Thuis
alle pijlers
Hond niet zichzelf
donderdag 10 september 2020 om 10:43
Wij hebben een hond van 4 jaar oud, mix tussen 2 rassen met hoge energie. Hij is dan ook altijd heel actief geweest, vindt alles prima en reageert enthousiast op alles en iedereen. De laatste maanden is zijn gedrag erg veranderd en ik weet niet zo goed of ik er iets mee moet, of ik dingen zie die er niet zijn of dat het misschien wel bij de leeftijd hoort.
Veranderingen:
- Hond is opeens erg rustig en ook sneller moe na rennen/spelen
- Hond likt veel aan zijn poot, lijkt vanuit stress (2 keer dierenarts check gehad, niks mis met poot)
- Hond is opeens onzeker naar andere honden. Normaal altijd erg sociaal, liet honden met rust waar hij niks mee wil, vermijdt wel confrontatie maar staat zijn mannetje als andere honden wel de confrontatie aangaan (maar niet meer dus).
- Hij wil opeens niet meer naar buiten in het donker. (Nou wil hier nog weleens geregeld vuurwerk afgestoken worden, het zou daarmee verband kunnen houden)
Mijn beste gok is dat het komt door veranderingen thuis, er is een baby in het gezin gekomen en 2 andere huisdieren waar hij redelijk mee geobsedeerd was (geen honden) zijn kort na elkaar overleden. Door komst baby staat hij natuurlijk wat minder in het middelpunt van de aandacht. Hij gaat net als voorheen 3 dagen per week naar een opvang om overdag te spelen en thuis laten we hem 3-4x uit waarvan 1 wandeling van een uur.
Is dit herkenbaar voor iemand of tips hoe we zijn zelfvertrouwen weer wat op kunnen krikken?
Veranderingen:
- Hond is opeens erg rustig en ook sneller moe na rennen/spelen
- Hond likt veel aan zijn poot, lijkt vanuit stress (2 keer dierenarts check gehad, niks mis met poot)
- Hond is opeens onzeker naar andere honden. Normaal altijd erg sociaal, liet honden met rust waar hij niks mee wil, vermijdt wel confrontatie maar staat zijn mannetje als andere honden wel de confrontatie aangaan (maar niet meer dus).
- Hij wil opeens niet meer naar buiten in het donker. (Nou wil hier nog weleens geregeld vuurwerk afgestoken worden, het zou daarmee verband kunnen houden)
Mijn beste gok is dat het komt door veranderingen thuis, er is een baby in het gezin gekomen en 2 andere huisdieren waar hij redelijk mee geobsedeerd was (geen honden) zijn kort na elkaar overleden. Door komst baby staat hij natuurlijk wat minder in het middelpunt van de aandacht. Hij gaat net als voorheen 3 dagen per week naar een opvang om overdag te spelen en thuis laten we hem 3-4x uit waarvan 1 wandeling van een uur.
Is dit herkenbaar voor iemand of tips hoe we zijn zelfvertrouwen weer wat op kunnen krikken?
donderdag 10 september 2020 om 10:46
Ik denk aan een combi van de factoren die jij noemt en de leeftijd. Hij is de pubertijd voorbij en dan worden ze ook vaak rustiger.
Ik denk dat het belangrijk is om hem veel gerichte individuele aandacht te schenken. (Dus wandelen zonder baby ipv met, bijvoorbeeld) En misschien ook weer een nieuw dierenmaatje voor hem in huis halen?
Ik denk dat het belangrijk is om hem veel gerichte individuele aandacht te schenken. (Dus wandelen zonder baby ipv met, bijvoorbeeld) En misschien ook weer een nieuw dierenmaatje voor hem in huis halen?
donderdag 10 september 2020 om 10:48
donderdag 10 september 2020 om 10:59
Dat gaat op zich goed, we proberen alleen duidelijk de grens te trekken wat hondenspeeltjes zijn en welke babyspeeltjes, ingewikkeld voor hemIk zou zeggen: betrek hem zoveel mogelijk bij de baby. Niet wegduwen als baby verzorgd wordt of iets dergelijks. Misschien voelt hij zich dan geliefder.
Ja voor mijn gevoel schieten we hier nog wel in tekort, de lange wandeling is nu vaak met baby erbij in de draagzak, maar er zijn praktisch gezien even niet echt andere opties. Extra huisdieren dacht ik juist even niet te doen, omdat het nu al uitdagend is om alle aandacht te verdelen...Ik denk dat het belangrijk is om hem veel gerichte individuele aandacht te schenken. (Dus wandelen zonder baby ipv met, bijvoorbeeld) En misschien ook weer een nieuw dierenmaatje voor hem in huis halen?
Er is ook nog een kat waar hij het goed mee kan vinden, al begrijpen ze elkaars manier van spelen niet.Is hij nu het enige overgebleven huisdier in huis?
Die vielen het ook al op dat hij onzeker is geworden naar andere honden, maar geen incidenten.Is er op de opvang iets gebeurd/veranderd? Heb je daar al gevraagd wat zij vinden?
Ongecastreerde reu, aussie x springer spaniel. Wordt altijd geent.Is het een reu of teef? Gecastreerd en zo ja wanneer. Laat je de hond elk jaar enten? En welke mix is het?
Bedenkt voor het meedenken allemaal!
donderdag 10 september 2020 om 12:06
Ik zou toch dubbelchecken of hij nergens pijn heeft. Vooral omdat hij nu onzeker is bij andere honden. Heeft de dierenarts een gehele lichamelijke check gedaan of alleen zijn poot? Misschien zijn er rug of heupklachten? Als je zeker weet dat het geen pijn is denk ik inderdaad dat hij gewoon niet lekker in zijn vel zit.
Poot likken kan een uiting zijn van stress. Hij heeft ook veel te verduren gehad de afgelopen tijd. Ik zou zorgen voor “rust reinheid en regelmaat”. Niet te veel veranderingen meer. Maar wel in het oog houden dat hij genoeg aandacht krijgt.
Poot likken kan een uiting zijn van stress. Hij heeft ook veel te verduren gehad de afgelopen tijd. Ik zou zorgen voor “rust reinheid en regelmaat”. Niet te veel veranderingen meer. Maar wel in het oog houden dat hij genoeg aandacht krijgt.
donderdag 10 september 2020 om 12:12
donderdag 10 september 2020 om 12:13
Sluit eerst medische oorzaken uit. De hond kan niet praten en de dierenarts heeft geen rontgenogen, dus start eens met een consult en uitgebreid bloedonderzoek, rontgenfoto thorax en oogonderzoek.
Indien geen medische oorzaak, met een goede gedragstherapeut aan de gang. De hond is duidelijk ongelukkig. Aan jullie om de oorzaak te achterhalen.
Succes en beterschap!
Indien geen medische oorzaak, met een goede gedragstherapeut aan de gang. De hond is duidelijk ongelukkig. Aan jullie om de oorzaak te achterhalen.
Succes en beterschap!
-
donderdag 10 september 2020 om 12:33
Onze hond begon 2,5 jaar geleden ook te veranderen. Ik dacht het misschien ouderdom was (al was ze nog helemaal niet zo oud), maar de dierenarts zei na controle dat ze fysiek nog een hartstikke jonge hond was, niks mis mee. Het zat me echt niet lekker, en elke keer als we er waren kaartte ik het aan. Volgens vonden ze me maar een beetje een hypochonder. Tot ze een paar maanden terug ineens heftige aanvallen kreeg waarbij ze niet meer op haar poten kon staan. Toen bleek dat ze een flinke ontsteking in haar hoofd had zitten, die op haar hersens drukte. Na de MRI bleek dat haar hele hoofd vol littekenweefsel zat, ze moet al jaren rondgelopen hebben met die ontsteking en de bijbehorende pijn.
Als het je niet lekker zit: luister naar je gevoel en laat het goed uitzoeken. Het kan gewoon stress zijn (ik zou inderdaad ook zeker bij de opvang navragen of daar misschien iets gebeurd is, of zij ook verandering zien bij je hond), maar ik zou ook zeker proberen om lichamelijke oorzaken uit te sluiten.
Als het je niet lekker zit: luister naar je gevoel en laat het goed uitzoeken. Het kan gewoon stress zijn (ik zou inderdaad ook zeker bij de opvang navragen of daar misschien iets gebeurd is, of zij ook verandering zien bij je hond), maar ik zou ook zeker proberen om lichamelijke oorzaken uit te sluiten.
donderdag 10 september 2020 om 14:26
Chamaedorea schreef: ↑10-09-2020 12:33Tot ze een paar maanden terug ineens heftige aanvallen kreeg waarbij ze niet meer op haar poten kon staan. Toen bleek dat ze een flinke ontsteking in haar hoofd had zitten, die op haar hersens drukte. Na de MRI bleek dat haar hele hoofd vol littekenweefsel zat, ze moet al jaren rondgelopen hebben met die ontsteking en de bijbehorende pijn.
Wat eng! Maar duidelijk advies van iedereen, toch weer terug naar de dierenarts.
donderdag 10 september 2020 om 14:39
Misschien heeft de hond wat meer aandacht en liefde nodig op dit moment, en werkt de komst van de baby wat dit betreft averechts? Ik weet niet in hoeverre de hond op dit moment wordt betrokken bij de baby, of dat hij veelal op afstand moet blijven? Het is belangrijk dat de hond de baby gaat zien als wat positiefs, ook al maakt die zo af en toe een hels lawaai en komt er een luchtje vanaf.
donderdag 10 september 2020 om 15:00
Een deel kan zeker stress en rouw zijn, maar dat verklaart mijns inziens niet het veranderde gedrag rondom andere honden.
Als jij met hem en baby wandelt, dan zou ik hem eerder 'verdedigender, alerter, waakser' verwachten, omdat hij nu (in zijn ogen) jouw puppy moet beschermen.
Dan verwacht je geen angstiger of ontwijkender gedrag.
Daarbij zou ik inderdaad denken aan een incident met een andere hond, of toch iets lichamelijks of er is geestelijk iets mis. Dat kan namelijk ook bij honden.
Als jij met hem en baby wandelt, dan zou ik hem eerder 'verdedigender, alerter, waakser' verwachten, omdat hij nu (in zijn ogen) jouw puppy moet beschermen.
Dan verwacht je geen angstiger of ontwijkender gedrag.
Daarbij zou ik inderdaad denken aan een incident met een andere hond, of toch iets lichamelijks of er is geestelijk iets mis. Dat kan namelijk ook bij honden.
Waar je niets aan kan veranderen blijft niet perse hetzelfde.
