Thuis
alle pijlers
Half verlamde kat; hoop op positieve ervaringen
maandag 20 juli 2009 om 20:32
=Edit: mijn kat is zaterdag 22 augustus ingeslapen. Hij bleek een hartkwaal te hebben wat trombose gaf, waardoor de eerste verlamming ook is ontstaan. De dierenarts heeft deze tekenen gemist en na een periode waarin Baily wonderbaarlijk goed herstelde, volgde een nieuwe trombose verlamming. Aangezien de dierenarts geen pols meer voelde in beide pootjes, restte ons niets anders dan hem in te laten slapen.=
Afgelopen woensdag is één van onze lieve katten waarschijnlijk aangereden. Hij is verlamd aan beide achterpootjes en we hebben geen idee of het goed gaat komen. De komende weken gaat het erop of eronder worden.
Eén pootje reageert niet op prikkels, het andere pootje reageert boven de knie en is feitelijk half verlamd. Op foto's is geen letsel te zien. De dierenarts heeft gezegd dat het wel een week of 6 kan duren voordat we weten of het goed kan komen.
We hebben een groot konijnenhok gekocht en daar ligt hij nu in. Hij mag er dagelijks kort even uit, maar moet voornamelijk rusten. Ik doe meerdere keren per dag een soort fysiotherapie met hem, zodat de achterpootjes soepel blijven.
Ik hoop erop dat de half verlamde poot weer helemaal gaat functioneren. Dan heeft onze kat nog een kans op een goede kwaliteit van leven. Een kat kan prima lopen op 3 poten. Blijft de situatie zo, dan zullen we hem in moeten laten slapen.
Heeft iemand van jullie positieve verhalen over soortgelijke verwondingen? Ik hoor ze heel erg graag.
Afgelopen woensdag is één van onze lieve katten waarschijnlijk aangereden. Hij is verlamd aan beide achterpootjes en we hebben geen idee of het goed gaat komen. De komende weken gaat het erop of eronder worden.
Eén pootje reageert niet op prikkels, het andere pootje reageert boven de knie en is feitelijk half verlamd. Op foto's is geen letsel te zien. De dierenarts heeft gezegd dat het wel een week of 6 kan duren voordat we weten of het goed kan komen.
We hebben een groot konijnenhok gekocht en daar ligt hij nu in. Hij mag er dagelijks kort even uit, maar moet voornamelijk rusten. Ik doe meerdere keren per dag een soort fysiotherapie met hem, zodat de achterpootjes soepel blijven.
Ik hoop erop dat de half verlamde poot weer helemaal gaat functioneren. Dan heeft onze kat nog een kans op een goede kwaliteit van leven. Een kat kan prima lopen op 3 poten. Blijft de situatie zo, dan zullen we hem in moeten laten slapen.
Heeft iemand van jullie positieve verhalen over soortgelijke verwondingen? Ik hoor ze heel erg graag.
dinsdag 25 augustus 2009 om 16:26
Ik heb zelf vorig jaar (januari 2008) mijn lieve kater in moeten laten slapen, nadat er een kankergezwel in zijn bekkie ontdekt was. Hij kon daardoor nauwelijks meer eten, want het groeide heel snel. Mijn ventje was 13 en ik mis hem nog regelmatig. Het was een vrijwel volledig zwarte, magere kater (vanaf het moment dat hij ziek werd zowaar nóg magerder). Gelukkig heb ik een prachtig afscheid van hem gekregen: ik heb hem gekamd (wassen ging niet meer) en ik werd overspoeld met kopjes, stampen, snorren, alles erop en eraan (door de morfine voelde hij geen pijn en was hij een beetje high, denk ik). Wat dat betreft prijs ik mezelf gelukkig dat dat zo heeft mogen zijn.
Helaas ken ik ook andere verhalen: een vriendin van me heeft haar jonge kater zien krijsen/huilen toen hij dood ging en praat er zelfs liever niet over, omdat het afscheid zo verschrikkelijk was. Toch is het ook haar gelukt om de mooie herinneringen naar de voorgrond te halen. En Pinksterbloempje: voel je alsjeblieft niet schuldig. Het is verschrikkelijk dat je hem niet hebt kunnen helpen, maar ik weet zeker dat hij je liefde gevoeld moet hebben!! Jij hebt er alles aan gedaan om je mannetje te helpen, alles met de beste intenties en dat moet Baily gevoeld/geweten hebben! Heel veel sterkte!
Helaas ken ik ook andere verhalen: een vriendin van me heeft haar jonge kater zien krijsen/huilen toen hij dood ging en praat er zelfs liever niet over, omdat het afscheid zo verschrikkelijk was. Toch is het ook haar gelukt om de mooie herinneringen naar de voorgrond te halen. En Pinksterbloempje: voel je alsjeblieft niet schuldig. Het is verschrikkelijk dat je hem niet hebt kunnen helpen, maar ik weet zeker dat hij je liefde gevoeld moet hebben!! Jij hebt er alles aan gedaan om je mannetje te helpen, alles met de beste intenties en dat moet Baily gevoeld/geweten hebben! Heel veel sterkte!
donderdag 27 augustus 2009 om 15:57
Ik heb een poes die vermist was en na 5 dagen schuivend op haar buikje naar mijn duer kwam. Ze was aangereden en had haar bekken en heup op 5 plaatsen gebroken. Arm hoopje.
Van dierenarts gelijk door naar orthopedisch chirurg. Die heeft haar onderzocht en wilde er niets aan doen. Ze was niet verlamd maar een breuk za bij de belangrijkste beenzenuw. als die breuk met een pin of plaatje in elkaar gezet zou worden zou ze verlamd raken. Ik kreeg haar met alleen pijnstillers weer mee naar huis en ze heeft 6 weken in een bench gezeten. Daarna mocht ze weer leren lopen, eerst een uurtje uit de bench maar niet klimmen en springen enz. Na 3 weken moest ik terugkomen om te kijken of de kans groot is dat het goed zou helen.
het is ongelooflijk, het herstelvermogen van een kat. Ik lees dat ze niet onzindelijk is en dat ze pijnprikkels kan voelen. Ik denk dat je je niet al te grote zorgen hoe te maken.
Mijn kat kan niet meer zo heel hoog springen omdat ze die kracht nog of niet meer heeft, maar dat is geen drama. Ze rent, stoeit, loopt, klimt enz na het ongeluk in nov 2008.
Ik kreeg later een paar tips om de spieren en zenuwen wat aan te sterken.
ik kneep tussen haar tenen, daar zitten een zenuw die ze als in een reflex terug zal trekken.
Maar ook door haar iets lekkers of een speeltje boven haar te houden richtte ze zich op kon ze die spieren oefenen. ook duwde ik haar dan even opzij zodat ze ook weer in een reflex een stap moest zetten omzichzelf te herstellen.
een kat van ons kwam een keer thuis en leek ook verlamd. Maar zijn staart bleek gebroken en dan kunnen ze niet meer klimmen of springen. Dit herstelde zich naar een paar weken.
zonder verder ingrijpen.
Van dierenarts gelijk door naar orthopedisch chirurg. Die heeft haar onderzocht en wilde er niets aan doen. Ze was niet verlamd maar een breuk za bij de belangrijkste beenzenuw. als die breuk met een pin of plaatje in elkaar gezet zou worden zou ze verlamd raken. Ik kreeg haar met alleen pijnstillers weer mee naar huis en ze heeft 6 weken in een bench gezeten. Daarna mocht ze weer leren lopen, eerst een uurtje uit de bench maar niet klimmen en springen enz. Na 3 weken moest ik terugkomen om te kijken of de kans groot is dat het goed zou helen.
het is ongelooflijk, het herstelvermogen van een kat. Ik lees dat ze niet onzindelijk is en dat ze pijnprikkels kan voelen. Ik denk dat je je niet al te grote zorgen hoe te maken.
Mijn kat kan niet meer zo heel hoog springen omdat ze die kracht nog of niet meer heeft, maar dat is geen drama. Ze rent, stoeit, loopt, klimt enz na het ongeluk in nov 2008.
Ik kreeg later een paar tips om de spieren en zenuwen wat aan te sterken.
ik kneep tussen haar tenen, daar zitten een zenuw die ze als in een reflex terug zal trekken.
Maar ook door haar iets lekkers of een speeltje boven haar te houden richtte ze zich op kon ze die spieren oefenen. ook duwde ik haar dan even opzij zodat ze ook weer in een reflex een stap moest zetten omzichzelf te herstellen.
een kat van ons kwam een keer thuis en leek ook verlamd. Maar zijn staart bleek gebroken en dan kunnen ze niet meer klimmen of springen. Dit herstelde zich naar een paar weken.
zonder verder ingrijpen.
donderdag 27 augustus 2009 om 16:52
Verentooi, lief dat je reageert maar mijn kat bleek helaas een hartkwaal en daaruit voortvloeiend trombose te hebben en dat is erger dan eerst terug gekomen. Ik heb hem afgelopen zaterdag alsnog moeten laten inslapen, nadat hij aanvankelijk fantastisch herstelde.
Die hartkwaal + trombose is ongeneeslijk en niet te vergelijken met een verlamming door een ongeluk.
Ik zal de openingspost even aanvullen...
Die hartkwaal + trombose is ongeneeslijk en niet te vergelijken met een verlamming door een ongeluk.
Ik zal de openingspost even aanvullen...
donderdag 27 augustus 2009 om 22:03
vrijdag 28 augustus 2009 om 15:23
Pinksterbloempje, ik lees je verhaal nu pas! Maar herkende je hele verhaal. Ook mijn katje was aangereden en had ook verlamde achterpootjes. Na haar een week thuis gehad te hebben heeft ze het toch (om andere redenen door het ongeluk) niet gered. Ik neem het nog steeds de dierenarts kwalijk dat ze niet naar mij geluisterd hebben want ik heb meerder keren aangegeven dat er iets niet goed was.
Wat jij ook al zei, je bent zo erg bezig met dat beestje de laatste weken, dat je je er nog meer aan bent gaan hechten. Helaas had ik hetzelfde en mis ik haar nog steeds.
Wil je even veel sterkte wensen!
Wat jij ook al zei, je bent zo erg bezig met dat beestje de laatste weken, dat je je er nog meer aan bent gaan hechten. Helaas had ik hetzelfde en mis ik haar nog steeds.
Wil je even veel sterkte wensen!
zaterdag 29 augustus 2009 om 12:43
Dank je wel Maliboo. Het klopt inderdaad. Juist omdat ik 4 weken heel intensief voor hem gezorgd heb en het zo goed leek te gaan, is de klap nu nog groter. Dit was echt mijn worst case scenario.
Feitelijk hoeft het me niet eens te verbazen dat het daadwerkelijk zo gegaan is, want mijn hele leven hangt van ellende aan elkaar.
Feitelijk hoeft het me niet eens te verbazen dat het daadwerkelijk zo gegaan is, want mijn hele leven hangt van ellende aan elkaar.
