Thuis
alle pijlers
Kat eet al dagen niet meer
woensdag 25 november 2009 om 14:58
Mijn oudste kat van ongeveer 14 jaar (asiel dus precies weet ik het niet) is nu al 2 weken ziek. Hij eet en drinkt niet meer. Vorige week toen het net 2 dagen begon en hij ook al een dag niet had gedronken is hij opgenomen bij een dierenarts. Daar heeft hij onderhuids vocht gekregen, antibraakmiddel enz. Daar schijnt hij wel te hebben gegeten die nacht.
Daar was de vermoedelijke diagnose een schildklier afwijking, het bloed werd opgestuurd naar het lab. De volgende dag heb ik hem opgehaald en heb pilletjes meegekregen.
Thuis wilde hij niet eten of drinken, heb hem het hele weekend water en eten toegediend met plastic spuitjes. Bij de dierenwinkel vitaminepasta gehaald en dit op zijn bekje en tanden gesmeerd zodat hij nog iets binnen zou krijgen.
Eergisteren belde de dierenarts (na vele malen bellen van mijn kant) eindelijk op met de uitslag, helaas tijdens sluitingstijd van de kliniek. Er was niets gevonden in het bloed, ook geen schildklierafwijking.
Gisterenochtend begon de kat ook nog te zwalken op zijn achterpoten. Dierenarts gebeld maar kon pas om 18.00 uur komen. Andere dierenarts gebeld, kon meteen komen, taxi gebeld (geen rijbewijs) en min of meer (nouja meer) in paniek en in tranen daarheen gegaan.
Daar is weer het bloed onderzocht, behalve hele lage ketamine waardes kwam daar niets uit (en komt door het niet eten). Weer opgenomen. Infuus onderhuids gekregen, antibraakmiddel en eetlust opwekkers gekregen. Vanmorgen heeft de dierenarts gebeld, vannacht heeft hij nog niets gegeten!
Ik weet het echt niet meer, de dierenarts heeft ook geen idee wat het kan zijn, alles voelt goed, behalve dat hij in de laatste weken sterk is vermagerd.
Kent iemand dit? Dat een kat gewoon weigerd te eten en te drinken? Hij is vreselijk misselijk geweest, zou hij bijna fobisch zijn geworden voor eten? Ik ben echt wanhopig, het is zo'n lief beest, wel wat aan de oude kant maar toch ook weer niet stokoud.
Als ie op is, is ie op, dan wil ik hem ook geen lange lijdensweg laten meemaken maar hij is nog zo bijdehand. Hij mauwt en liep in huis nog steeds achter me aan, ik snap er helemaal niets van.
Daar was de vermoedelijke diagnose een schildklier afwijking, het bloed werd opgestuurd naar het lab. De volgende dag heb ik hem opgehaald en heb pilletjes meegekregen.
Thuis wilde hij niet eten of drinken, heb hem het hele weekend water en eten toegediend met plastic spuitjes. Bij de dierenwinkel vitaminepasta gehaald en dit op zijn bekje en tanden gesmeerd zodat hij nog iets binnen zou krijgen.
Eergisteren belde de dierenarts (na vele malen bellen van mijn kant) eindelijk op met de uitslag, helaas tijdens sluitingstijd van de kliniek. Er was niets gevonden in het bloed, ook geen schildklierafwijking.
Gisterenochtend begon de kat ook nog te zwalken op zijn achterpoten. Dierenarts gebeld maar kon pas om 18.00 uur komen. Andere dierenarts gebeld, kon meteen komen, taxi gebeld (geen rijbewijs) en min of meer (nouja meer) in paniek en in tranen daarheen gegaan.
Daar is weer het bloed onderzocht, behalve hele lage ketamine waardes kwam daar niets uit (en komt door het niet eten). Weer opgenomen. Infuus onderhuids gekregen, antibraakmiddel en eetlust opwekkers gekregen. Vanmorgen heeft de dierenarts gebeld, vannacht heeft hij nog niets gegeten!
Ik weet het echt niet meer, de dierenarts heeft ook geen idee wat het kan zijn, alles voelt goed, behalve dat hij in de laatste weken sterk is vermagerd.
Kent iemand dit? Dat een kat gewoon weigerd te eten en te drinken? Hij is vreselijk misselijk geweest, zou hij bijna fobisch zijn geworden voor eten? Ik ben echt wanhopig, het is zo'n lief beest, wel wat aan de oude kant maar toch ook weer niet stokoud.
Als ie op is, is ie op, dan wil ik hem ook geen lange lijdensweg laten meemaken maar hij is nog zo bijdehand. Hij mauwt en liep in huis nog steeds achter me aan, ik snap er helemaal niets van.
woensdag 25 november 2009 om 19:56
quote:Propje39 schreef op 25 november 2009 @ 15:11:
Missphoebe, tuurlijk schrik ik daar van maar als ie nou wat heeft, dan is het dieptriest en ga ik een week onder een deken op bed liggen huilen. Maar dan is het tenminste duidelijk. Als het niet gaat, gaat het niet en als hij ziek is mag hij gaan, het gaat om hem niet om mijn gesnotter. Maar het is zo vaag.
Van alles geprobeerd dit weekend, vis gekookt, de gelei uit het natvoer geknepen (gatverdegatverdamme), rosbief gehaald enz. Maar hij wil niet eten. Staat ook echt te slikken, volgens mij is hij echt heel erg misselijk.
ja dat is het zware van katten hebben, dat jij beslissingen moet nemen. als het aan de kat zelf ligt gaat ie door tot sint juttemes (ze hebben niet voor niks '9 levens'...) ik was ook heel erg verdrietig bij mijn 'thuis-kat' ... mis haar nu nog wel is (terwijl ik er zelf 4 heb...) maar ja t beestje ziek is.....
nogmaals hou je taai!!
Missphoebe, tuurlijk schrik ik daar van maar als ie nou wat heeft, dan is het dieptriest en ga ik een week onder een deken op bed liggen huilen. Maar dan is het tenminste duidelijk. Als het niet gaat, gaat het niet en als hij ziek is mag hij gaan, het gaat om hem niet om mijn gesnotter. Maar het is zo vaag.
Van alles geprobeerd dit weekend, vis gekookt, de gelei uit het natvoer geknepen (gatverdegatverdamme), rosbief gehaald enz. Maar hij wil niet eten. Staat ook echt te slikken, volgens mij is hij echt heel erg misselijk.
ja dat is het zware van katten hebben, dat jij beslissingen moet nemen. als het aan de kat zelf ligt gaat ie door tot sint juttemes (ze hebben niet voor niks '9 levens'...) ik was ook heel erg verdrietig bij mijn 'thuis-kat' ... mis haar nu nog wel is (terwijl ik er zelf 4 heb...) maar ja t beestje ziek is.....
nogmaals hou je taai!!
woensdag 25 november 2009 om 20:27
Ben net terug van het bezoekuurtje. Ik had wat lekkere dingen gehaald, andere dingen weer dan de afgelopen dagen. Hij lag er heel sloom bij, reageerde echt veel slechter dan gisteren. In mijn armen bleef hij heel slap liggen maar spinnen als een gek, grommen als ik hem terug wilde zetten in het kooitje om wat te pakken.
Dus ik kijk propjeman aan van 'hier gaan we niet mee door', als het moet gaat ie vanavond nog inslapen. Kwam de dierenarts vertellen dat ze hem net pijnstiller op basis van morfine had gegeven omdat hij een wondje in zijn bekkie had wat een beetje zweerde en dat hij daarom zo sloom was.
Getverdemme, doe dat dan niet vlak voor het bezoekuur, ik schrok echt van hem, lag hij gewoon stoned te zijn. Moet er bijna om lachen, maar dat gaat nog niet helemaal.
Nou, morgen scan en dan afwachten wat daaruit komt.
Ik vind het moeilijk om hoogte te krijgen wat de dierenarts nou echt vind, recht op de man afgevraagd hoeveel procent van de katten met dit soort problemen het overleven gaf ze niet echt antwoord. Maar wel weer dat als uit de scan blijkt dat het te opereren valt dat hij sterk genoeg is om dat aan te kunnen.
Nou, gatverjasses, weer zo'n avond en dag twijfelen of ik het wel goed doe om door te gaan, of ik hem eigenlijk niet onnodig laat lijden. Ik heb heel sterk het gevoel dat hij hier echt wel uit kan komen maar ik weet niet of ik mezelf gewoon voor de gek zit te houden. Bah.
Dus ik kijk propjeman aan van 'hier gaan we niet mee door', als het moet gaat ie vanavond nog inslapen. Kwam de dierenarts vertellen dat ze hem net pijnstiller op basis van morfine had gegeven omdat hij een wondje in zijn bekkie had wat een beetje zweerde en dat hij daarom zo sloom was.
Getverdemme, doe dat dan niet vlak voor het bezoekuur, ik schrok echt van hem, lag hij gewoon stoned te zijn. Moet er bijna om lachen, maar dat gaat nog niet helemaal.
Nou, morgen scan en dan afwachten wat daaruit komt.
Ik vind het moeilijk om hoogte te krijgen wat de dierenarts nou echt vind, recht op de man afgevraagd hoeveel procent van de katten met dit soort problemen het overleven gaf ze niet echt antwoord. Maar wel weer dat als uit de scan blijkt dat het te opereren valt dat hij sterk genoeg is om dat aan te kunnen.
Nou, gatverjasses, weer zo'n avond en dag twijfelen of ik het wel goed doe om door te gaan, of ik hem eigenlijk niet onnodig laat lijden. Ik heb heel sterk het gevoel dat hij hier echt wel uit kan komen maar ik weet niet of ik mezelf gewoon voor de gek zit te houden. Bah.
woensdag 25 november 2009 om 20:43
Propje,
Toen onze poes (12 jr) kort geleden al een paar dagen niks wilde eten en drinken en slap en suf op 1 plek bleef liggen kon onze dierenarts ook niks vinden. Hij heeft haar een pijnstiller gegeven en een spuit antibiotica gegeven.
Dat was aan het eind van de middag. Ik wist niet wat ik zag toen ze na een paar uur slapen van de bank af rolde, naar haar bakjes huppelde en ging eten....
Hoop dat het voor jou net zo positief zal verlopen!
Lilly0
Toen onze poes (12 jr) kort geleden al een paar dagen niks wilde eten en drinken en slap en suf op 1 plek bleef liggen kon onze dierenarts ook niks vinden. Hij heeft haar een pijnstiller gegeven en een spuit antibiotica gegeven.
Dat was aan het eind van de middag. Ik wist niet wat ik zag toen ze na een paar uur slapen van de bank af rolde, naar haar bakjes huppelde en ging eten....
Hoop dat het voor jou net zo positief zal verlopen!
Lilly0
donderdag 26 november 2009 om 05:49
Beste Propje,
Het spijt me voor jou en voor je beestje, ik heb vorige week donderdag met heel veel pijn in mijn hart mijn manneke van 7 in moeten laten slapen omdat ie maligne lymfoom bleek te hebben, dit is een vorm van lymfeklierkanker die niet in het bloed te zien is.
BamBam wilde de twee weken daarvoor ook niet eten ( of wilde wel maar kon het simpelweg niet ), was misselijk en moest veel gal braken hij is opgenomen geweest en heeft ook dwangvoeding gehad.
Hij heeft 2 weken geleden een injectie met Moderin gehad ( een soort prednison ) waardoor ie ineens als een wolf(je) ging eten, achteraf bleek dit dus niet zo'n goed teken.
De spuit was na een week uitgewerkt en net zo hard als ie opkrabbelde ging ie weer achteruit..
Ik wil je niet onnodig bang maken en ik hoop met heel mijn hart dat jouw kat niet hetzelfde heeft als Bammes en dat het inderdaad zoiets stoms blijkt te zijn als een haarbal...
Ik wens je heel veel kracht.
Het spijt me voor jou en voor je beestje, ik heb vorige week donderdag met heel veel pijn in mijn hart mijn manneke van 7 in moeten laten slapen omdat ie maligne lymfoom bleek te hebben, dit is een vorm van lymfeklierkanker die niet in het bloed te zien is.
BamBam wilde de twee weken daarvoor ook niet eten ( of wilde wel maar kon het simpelweg niet ), was misselijk en moest veel gal braken hij is opgenomen geweest en heeft ook dwangvoeding gehad.
Hij heeft 2 weken geleden een injectie met Moderin gehad ( een soort prednison ) waardoor ie ineens als een wolf(je) ging eten, achteraf bleek dit dus niet zo'n goed teken.
De spuit was na een week uitgewerkt en net zo hard als ie opkrabbelde ging ie weer achteruit..
Ik wil je niet onnodig bang maken en ik hoop met heel mijn hart dat jouw kat niet hetzelfde heeft als Bammes en dat het inderdaad zoiets stoms blijkt te zijn als een haarbal...
Ik wens je heel veel kracht.
donderdag 26 november 2009 om 09:02
Propje...wat een naar verhaal!! Ik hoop echt zó voor je dat het allemaal goed komt!!!
Heb zelf twee beestjes en heb daar ook de nodige zorgen mee gehad (in het begin niesziekte, later beiden ruim een week kwijt, bij terugkomst gebroken bekken) en weet dus hoe je je voelt!!
Sterkte... en ik duim voor jullie!!!
Heb zelf twee beestjes en heb daar ook de nodige zorgen mee gehad (in het begin niesziekte, later beiden ruim een week kwijt, bij terugkomst gebroken bekken) en weet dus hoe je je voelt!!
Sterkte... en ik duim voor jullie!!!
donderdag 26 november 2009 om 09:46
Ik vind het vervelend om te zeggen, maar het klinkt heel erg als het einde van onze kater. Ik vermoed dat hij gewoon op is. Onze kat is uiteindelijk 23 geworden. Maar begon inderdaad met slechter eten /drinken, uiteindelijk niets meer eten/drinken en zwalkend op zn benen staan. Uiteindelijk hadden we besloten om hem in te laten slapen, maar hij is vlak daarvoor zelf overleden. Ik zou het nog een paar dagen aankijken en met de arts overleggen.
donderdag 26 november 2009 om 12:27
Ben een uurtje geleden gebeld door de dierenarts, uit de scan bleek dat het helemaal niet goed zat, vocht in longen, vergrote lympheklier knopen enz. Hij ging ook snel achteruit.
Voel me vreselijk schuldig maar heb gezegd dat ze hem aquut moest laten inslapen, elke 5 minuten meer ziek en pijn was me gewoon teveel, nog een uur wachten totdat ik er ben, nee. We hebben anderhalve week met gesleept. Ik heb altijd gedacht dat hij in mijn armen mocht sterven, dit is zo rot.
Ben wel blij dat ik die scan heb laten doen, hij was gewoon op, hij is zwervend op straat gevonden 14 jaar geleden en wie weet of hij gewoon geen goede start heeft gehad.
Maar die onzekerheid en die machteloosheid is voorbij en dat is ook wel weer een opluchting. Zo wanhopig en over mijn toeren als ik de afgelopen dagen ben geweest ben ik niet meer, ben wel heel verdrietig maar voel me veel rustiger.
Gizz van een kat van 23 jaar wordt ik wel erg jaloers trouwens, wij zeiden altijd dat deze 34 moest worden.
Nou ik ga weer een potje snotteren om mijn kereltje.
Jullie allemaal bedankt he, voor de reacties, tips, verhalen en het medeleven, doet me echt goed.
Voel me vreselijk schuldig maar heb gezegd dat ze hem aquut moest laten inslapen, elke 5 minuten meer ziek en pijn was me gewoon teveel, nog een uur wachten totdat ik er ben, nee. We hebben anderhalve week met gesleept. Ik heb altijd gedacht dat hij in mijn armen mocht sterven, dit is zo rot.
Ben wel blij dat ik die scan heb laten doen, hij was gewoon op, hij is zwervend op straat gevonden 14 jaar geleden en wie weet of hij gewoon geen goede start heeft gehad.
Maar die onzekerheid en die machteloosheid is voorbij en dat is ook wel weer een opluchting. Zo wanhopig en over mijn toeren als ik de afgelopen dagen ben geweest ben ik niet meer, ben wel heel verdrietig maar voel me veel rustiger.
Gizz van een kat van 23 jaar wordt ik wel erg jaloers trouwens, wij zeiden altijd dat deze 34 moest worden.
Nou ik ga weer een potje snotteren om mijn kereltje.
Jullie allemaal bedankt he, voor de reacties, tips, verhalen en het medeleven, doet me echt goed.
donderdag 26 november 2009 om 12:58
donderdag 26 november 2009 om 16:06
Oh, ik heb nu ZO'N spijt dat ik toch niet langs de dierenarts ben gegaan om erbij te zijn.
Het gaat echt heen en weer in mijn hoofd van; ja maar dan was hij niet alleen geweest, ja maar dan had het allemaal nog langer voor hem geduurd enz.
Had ik hem daar maar niet 2 nachten gelaten, had ik hem gisteren maar mee naar huis genomen.
Had ik hem gisteren maar laten inslapen.
Enz.
Ik weet wel dat het erbij hoort, bij de verwerking, maar ik zit mezelf heel erg van streek te maken geloof ik.
Pfff, ik doe het ook nooit goed.
Het gaat echt heen en weer in mijn hoofd van; ja maar dan was hij niet alleen geweest, ja maar dan had het allemaal nog langer voor hem geduurd enz.
Had ik hem daar maar niet 2 nachten gelaten, had ik hem gisteren maar mee naar huis genomen.
Had ik hem gisteren maar laten inslapen.
Enz.
Ik weet wel dat het erbij hoort, bij de verwerking, maar ik zit mezelf heel erg van streek te maken geloof ik.
Pfff, ik doe het ook nooit goed.
donderdag 26 november 2009 om 16:27
quote; en brul maar lekker hoor!
Ben alleen thuis dat het is af en toe echt the "ugly cry", tranen die eruit spuiten (tekenfilmachtig), snot dat uit mijn neus loopt.
Ik zal om alle katten heel verdrietig zijn maar deze was ZO speciaal.
Hij mocht mijn ex-vriend niet, kon mijn schoonzus niet luchten, heel terecht bleek later.
Propjeman mocht meteen blijven, werd meteen kleefaan kat toen hij binnen kwam.
Babbelde de oren van mijn kop, geen eindeloos hetzelfde toontje maar echt tjirppen en babbelen.
Mijn ouders zijn jaren geleden kort op elkaar overleden en hij kwam altijd op schoot als ik zat te snikken.
Liep altijd achter me aan, ik en mijn harige schaduw zei ik altijd, klein stalkertje .
Kon rustig mee op vakantie naar een caravan of bungelow, binnen 2 dagen gewend en piekerde er niet over om weg te lopen;
Zo'n kat dus.
Zo'n kat krijg ik nooit meer! (Kijkt schuldig achterom naar de rest van de kattenpopulatie)
Ben alleen thuis dat het is af en toe echt the "ugly cry", tranen die eruit spuiten (tekenfilmachtig), snot dat uit mijn neus loopt.
Ik zal om alle katten heel verdrietig zijn maar deze was ZO speciaal.
Hij mocht mijn ex-vriend niet, kon mijn schoonzus niet luchten, heel terecht bleek later.
Propjeman mocht meteen blijven, werd meteen kleefaan kat toen hij binnen kwam.
Babbelde de oren van mijn kop, geen eindeloos hetzelfde toontje maar echt tjirppen en babbelen.
Mijn ouders zijn jaren geleden kort op elkaar overleden en hij kwam altijd op schoot als ik zat te snikken.
Liep altijd achter me aan, ik en mijn harige schaduw zei ik altijd, klein stalkertje .
Kon rustig mee op vakantie naar een caravan of bungelow, binnen 2 dagen gewend en piekerde er niet over om weg te lopen;
Zo'n kat dus.
Zo'n kat krijg ik nooit meer! (Kijkt schuldig achterom naar de rest van de kattenpopulatie)
donderdag 26 november 2009 om 17:13
He Propje, lees net dit topic en wilde al een hoopgevend bericht achterlaten. Maar las "gelukkig" door en wat een droevig einde. Wel heel mooi dat hij zoveel voor je heeft betekend, maar maakt het afscheid natuurlijk des te moeilijker.
Kan me zo goed voorstellen dat je van slag bent.
Heel veel sterkte, hoop dat de andere katten je een beetje kunnen troosten!
Kan me zo goed voorstellen dat je van slag bent.
Heel veel sterkte, hoop dat de andere katten je een beetje kunnen troosten!
donderdag 26 november 2009 om 18:38
Ach meissie toch, ik lees dit nu pas. Ik durfde het topic eerder niet aan te klikken omdat dit de nachtmerrie van elke kattenliefhebber is. Maar wat een mooie herinneringen heb je! Het klinkt alsof hij bij jou de tijd van zijn leven heeft gehad. Zet een mooie foto van hem neer en brand er een kaarsje bij, dat doe ik in dit soort gevallen altijd.
Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte!
donderdag 26 november 2009 om 18:41
Propje, wat ontzettend jammer voor je dat je nu je ventje moet missen!
Voel je alsjeblieft niet schuldig over het feit dat je er niet bij bent geweest. Je hebt de beste beslissing genomen door niet te willen dat je kat nog langer lijdt. En de dierenarts en de assistente zijn geen harteloze monsters, ze zullen ongetwijfeld heel lief voor je mannetje zijn geweest, dat weet ik zeker!
Voel je alsjeblieft niet schuldig over het feit dat je er niet bij bent geweest. Je hebt de beste beslissing genomen door niet te willen dat je kat nog langer lijdt. En de dierenarts en de assistente zijn geen harteloze monsters, ze zullen ongetwijfeld heel lief voor je mannetje zijn geweest, dat weet ik zeker!
