Thuis
alle pijlers
Gegijzeld door m'n eigen hond
zondag 5 november 2023 om 17:03
Sinds corona werk ik volledig vanuit huis. Het bevalt mijn werkgever goed, dus het is bij ons de norm geworden. Ik werk in een solofunctie, dus heb online ook nauwelijks contact met collega’s, maar ik mis het koffiepraatje behoorlijk. We zijn een jaar geleden verhuisd, vanuit het centrum van de stad naar een dorp. In een jaar tijd heb ik, behalve mijn buren, niemand leren kennen. Het dorp heeft de naam erg van ons-kent-ons te zijn, maar zelf ben ik ook niet de meest sociale (introvert) en er zijn hier maar een paar mogelijkheden (voetbal, handbal, klaverjassen) die je net moeten liggen – mij niet dus – om je bij aan te sluiten.
In deze situatie hebben we gedacht dat een hond een win-win situatie zou zijn. Win, omdat ik altijd al graag een hond wilde, maar de plek waar we woonden (bovenhuis, druk centrum) geen plek was voor een hond en ik werkte voor corona hele dagen buitenshuis. En win omdat het een mooie manier is om tijdens het uitlaten nieuwe buurtgenoten te leren kennen. In deze omgeving heb ik alle mogelijkheden om de hond uit te laten, ik had ook wel zin om met de hond op hondencursussen te gaan en ik had een maatje tijdens mijn werkdagen in mijn eentje achter de pc. Ik heb het ook met mijn baas besproken en die was positief, gaf aan dat hij wel wilde invoeren dat we af en toe naar kantoor moesten, maar dan kon de hond gewoon mee.
De beslissing wel/geen hond was een beslissing waar we heel lang over nagedacht hebben. Maar toen de kogel eenmaal door de kerk was, heb ik in die zin toch te snel beslist wélke hond het dan ging worden, denk ik achteraf gezien. Want wow, wat hebben we ons leven nu ongelofelijk gecompliceerd gemaakt, met deze beslissing... het is echt onze (vooral mijn) eigen schuld geweest.
Ik wilde graag een zachtaardige hond en liefst eentje die al wat ouder is… een herplaatser dus. Toen we met hem kennismaakten, leek het een fijne hond en zo is hij ons ook aangeprezen. En het is ook een lieve hond… Zo alleen met mij thuis, zonder prikkels gaat het prima. Maar we kwamen er na een paar weken wel achter dat hij nogal wat issues heeft. Dat zachtaardige staat voor prikkelgevoelig. En misschien hebben we zelf fouten gemaakt, waardoor het bij ons erger is geworden. We hebben wel meteen een gedragsdeskundige ingeschakeld om het niet te laten escaleren, en die stelde als diagnose dat hij als pup niet is gesocialiseerd en verlatingsangst heeft.
Dus… hoe ziet dat eruit. De hond valt uit naar voorbijgangers, fietsers, spelende kinderen, hardlopers, hij springt er blaffend en happend op af. Het is allemaal angst, maar komt erg agressief over. Zodra hij een kat ziet is hij niet meer te houden. Ik moet steeds met een zak voer naar buiten en oefenen met een lange lijn en dat gaat bij vlagen aardig, maar kom je per ongeluk toch iets tegen waarvan hij op tilt slaat, dan kun je daarna wel naar huis – geen land meer mee te bezeilen. Nee, een ontspannen wandeling is het nooit, het gaat iets beter na input van de gedragsdeskundige, maar er zijn momenten waarop het helemaal mis gaat. Laat staan dat ik ergens rustig met iemand een sociaal praatje durf te maken. Ik heb juist heel veel boze blikken moeten incasseren en moeten aanhoren dat ik mijn hond onder controle moet houden! Ik ga nu op de raarste tijden en op de raarste plekken met hem uit, om hem maar zo min mogelijk prikkels te laten ervaren.
Een winkelstraat, een terrasje, losloopgebieden en de hondencursus kunnen we voorlopig sowieso vergeten. Hij kan dat niet aan volgens de gedragsdeskundige. Ik moet geduld hebben, maar ik zie zo weinig structurele progressie dat ik me afvraag of dat ooit nog een mogelijkheid wordt. Nee, ik kan wel zeggen dat we tamelijk geïsoleerd leven inmiddels. Tot overmaat van ramp heeft mijn werkgever gevraagd of ik nou 'ns met hond op kantoor kom… maar daar moet ik met de hond met de bus naartoe – als ik er al zonder kleerscheuren aankom (letterlijk, want bij stress hangt hij meteen in mijn mouw), ben ik bang dat hij een collega gaat aanblaffen of erger.
Voorheen was mijn enige contact overdag de pakketbezorger aan de deur, nu hang ik een briefje op: zet maar neer. Want als hij aanbelt zit ik hier met een gestresste hond. Bezoek kan hier eigenlijk ook niet komen, ik moet alles uit de kast trekken om de hond rustig te houden. Op een gegeven moment wordt hij iets rustiger maar bezoek heeft het dan allang gehad en daarheen kunnen we natuurlijk ook niet. Ik kan nergens naartoe. Alleen niet, omdat de hond niet alleen thuis kan blijven. Maar ook mét hond kunnen we bijna nergens heen, je bent sowieso al beperkt met een hond, maar zelfs al zijn honden toegestaan, dan zijn er dus ook andere honden. We hebben het geprobeerd, maar de hond raakt zwaar overprikkeld en dat is voor niemand leuk. Sinds ik die hond heb, heb ik dus alle contacten afgehouden… en ben nergens meer geweest… ik ben gewoon een gijzelaar van mijn eigen hond!
Het kan gewoon niet dat hij weer naar een ander adres moet, dat is nog altijd geen optie, hoewel ik langzaam kapot aan het gaan ben, in dat kleine wereldje waar ik nu al een half jaar in zit. Geloof mij, ik had altijd wel een duidelijke mening over mensen die hun hond ‘weg doen’. Maar ik weet nu dat er veel leed achter kan zitten. Ik ben de wanhoop nabij, maar hoop tegen beter weten in toch nog op tips, een hart onder de riem. Wordt dit ooit nog beter?
Ik ben bereid een heel intensieve cursus te volgen, als dat moet. Misschien heeft iemand ergens ervaring in? Ik denk namelijk dat het meer aan mij ligt dan aan de hond. Ik ben geen leider, ik kan hem niet geruststellen kennelijk. Ik zie ook wel eens die voor/na filmpjes met onhandelbare honden en dan denk ik: hóe dan?! Het is dus wel mogelijk, kennelijk... maar wat kan ik doen?
Losse bezoekjes van een gedragsdeskundige worden ‘m niet vrees ik… Wanneer die erbij is gaat het best goed en zie ik het weer helemaal zitten… tot ik zelf aan de slag moet en dan is ze er natuurlijk niet bij.
In deze situatie hebben we gedacht dat een hond een win-win situatie zou zijn. Win, omdat ik altijd al graag een hond wilde, maar de plek waar we woonden (bovenhuis, druk centrum) geen plek was voor een hond en ik werkte voor corona hele dagen buitenshuis. En win omdat het een mooie manier is om tijdens het uitlaten nieuwe buurtgenoten te leren kennen. In deze omgeving heb ik alle mogelijkheden om de hond uit te laten, ik had ook wel zin om met de hond op hondencursussen te gaan en ik had een maatje tijdens mijn werkdagen in mijn eentje achter de pc. Ik heb het ook met mijn baas besproken en die was positief, gaf aan dat hij wel wilde invoeren dat we af en toe naar kantoor moesten, maar dan kon de hond gewoon mee.
De beslissing wel/geen hond was een beslissing waar we heel lang over nagedacht hebben. Maar toen de kogel eenmaal door de kerk was, heb ik in die zin toch te snel beslist wélke hond het dan ging worden, denk ik achteraf gezien. Want wow, wat hebben we ons leven nu ongelofelijk gecompliceerd gemaakt, met deze beslissing... het is echt onze (vooral mijn) eigen schuld geweest.
Ik wilde graag een zachtaardige hond en liefst eentje die al wat ouder is… een herplaatser dus. Toen we met hem kennismaakten, leek het een fijne hond en zo is hij ons ook aangeprezen. En het is ook een lieve hond… Zo alleen met mij thuis, zonder prikkels gaat het prima. Maar we kwamen er na een paar weken wel achter dat hij nogal wat issues heeft. Dat zachtaardige staat voor prikkelgevoelig. En misschien hebben we zelf fouten gemaakt, waardoor het bij ons erger is geworden. We hebben wel meteen een gedragsdeskundige ingeschakeld om het niet te laten escaleren, en die stelde als diagnose dat hij als pup niet is gesocialiseerd en verlatingsangst heeft.
Dus… hoe ziet dat eruit. De hond valt uit naar voorbijgangers, fietsers, spelende kinderen, hardlopers, hij springt er blaffend en happend op af. Het is allemaal angst, maar komt erg agressief over. Zodra hij een kat ziet is hij niet meer te houden. Ik moet steeds met een zak voer naar buiten en oefenen met een lange lijn en dat gaat bij vlagen aardig, maar kom je per ongeluk toch iets tegen waarvan hij op tilt slaat, dan kun je daarna wel naar huis – geen land meer mee te bezeilen. Nee, een ontspannen wandeling is het nooit, het gaat iets beter na input van de gedragsdeskundige, maar er zijn momenten waarop het helemaal mis gaat. Laat staan dat ik ergens rustig met iemand een sociaal praatje durf te maken. Ik heb juist heel veel boze blikken moeten incasseren en moeten aanhoren dat ik mijn hond onder controle moet houden! Ik ga nu op de raarste tijden en op de raarste plekken met hem uit, om hem maar zo min mogelijk prikkels te laten ervaren.
Een winkelstraat, een terrasje, losloopgebieden en de hondencursus kunnen we voorlopig sowieso vergeten. Hij kan dat niet aan volgens de gedragsdeskundige. Ik moet geduld hebben, maar ik zie zo weinig structurele progressie dat ik me afvraag of dat ooit nog een mogelijkheid wordt. Nee, ik kan wel zeggen dat we tamelijk geïsoleerd leven inmiddels. Tot overmaat van ramp heeft mijn werkgever gevraagd of ik nou 'ns met hond op kantoor kom… maar daar moet ik met de hond met de bus naartoe – als ik er al zonder kleerscheuren aankom (letterlijk, want bij stress hangt hij meteen in mijn mouw), ben ik bang dat hij een collega gaat aanblaffen of erger.
Voorheen was mijn enige contact overdag de pakketbezorger aan de deur, nu hang ik een briefje op: zet maar neer. Want als hij aanbelt zit ik hier met een gestresste hond. Bezoek kan hier eigenlijk ook niet komen, ik moet alles uit de kast trekken om de hond rustig te houden. Op een gegeven moment wordt hij iets rustiger maar bezoek heeft het dan allang gehad en daarheen kunnen we natuurlijk ook niet. Ik kan nergens naartoe. Alleen niet, omdat de hond niet alleen thuis kan blijven. Maar ook mét hond kunnen we bijna nergens heen, je bent sowieso al beperkt met een hond, maar zelfs al zijn honden toegestaan, dan zijn er dus ook andere honden. We hebben het geprobeerd, maar de hond raakt zwaar overprikkeld en dat is voor niemand leuk. Sinds ik die hond heb, heb ik dus alle contacten afgehouden… en ben nergens meer geweest… ik ben gewoon een gijzelaar van mijn eigen hond!
Het kan gewoon niet dat hij weer naar een ander adres moet, dat is nog altijd geen optie, hoewel ik langzaam kapot aan het gaan ben, in dat kleine wereldje waar ik nu al een half jaar in zit. Geloof mij, ik had altijd wel een duidelijke mening over mensen die hun hond ‘weg doen’. Maar ik weet nu dat er veel leed achter kan zitten. Ik ben de wanhoop nabij, maar hoop tegen beter weten in toch nog op tips, een hart onder de riem. Wordt dit ooit nog beter?
Ik ben bereid een heel intensieve cursus te volgen, als dat moet. Misschien heeft iemand ergens ervaring in? Ik denk namelijk dat het meer aan mij ligt dan aan de hond. Ik ben geen leider, ik kan hem niet geruststellen kennelijk. Ik zie ook wel eens die voor/na filmpjes met onhandelbare honden en dan denk ik: hóe dan?! Het is dus wel mogelijk, kennelijk... maar wat kan ik doen?
Losse bezoekjes van een gedragsdeskundige worden ‘m niet vrees ik… Wanneer die erbij is gaat het best goed en zie ik het weer helemaal zitten… tot ik zelf aan de slag moet en dan is ze er natuurlijk niet bij.
maandag 6 november 2023 om 11:08
maandag 6 november 2023 om 11:14
Ik ben groot voorstander van er werk in te stoppen maar zo te lezen doe je dat al flink. Dan zou wat mij betreft de volgende stap zijn om het werk/trainen te combineren met medicatie (vaak worden er bepaalde antidepressiva voor ingezet), heeft de gedragsdeskundige dit al met je besproken?
Zelf zou ik dit dus gaan bespreken, ook met de DA omdat die degene is die het voor zou moeten schrijven.
Zelf zou ik dit dus gaan bespreken, ook met de DA omdat die degene is die het voor zou moeten schrijven.
maandag 6 november 2023 om 12:29
Aanvulling... dit is niet mijn eerste hond. Ik heb in mijn tienerjaren een eigen hond gehad. Ik heb ook als vrijwilliger in een dierenasiel / pension gewerkt en zodoende kende ik m'n eerste hond – die daar vandaan kwam – goed.
Deze hond komt van een particulier, de eerste eigenaar. Niet via een stichting. En hij is nog jong. Anderhalf jaar. Maar helaas weinig gewend, de hond is snel bang: van kabbelend water tot een opwaaiende plastic zak.
De hond is al bij de dierenarts geweest (globale checkup) en een honden fysio om ongemak uit te sluiten. Maar er zijn zoveel hoeken waar je het in kan zoeken, voedselallergie, Giardia. Maar omdat hij met ons wel gewoon oké is en op z'n gemak, denk ik echt dat het vooral stress is. Ik gebruik nu van die homeopatische druppeltjes, maar geloof niet dat het echt helpt.
Nee, zoals het er nu uit ziet neem ik hem ook zeker niet mee naar m'n werk.
Ik schrik wel van jullie comments... ik ben er nog niet aan toe om op te geven, ik heb nog zoveel níet geprobeerd. Soms wordt het echt teveel en in die gemoedstoestand heb ik ook dit topic geopend. Maar ik ben ook een commitment aan gegaan, ik ben ook bang dat ik duizenden euro's later alsnog de conclusie moet trekken dat het ons niet lukt.
Volgens de gedragsdeskundige heeft deze hond geluk dat hij bij ons terecht is gekomen en ze heeft alle vertrouwen in ons...
Deze hond komt van een particulier, de eerste eigenaar. Niet via een stichting. En hij is nog jong. Anderhalf jaar. Maar helaas weinig gewend, de hond is snel bang: van kabbelend water tot een opwaaiende plastic zak.
De hond is al bij de dierenarts geweest (globale checkup) en een honden fysio om ongemak uit te sluiten. Maar er zijn zoveel hoeken waar je het in kan zoeken, voedselallergie, Giardia. Maar omdat hij met ons wel gewoon oké is en op z'n gemak, denk ik echt dat het vooral stress is. Ik gebruik nu van die homeopatische druppeltjes, maar geloof niet dat het echt helpt.
Nee, zoals het er nu uit ziet neem ik hem ook zeker niet mee naar m'n werk.
Ik schrik wel van jullie comments... ik ben er nog niet aan toe om op te geven, ik heb nog zoveel níet geprobeerd. Soms wordt het echt teveel en in die gemoedstoestand heb ik ook dit topic geopend. Maar ik ben ook een commitment aan gegaan, ik ben ook bang dat ik duizenden euro's later alsnog de conclusie moet trekken dat het ons niet lukt.
Volgens de gedragsdeskundige heeft deze hond geluk dat hij bij ons terecht is gekomen en ze heeft alle vertrouwen in ons...
breatcrumb wijzigde dit bericht op 06-11-2023 12:34
9.31% gewijzigd
maandag 6 november 2023 om 12:37
maandag 6 november 2023 om 13:00
Dat had ik er misschien even bij moeten zetten. Hij is ruim 1,5 jaar en ik heb hem nu een half jaar.S-Groot schreef: ↑06-11-2023 12:37Oh anderhalf jaar pas, ik dacht dat de hond veel ouder zou zijn omdat je het over een 'al wat oudere hond' had. Dan is de kans op groei zeker nog wel aanwezig. Zelf zou ik (na veel ervaring met zeer angstige dieren) dus zeker gaan informeren naar serieuze medicatie.
Hij is dus wel puppy-af (en dus ook de beste periode om dit allemaal aan te pakken) maar er zijn wel mogelijkheden.
Daarom... ik ben bang dat ik het erger maak, dat uitvallen is gewoon angst.
Hij is ook heel snel geprikkeld... dan is er dus niks met hem te beginnen. Ik ben zelf ook onzeker en timide van karakter, ik heb het idee dat de hond denkt dat hij het allemaal moet oplossen. Daarom denk ik ook dat ik meer sturing nodig heb, dan mijn hond!
Of inderdaad... de conclusie is dat deze hond niet de hond voor mij is, en ik niet de baas voor hem. Ik zou het vreselijk vinden en ook zeker weten dat ik het met een andere hond ook echt niet meer ga proberen als ik dit moet opgeven.
maandag 6 november 2023 om 13:11
Ach wat zwaar heb je het! En ik snap je dilemma. Los van dat je het nog niet wil opgeven, ben je na een half jaar ook aan het beestje gehecht geraakt. Op zich is 1,5 jaar nog wel een leeftijd dat hij het kan leren, maar het kost tijd (heel veel tijd) en geduld (nog veel meer geduld) én het is geen garantie. Sommige honden leren het niet.
Hij zit natuurlijk nu ook in de pubertijd. Dus hoewel de echte puppy-periode achter je ligt, zijn de tropenjaren nog niet voorbij. Ik heb wel eens gelezen dat de meeste mensen hun hond weg doen bij 1,5-2 jaar oud. Wij hebben een hond van net 1 en ik vind deze periode soms nog steeds heel zwaar. Die van ons is ook heel reactief buiten, maar dan alleen maar uit enthousiasme. Alles is leuk, zeg maar.
Wij hebben ook een gedragsdeskundige erbij gehad, maar uiteindelijk het meest gehad aan de filmpjes van Southend Dog Training. We hebben een lidmaatschap daarop afgesloten en dat helpt ons echt bij het trekken aan de riem. Hij heeft ook veel filmpjes over angstige honden. En de boeken van Een hondenleven lang: fysiek en mentaal in balans.
Maar.....en dit wil ik je echt op het hart drukken.....voel je niet bezwaard om hem eventueel weg te doen. Soms is het geen match en dan is voor baasje én hond beter een ander plekje voor hem te zoeken. Zo te lezen zou jij dat nooit lichtvaardig doen en denk je daar heel goed over na. Dan is er echt niks om voor je te schamen.
Heel veel sterkte!
Hij zit natuurlijk nu ook in de pubertijd. Dus hoewel de echte puppy-periode achter je ligt, zijn de tropenjaren nog niet voorbij. Ik heb wel eens gelezen dat de meeste mensen hun hond weg doen bij 1,5-2 jaar oud. Wij hebben een hond van net 1 en ik vind deze periode soms nog steeds heel zwaar. Die van ons is ook heel reactief buiten, maar dan alleen maar uit enthousiasme. Alles is leuk, zeg maar.
Wij hebben ook een gedragsdeskundige erbij gehad, maar uiteindelijk het meest gehad aan de filmpjes van Southend Dog Training. We hebben een lidmaatschap daarop afgesloten en dat helpt ons echt bij het trekken aan de riem. Hij heeft ook veel filmpjes over angstige honden. En de boeken van Een hondenleven lang: fysiek en mentaal in balans.
Maar.....en dit wil ik je echt op het hart drukken.....voel je niet bezwaard om hem eventueel weg te doen. Soms is het geen match en dan is voor baasje én hond beter een ander plekje voor hem te zoeken. Zo te lezen zou jij dat nooit lichtvaardig doen en denk je daar heel goed over na. Dan is er echt niks om voor je te schamen.
Heel veel sterkte!
maandag 6 november 2023 om 13:13
breatcrumb schreef: ↑06-11-2023 13:00Of inderdaad... de conclusie is dat deze hond niet de hond voor mij is, en ik niet de baas voor hem. Ik zou het vreselijk vinden en ook zeker weten dat ik het met een andere hond ook echt niet meer ga proberen als ik dit moet opgeven.
Wij hebben een keer een hond weg moeten doen. Ik zei toen ook: "Ik doe het noooooiit meer. En al helemaal geen pup!". Maar er ligt nu echt een schatje op mijn voeten te slapen. Ik vind het nog echt wel zwaar af en toe, maar er is nu een betere match en dat maakt een wereld van verschil.
Leg het niet te veel bij jezelf ook. Natuurlijk is het goed als jij consistent gedrag vertoont e.d., maar laat je niet gek maken door alles wat je lees over dat de hond jou zo aanvoelt en dat het allemaal aan jou ligt. Zo te lezen heb je ook gewoon echt een ingewikkelde hond getroffen.
maandag 6 november 2023 om 13:20
Misschien het proberen waard
https://www.bachbloesemmix.nl/bachbloes ... sieve-hond
Je hebt ook Star of Bethlehem die helpt geloof ik bij onverwerkt verdriet en trauma
https://www.bachbloesemmix.nl/bachbloes ... sieve-hond
Je hebt ook Star of Bethlehem die helpt geloof ik bij onverwerkt verdriet en trauma
maandag 6 november 2023 om 13:22
Hier 2 honden (golden retrievers), de oudste (3) is een stabiele rustige hond, af en toe de zoomies maar die gekke momentjes houd ik juist van. De jongste is net iets jonger als jouw hond, zit momenteel volop in de pubertijd dat zal bij de jouwe de boel denk ik ook nog wel versterken want dat gebeurd hier dus wel.
Mijn jongste zou zonder mijn oudste hond deels een kopie van de jouwe zijn. We hebben hem sinds pup maar hij is altijd onrustig geweest, snel overprikkeld, stressgevoelig en een mega verlatingsangst. Hij hangt heel erg aan mij en aan onze andere hond. Als de oudere hond er niet was geweest zou ik geen moment van huis kunnen. Onze oudste is gek op andere honden en dol op mensen en daardoor doet de jongste daar op zijn manier in mee wel heel voorzichtig en afwachtend maar hij trekt zich op.
Ik heb hem nu al enige tijd op bachbloesems maar dan geen kant en klare maar speciaal voor hem gemaakt op zijn angsten en problemen. Het is geen tovermiddel maar het scheelt echt heel veel en na lang overleg met de DA is hij nu chemisch gecastreerd.
DA gaf aan dat juist die puber hormonen een onzekere, angstige stresshond helemaal van het padje kunnen brengen en daar doe je hem geen plezier mee. We gaan het verschil binnenkort merken, het duurt enkele weken voor het effect volledig is, en dan kunnen we tegen de tijd dat het uitwerkt kijken of dat voldoende is geweest en hij door de pubertijd heen is of toch voor definitief castreren gaan.
Een 2e oudere hond is misschien wat drastisch in jouw situatie maar misschien heb je iets aan de bachbloesems en het chemisch castreren
Mijn jongste zou zonder mijn oudste hond deels een kopie van de jouwe zijn. We hebben hem sinds pup maar hij is altijd onrustig geweest, snel overprikkeld, stressgevoelig en een mega verlatingsangst. Hij hangt heel erg aan mij en aan onze andere hond. Als de oudere hond er niet was geweest zou ik geen moment van huis kunnen. Onze oudste is gek op andere honden en dol op mensen en daardoor doet de jongste daar op zijn manier in mee wel heel voorzichtig en afwachtend maar hij trekt zich op.
Ik heb hem nu al enige tijd op bachbloesems maar dan geen kant en klare maar speciaal voor hem gemaakt op zijn angsten en problemen. Het is geen tovermiddel maar het scheelt echt heel veel en na lang overleg met de DA is hij nu chemisch gecastreerd.
DA gaf aan dat juist die puber hormonen een onzekere, angstige stresshond helemaal van het padje kunnen brengen en daar doe je hem geen plezier mee. We gaan het verschil binnenkort merken, het duurt enkele weken voor het effect volledig is, en dan kunnen we tegen de tijd dat het uitwerkt kijken of dat voldoende is geweest en hij door de pubertijd heen is of toch voor definitief castreren gaan.
Een 2e oudere hond is misschien wat drastisch in jouw situatie maar misschien heb je iets aan de bachbloesems en het chemisch castreren
Geniet van vandaag want je weet nooit of morgen je gegeven is...
maandag 6 november 2023 om 15:45
Thanks voor de reacties zover... Southend Dogtraining komt al geregeld spammend langs in mijn socials, zonder dat ik ze volg. Ik ga me er eens in verdiepen.
In de boeken ook... Kalmerende signalen heb ik hier al liggen, dat schijnt een beetje de klassieker te zijn. Daar heb ik al wel verhelderende info uitgehaald.
En Bachbloesems zal ik eens vragen... hij krijgt nu Pure Calm.
In de boeken ook... Kalmerende signalen heb ik hier al liggen, dat schijnt een beetje de klassieker te zijn. Daar heb ik al wel verhelderende info uitgehaald.
En Bachbloesems zal ik eens vragen... hij krijgt nu Pure Calm.
maandag 6 november 2023 om 16:37
We hebben 2 Labradors. De oudste is 10, de jongere is ruim 3. De jongere is nerveus, loopt slecht aan de lijn, en is niet graag alleen. In de puberteit zijn er echt momenten geweest dat we hem het liefst weg hadden willen doen. En dat terwijl hij onze 4 de Labi is.
We zijn met hem in de hondenschool geweest( is in het land waar ik woon verplicht) . En dat heeft niet geholpen.
Gevolg was dat ik me steeds meer ging isoleren.
Mijn hondentrainerin kwam op het idee om de dagopvang voor honden te proberen. Daar gaat hij nu iedere week een dag naar toe. Speelt daar met 19 andere honden. En ik heb nu een hele fijne sociale hond, die nog steeds trekt aan de lijn. Maar nu alleen kan zijn. En een vakantieadres heeft....want de leiding vaan de opvang is helemaal verliefd op hem.
We zijn met hem in de hondenschool geweest( is in het land waar ik woon verplicht) . En dat heeft niet geholpen.
Gevolg was dat ik me steeds meer ging isoleren.
Mijn hondentrainerin kwam op het idee om de dagopvang voor honden te proberen. Daar gaat hij nu iedere week een dag naar toe. Speelt daar met 19 andere honden. En ik heb nu een hele fijne sociale hond, die nog steeds trekt aan de lijn. Maar nu alleen kan zijn. En een vakantieadres heeft....want de leiding vaan de opvang is helemaal verliefd op hem.
maandag 6 november 2023 om 18:55
Het kan niet zo zijn dat je hele leven in negatieve zin door een hond. Ik vind dat je heel veel geprobeerd hebt en zou het niet gek vinden dat je een andere plek voor je hond zoekt.
Je hebt al zoveel gedaan en zoveel kosten gemaakt, je hoeft je niet schuldig te voelen. De meeste mensen hadden het allang opgegeven.
Degene die de hond bij je plaatste moet dit geweten hebben. Niet netjes dat ze het niet tegen je gezegd hebben
Je hebt al zoveel gedaan en zoveel kosten gemaakt, je hoeft je niet schuldig te voelen. De meeste mensen hadden het allang opgegeven.
Degene die de hond bij je plaatste moet dit geweten hebben. Niet netjes dat ze het niet tegen je gezegd hebben
maandag 6 november 2023 om 19:04
Dit, precies dit.Sierlijk schreef: ↑06-11-2023 18:55Het kan niet zo zijn dat je hele leven in negatieve zin door een hond. Ik vind dat je heel veel geprobeerd hebt en zou het niet gek vinden dat je een andere plek voor je hond zoekt.
Je hebt al zoveel gedaan en zoveel kosten gemaakt, je hoeft je niet schuldig te voelen. De meeste mensen hadden het allang opgegeven.
Degene die de hond bij je plaatste moet dit geweten hebben. Niet netjes dat ze het niet tegen je gezegd hebben
Heb je contact gehad met degene waar je de hond vandaan hebt gehaald?
Ik ben gek op dieren, maar geen dier gaat me zo beperken in mijn doen en laten.
Ik zou hem laten herplaatsen, het is geen match, en dat is oké he.
Je hebt er echt veel aan gedaan, maar je kan en mag er zelf niet aan onderdoor gaan hoor.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
maandag 6 november 2023 om 19:19
ik heb ook een asielhond sinds 2015 en had nooit eerder een hond gehad. De mijne reageert precies hetzelfde maar sinds ik me als een koele kikker opstel, gaat het beter. We gaan naar buiten en als er een andere hond aankomt, jammer dan. Ik heb een hond uit het asiel gered, dus ik mag rondlopen met een blaffende hond. Honden voelen veel en jouw hond heeft ook door dat je niet zo happy bent en mogelijk reageert je hond daarop. Geef je hond zoveel mogelijk liefde en maak je niet druk. Wees een team. Laat die andere mensen maar. Het is hetzelfde als met andermans kinderen, die zijn allen universiteitsmateriaal en super sociaal en nooit problemen 
Niemand komt aan de schandpaal vanwege een blaffende hond die met liefde geadopteerd is.
Niemand komt aan de schandpaal vanwege een blaffende hond die met liefde geadopteerd is.
maandag 6 november 2023 om 20:47
Dit lijkt me geen houdbare situatie en zo te lezen heb je al van alles geprobeerd.
Dit is een hond die eigenlijk in geen enkel huishouden een plaats heeft.
Het is onacceptabel dat mensen worden aangevallen; of in ieder lijken te worden aangevallen.
Ik denk toch datje moet accepteren dat dit geen match is en je de hond weg zal moeten doen.
Dit is een hond die eigenlijk in geen enkel huishouden een plaats heeft.
Het is onacceptabel dat mensen worden aangevallen; of in ieder lijken te worden aangevallen.
Ik denk toch datje moet accepteren dat dit geen match is en je de hond weg zal moeten doen.
maandag 6 november 2023 om 21:03
Och jeetje wat een moeilijke situatie. En ik kan me voorstellen dat je je hond niet wilt wegdoen.
Een paar vragen:
Heeft hond dit gedrag al vanaf het begin?
Zo ja, is het verergerd?
Vertoont hond dit gedrag ook als partner hond uitlaat?
Het is inderdaad zo dat het meeste gedrag van een hond komt voor het gedrag van de eigenaar. Ze zeggen niet voor niks dat je niet zozeer de hond opvoedt, maar de eigenaar op moet voeden. Ik ben zelf ook redelijk timide met onze hond. Dit is onze 3e hond. De vorige 2 zijn overleden van ouderdom en waren prima, fijne en goed behandelbare honden. De hond die we nu hebben, is vanaf het begin al angstig. Voor van alles. Hij haalt niet uit, maar kruipt bibberend achter ons of gaat er gewoon vandoor. Hond is nu 10 jaar en het gedrag is met het jaar verbeterd. Toen hij 1,5 was, was het het gedrag het allerergst. Nu is het nog steeds een angstige hond, maar hij kruipt bijna nooit meer weg en is prima handelbaar. We hebben bewust veel 'moeilijke' situaties opgezocht en hem met hondenkoekjes gelokt en beloond. Man is wat steviger in de opvoeding dan ik en hij neemt hond gewoon mee en negeert zijn angst. En wij denken dat hond er ook gewoon overeen gegroeid is.
Dit gezegd hebbende, zou ik proberen om een goede hondentrainer te zoeken dit jou en hond vaker en intensief kan begeleiden. Als ook dat niet helpt, zou ik ervoor kiezen om hond in te laten slapen. Deze hond heeft namelijk geen leven. Ook niet bij een ander. En dan is inslapen altijd beter dan terugplaatsen in een asiel.
Een paar vragen:
Heeft hond dit gedrag al vanaf het begin?
Zo ja, is het verergerd?
Vertoont hond dit gedrag ook als partner hond uitlaat?
Het is inderdaad zo dat het meeste gedrag van een hond komt voor het gedrag van de eigenaar. Ze zeggen niet voor niks dat je niet zozeer de hond opvoedt, maar de eigenaar op moet voeden. Ik ben zelf ook redelijk timide met onze hond. Dit is onze 3e hond. De vorige 2 zijn overleden van ouderdom en waren prima, fijne en goed behandelbare honden. De hond die we nu hebben, is vanaf het begin al angstig. Voor van alles. Hij haalt niet uit, maar kruipt bibberend achter ons of gaat er gewoon vandoor. Hond is nu 10 jaar en het gedrag is met het jaar verbeterd. Toen hij 1,5 was, was het het gedrag het allerergst. Nu is het nog steeds een angstige hond, maar hij kruipt bijna nooit meer weg en is prima handelbaar. We hebben bewust veel 'moeilijke' situaties opgezocht en hem met hondenkoekjes gelokt en beloond. Man is wat steviger in de opvoeding dan ik en hij neemt hond gewoon mee en negeert zijn angst. En wij denken dat hond er ook gewoon overeen gegroeid is.
Dit gezegd hebbende, zou ik proberen om een goede hondentrainer te zoeken dit jou en hond vaker en intensief kan begeleiden. Als ook dat niet helpt, zou ik ervoor kiezen om hond in te laten slapen. Deze hond heeft namelijk geen leven. Ook niet bij een ander. En dan is inslapen altijd beter dan terugplaatsen in een asiel.
maandag 6 november 2023 om 21:08
Dit is precies hoe mijn man het aangepakt heeft. Geen aandacht aan schenken, negeren en vooral niet reageren op zijn angst. En bestraffen als onze hond uit angst uithaalt.aim schreef: ↑06-11-2023 19:19ik heb ook een asielhond sinds 2015 en had nooit eerder een hond gehad. De mijne reageert precies hetzelfde maar sinds ik me als een koele kikker opstel, gaat het beter. We gaan naar buiten en als er een andere hond aankomt, jammer dan. Ik heb een hond uit het asiel gered, dus ik mag rondlopen met een blaffende hond. Honden voelen veel en jouw hond heeft ook door dat je niet zo happy bent en mogelijk reageert je hond daarop. Geef je hond zoveel mogelijk liefde en maak je niet druk. Wees een team. Laat die andere mensen maar. Het is hetzelfde als met andermans kinderen, die zijn allen universiteitsmateriaal en super sociaal en nooit problemen
maandag 6 november 2023 om 21:11
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
