Thuis
alle pijlers
Half verlamde kat; hoop op positieve ervaringen
maandag 20 juli 2009 om 20:32
=Edit: mijn kat is zaterdag 22 augustus ingeslapen. Hij bleek een hartkwaal te hebben wat trombose gaf, waardoor de eerste verlamming ook is ontstaan. De dierenarts heeft deze tekenen gemist en na een periode waarin Baily wonderbaarlijk goed herstelde, volgde een nieuwe trombose verlamming. Aangezien de dierenarts geen pols meer voelde in beide pootjes, restte ons niets anders dan hem in te laten slapen.=
Afgelopen woensdag is één van onze lieve katten waarschijnlijk aangereden. Hij is verlamd aan beide achterpootjes en we hebben geen idee of het goed gaat komen. De komende weken gaat het erop of eronder worden.
Eén pootje reageert niet op prikkels, het andere pootje reageert boven de knie en is feitelijk half verlamd. Op foto's is geen letsel te zien. De dierenarts heeft gezegd dat het wel een week of 6 kan duren voordat we weten of het goed kan komen.
We hebben een groot konijnenhok gekocht en daar ligt hij nu in. Hij mag er dagelijks kort even uit, maar moet voornamelijk rusten. Ik doe meerdere keren per dag een soort fysiotherapie met hem, zodat de achterpootjes soepel blijven.
Ik hoop erop dat de half verlamde poot weer helemaal gaat functioneren. Dan heeft onze kat nog een kans op een goede kwaliteit van leven. Een kat kan prima lopen op 3 poten. Blijft de situatie zo, dan zullen we hem in moeten laten slapen.
Heeft iemand van jullie positieve verhalen over soortgelijke verwondingen? Ik hoor ze heel erg graag.
Afgelopen woensdag is één van onze lieve katten waarschijnlijk aangereden. Hij is verlamd aan beide achterpootjes en we hebben geen idee of het goed gaat komen. De komende weken gaat het erop of eronder worden.
Eén pootje reageert niet op prikkels, het andere pootje reageert boven de knie en is feitelijk half verlamd. Op foto's is geen letsel te zien. De dierenarts heeft gezegd dat het wel een week of 6 kan duren voordat we weten of het goed kan komen.
We hebben een groot konijnenhok gekocht en daar ligt hij nu in. Hij mag er dagelijks kort even uit, maar moet voornamelijk rusten. Ik doe meerdere keren per dag een soort fysiotherapie met hem, zodat de achterpootjes soepel blijven.
Ik hoop erop dat de half verlamde poot weer helemaal gaat functioneren. Dan heeft onze kat nog een kans op een goede kwaliteit van leven. Een kat kan prima lopen op 3 poten. Blijft de situatie zo, dan zullen we hem in moeten laten slapen.
Heeft iemand van jullie positieve verhalen over soortgelijke verwondingen? Ik hoor ze heel erg graag.
zondag 23 augustus 2009 om 09:58
Bedankt voor jullie medeleven.
Het voelt zo oneerlijk! Juist de afgelopen weken is mijn band met hem nog sterker geworden omdat ik steeds met hem bezig was. Verzorgen, bij hem blijven als hij probeerde te lopen, hok verschonen, ervoor zorgen dat hij het comfortabel had, etc.. En nu, na een paar mooie dagen buiten, opeens dit.
Ik neem het mijn dierenarts kwalijk dat ze ons niet hebben gewaarschuwd dat het trombose kon zijn en dat dit in alle hevigheid kon terug komen. Het had niets aan de uitkomst verandert, maar dan was ik wat gematigder in mijn verwachtingen geweest. Nu was de dierenarts alleen maar positief. Ten onrechte dus. Op de foto's van 5 weken geleden was al te zien dat zijn hart vergroot was. En hij heeft zijn hele leven een hartruisje gehad.
Het was zo'n lieve, echt zachtaardige kat die met heel weinig heel tevreden was. Een lekker plekje om te liggen in de tuin, zijn eten en wat knuffels en aaitjes en Baily was zielstevreden.
Het voelt zo oneerlijk! Juist de afgelopen weken is mijn band met hem nog sterker geworden omdat ik steeds met hem bezig was. Verzorgen, bij hem blijven als hij probeerde te lopen, hok verschonen, ervoor zorgen dat hij het comfortabel had, etc.. En nu, na een paar mooie dagen buiten, opeens dit.
Ik neem het mijn dierenarts kwalijk dat ze ons niet hebben gewaarschuwd dat het trombose kon zijn en dat dit in alle hevigheid kon terug komen. Het had niets aan de uitkomst verandert, maar dan was ik wat gematigder in mijn verwachtingen geweest. Nu was de dierenarts alleen maar positief. Ten onrechte dus. Op de foto's van 5 weken geleden was al te zien dat zijn hart vergroot was. En hij heeft zijn hele leven een hartruisje gehad.
Het was zo'n lieve, echt zachtaardige kat die met heel weinig heel tevreden was. Een lekker plekje om te liggen in de tuin, zijn eten en wat knuffels en aaitjes en Baily was zielstevreden.
zondag 23 augustus 2009 om 16:27
Lunax, de dierenarts die gisteren dienst had vertelde ons dat het 5 week geleden ook sprake was van geen pols in 1 poot, dus feitelijk een teken van trombose. Op basis van het gegeven dat Baily niet veel pijn had, sloot de dierenarts 5 week geleden trombose uit. Terwijl er wel tekenen van waren, als ik nu achteraf google op trombose.
Er is met ons toen geen woord gerept over het vergrote hart en dus de grotere kans op trombose. Als het als mogelijkheid was benoemd 5 weken geleden, dan had ik me gerealiseerd dat we in reservetijd waren aanbeland. Maar dat signaal is niet afgegeven. Het werd gepresenteerd als zijnde iets dat mechanisch was, niet als dat er ook een fysieke oorzaak kon zijn voor de verlamming en dat het dus zo snel en zo dodelijk terug kon komen.
Er is met ons toen geen woord gerept over het vergrote hart en dus de grotere kans op trombose. Als het als mogelijkheid was benoemd 5 weken geleden, dan had ik me gerealiseerd dat we in reservetijd waren aanbeland. Maar dat signaal is niet afgegeven. Het werd gepresenteerd als zijnde iets dat mechanisch was, niet als dat er ook een fysieke oorzaak kon zijn voor de verlamming en dat het dus zo snel en zo dodelijk terug kon komen.
zondag 23 augustus 2009 om 18:08
Arme Pinsterbloempje, wat erg dat jullie je kleine Baily in hebben moeten laten slapen, terwijl het net de goeie kant uit ging. Wat kan het leven toch hard zijn! Gelukkig heeft Baily wel een heel lief baasje gehad en mocht hij de laatste paar dagen nog wat geluk voelen door lekker in de tuin te banjeren en jullie liefde te mogen voelen. Heel veel sterkte
* ik wilde nog even zeggen: wat een ontzettend mooie, lieve foto van hem *
* ik wilde nog even zeggen: wat een ontzettend mooie, lieve foto van hem *
zondag 23 augustus 2009 om 20:43
Dank je wel Mrs. Jones. Dit is een foto van hem in betere tijden, toen hij nog niet zo mager was door ziekte.
De dierenarts zei ook nog dat het zo'n mooie kat was. En een echte atleet. Springen als de beste, dat kon Baily.
Ik heb er echt verdriet van. En dit komt samen met ellende op mijn werk en de vraag of ik straks zonder werk zit. Al met al genoeg reden om me heel erg rot te voelen. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die het zwaar overdreven vinden dat je verdriet hebt om een kat. Maar als ik de topics lees over meiden met liefdesverdriet na een "relatie" van een paar maanden, dan mag ik rouwen na een vriendschap van ruim 6 jaar.
De dierenarts zei ook nog dat het zo'n mooie kat was. En een echte atleet. Springen als de beste, dat kon Baily.
Ik heb er echt verdriet van. En dit komt samen met ellende op mijn werk en de vraag of ik straks zonder werk zit. Al met al genoeg reden om me heel erg rot te voelen. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die het zwaar overdreven vinden dat je verdriet hebt om een kat. Maar als ik de topics lees over meiden met liefdesverdriet na een "relatie" van een paar maanden, dan mag ik rouwen na een vriendschap van ruim 6 jaar.
zondag 23 augustus 2009 om 21:27
Och Pinksterbloem. Ga je nou niet zitten verdedigen voor je verdriet zeg! Zoals je weet heb ik poes inmiddels bijna vier weken geleden in laten slapen en het verdriet overvalt me nog steeds weleens tot tranen aan toe.
Ik mis haar daglijks in alle kleine dingen in en rondom huis maar soms ineens kan ik haar zo ontzettend missen dat er zomaar weer tranen over mijn wangen rollen.
Je rouwt gewoon om je huisdier. Daar heb je alle recht toe!
Ik mis haar daglijks in alle kleine dingen in en rondom huis maar soms ineens kan ik haar zo ontzettend missen dat er zomaar weer tranen over mijn wangen rollen.
Je rouwt gewoon om je huisdier. Daar heb je alle recht toe!
zondag 23 augustus 2009 om 23:31
Wat een verdrietig verhaal Pinksterbloem, en wat jammer dat er niet beter ingespeeld is op het hartprobleem! Als er al een ruisje was en ook nog een vergroot hart te zien was, dan is thrombose een stuk waarschijnlijker dan een aanrijding, zeker als zijn nageltjes niet afgeraspt waren (is eigenlijk altijd bij een aanrijding)
Ik heb een kat in de praktijk die kwam met een soortgelijke verlamming (en hartruisje) en die is meteen op de hartmedicatie en anti-stolling (aspirine) gegaan, daarna echo van zijn hart om de precieze diagnose te stellen en nu krijgt hij nog steeds die medicijnen, hij loopt weer prima en we zijn intussen 10 maanden verder. Wat niet wil zeggen dat dat altijd haalbaar is! De vooruitzichten zijn meestal maar een paar maanden erbij..
Sterkte!
Ik heb een kat in de praktijk die kwam met een soortgelijke verlamming (en hartruisje) en die is meteen op de hartmedicatie en anti-stolling (aspirine) gegaan, daarna echo van zijn hart om de precieze diagnose te stellen en nu krijgt hij nog steeds die medicijnen, hij loopt weer prima en we zijn intussen 10 maanden verder. Wat niet wil zeggen dat dat altijd haalbaar is! De vooruitzichten zijn meestal maar een paar maanden erbij..
Sterkte!
maandag 24 augustus 2009 om 08:43
maandag 24 augustus 2009 om 09:13
quote:Dokkie schreef op 23 augustus 2009 @ 23:31:
Wat een verdrietig verhaal Pinksterbloem, en wat jammer dat er niet beter ingespeeld is op het hartprobleem! Als er al een ruisje was en ook nog een vergroot hart te zien was, dan is thrombose een stuk waarschijnlijker dan een aanrijding, zeker als zijn nageltjes niet afgeraspt waren (is eigenlijk altijd bij een aanrijding)
Ik heb een kat in de praktijk die kwam met een soortgelijke verlamming (en hartruisje) en die is meteen op de hartmedicatie en anti-stolling (aspirine) gegaan, daarna echo van zijn hart om de precieze diagnose te stellen en nu krijgt hij nog steeds die medicijnen, hij loopt weer prima en we zijn intussen 10 maanden verder. Wat niet wil zeggen dat dat altijd haalbaar is! De vooruitzichten zijn meestal maar een paar maanden erbij..
Sterkte!
Bedankt weer voor jullie reacties.
Dokkie, je hebt gelijk. Baily had geen afgeraspte nagels. Hij heeft waarschijnlijk toen al een gedeeltelijke stolling gehad die voor de eerste verlamming zorgde. Ik heb op de nota's zijn medicatie nagekeken, maar hij heeft volgens mij geen anti-stollingsmiddel gehad.
Ik begrijp ook niet goed waarom ze bij de eerste consulten niets over het vergrote hart hebben gezegd. Baily heeft zijn hele leven een hartruisje gehad. Net was ik bezig met de papieren van de verzekering en toen kwam ik al een declaratie tegen uit 2007 waaruit bleek dat hij destijds apathisch was, rillerig en slecht liep. Ik kon me dat niet meer herinneren. Maar achteraf denk ik: dit zat er gewoon aan te komen.
Wat ik mijn dierenarts verwijt is niet dat Baily is dood gegaan, want dit was een tikkende tijdbom. Ik heb er moeite mee dat ik niet goed ben geïnformeerd. Objectieve informatie is beter dan het voeden van valse hoop. Ik had, zeker omdat er nooit is verwezen naar echt een groot fysiek probleem, de indruk dat we alleen vochten tegen die verlamming en dat werd beter, dag bij dag...
De dierenarts die hem heeft laten inslapen zei dat de dierenarts die de intake had gedaan, degene was die vaak de hartproblemen doet. Hoe heeft ze dit dan over het hoofd kunnen zien, vraag ik me dan af. Een vergoot hart + geen schade aan de kat + geen schade te zien op de röntgenfoto's + hartruis + hele bleke kussentjes aan één pootje (en koude pootjes). Hoe heeft ze trombose zo uit kunnen sluiten??? Waarom heeft ze dit niet als optie benoemd, om valse hoop tegen te gaan.
Ik had altijd heel veel vertrouwen in de dierenartsen van deze praktijk maar dat is nu wel weg.
Wat een verdrietig verhaal Pinksterbloem, en wat jammer dat er niet beter ingespeeld is op het hartprobleem! Als er al een ruisje was en ook nog een vergroot hart te zien was, dan is thrombose een stuk waarschijnlijker dan een aanrijding, zeker als zijn nageltjes niet afgeraspt waren (is eigenlijk altijd bij een aanrijding)
Ik heb een kat in de praktijk die kwam met een soortgelijke verlamming (en hartruisje) en die is meteen op de hartmedicatie en anti-stolling (aspirine) gegaan, daarna echo van zijn hart om de precieze diagnose te stellen en nu krijgt hij nog steeds die medicijnen, hij loopt weer prima en we zijn intussen 10 maanden verder. Wat niet wil zeggen dat dat altijd haalbaar is! De vooruitzichten zijn meestal maar een paar maanden erbij..
Sterkte!
Bedankt weer voor jullie reacties.
Dokkie, je hebt gelijk. Baily had geen afgeraspte nagels. Hij heeft waarschijnlijk toen al een gedeeltelijke stolling gehad die voor de eerste verlamming zorgde. Ik heb op de nota's zijn medicatie nagekeken, maar hij heeft volgens mij geen anti-stollingsmiddel gehad.
Ik begrijp ook niet goed waarom ze bij de eerste consulten niets over het vergrote hart hebben gezegd. Baily heeft zijn hele leven een hartruisje gehad. Net was ik bezig met de papieren van de verzekering en toen kwam ik al een declaratie tegen uit 2007 waaruit bleek dat hij destijds apathisch was, rillerig en slecht liep. Ik kon me dat niet meer herinneren. Maar achteraf denk ik: dit zat er gewoon aan te komen.
Wat ik mijn dierenarts verwijt is niet dat Baily is dood gegaan, want dit was een tikkende tijdbom. Ik heb er moeite mee dat ik niet goed ben geïnformeerd. Objectieve informatie is beter dan het voeden van valse hoop. Ik had, zeker omdat er nooit is verwezen naar echt een groot fysiek probleem, de indruk dat we alleen vochten tegen die verlamming en dat werd beter, dag bij dag...
De dierenarts die hem heeft laten inslapen zei dat de dierenarts die de intake had gedaan, degene was die vaak de hartproblemen doet. Hoe heeft ze dit dan over het hoofd kunnen zien, vraag ik me dan af. Een vergoot hart + geen schade aan de kat + geen schade te zien op de röntgenfoto's + hartruis + hele bleke kussentjes aan één pootje (en koude pootjes). Hoe heeft ze trombose zo uit kunnen sluiten??? Waarom heeft ze dit niet als optie benoemd, om valse hoop tegen te gaan.
Ik had altijd heel veel vertrouwen in de dierenartsen van deze praktijk maar dat is nu wel weg.
maandag 24 augustus 2009 om 15:31
Hoi Pinksterbloempje,
Ik lees je verhaal nu pas en zit met tranen in m´n ogen. Ik snap je verdriet om Baily héél goed.
Wat het voor jou nu extra moeilijk maakt is dat zijn overlijden toch zo onverwacht kwam. Je had je willen voorbereiden op zijn onvermijdelijk vroege dood. Kun je nog een gesprek aangaan met de dierenartsen hierover? Misschien dat het jou wel goed zou kunnen doen, dat je dat stukje daarna beter van je af kan zetten.
Ik wens je sterkte, wat zal je Baily missen .
Wij hebben onze poes 2,5 week geleden in moeten laten slapen en ik mis haar echt heel veel. ´s Nachts als ik wakker ben doet het nog het meeste pijn . Ik wil er maar mee zeggen dat ik snap hoeveel verdriet je kan hebben om het overlijden van je huisdier.
Denk aan zijn laatste dagen waarin hij zo genoten heeft. Baily heeft het goed gehad bij je .
Ik lees je verhaal nu pas en zit met tranen in m´n ogen. Ik snap je verdriet om Baily héél goed.
Wat het voor jou nu extra moeilijk maakt is dat zijn overlijden toch zo onverwacht kwam. Je had je willen voorbereiden op zijn onvermijdelijk vroege dood. Kun je nog een gesprek aangaan met de dierenartsen hierover? Misschien dat het jou wel goed zou kunnen doen, dat je dat stukje daarna beter van je af kan zetten.
Ik wens je sterkte, wat zal je Baily missen .
Wij hebben onze poes 2,5 week geleden in moeten laten slapen en ik mis haar echt heel veel. ´s Nachts als ik wakker ben doet het nog het meeste pijn . Ik wil er maar mee zeggen dat ik snap hoeveel verdriet je kan hebben om het overlijden van je huisdier.
Denk aan zijn laatste dagen waarin hij zo genoten heeft. Baily heeft het goed gehad bij je .
maandag 24 augustus 2009 om 16:14
Inderdaad Vloerkleedje, het kwam toch nog onverwacht.
En ik voel me gewoon heel schuldig, omdat ik hem 4 van de 5 laatste weken van zijn leven heb opgesloten gehouden. Weliswaar met de beste bedoelingen, maar als ik alles had geweten, dan had ik hem liever 5 week geleden al in laten slapen. Dat was minder verdrietig geweest voor Baily zelf. Hij haatte de kooi waar hij in moest.
Mijn zus zei dat hij die kooi al zo ongeveer vergeten was toen hij er weer uit mocht, maar het doet me gewoon pijn, de wetenschap dat ik hem in wat achteraf zijn laatste weken bleken te zijn zo heb moeten vasthouden.
voor jullie, omdat jullie ook een kat hebben moeten laten inslapen.
voor iedereen hier die dit verdriet kent...
En ik voel me gewoon heel schuldig, omdat ik hem 4 van de 5 laatste weken van zijn leven heb opgesloten gehouden. Weliswaar met de beste bedoelingen, maar als ik alles had geweten, dan had ik hem liever 5 week geleden al in laten slapen. Dat was minder verdrietig geweest voor Baily zelf. Hij haatte de kooi waar hij in moest.
Mijn zus zei dat hij die kooi al zo ongeveer vergeten was toen hij er weer uit mocht, maar het doet me gewoon pijn, de wetenschap dat ik hem in wat achteraf zijn laatste weken bleken te zijn zo heb moeten vasthouden.
voor jullie, omdat jullie ook een kat hebben moeten laten inslapen.
voor iedereen hier die dit verdriet kent...
maandag 24 augustus 2009 om 17:08
Ach Pinksterbloempje, wat naar allemaal
Waarschijnlijk heeft Baily dan HCM gehad, een hartziekte waar wij in april ook onze kat aan kwijt zijn geraakt. Kwam ook heel plotseling opzetten en heeft onze kat na 3 maanden (was pas 3 jaar oud) het leven gekost.
Nogmaals een dikke
Waarschijnlijk heeft Baily dan HCM gehad, een hartziekte waar wij in april ook onze kat aan kwijt zijn geraakt. Kwam ook heel plotseling opzetten en heeft onze kat na 3 maanden (was pas 3 jaar oud) het leven gekost.
Nogmaals een dikke
Ik ben mijn eigen bananenschil
dinsdag 25 augustus 2009 om 09:34
quote:Pinksterbloempje schreef op 24 augustus 2009 @ 16:14:
Inderdaad Vloerkleedje, het kwam toch nog onverwacht.
En ik voel me gewoon heel schuldig, omdat ik hem 4 van de 5 laatste weken van zijn leven heb opgesloten gehouden. Weliswaar met de beste bedoelingen, maar als ik alles had geweten, dan had ik hem liever 5 week geleden al in laten slapen. Dat was minder verdrietig geweest voor Baily zelf. Hij haatte de kooi waar hij in moest.
Mijn zus zei dat hij die kooi al zo ongeveer vergeten was toen hij er weer uit mocht, maar het doet me gewoon pijn, de wetenschap dat ik hem in wat achteraf zijn laatste weken bleken te zijn zo heb moeten vasthouden.
voor jullie, omdat jullie ook een kat hebben moeten laten inslapen.
voor iedereen hier die dit verdriet kent...
Och ja pinksterbloempje toch, dat schuldgevoel snap ik zo goed! Dit had je voor Baily zó graag anders gewild. Ik begrijp dat je dàt de dierenarts nu ook zo kwalijk neemt.
Maar je hebt het inderdaad met de beste bedoelingen gedaan, met de gedachte dat het voor Baily het beste was. Dus je mag het jezelf echt niet kwalijk nemen hoor! En het verdriet erover, ja dat gaat diep. Maar probeer je op die verdrietige momenten maar vooral te concentreren op al die leuke momenten die je met Baily hebt gehad, al die momenten dat hij zo van jou/jullie heeft genoten. Dat is denk ik de beste troost die je hebben kan .
Inderdaad Vloerkleedje, het kwam toch nog onverwacht.
En ik voel me gewoon heel schuldig, omdat ik hem 4 van de 5 laatste weken van zijn leven heb opgesloten gehouden. Weliswaar met de beste bedoelingen, maar als ik alles had geweten, dan had ik hem liever 5 week geleden al in laten slapen. Dat was minder verdrietig geweest voor Baily zelf. Hij haatte de kooi waar hij in moest.
Mijn zus zei dat hij die kooi al zo ongeveer vergeten was toen hij er weer uit mocht, maar het doet me gewoon pijn, de wetenschap dat ik hem in wat achteraf zijn laatste weken bleken te zijn zo heb moeten vasthouden.
voor jullie, omdat jullie ook een kat hebben moeten laten inslapen.
voor iedereen hier die dit verdriet kent...
Och ja pinksterbloempje toch, dat schuldgevoel snap ik zo goed! Dit had je voor Baily zó graag anders gewild. Ik begrijp dat je dàt de dierenarts nu ook zo kwalijk neemt.
Maar je hebt het inderdaad met de beste bedoelingen gedaan, met de gedachte dat het voor Baily het beste was. Dus je mag het jezelf echt niet kwalijk nemen hoor! En het verdriet erover, ja dat gaat diep. Maar probeer je op die verdrietige momenten maar vooral te concentreren op al die leuke momenten die je met Baily hebt gehad, al die momenten dat hij zo van jou/jullie heeft genoten. Dat is denk ik de beste troost die je hebben kan .
dinsdag 25 augustus 2009 om 10:51
@Olijfje: ik kwam via google inderdaad ook op HCM uit. Ik vermoed dat dat er achter heeft gezeten.
Hoe is jullie kat gestorven, als ik het vragen mag? (en ook nog zo jong...)
@Vloerkleedje: eigenlijk weet ik wel dat het niet mijn schuld is; ik had niet kunnen voorkomen wat er gebeurd is. Maar het voelt wel zo, alsof ik zijn laatste weken ellendig heb gemaakt.
Voor wat betreft de leuke dingen: de leuke herinneringen gaan ongetwijfeld wel weer komen. Waar ik nu het meest aan denk, zijn de dingen die ik al van hem mis en nog ga missen. Al die dingen waarvan je niet wist dat je ze voor het laatst zou zien en zou horen.
Hoe is jullie kat gestorven, als ik het vragen mag? (en ook nog zo jong...)
@Vloerkleedje: eigenlijk weet ik wel dat het niet mijn schuld is; ik had niet kunnen voorkomen wat er gebeurd is. Maar het voelt wel zo, alsof ik zijn laatste weken ellendig heb gemaakt.
Voor wat betreft de leuke dingen: de leuke herinneringen gaan ongetwijfeld wel weer komen. Waar ik nu het meest aan denk, zijn de dingen die ik al van hem mis en nog ga missen. Al die dingen waarvan je niet wist dat je ze voor het laatst zou zien en zou horen.
dinsdag 25 augustus 2009 om 12:39
PB, onze kat is uiteindelijk gestorven aan het vocht in zijn longen. Hij kreeg vochtafdrijvers, bloedverdunners en medicatie om zijn hart beter te laten pompen. We zaten net op het punt van: gaan we hier nog wel mee door (want ik moest 2 dagen later alles weer gaan halen bij de dierenarts en we zagen dat het intussen echt een zwaar aflopende zaak was). Op de fatale avond kon zijn hart het gewoon niet meer aan en was het binnen 5 minuten bekeken. Gelukkig waren we er dus bij, we hebben zeg maar het cirkeltje rond kunnen maken. Begin januari waren we erbij toen het zich ineens openbaarde (we hebben nooit eerder iets gemerkt) en we hebben het zo kunnen afsluiten. HCM is een hele nare ziekte (vooral als katten het jong krijgen) en heeft onze kat dus binnen 3 maanden echt weggevreten. Bleeeh.
Ik ben mijn eigen bananenschil
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:22
voor jullie. Ik heb eerder een kat met nierfalen gehad en weet wat het betekent als je een kat voor je ogen ziet wegkwijnen.
Het is inderdaad een rotziekte. Met Baily was nooit iets aan de hand, op wat incidentele dingen na. Ik heb ook gelezen dat HCM opeens de kop kan opsteken in geval van stress.
Ongeveer 3 weken voor de eerste verlamming heeft Baily een ontsteking aan zijn oor gehad. En omdat ik zelf geen tabletten bij hem binnen krijg, moesten we toen dagelijks met hem naar de dierenarts. Daarna werd hij heel mager en kreeg hij uiteindelijk die verlamming. Ik vermoed dat de dagelijkse gang naar de dierenarts veel stess heeft opgeleverd en dat dat de hartproblemen heeft getriggered. Iets anders kan ik er niet van maken.
Het is inderdaad een rotziekte. Met Baily was nooit iets aan de hand, op wat incidentele dingen na. Ik heb ook gelezen dat HCM opeens de kop kan opsteken in geval van stress.
Ongeveer 3 weken voor de eerste verlamming heeft Baily een ontsteking aan zijn oor gehad. En omdat ik zelf geen tabletten bij hem binnen krijg, moesten we toen dagelijks met hem naar de dierenarts. Daarna werd hij heel mager en kreeg hij uiteindelijk die verlamming. Ik vermoed dat de dagelijkse gang naar de dierenarts veel stess heeft opgeleverd en dat dat de hartproblemen heeft getriggered. Iets anders kan ik er niet van maken.
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:56
Hij heeft waarschijnlijk trombose gekregen door hartfalen Meds. Het schijnt dat stolsels ook vanzelf kunnen oplossen en dat is bij hem ook gebeurd (daarom kon hij ook weer lopen), maar meestal komt het euvel binnen een paar weken/maanden nog heviger terug. En dat is afgelopen zaterdag gebeurd. Achteraf vallen de puzzelstukjes netjes op zijn plaats.
Ik begrijp alleen niet waarom hij niet behandeld is voor stolsels en daar geen medicatie voor kreeg.
Ik begrijp alleen niet waarom hij niet behandeld is voor stolsels en daar geen medicatie voor kreeg.
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:57
Naar hè PB. Die verlamming bij jouw kat is waarschijnlijk een bloedpropje geweest. Dit is karakteristiek bij HCM en dan vooral in de achterpoten. Onze kat heeft dit ook een aantal keer gehad maar door de bloedverdunners schoot het propje dan wel weer los kennelijk maar na elke keer liep 'ie weer wat stijver.
Meisje, troost je aub met de gedachte dat je hier helemaal niks aan hebt kunnen doen en dat je voor je kat het beste hebt gewild en gedaan. De prognoses bij HCM zijn over het algemeen gewoon heel erg slecht, het is helaas niet anders. Dikke
Meisje, troost je aub met de gedachte dat je hier helemaal niks aan hebt kunnen doen en dat je voor je kat het beste hebt gewild en gedaan. De prognoses bij HCM zijn over het algemeen gewoon heel erg slecht, het is helaas niet anders. Dikke
Ik ben mijn eigen bananenschil
dinsdag 25 augustus 2009 om 14:00
PB, crosspost.
Ook met bloedverdunners was het vroeg of laat gebeurd. Hier is gewoon helemaal niks tegen te doen, behalve wat rekken met medicatie. En achteraf denk ik, hadden we dat eigenlijk allemaal wel moeten doen? Neem jezelf nou niks kwalijk Bloempje maar ik kan me zo goed voorstellen dat je denk: waarom moest het zo gaan? Ik heb dat zelf ook nl. lang gedacht. HCM is gewoon een kloteziekte (sorry).
Ook met bloedverdunners was het vroeg of laat gebeurd. Hier is gewoon helemaal niks tegen te doen, behalve wat rekken met medicatie. En achteraf denk ik, hadden we dat eigenlijk allemaal wel moeten doen? Neem jezelf nou niks kwalijk Bloempje maar ik kan me zo goed voorstellen dat je denk: waarom moest het zo gaan? Ik heb dat zelf ook nl. lang gedacht. HCM is gewoon een kloteziekte (sorry).
Ik ben mijn eigen bananenschil
dinsdag 25 augustus 2009 om 14:20
Ik begrijp wat je bedoelt Olijfje. Ik wou alleen dat de dierenarts het trombose en HCM-verhaal wel had onderkend. Dat had ik 5 weken geleden een andere keuze gemaakt. Je had de paniek bij mijn kat moeten zien bij de tweede verlamming. Ik had hem dat (en die 4 weken gedwongen in een kooi liggen) heel erg graag willen besparen.
dinsdag 25 augustus 2009 om 16:15
quote:Pinksterbloempje schreef op 25 augustus 2009 @ 14:20:
Ik begrijp wat je bedoelt Olijfje. Ik wou alleen dat de dierenarts het trombose en HCM-verhaal wel had onderkend. Dat had ik 5 weken geleden een andere keuze gemaakt. Je had de paniek bij mijn kat moeten zien bij de tweede verlamming. Ik had hem dat (en die 4 weken gedwongen in een kooi liggen) heel erg graag willen besparen.Ah, ik vind het zó erg dat jullie (Baily, jij, ...) dit mee hebben moeten maken...dit gun je geen enkel mens of dier... Hoop dat je de nare beelden snel van je af kan zetten en je de mooie herinneringen aan Baily er voor in de plaats komen. Heb je thuis nog iemand met wie je je verdriet kunt delen?
Ik begrijp wat je bedoelt Olijfje. Ik wou alleen dat de dierenarts het trombose en HCM-verhaal wel had onderkend. Dat had ik 5 weken geleden een andere keuze gemaakt. Je had de paniek bij mijn kat moeten zien bij de tweede verlamming. Ik had hem dat (en die 4 weken gedwongen in een kooi liggen) heel erg graag willen besparen.Ah, ik vind het zó erg dat jullie (Baily, jij, ...) dit mee hebben moeten maken...dit gun je geen enkel mens of dier... Hoop dat je de nare beelden snel van je af kan zetten en je de mooie herinneringen aan Baily er voor in de plaats komen. Heb je thuis nog iemand met wie je je verdriet kunt delen?
