Thuis
alle pijlers
Egoïstisch?
vrijdag 20 maart 2009 om 19:37
Ik heb een probleem en ik ben op zoek naar objectieve reacties, omdat al mijn vrienden mijn kant kiezen.
Ik ben 20 jaar en heb 5 jaar een relatie (waarvan 3 jaar zonder dat mijn ouders ervan wisten). Sinds juni hebben mijn vriend en ik samen een huurhuis. Ik mag van mijn moeder echter niet samenwonen.
Mijn relatie is nogal omstreden. Hij is 5 jaar ouder wat logischerwijs gevoelig lag toen ik 15 was. Bovendien is hij te zwaar en komt hij uit de stad en ik uit een klein dorp; niet de ideale schoonzoon voor mijn ouders. Hij wordt bij mij thuis niet geaccepteerd. Mijn broers en zussen maken misselijke grappen over hem en ons en hij wordt met de nek aangekeken. Hij heeft dan ook besloten niet langer bij mijn moeder (mijn vader is inmiddels overleden) over de vloer te komen.
Dat mijn vriend niet wordt geaccepteerd en dat hij nooit een kans heeft gekregen maakt me heel boos. Ik heb dan ook vrijwel elke dag strijd met mijn moeder. Ik durf niet samen te gaan wonen, omdat ik mijn moeder dan kapot maak. Thuis is het echter ook niet echt leefbaar. Ik slaap nu 4 dagen in de week bij mijn vriend. De andere dagen slaap ik bij mijn moeder. Mijn moeder wil dat ik tot mijn 23e bij haar woon, ik wil nu weg.
Ik weet niet wat ik moet doen, voor mezelf kiezen en m'n familie verliezen en m'n moeder kapot maken, of hier blijven wonen en ongelukkig zijn. Help?
Ik ben 20 jaar en heb 5 jaar een relatie (waarvan 3 jaar zonder dat mijn ouders ervan wisten). Sinds juni hebben mijn vriend en ik samen een huurhuis. Ik mag van mijn moeder echter niet samenwonen.
Mijn relatie is nogal omstreden. Hij is 5 jaar ouder wat logischerwijs gevoelig lag toen ik 15 was. Bovendien is hij te zwaar en komt hij uit de stad en ik uit een klein dorp; niet de ideale schoonzoon voor mijn ouders. Hij wordt bij mij thuis niet geaccepteerd. Mijn broers en zussen maken misselijke grappen over hem en ons en hij wordt met de nek aangekeken. Hij heeft dan ook besloten niet langer bij mijn moeder (mijn vader is inmiddels overleden) over de vloer te komen.
Dat mijn vriend niet wordt geaccepteerd en dat hij nooit een kans heeft gekregen maakt me heel boos. Ik heb dan ook vrijwel elke dag strijd met mijn moeder. Ik durf niet samen te gaan wonen, omdat ik mijn moeder dan kapot maak. Thuis is het echter ook niet echt leefbaar. Ik slaap nu 4 dagen in de week bij mijn vriend. De andere dagen slaap ik bij mijn moeder. Mijn moeder wil dat ik tot mijn 23e bij haar woon, ik wil nu weg.
Ik weet niet wat ik moet doen, voor mezelf kiezen en m'n familie verliezen en m'n moeder kapot maken, of hier blijven wonen en ongelukkig zijn. Help?
vrijdag 20 maart 2009 om 20:02
Ja zeg... dat is helemaal fraai. "ik weet niet wat mijn moeder gaat doen als ik weg ga".
Jij bent goed te chanteren dus?
Natuurlijk gaat het hier om je moeder maar jij mag als volwassen vrouw je grenzen aan geven. Dat is alleen maar goed voor je moeder. Hoe ver kan zij haar dochter pushen/pesten? Nou tot hier en niet verder, dank voor alle zorgen en tot gauw HOP verhuizen jij.
Jij bent goed te chanteren dus?
Natuurlijk gaat het hier om je moeder maar jij mag als volwassen vrouw je grenzen aan geven. Dat is alleen maar goed voor je moeder. Hoe ver kan zij haar dochter pushen/pesten? Nou tot hier en niet verder, dank voor alle zorgen en tot gauw HOP verhuizen jij.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:04
quote:Prima69 schreef op 20 maart 2009 @ 19:59:
Oh, oh, dit komt me erg bekend voor wat je schrijft, Rizzle, ik had ook zulke ouders, vooral zo'n moeder. Waarschijnlijk betrek jij je moeder bij iedere beslissing die je neemt in je leven,ik kan alleen maar zeggen, kies voor jezelf!!!!!!!!!! Want anders gaat dit nog jaren door en word je gereduceerd tot een marionet waarvan de moeder de touwtjes in handen heeft.Nee juist niet. Ik deel niks met haar, omdat het haar toch niet interesseert. Maar haar mening is wel belangrijk voor me, al hoef ik die niet eens te horen om hem te weten.
Oh, oh, dit komt me erg bekend voor wat je schrijft, Rizzle, ik had ook zulke ouders, vooral zo'n moeder. Waarschijnlijk betrek jij je moeder bij iedere beslissing die je neemt in je leven,ik kan alleen maar zeggen, kies voor jezelf!!!!!!!!!! Want anders gaat dit nog jaren door en word je gereduceerd tot een marionet waarvan de moeder de touwtjes in handen heeft.Nee juist niet. Ik deel niks met haar, omdat het haar toch niet interesseert. Maar haar mening is wel belangrijk voor me, al hoef ik die niet eens te horen om hem te weten.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:04
Is jouw moeder zo gek als een deur of zijn er andere dingen waartegen ze jou wil beschermen? Ik vermoed dat laatste.
Kun jij een gesprek met haar aangaan als een volwassene, dus zonder puberaal te reageren. Dus zonder direct je hakken in het zand te zetten en te denken dat ze tegen je is?
Mijn ouders waren ook niet blij met de relatie die ik had toen ik 16/17 was. Zij vonden het onverstandig dat ik me al zo jong vastlegde en bovendien vonden zij de jongen in kwestie niet bij me passen. En ze hadden gelijk, maar ik kon dat toen niet zien en ik kon er al helemaal niet volwassen op reageren.
Ik ging zelf op mijn 17e op kamer wonen en heb op mijn 20e mijn nu man ontmoet. Deze relatie hebben ze nooit een strobreed in de weg gelegd, integendeel zelfs.
Kun jij een gesprek met haar aangaan als een volwassene, dus zonder puberaal te reageren. Dus zonder direct je hakken in het zand te zetten en te denken dat ze tegen je is?
Mijn ouders waren ook niet blij met de relatie die ik had toen ik 16/17 was. Zij vonden het onverstandig dat ik me al zo jong vastlegde en bovendien vonden zij de jongen in kwestie niet bij me passen. En ze hadden gelijk, maar ik kon dat toen niet zien en ik kon er al helemaal niet volwassen op reageren.
Ik ging zelf op mijn 17e op kamer wonen en heb op mijn 20e mijn nu man ontmoet. Deze relatie hebben ze nooit een strobreed in de weg gelegd, integendeel zelfs.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:08
quote:Haley schreef op 20 maart 2009 @ 20:00:
[...]
Die mensen kennen jou ook. En haar ook. Bovendien: in hoeveel negatief daglicht kan je een 20-jarige stellen die besluit met haar vriend te gaan samenwonen?
Meid het is emotionele chantage. Ze heeft je helemaal in de tang. Ooit gaan je ogen open maar dan is je vriend waarschijnlijk al afgehaakt. Wil je dat? Wil je jaren weggooien, jaren waarin je gelukkig en vrij had kunnen zijn alleen maar zodat je nu naar de pijpen kunt dansen van iemand die (in mijn ogen althans) als een bijzonder onaangenaam mens begint te klinken?
Nee, daar ben ik heel bang voor, dat ik hem kwijt raak.
Maar ik vind het heel moeilijk om mijn moeder pijn te doen. Ze heeft veel te verduren gehad. Ook met mij de afgelopen jaren.
[...]
Die mensen kennen jou ook. En haar ook. Bovendien: in hoeveel negatief daglicht kan je een 20-jarige stellen die besluit met haar vriend te gaan samenwonen?
Meid het is emotionele chantage. Ze heeft je helemaal in de tang. Ooit gaan je ogen open maar dan is je vriend waarschijnlijk al afgehaakt. Wil je dat? Wil je jaren weggooien, jaren waarin je gelukkig en vrij had kunnen zijn alleen maar zodat je nu naar de pijpen kunt dansen van iemand die (in mijn ogen althans) als een bijzonder onaangenaam mens begint te klinken?
Nee, daar ben ik heel bang voor, dat ik hem kwijt raak.
Maar ik vind het heel moeilijk om mijn moeder pijn te doen. Ze heeft veel te verduren gehad. Ook met mij de afgelopen jaren.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:15
quote:Vl43inder schreef op 20 maart 2009 @ 20:04:
Is jouw moeder zo gek als een deur of zijn er andere dingen waartegen ze jou wil beschermen? Ik vermoed dat laatste.
Kun jij een gesprek met haar aangaan als een volwassene, dus zonder puberaal te reageren. Dus zonder direct je hakken in het zand te zetten en te denken dat ze tegen je is?
Mijn ouders waren ook niet blij met de relatie die ik had toen ik 16/17 was. Zij vonden het onverstandig dat ik me al zo jong vastlegde en bovendien vonden zij de jongen in kwestie niet bij me passen. En ze hadden gelijk, maar ik kon dat toen niet zien en ik kon er al helemaal niet volwassen op reageren.
Ik ging zelf op mijn 17e op kamer wonen en heb op mijn 20e mijn nu man ontmoet. Deze relatie hebben ze nooit een strobreed in de weg gelegd, integendeel zelfs.
Ze denkt van wel, dat ze me tegen hem moet beschermen. Omdat hij niet goed voor me zou zijn, terwijl hij heel goed voor me zorgt. Ze is van mening dat ik voor hem slechts een pronkstuk ben. Maar hij is heel goed voor me, dat ik niet alleen mijn roze bril, mijn omgeving zegt het ook.
Ik ga regelmatig om tafel. Als zij goede argumenten heeft wil ik er naar luisteren, als ook naar de mijne wordt geluisterd. Maar alles wat ik zeg wordt of genegeerd, of afgedaan met de woorden "dat denk je maar", of "je komt er nog wel achter".
Is jouw moeder zo gek als een deur of zijn er andere dingen waartegen ze jou wil beschermen? Ik vermoed dat laatste.
Kun jij een gesprek met haar aangaan als een volwassene, dus zonder puberaal te reageren. Dus zonder direct je hakken in het zand te zetten en te denken dat ze tegen je is?
Mijn ouders waren ook niet blij met de relatie die ik had toen ik 16/17 was. Zij vonden het onverstandig dat ik me al zo jong vastlegde en bovendien vonden zij de jongen in kwestie niet bij me passen. En ze hadden gelijk, maar ik kon dat toen niet zien en ik kon er al helemaal niet volwassen op reageren.
Ik ging zelf op mijn 17e op kamer wonen en heb op mijn 20e mijn nu man ontmoet. Deze relatie hebben ze nooit een strobreed in de weg gelegd, integendeel zelfs.
Ze denkt van wel, dat ze me tegen hem moet beschermen. Omdat hij niet goed voor me zou zijn, terwijl hij heel goed voor me zorgt. Ze is van mening dat ik voor hem slechts een pronkstuk ben. Maar hij is heel goed voor me, dat ik niet alleen mijn roze bril, mijn omgeving zegt het ook.
Ik ga regelmatig om tafel. Als zij goede argumenten heeft wil ik er naar luisteren, als ook naar de mijne wordt geluisterd. Maar alles wat ik zeg wordt of genegeerd, of afgedaan met de woorden "dat denk je maar", of "je komt er nog wel achter".
vrijdag 20 maart 2009 om 20:18
Hoi Rizzle,
Mss moet je het niet alleen op willen lossen. Dit lijkt onderdeel van een groter probleem (geen "nee" kunnen zeggen, iedereen te vriend willen houden/ assertiviteit).
Is het niet een idee als je hierbij wat hulp krijgt van een psycholoog o.i.d? Heeft ook met losmaking/ je levensfase te maken, wellicht?
Groetjes, succes, hè?
Mss moet je het niet alleen op willen lossen. Dit lijkt onderdeel van een groter probleem (geen "nee" kunnen zeggen, iedereen te vriend willen houden/ assertiviteit).
Is het niet een idee als je hierbij wat hulp krijgt van een psycholoog o.i.d? Heeft ook met losmaking/ je levensfase te maken, wellicht?
Groetjes, succes, hè?
vrijdag 20 maart 2009 om 20:21
quote:Mamoes schreef op 20 maart 2009 @ 20:18:
Hoi Rizzle,
Mss moet je het niet alleen op willen lossen. Dit lijkt onderdeel van een groter probleem (geen "nee" kunnen zeggen, iedereen te vriend willen houden/ assertiviteit).
Is het niet een idee als je hierbij wat hulp krijgt van een psycholoog o.i.d? Heeft ook met losmaking/ je levensfase te maken, wellicht?
Groetjes, succes, hè?Ja het zal ongetwijfeld ook mijn leeftijd zijn. Ik ben vast een stuk minder volwassen dan ik graag denk. Maar ik vind dat ik de leeftijd heb om op eigen benen te staan, als ik dat wil.
Hoi Rizzle,
Mss moet je het niet alleen op willen lossen. Dit lijkt onderdeel van een groter probleem (geen "nee" kunnen zeggen, iedereen te vriend willen houden/ assertiviteit).
Is het niet een idee als je hierbij wat hulp krijgt van een psycholoog o.i.d? Heeft ook met losmaking/ je levensfase te maken, wellicht?
Groetjes, succes, hè?Ja het zal ongetwijfeld ook mijn leeftijd zijn. Ik ben vast een stuk minder volwassen dan ik graag denk. Maar ik vind dat ik de leeftijd heb om op eigen benen te staan, als ik dat wil.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:23
quote:suus0105 schreef op 20 maart 2009 @ 20:19:
Ze ziet je dan niet als een volwaardige volwassen dame die haar eigen keuzes kan maken. Maak dan ook JOUW eigen keuze en niet die va je moeder!
Wat het is: ik vind mezelf al m'n hele leven heel groot en wijs haha. Toen ik 15 was snapte ik niet dat iedereen een relatie met iemand van 20 raar vond. Ik ben bang dat ik mezelf ook nu overschat, ze zal niet voor niks zo dwarsliggen.
Aan de andere kant weet ik dat ik het kan en wil. Maar ik wil niet kiezen tussen mijn familie en mijn geluk. Wil het allebei.
Ze ziet je dan niet als een volwaardige volwassen dame die haar eigen keuzes kan maken. Maak dan ook JOUW eigen keuze en niet die va je moeder!
Wat het is: ik vind mezelf al m'n hele leven heel groot en wijs haha. Toen ik 15 was snapte ik niet dat iedereen een relatie met iemand van 20 raar vond. Ik ben bang dat ik mezelf ook nu overschat, ze zal niet voor niks zo dwarsliggen.
Aan de andere kant weet ik dat ik het kan en wil. Maar ik wil niet kiezen tussen mijn familie en mijn geluk. Wil het allebei.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:30
vrijdag 20 maart 2009 om 21:12
Ik begrijp de argumenten tegen je vriend niet zo. Ok, die 5 jaar leeftijdsverschil snap ik, maar uit de stad komen en te zwaar zijn?
Persoonlijk denk ik dat je op een dag tegen je moeder moet zeggen op die en die datum ga ik daar en daar wonen met mijn vriend. Zeggen dat je van plan bent je studie af te maken en dat je hoopt dat ze je beslissing accepteert.
Maak er geen vraag van, maar een mededeling. Doe het dan zo dat je indien ze zo boos is dat je direct moet vertrekken dat je dan ook direct terecht kan op die plek.
Stekte!
Persoonlijk denk ik dat je op een dag tegen je moeder moet zeggen op die en die datum ga ik daar en daar wonen met mijn vriend. Zeggen dat je van plan bent je studie af te maken en dat je hoopt dat ze je beslissing accepteert.
Maak er geen vraag van, maar een mededeling. Doe het dan zo dat je indien ze zo boos is dat je direct moet vertrekken dat je dan ook direct terecht kan op die plek.
Stekte!
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
vrijdag 20 maart 2009 om 21:21
quote:ikbenikhetisnietanders schreef op 20 maart 2009 @ 21:12:
Ik begrijp de argumenten tegen je vriend niet zo. Ok, die 5 jaar leeftijdsverschil snap ik, maar uit de stad komen en te zwaar zijn?
Persoonlijk denk ik dat je op een dag tegen je moeder moet zeggen op die en die datum ga ik daar en daar wonen met mijn vriend. Zeggen dat je van plan bent je studie af te maken en dat je hoopt dat ze je beslissing accepteert.
Maak er geen vraag van, maar een mededeling. Doe het dan zo dat je indien ze zo boos is dat je direct moet vertrekken dat je dan ook direct terecht kan op die plek.
Stekte!
Dat heb ik gedaan. Ik roep al sinds december dat in in juni weg ga en dat ik tot die tijd wil werken aan het herstellen van de relatie van haar en mij. Zij blijft maar zeggen dat er niks van inkomt en dat ik wel ga zie wat er dan gaat gebeuren. Ze maakt de dreigementen nooit concreet.
Nu denkt ze echter telkens dat ik ruzies forceer in de hoop dat ze me het huis uit stuurt.
Ik begrijp de argumenten tegen je vriend niet zo. Ok, die 5 jaar leeftijdsverschil snap ik, maar uit de stad komen en te zwaar zijn?
Persoonlijk denk ik dat je op een dag tegen je moeder moet zeggen op die en die datum ga ik daar en daar wonen met mijn vriend. Zeggen dat je van plan bent je studie af te maken en dat je hoopt dat ze je beslissing accepteert.
Maak er geen vraag van, maar een mededeling. Doe het dan zo dat je indien ze zo boos is dat je direct moet vertrekken dat je dan ook direct terecht kan op die plek.
Stekte!
Dat heb ik gedaan. Ik roep al sinds december dat in in juni weg ga en dat ik tot die tijd wil werken aan het herstellen van de relatie van haar en mij. Zij blijft maar zeggen dat er niks van inkomt en dat ik wel ga zie wat er dan gaat gebeuren. Ze maakt de dreigementen nooit concreet.
Nu denkt ze echter telkens dat ik ruzies forceer in de hoop dat ze me het huis uit stuurt.
vrijdag 20 maart 2009 om 21:35
quote:suus0105 schreef op 20 maart 2009 @ 21:31:
Jeetje, waarom nu nog achten tot Juni? waarom niet je grenzen laten zien en gewoon gaan.
Je pakt je tas in, vertel dat je weg bent en naar je vriend gaat, naam afscheid en doe de deur dicht....
Juni is toch ook een grens. In juni begint mijn nieuwe bijbaan in de stad, dan zijn er helemaal geen argumenten meer te bedenken om hier te blijven. Ik moet toegeven dat ik eraan denk om maar te blijven tot m'n 21e verjaardag in februari 2010, uit angst, want dan heeft ze helemaal niks meer te zeggen.
Aan de andere kant, waarom wachten op goedkeuring als die voor m'n 23e toch niet komt.
Jeetje, waarom nu nog achten tot Juni? waarom niet je grenzen laten zien en gewoon gaan.
Je pakt je tas in, vertel dat je weg bent en naar je vriend gaat, naam afscheid en doe de deur dicht....
Juni is toch ook een grens. In juni begint mijn nieuwe bijbaan in de stad, dan zijn er helemaal geen argumenten meer te bedenken om hier te blijven. Ik moet toegeven dat ik eraan denk om maar te blijven tot m'n 21e verjaardag in februari 2010, uit angst, want dan heeft ze helemaal niks meer te zeggen.
Aan de andere kant, waarom wachten op goedkeuring als die voor m'n 23e toch niet komt.
vrijdag 20 maart 2009 om 21:49
vrijdag 20 maart 2009 om 22:24
quote:rizzle schreef op 20 maart 2009 @ 19:59:
[...]
Ze zegt dat ik altijd voor mezelf kies. Terwijl ik hier nog woon voor haar. Egoïsme is iets wat niet wordt geaccepteerd in dit gezin. Ik wil niet alles kwijtraken.
.
Egoïsme wordt wel geaccepteerd, maar alleen als je moeder zich er schuldig aan maakt. Ik vind haar houding namelijk enorm egoïstisch. Ze stelt haar eigen belang en haar eigen idee over wat goed voor jou is voorop.
Jij bent nu volwassen en dat betekent dat je moeder jou en je keuzes te respecteren heeft. Als ze dat niet kan of niet wil, schiet zíj tekort, niet jij.
[...]
Ze zegt dat ik altijd voor mezelf kies. Terwijl ik hier nog woon voor haar. Egoïsme is iets wat niet wordt geaccepteerd in dit gezin. Ik wil niet alles kwijtraken.
.
Egoïsme wordt wel geaccepteerd, maar alleen als je moeder zich er schuldig aan maakt. Ik vind haar houding namelijk enorm egoïstisch. Ze stelt haar eigen belang en haar eigen idee over wat goed voor jou is voorop.
Jij bent nu volwassen en dat betekent dat je moeder jou en je keuzes te respecteren heeft. Als ze dat niet kan of niet wil, schiet zíj tekort, niet jij.
The time is now
vrijdag 20 maart 2009 om 23:13
Meid je bent voor jezelf smoesjes aan het verzinnen. Een tijdelijke bijbaan, tot juni, heb je zo gevonden, gewoon een uzb binnenlopen!
En als je 21 bent, in februari, dan wat? En als je 23 bent, in feb. 2013, dan wat? Dan zal ze het nog steeds niet willen.
Ik ben met 17 uit huis gegaan, samenwonen met iemand die niet goed voor me bleek te zijn. En ik ben me toch blij dat ik daar zelf achter ben gekomen!! Drie jaar geen contact gehad met mijn ouders, maar uiteindelijk zijn ze bijgedraaid. En in die drie jaar heb ik mezelf zo ontwikkeld als ik nooit had gekund onder het juk van mijn moeder. Eerlijk gezegd denk ik dat er een redelijke kans is dat dat bij jou ook zal gebeuren...
En als je 21 bent, in februari, dan wat? En als je 23 bent, in feb. 2013, dan wat? Dan zal ze het nog steeds niet willen.
Ik ben met 17 uit huis gegaan, samenwonen met iemand die niet goed voor me bleek te zijn. En ik ben me toch blij dat ik daar zelf achter ben gekomen!! Drie jaar geen contact gehad met mijn ouders, maar uiteindelijk zijn ze bijgedraaid. En in die drie jaar heb ik mezelf zo ontwikkeld als ik nooit had gekund onder het juk van mijn moeder. Eerlijk gezegd denk ik dat er een redelijke kans is dat dat bij jou ook zal gebeuren...
zaterdag 21 maart 2009 om 08:31
Ik ben blij met alle reacties. Dat niemand zegt dat het onverstandig of egoïstisch is. Dat wist ik al, maar bevestiging is toch gewenst, omdat mijn moeder al mijn argumenten van tafel veegt.
Ik ga het gewoon doen, begin juni. Ik ben heel bang voor die dag, weet niet hoe het zal gaan. Neem denk ik alleen wat kleren mee en vertrek. Ze zal wel gaan slaan, dit gebeurde eerder ook toen ik tijdelijk bij hem wilde wonen ivm met een uit de hand gelopen ruzie met mijn vader. Maar tegenhouden kan ze eigenlijk niet.
Ik hoop zo dat ik ooit groot word
Ik ga het gewoon doen, begin juni. Ik ben heel bang voor die dag, weet niet hoe het zal gaan. Neem denk ik alleen wat kleren mee en vertrek. Ze zal wel gaan slaan, dit gebeurde eerder ook toen ik tijdelijk bij hem wilde wonen ivm met een uit de hand gelopen ruzie met mijn vader. Maar tegenhouden kan ze eigenlijk niet.
Ik hoop zo dat ik ooit groot word
zaterdag 21 maart 2009 om 08:48
Jeetje Rizzle, 21 jaar en je moeder slaat je? Das echt geen gezonde situatie waar je in zit. (sowieso niet als een moeder je slaat ongeacht je leeftijd)
Woont je vader ook bij jullie thuis, en hoe denkt hij over de hele situatie?
Groot worden zal je toch echt zelf moeten doen. Zelf keuzes maken en sterk staan in je meningen. Dat zal een stap zijn in de juiste richting. Ik zou een soort noodtas klaar hebben staan die je kan pakken mocht het uit de hand lopen tussen jullie. Vanaf nu neer leggen dan kun je in het ergste geval altijd vertrekken zonder tijd te moeten geven waarin je moeder je wat aan kan doen.
Woont je vader ook bij jullie thuis, en hoe denkt hij over de hele situatie?
Groot worden zal je toch echt zelf moeten doen. Zelf keuzes maken en sterk staan in je meningen. Dat zal een stap zijn in de juiste richting. Ik zou een soort noodtas klaar hebben staan die je kan pakken mocht het uit de hand lopen tussen jullie. Vanaf nu neer leggen dan kun je in het ergste geval altijd vertrekken zonder tijd te moeten geven waarin je moeder je wat aan kan doen.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
zaterdag 21 maart 2009 om 08:57
quote:ikbenikhetisnietanders schreef op 21 maart 2009 @ 08:48:
Jeetje Rizzle, 21 jaar en je moeder slaat je? Das echt geen gezonde situatie waar je in zit. (sowieso niet als een moeder je slaat ongeacht je leeftijd)
Woont je vader ook bij jullie thuis, en hoe denkt hij over de hele situatie?
Groot worden zal je toch echt zelf moeten doen. Zelf keuzes maken en sterk staan in je meningen. Dat zal een stap zijn in de juiste richting. Ik zou een soort noodtas klaar hebben staan die je kan pakken mocht het uit de hand lopen tussen jullie. Vanaf nu neer leggen dan kun je in het ergste geval altijd vertrekken zonder tijd te moeten geven waarin je moeder je wat aan kan doen.
Het is niet zo dat ik regelmatig een pak slaag krijg hoor haha. Het is een keer gebeurd, uit wanhoop van haar kant omdat ze het met woorden niet meer van me wint.
Mijn vader is overleden, maar die zou achter mijn moeder hebben gestaan. Daar is mijn moeder ook heel boos over, ze denkt dat ik deze keuzes nooit zou hebben gemaakt als mijn vader er nog was, omdat ik voor hem wel respect had. Nee was gewoon nee bij hem.
En een noodtas is niet nodig, al zou ik met lege handen weg gaan, als ik maar weg kan.
Jeetje Rizzle, 21 jaar en je moeder slaat je? Das echt geen gezonde situatie waar je in zit. (sowieso niet als een moeder je slaat ongeacht je leeftijd)
Woont je vader ook bij jullie thuis, en hoe denkt hij over de hele situatie?
Groot worden zal je toch echt zelf moeten doen. Zelf keuzes maken en sterk staan in je meningen. Dat zal een stap zijn in de juiste richting. Ik zou een soort noodtas klaar hebben staan die je kan pakken mocht het uit de hand lopen tussen jullie. Vanaf nu neer leggen dan kun je in het ergste geval altijd vertrekken zonder tijd te moeten geven waarin je moeder je wat aan kan doen.
Het is niet zo dat ik regelmatig een pak slaag krijg hoor haha. Het is een keer gebeurd, uit wanhoop van haar kant omdat ze het met woorden niet meer van me wint.
Mijn vader is overleden, maar die zou achter mijn moeder hebben gestaan. Daar is mijn moeder ook heel boos over, ze denkt dat ik deze keuzes nooit zou hebben gemaakt als mijn vader er nog was, omdat ik voor hem wel respect had. Nee was gewoon nee bij hem.
En een noodtas is niet nodig, al zou ik met lege handen weg gaan, als ik maar weg kan.
zaterdag 21 maart 2009 om 17:06
Maar waarom ga je niet eerst een tijdje op jezelf wonen? Ik denk dat het voor iedereen onverstandig is om vanuit huis meteen samen te gaan wonen.
Een paar jaar op kamers, op jezelf, dat maakt je echt volwassen en onafhankelijk! En dan kan je je vriend toch ook zoveel zien als je wilt, en blijft de relatie met je moeder nog beter ook.
Maar ook als je moeder en je vriend het prima met elkaar zouden kunnen vinden zou ik zeggen: je bent 20, ga niet samenwonen, ga lekker op jezelf wonen!
Een paar jaar op kamers, op jezelf, dat maakt je echt volwassen en onafhankelijk! En dan kan je je vriend toch ook zoveel zien als je wilt, en blijft de relatie met je moeder nog beter ook.
Maar ook als je moeder en je vriend het prima met elkaar zouden kunnen vinden zou ik zeggen: je bent 20, ga niet samenwonen, ga lekker op jezelf wonen!
I only get one shot at life - so I shoot to kill
zondag 22 maart 2009 om 13:57
De kogel is door de kerk. Ik woon sinds vanmorgen samen. M'n moeder heeft me het huis uit gezet. Ik zou haar en mijn jongere broertje kapot maken met mijn egoïsme. Ze is niet eens echt boos, ze klonk eerder verdrietig.
Nu heb ik wat ik wl, maar ben helemaal niet blij haha. Best eng, om het echt te doen. Neemt wel een hele boel stress weg.
Nu heb ik wat ik wl, maar ben helemaal niet blij haha. Best eng, om het echt te doen. Neemt wel een hele boel stress weg.
