Thuis
alle pijlers
Geluidsoverlast dat mijn humeur beinvloedt..
dinsdag 1 december 2009 om 21:41
Achtergrond info:
Ik woon in een flatje in een nette buurt. De buren zijn vriendelijk en iedereen helpt elkaar wanneer het nodig is.
Echter zijn deze woningen wel erg gehorig. Wanneer de buren een feestje geven, gooien ze altijd netjes een briefje in de brievenbus. Eigenlijk zijn er dus nooit problemen.
Situatie:
Mijn buren hebben sinds (gokje) 2 jaar een kind. Hier heb ik ook nooit last van gehad. Helaas word ik sinds een half jaar een paar keer per week (bijna dagelijks) wakker van een huilend kind.
Dit kind krijst verschrikkelijk. Nu vind ik mezelf helemaal niet zo moeilijk en weet ik dat kinderen huilen. (Heb zelf het geluk dat ik er 1 heb die zelden huilde als baby/peuter zijnde en nu daar een beetje te oud voor is) Maar dit loopt de spuigaten uit.
De ene keer is het om 5 uur 's ochtends, de andere keer om half 6. Nu zou het voor mij geen probleem zijn, als dit van korte duur is. Helaas ligt dit kind langere tijd te huilen. Soms een half uur, soms een uur, soms zelfs langer. En het huilt niet zachtjes!
Onlangs kwam ik de buurvrouw tegen. Ik spreek haar niet zo vaak, maar soms even heel kort een oppervlakkig praatje. Ik vroeg haar hoe het met haar zoontje gaat en vertelde dat ik hem wel eens hoor.
Zij vertelde lachend dat hij inderdaad 's ochtends aardig aanwezig is. Waarop ik reageerde dat ik in het weekend, als mijn zoon niet thuis is, in mijn zoons bed slaap zodat ik iets langer door kan slapen. (Ik hoopte dat er een alarmbelletje af zou gaan bij haar)
Maar zij vertelde lachend dat zij met oordoppen in slaapt. Nou daar werd ik dus een beetje door overdonderd. Ik slaap niet met oordoppen in omdat ik het zelf gewoon echt gevaarlijk vind met een kind in huis. Maar wie ben ik om te oordelen? Echter vind ik het wel heel vervelend dat ik doordat zij bewust met oordoppen in slaapt, steeds wakker word van het gekrijs. En het gekrijs niet ophoudt omdat de ouders er niet op reageren.
Elke keer weer probeer ik het los te laten. Helaas merk ik deze week dat ik prikkelbaar ben. Ik word op een vervelende manier wakker en ook nog eens veel te vroeg. (Mijn wekker gaat om kwart over 7)
Lekker in mijn bed blijven liggen gaat ook niet meer, omdat het gehuil door merg en been gaat. Het klinkt ook alsof hij naast mijn bed ligt te huilen.
Nadat ik vanavond, geheel onterecht, chagrijnig reageerde naar mijn zoon, is de maat vol. Maar ik weet gewoon echt niet wat ik er mee moet.
Het had toch een stuk makkelijker geweest als de muziek gewoon te hard stond ofzo.
Heeft iemand een idee? Een tip? Of moet ik dit gewoon toch proberen los te laten?
Ik woon in een flatje in een nette buurt. De buren zijn vriendelijk en iedereen helpt elkaar wanneer het nodig is.
Echter zijn deze woningen wel erg gehorig. Wanneer de buren een feestje geven, gooien ze altijd netjes een briefje in de brievenbus. Eigenlijk zijn er dus nooit problemen.
Situatie:
Mijn buren hebben sinds (gokje) 2 jaar een kind. Hier heb ik ook nooit last van gehad. Helaas word ik sinds een half jaar een paar keer per week (bijna dagelijks) wakker van een huilend kind.
Dit kind krijst verschrikkelijk. Nu vind ik mezelf helemaal niet zo moeilijk en weet ik dat kinderen huilen. (Heb zelf het geluk dat ik er 1 heb die zelden huilde als baby/peuter zijnde en nu daar een beetje te oud voor is) Maar dit loopt de spuigaten uit.
De ene keer is het om 5 uur 's ochtends, de andere keer om half 6. Nu zou het voor mij geen probleem zijn, als dit van korte duur is. Helaas ligt dit kind langere tijd te huilen. Soms een half uur, soms een uur, soms zelfs langer. En het huilt niet zachtjes!
Onlangs kwam ik de buurvrouw tegen. Ik spreek haar niet zo vaak, maar soms even heel kort een oppervlakkig praatje. Ik vroeg haar hoe het met haar zoontje gaat en vertelde dat ik hem wel eens hoor.
Zij vertelde lachend dat hij inderdaad 's ochtends aardig aanwezig is. Waarop ik reageerde dat ik in het weekend, als mijn zoon niet thuis is, in mijn zoons bed slaap zodat ik iets langer door kan slapen. (Ik hoopte dat er een alarmbelletje af zou gaan bij haar)
Maar zij vertelde lachend dat zij met oordoppen in slaapt. Nou daar werd ik dus een beetje door overdonderd. Ik slaap niet met oordoppen in omdat ik het zelf gewoon echt gevaarlijk vind met een kind in huis. Maar wie ben ik om te oordelen? Echter vind ik het wel heel vervelend dat ik doordat zij bewust met oordoppen in slaapt, steeds wakker word van het gekrijs. En het gekrijs niet ophoudt omdat de ouders er niet op reageren.
Elke keer weer probeer ik het los te laten. Helaas merk ik deze week dat ik prikkelbaar ben. Ik word op een vervelende manier wakker en ook nog eens veel te vroeg. (Mijn wekker gaat om kwart over 7)
Lekker in mijn bed blijven liggen gaat ook niet meer, omdat het gehuil door merg en been gaat. Het klinkt ook alsof hij naast mijn bed ligt te huilen.
Nadat ik vanavond, geheel onterecht, chagrijnig reageerde naar mijn zoon, is de maat vol. Maar ik weet gewoon echt niet wat ik er mee moet.
Het had toch een stuk makkelijker geweest als de muziek gewoon te hard stond ofzo.
Heeft iemand een idee? Een tip? Of moet ik dit gewoon toch proberen los te laten?
dinsdag 1 december 2009 om 21:53
Ja Nouschi ik wil ook wel met haar praten, maar ik weet niet hoe ik dan moet beginnen. Ik heb het tenslotte al aangegeven, maar dat kwam niet aan.
En ja ik vind het ook aso en heel zielig voor het kind. Dat is ook zo irritant, ik had het kind al lang gepakt en bij me genomen en nu lig ik er naar te luisteren.
Misschien komt zegt ze straks dat ik ook oordoppen in moet doen. Als ik dan zeg dat ik dat niet wil ivm de veiligheid van mijn kind, voelt ze zich misschien wel aangevallen?
Astair ik word vooral chagrijnig omdat ik te weinig slaap krijg en dan ook nog eens op een rotmanier wakker word. Er is geen 'rustig wakker worden' meer bij!
En ja ik vind het ook aso en heel zielig voor het kind. Dat is ook zo irritant, ik had het kind al lang gepakt en bij me genomen en nu lig ik er naar te luisteren.
Misschien komt zegt ze straks dat ik ook oordoppen in moet doen. Als ik dan zeg dat ik dat niet wil ivm de veiligheid van mijn kind, voelt ze zich misschien wel aangevallen?
Astair ik word vooral chagrijnig omdat ik te weinig slaap krijg en dan ook nog eens op een rotmanier wakker word. Er is geen 'rustig wakker worden' meer bij!
dinsdag 1 december 2009 om 21:53
Gewoon aangeven dat je 's ochtends al erg vroeg wakker wordt van haar zoon en niet van plan bent om ook met oordoppen te gaan slapen. Geef aan dat je begrijpt dat het kind nog wel eens huilt 's ochtends, maar dat dat na een kwartier toch wel op mag houden, want jij hebt er last van. Helaas is het gebouw gehorig, dus zal men rekening met elkaar moeten houden...
Succes!
Succes!
dinsdag 1 december 2009 om 21:56
De wijkagent.. Daar heb ik helemaal niet aan gedacht!
Maar ja, dan voel ik me helemaal zo'n zeikwijf. Wat ik al schreef: er is altijd vrij weinig aan de hand hier in de flat en ik voel me hier veilig.
Ben dus bang dat er problemen van komen. Maar ja, het zo laten is eigenlijk ook gewoon geen optie meer...
Maar ja, dan voel ik me helemaal zo'n zeikwijf. Wat ik al schreef: er is altijd vrij weinig aan de hand hier in de flat en ik voel me hier veilig.
Ben dus bang dat er problemen van komen. Maar ja, het zo laten is eigenlijk ook gewoon geen optie meer...
dinsdag 1 december 2009 om 21:56
Dat moeders zelf met oordoppen in slaapt klinkt inderdaad verontrustend, behalve dat je je nu al ergert aan het gehuil ga je ook nog eens afvragen of het allemaal wel pluis is daar, en of er niet echt iets aan de hand is als die kleine huilt... vervelend.
En je ergert je eraan, das het ergste, want dat zorgt ervoor dat je niet meer in slaap komt en je humeur eronder lijdt, loslaten is makkelijker gezegd dan gedaan.
misschien groeit de kleine eroverheen?
Praten met de buuf.. tja.. je weer niet wat voor verhaal erachter zit, maar het feit dat ze zich niet verontschuldigde toen je aangaf het gehuil te horen geeft denk ik aan dat ze de hint niet helemaal begrepen heeft, dus misschien binnenkort nog een keer aangeven, refereren naar het afgelopen gesprekje en aangeven dat je er dus echt wakker van ligt.
Ik woon naast een kroeg.. maar ik slaap door heel veel lawaai heen, en als er een keer een live band is dan zorg ik dat ik erbij ben , of ik ga pas slapen als de band gestopt is (vaak op vrijdag of zaterdag avond dus niet zon probleem) om 01.00 uur.
En je ergert je eraan, das het ergste, want dat zorgt ervoor dat je niet meer in slaap komt en je humeur eronder lijdt, loslaten is makkelijker gezegd dan gedaan.
misschien groeit de kleine eroverheen?
Praten met de buuf.. tja.. je weer niet wat voor verhaal erachter zit, maar het feit dat ze zich niet verontschuldigde toen je aangaf het gehuil te horen geeft denk ik aan dat ze de hint niet helemaal begrepen heeft, dus misschien binnenkort nog een keer aangeven, refereren naar het afgelopen gesprekje en aangeven dat je er dus echt wakker van ligt.
Ik woon naast een kroeg.. maar ik slaap door heel veel lawaai heen, en als er een keer een live band is dan zorg ik dat ik erbij ben , of ik ga pas slapen als de band gestopt is (vaak op vrijdag of zaterdag avond dus niet zon probleem) om 01.00 uur.
dinsdag 1 december 2009 om 21:56
quote:parapluutje schreef op 01 december 2009 @ 21:53:
Ja Nouschi ik wil ook wel met haar praten, maar ik weet niet hoe ik dan moet beginnen. Ik heb het tenslotte al aangegeven, maar dat kwam niet aan.
En ja ik vind het ook aso en heel zielig voor het kind. Dat is ook zo irritant, ik had het kind al lang gepakt en bij me genomen en nu lig ik er naar te luisteren.
Misschien komt zegt ze straks dat ik ook oordoppen in moet doen. Als ik dan zeg dat ik dat niet wil ivm de veiligheid van mijn kind, voelt ze zich misschien wel aangevallen?
Astair ik word vooral chagrijnig omdat ik te weinig slaap krijg en dan ook nog eens op een rotmanier wakker word. Er is geen 'rustig wakker worden' meer bij!Ja kan, maar dan komt de boodschap waarschijnlijk wel over.
Ja Nouschi ik wil ook wel met haar praten, maar ik weet niet hoe ik dan moet beginnen. Ik heb het tenslotte al aangegeven, maar dat kwam niet aan.
En ja ik vind het ook aso en heel zielig voor het kind. Dat is ook zo irritant, ik had het kind al lang gepakt en bij me genomen en nu lig ik er naar te luisteren.
Misschien komt zegt ze straks dat ik ook oordoppen in moet doen. Als ik dan zeg dat ik dat niet wil ivm de veiligheid van mijn kind, voelt ze zich misschien wel aangevallen?
Astair ik word vooral chagrijnig omdat ik te weinig slaap krijg en dan ook nog eens op een rotmanier wakker word. Er is geen 'rustig wakker worden' meer bij!Ja kan, maar dan komt de boodschap waarschijnlijk wel over.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
dinsdag 1 december 2009 om 21:58
Ik kan me voorstellen dat deze situatie voor jouw inderdaad erg vervelend is, vooral het feit dat je er eerder wakker van wordt dan in princiepe nodig is, oftewel het verstoord jouw rust en jouw humeur.
Anderzijds; wie weet dat het voor de ouders evenzo problemen oplevert, dat ze daarom met oordopjes in slaapt om zo het gedrag van het kind te kunnen negeren en het kind te laten merken dat op deze manier aandacht vragen niet de juiste manier is.
Een kind van ongeveer 2jr. kun je wel vertellen waarom het stil moet zijn, maar eigenlijk zijn het nog heel egoístische wezentjes.
Ik zou als ik jou was gewoon een keer aanbellen, en het gewoon op tafel werpen, wie weet hoort zij hem inderdaad niet door de oordopjes die zij in heeft om het gesnurk van haar partner niet te hoeven horen.
Achjah het ene kind is het andere kind ook niet, mijn oudste huilde 3jr lang(kiss-syndroom), middelste nooit, en de jongste begrijpt dat het een machtsmiddel is richting de oudste 2, bij mij en partner weet ze dat het niet werkt.
Succes!
NB
ik zal zelf ook nooit met oordopjes in gaan slapen, en wie weet toen jij vertelde dat je haar kind hoorde huilen, dat zij gedacht heeft/had dat het een of een enkele keer is voorgekomen omdat ze het zelf niet hoort?
Anderzijds; wie weet dat het voor de ouders evenzo problemen oplevert, dat ze daarom met oordopjes in slaapt om zo het gedrag van het kind te kunnen negeren en het kind te laten merken dat op deze manier aandacht vragen niet de juiste manier is.
Een kind van ongeveer 2jr. kun je wel vertellen waarom het stil moet zijn, maar eigenlijk zijn het nog heel egoístische wezentjes.
Ik zou als ik jou was gewoon een keer aanbellen, en het gewoon op tafel werpen, wie weet hoort zij hem inderdaad niet door de oordopjes die zij in heeft om het gesnurk van haar partner niet te hoeven horen.
Achjah het ene kind is het andere kind ook niet, mijn oudste huilde 3jr lang(kiss-syndroom), middelste nooit, en de jongste begrijpt dat het een machtsmiddel is richting de oudste 2, bij mij en partner weet ze dat het niet werkt.
Succes!
NB
ik zal zelf ook nooit met oordopjes in gaan slapen, en wie weet toen jij vertelde dat je haar kind hoorde huilen, dat zij gedacht heeft/had dat het een of een enkele keer is voorgekomen omdat ze het zelf niet hoort?
anoniem_93819 wijzigde dit bericht op 01-12-2009 22:03
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
dinsdag 1 december 2009 om 21:58
Snap dat het irritant is maar het is ook niet echt iets waar je iets aan kan doen. Natuurlijk moet ze proberen kind te troosten, maar wellicht is haar kind bezig met uitproberen en is er niks aan de hand en wil hij eruit.
Als buurvrouw dan toegeeft aan het gehuil helpt dat opvoedtechnisch ook niet mee.
Ik vind trouwens wel dat ze jouw probleem moet onderkennen.
Als buurvrouw dan toegeeft aan het gehuil helpt dat opvoedtechnisch ook niet mee.
Ik vind trouwens wel dat ze jouw probleem moet onderkennen.
dinsdag 1 december 2009 om 21:59
quote:parapluutje schreef op 01 december 2009 @ 21:53:
Ja Nouschi ik wil ook wel met haar praten, maar ik weet niet hoe ik dan moet beginnen. Ik heb het tenslotte al aangegeven, maar dat kwam niet aan.
En ja ik vind het ook aso en heel zielig voor het kind. Dat is ook zo irritant, ik had het kind al lang gepakt en bij me genomen en nu lig ik er naar te luisteren.
Misschien komt zegt ze straks dat ik ook oordoppen in moet doen. Als ik dan zeg dat ik dat niet wil ivm de veiligheid van mijn kind, voelt ze zich misschien wel aangevallen?
Astair ik word vooral chagrijnig omdat ik te weinig slaap krijg en dan ook nog eens op een rotmanier wakker word. Er is geen 'rustig wakker worden' meer bij!Ik denk dat je het gesprek ook niet teveel op het oordoppen-verhaal moet gooien. Je hebt het in jouw gedachte misschien al duidelijk gezegd, maar blijkbaar kwam het niet aan. Duidelijker aangeven dat je er last van hebt.
Ja Nouschi ik wil ook wel met haar praten, maar ik weet niet hoe ik dan moet beginnen. Ik heb het tenslotte al aangegeven, maar dat kwam niet aan.
En ja ik vind het ook aso en heel zielig voor het kind. Dat is ook zo irritant, ik had het kind al lang gepakt en bij me genomen en nu lig ik er naar te luisteren.
Misschien komt zegt ze straks dat ik ook oordoppen in moet doen. Als ik dan zeg dat ik dat niet wil ivm de veiligheid van mijn kind, voelt ze zich misschien wel aangevallen?
Astair ik word vooral chagrijnig omdat ik te weinig slaap krijg en dan ook nog eens op een rotmanier wakker word. Er is geen 'rustig wakker worden' meer bij!Ik denk dat je het gesprek ook niet teveel op het oordoppen-verhaal moet gooien. Je hebt het in jouw gedachte misschien al duidelijk gezegd, maar blijkbaar kwam het niet aan. Duidelijker aangeven dat je er last van hebt.
dinsdag 1 december 2009 om 22:00
Hoezo ben je dan een zeikwijf? Als je in het weekend graag tot 10 uur wilt slapen terwijl je buren een keertje de badkamer vervangen, tja. Maar dit is toch wel wat anders.
Dit valt toch wel onder overlast. Waarschijnlijk ligt het kind in de kamer direct naast de jouwe.
Of, maar ik weet niet of dat kan natuurlijk, je verplaatst je kledingkast. In ons vorige huis hadden we ook dunne muren. Maar aan onze kant stond een kledingkast, vol met kleren (uiteraard) en wij hebben onze buren nooit gehoord. In tegenstelling tot de achterburen die 's avonds door de muur heen een gesprek konden voeren.
Dit valt toch wel onder overlast. Waarschijnlijk ligt het kind in de kamer direct naast de jouwe.
Of, maar ik weet niet of dat kan natuurlijk, je verplaatst je kledingkast. In ons vorige huis hadden we ook dunne muren. Maar aan onze kant stond een kledingkast, vol met kleren (uiteraard) en wij hebben onze buren nooit gehoord. In tegenstelling tot de achterburen die 's avonds door de muur heen een gesprek konden voeren.
dinsdag 1 december 2009 om 22:05
Mamalelie, het kastenschuifverhaal is niet mogelijk hier.
Daarnaast grenst mijn slaapkamer aan hun keuken. Naast de keuken loopt een halletje en daar grenst een klein kamertje aan. Ik dacht dat het kind daar sliep. Maar zij vertelde dat het kind niet daar slaapt, maar in de kamer daarnaast. (Dus voor mij achter het kleine kamertje)
Ze heeft ook nog een zoon van midden 20 thuiswonen, die zal in het kleine kamertje slapen.
Bedenk me nu wel dat zij dus met haar man en huilend kind in de kamer slaapt die grenst aan hun andere buren. Die zullen daar minsten zoveel last van moeten hebben.
Daar heb ik iets beter contact mee, misschien moet ik eens vragen hoe zij hier mee omgaan?
Daarnaast grenst mijn slaapkamer aan hun keuken. Naast de keuken loopt een halletje en daar grenst een klein kamertje aan. Ik dacht dat het kind daar sliep. Maar zij vertelde dat het kind niet daar slaapt, maar in de kamer daarnaast. (Dus voor mij achter het kleine kamertje)
Ze heeft ook nog een zoon van midden 20 thuiswonen, die zal in het kleine kamertje slapen.
Bedenk me nu wel dat zij dus met haar man en huilend kind in de kamer slaapt die grenst aan hun andere buren. Die zullen daar minsten zoveel last van moeten hebben.
Daar heb ik iets beter contact mee, misschien moet ik eens vragen hoe zij hier mee omgaan?
dinsdag 1 december 2009 om 22:07
quote:AdamC schreef op 01 december 2009 @ 22:01:
Ik vind een agent wat overdreven voor een huilende peuter. Zou eerst eens met de buuv gaan praten dat lijkt me de juiste weg.
Zou zelf ook niet zo gelukkig worden van iemand die niet persoonlijk een gesprek aangaat maar meteen een wijkagent erbij haalt.
Als je de sfeer enigszins wilt behouden...
Ik vind een agent wat overdreven voor een huilende peuter. Zou eerst eens met de buuv gaan praten dat lijkt me de juiste weg.
Zou zelf ook niet zo gelukkig worden van iemand die niet persoonlijk een gesprek aangaat maar meteen een wijkagent erbij haalt.
Als je de sfeer enigszins wilt behouden...
dinsdag 1 december 2009 om 22:10
Ken je de film van John Cleese over assertiviteit? Dat is een van zijn trainingsfilms die hij maakte voor het bedrijfsleven.
Niet dat je 'm hoeft te gaan kijken maar ik heb er van geleerd (en dat wil ik graag met je delen) dat je de reactie van degene die je vriendelijk maar ferm aanspreekt doorgaans 75% minder heftig is dan je van te voren gedacht had.
In dit soort gevallen is het enige wat je kunt doen voor jezelf opkomen. Zelf dus. Niet via een wijkagent. Dat kan altijd nog. Maar ik zie niet in wat er verkeerd is aan eens te gaan praten met de buurvrouw. Je kunt aangeven dat je laatst geprobeerd hebt te hinten maar dat dat niet gelukt is blijkbaar en dat jij regelmatig wakker ligt door het gegil van hun kind.
Misschien dat jullie samen een oplossing kunnen bedenken. Het is haar kind en als zij een redelijk mens is dan zal ze je directheid op prijs stellen. En als jij niet aanvallend te werk gaat en haar uitlegt dat je niet uit bent op het onmogelijke maar dat je het op prijs zou stellen als ze de geluidsoverlast zou beperken, dan komen jullie samen misschien wel een heel eind.
Het ligt gevoelig, dat ben ik met je eens maar als mijn buren mij op redelijke en gewoon vriendelijke wijze aan zouden spreken op zoiets als wat jij nu post, dan zou ik niet weten waarom dat niet zou kunnen werken.
Je kunt het allicht eens proberen. Niet bang zijn, je vraagt niks geks, je wil alleen haar aandacht even vestigen op jouw probleem en je spreekt de hoop uit dat ze je in ieder geval begrijpt en zich inzet voor een oplossing.
Ik los problemen altijd zoveel mogelijk zo op, zeker met buren en het scheelt al heel erg als je er gewoon eens met iemand over praat en elkaars standpunt begrijpt.
Niet dat je 'm hoeft te gaan kijken maar ik heb er van geleerd (en dat wil ik graag met je delen) dat je de reactie van degene die je vriendelijk maar ferm aanspreekt doorgaans 75% minder heftig is dan je van te voren gedacht had.
In dit soort gevallen is het enige wat je kunt doen voor jezelf opkomen. Zelf dus. Niet via een wijkagent. Dat kan altijd nog. Maar ik zie niet in wat er verkeerd is aan eens te gaan praten met de buurvrouw. Je kunt aangeven dat je laatst geprobeerd hebt te hinten maar dat dat niet gelukt is blijkbaar en dat jij regelmatig wakker ligt door het gegil van hun kind.
Misschien dat jullie samen een oplossing kunnen bedenken. Het is haar kind en als zij een redelijk mens is dan zal ze je directheid op prijs stellen. En als jij niet aanvallend te werk gaat en haar uitlegt dat je niet uit bent op het onmogelijke maar dat je het op prijs zou stellen als ze de geluidsoverlast zou beperken, dan komen jullie samen misschien wel een heel eind.
Het ligt gevoelig, dat ben ik met je eens maar als mijn buren mij op redelijke en gewoon vriendelijke wijze aan zouden spreken op zoiets als wat jij nu post, dan zou ik niet weten waarom dat niet zou kunnen werken.
Je kunt het allicht eens proberen. Niet bang zijn, je vraagt niks geks, je wil alleen haar aandacht even vestigen op jouw probleem en je spreekt de hoop uit dat ze je in ieder geval begrijpt en zich inzet voor een oplossing.
Ik los problemen altijd zoveel mogelijk zo op, zeker met buren en het scheelt al heel erg als je er gewoon eens met iemand over praat en elkaars standpunt begrijpt.
dinsdag 1 december 2009 om 22:18
Mijn zoontje van 1,5 is 's nachts soms ook op de meest idiote tijden wakker (tussen 2 en 4 ofzo). Hij vindt het dan ochtend en gaat krijsen als mama geen zin heeft om een ochtendritueel met hem uit te voeren. Hij kan een schone luier, een flesje en een kusje krijgen maar daarna moet hij weer zijn bed in.
Ik hoop maar dat mijn buren de wijkagent niet bellen.
Ik hoop maar dat mijn buren de wijkagent niet bellen.
dinsdag 1 december 2009 om 22:26
Vind het helemaal niet verontrustend dat moeder met oordopjes slaapt. Dat doen veel ouders, zodat ze niet zo snel uit bed springen een kind op zo'n vroeg tijdstip uit bed te halen ( waar het vervolgens aan gaat wennen). Die ouders kiezen voor de methode negeren. ( wat kan werken maar soms werkt het niet)
Je moet ergens beginnen een kind te leren dat 4, 5 uur snachts te vroeg is om op te gaan staan.
Daarentegen is het voor TO heel lastig. Ik heb het zelf overigens nooit zo aangepakt bij mijn kinderen, woonde in gehorige woning dus bij onchristelijke tijd kindergehuil/gekrijs nam ik direct het kind bij me in bed. Was het meteen over, ik blij, kind blij, buren blij
Je moet ergens beginnen een kind te leren dat 4, 5 uur snachts te vroeg is om op te gaan staan.
Daarentegen is het voor TO heel lastig. Ik heb het zelf overigens nooit zo aangepakt bij mijn kinderen, woonde in gehorige woning dus bij onchristelijke tijd kindergehuil/gekrijs nam ik direct het kind bij me in bed. Was het meteen over, ik blij, kind blij, buren blij
dinsdag 1 december 2009 om 22:30
quote:AdamC schreef op 01 december 2009 @ 21:58:
Snap dat het irritant is maar het is ook niet echt iets waar je iets aan kan doen. Natuurlijk moet ze proberen kind te troosten, maar wellicht is haar kind bezig met uitproberen en is er niks aan de hand en wil hij eruit.
Als buurvrouw dan toegeeft aan het gehuil helpt dat opvoedtechnisch ook niet mee.
Ik vind trouwens wel dat ze jouw probleem moet onderkennen.Ben het niet met je eens. Mijn hond heeft als pup ook de nodige herrie gemaakt. En die heb ik ook opvoedtechnisch gezien geprobeerd te negeren. Maar op een gegeven moment houd het wel op. Mijn buren willen ook rust. Natuurlijk een huilbaby kan je niet even uitzetten. Maar verzin dan een andere oplossing. Bovendien... wie zegt dat het kind niet iets onder de leden heeft ofzo. Vind het echt raar dat ouders met oordoppen in slapen. Al begrijp ik dat je er als ouders ook horenddol van kan worden soms.
Snap dat het irritant is maar het is ook niet echt iets waar je iets aan kan doen. Natuurlijk moet ze proberen kind te troosten, maar wellicht is haar kind bezig met uitproberen en is er niks aan de hand en wil hij eruit.
Als buurvrouw dan toegeeft aan het gehuil helpt dat opvoedtechnisch ook niet mee.
Ik vind trouwens wel dat ze jouw probleem moet onderkennen.Ben het niet met je eens. Mijn hond heeft als pup ook de nodige herrie gemaakt. En die heb ik ook opvoedtechnisch gezien geprobeerd te negeren. Maar op een gegeven moment houd het wel op. Mijn buren willen ook rust. Natuurlijk een huilbaby kan je niet even uitzetten. Maar verzin dan een andere oplossing. Bovendien... wie zegt dat het kind niet iets onder de leden heeft ofzo. Vind het echt raar dat ouders met oordoppen in slapen. Al begrijp ik dat je er als ouders ook horenddol van kan worden soms.
