Thuis
alle pijlers
De buren en hun kinderen...Aaargh!!!
zondag 19 april 2009 om 19:44
Sinds een jaar of vier wonen mijn vriend en ik in een leuke straat. Onze buren zijn op zich best aardige mensen. We zijn er weleens op verjaardagen geweest en hebben soms bij de voordeur of over de schutting best leuke gesprekjes. So far so good...
Mijn probleem is dat ze zich van niets of niemand iets aantrekken. Onze huizen zijn vrij gehorig, niet zo erg dat we de normale huiselijke geluiden horen maar onze buurman praat zo ontzettend hard dat we hem wel bijna woordelijks kunnen verstaan. En helemaal wanneer hij tegen zijn kinderen schreeuwt...Dat gebeurt overigens dagelijks. De eerste keer dat ik het hoorde woonden we er net en was hij er één naar bed aan het brengen. Het kind wilde duidelijk niet slapen en het klonk werkelijk alsof hij het aan het mishandelen was. Met bonkend hart stond ik me af te vragen of ik nu iemand moest waarschuwen of dat dit soort gedrag en taal voor hen normaal was. Het laatste is dus het geval... Het gevolg hiervan is dat de kinderen er niet van onder de indruk zijn, niet luisteren en zelf ook de hele dag schreeuwen.
Ik begrijp best dat spelende kinderen ook geluid maken en normaal gesproken vind ik dat ook wel gezellige geluiden maar bij deze kinderen kan het spelen alleen maar gepaard gaan met een hoop gegil, geschreeuw en asociaal gedrag. Als ik of mijn vriend er iets van durven te zeggen worden we aangekeken alsof we niet goed bij ons hoofd zijn of we krijgen een grote bek. De ouders vergoeilijken alles met antwoorden als: "Ja, het zijn toch kinderen.." Maar als er nou eens een keer echt iets aan de hand is met de kinderen zal niemand er op reageren want ze gillen al-tijd!
Nou kan ik nog wel twintig voorbeelden geven van irritant gedrag van de buren maar de strekking is zo ook wel duidelijk denk ik.
Kortom: Onze buren leven alsof ze alleen op de wereld zijn, voeden hun kinderen niet op en zitten er niet mee dat ze anderen tot last zijn.
Zelf hou ik wel altijd rekening met mijn buren en andere mensen, ik wil niet dat iemand last heeft van mij of van mijn huisdieren en straks ons kindje. Zo ben ik opgevoed. Ik begrijp mensen die dat niet doen gewoon niet.
Wat kan ik doen? Ik wil hier nog langer wonen en het laatste wat ik wil is een burenruzie. Ik wil geen zeikerd zijn maar ook niet over me laten lopen en me constant moeten ergeren aan de buren.
Dus, lieve forummerts: Hoe erger ik mij niet? En hoe kan ik tactvol tegen de buren zeggen dat ze een stel aso's zijn?
Mijn probleem is dat ze zich van niets of niemand iets aantrekken. Onze huizen zijn vrij gehorig, niet zo erg dat we de normale huiselijke geluiden horen maar onze buurman praat zo ontzettend hard dat we hem wel bijna woordelijks kunnen verstaan. En helemaal wanneer hij tegen zijn kinderen schreeuwt...Dat gebeurt overigens dagelijks. De eerste keer dat ik het hoorde woonden we er net en was hij er één naar bed aan het brengen. Het kind wilde duidelijk niet slapen en het klonk werkelijk alsof hij het aan het mishandelen was. Met bonkend hart stond ik me af te vragen of ik nu iemand moest waarschuwen of dat dit soort gedrag en taal voor hen normaal was. Het laatste is dus het geval... Het gevolg hiervan is dat de kinderen er niet van onder de indruk zijn, niet luisteren en zelf ook de hele dag schreeuwen.
Ik begrijp best dat spelende kinderen ook geluid maken en normaal gesproken vind ik dat ook wel gezellige geluiden maar bij deze kinderen kan het spelen alleen maar gepaard gaan met een hoop gegil, geschreeuw en asociaal gedrag. Als ik of mijn vriend er iets van durven te zeggen worden we aangekeken alsof we niet goed bij ons hoofd zijn of we krijgen een grote bek. De ouders vergoeilijken alles met antwoorden als: "Ja, het zijn toch kinderen.." Maar als er nou eens een keer echt iets aan de hand is met de kinderen zal niemand er op reageren want ze gillen al-tijd!
Nou kan ik nog wel twintig voorbeelden geven van irritant gedrag van de buren maar de strekking is zo ook wel duidelijk denk ik.
Kortom: Onze buren leven alsof ze alleen op de wereld zijn, voeden hun kinderen niet op en zitten er niet mee dat ze anderen tot last zijn.
Zelf hou ik wel altijd rekening met mijn buren en andere mensen, ik wil niet dat iemand last heeft van mij of van mijn huisdieren en straks ons kindje. Zo ben ik opgevoed. Ik begrijp mensen die dat niet doen gewoon niet.
Wat kan ik doen? Ik wil hier nog langer wonen en het laatste wat ik wil is een burenruzie. Ik wil geen zeikerd zijn maar ook niet over me laten lopen en me constant moeten ergeren aan de buren.
Dus, lieve forummerts: Hoe erger ik mij niet? En hoe kan ik tactvol tegen de buren zeggen dat ze een stel aso's zijn?
maandag 20 april 2009 om 10:02
quote:pupetta schreef op 19 april 2009 @ 21:48:
Ik herken precies je probleem. Wij wonen ook langs ongelooflijk asociale mensen, met twee krijsende kinderen.
De beste oplossing? S'avonds rond een uur of 8.
Dan ga jij lekker borrelen in de tuin. Met muziek kéihard aan.
En als ze het wagen er iets van te zeggen: 'Ja maar we mogen toch wel lekker van onze avond genieten?'
Soms moet je zelf een aso zijn om asociaal gedrag te bestrijden. Jammer genoeg werkt het steeds meer zo in dit land.Ja, dat lijkt me echt een ge-wel-dige oplossing inderdaad.
Ik herken precies je probleem. Wij wonen ook langs ongelooflijk asociale mensen, met twee krijsende kinderen.
De beste oplossing? S'avonds rond een uur of 8.
Dan ga jij lekker borrelen in de tuin. Met muziek kéihard aan.
En als ze het wagen er iets van te zeggen: 'Ja maar we mogen toch wel lekker van onze avond genieten?'
Soms moet je zelf een aso zijn om asociaal gedrag te bestrijden. Jammer genoeg werkt het steeds meer zo in dit land.Ja, dat lijkt me echt een ge-wel-dige oplossing inderdaad.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 20 april 2009 om 11:06
Ik dito prima69, in mijn buurt wonen heel veel kinderen, en ik hoor wel hun ´speelgeluid´ , maar dat is geen gegil of gekrijs. Natuurlijk wel eens een keertje, maar over het algemeen hoor ik vooral gelach en gepraat. En met die geluiden kan ik prima leven. Bij onze buren echter wordt er ook geroepen en gekrijst, met de nodige krachttermen ertussen, zowel van de kinderen als van de moeder. Dat vind ik dus echt heel storend.
TO, wat waarschijnlijk het beste werkt is om een focuspunt te kiezen wat je wil veranderen. Je gaat die mensen nooit helemaal kunnen veranderen. Je kan wel jezelf verontschuldigend op ze afstappen en zeggen dat het je zo spijt, maar dat je zon moeite hebt met hun GVD´s. Of dat je moeilijk slaapt en savonds liever geen lawaai hebt. Of zoiets. Als je de oorzaak van je klacht bij jezelf legt heb je grotere kans dat er ook echt iets verandert...
TO, wat waarschijnlijk het beste werkt is om een focuspunt te kiezen wat je wil veranderen. Je gaat die mensen nooit helemaal kunnen veranderen. Je kan wel jezelf verontschuldigend op ze afstappen en zeggen dat het je zo spijt, maar dat je zon moeite hebt met hun GVD´s. Of dat je moeilijk slaapt en savonds liever geen lawaai hebt. Of zoiets. Als je de oorzaak van je klacht bij jezelf legt heb je grotere kans dat er ook echt iets verandert...
pepernoek wijzigde dit bericht op 20-04-2009 11:07
Reden: miniaanpassinkje
Reden: miniaanpassinkje
% gewijzigd
maandag 20 april 2009 om 11:15
Ik begrijp die ouders nooit die alles schreeuwend tegen hun kinderen zeggen. Alsof dat effect heeft.
Kinderen raken er immuun voor. T heeft pas effect als je nooit schreeuwt en dan opeens heel boos wordt en een keer wel schreeuwt
Wij hebben ook zo'n mens in onze straat wonen. Die moet blijkbaar elke ochtend om 7:15 haar kinderen ergens heen brengen en dat is werkelijk nog nooit zonder geschreeuw gegaan. De hele straat mag meegenieten. Ik denk dan: als je om kwart over 7 's morgens al zo tegen je kinderen loopt te schreeuwen dan is er toch echt structureel iets mis hoor.
En gaan ze er beter van luisteren?? nee natuurljik niet...dat jongetje wil nog steeds zitten waar zijn zusje zit, en er is er altijd wel 1 die de auto niet in wil. En maar schreeuwen dat wijf......
Behalve dat ik t knap asociaal vind om je hele straat zo vroeg al wakker te bleren vind ik t ook een teken van onkunde om je kinderen normaal op te voeden
Maar goed...wat je er tegen kuntdoen?
Tsja......aan hun manier van opvoeden kun je helaas weinig veranderen. Je zou wel een keer kunnen aankaarten dat de huizen vrij gehorig zijn en dat jullie het geschreeuw soms letterlijk kunnen verstaan. Misschien is dat een eyeopener voor ze?
Kinderen raken er immuun voor. T heeft pas effect als je nooit schreeuwt en dan opeens heel boos wordt en een keer wel schreeuwt
Wij hebben ook zo'n mens in onze straat wonen. Die moet blijkbaar elke ochtend om 7:15 haar kinderen ergens heen brengen en dat is werkelijk nog nooit zonder geschreeuw gegaan. De hele straat mag meegenieten. Ik denk dan: als je om kwart over 7 's morgens al zo tegen je kinderen loopt te schreeuwen dan is er toch echt structureel iets mis hoor.
En gaan ze er beter van luisteren?? nee natuurljik niet...dat jongetje wil nog steeds zitten waar zijn zusje zit, en er is er altijd wel 1 die de auto niet in wil. En maar schreeuwen dat wijf......
Behalve dat ik t knap asociaal vind om je hele straat zo vroeg al wakker te bleren vind ik t ook een teken van onkunde om je kinderen normaal op te voeden
Maar goed...wat je er tegen kuntdoen?
Tsja......aan hun manier van opvoeden kun je helaas weinig veranderen. Je zou wel een keer kunnen aankaarten dat de huizen vrij gehorig zijn en dat jullie het geschreeuw soms letterlijk kunnen verstaan. Misschien is dat een eyeopener voor ze?
maandag 20 april 2009 om 14:53
Wij hebben ook jaren gewoond naast buren waarvan demoeder en dochter vaak tegen elkaar tekeer gingen. Woorden als hoer en kutwijf vlogen keihard schreeuwend over en weer. En dan probeerde ik achter thuis in het zonnetje een boek te lezen, nou, mooi niet dus.
We zijn echt verhuisd om de buren en in ons nieuwe huis hebben we hele aardige buren die heel rustig zijn en ik heb al 2 boeken uitgelezen achter thuis, joepie!
Ik sprak twee weken geleden de nieuwe bewoners van ons oude huis en die vroegen zich af waar ze in godsnaam naast waren komen wonen. Ze hadden al kennis gemaakt met het gescheld, de arme mensen...
We zijn echt verhuisd om de buren en in ons nieuwe huis hebben we hele aardige buren die heel rustig zijn en ik heb al 2 boeken uitgelezen achter thuis, joepie!
Ik sprak twee weken geleden de nieuwe bewoners van ons oude huis en die vroegen zich af waar ze in godsnaam naast waren komen wonen. Ze hadden al kennis gemaakt met het gescheld, de arme mensen...
maandag 20 april 2009 om 15:52
Pepernoek het is missschien wel een goed idee om het op die manier te brengen ja...
Americagirl, ik heb ooit voorzichtig aangegeven dat er toch wel veel herrie door de muur komt. Zegt ze doodleuk: "Jullie zijn zelf gewoon te stil."
Naski, zodra het mogelijk is voor ons gaan wij wel verhuizen maar dat zit er voorlopig gewoon echt nog niet in, ben ik bang. De buren zijn echt de enige reden dat ik hier weg zou willen, de rest is prima.
Americagirl, ik heb ooit voorzichtig aangegeven dat er toch wel veel herrie door de muur komt. Zegt ze doodleuk: "Jullie zijn zelf gewoon te stil."
Naski, zodra het mogelijk is voor ons gaan wij wel verhuizen maar dat zit er voorlopig gewoon echt nog niet in, ben ik bang. De buren zijn echt de enige reden dat ik hier weg zou willen, de rest is prima.
maandag 20 april 2009 om 16:48
Hallo,
Zelf heb ik drie kids en wij zijn ook erg van de waarden en normen.
Toch verbaas ik mezelf er steeds weer over dat ook mijn kinderen inderdaad tijdens het spelen ontzettend schreeuwen.
Gelukkig heb ik dan wel het besef dat dit niet nodig is en haal ze dan ook naar binnen., om ze weer even recht te zetten.Toch is het lastig om steeds daar op allert te blijven. Ook als je de TV aanstaat op ned 3 of Jetix zie je verbazendwekkende tekenfilms met veel geschreeuw.Een normale tekenfilm is echt niet meer te vinden. Het lijkt dus alsof het zo tegenwoordig zo hoort.
Soms denk je dat je van een andere planeet komt want alles moet maar kunnen, en ze worden allemaal als kleine godjes gezien.
Dat vind ik echt te ver gaan.
Kinderen moeten natuurlijk kunnen buiten spelen, en in hun enthousiasme maken ze ook vele decibellen.Maar dat kun je inderdaad corrigeren.
Maar.......
Aan de andere kant hebben we een terras ( die trouwens later daar is gekomen). en daar zitten dus volwassen mensen en ook in hun enthousiasme gaan ze steeds harder praten zonder dat ze dit echt door hebben. ( mede ook door alcohol)
En probeer ze daar maar eens op aan te spreken
Zelf heb ik drie kids en wij zijn ook erg van de waarden en normen.
Toch verbaas ik mezelf er steeds weer over dat ook mijn kinderen inderdaad tijdens het spelen ontzettend schreeuwen.
Gelukkig heb ik dan wel het besef dat dit niet nodig is en haal ze dan ook naar binnen., om ze weer even recht te zetten.Toch is het lastig om steeds daar op allert te blijven. Ook als je de TV aanstaat op ned 3 of Jetix zie je verbazendwekkende tekenfilms met veel geschreeuw.Een normale tekenfilm is echt niet meer te vinden. Het lijkt dus alsof het zo tegenwoordig zo hoort.
Soms denk je dat je van een andere planeet komt want alles moet maar kunnen, en ze worden allemaal als kleine godjes gezien.
Dat vind ik echt te ver gaan.
Kinderen moeten natuurlijk kunnen buiten spelen, en in hun enthousiasme maken ze ook vele decibellen.Maar dat kun je inderdaad corrigeren.
Maar.......
Aan de andere kant hebben we een terras ( die trouwens later daar is gekomen). en daar zitten dus volwassen mensen en ook in hun enthousiasme gaan ze steeds harder praten zonder dat ze dit echt door hebben. ( mede ook door alcohol)
En probeer ze daar maar eens op aan te spreken
maandag 20 april 2009 om 17:48
Als verhuizen echt geen optie is (ik geloof dat er altijd wel een manier is, het zal wel behelpen zijn maar er is vast wel een mogelijkheid met enige creativiteit en concessies doen bla bla bla)
dan rest je weinig anders dan zo positief mogelijk met de situatie om te gaan. Je eigen woning van geluidsisolatie voorzien, die ouders zijn al zo gevormd en ze staan niet open voor kritiek op hun vorming dus dat blijft gewoon zo lijkt mij.
Ik weet niet hoe oud die kinderen zijn maar misschien is het een idee om ze een beetje te betrekken bij het op komst zijn van een baby'tje in jullie huis en dat je ze met een zachte hand tot rekening-houden-met kan stimuleren.
Want ze nog eens dunnetjes over-opvoeden is nog minder een optie dan verhuizen.
En over dat wacht maar als je zelf kinderen hebt, jeminee, alsof je maar moet afwachten of er een tirannetje uit je buik komt! Het valt mij juist erg op dat leuke relaxte ouders vaak ook leuke relaxte kinderen hebben en dat de aso's vaak de tirannetjes voortbrengen.
Nou zullen er in de kakbuurten (mijn ouders wonen in zo'n straat) ook huilbaby's geboren worden maar als er daar op straat gespeeld wordt is dat totaal niet lawaaierig.
Het lijkt wel alsof sommige mensen menen dat kinderen pas echt het toppunt van plezier zouden kunnen bereiken als ze hun volume op max hebben, en dat het niet pedagogisch verantwoord is om hun plezier in te perken, ik begrijp daar niets van.
Opvoeden is toch enerzijds het goede voorbeeld geven en anderzijds corrigeren? Alsof je ze later nog eens kan gaan vertellen dat het niet echt netjes is om keihard te praten en te schreeuwen, maar ja, ik heb geen kinderen dus mijn mening zal door mensen met kinderen als van weinig waarde worden gezien, anyway, zoek via via lekker iets rustigers, dan maar een financiele strop het lijkt me beter voor de sfeer in huis, in het gezin, en ieders stress-level. Zo'n baby pikt toch de spanning op die het burengerucht voor jullie met zich meebrengt. Sterkte!!
dan rest je weinig anders dan zo positief mogelijk met de situatie om te gaan. Je eigen woning van geluidsisolatie voorzien, die ouders zijn al zo gevormd en ze staan niet open voor kritiek op hun vorming dus dat blijft gewoon zo lijkt mij.
Ik weet niet hoe oud die kinderen zijn maar misschien is het een idee om ze een beetje te betrekken bij het op komst zijn van een baby'tje in jullie huis en dat je ze met een zachte hand tot rekening-houden-met kan stimuleren.
Want ze nog eens dunnetjes over-opvoeden is nog minder een optie dan verhuizen.
En over dat wacht maar als je zelf kinderen hebt, jeminee, alsof je maar moet afwachten of er een tirannetje uit je buik komt! Het valt mij juist erg op dat leuke relaxte ouders vaak ook leuke relaxte kinderen hebben en dat de aso's vaak de tirannetjes voortbrengen.
Nou zullen er in de kakbuurten (mijn ouders wonen in zo'n straat) ook huilbaby's geboren worden maar als er daar op straat gespeeld wordt is dat totaal niet lawaaierig.
Het lijkt wel alsof sommige mensen menen dat kinderen pas echt het toppunt van plezier zouden kunnen bereiken als ze hun volume op max hebben, en dat het niet pedagogisch verantwoord is om hun plezier in te perken, ik begrijp daar niets van.
Opvoeden is toch enerzijds het goede voorbeeld geven en anderzijds corrigeren? Alsof je ze later nog eens kan gaan vertellen dat het niet echt netjes is om keihard te praten en te schreeuwen, maar ja, ik heb geen kinderen dus mijn mening zal door mensen met kinderen als van weinig waarde worden gezien, anyway, zoek via via lekker iets rustigers, dan maar een financiele strop het lijkt me beter voor de sfeer in huis, in het gezin, en ieders stress-level. Zo'n baby pikt toch de spanning op die het burengerucht voor jullie met zich meebrengt. Sterkte!!
maandag 20 april 2009 om 18:00
Bij ons in de straat vroeger woonde ook een gezin waarvan de kinderen al gillend en krijsend de deur uitgingen, 's zomers als die kinderen vakantie hadden, was het echt een kwelling voor de buurt, hoor. Gelukkig waren wij 's zomers altijd weg, maar het is voorgekomen dat we een keer een zomer thuis waren, maar dat mijn moeder het na een week ook wel gezien had en ons(mijn zusje en mij) mee nam voor een paar weken op vakantie. Opvallend was dat de ouders deze kinderen ook totaal niet in de hand hadden. Vooral de moeder schreeuwde evenredig veel en de vader werd regelmatig uitgescholden voor k****zak als zijn lieve zoontje door hem werd toegesproken dat hij niet tegen vaders auto aan mocht schoppen.
Mijn moeder woont tegenwoordig in een wijk waar een aantal jaren geleden ook zo'n kind woonde dat iedere zonnige dag gilde, krijste en wat dies meer zij. Dankzij dit kind werd een speelveldje dat tegen woonhuizen aanlag weggehaald, de eigenaren van de woningen hadden zich drukgemaakt om dat veldje een andere bestemming te laten krijgen, maar voor iedereen was het duidelijk dat het vooral door dit meisje komt. Maar ook de moeder van dat meisje had een stemgeluid dat meters verderop nog te horen was.
Mijn moeder woont tegenwoordig in een wijk waar een aantal jaren geleden ook zo'n kind woonde dat iedere zonnige dag gilde, krijste en wat dies meer zij. Dankzij dit kind werd een speelveldje dat tegen woonhuizen aanlag weggehaald, de eigenaren van de woningen hadden zich drukgemaakt om dat veldje een andere bestemming te laten krijgen, maar voor iedereen was het duidelijk dat het vooral door dit meisje komt. Maar ook de moeder van dat meisje had een stemgeluid dat meters verderop nog te horen was.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
