Thuis
alle pijlers
Gegijzeld door m'n eigen hond
zondag 5 november 2023 om 17:03
Sinds corona werk ik volledig vanuit huis. Het bevalt mijn werkgever goed, dus het is bij ons de norm geworden. Ik werk in een solofunctie, dus heb online ook nauwelijks contact met collega’s, maar ik mis het koffiepraatje behoorlijk. We zijn een jaar geleden verhuisd, vanuit het centrum van de stad naar een dorp. In een jaar tijd heb ik, behalve mijn buren, niemand leren kennen. Het dorp heeft de naam erg van ons-kent-ons te zijn, maar zelf ben ik ook niet de meest sociale (introvert) en er zijn hier maar een paar mogelijkheden (voetbal, handbal, klaverjassen) die je net moeten liggen – mij niet dus – om je bij aan te sluiten.
In deze situatie hebben we gedacht dat een hond een win-win situatie zou zijn. Win, omdat ik altijd al graag een hond wilde, maar de plek waar we woonden (bovenhuis, druk centrum) geen plek was voor een hond en ik werkte voor corona hele dagen buitenshuis. En win omdat het een mooie manier is om tijdens het uitlaten nieuwe buurtgenoten te leren kennen. In deze omgeving heb ik alle mogelijkheden om de hond uit te laten, ik had ook wel zin om met de hond op hondencursussen te gaan en ik had een maatje tijdens mijn werkdagen in mijn eentje achter de pc. Ik heb het ook met mijn baas besproken en die was positief, gaf aan dat hij wel wilde invoeren dat we af en toe naar kantoor moesten, maar dan kon de hond gewoon mee.
De beslissing wel/geen hond was een beslissing waar we heel lang over nagedacht hebben. Maar toen de kogel eenmaal door de kerk was, heb ik in die zin toch te snel beslist wélke hond het dan ging worden, denk ik achteraf gezien. Want wow, wat hebben we ons leven nu ongelofelijk gecompliceerd gemaakt, met deze beslissing... het is echt onze (vooral mijn) eigen schuld geweest.
Ik wilde graag een zachtaardige hond en liefst eentje die al wat ouder is… een herplaatser dus. Toen we met hem kennismaakten, leek het een fijne hond en zo is hij ons ook aangeprezen. En het is ook een lieve hond… Zo alleen met mij thuis, zonder prikkels gaat het prima. Maar we kwamen er na een paar weken wel achter dat hij nogal wat issues heeft. Dat zachtaardige staat voor prikkelgevoelig. En misschien hebben we zelf fouten gemaakt, waardoor het bij ons erger is geworden. We hebben wel meteen een gedragsdeskundige ingeschakeld om het niet te laten escaleren, en die stelde als diagnose dat hij als pup niet is gesocialiseerd en verlatingsangst heeft.
Dus… hoe ziet dat eruit. De hond valt uit naar voorbijgangers, fietsers, spelende kinderen, hardlopers, hij springt er blaffend en happend op af. Het is allemaal angst, maar komt erg agressief over. Zodra hij een kat ziet is hij niet meer te houden. Ik moet steeds met een zak voer naar buiten en oefenen met een lange lijn en dat gaat bij vlagen aardig, maar kom je per ongeluk toch iets tegen waarvan hij op tilt slaat, dan kun je daarna wel naar huis – geen land meer mee te bezeilen. Nee, een ontspannen wandeling is het nooit, het gaat iets beter na input van de gedragsdeskundige, maar er zijn momenten waarop het helemaal mis gaat. Laat staan dat ik ergens rustig met iemand een sociaal praatje durf te maken. Ik heb juist heel veel boze blikken moeten incasseren en moeten aanhoren dat ik mijn hond onder controle moet houden! Ik ga nu op de raarste tijden en op de raarste plekken met hem uit, om hem maar zo min mogelijk prikkels te laten ervaren.
Een winkelstraat, een terrasje, losloopgebieden en de hondencursus kunnen we voorlopig sowieso vergeten. Hij kan dat niet aan volgens de gedragsdeskundige. Ik moet geduld hebben, maar ik zie zo weinig structurele progressie dat ik me afvraag of dat ooit nog een mogelijkheid wordt. Nee, ik kan wel zeggen dat we tamelijk geïsoleerd leven inmiddels. Tot overmaat van ramp heeft mijn werkgever gevraagd of ik nou 'ns met hond op kantoor kom… maar daar moet ik met de hond met de bus naartoe – als ik er al zonder kleerscheuren aankom (letterlijk, want bij stress hangt hij meteen in mijn mouw), ben ik bang dat hij een collega gaat aanblaffen of erger.
Voorheen was mijn enige contact overdag de pakketbezorger aan de deur, nu hang ik een briefje op: zet maar neer. Want als hij aanbelt zit ik hier met een gestresste hond. Bezoek kan hier eigenlijk ook niet komen, ik moet alles uit de kast trekken om de hond rustig te houden. Op een gegeven moment wordt hij iets rustiger maar bezoek heeft het dan allang gehad en daarheen kunnen we natuurlijk ook niet. Ik kan nergens naartoe. Alleen niet, omdat de hond niet alleen thuis kan blijven. Maar ook mét hond kunnen we bijna nergens heen, je bent sowieso al beperkt met een hond, maar zelfs al zijn honden toegestaan, dan zijn er dus ook andere honden. We hebben het geprobeerd, maar de hond raakt zwaar overprikkeld en dat is voor niemand leuk. Sinds ik die hond heb, heb ik dus alle contacten afgehouden… en ben nergens meer geweest… ik ben gewoon een gijzelaar van mijn eigen hond!
Het kan gewoon niet dat hij weer naar een ander adres moet, dat is nog altijd geen optie, hoewel ik langzaam kapot aan het gaan ben, in dat kleine wereldje waar ik nu al een half jaar in zit. Geloof mij, ik had altijd wel een duidelijke mening over mensen die hun hond ‘weg doen’. Maar ik weet nu dat er veel leed achter kan zitten. Ik ben de wanhoop nabij, maar hoop tegen beter weten in toch nog op tips, een hart onder de riem. Wordt dit ooit nog beter?
Ik ben bereid een heel intensieve cursus te volgen, als dat moet. Misschien heeft iemand ergens ervaring in? Ik denk namelijk dat het meer aan mij ligt dan aan de hond. Ik ben geen leider, ik kan hem niet geruststellen kennelijk. Ik zie ook wel eens die voor/na filmpjes met onhandelbare honden en dan denk ik: hóe dan?! Het is dus wel mogelijk, kennelijk... maar wat kan ik doen?
Losse bezoekjes van een gedragsdeskundige worden ‘m niet vrees ik… Wanneer die erbij is gaat het best goed en zie ik het weer helemaal zitten… tot ik zelf aan de slag moet en dan is ze er natuurlijk niet bij.
In deze situatie hebben we gedacht dat een hond een win-win situatie zou zijn. Win, omdat ik altijd al graag een hond wilde, maar de plek waar we woonden (bovenhuis, druk centrum) geen plek was voor een hond en ik werkte voor corona hele dagen buitenshuis. En win omdat het een mooie manier is om tijdens het uitlaten nieuwe buurtgenoten te leren kennen. In deze omgeving heb ik alle mogelijkheden om de hond uit te laten, ik had ook wel zin om met de hond op hondencursussen te gaan en ik had een maatje tijdens mijn werkdagen in mijn eentje achter de pc. Ik heb het ook met mijn baas besproken en die was positief, gaf aan dat hij wel wilde invoeren dat we af en toe naar kantoor moesten, maar dan kon de hond gewoon mee.
De beslissing wel/geen hond was een beslissing waar we heel lang over nagedacht hebben. Maar toen de kogel eenmaal door de kerk was, heb ik in die zin toch te snel beslist wélke hond het dan ging worden, denk ik achteraf gezien. Want wow, wat hebben we ons leven nu ongelofelijk gecompliceerd gemaakt, met deze beslissing... het is echt onze (vooral mijn) eigen schuld geweest.
Ik wilde graag een zachtaardige hond en liefst eentje die al wat ouder is… een herplaatser dus. Toen we met hem kennismaakten, leek het een fijne hond en zo is hij ons ook aangeprezen. En het is ook een lieve hond… Zo alleen met mij thuis, zonder prikkels gaat het prima. Maar we kwamen er na een paar weken wel achter dat hij nogal wat issues heeft. Dat zachtaardige staat voor prikkelgevoelig. En misschien hebben we zelf fouten gemaakt, waardoor het bij ons erger is geworden. We hebben wel meteen een gedragsdeskundige ingeschakeld om het niet te laten escaleren, en die stelde als diagnose dat hij als pup niet is gesocialiseerd en verlatingsangst heeft.
Dus… hoe ziet dat eruit. De hond valt uit naar voorbijgangers, fietsers, spelende kinderen, hardlopers, hij springt er blaffend en happend op af. Het is allemaal angst, maar komt erg agressief over. Zodra hij een kat ziet is hij niet meer te houden. Ik moet steeds met een zak voer naar buiten en oefenen met een lange lijn en dat gaat bij vlagen aardig, maar kom je per ongeluk toch iets tegen waarvan hij op tilt slaat, dan kun je daarna wel naar huis – geen land meer mee te bezeilen. Nee, een ontspannen wandeling is het nooit, het gaat iets beter na input van de gedragsdeskundige, maar er zijn momenten waarop het helemaal mis gaat. Laat staan dat ik ergens rustig met iemand een sociaal praatje durf te maken. Ik heb juist heel veel boze blikken moeten incasseren en moeten aanhoren dat ik mijn hond onder controle moet houden! Ik ga nu op de raarste tijden en op de raarste plekken met hem uit, om hem maar zo min mogelijk prikkels te laten ervaren.
Een winkelstraat, een terrasje, losloopgebieden en de hondencursus kunnen we voorlopig sowieso vergeten. Hij kan dat niet aan volgens de gedragsdeskundige. Ik moet geduld hebben, maar ik zie zo weinig structurele progressie dat ik me afvraag of dat ooit nog een mogelijkheid wordt. Nee, ik kan wel zeggen dat we tamelijk geïsoleerd leven inmiddels. Tot overmaat van ramp heeft mijn werkgever gevraagd of ik nou 'ns met hond op kantoor kom… maar daar moet ik met de hond met de bus naartoe – als ik er al zonder kleerscheuren aankom (letterlijk, want bij stress hangt hij meteen in mijn mouw), ben ik bang dat hij een collega gaat aanblaffen of erger.
Voorheen was mijn enige contact overdag de pakketbezorger aan de deur, nu hang ik een briefje op: zet maar neer. Want als hij aanbelt zit ik hier met een gestresste hond. Bezoek kan hier eigenlijk ook niet komen, ik moet alles uit de kast trekken om de hond rustig te houden. Op een gegeven moment wordt hij iets rustiger maar bezoek heeft het dan allang gehad en daarheen kunnen we natuurlijk ook niet. Ik kan nergens naartoe. Alleen niet, omdat de hond niet alleen thuis kan blijven. Maar ook mét hond kunnen we bijna nergens heen, je bent sowieso al beperkt met een hond, maar zelfs al zijn honden toegestaan, dan zijn er dus ook andere honden. We hebben het geprobeerd, maar de hond raakt zwaar overprikkeld en dat is voor niemand leuk. Sinds ik die hond heb, heb ik dus alle contacten afgehouden… en ben nergens meer geweest… ik ben gewoon een gijzelaar van mijn eigen hond!
Het kan gewoon niet dat hij weer naar een ander adres moet, dat is nog altijd geen optie, hoewel ik langzaam kapot aan het gaan ben, in dat kleine wereldje waar ik nu al een half jaar in zit. Geloof mij, ik had altijd wel een duidelijke mening over mensen die hun hond ‘weg doen’. Maar ik weet nu dat er veel leed achter kan zitten. Ik ben de wanhoop nabij, maar hoop tegen beter weten in toch nog op tips, een hart onder de riem. Wordt dit ooit nog beter?
Ik ben bereid een heel intensieve cursus te volgen, als dat moet. Misschien heeft iemand ergens ervaring in? Ik denk namelijk dat het meer aan mij ligt dan aan de hond. Ik ben geen leider, ik kan hem niet geruststellen kennelijk. Ik zie ook wel eens die voor/na filmpjes met onhandelbare honden en dan denk ik: hóe dan?! Het is dus wel mogelijk, kennelijk... maar wat kan ik doen?
Losse bezoekjes van een gedragsdeskundige worden ‘m niet vrees ik… Wanneer die erbij is gaat het best goed en zie ik het weer helemaal zitten… tot ik zelf aan de slag moet en dan is ze er natuurlijk niet bij.
dinsdag 7 november 2023 om 21:09
Gisselle schreef: ↑07-11-2023 18:43Je bent langzaam kapot aan het gaan door het gedrag van je hond?!!
Ik heb precies zo'n hond. Overgenomen. Ik had al een hond. Die had heel ander gedrag. De nieuwe hond gedroeg, gedraagt zich net zoals jouw hond, hartstikke bang op straat als er mensen langslopen, als hij honden of katten ziet, als er straatvuil wegwaait, moet ik hem steeds afleiden, maar thuis is hij heel erg lief.
Ik zorg er voor dat ik extra, extra goed oplet als we langs mensen lopen, als hij een andere hond of kat ziet dan loop ik een andere kant op. Het is zeker niet fijn, niet ontspannend, ik kan niet zomaar even kletsen met andere honden eigenaren (kon ik met mijn andere hondje wel) en ik moet altijd opletten. Maar het is zeker WEL te doen. Nee ik zou echt nooit zeggen dat ik kapot ga door het gedrag van mijn hond.
Overigens is hij, nu hij wat ouder wordt wel wat rustiger.
Maar als je ook zo’n hond hebt, dan weet je misschien wel hoe het gaat… hoe je op en neer gaat in je emoties? Nu denk ik ook: het gaat wel. Maar na een wandeling waarbij het helemaal mis is gegaan, zie ik het vaak niet meer zitten. In die mood heb ik de post geschreven.
En het gaat bij ons niet alleen om het lopen. Lastiger vind ik dat er geen bezoek kan komen, dat we de hond nooit alleen kunnen laten, nergens mee naartoe kunnen nemen. En dat naast het feit waar ik het in de openingspost over had, dat ik in een omgeving woon met weinig aansluiting. En ook nog eens vanuit huis werk. Mijn wereld is erg klein en ja… dat breekt me echt op.
Rabarber schreef: ↑07-11-2023 20:34Wat ik me afvraag: heeft er ook een deskundige gezegd wat de oorzaak is? Konden ze opmerken wat er werkelijk speelt? Voorbeeld: uitvallen is een uitingsvorm, dat kan komen door angst. Maar wat veroorzaakt dan de angst? Alleen gelaten worden bijvoorbeeld. Maar waarom wordt hij getriggerd door alleen zijn?
Dat is lastig te zeggen. De gedragsdeskundige had het idee dat de hond te vroeg uit het nest is weggehaald. Omdat hij nog zo veel nipt, normaliter wordt een hond door de moeder en andere puppy’s gecorrigeerd.
Ze denkt ook dat er twee dingen kunnen spelen… of er is vroeger over zijn grenzen heen gegaan en signalen genegeerd. Zeker omdat hij uit een druk gezin komt, zou dat goed kunnen. Daarnaast zag ze ook dat hij weinig gewend is… niet als jonge pup meegenomen om ervaringen op te doen, een plastic zak die over straat waait is al eng.
Over de verlatingsangst kon ze weinig zeggen… eerst dacht ze dat het misschien mee viel, dat hij het alleen maar nooit heeft geleerd. Maar toen zag ze de camerabeelden die we hadden gemaakt en is het toch ernstiger dan gedacht.
dinsdag 7 november 2023 om 22:19
Ik heb niet alles gelezen, maar wellicht moet je ook beseffen dat je hond niet perse slechter af is ergens anders. Blijkbaar zijn jullie niet de match die je hond nodig heeft, en met deze stress doe je hem ook geen plezier.
Dus het is niet alleen eigenbelang om een ander huisje te zoeken, maar zeker ook in het belang van je hond. Ik heb het ooit bij een hond moeten doen en ik voelde me zo schuldig, maar die is helemaal opgebloeid op z’n nieuwe adres met een eigenaar met een totaal ander karakter dan ik.
Dus het is niet alleen eigenbelang om een ander huisje te zoeken, maar zeker ook in het belang van je hond. Ik heb het ooit bij een hond moeten doen en ik voelde me zo schuldig, maar die is helemaal opgebloeid op z’n nieuwe adres met een eigenaar met een totaal ander karakter dan ik.
woensdag 8 november 2023 om 00:40
Schiet me nog iets te binnen. Voor tijdens het wandelen had ik zogenoemde Gentle Leaders. De naam zegt het al: het leidt de hond zachtjes de juiste kant op. Ik kon eindelijk weer eens normaal wandelen! Zonder getrek en geblaf.
De werking is als volgt: het tuigje gaat om de snuit heen. Een hond volgt zijn neus, letterlijk in dit geval. Dus waar zijn neus naartoe wijst, daar loopt hij heen. Als jij hem vast hebt, hangt het riempje van dat tuigje aan jouw kant. Zodra de hond in tegengestelde richting wil gaan lopen, voelt hij een licht trekje aan zijn snuit, naar jou toe. Om vervolgens keurig verder met je mee te lopen. Jij hebt hiermee de leiding, de hond is jouw volger.
Ze kunnen er gewoon mee eten of bijten als het moet, bij wijze van spreken. Dus het is niet vervelend voor je hond.
De werking is als volgt: het tuigje gaat om de snuit heen. Een hond volgt zijn neus, letterlijk in dit geval. Dus waar zijn neus naartoe wijst, daar loopt hij heen. Als jij hem vast hebt, hangt het riempje van dat tuigje aan jouw kant. Zodra de hond in tegengestelde richting wil gaan lopen, voelt hij een licht trekje aan zijn snuit, naar jou toe. Om vervolgens keurig verder met je mee te lopen. Jij hebt hiermee de leiding, de hond is jouw volger.
Ze kunnen er gewoon mee eten of bijten als het moet, bij wijze van spreken. Dus het is niet vervelend voor je hond.
woensdag 8 november 2023 om 11:13
Zoveel goedbedoelde adviezen, die tegelijkertijd zo uiteenlopend zijn.
En dat is dus exact het probleem als het om honden experts gaat.
De 1 raadt een gentle leader aan (ik raad deze ten zeerste af, en al helemaal bij een onzekere hond), er worden teveel om op te noemen sites en coaches aangeraden.
Het probleem; je ziet door de bomen het bos niet meer.
Het enige juiste is in mijn ogen; blijf bij jezelf. En denk aan je hond. Is je hond echt beter af bij jullie? En word jij hier echt gelukkiger van? Het is zo makkelijk om te roepen dat je het niet kan maken om je hond weg te doen, maar zoals Desayuno ook al zegt; soms is de match er gewoon niet en is de omgeving niet goed voor het beestje. Want wat als het wel een keer fout gaat? De gevolgen zijn dan niet te overzien.
Het verdriet wat ik had toen ik moest opgeven was enorm. Maar nu zie ik dat het het beste was om te doen. Zowel voor mijn hond als voor mijzelf. Mijn omgeving was niet goed voor hem, en hij zit nu ergens waar hij helemaal zichzelf kan zijn. Inmiddels heb ik een andere hond en zij en ik matchen. Dit is hoe het hoort te zijn, zowel voor haar als voor mij en mijn gezin. Een geweldige aanvulling op ons leven.
Overigens voor mij geen herplaatsers of adoptiehonden meer. Hoe goedbedoeld ook, het zijn in 99% van de gevallen honden met ernstige gedragsproblemen waar je echt next level tijd en ruimte voor moet hebben en waar weinig echt goede begeleiding voor is. Voor de mensen die dit aangaan, petje af, prachtig! Maar voor mij werkt dit niet. En zo te lezen voor jou ook niet TO. Dit toegeven aan jezelf is al een goede eerste stap.
En dat is dus exact het probleem als het om honden experts gaat.
De 1 raadt een gentle leader aan (ik raad deze ten zeerste af, en al helemaal bij een onzekere hond), er worden teveel om op te noemen sites en coaches aangeraden.
Het probleem; je ziet door de bomen het bos niet meer.
Het enige juiste is in mijn ogen; blijf bij jezelf. En denk aan je hond. Is je hond echt beter af bij jullie? En word jij hier echt gelukkiger van? Het is zo makkelijk om te roepen dat je het niet kan maken om je hond weg te doen, maar zoals Desayuno ook al zegt; soms is de match er gewoon niet en is de omgeving niet goed voor het beestje. Want wat als het wel een keer fout gaat? De gevolgen zijn dan niet te overzien.
Het verdriet wat ik had toen ik moest opgeven was enorm. Maar nu zie ik dat het het beste was om te doen. Zowel voor mijn hond als voor mijzelf. Mijn omgeving was niet goed voor hem, en hij zit nu ergens waar hij helemaal zichzelf kan zijn. Inmiddels heb ik een andere hond en zij en ik matchen. Dit is hoe het hoort te zijn, zowel voor haar als voor mij en mijn gezin. Een geweldige aanvulling op ons leven.
Overigens voor mij geen herplaatsers of adoptiehonden meer. Hoe goedbedoeld ook, het zijn in 99% van de gevallen honden met ernstige gedragsproblemen waar je echt next level tijd en ruimte voor moet hebben en waar weinig echt goede begeleiding voor is. Voor de mensen die dit aangaan, petje af, prachtig! Maar voor mij werkt dit niet. En zo te lezen voor jou ook niet TO. Dit toegeven aan jezelf is al een goede eerste stap.
woensdag 8 november 2023 om 11:42
Suy schreef: ↑08-11-2023 11:13Zoveel goedbedoelde adviezen, die tegelijkertijd zo uiteenlopend zijn.
En dat is dus exact het probleem als het om honden experts gaat.
De 1 raadt een gentle leader aan (ik raad deze ten zeerste af, en al helemaal bij een onzekere hond), er worden teveel om op te noemen sites en coaches aangeraden.
Het probleem; je ziet door de bomen het bos niet meer.
Het enige juiste is in mijn ogen; blijf bij jezelf. En denk aan je hond. Is je hond echt beter af bij jullie? En word jij hier echt gelukkiger van? Het is zo makkelijk om te roepen dat je het niet kan maken om je hond weg te doen, maar zoals Desayuno ook al zegt; soms is de match er gewoon niet en is de omgeving niet goed voor het beestje. Want wat als het wel een keer fout gaat? De gevolgen zijn dan niet te overzien.
Het verdriet wat ik had toen ik moest opgeven was enorm. Maar nu zie ik dat het het beste was om te doen. Zowel voor mijn hond als voor mijzelf. Mijn omgeving was niet goed voor hem, en hij zit nu ergens waar hij helemaal zichzelf kan zijn. Inmiddels heb ik een andere hond en zij en ik matchen. Dit is hoe het hoort te zijn, zowel voor haar als voor mij en mijn gezin. Een geweldige aanvulling op ons leven.
Overigens voor mij geen herplaatsers of adoptiehonden meer. Hoe goedbedoeld ook, het zijn in 99% van de gevallen honden met ernstige gedragsproblemen waar je echt next level tijd en ruimte voor moet hebben en waar weinig echt goede begeleiding voor is. Voor de mensen die dit aangaan, petje af, prachtig! Maar voor mij werkt dit niet. En zo te lezen voor jou ook niet TO. Dit toegeven aan jezelf is al een goede eerste stap.
Mag ik daar de bron van? Wat dat is echt een absurd getal natuurlijk.
woensdag 8 november 2023 om 12:12
woensdag 8 november 2023 om 12:18
Ik denk dat TO juist al wel dichtbij zichzelf blijft. Ze wil het (nog) niet opgeven. Ik ben geen gedragsdeskundige, zeker niet, maar een hond is sowieso gebaat bij rust, een gestreste hond, waarbij de emmer overvol zit, zeker. Daarna kun je eens rustig verder kijken hoe je het gaat aanpakken. Maar ik ben ook van mening dat je soms je verwachtingen moet bijstellen. Sommige dingen kun je gewoon niet omdat de hond zich daar niet voor leent. Is dat dan een reden om een hond weg te doen? Ik vind zelf van niet.Suy schreef: ↑08-11-2023 11:13Zoveel goedbedoelde adviezen, die tegelijkertijd zo uiteenlopend zijn.
En dat is dus exact het probleem als het om honden experts gaat.
De 1 raadt een gentle leader aan (ik raad deze ten zeerste af, en al helemaal bij een onzekere hond), er worden teveel om op te noemen sites en coaches aangeraden.
Het probleem; je ziet door de bomen het bos niet meer.
Het enige juiste is in mijn ogen; blijf bij jezelf. En denk aan je hond. Is je hond echt beter af bij jullie? En word jij hier echt gelukkiger van? Het is zo makkelijk om te roepen dat je het niet kan maken om je hond weg te doen, maar zoals Desayuno ook al zegt; soms is de match er gewoon niet en is de omgeving niet goed voor het beestje. Want wat als het wel een keer fout gaat? De gevolgen zijn dan niet te overzien.
Het verdriet wat ik had toen ik moest opgeven was enorm. Maar nu zie ik dat het het beste was om te doen. Zowel voor mijn hond als voor mijzelf. Mijn omgeving was niet goed voor hem, en hij zit nu ergens waar hij helemaal zichzelf kan zijn. Inmiddels heb ik een andere hond en zij en ik matchen. Dit is hoe het hoort te zijn, zowel voor haar als voor mij en mijn gezin. Een geweldige aanvulling op ons leven.
Overigens voor mij geen herplaatsers of adoptiehonden meer. Hoe goedbedoeld ook, het zijn in 99% van de gevallen honden met ernstige gedragsproblemen waar je echt next level tijd en ruimte voor moet hebben en waar weinig echt goede begeleiding voor is. Voor de mensen die dit aangaan, petje af, prachtig! Maar voor mij werkt dit niet. En zo te lezen voor jou ook niet TO. Dit toegeven aan jezelf is al een goede eerste stap.
Ik heb eerlijk gezegd helemaal niet het idee dat 99% van de adoptiehonden ernstige gedragsproblemen heeft. Heb je het dan over buitenlandse herplaatsers? Ik heb hier in de omgeving honden uit Roemenie, Bulgarije, Spanje, Griekenland etc. Juist allemaal leuke sociale honden.
woensdag 8 november 2023 om 12:24
Sommige dingen vind ik wel een bijzonder eufemisme voor de dingen waar TO tegenaan loopt, zoals niet eens meer normaal alleen van huis kunnen en met je hond uit zonder stress.Flomy81 schreef: ↑08-11-2023 12:18Ik denk dat TO juist al wel dichtbij zichzelf blijft. Ze wil het (nog) niet opgeven. Ik ben geen gedragsdeskundige, zeker niet, maar een hond is sowieso gebaat bij rust, een gestreste hond, waarbij de emmer overvol zit, zeker. Daarna kun je eens rustig verder kijken hoe je het gaat aanpakken. Maar ik ben ook van mening dat je soms je verwachtingen moet bijstellen. Sommige dingen kun je gewoon niet omdat de hond zich daar niet voor leent. Is dat dan een reden om een hond weg te doen? Ik vind zelf van niet.
Ik heb eerlijk gezegd helemaal niet het idee dat 99% van de adoptiehonden ernstige gedragsproblemen heeft. Heb je het dan over buitenlandse herplaatsers? Ik heb hier in de omgeving honden uit Roemenie, Bulgarije, Spanje, Griekenland etc. Juist allemaal leuke sociale honden.
crazylittlething wijzigde dit bericht op 08-11-2023 13:33
0.05% gewijzigd
woensdag 8 november 2023 om 13:12
Ik lees toch echt dat ze sinds ze de hond heeft volledig geisoleerd leeft. Geen bezoek meer kan ontvangen, zelf niet meer de deur uit kan, constante stress over wat als het fout gaat. Besef deze hond kan wel 15 jaar worden. En het zal nooit de sociale allemansvriend worden waar ze op had gehoopt. Het zal wellicht iets verbeteren, maar een slechte of geen socialisatie is funest.
Nogmaals dit zal voor de 1 geen probleem zijn, maar in dit geval van TO lees ik toch echt anders.
Nogmaals dit zal voor de 1 geen probleem zijn, maar in dit geval van TO lees ik toch echt anders.
woensdag 8 november 2023 om 13:31
Niet - zomaar - herplaatsen. Je hond heeft ook gezien het huidige enorme aanbod aan spijt-coronahonden werkelijk nul kans. Hij verdient beter dan dat.
Uiteraard zijn er veel kuddebewakers enzovoort geadopteerd door mensen driehoog achter in de stad, niet ideaal. Understatement. De Nederlandse drukte is voor veel buitenlandse honden moeilijk.
Je doet al heel veel, hulde, maar de ene gedragstherapeut is bepaald de andere niet. Ze vechten elkaar ook vaak online de tent uit omdat ze het allemaal beter menen te weten dan een ander en ook gewoon ene verdienmodel hanteren. Een gedragstrainer die een hond 'opgeeft', daar heb ik niet eens woorden voor want dat is werkelijk zo zeldzaam dat het nauwelijks voorkomt.
Ook uit eigen ervaring kan ik zeggen dat de huidige tendens van louter positief trainen, hoe mooi het ook klinkt en leuk voor allerlei extra trucjes maar niet het huis, tuin en keuken wandelen enzovoort, juist bij angstige en reactieve honden doorgaans geen oplossing is. Zacht leiderschap, veiligheid en duidelijkheid bieden, werken bij dit soort honden echt veel beter. Je hond spiegelt je, dus hoe meer jij de moed laat zakken, hoe meer probleemgedrag je hond laat zien. En prikkels vermijden zoals vaak wordt aangeraden, ja, een beetje als in niet alles opeens, maar je zal toch prikkels moeten toevoegen om probleemgedrag te verhelpen. En het probleem ligt vaak bij jezelf omdat je in je lichaamshouding en ademhaling veel meer zegt dan je zelf denkt.
Nog eentje: bij reactieve/angstige honden is een harnas zoals men nu overal aanraadt dus echt geen aanrader. Je hebt er namelijk geen controle mee omdat het om het sterkste deel van de hond zit en die daar dus flink kracht mee kan zetten. Een goede halsband of zelfs jachtlijn werkt veel beter, en daarbij is trekken/rukken echt niet nodig.
Geef je hond alsjeblieft niet op.
Uiteraard zijn er veel kuddebewakers enzovoort geadopteerd door mensen driehoog achter in de stad, niet ideaal. Understatement. De Nederlandse drukte is voor veel buitenlandse honden moeilijk.
Je doet al heel veel, hulde, maar de ene gedragstherapeut is bepaald de andere niet. Ze vechten elkaar ook vaak online de tent uit omdat ze het allemaal beter menen te weten dan een ander en ook gewoon ene verdienmodel hanteren. Een gedragstrainer die een hond 'opgeeft', daar heb ik niet eens woorden voor want dat is werkelijk zo zeldzaam dat het nauwelijks voorkomt.
Ook uit eigen ervaring kan ik zeggen dat de huidige tendens van louter positief trainen, hoe mooi het ook klinkt en leuk voor allerlei extra trucjes maar niet het huis, tuin en keuken wandelen enzovoort, juist bij angstige en reactieve honden doorgaans geen oplossing is. Zacht leiderschap, veiligheid en duidelijkheid bieden, werken bij dit soort honden echt veel beter. Je hond spiegelt je, dus hoe meer jij de moed laat zakken, hoe meer probleemgedrag je hond laat zien. En prikkels vermijden zoals vaak wordt aangeraden, ja, een beetje als in niet alles opeens, maar je zal toch prikkels moeten toevoegen om probleemgedrag te verhelpen. En het probleem ligt vaak bij jezelf omdat je in je lichaamshouding en ademhaling veel meer zegt dan je zelf denkt.
Nog eentje: bij reactieve/angstige honden is een harnas zoals men nu overal aanraadt dus echt geen aanrader. Je hebt er namelijk geen controle mee omdat het om het sterkste deel van de hond zit en die daar dus flink kracht mee kan zetten. Een goede halsband of zelfs jachtlijn werkt veel beter, en daarbij is trekken/rukken echt niet nodig.
Geef je hond alsjeblieft niet op.
woensdag 8 november 2023 om 13:37
Wellicht is het een teken dat het hier wel voor komt, terwijl het zo zeldzaam is. Als er nog opties zijn kan TO die proberen, maar TO komt nou niet bepaald over als iemand die een halve puppycursus heeft afgerond en het bijltje er bij neer gooit, omdat de hond nog steeds een beetje trekt met uitlaten. Er zit echt geen schande in als TO, als alles geprobeerd is, de hond laat herplaatsen. TO moet zelf ook nog een leven kunnen hebben. En wellicht treft de hond een baasje die geschikter is en er met nieuwe moed en realistische verwachtingen in kan gaan. TO is niet verteld dat de hond zo moeilijk was.mienbillekesjeuken schreef: ↑08-11-2023 13:31Niet - zomaar - herplaatsen. Je hond heeft ook gezien het huidige enorme aanbod aan spijt-coronahonden werkelijk nul kans. Hij verdient beter dan dat.
Uiteraard zijn er veel kuddebewakers enzovoort geadopteerd door mensen driehoog achter in de stad, niet ideaal. Understatement. De Nederlandse drukte is voor veel buitenlandse honden moeilijk.
Je doet al heel veel, hulde, maar de ene gedragstherapeut is bepaald de andere niet. Ze vechten elkaar ook vaak online de tent uit omdat ze het allemaal beter menen te weten dan een ander en ook gewoon ene verdienmodel hanteren. Een gedragstrainer die een hond 'opgeeft', daar heb ik niet eens woorden voor want dat is werkelijk zo zeldzaam dat het nauwelijks voorkomt.
Ook uit eigen ervaring kan ik zeggen dat de huidige tendens van louter positief trainen, hoe mooi het ook klinkt en leuk voor allerlei extra trucjes maar niet het huis, tuin en keuken wandelen enzovoort, juist bij angstige en reactieve honden doorgaans geen oplossing is. Zacht leiderschap, veiligheid en duidelijkheid bieden, werken bij dit soort honden echt veel beter. Je hond spiegelt je, dus hoe meer jij de moed laat zakken, hoe meer probleemgedrag je hond laat zien. En prikkels vermijden zoals vaak wordt aangeraden, ja, een beetje als in niet alles opeens, maar je zal toch prikkels moeten toevoegen om probleemgedrag te verhelpen. En het probleem ligt vaak bij jezelf omdat je in je lichaamshouding en ademhaling veel meer zegt dan je zelf denkt.
Nog eentje: bij reactieve/angstige honden is een harnas zoals men nu overal aanraadt dus echt geen aanrader. Je hebt er namelijk geen controle mee omdat het om het sterkste deel van de hond zit en die daar dus flink kracht mee kan zetten. Een goede halsband of zelfs jachtlijn werkt veel beter, en daarbij is trekken/rukken echt niet nodig.
Geef je hond alsjeblieft niet op.
woensdag 8 november 2023 om 13:37
Terug naar de basis.
Eerst maximaal inzetten op Rust en regelmatig!
Een hond heeft echt heel veel rust nodig om alle stress/prikkels/training te kunnen verwerken.
Regelmaat en structuur heeft een hond nodig om te kunnen anticiperen. Leren wat er komt en wat er van hem wordt verwacht.
Dus plan een vaste dagstructuur met veel momenten verplichte rust/slaap tijden. Als een hond niet blijft liggen kun je bench training gaan inzetten. Even Googlen hoe je dit veilig en ontspannen kunt opbouwen. Het moet zijn eigen veilige huisje worden.
Daar kan je hond ook in als er bezoek komt zodat je hem en jezelf niet meer overvraagt.
Verder heeft een hond naast rust in zijn dagstructuur ook beweging en hersenwerk/training nodig.
Pas als je basis weer op orde hebt ga je socialisten. Korte momenten waarop de spanning niet te hoog oploopt.
De dagstructuur blijft zoals het was. (Gedragsmoeilijke) Honden zijn behoorlijk autistisch en het emmertje loopt snel vol dus een voorspelbaar leven is dan heel belangrijk.
Je kan ook nog overwegen om medicatie te geven ( antidepressiva) dit buigt de angst en stress ook af.
Eerst maximaal inzetten op Rust en regelmatig!
Een hond heeft echt heel veel rust nodig om alle stress/prikkels/training te kunnen verwerken.
Regelmaat en structuur heeft een hond nodig om te kunnen anticiperen. Leren wat er komt en wat er van hem wordt verwacht.
Dus plan een vaste dagstructuur met veel momenten verplichte rust/slaap tijden. Als een hond niet blijft liggen kun je bench training gaan inzetten. Even Googlen hoe je dit veilig en ontspannen kunt opbouwen. Het moet zijn eigen veilige huisje worden.
Daar kan je hond ook in als er bezoek komt zodat je hem en jezelf niet meer overvraagt.
Verder heeft een hond naast rust in zijn dagstructuur ook beweging en hersenwerk/training nodig.
Pas als je basis weer op orde hebt ga je socialisten. Korte momenten waarop de spanning niet te hoog oploopt.
De dagstructuur blijft zoals het was. (Gedragsmoeilijke) Honden zijn behoorlijk autistisch en het emmertje loopt snel vol dus een voorspelbaar leven is dan heel belangrijk.
Je kan ook nog overwegen om medicatie te geven ( antidepressiva) dit buigt de angst en stress ook af.
anderlicht wijzigde dit bericht op 08-11-2023 13:39
0.49% gewijzigd
woensdag 8 november 2023 om 13:38
Ik heb het nu ook wel met je te doen TO, zoveel verschillende meningen en invalshoeken. Ik zie ook zaken die bij ons helemaal niet werkten, en die hier gepresenteerd worden als heilige graal. En andersom zullen mensen dat ook van mijn tips hebben.
Om hier zelf ook goed uit te komen, wil ik je vooral aanraden dicht bij jezelf te blijven. En je vooral niet schuldig te voelen, je doet echt alles wat je kant.
Om hier zelf ook goed uit te komen, wil ik je vooral aanraden dicht bij jezelf te blijven. En je vooral niet schuldig te voelen, je doet echt alles wat je kant.
woensdag 8 november 2023 om 13:47
Correctie: dat is zo zeldzaam dat het nauwelijks een goede reden is. Er worden juist veel te veel honden ingeslapen die prima geholpen kunnen worden. en hun baasjes erbij want daar begint het.CrazyLittleThing schreef: ↑08-11-2023 13:37Wellicht is het een teken dat het hier wel voor komt, terwijl het zo zeldzaam is. Als er nog opties zijn kan TO die proberen, maar TO komt nou niet bepaald over als iemand die een halve puppycursus heeft afgerond en het bijltje er bij neer gooit, omdat de hond nog steeds een beetje trekt met uitlaten. Er zit echt geen schande in als TO, als alles geprobeerd is, de hond laat herplaatsen. TO moet zelf ook nog een leven kunnen hebben. En wellicht treft de hond een baasje die geschikter is en er met nieuwe moed en realistische verwachtingen in kan gaan. TO is niet verteld dat de hond zo moeilijk was.
Een puppycursus heeft trouwens niks met gedragsproblemen oplossen te maken. Een trainer is wat anders dan iemand die zich specifiek op het gedrag richt.
woensdag 8 november 2023 om 13:55
Dat is exact mijn punt. TO heeft wel al heel veel gedaan en is juist wél met gedragsdeskundigen bezig geweest. Ze is dus niet iemand die zomaar opgeeft zonder echte hulp gezocht te hebben.mienbillekesjeuken schreef: ↑08-11-2023 13:47Correctie: dat is zo zeldzaam dat het nauwelijks een goede reden is. Er worden juist veel te veel honden ingeslapen die prima geholpen kunnen worden. en hun baasjes erbij want daar begint het.
Een puppycursus heeft trouwens niks met gedragsproblemen oplossen te maken. Een trainer is wat anders dan iemand die zich specifiek op het gedrag richt.
Natuurlijk is het heel verkeerd om zomaar een dier op te geven, maar uiteindelijk is er wel een grens. Als je alle adviezen opgevolgd hebt en professionele hulp hebt gehad en dat heeft allemaal niks geholpen, dan is het echt oké om de hond te laten herplaatsen. Ik vind het echt niet oké om TO een schuldgevoel aan te gaan praten. Iedereen weet hier heel goed hoe het moet, maar als het echt zo makkelijk was, werden die honden echt niet ingeslapen.
woensdag 8 november 2023 om 13:55
Btw ik lees dat je een lange lijn gebruikt, topicstarter. Met een lange lijn geef je een angstige, overprikkeld of reactieve hond veel meer ruimte om uit te vallen. Kort met een boogje daar waar hij prikkels voelt, en de hond naast of achter je (kun je ze goed aanleren met cue) - want als jij spanning op de lijn zet geeft een hond automatisch tegendruk.
Ik hoop echt dat je een oplossing vindt, er zijn al zoveel honden de l*l momenteel. Stel je vindt een fantastisch nieuw adres voor 'm, waar hij de rest van zijn leven mag blijven, helemaal goed natuurlijk. Maar de realiteit is dat er momenteel veel meer honden met allerlei issues een nieuw huis zoeken dan er mandjes voor hen zijn. Vul zelf maar in hoe het dan voor 'm afloopt.
Ik hoop echt dat je een oplossing vindt, er zijn al zoveel honden de l*l momenteel. Stel je vindt een fantastisch nieuw adres voor 'm, waar hij de rest van zijn leven mag blijven, helemaal goed natuurlijk. Maar de realiteit is dat er momenteel veel meer honden met allerlei issues een nieuw huis zoeken dan er mandjes voor hen zijn. Vul zelf maar in hoe het dan voor 'm afloopt.
woensdag 8 november 2023 om 13:56
De ene gedragsdeskundige is de andere niet. Helaas.CrazyLittleThing schreef: ↑08-11-2023 13:55Dat is exact mijn punt. TO heeft wel al heel veel gedaan en is juist wél met gedragsdeskundigen bezig geweest. Ze is dus niet iemand die zomaar opgeeft zonder echte hulp gezocht te hebben.
Natuurlijk is het heel verkeerd om zomaar een dier op te geven, maar uiteindelijk is er wel een grens. Als je alle adviezen opgevolgd hebt en professionele hulp hebt gehad en dat heeft allemaal niks geholpen, dan is het echt oké om de hond te laten herplaatsen. Ik vind het echt niet oké om TO een schuldgevoel aan te gaan praten. Iedereen weet hier heel goed hoe het moet, maar als het echt zo makkelijk was, werden die honden echt niet ingeslapen.
woensdag 8 november 2023 om 14:12
Dit zie ik bij Southend Dogs ook veel, vaak gecombineerd met een muilkorf.Rabarber schreef: ↑08-11-2023 00:40Schiet me nog iets te binnen. Voor tijdens het wandelen had ik zogenoemde Gentle Leaders. De naam zegt het al: het leidt de hond zachtjes de juiste kant op. Ik kon eindelijk weer eens normaal wandelen! Zonder getrek en geblaf.
De werking is als volgt: het tuigje gaat om de snuit heen. Een hond volgt zijn neus, letterlijk in dit geval. Dus waar zijn neus naartoe wijst, daar loopt hij heen. Als jij hem vast hebt, hangt het riempje van dat tuigje aan jouw kant. Zodra de hond in tegengestelde richting wil gaan lopen, voelt hij een licht trekje aan zijn snuit, naar jou toe. Om vervolgens keurig verder met je mee te lopen. Jij hebt hiermee de leiding, de hond is jouw volger.
Ze kunnen er gewoon mee eten of bijten als het moet, bij wijze van spreken. Dus het is niet vervelend voor je hond.
Als ik daar lees (ze hebben een FB groep voor leden) van totaal onhandelbare honden waarmee mensen uiteindelijk gewoon een wandeling kunnen maken zou ik echt daar proberen hulp te vragen.
In sommige dingen zijn zij zeer rigide, zoals benchtijd, tijd uit de bench, spelen, handvoeren en trainen. Een hond is geen gezellig speeltje, maar een dier wat getraind en kort gehouden moet worden, totdat hij onvoorwaardelijk luistert.
Zij trainen, met succes, ook honden (vaak Staffies en Pitts) dienen het asiel zitten en op de executielijst staan.
Voor een hond zonder problemen vind ik het soms te rigide, maar ik denk dat een hond als die van TO heel ver kan komen. Zeker ook, om dat TO de ruimte heeft om met de hond te trainen en nabijheid te bieden.
woensdag 8 november 2023 om 14:28
Hoi Beatcrumb, allereerst ben ik met anderen eens dat je een hartstikke goede hondenbaas bent. Ik ga niet veel nieuws brengen, maar omdat het herkenbaar is (geweest) draag ik toch graag mijn steentje bij.
Allereerst is het denk ik belangrijk dat je zelf tot rust komt, dus even stopt met druk maken. Deze problemen zijn niet morgen opgelost dus even er niet mee aan de slag gaan kan echt geen kwaad. Dan kom je gelijk op het punt wat iedereen aangeeft, rust, voor de hond maar ook voor jou.
Ga voor de rust en de regelmaat dan weten jullie allebei waar je aan toe bent. Dat klinkt, en is misschien saai, maar wel wat jullie allebei nodig hebben. Probeer in de rust periode te bedenken wat voor jou de belangrijkste leerpunten zijn zodat jij en hond kunnen functioneren. Dat is je startpunt.
Zelf vond ik het heel belangrijk om zonder uitvallende hond(en) over straat te kunnen en heb ze inderdaad steeds laten zitten en blijven praten, snoepjes erin en de hemel inprijzen als er geen geluid werd gemaakt. Daarnaast heb ik geaccepteerd dat ze gewoon echt bijna niet los kunnen. Dat was pijnlijk omdat mijn vorige honden altijd heerlijk mee sjokten en kwamen wanneer ik ze riep. Helaas, mijn huidige honden doen dat niet/ nauwelijks en ben ik zelf dus alleen maar gestresst als ze los zijn. Uitzondering is het strand, dus daar gaan we regelmatig heen en ze gaan 1 x per week met de uitlaatservice mee die een heerlijk groot afgezet terrein hebben. En verder wandelen we heel wat af. En ik merk het gelijk wanneer het teveel is, dan wordt alles weer nerveus, onrustig en dan gaan we weer even naar de rust en de regelmaat.
Jou hond heeft echt een shitload aan stress gehad en zal echt wel willen maar kan het nu even niet, het is te veel. Wij mensen vergeten dat in al onze goede bedoelingen en raken ook in de stress omdat we het graag goed willen doen en vooral ook goed bedoelen. Immers als de hond meewerkt wordt zijn leven ook leuker, maar ja dat kan je ze niet wijsmaken in deze fase.
Daarnaast is de leeftijd ook echt een lastige, er gebeurt gewoon veel in het lijfje.
Kortom pak je eigen rust, geef de hond rust, aandacht en heel veel liefde (en daar twijfel ik echt niet aan hoor) en maak voor jezelf een plannetje en weet dat je niet alleen bent. Heel veel baasjes die een herplaatser of rescue hebben lopen hier tegen aan. Het begint allemaal goed omdat ze nog timide zijn en dan is iedereen blij en dan komt de stress eruit en lijkt de hond onhandelbaar maar dat is echt tijdelijk, alleen onze tijdelijk is anders dat=n dat van hun.
En ikzelf heb geen ervaring met haar maar ik vind dat Monique Bladder altijd goede adviezen geeft.
Hou nog even vol maar neem de druk bij jezelf weg.
Allereerst is het denk ik belangrijk dat je zelf tot rust komt, dus even stopt met druk maken. Deze problemen zijn niet morgen opgelost dus even er niet mee aan de slag gaan kan echt geen kwaad. Dan kom je gelijk op het punt wat iedereen aangeeft, rust, voor de hond maar ook voor jou.
Ga voor de rust en de regelmaat dan weten jullie allebei waar je aan toe bent. Dat klinkt, en is misschien saai, maar wel wat jullie allebei nodig hebben. Probeer in de rust periode te bedenken wat voor jou de belangrijkste leerpunten zijn zodat jij en hond kunnen functioneren. Dat is je startpunt.
Zelf vond ik het heel belangrijk om zonder uitvallende hond(en) over straat te kunnen en heb ze inderdaad steeds laten zitten en blijven praten, snoepjes erin en de hemel inprijzen als er geen geluid werd gemaakt. Daarnaast heb ik geaccepteerd dat ze gewoon echt bijna niet los kunnen. Dat was pijnlijk omdat mijn vorige honden altijd heerlijk mee sjokten en kwamen wanneer ik ze riep. Helaas, mijn huidige honden doen dat niet/ nauwelijks en ben ik zelf dus alleen maar gestresst als ze los zijn. Uitzondering is het strand, dus daar gaan we regelmatig heen en ze gaan 1 x per week met de uitlaatservice mee die een heerlijk groot afgezet terrein hebben. En verder wandelen we heel wat af. En ik merk het gelijk wanneer het teveel is, dan wordt alles weer nerveus, onrustig en dan gaan we weer even naar de rust en de regelmaat.
Jou hond heeft echt een shitload aan stress gehad en zal echt wel willen maar kan het nu even niet, het is te veel. Wij mensen vergeten dat in al onze goede bedoelingen en raken ook in de stress omdat we het graag goed willen doen en vooral ook goed bedoelen. Immers als de hond meewerkt wordt zijn leven ook leuker, maar ja dat kan je ze niet wijsmaken in deze fase.
Daarnaast is de leeftijd ook echt een lastige, er gebeurt gewoon veel in het lijfje.
Kortom pak je eigen rust, geef de hond rust, aandacht en heel veel liefde (en daar twijfel ik echt niet aan hoor) en maak voor jezelf een plannetje en weet dat je niet alleen bent. Heel veel baasjes die een herplaatser of rescue hebben lopen hier tegen aan. Het begint allemaal goed omdat ze nog timide zijn en dan is iedereen blij en dan komt de stress eruit en lijkt de hond onhandelbaar maar dat is echt tijdelijk, alleen onze tijdelijk is anders dat=n dat van hun.
En ikzelf heb geen ervaring met haar maar ik vind dat Monique Bladder altijd goede adviezen geeft.
Hou nog even vol maar neem de druk bij jezelf weg.
woensdag 8 november 2023 om 16:25
Weet je, die gebrekkige socialisatie kun je niet 'diagnostiseren', zeker niet bij een hond die al stijf van de stress staat door gebrek aan rust en regelmaat na een herplaatsing. Dat je hond al van een opwaaiend plastic zakje schrikt kan heel goed komen doordat hij stijf staat van de stress.
En juist omdat er zoveel wegen naar Rome zijn zou ik kiezen voor iemand die jullie persoonlijk begeleidt. Iemand die zowel jullie als de hond ziet en in kan spelen op wat bij jullie (dynamiek) past. Even 'dit' proberen en bij niet snel genoeg resultaat weer een sprong naar 'dat' doen werkt in elk geval echt niet. En ik snap die neiging prima, maar het helpt je van de regen in de drup. Daarom: ga voor iemand die bij jullie past en die jullie vertrouwen kan geven, dat is zó belangrijk.
En juist omdat er zoveel wegen naar Rome zijn zou ik kiezen voor iemand die jullie persoonlijk begeleidt. Iemand die zowel jullie als de hond ziet en in kan spelen op wat bij jullie (dynamiek) past. Even 'dit' proberen en bij niet snel genoeg resultaat weer een sprong naar 'dat' doen werkt in elk geval echt niet. En ik snap die neiging prima, maar het helpt je van de regen in de drup. Daarom: ga voor iemand die bij jullie past en die jullie vertrouwen kan geven, dat is zó belangrijk.
woensdag 8 november 2023 om 16:28
Oh en poedels staan erom bekend heel neurotisch te kunnen zijn, dat alleen al kan heel goed de oorzaak zijn. Dan kun je perfect socialiseren, maar daarmee gaat het neurotische niet weg (en zeker niet in een periode dat de hond al stijf staat van de stress én ook nog met flink veel hormonen te kampen heeft).
woensdag 8 november 2023 om 20:37
Inderdaad lastig, al die verschillende reacties… ik heb zelf om raad gevraagd hier omdat ik de situatie zo lastig vond… en dan is het niet gek dat de adviezen zo uit elkaar lopen.
Nee, een gentle leader zou ik ook niet voor kiezen. Mijn eerste hond trainde ik nog met een flinke corrigerend ruk aan de slipketting, > 20 jaar geleden. Gelukkig is dat achterhaald, want ik vond het niet fijn.
Ik heb mijn twijfels natuurlijk ook wel uitgesproken naar de gedragsdeskundige, dat ik niet de goede baas ben. Maar zij vond eigenlijk juist van wel. Zij vond: deze hond is juist gebaat bij een wat zachtere persoonlijkheid, met veel geduld. Maar die wanhoop af en toe, die straal ik vast op hem af. De onzekerheid ook.
Mijn hond heeft ook een tuig om, wil ik op die manier trainen met aan de lijn lopen, dan kan ik een lijn voor en bovenop vastmaken en hem uit balans halen wanneer hij teveel trekt. Maar eerlijk, hij loopt niet perfect aan de lijn, maar over het algemeen heel acceptabel, hij trekt alleen bij spanning.
En iets over de lange lijn… de bedoeling was dus om hem geen spanning te laten ervaren van een korte strakke lijn. Het idee dat hij geen kant op kan zou juist dat uitvallen in de hand werken. Dat is door de gedragsdeskundige aangeraden. Het werkt soms zeker wel op die manier… maar vaak gebeurt het ook dat hij inderdaad woest heen-en-weer spurt, tot de 5 meter-lijn strak staat, omdat hij ver weg een hond heeft gespot waar hij geen goeie ervaring mee heeft gehad. Dat kun je alleen opvangen als je er op voorbereid bent… en niet in een normale straat ofzo. Dus dan houd ik ‘m sowieso al kort. We wisselen het nu af, het laatste rondje sowieso met de korte lijn.
En ja, ik heb inmiddels wat filmpjes gekeken van Southend Dogs en de gedragsdeskundige hangt dezelfde theorie aan… gelukkig. Ik moet zeggen dat dat rigide stukje voor deze hond goed werkt. In eerste instantie had ik niet eens een vaste plek voor hem, hij kon overal liggen waar-ie wilde. Maar het is, zeker omdat het een hond is die achter je aan loopt, heel fijn om hem naar zijn plek te kunnen sturen. Anders zeg je: niet doen, weg… maar weet-ie niet wat ie dan wèl moet… dat was wel een eye-opener. Hij vindt vooral de vaste gebruiken fijn. Als wij naar bed gaan leggen we zijn kleed onderaan de trap en hij gaat er meteen op liggen. Gaan we eten, dan begrijpt hij heel goed dat er van hem verwacht wordt dat hij op zijn plek gaat liggen.
Ja, dat er een grote coronahonden overschot is, heb ik ook wel over nagedacht. Deze hond is zelfs van ná corona. Ik weet zeker dat iemand voor hem valt, zoals ik voor hem gevallen ben. Maar ik geef voorlopig nog niet op!
Ik heb mijn twijfels natuurlijk ook wel uitgesproken naar de gedragsdeskundige, dat ik niet de goede baas ben. Maar zij vond eigenlijk juist van wel. Zij vond: deze hond is juist gebaat bij een wat zachtere persoonlijkheid, met veel geduld. Maar die wanhoop af en toe, die straal ik vast op hem af. De onzekerheid ook.
Mijn hond heeft ook een tuig om, wil ik op die manier trainen met aan de lijn lopen, dan kan ik een lijn voor en bovenop vastmaken en hem uit balans halen wanneer hij teveel trekt. Maar eerlijk, hij loopt niet perfect aan de lijn, maar over het algemeen heel acceptabel, hij trekt alleen bij spanning.
En iets over de lange lijn… de bedoeling was dus om hem geen spanning te laten ervaren van een korte strakke lijn. Het idee dat hij geen kant op kan zou juist dat uitvallen in de hand werken. Dat is door de gedragsdeskundige aangeraden. Het werkt soms zeker wel op die manier… maar vaak gebeurt het ook dat hij inderdaad woest heen-en-weer spurt, tot de 5 meter-lijn strak staat, omdat hij ver weg een hond heeft gespot waar hij geen goeie ervaring mee heeft gehad. Dat kun je alleen opvangen als je er op voorbereid bent… en niet in een normale straat ofzo. Dus dan houd ik ‘m sowieso al kort. We wisselen het nu af, het laatste rondje sowieso met de korte lijn.
En ja, ik heb inmiddels wat filmpjes gekeken van Southend Dogs en de gedragsdeskundige hangt dezelfde theorie aan… gelukkig. Ik moet zeggen dat dat rigide stukje voor deze hond goed werkt. In eerste instantie had ik niet eens een vaste plek voor hem, hij kon overal liggen waar-ie wilde. Maar het is, zeker omdat het een hond is die achter je aan loopt, heel fijn om hem naar zijn plek te kunnen sturen. Anders zeg je: niet doen, weg… maar weet-ie niet wat ie dan wèl moet… dat was wel een eye-opener. Hij vindt vooral de vaste gebruiken fijn. Als wij naar bed gaan leggen we zijn kleed onderaan de trap en hij gaat er meteen op liggen. Gaan we eten, dan begrijpt hij heel goed dat er van hem verwacht wordt dat hij op zijn plek gaat liggen.
Ja, dat er een grote coronahonden overschot is, heb ik ook wel over nagedacht. Deze hond is zelfs van ná corona. Ik weet zeker dat iemand voor hem valt, zoals ik voor hem gevallen ben. Maar ik geef voorlopig nog niet op!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
