Thuis
alle pijlers
Kattenbelsels (verhalen over je kattige huisgenoten)
dinsdag 7 juli 2009 om 13:37
Negen hebben we er in huis. Katten. En allemaal anders he, qua karakter, dat maakt katten ook zo geweldig. Dat je al die verschillende katsoonlijkheden in huis hebt en mag meedoen in hun leven. Want wist je dat katten mensen houden en niet andersom? Ik woon bij de katten en mág ze voeden en hun kattenbak verschonen, bofferd die ik ben.
Als ik niet meer beval dan zetten ze me zonder pardon op Marktplaats. 'Goed tehuis gezocht voor vrouwtjesmens, 40, mollig, vriendelijk in de omgang, humor (hou het wel simpel) kinderen geen bezwaar.' Zoiets.
Hebben jullie ook van die unieke poezenmeiden en kattenjongens?
Beschrijf ze eens, katkaraktergewijs?
Als ik niet meer beval dan zetten ze me zonder pardon op Marktplaats. 'Goed tehuis gezocht voor vrouwtjesmens, 40, mollig, vriendelijk in de omgang, humor (hou het wel simpel) kinderen geen bezwaar.' Zoiets.
Hebben jullie ook van die unieke poezenmeiden en kattenjongens?
Beschrijf ze eens, katkaraktergewijs?
dinsdag 7 juli 2009 om 13:42
ik heb boris.
Boris is een vrouwtjes poes, die denkt dat ze een mens is.
Ze is met de hand opgevoed, en zeer eenkennig. Mijn vriend heeft haar grootgebracht, maar hij bestaat niet meer voor madam.
Nee alleen ik besta, en er word dus bij mij gezeten.
Niet op schoot, dat is te laag, nee Boris zit op mijn borsten, languit, terwijl ze me kopstoten geeft. Ze snapt kopjes niet, ze legt haar kin op de borst en stoot met haar hoofd (het gedeelte tussen de oren) tegen mijn kin aan.
Ook kan ze niet stil zitten langer dan 3 minuten, dan moet er gestaan, gepraat rondgedraaid en kopstoten gegeven.
Ook slapen mag niet, dan staat ze op je borst, met der hoofd omlaag kopstoten te geven, en te miawen tot je aait.
Boris is een vrouwtjes poes, die denkt dat ze een mens is.
Ze is met de hand opgevoed, en zeer eenkennig. Mijn vriend heeft haar grootgebracht, maar hij bestaat niet meer voor madam.
Nee alleen ik besta, en er word dus bij mij gezeten.
Niet op schoot, dat is te laag, nee Boris zit op mijn borsten, languit, terwijl ze me kopstoten geeft. Ze snapt kopjes niet, ze legt haar kin op de borst en stoot met haar hoofd (het gedeelte tussen de oren) tegen mijn kin aan.
Ook kan ze niet stil zitten langer dan 3 minuten, dan moet er gestaan, gepraat rondgedraaid en kopstoten gegeven.
Ook slapen mag niet, dan staat ze op je borst, met der hoofd omlaag kopstoten te geven, en te miawen tot je aait.
dinsdag 7 juli 2009 om 13:43
In huize Artemis twee katten!
Grijsje is een ontzettend kroeldier; zodra ik thuis ben is hij niet bij me weg te slaan. Moet altijd op schoot, of anders naast me zitten. Zodra er een stap in de keuken wordt gedaan, komt hij aangesjeesd in de hoop dat er iets te bikken valt.
Hij is heel erg beledigd als hij het gevoel heeft dat je hem uitlacht.
Zwartje is de baas van de buurt. Andere katten worden genadeloos onze tuin uit gewerkt. Hij is groot en stevig, net een panter als hij komt aanlopen. Maar eenmaal binnen kan hij hartverscheurend miauwen als hij het idee heeft dat hij niet wordt gezien. Kroelen mag, maar alleen als het hem uitkomt.
Grijsje is een ontzettend kroeldier; zodra ik thuis ben is hij niet bij me weg te slaan. Moet altijd op schoot, of anders naast me zitten. Zodra er een stap in de keuken wordt gedaan, komt hij aangesjeesd in de hoop dat er iets te bikken valt.
Hij is heel erg beledigd als hij het gevoel heeft dat je hem uitlacht.
Zwartje is de baas van de buurt. Andere katten worden genadeloos onze tuin uit gewerkt. Hij is groot en stevig, net een panter als hij komt aanlopen. Maar eenmaal binnen kan hij hartverscheurend miauwen als hij het idee heeft dat hij niet wordt gezien. Kroelen mag, maar alleen als het hem uitkomt.
dinsdag 7 juli 2009 om 13:47
Jaaah...ik ben er ook zo eentje die wordt geleefd door haar poezebeest ipv andersom. Ik heb een heel lief oud lapjespoesje.
Haar hele leven is het een gezellig katje, maar dan vooral voor mij. Van andere mensen houdt ze niet. Die vind ze niet leuk. Bezoek hier in huis wordt dan ook vakkundig gemeden door in de logeerkamer te gaan liggen. Demonstratief. En pas weer naar buiten te komen als het bezoek weer weg is.
Andere dieren? Prachtig! Maar van een afstandje. Zelfs voor een vogel heb ik haar weleens aan de kant zien gaan. En op het moment dat de vogel gevlogen was ineens heel dapper gaan zitten kijken.
Verder is het een gezelligheidsdier. Ik zet een stap links, poes zet ook een stap links. Ik ga naar het toilet, poes zit voor de deur te wachten. Ik ga douchen, poes zit naast het bad. Ik buiten op het balkom, poes ook buiten op het balkon. En dan het liefst naast me. Niet op schoot. Te warm, te onrustig of wat dan ook maar graag naast me.
En praten, hele gesprekken. Maar alleen als het haar uitkomt. En niet op het moment dat ik het even gezellig vind
En nu is ze oud en dun (was altijd zo'n heerlijke lekkere dikke knuffelkat) en heeft ze alleen nog maar botjes. Geen vetjes meer. En ze slaapt. En ze slaapt. En als ze niet slaapt dan eet ze en drinkt ze. Komt een hele kleine aai halen en gaat dan snel weer slapen. Maar ze eet nog. En ze drinkt nog. Dus ik haal extra lekkere hapjes voor haar en wees maar extra lief.
Voor zolang het nog duurt
Haar hele leven is het een gezellig katje, maar dan vooral voor mij. Van andere mensen houdt ze niet. Die vind ze niet leuk. Bezoek hier in huis wordt dan ook vakkundig gemeden door in de logeerkamer te gaan liggen. Demonstratief. En pas weer naar buiten te komen als het bezoek weer weg is.
Andere dieren? Prachtig! Maar van een afstandje. Zelfs voor een vogel heb ik haar weleens aan de kant zien gaan. En op het moment dat de vogel gevlogen was ineens heel dapper gaan zitten kijken.
Verder is het een gezelligheidsdier. Ik zet een stap links, poes zet ook een stap links. Ik ga naar het toilet, poes zit voor de deur te wachten. Ik ga douchen, poes zit naast het bad. Ik buiten op het balkom, poes ook buiten op het balkon. En dan het liefst naast me. Niet op schoot. Te warm, te onrustig of wat dan ook maar graag naast me.
En praten, hele gesprekken. Maar alleen als het haar uitkomt. En niet op het moment dat ik het even gezellig vind
En nu is ze oud en dun (was altijd zo'n heerlijke lekkere dikke knuffelkat) en heeft ze alleen nog maar botjes. Geen vetjes meer. En ze slaapt. En ze slaapt. En als ze niet slaapt dan eet ze en drinkt ze. Komt een hele kleine aai halen en gaat dan snel weer slapen. Maar ze eet nog. En ze drinkt nog. Dus ik haal extra lekkere hapjes voor haar en wees maar extra lief.
Voor zolang het nog duurt
dinsdag 7 juli 2009 om 13:54
Bij mij thuis 2 schatten van katten, een zwarte en een witte.
Helaas is mijn zwarte kater nu bij de dierenarts voor een penisamputatie (blijft vreselijk klinken...) nog een half uurtje en dan is het zover
Maarja dan is hij straks wel van zijn klachten verlost.
Beide zijn het echte knuffel dieren. Maar ook met elkaar, zo lief!
Achtervolgen me door het hele huis.
Helaas is mijn zwarte kater nu bij de dierenarts voor een penisamputatie (blijft vreselijk klinken...) nog een half uurtje en dan is het zover
Maarja dan is hij straks wel van zijn klachten verlost.
Beide zijn het echte knuffel dieren. Maar ook met elkaar, zo lief!
Achtervolgen me door het hele huis.
dinsdag 7 juli 2009 om 13:54
O wat fijn, weer een kattentopic!
Karakter van mijn kat; moeilijke jeugd gehad vermoed ik, al heel jong zwanger en abortus moeten ondergaan. Daarna heeft ze mij ontmoet en al snel kwam er rust in haar leven.
Wel een aantal keer verhuisd en nu woont ze zelfs in een ander land, nog steeds met mij en mijn vriend.
Ze ligt het liefst de hele dag bij mij op schoot en loopt me altijd achterna. Ze maakt me 's nachts wakker voor eten door heel lief met haar pootje tegen mijn wang te tikken, of door mijn vriend in zijn gezicht te niesen, net waar ze zin in heeft.
Ze is nog steeds af en toe wat nerveus maar bij ons volledig op haar gemak en knuffelig.
Ze haat de dierenarts hartgrondig, zelfs toen ze laatst ziek was en er thuis als een vaatdoek bij lag, kon ze nog met alle kracht die ze blijkbaar nog in haar had blazen en grommen (en wij keken trots toe, zo blij dat ze toch nog van haar af kon bijten..)
Overigens zegt de dierenarts die ik nu heb dat het normaal is voor schildpad-katten, iemand anders daar ook ervaring mee?
@Eleonora, wat een paradijs zeg, 9 katten, zag laatst foto's op je andere topic, zo leuk!
I
Karakter van mijn kat; moeilijke jeugd gehad vermoed ik, al heel jong zwanger en abortus moeten ondergaan. Daarna heeft ze mij ontmoet en al snel kwam er rust in haar leven.
Wel een aantal keer verhuisd en nu woont ze zelfs in een ander land, nog steeds met mij en mijn vriend.
Ze ligt het liefst de hele dag bij mij op schoot en loopt me altijd achterna. Ze maakt me 's nachts wakker voor eten door heel lief met haar pootje tegen mijn wang te tikken, of door mijn vriend in zijn gezicht te niesen, net waar ze zin in heeft.
Ze is nog steeds af en toe wat nerveus maar bij ons volledig op haar gemak en knuffelig.
Ze haat de dierenarts hartgrondig, zelfs toen ze laatst ziek was en er thuis als een vaatdoek bij lag, kon ze nog met alle kracht die ze blijkbaar nog in haar had blazen en grommen (en wij keken trots toe, zo blij dat ze toch nog van haar af kon bijten..)
Overigens zegt de dierenarts die ik nu heb dat het normaal is voor schildpad-katten, iemand anders daar ook ervaring mee?
@Eleonora, wat een paradijs zeg, 9 katten, zag laatst foto's op je andere topic, zo leuk!
I
dinsdag 7 juli 2009 om 14:17
Onze kater zag ons een jaar of 4 geleden voor het eerst in het asiel, alwaar hij direct besloot ons aan te nemen als zijn personeel. Daar zijn we nog elke dag dankbaar voor.
Andere mensen wilden liever een andere kat, zo vertelde men ons in het asiel, omdat deze zwerver zo mager en al bijna volwassen was, en bovendien 'niet zo'n mooi motiefje' had. Hij is bijna volledig wit, maar heeft een zwarte staart, rondom één oog een zwarte vlek en met een beetje fantasie een zwart rugnummer 2. Wij vonden dat juist wel uniek en ach, echte schoonheid zit van binnen, toch?
Hij had al langere tijd in het asiel gezeten en weinig beweging gehad. Thuisgekomen, gooide hij eerst opgelucht bijna zijn volledige vacht van zich af zodat ons hele huis, wijzelf, visite, kortom: alles in zijn omgeving, gestoffeerd werd met een (voornamelijk witte) pluizige laag. Daarna moest hij opnieuw leren springen en klimmen, wat hij vol overgave oefende op de meubels en ons. Met zijn nagels was niks mis, trouwens.
Inmiddels is het een heel lieve grote kater, zijn haar zit meestal ook weer vast gelukkig, die erg sociaal en kindvriendelijk is. Hij is erg 'zen' ook. Ligt regelmatig ergens midden in huis of tuin op zijn rug, poten omhoog, te relaxen. Soms zelfs midden op het voetbalveldje van onze kinderen (ja, ook terwijl er net een pittige wedstrijd gaande is). Hij miauwt zelden, maar jaagt graag, is heel schoon (wassen is zijn lust en zijn leven!) en kijkt graag tv (Animal Planet).
We hebben er een tijdje een andere kat bij gehad, maar toen die een botsing met een auto niet overleefde, kon hij zijn blijdschap bijna niet verbergen. Daarom hebben wij, als zijn personeel, besloten alleen nog voor hem te werken.
Andere mensen wilden liever een andere kat, zo vertelde men ons in het asiel, omdat deze zwerver zo mager en al bijna volwassen was, en bovendien 'niet zo'n mooi motiefje' had. Hij is bijna volledig wit, maar heeft een zwarte staart, rondom één oog een zwarte vlek en met een beetje fantasie een zwart rugnummer 2. Wij vonden dat juist wel uniek en ach, echte schoonheid zit van binnen, toch?
Hij had al langere tijd in het asiel gezeten en weinig beweging gehad. Thuisgekomen, gooide hij eerst opgelucht bijna zijn volledige vacht van zich af zodat ons hele huis, wijzelf, visite, kortom: alles in zijn omgeving, gestoffeerd werd met een (voornamelijk witte) pluizige laag. Daarna moest hij opnieuw leren springen en klimmen, wat hij vol overgave oefende op de meubels en ons. Met zijn nagels was niks mis, trouwens.
Inmiddels is het een heel lieve grote kater, zijn haar zit meestal ook weer vast gelukkig, die erg sociaal en kindvriendelijk is. Hij is erg 'zen' ook. Ligt regelmatig ergens midden in huis of tuin op zijn rug, poten omhoog, te relaxen. Soms zelfs midden op het voetbalveldje van onze kinderen (ja, ook terwijl er net een pittige wedstrijd gaande is). Hij miauwt zelden, maar jaagt graag, is heel schoon (wassen is zijn lust en zijn leven!) en kijkt graag tv (Animal Planet).
We hebben er een tijdje een andere kat bij gehad, maar toen die een botsing met een auto niet overleefde, kon hij zijn blijdschap bijna niet verbergen. Daarom hebben wij, als zijn personeel, besloten alleen nog voor hem te werken.
dinsdag 7 juli 2009 om 14:18
Bij mij thuis wonen, op volgorde van leeftijd:
Ouwe Kees
Deze 17 jarige macho komt uit het asiel, waar ik hem in 1997 vandaan haalde. 'Wiske' heette hij toen nog. Een naam die volslagen misplaatst was en snel door mij vervangen werd. Dirk werd het. Maar binnen no time heette hij Kees, zoals eigenlijk al mijn katten altijd Kees heten.
Ouwe Kees is de baas in huis en dat mag iedereen weten. Weet je het niet meer als kattencollega, dan komt hij je dat wel even snel duidelijk maken.
Hij wordt nu oud, deze grauwende en raar mauwende knul, het gaat allemaal niet meer zo soepel en in de vensterbank springen loop immer uit op lelijke valpartijen.
Slapen, dat kan hij als de beste. En de baas spelen. Vanzelf.
Bart (demente Kees)
Mijn beste vriend ging naar LA voor een half jaar. Wil jij mijn lelijke, oude, slecht lopende, kwijlende, demente oude kater dan hebben Lé? Tuuuuuurlijk, kom maar op met die gozer!
Hij liep binnen een week weg, kwam na vijf weken weer terug, bleek 150 meter verderop te hebben gezeten, al die tijd en loopt, als hij de kans krijgt, onmiddellijk weer terug naar het adres waar hij die weken woonde.
Tegenwoordig wordt er met Bart gekwartet. Hij loopt weg en de lieve pseudo-bazen komen hem dan aan het eind van de dag, terug brengen, of wij halen hem even op. Prima regeling waar iedereen happy mee is, behalve Bart, die wonen bij ons niks aan vindt en zo gauw hij de kans krijgt in volle vaart naar zijn andere familie wankelt. Daar hebben ze niet nóg acht andere katten en dat heeft Bart toch liever.
Kleine Kees
Een grote cyperse joekelaar van 10 kilo. De naam 'Ḱleine Kees' is dan ook helemaal misplaatst maar ontstond toen Kleine Kees nog Dolf heette maar ook een 'Kees' werd en we al een 'Ouwe Kees' hadden toen de Kleine Kees nog een hele kleine katerkitten was. Deze goedgehumeurde jongen gaat glimlachend door het leven, haat het om opgetild te worden maar wil wel graag dichtbij zijn, zodat er zo nu en dan even lekker achter zijn machtige oren gekrabbeld kan worden. De liefste kater die we in huis hebben en als de kippen bij de etensbakken, zo rond 18.00 uur. Het uur daarvoor zit hij ons allemaal al stil te hypnotiseren en beminnelijk naar ons te knipogen, zodat we hem voorál niet over het hoofd zien als het dan toch eindelijk etenstijd is.
Grijze Gijs (Grijze meisjesKees)
Een 'lapjepoes'. Geen lapjeSpoes maar een lapje poes. Ze is namelijk wit met één staalgrijs lapje er overheen. Op haar buik zit een soort knoopsluiting waar het grijze lapje z'n andere uiteinde ontmoet.
Gijs was officieel een jongen. Tenminste, zo werd ze mij aangeboden. Tot ze gecastreerd moest worden. Ze had ogenschijnlijk balletjes en alles maar van binnen bleek ze toch een vrouwtje te zijn. Gijs is een hermafrodiet, na haar sterilisatie uitgedijd tot een forse chiantifles op pootjes die als de beste kopjes kan geven. Ik noem haar de 'kopjespoes'. Fien noemt haar de 'kunstjespoes' en mijn man noemt haar 'grote grijze sloerie' omdat ze vaak op haar rug ligt, goed oplettend of we allemaal wel kijken naar hoe schattig ze is. En we kijken want ze is überschattig inderdaad.
Hannie (PanniePoenie, ofwel Kwaaie Kees)
Een zwart/witte Maine Coon dame van inmiddels alweer 5 jaar oud, via het forum verkregen samen met tweelingzus Koes, die helaas na twee weken in ons gezin overleed aan niervergiftiging.
De mooiste chagrijn van de wereld, deze eigengereide mevrouw. Ze wil het liefst met rust gelaten worden, ligt altijd bovenop de koelkast waar ze uit het hoefgetrappel van mens en dier kan blijven en waar ze de boel vanuit de hoogte kan observeren. Dat Maine Coons bekend staan om hun aanhankelijkheid en hun gelijkenis met hondjes zelfs, is aan Hannie volkomen voorbij gegaan. Zij heeft geen boodschap aan dat geplak aan de mens, ze doet puur waar ze zelf zin in heeft.
Zo nu en dan gooit ze zichzelf in de aanbieding en dan mag er geaaid worden. Dan gaat ze voor je liggen, op de rug en dan kan er zacht gestreeld worden, niet te lang want dan is ze het alweer zat.
Lotje (Liefste Kees)
Grijs met zwart geblakerde moeder poes, Maine Coon, aanhankelijker dan Hannie maar ook een eigenwijs stuk vreten van heb ik jou daar.
Moeder van een nest van vijf werkelijk oogverblindend mooie kittens, vier katers en een poes waarvan er drie bij haar zijn gebleven en twee naar Sarah Scott zijn verhuisd anderhalve week geleden.
En prachtige, lieve, schat van een moederpoes die babbelt, rebbelt en tettert dat het een lieve lust is. Vangt vier muizen per nacht en brengt ze gezellig mee voor de kids. Vroeger kwam ze 's morgens op bed liggen en dan legde ze haar voorvoeten op mijn lippen (vraag me niet waarom). Sinds ze moeder is, is het uit met de pret. Geen gefoezelevozel met de baasjes meer, ze heeft nu kinderen. De enige poes waar ik ooit voor betaald heb als kitten.
Kootje de Beer (Rappe Kees)
De snelste uit het nest van Lotje. Altijd in de weer, altijd aan het rennen, ontdekken en op zoek naar nieuwe uitdagingen. Gék op gordijnen en dan vooral de gordijnroede, waarvoor je, om er te komen, dus eerst in de gordijnen geklommen moet zijn. De knuffeligste van het nest en de hardste spinner ook.
Beer de Beer (voorheen Bloem, ofwel Bolle Kees)
Wat een joekel van een cyper met tijgerprint en luipaardstippels. Klinkt ordinair maar het staat hém echt beeldig. Weegt nu al meer dan 2,5 kilo en is pas 14 weken oud. Ligt het liefst in een berg wasgoed (wel gewassen) en ruikt dan Robijnfris bij iedere beweging.
Maakt zich niet zo druk en laat zich vooral bespringen door zijn broer en zus de hele dag.
Lena Braam (KattekoppenKees)
Een echte meid. Humeurig en zomaar ineens fel, hoewel ook erg gezellig en aanhankelijk. Zwart met wit maar stiekem, als je goed kijkt ook grijs met strepen. Springt met haar lichte lijf op het aanrecht, klimt in iedere kast en wil overal met haar roze snuitje bij zijn. Lastig te fotograferen, lastig met eten en gewoon sowieso lastig maar aanbiddelijk.
Dat zijn ze dan, alle negen. Ik wil er nog wel een paar bij maar mijn man is bang dat ik dan het 'gekke kattenvrouwtje' uit het dorp word.
Jammer hoor.....
Ouwe Kees
Deze 17 jarige macho komt uit het asiel, waar ik hem in 1997 vandaan haalde. 'Wiske' heette hij toen nog. Een naam die volslagen misplaatst was en snel door mij vervangen werd. Dirk werd het. Maar binnen no time heette hij Kees, zoals eigenlijk al mijn katten altijd Kees heten.
Ouwe Kees is de baas in huis en dat mag iedereen weten. Weet je het niet meer als kattencollega, dan komt hij je dat wel even snel duidelijk maken.
Hij wordt nu oud, deze grauwende en raar mauwende knul, het gaat allemaal niet meer zo soepel en in de vensterbank springen loop immer uit op lelijke valpartijen.
Slapen, dat kan hij als de beste. En de baas spelen. Vanzelf.
Bart (demente Kees)
Mijn beste vriend ging naar LA voor een half jaar. Wil jij mijn lelijke, oude, slecht lopende, kwijlende, demente oude kater dan hebben Lé? Tuuuuuurlijk, kom maar op met die gozer!
Hij liep binnen een week weg, kwam na vijf weken weer terug, bleek 150 meter verderop te hebben gezeten, al die tijd en loopt, als hij de kans krijgt, onmiddellijk weer terug naar het adres waar hij die weken woonde.
Tegenwoordig wordt er met Bart gekwartet. Hij loopt weg en de lieve pseudo-bazen komen hem dan aan het eind van de dag, terug brengen, of wij halen hem even op. Prima regeling waar iedereen happy mee is, behalve Bart, die wonen bij ons niks aan vindt en zo gauw hij de kans krijgt in volle vaart naar zijn andere familie wankelt. Daar hebben ze niet nóg acht andere katten en dat heeft Bart toch liever.
Kleine Kees
Een grote cyperse joekelaar van 10 kilo. De naam 'Ḱleine Kees' is dan ook helemaal misplaatst maar ontstond toen Kleine Kees nog Dolf heette maar ook een 'Kees' werd en we al een 'Ouwe Kees' hadden toen de Kleine Kees nog een hele kleine katerkitten was. Deze goedgehumeurde jongen gaat glimlachend door het leven, haat het om opgetild te worden maar wil wel graag dichtbij zijn, zodat er zo nu en dan even lekker achter zijn machtige oren gekrabbeld kan worden. De liefste kater die we in huis hebben en als de kippen bij de etensbakken, zo rond 18.00 uur. Het uur daarvoor zit hij ons allemaal al stil te hypnotiseren en beminnelijk naar ons te knipogen, zodat we hem voorál niet over het hoofd zien als het dan toch eindelijk etenstijd is.
Grijze Gijs (Grijze meisjesKees)
Een 'lapjepoes'. Geen lapjeSpoes maar een lapje poes. Ze is namelijk wit met één staalgrijs lapje er overheen. Op haar buik zit een soort knoopsluiting waar het grijze lapje z'n andere uiteinde ontmoet.
Gijs was officieel een jongen. Tenminste, zo werd ze mij aangeboden. Tot ze gecastreerd moest worden. Ze had ogenschijnlijk balletjes en alles maar van binnen bleek ze toch een vrouwtje te zijn. Gijs is een hermafrodiet, na haar sterilisatie uitgedijd tot een forse chiantifles op pootjes die als de beste kopjes kan geven. Ik noem haar de 'kopjespoes'. Fien noemt haar de 'kunstjespoes' en mijn man noemt haar 'grote grijze sloerie' omdat ze vaak op haar rug ligt, goed oplettend of we allemaal wel kijken naar hoe schattig ze is. En we kijken want ze is überschattig inderdaad.
Hannie (PanniePoenie, ofwel Kwaaie Kees)
Een zwart/witte Maine Coon dame van inmiddels alweer 5 jaar oud, via het forum verkregen samen met tweelingzus Koes, die helaas na twee weken in ons gezin overleed aan niervergiftiging.
De mooiste chagrijn van de wereld, deze eigengereide mevrouw. Ze wil het liefst met rust gelaten worden, ligt altijd bovenop de koelkast waar ze uit het hoefgetrappel van mens en dier kan blijven en waar ze de boel vanuit de hoogte kan observeren. Dat Maine Coons bekend staan om hun aanhankelijkheid en hun gelijkenis met hondjes zelfs, is aan Hannie volkomen voorbij gegaan. Zij heeft geen boodschap aan dat geplak aan de mens, ze doet puur waar ze zelf zin in heeft.
Zo nu en dan gooit ze zichzelf in de aanbieding en dan mag er geaaid worden. Dan gaat ze voor je liggen, op de rug en dan kan er zacht gestreeld worden, niet te lang want dan is ze het alweer zat.
Lotje (Liefste Kees)
Grijs met zwart geblakerde moeder poes, Maine Coon, aanhankelijker dan Hannie maar ook een eigenwijs stuk vreten van heb ik jou daar.
Moeder van een nest van vijf werkelijk oogverblindend mooie kittens, vier katers en een poes waarvan er drie bij haar zijn gebleven en twee naar Sarah Scott zijn verhuisd anderhalve week geleden.
En prachtige, lieve, schat van een moederpoes die babbelt, rebbelt en tettert dat het een lieve lust is. Vangt vier muizen per nacht en brengt ze gezellig mee voor de kids. Vroeger kwam ze 's morgens op bed liggen en dan legde ze haar voorvoeten op mijn lippen (vraag me niet waarom). Sinds ze moeder is, is het uit met de pret. Geen gefoezelevozel met de baasjes meer, ze heeft nu kinderen. De enige poes waar ik ooit voor betaald heb als kitten.
Kootje de Beer (Rappe Kees)
De snelste uit het nest van Lotje. Altijd in de weer, altijd aan het rennen, ontdekken en op zoek naar nieuwe uitdagingen. Gék op gordijnen en dan vooral de gordijnroede, waarvoor je, om er te komen, dus eerst in de gordijnen geklommen moet zijn. De knuffeligste van het nest en de hardste spinner ook.
Beer de Beer (voorheen Bloem, ofwel Bolle Kees)
Wat een joekel van een cyper met tijgerprint en luipaardstippels. Klinkt ordinair maar het staat hém echt beeldig. Weegt nu al meer dan 2,5 kilo en is pas 14 weken oud. Ligt het liefst in een berg wasgoed (wel gewassen) en ruikt dan Robijnfris bij iedere beweging.
Maakt zich niet zo druk en laat zich vooral bespringen door zijn broer en zus de hele dag.
Lena Braam (KattekoppenKees)
Een echte meid. Humeurig en zomaar ineens fel, hoewel ook erg gezellig en aanhankelijk. Zwart met wit maar stiekem, als je goed kijkt ook grijs met strepen. Springt met haar lichte lijf op het aanrecht, klimt in iedere kast en wil overal met haar roze snuitje bij zijn. Lastig te fotograferen, lastig met eten en gewoon sowieso lastig maar aanbiddelijk.
Dat zijn ze dan, alle negen. Ik wil er nog wel een paar bij maar mijn man is bang dat ik dan het 'gekke kattenvrouwtje' uit het dorp word.
Jammer hoor.....
dinsdag 7 juli 2009 om 14:24
3 katten in huize Pinksterbloem.
Een helemaal witte, die volgens ons een beetje apart is. Is vaak heel erg afwezig, wat schuwer en teruggetrokken. Kan ook erg lief zijn en aandacht zoeken. En praten. Als je je hoofd om een hoek doet en hij ziet je ogen, dan mekkert hij er rustig op los. Hij ligt veel in de bosjes te slapen, maar wel altijd dicht bij huis.
Verder een heerlijke grijze knuffelkat. Groot en te dik, maar zo speels en lief. Altijd in voor een rare streek en voor spelen. Hij heeft verschillende types mauwtjes waarmee hij laat weten wat hij wil: aandacht, eten, spelen, knuffels. Als je achter de pc zit, kun je vaak een poot op je schouder verwachten. Meneer maakt op die manier duidelijk dat hij er ook is.
En onze senior, een zwart-witte kat. Hij is klein, maar zijn daden zijn groot. Geen kat te groot om aan te vallen, geen dak te hoog om te beklimmen. Zijn hobby is ongetwijfeld om ons wakker te miauwen voor ons slaapkamerraam (sorry buren). En dit is een kat die echt kan BALEN. Dan gaat hij beledigd met zijn rug naar je toe zitten. Het balende ruggetje noemen wij dat. En hij snapt niet wat lachen is, dan komt hij naar je toe en begint te mauwen.
Een helemaal witte, die volgens ons een beetje apart is. Is vaak heel erg afwezig, wat schuwer en teruggetrokken. Kan ook erg lief zijn en aandacht zoeken. En praten. Als je je hoofd om een hoek doet en hij ziet je ogen, dan mekkert hij er rustig op los. Hij ligt veel in de bosjes te slapen, maar wel altijd dicht bij huis.
Verder een heerlijke grijze knuffelkat. Groot en te dik, maar zo speels en lief. Altijd in voor een rare streek en voor spelen. Hij heeft verschillende types mauwtjes waarmee hij laat weten wat hij wil: aandacht, eten, spelen, knuffels. Als je achter de pc zit, kun je vaak een poot op je schouder verwachten. Meneer maakt op die manier duidelijk dat hij er ook is.
En onze senior, een zwart-witte kat. Hij is klein, maar zijn daden zijn groot. Geen kat te groot om aan te vallen, geen dak te hoog om te beklimmen. Zijn hobby is ongetwijfeld om ons wakker te miauwen voor ons slaapkamerraam (sorry buren). En dit is een kat die echt kan BALEN. Dan gaat hij beledigd met zijn rug naar je toe zitten. Het balende ruggetje noemen wij dat. En hij snapt niet wat lachen is, dan komt hij naar je toe en begint te mauwen.
dinsdag 7 juli 2009 om 14:25
De poes waar ik voor mag zorgen heet Nala. En klein dametje die de boel hier goed onder controle heeft. Sinds haar vriend op wereldreis is heeft ze besloten een wat exclusievere smaak te creeëren. Eten uit blik haalt ze de neus voor op, zakjes moeten het zijn. Kaas was lekker toen er om gevochten moest worden, maar daar komt ze nu echt niet meer de bank voor af. Aaien gebeurd op haar commando, het liefst veel en lang. Op de bank zitten zonder mevrouw is onmogelijk. Wegduwen ziet ze als een spelletje. Gelukkig word ik wel beloond met het luidste gespin dat je ooit hebt gehoord. Ja mijn Nala is heel open in haar liefdesverklaringen. Bij binnenkomst krijg ik een hallo mauw, gevolgt door een buik-omhoog-rol en de aai-me-over-mn-buik-mauw. Hebben we lekker geknuffelt, plof ik op de bank en roep haar bij me. Oow nee stom van me, de arrogante blik die ik krijg spreekt boekdelen. Mevrouw komt als ze komt en zo niet nou dan hoef ik echt niet te roepen. Je ziet ze kijken, tegen wie heeft ze het nou? Tegen mij?
S ochtends is ze mijn wekker. Want oow wee als ik me te luidruchtig omdraai... mauw mauw mauw mauw mauw mauw. Net zolang totdat ik er uit ben en naar beneden gelopen. Waar ze me dan triomfantelijk aankijkt van: zo door mij ben je er weer op tijd uit, doe mij maar een lekker bakje eten.
Ach het is zo'n heerlijk poezebeest, mijn kleine dametje waar ik voor mag zorgen. Kan er wel hele pagina's over volschrijven.
Ben ze trouwens aan het leren om op tijd te mauwen bij het liedje Poesje Mauw, wil helaas nog niet altijd lukken.
S ochtends is ze mijn wekker. Want oow wee als ik me te luidruchtig omdraai... mauw mauw mauw mauw mauw mauw. Net zolang totdat ik er uit ben en naar beneden gelopen. Waar ze me dan triomfantelijk aankijkt van: zo door mij ben je er weer op tijd uit, doe mij maar een lekker bakje eten.
Ach het is zo'n heerlijk poezebeest, mijn kleine dametje waar ik voor mag zorgen. Kan er wel hele pagina's over volschrijven.
Ben ze trouwens aan het leren om op tijd te mauwen bij het liedje Poesje Mauw, wil helaas nog niet altijd lukken.
dinsdag 7 juli 2009 om 14:35
quote:TouchOfPink schreef op 07 juli 2009 @ 14:25:
S ochtends is ze mijn wekker. Want oow wee als ik me te luidruchtig omdraai... mauw mauw mauw mauw mauw mauw. Net zolang totdat ik er uit ben en naar beneden gelopen. Waar ze me dan triomfantelijk aankijkt van: zo door mij ben je er weer op tijd uit, doe mij maar een lekker bakje eten.
En dan ben je eruit, poes eten, jij helemaal wakker (terwijl je eigenlijk nog wel een uurtje had willen slapen) en dan gaat mevrouw weer liggen slapen
S ochtends is ze mijn wekker. Want oow wee als ik me te luidruchtig omdraai... mauw mauw mauw mauw mauw mauw. Net zolang totdat ik er uit ben en naar beneden gelopen. Waar ze me dan triomfantelijk aankijkt van: zo door mij ben je er weer op tijd uit, doe mij maar een lekker bakje eten.
En dan ben je eruit, poes eten, jij helemaal wakker (terwijl je eigenlijk nog wel een uurtje had willen slapen) en dan gaat mevrouw weer liggen slapen
dinsdag 7 juli 2009 om 14:35
dinsdag 7 juli 2009 om 14:42
Bij ons is Poes P. de baas.
Een hele serieuze en eigenwijze je-weet-wel-kater. Rood met streepjes, een witte buik en witte sokken. 9 jaar, en ruim 7 kilo zwaar, ondertussen.
Ondanks zijn castratie heeft Poes P. wel nog gevoelens voor mijn arm, die hij soms ook kwijt moet.
Hij is heel serieus, en redelijk sportief, maar wel een beetje dom.
Al durft niemand dat in z'n gezicht te zeggen, want dan wordt je aangevallen. Net zoals wanneer je moet lachen als een poezenactie verkeerd uitpakt.
Veel bezoek is bang van Poes P. want als je iets doet wat hem niet bevalt dan laat hij dat duidelijk merken. Verschillende mensen hebben we al moeten ontsmetten en verbinden na een corrigeerde tik (nou ja, het was meer een aanval).
Maar voor ons is 'ie héééééél erg lief. Er moet veel en vaak geknuffeld worden, en dat wordt kenbaar gemaakt door bovenop je te komen staan.
Hij computert graag en ligt graag op schoot. Maar o wee als je aan zijn buik komt, dan krijg je 4 klauwtjes in je arm!
Als 'ie honger krijgt worden wij daarvan op de hoogte gesteld door ons aan te tikken en smak-geluidjes te maken.
Poes P. slaapt het liefst op mijn kussen, op mijn haar.
Als James hem uit de slaapkamer gooit dan neemt Poes wraak door (net voordat James in slaap sukkelt) over zijn hoofd te lopen
Stiekem zijn wij een heel klef stel, want Poes wil altijd zijn waar wij ook zijn. Als 'ie je kwijt is dan mauwt 'ie heel hard en moet je even naar hem roepen.
En als je niest krijg je een hele verontwaardigde "mauw" terug.
Overigens kon Poes niet blazen tot hij het, toen hij een jaar of 6 was, een keer van tv oppikte. Helaas snapt hij nu niet goed hoe hij het moet inzetten, zodat je op de stomste momenten en zonder goede reden ineens een "gghhhhhh" te pakken hebt.
Zijn favoriete spelletje is verstoppertje en elkaar besluipen
Een hele serieuze en eigenwijze je-weet-wel-kater. Rood met streepjes, een witte buik en witte sokken. 9 jaar, en ruim 7 kilo zwaar, ondertussen.
Ondanks zijn castratie heeft Poes P. wel nog gevoelens voor mijn arm, die hij soms ook kwijt moet.
Hij is heel serieus, en redelijk sportief, maar wel een beetje dom.
Al durft niemand dat in z'n gezicht te zeggen, want dan wordt je aangevallen. Net zoals wanneer je moet lachen als een poezenactie verkeerd uitpakt.
Veel bezoek is bang van Poes P. want als je iets doet wat hem niet bevalt dan laat hij dat duidelijk merken. Verschillende mensen hebben we al moeten ontsmetten en verbinden na een corrigeerde tik (nou ja, het was meer een aanval).
Maar voor ons is 'ie héééééél erg lief. Er moet veel en vaak geknuffeld worden, en dat wordt kenbaar gemaakt door bovenop je te komen staan.
Hij computert graag en ligt graag op schoot. Maar o wee als je aan zijn buik komt, dan krijg je 4 klauwtjes in je arm!
Als 'ie honger krijgt worden wij daarvan op de hoogte gesteld door ons aan te tikken en smak-geluidjes te maken.
Poes P. slaapt het liefst op mijn kussen, op mijn haar.
Als James hem uit de slaapkamer gooit dan neemt Poes wraak door (net voordat James in slaap sukkelt) over zijn hoofd te lopen
Stiekem zijn wij een heel klef stel, want Poes wil altijd zijn waar wij ook zijn. Als 'ie je kwijt is dan mauwt 'ie heel hard en moet je even naar hem roepen.
En als je niest krijg je een hele verontwaardigde "mauw" terug.
Overigens kon Poes niet blazen tot hij het, toen hij een jaar of 6 was, een keer van tv oppikte. Helaas snapt hij nu niet goed hoe hij het moet inzetten, zodat je op de stomste momenten en zonder goede reden ineens een "gghhhhhh" te pakken hebt.
Zijn favoriete spelletje is verstoppertje en elkaar besluipen
dinsdag 7 juli 2009 om 14:42
Hier ook katten, 2 welteverstaan.
Popkater:
Volgens zijn ras-karakter is het een lieverd waar je de hele dag mee kan slepen. Dat kan ook wel, maar dan lig je wel tot je oksels open. Knuffelen kan op zijn tijd, vaak als je net in bed ligt, aaien mag, maar niet te lang. Kammen liever niet.
Voor mij is het echt een schat, hij loopt de hele dag achter me aan en vertelt me als ik thuis kom graag even wat hij gedaan heeft. Zijn dagindeling bestaat voornamelijk uit slapen, eten, slapen, poppoes een lik of een dreun geven, eten, slapen, wassen en mauwen.
Het is ook een fantastische wekker. Als mijn wekker 's ochtends een paar keer gesnoozed heeft, gaat hij naast mijn hoofd staan om me wakker te miauwen. De wekken betekent voor hem namelijk het startsein om voor me uit naar de wc te lopen, te wachten tot ik klaar ben en daarna in de wasbak naast de douche te springen voor een slokje uit de kraan. Als dat gebeurd is, kan hij weer rustig slapen.
Heerlijk beest, echt mijn kat, een ander moet hem niet teveel aanraken.
Poppoes:
Kleine sloerie. Hoe klein ze ook is, vecht ze een boel af met de buurtkatten. Popkater durft ze echter met geen pootje aan te raken. Het is een heerlijk kroelbeestje dat graag op schoot komt liggen, het liefst bij bezoek. Ze is dol op kip, en als ik kip eet zit ze helemaal stil naast me te wachten tot ik uitgegeten ben. Dan krijgt ze een stukje. Ze zal nooit een stukje van mijn bord halen, ze wacht keurig op haar beurt.
Of poppoes er echt van overtuigd is dat ze een kat is, weet ik niet zeker. Ze mekkert als een schaapje en galoppeert als een paard.
Popkater:
Volgens zijn ras-karakter is het een lieverd waar je de hele dag mee kan slepen. Dat kan ook wel, maar dan lig je wel tot je oksels open. Knuffelen kan op zijn tijd, vaak als je net in bed ligt, aaien mag, maar niet te lang. Kammen liever niet.
Voor mij is het echt een schat, hij loopt de hele dag achter me aan en vertelt me als ik thuis kom graag even wat hij gedaan heeft. Zijn dagindeling bestaat voornamelijk uit slapen, eten, slapen, poppoes een lik of een dreun geven, eten, slapen, wassen en mauwen.
Het is ook een fantastische wekker. Als mijn wekker 's ochtends een paar keer gesnoozed heeft, gaat hij naast mijn hoofd staan om me wakker te miauwen. De wekken betekent voor hem namelijk het startsein om voor me uit naar de wc te lopen, te wachten tot ik klaar ben en daarna in de wasbak naast de douche te springen voor een slokje uit de kraan. Als dat gebeurd is, kan hij weer rustig slapen.
Heerlijk beest, echt mijn kat, een ander moet hem niet teveel aanraken.
Poppoes:
Kleine sloerie. Hoe klein ze ook is, vecht ze een boel af met de buurtkatten. Popkater durft ze echter met geen pootje aan te raken. Het is een heerlijk kroelbeestje dat graag op schoot komt liggen, het liefst bij bezoek. Ze is dol op kip, en als ik kip eet zit ze helemaal stil naast me te wachten tot ik uitgegeten ben. Dan krijgt ze een stukje. Ze zal nooit een stukje van mijn bord halen, ze wacht keurig op haar beurt.
Of poppoes er echt van overtuigd is dat ze een kat is, weet ik niet zeker. Ze mekkert als een schaapje en galoppeert als een paard.
dinsdag 7 juli 2009 om 14:43
Wat een héérlijk topic!!
Hier in huis twee persen.
1. Roos
Deze dame van 2,5 wil het liefste met haar stamboomnaam aangesproken worden, ze is dan ook de koningin van de straat, zo niet de stad.
Ze is rood maar alleen aan de puntjes, de rest van de haren zijn honingblond. Ze is dus in één woord prachtig en dat weet ze!
Ik kocht Roos als kitten van 13 weken en vanaf dag één ben ik gek op haar. Als ik thuis kom word ik altijd met een 'praatje' begroet en mag ik haar over haar rug en onder haar kin aaien. Dan moet ik weer doorlopen want dan is het mooi geweest. Als ik in de tuin kom en madame is er ook dan gaat ze altijd 'mooi rollen' in dit geval mag ik haar over haar bevallige buik kriebelen. Ze slaapt het liefst in de vensterbank op een koeienhuid maar het allerliefst op het bed, want daar mag ze niet komen!
Roos heeft een hekel aan alle mensen, dierenarts? Ho maar, voor het simpelste onderzoek moet ze minimaal onder narcose en dan is ze soms nog bozig! Een pension hebben we één keer geprobeerd, een mevrouw die zelf 7 persen heeft, bij ophalen vroeg ze vriendelijk om haar dit niet meer aan te doen....
Toen vriend bij ons kwam wonen was ze het daar zo ongeveer 3 maanden lang niet mee eens. Inmiddels verkiest ze hem soms boven mij, wat ik in zijn geheel niet waardeer! Haha.
2. Storm
Het jongere broertje van Roos, er zitten 2 nesten tussen. Hij is inmiddels een half jaar oud en de knuffelkont van de familie. Zodra ik mijn kont op de bank neerplof springt hij al spinnend op schoot met zijn kop tussen mijn borsten. En oh, wat gaat er dan een scheut liefde door je heen.....
Meneer is pikzwart met op de buik wat donkergrijs. Zijn oorharen zijn als die van een oude man. Ze meten zeker 15cm en zijn altijd vies!!
De hele dag door heeft hij honger. De meeste katten slapen het grootste gedeelte van de dag, Storm eet het grootste gedeelte. Zodra de lade waar de 'lekkere' dingen (geen brokjes dus) in liggen open gaat komt hij aangegallopeerd en gaat heeeeeel lief kijken. Omdat ik niet wil dat hij eindigt als een 15kg wegende kater krijgt hij niet altijd maar dat gaat je aan het hart!
Het is een echte allemansvriend, wie er ook in huis komt, hij gaat erbij zitten/liggen/spelen. Sinds Storm er is heb ik dan ook weinig gesprekken gevoerd met visite!
Oh ja, zodra mijn vriend aangereden komt spitst hij zijn oren, hoor ik dat goed? Ja? Hij rent naar de voordeur om daar opgepakt te worden door vriend en niet meer los te laten tot hij de volgende dag weer naar zijn werk vertrekt.....
In mijn hart is nog wel plek voor 7, helaas in mijn huis niet...
Hier in huis twee persen.
1. Roos
Deze dame van 2,5 wil het liefste met haar stamboomnaam aangesproken worden, ze is dan ook de koningin van de straat, zo niet de stad.
Ze is rood maar alleen aan de puntjes, de rest van de haren zijn honingblond. Ze is dus in één woord prachtig en dat weet ze!
Ik kocht Roos als kitten van 13 weken en vanaf dag één ben ik gek op haar. Als ik thuis kom word ik altijd met een 'praatje' begroet en mag ik haar over haar rug en onder haar kin aaien. Dan moet ik weer doorlopen want dan is het mooi geweest. Als ik in de tuin kom en madame is er ook dan gaat ze altijd 'mooi rollen' in dit geval mag ik haar over haar bevallige buik kriebelen. Ze slaapt het liefst in de vensterbank op een koeienhuid maar het allerliefst op het bed, want daar mag ze niet komen!
Roos heeft een hekel aan alle mensen, dierenarts? Ho maar, voor het simpelste onderzoek moet ze minimaal onder narcose en dan is ze soms nog bozig! Een pension hebben we één keer geprobeerd, een mevrouw die zelf 7 persen heeft, bij ophalen vroeg ze vriendelijk om haar dit niet meer aan te doen....
Toen vriend bij ons kwam wonen was ze het daar zo ongeveer 3 maanden lang niet mee eens. Inmiddels verkiest ze hem soms boven mij, wat ik in zijn geheel niet waardeer! Haha.
2. Storm
Het jongere broertje van Roos, er zitten 2 nesten tussen. Hij is inmiddels een half jaar oud en de knuffelkont van de familie. Zodra ik mijn kont op de bank neerplof springt hij al spinnend op schoot met zijn kop tussen mijn borsten. En oh, wat gaat er dan een scheut liefde door je heen.....
Meneer is pikzwart met op de buik wat donkergrijs. Zijn oorharen zijn als die van een oude man. Ze meten zeker 15cm en zijn altijd vies!!
De hele dag door heeft hij honger. De meeste katten slapen het grootste gedeelte van de dag, Storm eet het grootste gedeelte. Zodra de lade waar de 'lekkere' dingen (geen brokjes dus) in liggen open gaat komt hij aangegallopeerd en gaat heeeeeel lief kijken. Omdat ik niet wil dat hij eindigt als een 15kg wegende kater krijgt hij niet altijd maar dat gaat je aan het hart!
Het is een echte allemansvriend, wie er ook in huis komt, hij gaat erbij zitten/liggen/spelen. Sinds Storm er is heb ik dan ook weinig gesprekken gevoerd met visite!
Oh ja, zodra mijn vriend aangereden komt spitst hij zijn oren, hoor ik dat goed? Ja? Hij rent naar de voordeur om daar opgepakt te worden door vriend en niet meer los te laten tot hij de volgende dag weer naar zijn werk vertrekt.....
In mijn hart is nog wel plek voor 7, helaas in mijn huis niet...
My heart says chocolate and wine. But my jeans say, for the love of god woman, eat a salad!
dinsdag 7 juli 2009 om 14:47
quote:Lunax schreef op 07 juli 2009 @ 14:35:
[...]
En dan ben je eruit, poes eten, jij helemaal wakker (terwijl je eigenlijk nog wel een uurtje had willen slapen) en dan gaat mevrouw weer liggen slapen Jeetje heb jij haar zus ofzo? Zo gaat het precies! En op mn vrije dagen wil ze mee terug naar bed. Dat is ook nog een hele strijd want ze wil onder de dekens. Eer we dan tot de compromis zijn gekomen dat ze op bed mag maar niet onder de dekens ben ik niet moe meer. Heeft ze dus het hele bed voor haar alleen.
[...]
En dan ben je eruit, poes eten, jij helemaal wakker (terwijl je eigenlijk nog wel een uurtje had willen slapen) en dan gaat mevrouw weer liggen slapen Jeetje heb jij haar zus ofzo? Zo gaat het precies! En op mn vrije dagen wil ze mee terug naar bed. Dat is ook nog een hele strijd want ze wil onder de dekens. Eer we dan tot de compromis zijn gekomen dat ze op bed mag maar niet onder de dekens ben ik niet moe meer. Heeft ze dus het hele bed voor haar alleen.
dinsdag 7 juli 2009 om 15:02
Leuke openingspost eleonora!
Ik mag voor drie katten zorgen.
Siepie.
Een poes van 11 jaar die het liefst elke dag voor kittens zorgt. Ze wordt ook elk jaar wel een keer zwanger en is dan zielsgelukkig. We zijn elk jaar weer van plan om haar te laten steriliseren, maar dit komt er elke keer niet van. (Dit jaar laten we het echt doen na het nestje!).
Wij slapen samen in bed en maakt mij (bijna) elke morgen iets voor de wekker wakker omdat ze honger heeft. Dit heeft ze eigenlijk 24/7 zonder dat ze dik wordt (geen wormen). Hier hebben wij ook vaak gesprekken over, omdat ik wel dik wordt als ik zoveel zou eten. Dames onder elkaar he. We praten graag. Zij vooral graag tegen mij wanneer ik op de bank zit en zij op de grond staat. Waarom ze niet wordt opgepakt, aangehaalt wordt of te eten krijgt. je kent het wel.
Verder wil ze altijd en overal bij je zijn. Buiten, binnen,. ik word overal gevolgd. Wanneer ik aan mijn moter aan het klussen ben, zit zij op het kniekussentje waardoor ik toch weer met mijn knieeen op de straat zit.
Uit een van haar vele nestjes is Mara geboren. Ik was bij haar bevalling en sindsdien altijd gek op haar geweest. Ze mocht dus blijven omdat ik snel daarna uit huis zou gaan (wat uiteindelijk toch nog anderhalf jaar zou duren).
Mara is een witte kat met nicotine vlekken (die kleur
) met blauwe ogen. Een juweeltje om te zien. Eigenlijk heet ze Smokey (door haar vacht), maar dit is later (door de verhuizing) verandert. Siepie wilde haar niet meer in huis na 2 maanden, dus was het blazen, vechten en achter elkaar aan rennen geblazen. Tot de dag dat ze Mara de sloot in joeg. Toen was de maat vol en heb ik gevraagd of ze misschien tijdelijk bij mijn schoonouders mocht wonen. Hier woont ze nu al bijna anderhalf jaar en zij zijn GEK op haar. Zij mochten toen haar ook hernoemen en dat werd Mara (naar mijn voorletters, en die van mijn vriend)
Misschien een beetje te gek, want zij zijn helemaal op elkaar ingespeelt. s'morgens een aai en borstel uurtje voordat ze gaan werken, smiddags weer, savonds lekker kroelen.
Toch zag ze er een beetje eenzaam uit en zocht ze veel contact op met buurtkatten. Wij dachten dus dat het tijd werd voor een vriendje die later zou verschijnen in de vorm van sjors. Mara is een enorm maffe kat die ontzettend lief kan spelen, genieten van de zon en je hart doet smelten wanneer ze naar je kijkt. Zo heeft ze ook een truukje om na iets gedaan te hebben wat niet mag, haar kopje naar je toe te steken door de vitrage heen, wat haar witte vacht met blauwe ogen iets heel mystieks geeft.
Sjors.
Toen kwam Sjors en hoewel mara het nog niet weet, worden het beste vriendjes. Tenminste dat hoop ik na een maand nog steeds.
Sjors is de liefste maine coon kater die je je kunt voorstellen. Hij praat constant tegen je en wil het liefst naast je liggen, pootjes op je benen en lekker pruttelen. Nu heeft hij het vaak erg warm dus ligt hij languit over de plavuizen. Hij lust alleen brokjes en drinkt veel water. Wanneer ik richting de keuken loop, gaat hij gelijk eten. Wanneer ik weg loop , stopt hij weer met eten. Verder doet hij Mara altijd na.
Ik mag voor drie katten zorgen.
Siepie.
Een poes van 11 jaar die het liefst elke dag voor kittens zorgt. Ze wordt ook elk jaar wel een keer zwanger en is dan zielsgelukkig. We zijn elk jaar weer van plan om haar te laten steriliseren, maar dit komt er elke keer niet van. (Dit jaar laten we het echt doen na het nestje!).
Wij slapen samen in bed en maakt mij (bijna) elke morgen iets voor de wekker wakker omdat ze honger heeft. Dit heeft ze eigenlijk 24/7 zonder dat ze dik wordt (geen wormen). Hier hebben wij ook vaak gesprekken over, omdat ik wel dik wordt als ik zoveel zou eten. Dames onder elkaar he. We praten graag. Zij vooral graag tegen mij wanneer ik op de bank zit en zij op de grond staat. Waarom ze niet wordt opgepakt, aangehaalt wordt of te eten krijgt. je kent het wel.
Verder wil ze altijd en overal bij je zijn. Buiten, binnen,. ik word overal gevolgd. Wanneer ik aan mijn moter aan het klussen ben, zit zij op het kniekussentje waardoor ik toch weer met mijn knieeen op de straat zit.
Uit een van haar vele nestjes is Mara geboren. Ik was bij haar bevalling en sindsdien altijd gek op haar geweest. Ze mocht dus blijven omdat ik snel daarna uit huis zou gaan (wat uiteindelijk toch nog anderhalf jaar zou duren).
Mara is een witte kat met nicotine vlekken (die kleur
) met blauwe ogen. Een juweeltje om te zien. Eigenlijk heet ze Smokey (door haar vacht), maar dit is later (door de verhuizing) verandert. Siepie wilde haar niet meer in huis na 2 maanden, dus was het blazen, vechten en achter elkaar aan rennen geblazen. Tot de dag dat ze Mara de sloot in joeg. Toen was de maat vol en heb ik gevraagd of ze misschien tijdelijk bij mijn schoonouders mocht wonen. Hier woont ze nu al bijna anderhalf jaar en zij zijn GEK op haar. Zij mochten toen haar ook hernoemen en dat werd Mara (naar mijn voorletters, en die van mijn vriend)Misschien een beetje te gek, want zij zijn helemaal op elkaar ingespeelt. s'morgens een aai en borstel uurtje voordat ze gaan werken, smiddags weer, savonds lekker kroelen.
Toch zag ze er een beetje eenzaam uit en zocht ze veel contact op met buurtkatten. Wij dachten dus dat het tijd werd voor een vriendje die later zou verschijnen in de vorm van sjors. Mara is een enorm maffe kat die ontzettend lief kan spelen, genieten van de zon en je hart doet smelten wanneer ze naar je kijkt. Zo heeft ze ook een truukje om na iets gedaan te hebben wat niet mag, haar kopje naar je toe te steken door de vitrage heen, wat haar witte vacht met blauwe ogen iets heel mystieks geeft.
Sjors.
Toen kwam Sjors en hoewel mara het nog niet weet, worden het beste vriendjes. Tenminste dat hoop ik na een maand nog steeds.
Sjors is de liefste maine coon kater die je je kunt voorstellen. Hij praat constant tegen je en wil het liefst naast je liggen, pootjes op je benen en lekker pruttelen. Nu heeft hij het vaak erg warm dus ligt hij languit over de plavuizen. Hij lust alleen brokjes en drinkt veel water. Wanneer ik richting de keuken loop, gaat hij gelijk eten. Wanneer ik weg loop , stopt hij weer met eten. Verder doet hij Mara altijd na.
Poelepoelepoelepoes!
dinsdag 7 juli 2009 om 15:09
geweldig verhalen
ik zit hier te lezen met een van mijn 2 kattenbeessies tegen me aan: Phileine, 1 jaar oud en een heerlijke knuffel. Haar liefste plekkie is tegen mij aan, snoet tegen mijn hals, pootjes om mijn nek en maar spinnen en pompen. Als mevouw wil knuffelen, maakt het niks uit wat ik aan het doen ben, zij laat zich gewoon vallen en ik moet haar maar opvangen. Ze is een mooi grijs gestreept katje met een bruine ondertoon. Heb heel lang lopen dubben of ik haar een nestje zou laten hebben, maar verstand heeft toch de boventoon gekregen, maar oh wat zou ik graag willen!
Nummer 2, of eigenlijk nummer 1 is een grote rooie jeweetwelkater van 16. Lief,aanhankelijk, maar geen knuffel zoals Phileine.Wil wel altijd in mijn buurt zijn en is duidelijk de baas.Als hij ergens wil liggen en Phileine ligt er dan is het 2 sec en ze is weg. Hij doet niet lelijk of zo, maar is gewoon duidelijk Hij heeft zich wonderbaarlijk goed aangepast aan het kleine ding, na 14 jaar alleen te zijn geweest. 's Nachts moet hij naast me slapen
ik zit hier te lezen met een van mijn 2 kattenbeessies tegen me aan: Phileine, 1 jaar oud en een heerlijke knuffel. Haar liefste plekkie is tegen mij aan, snoet tegen mijn hals, pootjes om mijn nek en maar spinnen en pompen. Als mevouw wil knuffelen, maakt het niks uit wat ik aan het doen ben, zij laat zich gewoon vallen en ik moet haar maar opvangen. Ze is een mooi grijs gestreept katje met een bruine ondertoon. Heb heel lang lopen dubben of ik haar een nestje zou laten hebben, maar verstand heeft toch de boventoon gekregen, maar oh wat zou ik graag willen!
Nummer 2, of eigenlijk nummer 1 is een grote rooie jeweetwelkater van 16. Lief,aanhankelijk, maar geen knuffel zoals Phileine.Wil wel altijd in mijn buurt zijn en is duidelijk de baas.Als hij ergens wil liggen en Phileine ligt er dan is het 2 sec en ze is weg. Hij doet niet lelijk of zo, maar is gewoon duidelijk Hij heeft zich wonderbaarlijk goed aangepast aan het kleine ding, na 14 jaar alleen te zijn geweest. 's Nachts moet hij naast me slapen
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 7 juli 2009 om 16:09
Zorro (Zó-rotje)
Ons oudste kattenkind, Zorro van 8 jaar, is helemaal zwart. Hij is al met 8 weken bij ons gekomen omdat zijn moeder onder een bus is gelopen. Ziet mij dus als zijn moeder. Ligt als ik aan het surfen ben in mijn armen te slapen en is verontwaardigd als ik iets wil typen want dan bewegen mijn armen teveel. Zou, als hij de kans kreeg, het liefst s nachts bij ons in bed in mijn armen slapen. Kan net als de kat van "chaosanddisorder" geen normale kopjes geven maar geeft echt kopstoten. Komt aanlopen als ik de auto geparkeerd heb en springt er dan in, geeft een paar kopstoten en gaat vervolgens lekker door de auto wandelen om dan op de achterbank te gaan liggen. Is beledigd als ik hem eruit til. Is gek op boterkoek, zowel gebakken als ongebakken. Is graag buiten, zelfs als het regent, hij ligt dan onder het afdakje van de schuur. Als het warm is gaat hij altijd onder de Japanse Esdoorn liggen. Dit vinden andere katten trouwens ook een lekker plekje. Is de goedheid zelve maar komt regelmatig thuis met vogels, muizen of andere dingen.
Pookie (Pookstâh of Van der Sar)
Ons 2e kattenkind, Pookie, hebben we sinds vorig jaar. Is op mijn verjaardag geboren en is nu bijna 15 maanden. Is, na een wat moeizame start, de grootste vrienden met Zorro. Zorgt ervoor dat die oude lobbes weer speels wordt. Samen maken ze de buurt onveilig. Komt, als ik op de bank aan t borduren ben en de borduurlamp in de vensterbank aan is, op z'n rug naast me liggen. Lekker even zonnen, zeggen wij dan. Eet alles wat los en vast zit, van boterkoek tot zelfgemaakte kruidenboter. Zit graag boven op de barbecue (zo''n stenen geval in de tuin) in 't zonnetje, hij kan dan alle tuinen overzien. Is een stuk minder tolerant dan Zorro en mept geregeld allerlei vreemde katten onze tuin uit. Zodra hij 1 van ons in de keuken hoort staat hij gelijk nieuwsgierig naast je. Is gek op spelen met rietjes dan glijdt hij de hele kamer en gang door. Opmerkelijk is dat hij gek op mij is maar het liefst bij mijn man op z'n borst gaat liggen. Als mijn man de deur uit gaat om te werken kijkt hij niet op of om, maar als ik weg ga loopt hij miauwend achter mij aan. Is gek op mijn oudste die allerlei gekke dingen met hem doet maar hij blijft terugkomen dus vindt het schijnbaar leuk.
Meisje (aanloopkatje)
Deze heeft ons geadopteerd, kwam een aantal maanden geleden zwanger bij ons de tuin inlopen. Uitgehongerd. Na laten kijken of ze gechipt is, maar helaas. Oproepen op 't internet geplaatst en gelukkig nam haar baasje contact met ons op. We hebben haar een hele tijd niet gezien totdat ze weer, uitgehongerd maar deze keer met hele zware tepels van het zogen, onze tuin in kwam lopen. Sinds die tijd voer ik haar bij. Haar tepels zijn inmiddels geslonken en gelukkig komt ze nu weer wat aan. Ze is dag en nacht bij ons in de tuin te vinden. 's Ochtends zit ze voor de deur en komt gewoon naar binnen toe als je de tuindeur opent. Ze krijgt dan net als onze eigen katten een plakje worst. 's Avonds ligt ze op de bank te slapen. Ze voelt zich helemaal thuis bij ons. Begint nu zelfs brutaal naar de 1e verdieping te gaan. Kortom, ze denkt dat ze bij ons hoort. Komt, als ik thuis kom uit mijn werk, samen met de andere 2 katten op me aflopen om aangehaald te worden. Begint goede vriendjes met Pookie te worden, ze spelen wat af op de bank. Heeft veel interesse in Zorro maar die moet niet veel van haar weten. Hoewel hij wel vorige week één of andere bronstige kater die haar wilde bespringen de tuin uit mepte.
Ons oudste kattenkind, Zorro van 8 jaar, is helemaal zwart. Hij is al met 8 weken bij ons gekomen omdat zijn moeder onder een bus is gelopen. Ziet mij dus als zijn moeder. Ligt als ik aan het surfen ben in mijn armen te slapen en is verontwaardigd als ik iets wil typen want dan bewegen mijn armen teveel. Zou, als hij de kans kreeg, het liefst s nachts bij ons in bed in mijn armen slapen. Kan net als de kat van "chaosanddisorder" geen normale kopjes geven maar geeft echt kopstoten. Komt aanlopen als ik de auto geparkeerd heb en springt er dan in, geeft een paar kopstoten en gaat vervolgens lekker door de auto wandelen om dan op de achterbank te gaan liggen. Is beledigd als ik hem eruit til. Is gek op boterkoek, zowel gebakken als ongebakken. Is graag buiten, zelfs als het regent, hij ligt dan onder het afdakje van de schuur. Als het warm is gaat hij altijd onder de Japanse Esdoorn liggen. Dit vinden andere katten trouwens ook een lekker plekje. Is de goedheid zelve maar komt regelmatig thuis met vogels, muizen of andere dingen.
Pookie (Pookstâh of Van der Sar)
Ons 2e kattenkind, Pookie, hebben we sinds vorig jaar. Is op mijn verjaardag geboren en is nu bijna 15 maanden. Is, na een wat moeizame start, de grootste vrienden met Zorro. Zorgt ervoor dat die oude lobbes weer speels wordt. Samen maken ze de buurt onveilig. Komt, als ik op de bank aan t borduren ben en de borduurlamp in de vensterbank aan is, op z'n rug naast me liggen. Lekker even zonnen, zeggen wij dan. Eet alles wat los en vast zit, van boterkoek tot zelfgemaakte kruidenboter. Zit graag boven op de barbecue (zo''n stenen geval in de tuin) in 't zonnetje, hij kan dan alle tuinen overzien. Is een stuk minder tolerant dan Zorro en mept geregeld allerlei vreemde katten onze tuin uit. Zodra hij 1 van ons in de keuken hoort staat hij gelijk nieuwsgierig naast je. Is gek op spelen met rietjes dan glijdt hij de hele kamer en gang door. Opmerkelijk is dat hij gek op mij is maar het liefst bij mijn man op z'n borst gaat liggen. Als mijn man de deur uit gaat om te werken kijkt hij niet op of om, maar als ik weg ga loopt hij miauwend achter mij aan. Is gek op mijn oudste die allerlei gekke dingen met hem doet maar hij blijft terugkomen dus vindt het schijnbaar leuk.
Meisje (aanloopkatje)
Deze heeft ons geadopteerd, kwam een aantal maanden geleden zwanger bij ons de tuin inlopen. Uitgehongerd. Na laten kijken of ze gechipt is, maar helaas. Oproepen op 't internet geplaatst en gelukkig nam haar baasje contact met ons op. We hebben haar een hele tijd niet gezien totdat ze weer, uitgehongerd maar deze keer met hele zware tepels van het zogen, onze tuin in kwam lopen. Sinds die tijd voer ik haar bij. Haar tepels zijn inmiddels geslonken en gelukkig komt ze nu weer wat aan. Ze is dag en nacht bij ons in de tuin te vinden. 's Ochtends zit ze voor de deur en komt gewoon naar binnen toe als je de tuindeur opent. Ze krijgt dan net als onze eigen katten een plakje worst. 's Avonds ligt ze op de bank te slapen. Ze voelt zich helemaal thuis bij ons. Begint nu zelfs brutaal naar de 1e verdieping te gaan. Kortom, ze denkt dat ze bij ons hoort. Komt, als ik thuis kom uit mijn werk, samen met de andere 2 katten op me aflopen om aangehaald te worden. Begint goede vriendjes met Pookie te worden, ze spelen wat af op de bank. Heeft veel interesse in Zorro maar die moet niet veel van haar weten. Hoewel hij wel vorige week één of andere bronstige kater die haar wilde bespringen de tuin uit mepte.
Maar waar zijn dan de oren van het konijn? Die zitten nog in mijn potlood opa (vrij naar Herman van Veen)
dinsdag 7 juli 2009 om 16:09
quote:Grob schreef op 07 juli 2009 @ 14:43:
Wat een héérlijk topic!!
Oh ja, zodra mijn vriend aangereden komt spitst hij zijn oren, hoor ik dat goed? Ja? Hij rent naar de voordeur om daar opgepakt te worden door vriend en niet meer los te laten tot hij de volgende dag weer naar zijn werk vertrekt.....
Haha, Grob, dat doet Zwartje ook bij Arteman! Die galoppeert de parkeerplaats op. Soms rijd ik in de auto van Arteman, en dan is Zwartje helemaal verbaasd dat ik uit de auto stap. Ik mag hem nog net aaien, maar eigenlijk is hij verontwaardigd.
Wat een héérlijk topic!!
Oh ja, zodra mijn vriend aangereden komt spitst hij zijn oren, hoor ik dat goed? Ja? Hij rent naar de voordeur om daar opgepakt te worden door vriend en niet meer los te laten tot hij de volgende dag weer naar zijn werk vertrekt.....
Haha, Grob, dat doet Zwartje ook bij Arteman! Die galoppeert de parkeerplaats op. Soms rijd ik in de auto van Arteman, en dan is Zwartje helemaal verbaasd dat ik uit de auto stap. Ik mag hem nog net aaien, maar eigenlijk is hij verontwaardigd.
