Thuis
alle pijlers
Egoïstisch?
vrijdag 20 maart 2009 om 19:37
Ik heb een probleem en ik ben op zoek naar objectieve reacties, omdat al mijn vrienden mijn kant kiezen.
Ik ben 20 jaar en heb 5 jaar een relatie (waarvan 3 jaar zonder dat mijn ouders ervan wisten). Sinds juni hebben mijn vriend en ik samen een huurhuis. Ik mag van mijn moeder echter niet samenwonen.
Mijn relatie is nogal omstreden. Hij is 5 jaar ouder wat logischerwijs gevoelig lag toen ik 15 was. Bovendien is hij te zwaar en komt hij uit de stad en ik uit een klein dorp; niet de ideale schoonzoon voor mijn ouders. Hij wordt bij mij thuis niet geaccepteerd. Mijn broers en zussen maken misselijke grappen over hem en ons en hij wordt met de nek aangekeken. Hij heeft dan ook besloten niet langer bij mijn moeder (mijn vader is inmiddels overleden) over de vloer te komen.
Dat mijn vriend niet wordt geaccepteerd en dat hij nooit een kans heeft gekregen maakt me heel boos. Ik heb dan ook vrijwel elke dag strijd met mijn moeder. Ik durf niet samen te gaan wonen, omdat ik mijn moeder dan kapot maak. Thuis is het echter ook niet echt leefbaar. Ik slaap nu 4 dagen in de week bij mijn vriend. De andere dagen slaap ik bij mijn moeder. Mijn moeder wil dat ik tot mijn 23e bij haar woon, ik wil nu weg.
Ik weet niet wat ik moet doen, voor mezelf kiezen en m'n familie verliezen en m'n moeder kapot maken, of hier blijven wonen en ongelukkig zijn. Help?
Ik ben 20 jaar en heb 5 jaar een relatie (waarvan 3 jaar zonder dat mijn ouders ervan wisten). Sinds juni hebben mijn vriend en ik samen een huurhuis. Ik mag van mijn moeder echter niet samenwonen.
Mijn relatie is nogal omstreden. Hij is 5 jaar ouder wat logischerwijs gevoelig lag toen ik 15 was. Bovendien is hij te zwaar en komt hij uit de stad en ik uit een klein dorp; niet de ideale schoonzoon voor mijn ouders. Hij wordt bij mij thuis niet geaccepteerd. Mijn broers en zussen maken misselijke grappen over hem en ons en hij wordt met de nek aangekeken. Hij heeft dan ook besloten niet langer bij mijn moeder (mijn vader is inmiddels overleden) over de vloer te komen.
Dat mijn vriend niet wordt geaccepteerd en dat hij nooit een kans heeft gekregen maakt me heel boos. Ik heb dan ook vrijwel elke dag strijd met mijn moeder. Ik durf niet samen te gaan wonen, omdat ik mijn moeder dan kapot maak. Thuis is het echter ook niet echt leefbaar. Ik slaap nu 4 dagen in de week bij mijn vriend. De andere dagen slaap ik bij mijn moeder. Mijn moeder wil dat ik tot mijn 23e bij haar woon, ik wil nu weg.
Ik weet niet wat ik moet doen, voor mezelf kiezen en m'n familie verliezen en m'n moeder kapot maken, of hier blijven wonen en ongelukkig zijn. Help?
zondag 22 maart 2009 om 14:17
Als ik naar mijn eigen situatie kijk zeg ik: Meid, je moeder draait wel bij.
Ik had op mijn 16e een vriend en dat mocht ook niet van mijn vader (mijn moeder is overleden) en hij dwong me om het uit te maken. Uitmaken, of het huis uit. Maar iik heb doorgezet, en het niet uitgemaakt, en ik vond het ook doodeng, want wat moest ik als 16 jarige op straat? Maar ach, ik dacht, dat komt vast goed, ik heb iig mijn vriend en zijn ouders...
En zo langzamerhand is mijn vader bijgedraaid, en ik ben nu getrouwd met dat vriendje, en we hebben 1 kind. En mijn vader is dol op zijn kleinkind en 'mag' mijn man nu gewoon.
Maar ik kan me je gevoel heel goed voorstellen nu. Je had het zo graag anders gezien.. Waarom moet het nu weer zo gaan.
Komt goed meid! Sterkte!
Ik had op mijn 16e een vriend en dat mocht ook niet van mijn vader (mijn moeder is overleden) en hij dwong me om het uit te maken. Uitmaken, of het huis uit. Maar iik heb doorgezet, en het niet uitgemaakt, en ik vond het ook doodeng, want wat moest ik als 16 jarige op straat? Maar ach, ik dacht, dat komt vast goed, ik heb iig mijn vriend en zijn ouders...
En zo langzamerhand is mijn vader bijgedraaid, en ik ben nu getrouwd met dat vriendje, en we hebben 1 kind. En mijn vader is dol op zijn kleinkind en 'mag' mijn man nu gewoon.
Maar ik kan me je gevoel heel goed voorstellen nu. Je had het zo graag anders gezien.. Waarom moet het nu weer zo gaan.
Komt goed meid! Sterkte!
zondag 22 maart 2009 om 14:57
Ik weet nog niet preces hoe het zal lopen. Ik vroeg hoe ze het nu wilde, en ze zei dat de deur open stond, mocht ik mn ogen ooit openen. Ze wil het gesprek niet met me aangaan, mar ik ga kmende week mn spullen ophalen en dan ga ik met haar praten. Ik verwacht dat ze wel bijdraait, omdat ze nu ook veel rustiger was dan verwacht. Had niet verwacht dat ik ooit nog in dat huis mocht. Ik zie het wel.
Bedankt voor je hart onder de riem.
Bedankt voor je hart onder de riem.
zondag 22 maart 2009 om 22:14
Zo dat is snel gegaan Rizzle. Nu is het zaak om spijkers met koppen te slaan. Wat wil je nu verder en hoe wil je dat bereiken. Een gesprek met je moeder lijkt me idd een prioriteit.
Succes.
Succes.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
