Thuis
alle pijlers
Kostgeld
maandag 3 november 2008 om 11:44
Nu ik sinds kort student-af ben en werknemer-aan en ik nog thuis woon, willen mijn ouders mij kostgeld gaan vragen. Omdat zij niet goed weten welk bedrag ze moeten vragen, hebben ze mij gevraagd eens aan 'veldonderzoek' te doen. Aangezien ik nog weinig leeftijdsgenoten heb die kostgeld betalen, vraag ik het hier.
Hoeveel kostgeld hebben jullie betaald/gevraagd of zouden jullie vragen in mijn situatie?
Ik ben 22 jaar oud, sinds een jaar werkzaam in de zorg. Salaris bedraagt bruto iets meer dan ¤2000.-
Bedankt
Hoeveel kostgeld hebben jullie betaald/gevraagd of zouden jullie vragen in mijn situatie?
Ik ben 22 jaar oud, sinds een jaar werkzaam in de zorg. Salaris bedraagt bruto iets meer dan ¤2000.-
Bedankt
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
maandag 3 november 2008 om 16:57
Ja, dat vind ik ook; eigenlijk vind ik dat als je 18 bent en klaar bent met je middelbare schoolopleiding, je jezelf moet gaan bedruipen: dus dat je op jezelf gaat wonen en gaat werken of studeren. En het is lief als je ouders aan die studie mee willen betalen, maar als ze het niet doen, zoek je maar een bijbaan.
Maar goed, ik weet dat ik een vrij radicaal denkbeeld heb van de financiele verantwoordelijkheden van ouders. Zorgt voor heftige discussies met mijn vrienden .
Maar goed, ik weet dat ik een vrij radicaal denkbeeld heb van de financiele verantwoordelijkheden van ouders. Zorgt voor heftige discussies met mijn vrienden .
maandag 3 november 2008 om 17:00
tjonge tjonge... werkende kinderen moeten NIET aan de huur of aflossing van het huis van de ouders mee betalen!! Dat zou ik echt belachelijk vinden, kom op zeg, als dat kind er niet was zouden ze even veel huur/ aflos. kwijt zijn!!!
Gewoon mee betalen aan de rest vind ik prima, 200 euro dus (misschien 250 in jou geval, je verdiend aardig!)
mee betalen aan de huur/ afloss. echt belachelijk, dat je dat zou durven vragen! (natuurlijk zijn er speciale situaties waarin ik het me wel kan voorstellen en het NIET belachelijk is!!)
Gewoon mee betalen aan de rest vind ik prima, 200 euro dus (misschien 250 in jou geval, je verdiend aardig!)
mee betalen aan de huur/ afloss. echt belachelijk, dat je dat zou durven vragen! (natuurlijk zijn er speciale situaties waarin ik het me wel kan voorstellen en het NIET belachelijk is!!)
maandag 3 november 2008 om 17:00
quote:Parnell schreef op 03 november 2008 @ 16:57:
Ja, dat vind ik ook; eigenlijk vind ik dat als je 18 bent en klaar bent met je middelbare schoolopleiding, je jezelf moet gaan bedruipen: dus dat je op jezelf gaat wonen en gaat werken of studeren. En het is lief als je ouders aan die studie mee willen betalen, maar als ze het niet doen, zoek je maar een bijbaan.
Maar goed, ik weet dat ik een vrij radicaal denkbeeld heb van de financiele verantwoordelijkheden van ouders. Zorgt voor heftige discussies met mijn vrienden .
Ben ik met je eens. En ik vind dat niet radicaal maar vrij normaal eigenlijk.
Ik zie dat bij mijn studie ook, veel wonen er nog thuis, krijgen kleedgeld, hoeven gene kostgeld te betalen, studie wordt betaald, boeken worden betaald, verzekeringen worden betaald. Het is natuurlijk makkelijk maar zo leer je de waarde van geld dus niet kennen.
Ja, dat vind ik ook; eigenlijk vind ik dat als je 18 bent en klaar bent met je middelbare schoolopleiding, je jezelf moet gaan bedruipen: dus dat je op jezelf gaat wonen en gaat werken of studeren. En het is lief als je ouders aan die studie mee willen betalen, maar als ze het niet doen, zoek je maar een bijbaan.
Maar goed, ik weet dat ik een vrij radicaal denkbeeld heb van de financiele verantwoordelijkheden van ouders. Zorgt voor heftige discussies met mijn vrienden .
Ben ik met je eens. En ik vind dat niet radicaal maar vrij normaal eigenlijk.
Ik zie dat bij mijn studie ook, veel wonen er nog thuis, krijgen kleedgeld, hoeven gene kostgeld te betalen, studie wordt betaald, boeken worden betaald, verzekeringen worden betaald. Het is natuurlijk makkelijk maar zo leer je de waarde van geld dus niet kennen.
maandag 3 november 2008 om 18:06
quote:eenman1979 schreef op 03 november 2008 @ 17:00:
tjonge tjonge... werkende kinderen moeten NIET aan de huur of aflossing van het huis van de ouders mee betalen!! Dat zou ik echt belachelijk vinden, kom op zeg, als dat kind er niet was zouden ze even veel huur/ aflos. kwijt zijn!!!
Kostgeld zie ik niet als meebetalen aan de huur, maar als je het zo ziet, misschien zouden ze wel kleiner wonen als het kind niet meer thuis zou wonen.
tjonge tjonge... werkende kinderen moeten NIET aan de huur of aflossing van het huis van de ouders mee betalen!! Dat zou ik echt belachelijk vinden, kom op zeg, als dat kind er niet was zouden ze even veel huur/ aflos. kwijt zijn!!!
Kostgeld zie ik niet als meebetalen aan de huur, maar als je het zo ziet, misschien zouden ze wel kleiner wonen als het kind niet meer thuis zou wonen.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
maandag 3 november 2008 om 18:10
maandag 3 november 2008 om 18:11
quote:Moordwijf schreef op 03 november 2008 @ 17:00:
[...]
Ben ik met je eens. En ik vind dat niet radicaal maar vrij normaal eigenlijk.
Ik zie dat bij mijn studie ook, veel wonen er nog thuis, krijgen kleedgeld, hoeven gene kostgeld te betalen, studie wordt betaald, boeken worden betaald, verzekeringen worden betaald. Het is natuurlijk makkelijk maar zo leer je de waarde van geld dus niet kennen.Haha, inderdaad. En dan worden er bij werk&studie topics geopend over: "kan ik kleedgeld aan mijn baas vragen want ik moet representatief en ik heb geen geschikte kleding (1e baan)... " ...
[...]
Ben ik met je eens. En ik vind dat niet radicaal maar vrij normaal eigenlijk.
Ik zie dat bij mijn studie ook, veel wonen er nog thuis, krijgen kleedgeld, hoeven gene kostgeld te betalen, studie wordt betaald, boeken worden betaald, verzekeringen worden betaald. Het is natuurlijk makkelijk maar zo leer je de waarde van geld dus niet kennen.Haha, inderdaad. En dan worden er bij werk&studie topics geopend over: "kan ik kleedgeld aan mijn baas vragen want ik moet representatief en ik heb geen geschikte kleding (1e baan)... " ...
maandag 3 november 2008 om 18:13
quote:Parnell schreef op 03 november 2008 @ 16:57:
Ja, dat vind ik ook; eigenlijk vind ik dat als je 18 bent en klaar bent met je middelbare schoolopleiding, je jezelf moet gaan bedruipen: dus dat je op jezelf gaat wonen en gaat werken of studeren. En het is lief als je ouders aan die studie mee willen betalen, maar als ze het niet doen, zoek je maar een bijbaan.
Maar goed, ik weet dat ik een vrij radicaal denkbeeld heb van de financiele verantwoordelijkheden van ouders. Zorgt voor heftige discussies met mijn vrienden .
Kan ik me voorstellen. Ik heb ooit bij 'n kennisje met open mond gestaan omdat zij dus toen ze 18 was het huis maar uit moest en voor zichzelf moest gaan zorgen. Ook hadden haar ouders helemaal NUL voor haar gespaard. Terwijl iedereen die ik verder kende van mijn leeftijd allemaal een goede start heeft gekregen van de ouders, net zoals ik zelf.
Vind het belachelijk en zulke mensen zouden gewoon geen kinderen hebben moeten nemen. (Dat zijn mensen zoals ik dus, die kinderen alleen als last zien en zsm van de overlast en kosten afwillen )
Ja, dat vind ik ook; eigenlijk vind ik dat als je 18 bent en klaar bent met je middelbare schoolopleiding, je jezelf moet gaan bedruipen: dus dat je op jezelf gaat wonen en gaat werken of studeren. En het is lief als je ouders aan die studie mee willen betalen, maar als ze het niet doen, zoek je maar een bijbaan.
Maar goed, ik weet dat ik een vrij radicaal denkbeeld heb van de financiele verantwoordelijkheden van ouders. Zorgt voor heftige discussies met mijn vrienden .
Kan ik me voorstellen. Ik heb ooit bij 'n kennisje met open mond gestaan omdat zij dus toen ze 18 was het huis maar uit moest en voor zichzelf moest gaan zorgen. Ook hadden haar ouders helemaal NUL voor haar gespaard. Terwijl iedereen die ik verder kende van mijn leeftijd allemaal een goede start heeft gekregen van de ouders, net zoals ik zelf.
Vind het belachelijk en zulke mensen zouden gewoon geen kinderen hebben moeten nemen. (Dat zijn mensen zoals ik dus, die kinderen alleen als last zien en zsm van de overlast en kosten afwillen )
maandag 3 november 2008 om 18:22
Ik vind dat er nog een ander aspect meespeelt. Als je als ouders je meerderjarige kinderen met een eigen inkomen toestaat om voor een habbekrats aan kostgeld thuis te blijven wonen, werp je in feite een blokkade op die het kind verhindert om op eigen benen te gaan staan.
Zodra een kind het huis uit zou gaan wordt hij/zij opeens geconfronteerd met de echte kosten van het bestaan en dat is dan flink schrikken. De verleiding om nog maar een paar jaar lekker goedkoop bij paps en mams te blijven plakken is dus levensgroot.
Op zo'n manier belemmer je met de beste bedoelingen de ontwikkeling en het volwassen worden van je eigen kind.
Het zou voor een kind in die situatie geen groot financieel verschil moeten maken of het thuis blijft wonen of op eigen benen gaat staan. Gewoon reëel kostgeld vragen dus, anders subsidieer je de afhankelijkheid van je eigen kind.
Dat ouders die dat geld niet echt nodig hebben het weer op een spaarrekening zetten die het kind meekrijgt bij het verlaten van het ouderlijk huis vind ik dan wel weer sympathiek overigens. Maar ouders die het zelf niet al te breed hebben hoeven dat ook helemaal niet te doen.
Zodra een kind het huis uit zou gaan wordt hij/zij opeens geconfronteerd met de echte kosten van het bestaan en dat is dan flink schrikken. De verleiding om nog maar een paar jaar lekker goedkoop bij paps en mams te blijven plakken is dus levensgroot.
Op zo'n manier belemmer je met de beste bedoelingen de ontwikkeling en het volwassen worden van je eigen kind.
Het zou voor een kind in die situatie geen groot financieel verschil moeten maken of het thuis blijft wonen of op eigen benen gaat staan. Gewoon reëel kostgeld vragen dus, anders subsidieer je de afhankelijkheid van je eigen kind.
Dat ouders die dat geld niet echt nodig hebben het weer op een spaarrekening zetten die het kind meekrijgt bij het verlaten van het ouderlijk huis vind ik dan wel weer sympathiek overigens. Maar ouders die het zelf niet al te breed hebben hoeven dat ook helemaal niet te doen.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
maandag 3 november 2008 om 18:22
quote:Donkeyshot schreef op 03 november 2008 @ 18:22:
Ik vind dat er nog een ander aspect meespeelt. Als je als ouders je meerderjarige kinderen met een eigen inkomen toestaat om voor een habbekrats aan kostgeld thuis te blijven wonen, werp je in feite een blokkade op die het kind verhindert om op eigen benen te gaan staan.
Zodra een kind het huis uit zou gaan wordt hij/zij opeens geconfronteerd met de echte kosten van het bestaan en dat is dan flink schrikken. De verleiding om nog maar een paar jaar lekker goedkoop bij paps en mams te blijven plakken is dus levensgroot.
Op zo'n manier belemmer je met de beste bedoelingen de ontwikkeling en het volwassen worden van je eigen kind.
Het zou voor een kind in die situatie geen groot financieel verschil moeten maken of het thuis blijft wonen of op eigen benen gaat staan. Gewoon reëel kostgeld vragen dus, anders subsidieer je de afhankelijkheid van je eigen kind.
Dat ouders die dat geld niet echt nodig hebben het weer op een spaarrekening zetten die het kind meekrijgt bij het verlaten van het ouderlijk huis vind ik dan wel weer sympathiek overigens. Maar ouders die het zelf niet al te breed hebben hoeven dat ook helemaal niet te doen.
Ik vind dat er nog een ander aspect meespeelt. Als je als ouders je meerderjarige kinderen met een eigen inkomen toestaat om voor een habbekrats aan kostgeld thuis te blijven wonen, werp je in feite een blokkade op die het kind verhindert om op eigen benen te gaan staan.
Zodra een kind het huis uit zou gaan wordt hij/zij opeens geconfronteerd met de echte kosten van het bestaan en dat is dan flink schrikken. De verleiding om nog maar een paar jaar lekker goedkoop bij paps en mams te blijven plakken is dus levensgroot.
Op zo'n manier belemmer je met de beste bedoelingen de ontwikkeling en het volwassen worden van je eigen kind.
Het zou voor een kind in die situatie geen groot financieel verschil moeten maken of het thuis blijft wonen of op eigen benen gaat staan. Gewoon reëel kostgeld vragen dus, anders subsidieer je de afhankelijkheid van je eigen kind.
Dat ouders die dat geld niet echt nodig hebben het weer op een spaarrekening zetten die het kind meekrijgt bij het verlaten van het ouderlijk huis vind ik dan wel weer sympathiek overigens. Maar ouders die het zelf niet al te breed hebben hoeven dat ook helemaal niet te doen.
maandag 3 november 2008 om 18:37
quote:elninjoo schreef op 03 november 2008 @ 18:13:
[...]
Kan ik me voorstellen. Ik heb ooit bij 'n kennisje met open mond gestaan omdat zij dus toen ze 18 was het huis maar uit moest en voor zichzelf moest gaan zorgen. Ook hadden haar ouders helemaal NUL voor haar gespaard. Terwijl iedereen die ik verder kende van mijn leeftijd allemaal een goede start heeft gekregen van de ouders, net zoals ik zelf.
Vind het belachelijk en zulke mensen zouden gewoon geen kinderen hebben moeten nemen. (Dat zijn mensen zoals ik dus, die kinderen alleen als last zien en zsm van de overlast en kosten afwillen )
Sja, het is een kwestie van opvatting over wat je een goede start vindt. Sommige ouders vinden voldoende geld meegeven een goede start, anderen vinden het voldoende om iemand de vaardigheden mee te geven om voor zichzelf te zorgen.
Mijn ouders hebben mij op mijn 18e zonder geld de wereld ingestuurd. Ze hebben er echter wel voor gezorgd dat ik op die leeftijd voor mezelf kon zorgen. En dat vind ik net zo waardevol.
[...]
Kan ik me voorstellen. Ik heb ooit bij 'n kennisje met open mond gestaan omdat zij dus toen ze 18 was het huis maar uit moest en voor zichzelf moest gaan zorgen. Ook hadden haar ouders helemaal NUL voor haar gespaard. Terwijl iedereen die ik verder kende van mijn leeftijd allemaal een goede start heeft gekregen van de ouders, net zoals ik zelf.
Vind het belachelijk en zulke mensen zouden gewoon geen kinderen hebben moeten nemen. (Dat zijn mensen zoals ik dus, die kinderen alleen als last zien en zsm van de overlast en kosten afwillen )
Sja, het is een kwestie van opvatting over wat je een goede start vindt. Sommige ouders vinden voldoende geld meegeven een goede start, anderen vinden het voldoende om iemand de vaardigheden mee te geven om voor zichzelf te zorgen.
Mijn ouders hebben mij op mijn 18e zonder geld de wereld ingestuurd. Ze hebben er echter wel voor gezorgd dat ik op die leeftijd voor mezelf kon zorgen. En dat vind ik net zo waardevol.
maandag 3 november 2008 om 18:42
Ik heb het gevoel dat men denkt dat als je na je 19e nog thuis woont een zielig iemand, zonder idee van geld bent.
Beetje generaliserend lijkt me. Je weet immers niet de achtergrond van diegene en hetgeen de ouders de kinderen over geld bijbrengen buiten het vragen van kostgeld om.
Voor de rest hou ik me liever buiten deze discussie; nu het niet meer over het bedrag maar over de eigenschappen van de thuiswonende schijnt te gaan.
Beetje generaliserend lijkt me. Je weet immers niet de achtergrond van diegene en hetgeen de ouders de kinderen over geld bijbrengen buiten het vragen van kostgeld om.
Voor de rest hou ik me liever buiten deze discussie; nu het niet meer over het bedrag maar over de eigenschappen van de thuiswonende schijnt te gaan.
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
maandag 3 november 2008 om 18:47
quote:ingelke_kepringelke schreef op 03 november 2008 @ 18:42:
Ik heb het gevoel dat men denkt dat als je na je 19e nog thuis woont een zielig iemand, zonder idee van geld bent.
Beetje generaliserend lijkt me. Je weet immers niet de achtergrond van diegene en hetgeen de ouders de kinderen over geld bijbrengen buiten het vragen van kostgeld om.
Precies!
Ik werkte op mijn 14e al op de manege in weekenden en vakanties. Vanaf mijn 18e ging ik naast mijn paardenbaantje ook nog serveren bij v.d. Valk in de weekenden en vakanties. Van half 8 tot half 12 op de manege en van 12 uur tot 21 uur in 't restaurant. Het was zelfs zo dat ik met mijn eerste witte baan per maand minder verdiende dan met de zwarte baantjes die ik tijdens mijn studie deed. Heb dus echt wel leren werken voor mijn geld.
Ik heb het gevoel dat men denkt dat als je na je 19e nog thuis woont een zielig iemand, zonder idee van geld bent.
Beetje generaliserend lijkt me. Je weet immers niet de achtergrond van diegene en hetgeen de ouders de kinderen over geld bijbrengen buiten het vragen van kostgeld om.
Precies!
Ik werkte op mijn 14e al op de manege in weekenden en vakanties. Vanaf mijn 18e ging ik naast mijn paardenbaantje ook nog serveren bij v.d. Valk in de weekenden en vakanties. Van half 8 tot half 12 op de manege en van 12 uur tot 21 uur in 't restaurant. Het was zelfs zo dat ik met mijn eerste witte baan per maand minder verdiende dan met de zwarte baantjes die ik tijdens mijn studie deed. Heb dus echt wel leren werken voor mijn geld.
maandag 3 november 2008 om 18:48
Kinderen hebben er toch niet om gevraagd geboren te worden...Kinderen neem je toch niet om ze op hun 18e jaar het huis uit te gooien. Misschien komt dit een beetje hard over, maar in rechte lijnen denk ik er zo wel over.
Ik heb zelf absoluut geen kinder wens, maar als ik toch een kind zou krijgen en ik zou het financieel goed hebben, dan zou ik op een andere manier mn kinderen het besef van geld laten zien zonder dat ze kostgeld hoeven te betalen.
Ik heb vanaf mn 16e al mn eigen kleding, toillet artikelen betaald. Ik heb nooit kostgeld hoeven betalen, omdat mn ouders liever wilden dat ik ZELF mn geld zou sparen. Als mn ouders het niet breed hadden gehad in die tijd. Had ik denk ik ook zelf aan de boodschappen e.d mee willen betalen.
Ik woon overigens vanaf mn 20e niet meer thuis
Ik heb zelf absoluut geen kinder wens, maar als ik toch een kind zou krijgen en ik zou het financieel goed hebben, dan zou ik op een andere manier mn kinderen het besef van geld laten zien zonder dat ze kostgeld hoeven te betalen.
Ik heb vanaf mn 16e al mn eigen kleding, toillet artikelen betaald. Ik heb nooit kostgeld hoeven betalen, omdat mn ouders liever wilden dat ik ZELF mn geld zou sparen. Als mn ouders het niet breed hadden gehad in die tijd. Had ik denk ik ook zelf aan de boodschappen e.d mee willen betalen.
Ik woon overigens vanaf mn 20e niet meer thuis
maandag 3 november 2008 om 18:57
quote:elninjoo schreef op 03 november 2008 @ 14:42:
[...]
Als je jaren op 'n kleine kamer gaat zitten hokken met gedeelde faciliteiten ipv na 'n paar jaar werken een echt huis te kunnen kopen/gaan bewonen en inrichten, mis je dan niet iets in 't leven?
Maar Elninjoo... Daarvoor studeer je toch? Om direct als je aan het werk gaat dat kleine studentenkamertje met gedeelde faciliteiten (net als in je ouderlijk huis dus, maar dan met leeftijdsgenoten) een huis voor jezelf te kunnen kopen? Kan je dat niet, heb je óf een verkeerde studie gekozen, óf een slechte startersbaan aangenomen, óf je moet niet zeuren. Je ouders hoeven daar in elk geval geen enkele rol in te spelen.
[...]
Als je jaren op 'n kleine kamer gaat zitten hokken met gedeelde faciliteiten ipv na 'n paar jaar werken een echt huis te kunnen kopen/gaan bewonen en inrichten, mis je dan niet iets in 't leven?
Maar Elninjoo... Daarvoor studeer je toch? Om direct als je aan het werk gaat dat kleine studentenkamertje met gedeelde faciliteiten (net als in je ouderlijk huis dus, maar dan met leeftijdsgenoten) een huis voor jezelf te kunnen kopen? Kan je dat niet, heb je óf een verkeerde studie gekozen, óf een slechte startersbaan aangenomen, óf je moet niet zeuren. Je ouders hoeven daar in elk geval geen enkele rol in te spelen.
maandag 3 november 2008 om 20:10
Persoonlijk vind ik kostgeld niet nodig als de ouders genoeg geld hebben. Het is een ander verhaal als ze het krap hebben.
Sommigen van jullie zullen dit misschien schokkend vinden, maar ik ben toen ik 24 werd uit huis gegaan. Ik werkte toen al 2 jaar en heb geen kostgeld hoeven te betalen. Mijn ouders vonden dat niet nodig. Zij hadden liever dat ik ging sparen van mijn salaris en als ik uit huis ging, meteen alles in 1x goed kon kopen. En daar ben ik ze ook heel dankbaar voor.
Mijn vriend en ik hebben een huis gekocht (hij woonde ook nog thuis en werkte ook al een paar jaar) en toen zijn wij op onszelf gaan wonen en hebben dus alles meteen goed kunnen kopen. En de nieuwe keuken, vloeren en overdrachtsbelasting zelf kunnen aftikken zodat we geen topfinanciering hoefden te hebben op ons huis. Dat is dus wel een voordeel van lang thuis blijven wonen.
Van ons beiden werd door onze ouders alles altijd betaald, tijdens onze studie, maar dat wil echt nog niet zeggen dat we niet zelfstandig zijn en niet met geld kunnen omgaan. Dat kunnen we prima en je bent echt niet sneu als je lang blijft thuis wonen. Wij wilden gewoon niet op een klein kamertje wonen en daar hebben wij nog steeds geen spijt van. Wel hebben wij beiden altijd een bijbaantje gehad.
Iedereen moet maar net doen waar hij/zij zich goed bij voelt.
Sommigen van jullie zullen dit misschien schokkend vinden, maar ik ben toen ik 24 werd uit huis gegaan. Ik werkte toen al 2 jaar en heb geen kostgeld hoeven te betalen. Mijn ouders vonden dat niet nodig. Zij hadden liever dat ik ging sparen van mijn salaris en als ik uit huis ging, meteen alles in 1x goed kon kopen. En daar ben ik ze ook heel dankbaar voor.
Mijn vriend en ik hebben een huis gekocht (hij woonde ook nog thuis en werkte ook al een paar jaar) en toen zijn wij op onszelf gaan wonen en hebben dus alles meteen goed kunnen kopen. En de nieuwe keuken, vloeren en overdrachtsbelasting zelf kunnen aftikken zodat we geen topfinanciering hoefden te hebben op ons huis. Dat is dus wel een voordeel van lang thuis blijven wonen.
Van ons beiden werd door onze ouders alles altijd betaald, tijdens onze studie, maar dat wil echt nog niet zeggen dat we niet zelfstandig zijn en niet met geld kunnen omgaan. Dat kunnen we prima en je bent echt niet sneu als je lang blijft thuis wonen. Wij wilden gewoon niet op een klein kamertje wonen en daar hebben wij nog steeds geen spijt van. Wel hebben wij beiden altijd een bijbaantje gehad.
Iedereen moet maar net doen waar hij/zij zich goed bij voelt.
maandag 3 november 2008 om 20:50
quote:JannaQueen schreef op 03 november 2008 @ 20:10:
Persoonlijk vind ik kostgeld niet nodig als de ouders genoeg geld hebben. Het is een ander verhaal als ze het krap hebben.
Sommigen van jullie zullen dit misschien schokkend vinden, maar ik ben toen ik 24 werd uit huis gegaan. Ik werkte toen al 2 jaar en heb geen kostgeld hoeven te betalen. Mijn ouders vonden dat niet nodig. Zij hadden liever dat ik ging sparen van mijn salaris en als ik uit huis ging, meteen alles in 1x goed kon kopen. En daar ben ik ze ook heel dankbaar voor.
Mijn vriend en ik hebben een huis gekocht (hij woonde ook nog thuis en werkte ook al een paar jaar) en toen zijn wij op onszelf gaan wonen en hebben dus alles meteen goed kunnen kopen. En de nieuwe keuken, vloeren en overdrachtsbelasting zelf kunnen aftikken zodat we geen topfinanciering hoefden te hebben op ons huis. Dat is dus wel een voordeel van lang thuis blijven wonen.
Van ons beiden werd door onze ouders alles altijd betaald, tijdens onze studie, maar dat wil echt nog niet zeggen dat we niet zelfstandig zijn en niet met geld kunnen omgaan. Dat kunnen we prima en je bent echt niet sneu als je lang blijft thuis wonen. Wij wilden gewoon niet op een klein kamertje wonen en daar hebben wij nog steeds geen spijt van. Wel hebben wij beiden altijd een bijbaantje gehad.
Iedereen moet maar net doen waar hij/zij zich goed bij voelt.
Ben ik het helemaal mee eens, en mijn ouders trouwens ook. Mijn vader zei: wij hebben geen kostgangers, wij hebben kinderen.
Mijn ouders hebben ook altijd alles betaald voor mij (ja ook kleren). En nu ik werk betaal ik mijn kleren zelf en ze hebben ook geen studiekosten meer van mij. Dus dan gaan ze er toch al flink op vooruit. En mijn ouders hebben allebei een goed salaris, dus mijn geld hebben ze zeker niet nodig. Het is wel zo dat als ik zelf niet zou sparen, dat mijn ouders van mij geld zouden vragen en dat zij dat zouden sparen voor mij. Maar ik spaar liever zelf, het toenemende bedrag helpt bij mij mee om nog meer te sparen.
Persoonlijk vind ik kostgeld niet nodig als de ouders genoeg geld hebben. Het is een ander verhaal als ze het krap hebben.
Sommigen van jullie zullen dit misschien schokkend vinden, maar ik ben toen ik 24 werd uit huis gegaan. Ik werkte toen al 2 jaar en heb geen kostgeld hoeven te betalen. Mijn ouders vonden dat niet nodig. Zij hadden liever dat ik ging sparen van mijn salaris en als ik uit huis ging, meteen alles in 1x goed kon kopen. En daar ben ik ze ook heel dankbaar voor.
Mijn vriend en ik hebben een huis gekocht (hij woonde ook nog thuis en werkte ook al een paar jaar) en toen zijn wij op onszelf gaan wonen en hebben dus alles meteen goed kunnen kopen. En de nieuwe keuken, vloeren en overdrachtsbelasting zelf kunnen aftikken zodat we geen topfinanciering hoefden te hebben op ons huis. Dat is dus wel een voordeel van lang thuis blijven wonen.
Van ons beiden werd door onze ouders alles altijd betaald, tijdens onze studie, maar dat wil echt nog niet zeggen dat we niet zelfstandig zijn en niet met geld kunnen omgaan. Dat kunnen we prima en je bent echt niet sneu als je lang blijft thuis wonen. Wij wilden gewoon niet op een klein kamertje wonen en daar hebben wij nog steeds geen spijt van. Wel hebben wij beiden altijd een bijbaantje gehad.
Iedereen moet maar net doen waar hij/zij zich goed bij voelt.
Ben ik het helemaal mee eens, en mijn ouders trouwens ook. Mijn vader zei: wij hebben geen kostgangers, wij hebben kinderen.
Mijn ouders hebben ook altijd alles betaald voor mij (ja ook kleren). En nu ik werk betaal ik mijn kleren zelf en ze hebben ook geen studiekosten meer van mij. Dus dan gaan ze er toch al flink op vooruit. En mijn ouders hebben allebei een goed salaris, dus mijn geld hebben ze zeker niet nodig. Het is wel zo dat als ik zelf niet zou sparen, dat mijn ouders van mij geld zouden vragen en dat zij dat zouden sparen voor mij. Maar ik spaar liever zelf, het toenemende bedrag helpt bij mij mee om nog meer te sparen.
maandag 3 november 2008 om 23:23
Ik ben een van de eersten om toe te geven dat ik níet zo heel goed met geld om kan gaan, en ik denk dat dit ook deels komt doordat mijn ouders toch uiteindelijk wel alles betalen.
Dit wil niet zeggen dat ik nooit heb hoeven werken voor mijn geld.. ik heb allerlei bijbaantjes gehad. Maar Ik heb al een tijd een forse knieblessure, ben nu erg gehinderd in het dagelijks doen en laten en kan dus ook eigenlijk alleen zitwerk doen. Vandaar dat mijn ouders gezegd hebben 'concentreer je maar op je studie'...
Ik ben wel op mijn 18e uit huis gegaan, ook omdat mijn ouders dit toen bekostigden en ik het een fijn idee vond om die zelfstandigheid te hebben. Tussendoor heb ik een half jaar thuisgewoond zonder kostgeld te betalen. We hebben het er toen wel over gehad maar mijn ouders gaven aan dat ze het niet nodig vonden, voornamelijk omdat ze meer geld kwijt waren als ik op kamers woonde.
Klinkt vast allemaal heel verwend En ik werk er ook aan om het meer zelf te doen, maar dat lukt niet van de een op de andere dag. Wat ik wel heeeel zeker weet is dat zodra ik klaar ben met studeren ik absoluut niks meer van mijn ouders verwacht
Dit wil niet zeggen dat ik nooit heb hoeven werken voor mijn geld.. ik heb allerlei bijbaantjes gehad. Maar Ik heb al een tijd een forse knieblessure, ben nu erg gehinderd in het dagelijks doen en laten en kan dus ook eigenlijk alleen zitwerk doen. Vandaar dat mijn ouders gezegd hebben 'concentreer je maar op je studie'...
Ik ben wel op mijn 18e uit huis gegaan, ook omdat mijn ouders dit toen bekostigden en ik het een fijn idee vond om die zelfstandigheid te hebben. Tussendoor heb ik een half jaar thuisgewoond zonder kostgeld te betalen. We hebben het er toen wel over gehad maar mijn ouders gaven aan dat ze het niet nodig vonden, voornamelijk omdat ze meer geld kwijt waren als ik op kamers woonde.
Klinkt vast allemaal heel verwend En ik werk er ook aan om het meer zelf te doen, maar dat lukt niet van de een op de andere dag. Wat ik wel heeeel zeker weet is dat zodra ik klaar ben met studeren ik absoluut niks meer van mijn ouders verwacht
dinsdag 4 november 2008 om 06:08
quote:dutchke schreef op 03 november 2008 @ 20:50:
[...]
Ben ik het helemaal mee eens, en mijn ouders trouwens ook. Mijn vader zei: wij hebben geen kostgangers, wij hebben kinderen.
Mijn ouders hebben ook altijd alles betaald voor mij (ja ook kleren). En nu ik werk betaal ik mijn kleren zelf en ze hebben ook geen studiekosten meer van mij. Dus dan gaan ze er toch al flink op vooruit. En mijn ouders hebben allebei een goed salaris, dus mijn geld hebben ze zeker niet nodig. Hier idem dito.We hebben nooit kostgeld hoeven te betalen,mijn ouders zeiden:we hebben zelf kinderen gewild,dan betalen we ook de kosten zolang ze thuis wonen.En dat mochten we net zolang we zelf wilden.Ik ben met 23 jaar uit huis gegaan om samen te gaan wonen in onze eerste koopwoning.Ik vind het onzin dat er gezegt word dat men eerst op eigen benen moet staan en wat er mis is met op kamers wonen ed.Als je ergens ver van huis studeert oke maar als je in je eigen gemeente naar school gaat waarom zou je dan op kamers gaan als je het thuis nog hardstikke gezellig vindt?
[...]
Ben ik het helemaal mee eens, en mijn ouders trouwens ook. Mijn vader zei: wij hebben geen kostgangers, wij hebben kinderen.
Mijn ouders hebben ook altijd alles betaald voor mij (ja ook kleren). En nu ik werk betaal ik mijn kleren zelf en ze hebben ook geen studiekosten meer van mij. Dus dan gaan ze er toch al flink op vooruit. En mijn ouders hebben allebei een goed salaris, dus mijn geld hebben ze zeker niet nodig. Hier idem dito.We hebben nooit kostgeld hoeven te betalen,mijn ouders zeiden:we hebben zelf kinderen gewild,dan betalen we ook de kosten zolang ze thuis wonen.En dat mochten we net zolang we zelf wilden.Ik ben met 23 jaar uit huis gegaan om samen te gaan wonen in onze eerste koopwoning.Ik vind het onzin dat er gezegt word dat men eerst op eigen benen moet staan en wat er mis is met op kamers wonen ed.Als je ergens ver van huis studeert oke maar als je in je eigen gemeente naar school gaat waarom zou je dan op kamers gaan als je het thuis nog hardstikke gezellig vindt?
dinsdag 4 november 2008 om 06:36
Ik schaam me een beetje voor mijn eigen generatie denk ik... Ik ben 24 en vanaf mijn 18e uit huis. Samen gaan wonen is niet op jezelf wonen hoor. Echt alleen wonen voordat je eventueel samen gaat wonen vind ik zeker heel veel meerwaarde hebben. Het is toch toch een stuk onafhankelijkheid dat je leert wat je niet zal leren als je gelijk gaat samenwonen.
Ik ben nu bijna klaar met mijn studie. Mijn ouders hebben het hartstikke breed en betalen mijn boeken en studie. Daar ben ik ze dankbaar voor. Verder heb ik altijd een bijbaantje gehad. De laatste maanden trek ik het echt niet om naast mijn studie te werken en leen ik van mijn ouders. Ik kan niet wachten tot ik klaar ben om te gaan werken en ze terug te betalen. Ja, ze kunnen het makkelijk missen en zouden het me kunnen schenken. Maar no way dat ik dat zou accepteren! Op je 24e wil je dat toch niet meer? Onbegrijpelijk dat er mensen zijn die werken en zich nog zo als kinderen gedragen.
Ik ben nu bijna klaar met mijn studie. Mijn ouders hebben het hartstikke breed en betalen mijn boeken en studie. Daar ben ik ze dankbaar voor. Verder heb ik altijd een bijbaantje gehad. De laatste maanden trek ik het echt niet om naast mijn studie te werken en leen ik van mijn ouders. Ik kan niet wachten tot ik klaar ben om te gaan werken en ze terug te betalen. Ja, ze kunnen het makkelijk missen en zouden het me kunnen schenken. Maar no way dat ik dat zou accepteren! Op je 24e wil je dat toch niet meer? Onbegrijpelijk dat er mensen zijn die werken en zich nog zo als kinderen gedragen.
dinsdag 4 november 2008 om 06:38
quote:ElleMichelle schreef op 04 november 2008 @ 06:08:
[...]
Hier idem dito.We hebben nooit kostgeld hoeven te betalen,mijn ouders zeiden:we hebben zelf kinderen gewild,dan betalen we ook de kosten zolang ze thuis wonen.En dat mochten we net zolang we zelf wilden.Ik ben met 23 jaar uit huis gegaan om samen te gaan wonen in onze eerste koopwoning.Ik vind het onzin dat er gezegt word dat men eerst op eigen benen moet staan en wat er mis is met op kamers wonen ed.Als je ergens ver van huis studeert oke maar als je in je eigen gemeente naar school gaat waarom zou je dan op kamers gaan als je het thuis nog hardstikke gezellig vindt?Hier ook zo. Heb tussendoor wel 'n keer 1,5 jaar op kamers gezeten in 'n plaats (geen studentenstad gelukkig) waar ik stage liep, maar verder ben ik thuis gebleven tot mijn koophuis op mijn 25e in beeld kwam. Doordat ik het geld van mijn bijbaantjes lekker heb kunnen sparen kon ik het ook gelijk goed inrichten terwijl mijn vader alle verbouwingen deed. Tijdens die verbouwingen bleef ik uiteraard nog thuis wonen omdat dat nogal een zooitje was en elke avond gingen m'n vader en ik klussen.
[...]
Hier idem dito.We hebben nooit kostgeld hoeven te betalen,mijn ouders zeiden:we hebben zelf kinderen gewild,dan betalen we ook de kosten zolang ze thuis wonen.En dat mochten we net zolang we zelf wilden.Ik ben met 23 jaar uit huis gegaan om samen te gaan wonen in onze eerste koopwoning.Ik vind het onzin dat er gezegt word dat men eerst op eigen benen moet staan en wat er mis is met op kamers wonen ed.Als je ergens ver van huis studeert oke maar als je in je eigen gemeente naar school gaat waarom zou je dan op kamers gaan als je het thuis nog hardstikke gezellig vindt?Hier ook zo. Heb tussendoor wel 'n keer 1,5 jaar op kamers gezeten in 'n plaats (geen studentenstad gelukkig) waar ik stage liep, maar verder ben ik thuis gebleven tot mijn koophuis op mijn 25e in beeld kwam. Doordat ik het geld van mijn bijbaantjes lekker heb kunnen sparen kon ik het ook gelijk goed inrichten terwijl mijn vader alle verbouwingen deed. Tijdens die verbouwingen bleef ik uiteraard nog thuis wonen omdat dat nogal een zooitje was en elke avond gingen m'n vader en ik klussen.
dinsdag 4 november 2008 om 06:39
quote:ElleMichelle schreef op 04 november 2008 @ 06:08:
[...]
Hier idem dito.We hebben nooit kostgeld hoeven te betalen,mijn ouders zeiden:we hebben zelf kinderen gewild,dan betalen we ook de kosten zolang ze thuis wonen.En dat mochten we net zolang we zelf wilden.Ik ben met 23 jaar uit huis gegaan om samen te gaan wonen in onze eerste koopwoning.Ik vind het onzin dat er gezegt word dat men eerst op eigen benen moet staan en wat er mis is met op kamers wonen ed.Als je ergens ver van huis studeert oke maar als je in je eigen gemeente naar school gaat waarom zou je dan op kamers gaan als je het thuis nog hardstikke gezellig vindt?Bij mij thuis was het ook hartstikke gezellig! Maar het echte leven trekt toch? Lekker zelfstandig zijn, je eigen problemen oplossen...
[...]
Hier idem dito.We hebben nooit kostgeld hoeven te betalen,mijn ouders zeiden:we hebben zelf kinderen gewild,dan betalen we ook de kosten zolang ze thuis wonen.En dat mochten we net zolang we zelf wilden.Ik ben met 23 jaar uit huis gegaan om samen te gaan wonen in onze eerste koopwoning.Ik vind het onzin dat er gezegt word dat men eerst op eigen benen moet staan en wat er mis is met op kamers wonen ed.Als je ergens ver van huis studeert oke maar als je in je eigen gemeente naar school gaat waarom zou je dan op kamers gaan als je het thuis nog hardstikke gezellig vindt?Bij mij thuis was het ook hartstikke gezellig! Maar het echte leven trekt toch? Lekker zelfstandig zijn, je eigen problemen oplossen...
dinsdag 4 november 2008 om 12:32
quote:Jente2 schreef op 04 november 2008 @ 06:36:
Ik schaam me een beetje voor mijn eigen generatie denk ik... Ik ben 24 en vanaf mijn 18e uit huis. Samen gaan wonen is niet op jezelf wonen hoor. Echt alleen wonen voordat je eventueel samen gaat wonen vind ik zeker heel veel meerwaarde hebben. Het is toch toch een stuk onafhankelijkheid dat je leert wat je niet zal leren als je gelijk gaat samenwonen.
Ik ben heel onafhankelijk ook al heb ik nooit alleen gewoond.Mijn ouders werkten beiden en hebben hun kinderen ook altijd gezegt nooit afhankelijk te zijn van een partner,je moest jezelf ook alleen kunnen redden mocht het nodig zijn.Mijn man en ik werkten allebei toen we allebei van huis uit samen gingen wonen in onze eerste koopwoning.Dat doen we nog steeds allebei en we hebben ook onze eigen bankrekeningen etc,heerlijk,ik kan mezelf redden en hij ook,ook al zou 1 van ons een maand in het ziekenhuis komen te liggen,daarvoor had ik echt niet op kamers gehoeven...
Ik schaam me een beetje voor mijn eigen generatie denk ik... Ik ben 24 en vanaf mijn 18e uit huis. Samen gaan wonen is niet op jezelf wonen hoor. Echt alleen wonen voordat je eventueel samen gaat wonen vind ik zeker heel veel meerwaarde hebben. Het is toch toch een stuk onafhankelijkheid dat je leert wat je niet zal leren als je gelijk gaat samenwonen.
Ik ben heel onafhankelijk ook al heb ik nooit alleen gewoond.Mijn ouders werkten beiden en hebben hun kinderen ook altijd gezegt nooit afhankelijk te zijn van een partner,je moest jezelf ook alleen kunnen redden mocht het nodig zijn.Mijn man en ik werkten allebei toen we allebei van huis uit samen gingen wonen in onze eerste koopwoning.Dat doen we nog steeds allebei en we hebben ook onze eigen bankrekeningen etc,heerlijk,ik kan mezelf redden en hij ook,ook al zou 1 van ons een maand in het ziekenhuis komen te liggen,daarvoor had ik echt niet op kamers gehoeven...
dinsdag 4 november 2008 om 12:43
quote:Jente2 schreef op 04 november 2008 @ 06:39:
[...]
Bij mij thuis was het ook hartstikke gezellig! Maar het echte leven trekt toch? Lekker zelfstandig zijn, je eigen problemen oplossen...
Ik zie alleen de meerwaarde van op kamers gaan in als je tever van huis studeert om op en neer te gaan of dat je het thuis niet naar je zin hebt.
Wat valt bij jouw onder het echte leven wat niet thuis zou kunnen.Ik ging uit,iedereen kon blijven overnachten,ik kon doen en laten wat ik wilde.Zelfstandig was ik thuis al daarvoor hoef ik ook niet op kamers,voor koken,was doen ed hoef je ook niet voor op kamers,ik kon de huishouding eenmaal samenwonend vanzelf wel aan.
[...]
Bij mij thuis was het ook hartstikke gezellig! Maar het echte leven trekt toch? Lekker zelfstandig zijn, je eigen problemen oplossen...
Ik zie alleen de meerwaarde van op kamers gaan in als je tever van huis studeert om op en neer te gaan of dat je het thuis niet naar je zin hebt.
Wat valt bij jouw onder het echte leven wat niet thuis zou kunnen.Ik ging uit,iedereen kon blijven overnachten,ik kon doen en laten wat ik wilde.Zelfstandig was ik thuis al daarvoor hoef ik ook niet op kamers,voor koken,was doen ed hoef je ook niet voor op kamers,ik kon de huishouding eenmaal samenwonend vanzelf wel aan.
dinsdag 4 november 2008 om 14:07
quote:ElleMichelle schreef op 04 november 2008 @ 12:43:
[...]
Ik zie alleen de meerwaarde van op kamers gaan in als je tever van huis studeert om op en neer te gaan of dat je het thuis niet naar je zin hebt.
Wat valt bij jouw onder het echte leven wat niet thuis zou kunnen.Ik ging uit,iedereen kon blijven overnachten,ik kon doen en laten wat ik wilde.Zelfstandig was ik thuis al daarvoor hoef ik ook niet op kamers,voor koken,was doen ed hoef je ook niet voor op kamers,ik kon de huishouding eenmaal samenwonend vanzelf wel aan.
Ook al heb je het thuis goed en je studeert in de plaats waar je ouders wonen, dan nog lijkt het mij veel leuker om om kamers te gaan. Het idee dat je ouders alles van je zien en weten vind ik niet prettig, ondanks dat ze heel ruimdenkend zijn.
Ik ben blij dat ik ook geen vrienden had tijdens mijn studententijd die thuis woonden. Ik had er niet aan moeten denken steeds andermans ouders om me heen te moeten hebben.
Ik vond die totale vrijheid echt het beste gevoel ooit.
Maar misschien zijn tijden nu veranderd en is thuiswonen onvermijdbaar wegens hogere kosten?
In mijn tijd werd je echt voor gekke Gerritje uitgemaakt als je op je 20e nog thuiswoonde. Dat is ruim 10 jaar geleden. Er was zelfs een term voor mensen die elke dag vanuit het ouderlijk huis naar hun studie gingen met de trein: 'spoorknor'....
[...]
Ik zie alleen de meerwaarde van op kamers gaan in als je tever van huis studeert om op en neer te gaan of dat je het thuis niet naar je zin hebt.
Wat valt bij jouw onder het echte leven wat niet thuis zou kunnen.Ik ging uit,iedereen kon blijven overnachten,ik kon doen en laten wat ik wilde.Zelfstandig was ik thuis al daarvoor hoef ik ook niet op kamers,voor koken,was doen ed hoef je ook niet voor op kamers,ik kon de huishouding eenmaal samenwonend vanzelf wel aan.
Ook al heb je het thuis goed en je studeert in de plaats waar je ouders wonen, dan nog lijkt het mij veel leuker om om kamers te gaan. Het idee dat je ouders alles van je zien en weten vind ik niet prettig, ondanks dat ze heel ruimdenkend zijn.
Ik ben blij dat ik ook geen vrienden had tijdens mijn studententijd die thuis woonden. Ik had er niet aan moeten denken steeds andermans ouders om me heen te moeten hebben.
Ik vond die totale vrijheid echt het beste gevoel ooit.
Maar misschien zijn tijden nu veranderd en is thuiswonen onvermijdbaar wegens hogere kosten?
In mijn tijd werd je echt voor gekke Gerritje uitgemaakt als je op je 20e nog thuiswoonde. Dat is ruim 10 jaar geleden. Er was zelfs een term voor mensen die elke dag vanuit het ouderlijk huis naar hun studie gingen met de trein: 'spoorknor'....
woensdag 5 november 2008 om 12:27
quote:ElleMichelle schreef op 04 november 2008 @ 12:43:
[...]
Ik zie alleen de meerwaarde van op kamers gaan in als je tever van huis studeert om op en neer te gaan of dat je het thuis niet naar je zin hebt.Wat valt bij jouw onder het echte leven wat niet thuis zou kunnen.Ik ging uit,iedereen kon blijven overnachten,ik kon doen en laten wat ik wilde.Zelfstandig was ik thuis al daarvoor hoef ik ook niet op kamers,voor koken,was doen ed hoef je ook niet voor op kamers,ik kon de huishouding eenmaal samenwonend vanzelf wel aan.
mmm...blijkbaar nooit "echt" student geweest . Zie wel degelijk meerwaarde om met huisgenoten in een huis te wonen. Ten eerste een hoop gezelligheid en lol maar ook de bekende irritaties op zien te lossen. Dat is toch vokomen anders dan 's avonds met paps en mams het journaal kijken en daarna met eventueel met een vriendinnetje op je kamer een beetje kletsen???
Een huis vol mensen waar je gezamelijk mee eet, woonkamer deelt etc. is echt een ander leven dan met je ouders. Dat is een voortzetting van je middelbare school met als enige verschil dat je studeert...
Merkte tijdens mijn studie dat er wel degelijk een kloof ontstond tussen de "thuiswoners" en de kamerbewoners. Alleen praktisch gezien al: werkgroepen doe je liever met iemand die niet om 17u de trein/bus moet halen. Stappen: leuk hoor die mensen die thuis wonen maar ik had er op een gegeven moment wel genoeg van dat ze met ieder feestje wilde blijven logeren. Zoek dan een eigen kamer...
*droomt inmiddels weer even terug naar toffe studententijd *
Maar onder het "echte leven" versta ik voor het eerst echt op eigen benen staan. Niet thuis afstemmen of je wel of niet mee eet, wie er blijft logeren etc. Gewoon je eigen ding doen.
Ik mocht en kon thuis bij mijn ouders doen en laten wat ik wilde maar toch was het volledig anders om zelf in een huis met andere mensen te wonen. Voor geen goud willen missen..
[...]
Ik zie alleen de meerwaarde van op kamers gaan in als je tever van huis studeert om op en neer te gaan of dat je het thuis niet naar je zin hebt.Wat valt bij jouw onder het echte leven wat niet thuis zou kunnen.Ik ging uit,iedereen kon blijven overnachten,ik kon doen en laten wat ik wilde.Zelfstandig was ik thuis al daarvoor hoef ik ook niet op kamers,voor koken,was doen ed hoef je ook niet voor op kamers,ik kon de huishouding eenmaal samenwonend vanzelf wel aan.
mmm...blijkbaar nooit "echt" student geweest . Zie wel degelijk meerwaarde om met huisgenoten in een huis te wonen. Ten eerste een hoop gezelligheid en lol maar ook de bekende irritaties op zien te lossen. Dat is toch vokomen anders dan 's avonds met paps en mams het journaal kijken en daarna met eventueel met een vriendinnetje op je kamer een beetje kletsen???
Een huis vol mensen waar je gezamelijk mee eet, woonkamer deelt etc. is echt een ander leven dan met je ouders. Dat is een voortzetting van je middelbare school met als enige verschil dat je studeert...
Merkte tijdens mijn studie dat er wel degelijk een kloof ontstond tussen de "thuiswoners" en de kamerbewoners. Alleen praktisch gezien al: werkgroepen doe je liever met iemand die niet om 17u de trein/bus moet halen. Stappen: leuk hoor die mensen die thuis wonen maar ik had er op een gegeven moment wel genoeg van dat ze met ieder feestje wilde blijven logeren. Zoek dan een eigen kamer...
*droomt inmiddels weer even terug naar toffe studententijd *
Maar onder het "echte leven" versta ik voor het eerst echt op eigen benen staan. Niet thuis afstemmen of je wel of niet mee eet, wie er blijft logeren etc. Gewoon je eigen ding doen.
Ik mocht en kon thuis bij mijn ouders doen en laten wat ik wilde maar toch was het volledig anders om zelf in een huis met andere mensen te wonen. Voor geen goud willen missen..
