegen mijn zoon en ik ben echt geen aso...vind schreeuwen ook niet goed. Ik woon in een huurwoning en hoor het zelfs wanneer de buren de wc doortrekken. Daar doe je niks aan. Ik zou zeggen ga verhuizen naar een goed geisoleerde woning of wen eraan. Zo maak je je het jezelf niet leefbaar. Wacht maar tot het pubers zijn en ze muziek gaan draaien........
Ik denk dat hier geen oplossing voor is. Ook ik verhef mijn stem weleens tegen mijn zoon en ik ben echt geen aso...vind schreeuwen ook niet goed. Ik woon in een huurwoning en hoor het zelfs wanneer de buren de wc doortrekken. Daar doe je niks aan. Ik zou zeggen ga verhuizen naar een goed geisoleerde woning of wen eraan. Zo maak je je het jezelf niet leefbaar. Wacht maar tot het pubers zijn en ze muziek gaan draaien........
zondag 19 april 2009 om 20:26
Hier ook geschreeuw bij de buren ( buren met kinderen) maar zelf kan ik er soms ook wel wat van. Ik woon in een straat met erg oude woningen en dus erg gehorig. Ik weet wel dat het soms erger kan klinken dan het is, vooral als je zelf geen kinderen hebt. Mijn buren hebben 3 kinderen, en er zijn de nodige conflicten. Omdat ik zelf ook (4) kinderen heb, weet ik dat het soms nodig is de boeman te spelen , agentje, noem maar op. Ik heb er dus wel begrip voor maar dta komt puur omdat ik zelf vaak de nodige strijd met mijn kinderen ervaar. Vrienden die op visite komen schrikken zich wild van het burenlawaai, en stellen dat ze zelf nooit zo zullen doen tegen hun kinderen als ze die ooit hebben. Ik moet dan altijd wel een beetje gniffelen....
zondag 19 april 2009 om 20:27
Bedankt voor jullie reacties!
Betty, het was ook wel een beetje grappig bedoeld hoor Verhuizen is nu echt geen optie maar ik hoop wel ergens anders te wonen tegen de tijd dat ze de puberteit bereiken...
Summerbreeze, ik denk ook wel dat ons kind straks wel eens zal huilen of andere geluiden zal maken maar daar heb ik het nu niet over. Ik heb het over doelloos keihard gillen en schreeuwen tijdens het spelen en dat de ouders daar niets van zeggen. Als mijn kind dat zou doen, zou ik het er op aanspreken en het naar binnen halen als het niet luistert zodat de buurt er geen last van heeft.
Lika, dat rustig blijven is wel een beetje een probleem nu ik stijf sta van de hormonen maar ik ga het proberen...
Betty, het was ook wel een beetje grappig bedoeld hoor Verhuizen is nu echt geen optie maar ik hoop wel ergens anders te wonen tegen de tijd dat ze de puberteit bereiken...
Summerbreeze, ik denk ook wel dat ons kind straks wel eens zal huilen of andere geluiden zal maken maar daar heb ik het nu niet over. Ik heb het over doelloos keihard gillen en schreeuwen tijdens het spelen en dat de ouders daar niets van zeggen. Als mijn kind dat zou doen, zou ik het er op aanspreken en het naar binnen halen als het niet luistert zodat de buurt er geen last van heeft.
Lika, dat rustig blijven is wel een beetje een probleem nu ik stijf sta van de hormonen maar ik ga het proberen...
zondag 19 april 2009 om 20:29
Ik denk ook dat veel schreeuwen aangeleerd gedrag is. Bij mij is de straat woont ook een gezinnetje met een klein meisje en een jongetje. Zijn hele aardige mensen hoor, maar de ouders communiceren nog al luid met elkaar en de kinderen. Kinderen weten niet beter dus schreeuwen ook om alles, kunnen niet normaal spelen maar gillen de hele tijd naar elkaar waardoor de ouders weer gillen dat ze dat niet mogen enz.
Ze zijn helemaal niet aso ofzo, maar het verschil valt gewoon wel op met andere gezinnen. Tuurlijk roepen kinderen wel eens wat maar kunnen ook gewoon praten.
Oplossing is er denk ik niet voor. Als ouders zó communiceren nemen kinderen het gewoon over helaas.
Ze zijn helemaal niet aso ofzo, maar het verschil valt gewoon wel op met andere gezinnen. Tuurlijk roepen kinderen wel eens wat maar kunnen ook gewoon praten.
Oplossing is er denk ik niet voor. Als ouders zó communiceren nemen kinderen het gewoon over helaas.
zondag 19 april 2009 om 20:38
Pas maar op dat je geen huilbaby krijgt. Moppekind jankte 20 uur per dag. Een vrijstaand huis verzacht de pijn voor de buren iets........
En wat ben ik blij dat in onze buurt éindelijk mensen met kinderen zijn komen wonen. Zo fijn voor Moppekind om eindelijk gewoon voor de deur te kunnen spelen. In je eentje op de stoep was niets aan, dus speelde hij altijd in de tuin of binnen. Nu staat hij balspelletjes te doen, door de struiken heen te kwebbelen etc.
En wat ben ik blij dat in onze buurt éindelijk mensen met kinderen zijn komen wonen. Zo fijn voor Moppekind om eindelijk gewoon voor de deur te kunnen spelen. In je eentje op de stoep was niets aan, dus speelde hij altijd in de tuin of binnen. Nu staat hij balspelletjes te doen, door de struiken heen te kwebbelen etc.
zondag 19 april 2009 om 21:01
ja kinderen gillen wel van plezier, maar gillen van plezier is anders dan gillen als beperking en das bloedirritant.
Ik begrijp precies wat TO bedoeld, het is aangeleerd gedrag en niet afgeleerd, domweg gillen en schreeuwen hoort niet , ook niet voor kinderen.
Je kan er niks aan doen, want waarschijnlijk zijn de ouders ook beperkt qua normale communicatie en kun je een snauw terug verwachten.
Ik begrijp precies wat TO bedoeld, het is aangeleerd gedrag en niet afgeleerd, domweg gillen en schreeuwen hoort niet , ook niet voor kinderen.
Je kan er niks aan doen, want waarschijnlijk zijn de ouders ook beperkt qua normale communicatie en kun je een snauw terug verwachten.
zondag 19 april 2009 om 21:02
Gazelle, sterkte met de situatie. Ik begrijp dat het niet om normale geluiden van (spelende of huilende) kinderen gaat, maar om doorlopend geschreeuw, ochtend, middag en avond, van zowel ouders als kinderen.
Mijn ervaring is dat hier niets tegen te doen is. Deze mensen houden geen rekening met anderen en permitteren zich alle ruimte. Als je er iets van zegt ben je een zeikerd of heb je iets tegen kinderen. Dat merk je al aan sommige reacties hier.
In mijn geval was er maar een oplossing: verhuizen.
Mijn ervaring is dat hier niets tegen te doen is. Deze mensen houden geen rekening met anderen en permitteren zich alle ruimte. Als je er iets van zegt ben je een zeikerd of heb je iets tegen kinderen. Dat merk je al aan sommige reacties hier.
In mijn geval was er maar een oplossing: verhuizen.
zondag 19 april 2009 om 21:05
Nomad, het klonk voor mij alsof hij aan het mishandelen was. Toen wist ik nog niet dat hij altijd hard praat en dus nog veel harder als hij kwaad is...Ik geloof niet dat hij zijn kinderen mishandelt hoor, dan had ik inmiddels zéker aktie ondernomen.
Juniper, ik weet dat het niet aan de kinderen ligt. Ze krijgen gewoon geen goed voorbeeld wat dit betreft dus ze weten niet beter.
Moppetoet ik ben helemaal niet anti-buitenspelen o.i.d. Vind het alleen vervelend dat daar zoveel bij gegild en geschreeuwd moet worden. Ik denk de hele tijd dat er één levend gevild wordt, blijkt dat ze alleen mar aan het spelen zijn...
Juniper, ik weet dat het niet aan de kinderen ligt. Ze krijgen gewoon geen goed voorbeeld wat dit betreft dus ze weten niet beter.
Moppetoet ik ben helemaal niet anti-buitenspelen o.i.d. Vind het alleen vervelend dat daar zoveel bij gegild en geschreeuwd moet worden. Ik denk de hele tijd dat er één levend gevild wordt, blijkt dat ze alleen mar aan het spelen zijn...
zondag 19 april 2009 om 21:12
Sarah en Titana, het gaat idd om aangeleerd gedrag en daarom kan ik ook niet echt boos worden op de kinderen. De ouders geven slechte voorbeelden. Overal wordt lawaai bij gemaakt, de voordeur wordt niet normaal dichtgedaan maar dichtgesmeten, hun fietsen staan over de hele stoep zodat niemand er langs kan (een rolstoel of kinderwagen al helemaal niet), als er iemand buiten gehoorafstand staat wordt er naar gebruld i.p.v. even er naartoe gelopen. Zo kan ik nog wel even doorgaan...
zondag 19 april 2009 om 21:14
Is het een huurwoning? Want dan kun je eventueel de woningbouw om raad vragen. Anders de buurtbrigadier/wijkagent inschakelen. Heb je het idee dat de ouders het wel aankunnen? Ik weet dat schreeuwen en niet ingrijpen op verkeerd gedrag van kinderen tekens kunnen zijn van ouders die aan hun tax zitten. Misschien is hulpverlening inschakelen dan een idee.
zondag 19 april 2009 om 21:31
zondag 19 april 2009 om 21:34
Als je denkt dat het geen kwestie is van aan hun tax zitten, dan zou het kunnen dat hun manier van opvoeden niet de jouwe is. En daar kun je dan weinig aan doen.
Ik ben welmet Fleurtje eens dat het anders is als je eenmaal kinderen hebt. Alle zo-ga-ik-het-nooit-doen valt dan weg en ineens schreeuw je zelf tegen je kind van twee die als je net de linkermouw aangefrot hebt de rechterarm alweer uit de jas heeft getrokken vijf minuten nadat je weg had moeten gaan...
Ik ben welmet Fleurtje eens dat het anders is als je eenmaal kinderen hebt. Alle zo-ga-ik-het-nooit-doen valt dan weg en ineens schreeuw je zelf tegen je kind van twee die als je net de linkermouw aangefrot hebt de rechterarm alweer uit de jas heeft getrokken vijf minuten nadat je weg had moeten gaan...
zondag 19 april 2009 om 21:48
Ik herken precies je probleem. Wij wonen ook langs ongelooflijk asociale mensen, met twee krijsende kinderen.
De beste oplossing? S'avonds rond een uur of 8.
Dan ga jij lekker borrelen in de tuin. Met muziek kéihard aan.
En als ze het wagen er iets van te zeggen: 'Ja maar we mogen toch wel lekker van onze avond genieten?'
Soms moet je zelf een aso zijn om asociaal gedrag te bestrijden. Jammer genoeg werkt het steeds meer zo in dit land.
De beste oplossing? S'avonds rond een uur of 8.
Dan ga jij lekker borrelen in de tuin. Met muziek kéihard aan.
En als ze het wagen er iets van te zeggen: 'Ja maar we mogen toch wel lekker van onze avond genieten?'
Soms moet je zelf een aso zijn om asociaal gedrag te bestrijden. Jammer genoeg werkt het steeds meer zo in dit land.
zondag 19 april 2009 om 21:52
Het is dat ik 2-onder-1 kap woon, maar anders zou ik denken dat we dezelfde buren zouden hebben.
Ik geloof niet dat mijn buren hun kinderen mishandelen, maar ze schreeuwen wel heel erg naar ze en ze deinzen er ook niet voor terug of de kinderen af en toe een mep te verkopen.
Ik negeer het gedrag. Maar kost soms wel moeite. Het is hun manier, denk ik maar. En uiteindelijk krijgen ze het vanzelf op hun bord terug. Als het echt te erg zou worden en ik zou vermoeden dat de kinderen wel mishandeld zouden worden, dan zou ik wel iets of iemand inschakelen.
Voorbeelden: de vader scheldt de kinderen uit voor klootzak (de oudste is 4 en de jongste 1,5 en zij is zwanger van de 3e). De oudste begint nu ook klootzak tegen zn vader te zeggen, maar dat mag hij niet. "Anders geef ik je een schop onder je kont". De jongste kreeg vanmiddag een mep van zn moeder, omdat hij haar kneep. De vader schold meteen dat die kleine het per ongeluk deed. Zij schold meteen dat hij niet zo hoeft te schreeuwen.
Het oudste kind doet de jongste ook pijn (expres) en als de jongste gaat huilen, zegt hij: sorry, per ongeluk. De kinderen mogen ook bijna niks als ze buiten spelen. Ze mogen niet met water spelen, ze mogen niet met zand knoeien en noem maar op.
En doordat het zulk mooi weer is, en we allemaal buiten zijn en/of de ramen in huis open hebben, is alles goed te horen. En dat is echt niet leuk.
Ik geloof niet dat mijn buren hun kinderen mishandelen, maar ze schreeuwen wel heel erg naar ze en ze deinzen er ook niet voor terug of de kinderen af en toe een mep te verkopen.
Ik negeer het gedrag. Maar kost soms wel moeite. Het is hun manier, denk ik maar. En uiteindelijk krijgen ze het vanzelf op hun bord terug. Als het echt te erg zou worden en ik zou vermoeden dat de kinderen wel mishandeld zouden worden, dan zou ik wel iets of iemand inschakelen.
Voorbeelden: de vader scheldt de kinderen uit voor klootzak (de oudste is 4 en de jongste 1,5 en zij is zwanger van de 3e). De oudste begint nu ook klootzak tegen zn vader te zeggen, maar dat mag hij niet. "Anders geef ik je een schop onder je kont". De jongste kreeg vanmiddag een mep van zn moeder, omdat hij haar kneep. De vader schold meteen dat die kleine het per ongeluk deed. Zij schold meteen dat hij niet zo hoeft te schreeuwen.
Het oudste kind doet de jongste ook pijn (expres) en als de jongste gaat huilen, zegt hij: sorry, per ongeluk. De kinderen mogen ook bijna niks als ze buiten spelen. Ze mogen niet met water spelen, ze mogen niet met zand knoeien en noem maar op.
En doordat het zulk mooi weer is, en we allemaal buiten zijn en/of de ramen in huis open hebben, is alles goed te horen. En dat is echt niet leuk.
zondag 19 april 2009 om 21:57
hier iemand die zelf een zoontje heeft, wat ook aardig wat kabaal kan maken, maar zekers in de tuin waarschuw ik hem hierover
onze buren hebben een zoon die niet helemaal oke is en daarom uren achter mekaar liep te bleren en te doem, op een dag de stoute pumps aangetrokken en met een kanlrood hoofd gevraagd, waarom hij dat lawaai maakte en ik in de tuin niet lekker kon lezen hierdoor, bleek dat hun dat helemaal niet meer hoorde, zo waren ze er al aan gewend, maar ze beloofde er wat aan te doen en sinds die tijd is het wel iets minder geworden
onze buren hebben een zoon die niet helemaal oke is en daarom uren achter mekaar liep te bleren en te doem, op een dag de stoute pumps aangetrokken en met een kanlrood hoofd gevraagd, waarom hij dat lawaai maakte en ik in de tuin niet lekker kon lezen hierdoor, bleek dat hun dat helemaal niet meer hoorde, zo waren ze er al aan gewend, maar ze beloofde er wat aan te doen en sinds die tijd is het wel iets minder geworden
maandag 20 april 2009 om 09:56
Asociaal gedrag bestrijden door zelf ook vervelend te doen...daar heb ik dus geen zin in. Misschien werkt het prima, hoewel ik dat toch betwijfel. Ik denk dat ze het niet eens in de gaten hebben. En ik moet me dan op een manier gedragen die ik van anderen niet kan hebben.
Dat alles verandert als ik zelf een kind heb geloof ik graag maar ik kan me niet voorstellen dat mijn normen en waarden wat betreft de opvoeding van kinderen dan ook totaal anders zullen zijn. Het gaat me er niet om dat er af en toe wat herrie gemaakt wordt, dat zal hoogstwaarschijnlijk bij ons ook gaan gebeuren, het gaat mij er om dat daar niets van gezegd wordt door de ouders. Mijn moeder haalde ons naar binnen als we te veel herrie maakten op straat. Andere mensen hoefden geen last te hebben van haar kinders, vond ze en ik kan het daar alleen maar mee eens zijn. Laatst liepen ze door de tuin, de oudste vond het nodig om gvd te roepen om de één of andere reden. Ik vroeg nog of alles verder goed ging. De jongste loopt erachteraan, schreeuwt een keer of tien keihard gvd en de vader die daar achter loopt, zegt niets! Dat snap ik niet..En nee, hun manier van opvoeden is niet de mijne.
Nou heb ik al meerdere keren op het punt gestaan om de buurkinderen zelf aan te spreken op hun gebrul. En nee, niet schreeuwend maar op en normale toon. Misschien zijn ze daar wel van onder de indruk, dacht ik dan. Omdat ik geen zeikwijf wil zijn heb ik het (nog) niet gedaan maar vinden jullie dat uberhaupt kunnen?
Dat alles verandert als ik zelf een kind heb geloof ik graag maar ik kan me niet voorstellen dat mijn normen en waarden wat betreft de opvoeding van kinderen dan ook totaal anders zullen zijn. Het gaat me er niet om dat er af en toe wat herrie gemaakt wordt, dat zal hoogstwaarschijnlijk bij ons ook gaan gebeuren, het gaat mij er om dat daar niets van gezegd wordt door de ouders. Mijn moeder haalde ons naar binnen als we te veel herrie maakten op straat. Andere mensen hoefden geen last te hebben van haar kinders, vond ze en ik kan het daar alleen maar mee eens zijn. Laatst liepen ze door de tuin, de oudste vond het nodig om gvd te roepen om de één of andere reden. Ik vroeg nog of alles verder goed ging. De jongste loopt erachteraan, schreeuwt een keer of tien keihard gvd en de vader die daar achter loopt, zegt niets! Dat snap ik niet..En nee, hun manier van opvoeden is niet de mijne.
Nou heb ik al meerdere keren op het punt gestaan om de buurkinderen zelf aan te spreken op hun gebrul. En nee, niet schreeuwend maar op en normale toon. Misschien zijn ze daar wel van onder de indruk, dacht ik dan. Omdat ik geen zeikwijf wil zijn heb ik het (nog) niet gedaan maar vinden jullie dat uberhaupt kunnen?
