Thuis
alle pijlers
Egoïstisch?
vrijdag 20 maart 2009 om 19:37
Ik heb een probleem en ik ben op zoek naar objectieve reacties, omdat al mijn vrienden mijn kant kiezen.
Ik ben 20 jaar en heb 5 jaar een relatie (waarvan 3 jaar zonder dat mijn ouders ervan wisten). Sinds juni hebben mijn vriend en ik samen een huurhuis. Ik mag van mijn moeder echter niet samenwonen.
Mijn relatie is nogal omstreden. Hij is 5 jaar ouder wat logischerwijs gevoelig lag toen ik 15 was. Bovendien is hij te zwaar en komt hij uit de stad en ik uit een klein dorp; niet de ideale schoonzoon voor mijn ouders. Hij wordt bij mij thuis niet geaccepteerd. Mijn broers en zussen maken misselijke grappen over hem en ons en hij wordt met de nek aangekeken. Hij heeft dan ook besloten niet langer bij mijn moeder (mijn vader is inmiddels overleden) over de vloer te komen.
Dat mijn vriend niet wordt geaccepteerd en dat hij nooit een kans heeft gekregen maakt me heel boos. Ik heb dan ook vrijwel elke dag strijd met mijn moeder. Ik durf niet samen te gaan wonen, omdat ik mijn moeder dan kapot maak. Thuis is het echter ook niet echt leefbaar. Ik slaap nu 4 dagen in de week bij mijn vriend. De andere dagen slaap ik bij mijn moeder. Mijn moeder wil dat ik tot mijn 23e bij haar woon, ik wil nu weg.
Ik weet niet wat ik moet doen, voor mezelf kiezen en m'n familie verliezen en m'n moeder kapot maken, of hier blijven wonen en ongelukkig zijn. Help?
Ik ben 20 jaar en heb 5 jaar een relatie (waarvan 3 jaar zonder dat mijn ouders ervan wisten). Sinds juni hebben mijn vriend en ik samen een huurhuis. Ik mag van mijn moeder echter niet samenwonen.
Mijn relatie is nogal omstreden. Hij is 5 jaar ouder wat logischerwijs gevoelig lag toen ik 15 was. Bovendien is hij te zwaar en komt hij uit de stad en ik uit een klein dorp; niet de ideale schoonzoon voor mijn ouders. Hij wordt bij mij thuis niet geaccepteerd. Mijn broers en zussen maken misselijke grappen over hem en ons en hij wordt met de nek aangekeken. Hij heeft dan ook besloten niet langer bij mijn moeder (mijn vader is inmiddels overleden) over de vloer te komen.
Dat mijn vriend niet wordt geaccepteerd en dat hij nooit een kans heeft gekregen maakt me heel boos. Ik heb dan ook vrijwel elke dag strijd met mijn moeder. Ik durf niet samen te gaan wonen, omdat ik mijn moeder dan kapot maak. Thuis is het echter ook niet echt leefbaar. Ik slaap nu 4 dagen in de week bij mijn vriend. De andere dagen slaap ik bij mijn moeder. Mijn moeder wil dat ik tot mijn 23e bij haar woon, ik wil nu weg.
Ik weet niet wat ik moet doen, voor mezelf kiezen en m'n familie verliezen en m'n moeder kapot maken, of hier blijven wonen en ongelukkig zijn. Help?
vrijdag 20 maart 2009 om 19:39
vrijdag 20 maart 2009 om 19:42
quote:himalaya schreef op 20 maart 2009 @ 19:39:
Waarom wil je moeder dat je tot je 23e bij haar woont? En je bent meerderjarig, dus kunt in principe doen wat je wilt.
En vindt je moeder het wel goed dat je 4 dagen per week bij je vriend slaapt? Heeft ze last van het empty-nest syndrome?
Omdat ik dan mijn studie heb afgerond.
En nee, ze keurt dat niet goed, maar kan er ook weinig tegen beginnen. Het is min of meer noodzaak omdat ik dan zijn auto kan gebruiken voor mijn stage, want de hare mag ik niet meer gebruiken.
M'n moeder zegt dat ze het wel goed zou vinden als ik op kamers ga in amsterdam waar ik studeer, dus nee, geen empty nest syndrome. Gewoon pesten.
Waarom wil je moeder dat je tot je 23e bij haar woont? En je bent meerderjarig, dus kunt in principe doen wat je wilt.
En vindt je moeder het wel goed dat je 4 dagen per week bij je vriend slaapt? Heeft ze last van het empty-nest syndrome?
Omdat ik dan mijn studie heb afgerond.
En nee, ze keurt dat niet goed, maar kan er ook weinig tegen beginnen. Het is min of meer noodzaak omdat ik dan zijn auto kan gebruiken voor mijn stage, want de hare mag ik niet meer gebruiken.
M'n moeder zegt dat ze het wel goed zou vinden als ik op kamers ga in amsterdam waar ik studeer, dus nee, geen empty nest syndrome. Gewoon pesten.
vrijdag 20 maart 2009 om 19:46
vrijdag 20 maart 2009 om 19:47
Jij mag zelf kiezen voor je eigen leven.
Zij hebben gekozen om je vriend niet te accepteren (je komt wel met heel vreemde 'omstreden' voorbeelden). Kan je misschien andere voorbeelden geven? Andere gewoontes misschien?
Jij wil voor je vriend kiezen maar doet dit ook maar half. Zoals ik het nu lees, wil je iedereen te vriend houden maar vind jij dat je familie respectvol naar jou en je vriend zijn? De keuzes die je maakt? De waardering?
Je steun je vriend ook niet om toch voor hem en jou te kiezen...
En een beetje raar dat je moeder wil dat je tot je 23ste levensjaar bij haar blijft wonen. Waarom is dat?
Zij hebben gekozen om je vriend niet te accepteren (je komt wel met heel vreemde 'omstreden' voorbeelden). Kan je misschien andere voorbeelden geven? Andere gewoontes misschien?
Jij wil voor je vriend kiezen maar doet dit ook maar half. Zoals ik het nu lees, wil je iedereen te vriend houden maar vind jij dat je familie respectvol naar jou en je vriend zijn? De keuzes die je maakt? De waardering?
Je steun je vriend ook niet om toch voor hem en jou te kiezen...
En een beetje raar dat je moeder wil dat je tot je 23ste levensjaar bij haar blijft wonen. Waarom is dat?
Nee echt?
vrijdag 20 maart 2009 om 19:48
En wat wil je nu?
Als er meer dan 14 mensen zijn die zeggen 'jij hebt gelijk!' alsnog met je vriend gaan samenwonen en, zoals jij zegt, je je moeder dan kapot maakt?
Het maakt toch niet uit wat wij hier van vinden, jij moet degene zijn die de beslissing neemt.
Als er meer dan 14 mensen zijn die zeggen 'jij hebt gelijk!' alsnog met je vriend gaan samenwonen en, zoals jij zegt, je je moeder dan kapot maakt?
Het maakt toch niet uit wat wij hier van vinden, jij moet degene zijn die de beslissing neemt.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 20 maart 2009 om 19:49
Als jij aan samenwonen toe bent, moet je dat gewoon doen.
Ik ben zelf op kamers gegaan toen ik 17 was, en heb daar nooit spijt van gehad. Mijn moeder vond het toen wrsch ook niet echt leuk (want ik verhuisde al een paar maanden voordat mijn nieuwe studie begon), maar ik kies graag zelf waar ik woon en wat ik doe.
Ik denk dat jij dat ook moet overwegen. Je bent al 20. Oud en wijs genoeg om zelf een keuze te maken.
Ik ben zelf op kamers gegaan toen ik 17 was, en heb daar nooit spijt van gehad. Mijn moeder vond het toen wrsch ook niet echt leuk (want ik verhuisde al een paar maanden voordat mijn nieuwe studie begon), maar ik kies graag zelf waar ik woon en wat ik doe.
Ik denk dat jij dat ook moet overwegen. Je bent al 20. Oud en wijs genoeg om zelf een keuze te maken.
vrijdag 20 maart 2009 om 19:50
quote:Heyjij schreef op 20 maart 2009 @ 19:46:
jee, je bent 20! je bent dus volwassen. En je moet nog goedkeuring hebben voor wat je moeder wel en niet wil??
Je maakt toch zeker zelf wel uit wanneer je het huis uit gaat?
En ze heeft dus ook totaal geen respect voor jouw relatie en jouw vriend. Ik zou zo snel mogelijk het huis uit gaan.
Ik begrijp die reactie heel goed. Zo zou ik ook denken en zo reageren mijn vrienden ook. Maar ik weet niet wat er gaat gebeuren als ik hier de deur dicht doe. Mijn moeder is tot veel in staat. Bovendien zegt ze dat ze tot mijn 21e verantwoordelijk voor me is als ik bijv. schulden maak. Ze beweert dat die op haar verhaalt kunnen worden. Ik denk dat dit niet klopt, volgens mij heeft ze alleen onderhoudsplicht waar ze zich ook niet aan houdt.
Maar toch durf ik het niet.
jee, je bent 20! je bent dus volwassen. En je moet nog goedkeuring hebben voor wat je moeder wel en niet wil??
Je maakt toch zeker zelf wel uit wanneer je het huis uit gaat?
En ze heeft dus ook totaal geen respect voor jouw relatie en jouw vriend. Ik zou zo snel mogelijk het huis uit gaan.
Ik begrijp die reactie heel goed. Zo zou ik ook denken en zo reageren mijn vrienden ook. Maar ik weet niet wat er gaat gebeuren als ik hier de deur dicht doe. Mijn moeder is tot veel in staat. Bovendien zegt ze dat ze tot mijn 21e verantwoordelijk voor me is als ik bijv. schulden maak. Ze beweert dat die op haar verhaalt kunnen worden. Ik denk dat dit niet klopt, volgens mij heeft ze alleen onderhoudsplicht waar ze zich ook niet aan houdt.
Maar toch durf ik het niet.
vrijdag 20 maart 2009 om 19:52
quote:himalaya schreef op 20 maart 2009 @ 19:48:
En wat wil je nu?
Als er meer dan 14 mensen zijn die zeggen 'jij hebt gelijk!' alsnog met je vriend gaan samenwonen en, zoals jij zegt, je je moeder dan kapot maakt?
Het maakt toch niet uit wat wij hier van vinden, jij moet degene zijn die de beslissing neemt.Ik wil slechts bevestiging denk ik. Ik weet het niet, de situatie groeit me boven het hoofd.
En wat wil je nu?
Als er meer dan 14 mensen zijn die zeggen 'jij hebt gelijk!' alsnog met je vriend gaan samenwonen en, zoals jij zegt, je je moeder dan kapot maakt?
Het maakt toch niet uit wat wij hier van vinden, jij moet degene zijn die de beslissing neemt.Ik wil slechts bevestiging denk ik. Ik weet het niet, de situatie groeit me boven het hoofd.
vrijdag 20 maart 2009 om 19:53
Op je twintigste ben je meerderjarig en in feite kunnen ouders je niet meer iets verbieden. Als je jezelf kunt onderhouden, de huur betalen, etc, heeft je moeder je niets meer te verbieden. Het enige wat ze kan doen is je emotioneel chanteren, maar daar ben je nog altijd zelf bij. Waarschijnlijk heeft jouw moeder moeite met loslaten. Sterkte ermee. Gewoon doen wat je graag wilt, samenwonen met je vriend,
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
vrijdag 20 maart 2009 om 19:56
quote:Haley schreef op 20 maart 2009 @ 19:53:
[...]
Wat dan? Maak je "wat als" eens af. Wat gebeurt er dan?Ik weet het niet precies. Ze weet dat het me ongelukkig maakt als ik niet aan haar verwachtingen voldoe. Ze zal alle contact denk ik weigeren en iedereen van me afnemen. Want ze draait alle verhalen zo dat ik de grote egoïst ben die verkeerde beslissingen maakt en geen respect heeft voor anderen.
[...]
Wat dan? Maak je "wat als" eens af. Wat gebeurt er dan?Ik weet het niet precies. Ze weet dat het me ongelukkig maakt als ik niet aan haar verwachtingen voldoe. Ze zal alle contact denk ik weigeren en iedereen van me afnemen. Want ze draait alle verhalen zo dat ik de grote egoïst ben die verkeerde beslissingen maakt en geen respect heeft voor anderen.
vrijdag 20 maart 2009 om 19:58
Rizzle, mijn moeder is ook tot veel in staat. Ben zelfs wel eens het huis uitgezet in mijn pyama en een weekendtas met spullen. Zomaar in de ochtend. Toen woonde ik zelfs al niet eens meer bij mijn moeder (ik woonde op kamers in mijn studiestad), ik was slechts een weekend op bezoek. Ik ben toen heel kwaad op haar geworden en heb haar een paar maanden genegeerd, totdat ze met hangende pootjes haar excuses kwam aanbieden. En dit is maar een van de verhalen. Dus ook al is je moeder tot veel in staat, als jij er gewoon voor zorgt dat je duidelijk tegen je moeder bent (zeg dat JIJ wilt samenwonen en dat je het jammer vindt dat zij het daar niet mee eens is), en vooral ervoor zorgt dat je niet van haar afhankelijk bent (eigen inkomen, bijbaantje, stufi, eventueel lenen), dan kan er niets gebeuren 
Dus als jij wilt samenwonen, moet je dat gewoon lekker doen.
Dus als jij wilt samenwonen, moet je dat gewoon lekker doen.
vrijdag 20 maart 2009 om 19:59
quote:suus0105 schreef op 20 maart 2009 @ 19:54:
KIES VOOR JEZELF
Ze zegt dat ik altijd voor mezelf kies. Terwijl ik hier nog woon voor haar. Egoïsme is iets wat niet wordt geaccepteerd in dit gezin. Ik wil niet alles kwijtraken.
Ik weet niet wat ik van jullie wil haha.
Heeft niet veel zin om al jullie adviezen te weerleggen terwijl ik weet dat jullie gelijk hebben.
KIES VOOR JEZELF
Ze zegt dat ik altijd voor mezelf kies. Terwijl ik hier nog woon voor haar. Egoïsme is iets wat niet wordt geaccepteerd in dit gezin. Ik wil niet alles kwijtraken.
Ik weet niet wat ik van jullie wil haha.
Heeft niet veel zin om al jullie adviezen te weerleggen terwijl ik weet dat jullie gelijk hebben.
vrijdag 20 maart 2009 om 19:59
Oh, oh, dit komt me erg bekend voor wat je schrijft, Rizzle, ik had ook zulke ouders, vooral zo'n moeder. Waarschijnlijk betrek jij je moeder bij iedere beslissing die je neemt in je leven,ik kan alleen maar zeggen, kies voor jezelf!!!!!!!!!! Want anders gaat dit nog jaren door en word je gereduceerd tot een marionet waarvan de moeder de touwtjes in handen heeft.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
vrijdag 20 maart 2009 om 20:00
quote:rizzle schreef op 20 maart 2009 @ 19:56:
[...]
Ik weet het niet precies. Ze weet dat het me ongelukkig maakt als ik niet aan haar verwachtingen voldoe. Ze zal alle contact denk ik weigeren en iedereen van me afnemen. Want ze draait alle verhalen zo dat ik de grote egoïst ben die verkeerde beslissingen maakt en geen respect heeft voor anderen.
Die mensen kennen jou ook. En haar ook. Bovendien: in hoeveel negatief daglicht kan je een 20-jarige stellen die besluit met haar vriend te gaan samenwonen?
Meid het is emotionele chantage. Ze heeft je helemaal in de tang. Ooit gaan je ogen open maar dan is je vriend waarschijnlijk al afgehaakt. Wil je dat? Wil je jaren weggooien, jaren waarin je gelukkig en vrij had kunnen zijn alleen maar zodat je nu naar de pijpen kunt dansen van iemand die (in mijn ogen althans) als een bijzonder onaangenaam mens begint te klinken?
[...]
Ik weet het niet precies. Ze weet dat het me ongelukkig maakt als ik niet aan haar verwachtingen voldoe. Ze zal alle contact denk ik weigeren en iedereen van me afnemen. Want ze draait alle verhalen zo dat ik de grote egoïst ben die verkeerde beslissingen maakt en geen respect heeft voor anderen.
Die mensen kennen jou ook. En haar ook. Bovendien: in hoeveel negatief daglicht kan je een 20-jarige stellen die besluit met haar vriend te gaan samenwonen?
Meid het is emotionele chantage. Ze heeft je helemaal in de tang. Ooit gaan je ogen open maar dan is je vriend waarschijnlijk al afgehaakt. Wil je dat? Wil je jaren weggooien, jaren waarin je gelukkig en vrij had kunnen zijn alleen maar zodat je nu naar de pijpen kunt dansen van iemand die (in mijn ogen althans) als een bijzonder onaangenaam mens begint te klinken?
vrijdag 20 maart 2009 om 20:01
Rizzle, denk niet dat andere mensen jouw moeder niet in de gaten hebben, over hoe ze manipuleert. Toen ik probeerde onder de invloed van mijn moeder te komen, kreeg ik vaak bijval van mensen waar ik het niet van verwachtte. Die zeiden tegen me dat ze heel goed konden begrijpen dat ik haar wat op afstand hield.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
