Thuis
alle pijlers
Kostgeld
maandag 3 november 2008 om 11:44
Nu ik sinds kort student-af ben en werknemer-aan en ik nog thuis woon, willen mijn ouders mij kostgeld gaan vragen. Omdat zij niet goed weten welk bedrag ze moeten vragen, hebben ze mij gevraagd eens aan 'veldonderzoek' te doen. Aangezien ik nog weinig leeftijdsgenoten heb die kostgeld betalen, vraag ik het hier.
Hoeveel kostgeld hebben jullie betaald/gevraagd of zouden jullie vragen in mijn situatie?
Ik ben 22 jaar oud, sinds een jaar werkzaam in de zorg. Salaris bedraagt bruto iets meer dan ¤2000.-
Bedankt
Hoeveel kostgeld hebben jullie betaald/gevraagd of zouden jullie vragen in mijn situatie?
Ik ben 22 jaar oud, sinds een jaar werkzaam in de zorg. Salaris bedraagt bruto iets meer dan ¤2000.-
Bedankt
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
woensdag 5 november 2008 om 14:00
Ik heb HBO gedaan,waar ik fietsend heen kon, en dus niet aan een universiteit gestudeert.Dat is denk ik dan toch wat anders dan als je 100 km verderop naar de universiteit gaat.Bij ons woonde niemand op een studentenkamer.En op een kamertje van 3 bij 2 zouden de muren op me af komen,ik ben wat wonen betreft gewoon ruimte gewend dus noem me maar verwend:-))
woensdag 5 november 2008 om 15:28
quote:ElleMichelle schreef op 05 november 2008 @ 14:00:
Ik heb HBO gedaan,waar ik fietsend heen kon, en dus niet aan een universiteit gestudeert.
In ieder geval heb je geen Nederland gestudeerD
Voor mij hoort bij studeren ook een studentenleven. Anders is het in mijn optiek niet meer dan naar school gaan. Thuis bij pa en ma aanschuiven voor de piepers en af en toe een schoolfeestje studentenfeestje.
Ik heb gestudeerd in een stad waar ik makkelijk met de trein heen kon (half uurtje). Geen haar op mijn hoofd om thuis te blijven wonen, ondanks de vrijheid, een ruime woning\ met eigen kamer en een badkamer die ik slechts met mijn zusje hoefde te delen. Alle vrijheid om te gaan stappen etc.
Toch woog dit allemaal niet op tegen een kleine kamer in een studentenhuis. Het gevoel echt op eigen benen te staan. Neem alleen al leren budgetteren (huur, collegegeld, boodschappen, verzekeringen etc). Maakt mij niet wijs dat als je thuis blijft wonen je je ouders aanspreekt dat het einde van de maand in zicht is en je een paar dagen wat sobere pasta's eet omdat je portemonnee bijna leeg is . Dat leer je niet met thuiswonen (een enkeling daargelaten).
Ik heb HBO gedaan,waar ik fietsend heen kon, en dus niet aan een universiteit gestudeert.
In ieder geval heb je geen Nederland gestudeerD
Voor mij hoort bij studeren ook een studentenleven. Anders is het in mijn optiek niet meer dan naar school gaan. Thuis bij pa en ma aanschuiven voor de piepers en af en toe een schoolfeestje studentenfeestje.
Ik heb gestudeerd in een stad waar ik makkelijk met de trein heen kon (half uurtje). Geen haar op mijn hoofd om thuis te blijven wonen, ondanks de vrijheid, een ruime woning\ met eigen kamer en een badkamer die ik slechts met mijn zusje hoefde te delen. Alle vrijheid om te gaan stappen etc.
Toch woog dit allemaal niet op tegen een kleine kamer in een studentenhuis. Het gevoel echt op eigen benen te staan. Neem alleen al leren budgetteren (huur, collegegeld, boodschappen, verzekeringen etc). Maakt mij niet wijs dat als je thuis blijft wonen je je ouders aanspreekt dat het einde van de maand in zicht is en je een paar dagen wat sobere pasta's eet omdat je portemonnee bijna leeg is . Dat leer je niet met thuiswonen (een enkeling daargelaten).
woensdag 5 november 2008 om 18:56
Waarom moeten ouders hun kinderen geld meegeven??? Ze kunnen toch zeker wel zelf sparen en zorgen dat ze pas op zichzelf gaan als dat financieel haalbaar is??
Ik heb na mijn afstuderen een half jaartje gespaard en had daarna genoeg geld om mijn eigen spullen te kopen en een appartementje leuk in te richten.
Mijn ouders hebben altijd gezorgd dat we in een goede buurt wonen in een fijn huis, altijd een lekkere pot eten op tafel stond en ze altijd ons school- en studiegeld hebben betaald... heb ik nog meer te wensen?? Nee, tnx mam! (ook dat je me niet zo verwaand hebt opgevoed trouwens en voor het feit ik op mijn eigen benen kan staan zonder op jullie zak te teren)
Hoe hadden mijn ouders een flinke spaarpot voor me moeten maken met hun eigen lasten en ook nog een paar broertjes om voor te zorgen? De tevens allemaal studeerden waar mijn ouders een flinke kostenpost voor hadden.
Ik had never geld van ze willen hebben! Ik doe het liever zelf.
Ik moet er niet aan denken om mijn ouders voor mijn kosten op te laten draaien... ben blij dat ik met mijn eigen beginnerssalarisje mezelf kan onderhouden. Ik voelde me al schuldig dat ze die 6 maanden dat ik thuiswoonde niks van me wilden hebben. (behalve dan die cadeau- en verwenbonnen en bloemetjes)
Ik heb na mijn afstuderen een half jaartje gespaard en had daarna genoeg geld om mijn eigen spullen te kopen en een appartementje leuk in te richten.
Mijn ouders hebben altijd gezorgd dat we in een goede buurt wonen in een fijn huis, altijd een lekkere pot eten op tafel stond en ze altijd ons school- en studiegeld hebben betaald... heb ik nog meer te wensen?? Nee, tnx mam! (ook dat je me niet zo verwaand hebt opgevoed trouwens en voor het feit ik op mijn eigen benen kan staan zonder op jullie zak te teren)
Hoe hadden mijn ouders een flinke spaarpot voor me moeten maken met hun eigen lasten en ook nog een paar broertjes om voor te zorgen? De tevens allemaal studeerden waar mijn ouders een flinke kostenpost voor hadden.
Ik had never geld van ze willen hebben! Ik doe het liever zelf.
Ik moet er niet aan denken om mijn ouders voor mijn kosten op te laten draaien... ben blij dat ik met mijn eigen beginnerssalarisje mezelf kan onderhouden. Ik voelde me al schuldig dat ze die 6 maanden dat ik thuiswoonde niks van me wilden hebben. (behalve dan die cadeau- en verwenbonnen en bloemetjes)
Hou van jezelf.
woensdag 5 november 2008 om 21:33
Ik ben zeer verbaasd hoe weinig jullie betalen.
Ik ben als 18 jarige in de zorg gaan werken. In het begin (1000 gulden inkomen) betaalde ik 300gulden.
Aan het eind (netto zo'n 2000 gulden) betaalde ik 500 gulden. Daarnaast deed ik vaker de boodschappen, kocht ik wel eens een boeketje bloemen etc. En aangezien mijn ouders geen rijbewijs hebben, ging altijd met ze boodschappen doen, vervoerde ik ze naar waar ze wilden etc.
En eigenlijk vond ik dat volledig normaal. Mijn enige uitgaven was mijn auto (incl. verzekeringen), en zaken voor persoonlijk gebruik.
Ik vond het fijn dat ik mijn ouders met mijn geld kon laten meedelen. Ze hadden het financieel niet slecht, maar met mijn hulp nét iets beter. En dat is toch normaal?
Wie teert er nog op de zak van de ouders, terwijl er een eigen inkomen binnenkomt? Zou ik echt asociaal vinden.
En ik kon ondertussen zeeer goed sparen voor mijn eigen huisje.
Ik ben als 18 jarige in de zorg gaan werken. In het begin (1000 gulden inkomen) betaalde ik 300gulden.
Aan het eind (netto zo'n 2000 gulden) betaalde ik 500 gulden. Daarnaast deed ik vaker de boodschappen, kocht ik wel eens een boeketje bloemen etc. En aangezien mijn ouders geen rijbewijs hebben, ging altijd met ze boodschappen doen, vervoerde ik ze naar waar ze wilden etc.
En eigenlijk vond ik dat volledig normaal. Mijn enige uitgaven was mijn auto (incl. verzekeringen), en zaken voor persoonlijk gebruik.
Ik vond het fijn dat ik mijn ouders met mijn geld kon laten meedelen. Ze hadden het financieel niet slecht, maar met mijn hulp nét iets beter. En dat is toch normaal?
Wie teert er nog op de zak van de ouders, terwijl er een eigen inkomen binnenkomt? Zou ik echt asociaal vinden.
En ik kon ondertussen zeeer goed sparen voor mijn eigen huisje.
woensdag 5 november 2008 om 22:35
Pff, ben het helemaal eens met Ellen2.
Echt bizar dat mensen die gewoon een fulltime salaris verdienen niet of nauwelijks bijdragen aan hun eigen levensonderhoud. Waar is eigenwaarde dan, zeg.
Als je 1200, 1500 of zelfs 2000 euro per maand binnenkrijgt dan laat je toch je ouders niet meer voor je levensonderhoud opdraaien, ik zit hier echt met verbazing te kijken hoeveel mensen dat normaal vinden. Zodat je maar na een paar jaar meteen een luxe appartementje kan inrichten... ja, op de kosten van je ouders dus uiteindelijk. Ik zou me echt doodschamen voor zoiets.
Trouwens, ik ben 20, meteen op m'n 18e het huis uit gegaan, terwijl ik het wel heel leuk had thuis, maar ik wou gewoon inderdaad zelfstandig wonen! (En Elninjoo, dit hoeft niet meteen een smerig studentenhuis te zijn, ik had dus als 18e jarige een eigen 1kamerappartementje voor 300 euro per maand all incl.)
Onze generatie is dus niet helemaal verpest Ik ken ook nauwelijks mensen die nog bij hun ouders wonen, en een jongen die nog thuis woont, heeft inderdaad een groot nadeel bij mij (zelfde geldt voor mijn vriendinnen)!
Echt bizar dat mensen die gewoon een fulltime salaris verdienen niet of nauwelijks bijdragen aan hun eigen levensonderhoud. Waar is eigenwaarde dan, zeg.
Als je 1200, 1500 of zelfs 2000 euro per maand binnenkrijgt dan laat je toch je ouders niet meer voor je levensonderhoud opdraaien, ik zit hier echt met verbazing te kijken hoeveel mensen dat normaal vinden. Zodat je maar na een paar jaar meteen een luxe appartementje kan inrichten... ja, op de kosten van je ouders dus uiteindelijk. Ik zou me echt doodschamen voor zoiets.
Trouwens, ik ben 20, meteen op m'n 18e het huis uit gegaan, terwijl ik het wel heel leuk had thuis, maar ik wou gewoon inderdaad zelfstandig wonen! (En Elninjoo, dit hoeft niet meteen een smerig studentenhuis te zijn, ik had dus als 18e jarige een eigen 1kamerappartementje voor 300 euro per maand all incl.)
Onze generatie is dus niet helemaal verpest
Ik ken ook nauwelijks mensen die nog bij hun ouders wonen, en een jongen die nog thuis woont, heeft inderdaad een groot nadeel bij mij (zelfde geldt voor mijn vriendinnen)!
donderdag 6 november 2008 om 06:34
In mijn omgeving doen de meeste mensen het alsvolgt: eerste half jaar na het afstuderen thuis blijven wonen om te sparen voor meubeltjes e.d. en als er genoeg gespaard is en je vooraan aan de wachtlijst staat (want dat is ook nog weleens het probleem), gaan de meesten uit huis en trekken in een huurappartementje of kopen een woning.
Ingelke, mijn advies is om je ouders inderdaad een bedrag van tussen de 200 en 300 euro te geven, zo hoef jij je niet schuldig te voelen en kun je toch een aanzienlijk bedrag sparen en lekker leven!
Succes ermee verder.
Ingelke, mijn advies is om je ouders inderdaad een bedrag van tussen de 200 en 300 euro te geven, zo hoef jij je niet schuldig te voelen en kun je toch een aanzienlijk bedrag sparen en lekker leven!
Succes ermee verder.
Hou van jezelf.
donderdag 6 november 2008 om 06:47
quote:dt50 schreef op 05 november 2008 @ 21:33:
Ik vond het fijn dat ik mijn ouders met mijn geld kon laten meedelen.
Mijn ouders vinden het fijn mij in hun geld te laten meedelen. 'k Kan me voorstellen dat als je ouders het financieel slecht hebben dat het dan anders ligt, maar als ze er geen boterham minder om hoeven eten dat jij nog thuis woont, dan is het toch logisch dat ze hun kids 'n goede/makkelijkere start gunnen.
quote:IfOnly schreef op 05 november 2008 @ 22:35:
(En Elninjoo, dit hoeft niet meteen een smerig studentenhuis te zijn, ik had dus als 18e jarige een eigen 1kamerappartementje voor 300 euro per maand all incl.)Heb tussendoor ook 1,5 jaar op kamers gezeten bij 'n particulier voor 500 gulden all in tijdens stage. Daardoor wist ik dat als ik op mezelf wilde, ik het gelijk goed wilde doen (dus geen flat/rijtjeshuis). Ik heb gewacht tot ik vrijstaand kon gaan wonen.
Ik vond het fijn dat ik mijn ouders met mijn geld kon laten meedelen.
Mijn ouders vinden het fijn mij in hun geld te laten meedelen. 'k Kan me voorstellen dat als je ouders het financieel slecht hebben dat het dan anders ligt, maar als ze er geen boterham minder om hoeven eten dat jij nog thuis woont, dan is het toch logisch dat ze hun kids 'n goede/makkelijkere start gunnen.
quote:IfOnly schreef op 05 november 2008 @ 22:35:
(En Elninjoo, dit hoeft niet meteen een smerig studentenhuis te zijn, ik had dus als 18e jarige een eigen 1kamerappartementje voor 300 euro per maand all incl.)Heb tussendoor ook 1,5 jaar op kamers gezeten bij 'n particulier voor 500 gulden all in tijdens stage. Daardoor wist ik dat als ik op mezelf wilde, ik het gelijk goed wilde doen (dus geen flat/rijtjeshuis). Ik heb gewacht tot ik vrijstaand kon gaan wonen.
donderdag 6 november 2008 om 10:08
Mijn ouders wilden niet eens kostgeld.Andere ouders moesten het zelf weten maar mijn ouders vonden het not done om je eigen kinderen kostgeld te laten betalen.
En zo denk ik en mijn man er ook over,onze kinderen hoeven geen kostgeld te betalen,laat ze maar lekker sparen voor hun eigen toekomst.Waarom zouden ze ons moeten betalen voor hun onderhoud,dat kunnen we zelf wel.Als ouders dat niet kunnen is het wat anders.
En zo denk ik en mijn man er ook over,onze kinderen hoeven geen kostgeld te betalen,laat ze maar lekker sparen voor hun eigen toekomst.Waarom zouden ze ons moeten betalen voor hun onderhoud,dat kunnen we zelf wel.Als ouders dat niet kunnen is het wat anders.
vrijdag 7 november 2008 om 21:53
Ook hier een twintiger die nog (lees: weer) thuiswoont. Binnenkort trek in mijn eigen appartement (ja koop, want van de verwende generatie ).
Ik heb meerdere jaren op kamers gewoond en ben tijdens mijn studie naar het buitenland gegaan. Toen ik terugkwam had ik geen kamer meer, zou ik langer moeten wachten op een kamer dan dat ik nog zou studeren en de keuze was dus gemakkelijk gemaakt: hotel mama.
Rozegeur en maneschijn was en is het niet altijd (thuis wonen). Maar het is en was zo moeilijk om een woning te vinden (huur wachttijd na mijn studie 6 jaar en koop te duur).
Mijn ouders vroegen me (toen ik ging werken) om kostgeld en ik moet eerlijk zeggen dat ik (aanvankelijk) erg pissed was (krijg nu natuurlijk het hele forum over me heen....). Ze hebben het erg goed, komen met gemak rond.
Toentertijd hebben ze via het nibud mijn bijdrage berekend en ik betaal dus niet mee aan hun aflossing, maar wel aan vaste lasten (GWL etc) en boodschappen. Ik betaal 200 euro in de maand en verdien een paar honderd euro meer dan de TO.
Ik begrijp nu best dat hotel mama iets mag kosten, maar ik ga niet meebetalen aan hun koophuis.
).Ik heb meerdere jaren op kamers gewoond en ben tijdens mijn studie naar het buitenland gegaan. Toen ik terugkwam had ik geen kamer meer, zou ik langer moeten wachten op een kamer dan dat ik nog zou studeren en de keuze was dus gemakkelijk gemaakt: hotel mama.
Rozegeur en maneschijn was en is het niet altijd (thuis wonen). Maar het is en was zo moeilijk om een woning te vinden (huur wachttijd na mijn studie 6 jaar en koop te duur).
Mijn ouders vroegen me (toen ik ging werken) om kostgeld en ik moet eerlijk zeggen dat ik (aanvankelijk) erg pissed was (krijg nu natuurlijk het hele forum over me heen....). Ze hebben het erg goed, komen met gemak rond.
Toentertijd hebben ze via het nibud mijn bijdrage berekend en ik betaal dus niet mee aan hun aflossing, maar wel aan vaste lasten (GWL etc) en boodschappen. Ik betaal 200 euro in de maand en verdien een paar honderd euro meer dan de TO.
Ik begrijp nu best dat hotel mama iets mag kosten, maar ik ga niet meebetalen aan hun koophuis.
vrijdag 7 november 2008 om 22:20
Punt is dat er twee manieren zijn om het te bekijken.
1. Welke extra kosten maken je ouders doordat hun volwassen kind thuis woont. Dan blijf je inderdaad vaak steken op eten en GWL, omdat de kosten voor het huis sowieso gemaakt zouden worden.
Het lijkt mij echter logischer om ook te kijken naar wat iemand kwijt zou zijn op zichzelf. Dus met huur, verzekeringen, etc. 200 euro per maand is gewoon geen reeel bedrag om te rekenen voor wonen, verzekeringen én boodschappen. Als je maar zo weinig betaalt, hou je ontzettend veel over van een fulltime salaris. Ik vind het echt een vreemde mentaliteit om op zo'n manier op je ouders' kosten te sparen, en direct vanuit huis in een luxe appartement, of zelf vrijstaand!!! te trekken. Waar is dan je zelfstandigheid? Maarja, het is al duidelijk dat niet iedereen er zo over denkt.
1. Welke extra kosten maken je ouders doordat hun volwassen kind thuis woont. Dan blijf je inderdaad vaak steken op eten en GWL, omdat de kosten voor het huis sowieso gemaakt zouden worden.
Het lijkt mij echter logischer om ook te kijken naar wat iemand kwijt zou zijn op zichzelf. Dus met huur, verzekeringen, etc. 200 euro per maand is gewoon geen reeel bedrag om te rekenen voor wonen, verzekeringen én boodschappen. Als je maar zo weinig betaalt, hou je ontzettend veel over van een fulltime salaris. Ik vind het echt een vreemde mentaliteit om op zo'n manier op je ouders' kosten te sparen, en direct vanuit huis in een luxe appartement, of zelf vrijstaand!!! te trekken. Waar is dan je zelfstandigheid? Maarja, het is al duidelijk dat niet iedereen er zo over denkt.
zaterdag 8 november 2008 om 00:13
Plus dat een heleboel oudere mensen als de kinderen het huis uit zijn kleiner/gemakkelijker gaan wonen.
Dus vanwege kind blijven ze in een grote woning.
Of ze hadden de 'kinderkamer' intussen omgebouwd tot hobbykamer/studeerkamer/strijkkamer.
Maar het principiele punt is: samenwonen is goedkoper dan alleen wonen. Er is dus een financieel voordeel. Aan wie moet dat voordeel ten goede komen?
Sommige mensen hier vinden dat zij recht hebben op dat voordeel. Wonen bij paps en mams is goedkoop en dat mag niet ten goede komen van paps en mams.
En andere mensen vinden dat paps en mams (op zijn minst deels) recht hebben op dat voordeeltje. Want ze hebben zelf al het gemak van inwonen.
Dus vanwege kind blijven ze in een grote woning.
Of ze hadden de 'kinderkamer' intussen omgebouwd tot hobbykamer/studeerkamer/strijkkamer.
Maar het principiele punt is: samenwonen is goedkoper dan alleen wonen. Er is dus een financieel voordeel. Aan wie moet dat voordeel ten goede komen?
Sommige mensen hier vinden dat zij recht hebben op dat voordeel. Wonen bij paps en mams is goedkoop en dat mag niet ten goede komen van paps en mams.
En andere mensen vinden dat paps en mams (op zijn minst deels) recht hebben op dat voordeeltje. Want ze hebben zelf al het gemak van inwonen.
zaterdag 8 november 2008 om 02:29
zaterdag 8 november 2008 om 03:18
Bij mij in huis moesten we gewoon kostgeld betalen want we hadden het niet breed. Moeder voedde de kinderen alleen op en kreeg van de bijstand. En het is ook nog eens zo als je van de bijstand krijgt en je hebt kinderen die werken word je gekort op je uitkering. Dus sommige ouders hebben geen keuze en moeten wel kostgeld aan hun kinderen vragen.
Vroeger was het volgens mij ook heel normaal om kostgeld te betalen en ik kijk eerlijk gezegd ook een beetje op van deze discussie. Of zijn de kinderen van nu zo verwend dat ze alles zelf willen opmaken? Of ze hebben allemaal rijke ouders die het geld niet nodig hebben. Als kinderen thuis wonen en zelf geld verdienen kunnen ze ook wel een bijdrage leveren is niks mis mee worden ze groot van. En anders op hunzelf gaan wonen weten ze meteen hoe duur alles is
Vroeger was het volgens mij ook heel normaal om kostgeld te betalen en ik kijk eerlijk gezegd ook een beetje op van deze discussie. Of zijn de kinderen van nu zo verwend dat ze alles zelf willen opmaken? Of ze hebben allemaal rijke ouders die het geld niet nodig hebben. Als kinderen thuis wonen en zelf geld verdienen kunnen ze ook wel een bijdrage leveren is niks mis mee worden ze groot van. En anders op hunzelf gaan wonen weten ze meteen hoe duur alles is
zaterdag 8 november 2008 om 07:15
Tja. Zo zie je maar dat eenieder er anders over denkt.
Ik vind gewoon dat je op moet komen voor jezelf en niet je ouders voor je moet laten betalen, puur alleen al om een stukje eigenwaarde. Al is het een symbolisch bedragje van 100 euro p.m.
Daarbij maakt het niks uit of je rijker of armer bent.
Eenieder die denkt dat ouders het doen om er zelf beter op te worden... heeft volgens mij zelf nog geen kinderen en/of kan zich daar ook niet eens een voorstelling van maken. Ouder-kind-liefde is onvoorwaardelijk en daar hoort ook deze kwestie thuis.
Ik vind gewoon dat je op moet komen voor jezelf en niet je ouders voor je moet laten betalen, puur alleen al om een stukje eigenwaarde. Al is het een symbolisch bedragje van 100 euro p.m.
Daarbij maakt het niks uit of je rijker of armer bent.
Eenieder die denkt dat ouders het doen om er zelf beter op te worden... heeft volgens mij zelf nog geen kinderen en/of kan zich daar ook niet eens een voorstelling van maken. Ouder-kind-liefde is onvoorwaardelijk en daar hoort ook deze kwestie thuis.
Hou van jezelf.
zaterdag 8 november 2008 om 07:24
quote:lindy5 schreef op 07 november 2008 @ 16:52:
maar ik moest thuiswonend ook gewoon alle eigen rekeningen/ verzekeringen, studie/ -boeken, telefoon, auto, reiskosten, leuke dingen doen enz. zelf betalen.
Ik betaalde toen ik thuis woonde en werkte ook alles zelf (behalve dus kost en inwoning) Had toen nog 'n paard dat 500 gulden per maand kostte aan stalling, mijn benzine voor de auto, kleding, vakantie, uitjes. Maar de rest kon ik dus sparen voor een eigen huis.
quote:ellen2_ schreef op 08 november 2008 @ 00:13:
Plus dat een heleboel oudere mensen als de kinderen het huis uit zijn kleiner/gemakkelijker gaan wonen. Wat 'n enorme misvatting! Als je 'n pracht van 'n vrijstaand huis hebt opgebouwd (in de tijd dat het nog betaalbaar was) met riante tuin, dan zou je toch wel compleet gestoord zijn als je naar 'n klein kutappartement zou verhuizen? Een huis neem je niet omdat er toevallig eerst 3 mensen onderdak nodig hadden en nu nog maar 2, maar omdat je kiest voor ruimte en comfort.
maar ik moest thuiswonend ook gewoon alle eigen rekeningen/ verzekeringen, studie/ -boeken, telefoon, auto, reiskosten, leuke dingen doen enz. zelf betalen.
Ik betaalde toen ik thuis woonde en werkte ook alles zelf (behalve dus kost en inwoning) Had toen nog 'n paard dat 500 gulden per maand kostte aan stalling, mijn benzine voor de auto, kleding, vakantie, uitjes. Maar de rest kon ik dus sparen voor een eigen huis.
quote:ellen2_ schreef op 08 november 2008 @ 00:13:
Plus dat een heleboel oudere mensen als de kinderen het huis uit zijn kleiner/gemakkelijker gaan wonen. Wat 'n enorme misvatting! Als je 'n pracht van 'n vrijstaand huis hebt opgebouwd (in de tijd dat het nog betaalbaar was) met riante tuin, dan zou je toch wel compleet gestoord zijn als je naar 'n klein kutappartement zou verhuizen? Een huis neem je niet omdat er toevallig eerst 3 mensen onderdak nodig hadden en nu nog maar 2, maar omdat je kiest voor ruimte en comfort.
zaterdag 8 november 2008 om 10:00
Ik ben heel jong uit huis gegaan en heb dus nooit kostgeld hoeven betalen, alhoewel mijn ouders altijd wel zeiden dat we dat zouden moeten doen zodra we gingen werken. Ik werk vanaf mijn 17e fulltime (om in mijn levensonderhoud te kunnen voorzien) en ben rond mijn 26e een avondstudie gaan volgen om hoger op te kunnen komen. Mijn broer daarentegen heeft tot rond zijn 30e thuis gewoond en heeft nooit kostgeld betaald. Hij heeft eerst gewerkt, toen weer gestudeerd en is daarna opnieuw gaan werken.
We komen beiden uit hetzelfde gezin en hebben dus dezelfde opvoeding en ook dezelfde lessen over geld meegekregen. Ondanks dat zijn er inmiddels grote verschillen zichtbaar. Natuurlijk zal een deel ook met karakter te maken hebben, maar toch.
Ik heb inmiddels een goed leven voor mezelf opgebouwd. Ik heb een geweldige baan met een goed inkomen, woon vrijstaand en leef (behalve het huis dan) schuldenvrij. Mijn broer daarentegen heeft een laagbetaalde baan waar hij niet gelukkig in is, zit momenteel zonder woonruimte en heeft schulden (geen enorme schulden gelukkig, maar hij heeft in elk geval niets voor zichzelf opgebouwd).
Het verschil komt ook in andere zaken tot uitdrukking. Als ik even wat krapper zit, dan koop ik geen luxe artikelen en geef ik niets uit aan leuke dingen doen. De vaste lasten gaan nu eenmaal voor en ik weiger om te lenen voor luxe. Voor mijn broer vallen merkkleding, dure luchtjes, uitgaan, enz wel onder de basisbehoeften want dat is hij nu eenmaal zo gewend.
Kortom, ik denk dat het wel degelijk verschil uit maakt hoe je leert om met geld om te gaan. Ik ben er van overtuigd dat mijn broer het nu beter had gehad als hij wel kostgeld had moeten betalen en daardoor nooit gewend was geraakt aan het hebben van veel geld om aan leuke en luxe dingen uit te geven.
We komen beiden uit hetzelfde gezin en hebben dus dezelfde opvoeding en ook dezelfde lessen over geld meegekregen. Ondanks dat zijn er inmiddels grote verschillen zichtbaar. Natuurlijk zal een deel ook met karakter te maken hebben, maar toch.
Ik heb inmiddels een goed leven voor mezelf opgebouwd. Ik heb een geweldige baan met een goed inkomen, woon vrijstaand en leef (behalve het huis dan) schuldenvrij. Mijn broer daarentegen heeft een laagbetaalde baan waar hij niet gelukkig in is, zit momenteel zonder woonruimte en heeft schulden (geen enorme schulden gelukkig, maar hij heeft in elk geval niets voor zichzelf opgebouwd).
Het verschil komt ook in andere zaken tot uitdrukking. Als ik even wat krapper zit, dan koop ik geen luxe artikelen en geef ik niets uit aan leuke dingen doen. De vaste lasten gaan nu eenmaal voor en ik weiger om te lenen voor luxe. Voor mijn broer vallen merkkleding, dure luchtjes, uitgaan, enz wel onder de basisbehoeften want dat is hij nu eenmaal zo gewend.
Kortom, ik denk dat het wel degelijk verschil uit maakt hoe je leert om met geld om te gaan. Ik ben er van overtuigd dat mijn broer het nu beter had gehad als hij wel kostgeld had moeten betalen en daardoor nooit gewend was geraakt aan het hebben van veel geld om aan leuke en luxe dingen uit te geven.
zaterdag 8 november 2008 om 11:29
quote:elninjoo schreef op 08 november 2008 @ 07:24:
Wat 'n enorme misvatting! Als je 'n pracht van 'n vrijstaand huis hebt opgebouwd (in de tijd dat het nog betaalbaar was) met riante tuin, dan zou je toch wel compleet gestoord zijn als je naar 'n klein kutappartement zou verhuizen?.
Goh, dan zijn heel veel mensen compleet gestoord. Wat een fijngevoelige manier van denken over anderen trouwens.
Heb je wel eens gehoord van reuma of hartkwalen? Ik denk het niet, maar ik zal het je even uitleggen. Als mensen ouder worden, kunnen ze niet altijd meer het onderhoud of schoonmaken van een groot huis opbrengen. Of ze kunnen de trap niet meer opkomen. Of ze hebben liever voorzieningen dichtbij, zoals winkels en het postkantoor en de schouwburg, omdat ze niet meer naar de stad kunnen fietsen. Dat is niet compleet gestoord, dat is ouderdom.
Dus mijn vader is naar zo'n "klein kutappartement" verhuisd. Ik begrijp dat jij dat compleet gestoord vindt, maar voor sommige mensen is dat op zekere leeftijd min of meer noodzaak geworden.
En in dat "kleine kutappartement" zou ik niet meer bij hem in kunnen wonen, gesteld dat ik dat zou willen. Maar ik ben heel blij voor hem dat hij weer comfortabel woont, in een huis dat past bij zijn behoeften.
Wat 'n enorme misvatting! Als je 'n pracht van 'n vrijstaand huis hebt opgebouwd (in de tijd dat het nog betaalbaar was) met riante tuin, dan zou je toch wel compleet gestoord zijn als je naar 'n klein kutappartement zou verhuizen?.
Goh, dan zijn heel veel mensen compleet gestoord. Wat een fijngevoelige manier van denken over anderen trouwens.
Heb je wel eens gehoord van reuma of hartkwalen? Ik denk het niet, maar ik zal het je even uitleggen. Als mensen ouder worden, kunnen ze niet altijd meer het onderhoud of schoonmaken van een groot huis opbrengen. Of ze kunnen de trap niet meer opkomen. Of ze hebben liever voorzieningen dichtbij, zoals winkels en het postkantoor en de schouwburg, omdat ze niet meer naar de stad kunnen fietsen. Dat is niet compleet gestoord, dat is ouderdom.
Dus mijn vader is naar zo'n "klein kutappartement" verhuisd. Ik begrijp dat jij dat compleet gestoord vindt, maar voor sommige mensen is dat op zekere leeftijd min of meer noodzaak geworden.
En in dat "kleine kutappartement" zou ik niet meer bij hem in kunnen wonen, gesteld dat ik dat zou willen. Maar ik ben heel blij voor hem dat hij weer comfortabel woont, in een huis dat past bij zijn behoeften.
zaterdag 8 november 2008 om 11:37
quote:ellen2_ schreef op 08 november 2008 @ 11:29:
[...]
Goh, dan zijn heel veel mensen compleet gestoord. Wat een fijngevoelige manier van denken over anderen trouwens.
Heb je wel eens gehoord van reuma of hartkwalen? Ik denk het niet, maar ik zal het je even uitleggen. Als mensen ouder worden, kunnen ze niet altijd meer het onderhoud of schoonmaken van een groot huis opbrengen. Of ze kunnen de trap niet meer opkomen. Of ze hebben liever voorzieningen dichtbij, zoals winkels en het postkantoor en de schouwburg, omdat ze niet meer naar de stad kunnen fietsen. Dat is niet compleet gestoord, dat is ouderdom.
Dus mijn vader is naar zo'n "klein kutappartement" verhuisd. Ik begrijp dat jij dat compleet gestoord vindt, maar voor sommige mensen is dat op zekere leeftijd min of meer noodzaak geworden.
En in dat "kleine kutappartement" zou ik niet meer bij hem in kunnen wonen, gesteld dat ik dat zou willen. Maar ik ben heel blij voor hem dat hij weer comfortabel woont, in een huis dat past bij zijn behoeften.
Als kinderen 't huis uit gaan zijn ouders nog niet zo vreselijk oud doorgaans (alhoewel de generatie van nu misschien wel tegen het pensioen aanzit tegen die tijd met al die mensen die nog rond hun 40e aan kinderen beginnen).
Als het vanwege ziekte is dat mensen naar 'n aangepaste woning verhuizen dan kan ik 't begrijpen. Al hebben mijn ouders de instelling dat ze tegen dat ze het huis en de tuin niet meer zelf kunnen bijhouden, gewoon weer 'n stuk hypotheek nemen en daar hulp van betalen. Zo kunnen ze toch blijven genieten van hun heerlijke woning en grote tuin. Ik zie ze liever genieten en hun geld opmaken dan dat ze het als erfenis voor mij opsparen.
Mijn moeder is vanwege rugklachten ook al aan de elektrische fiets voor de pleziertochtjes, maar voor de boodschappen gebruiken mijn ouders gewoon de auto. Dan maakt ver van 'n centrum of stad wonen ook niets uit.
[...]
Goh, dan zijn heel veel mensen compleet gestoord. Wat een fijngevoelige manier van denken over anderen trouwens.
Heb je wel eens gehoord van reuma of hartkwalen? Ik denk het niet, maar ik zal het je even uitleggen. Als mensen ouder worden, kunnen ze niet altijd meer het onderhoud of schoonmaken van een groot huis opbrengen. Of ze kunnen de trap niet meer opkomen. Of ze hebben liever voorzieningen dichtbij, zoals winkels en het postkantoor en de schouwburg, omdat ze niet meer naar de stad kunnen fietsen. Dat is niet compleet gestoord, dat is ouderdom.
Dus mijn vader is naar zo'n "klein kutappartement" verhuisd. Ik begrijp dat jij dat compleet gestoord vindt, maar voor sommige mensen is dat op zekere leeftijd min of meer noodzaak geworden.
En in dat "kleine kutappartement" zou ik niet meer bij hem in kunnen wonen, gesteld dat ik dat zou willen. Maar ik ben heel blij voor hem dat hij weer comfortabel woont, in een huis dat past bij zijn behoeften.
Als kinderen 't huis uit gaan zijn ouders nog niet zo vreselijk oud doorgaans (alhoewel de generatie van nu misschien wel tegen het pensioen aanzit tegen die tijd met al die mensen die nog rond hun 40e aan kinderen beginnen).
Als het vanwege ziekte is dat mensen naar 'n aangepaste woning verhuizen dan kan ik 't begrijpen. Al hebben mijn ouders de instelling dat ze tegen dat ze het huis en de tuin niet meer zelf kunnen bijhouden, gewoon weer 'n stuk hypotheek nemen en daar hulp van betalen. Zo kunnen ze toch blijven genieten van hun heerlijke woning en grote tuin. Ik zie ze liever genieten en hun geld opmaken dan dat ze het als erfenis voor mij opsparen.
Mijn moeder is vanwege rugklachten ook al aan de elektrische fiets voor de pleziertochtjes, maar voor de boodschappen gebruiken mijn ouders gewoon de auto. Dan maakt ver van 'n centrum of stad wonen ook niets uit.
zaterdag 8 november 2008 om 12:13
Elninjoo, ik vind het zo wonderlijk overkomen wat je schrijft. Eerst zeg je dat wie naar een klein kutappartement verhuist compleet gestoord is, en dan dat je het bij ziekte nog kunt begrijpen.
Wat een arrogantie!
Maar terug naar het topic: het ging er dus om dat mensen wel degelijk andere woonwensen kunnen krijgen, dus dat het argument "ze wonen er toch dus ik hoef niks bij te dragen" niet zo erg veel hout snijdt.
En los daarvan: ik vind het nog steeds gek dat het financiele voordeel van samenwonen alleen ten goede zou moeten komen aan de kinderen.
Wat een arrogantie!
Maar terug naar het topic: het ging er dus om dat mensen wel degelijk andere woonwensen kunnen krijgen, dus dat het argument "ze wonen er toch dus ik hoef niks bij te dragen" niet zo erg veel hout snijdt.
En los daarvan: ik vind het nog steeds gek dat het financiele voordeel van samenwonen alleen ten goede zou moeten komen aan de kinderen.
zaterdag 8 november 2008 om 12:17
quote:ellen2_ schreef op 08 november 2008 @ 12:13:
Elninjoo, ik vind het zo wonderlijk overkomen wat je schrijft. Eerst zeg je dat wie naar een klein kutappartement verhuist compleet gestoord is, en dan dat je het bij ziekte nog kunt begrijpen.
Wat een arrogantie! Ik kan inderdaad niet begrijpen dat mensen die hun leven lang genieten van 'n fijn vrijstaand huis, puur voor hun lol naar 'n appartement zouden gaan. Als ze geen enkele financiele mogelijkheid hebben om hun woning aan te laten passen en/of hulp in te huren vind ik het echter wel begrijpelijk dat er geen andere optie is dan idd kleiner te gaan wonen.
Elninjoo, ik vind het zo wonderlijk overkomen wat je schrijft. Eerst zeg je dat wie naar een klein kutappartement verhuist compleet gestoord is, en dan dat je het bij ziekte nog kunt begrijpen.
Wat een arrogantie! Ik kan inderdaad niet begrijpen dat mensen die hun leven lang genieten van 'n fijn vrijstaand huis, puur voor hun lol naar 'n appartement zouden gaan. Als ze geen enkele financiele mogelijkheid hebben om hun woning aan te laten passen en/of hulp in te huren vind ik het echter wel begrijpelijk dat er geen andere optie is dan idd kleiner te gaan wonen.
zaterdag 8 november 2008 om 12:28
Nummerzoveel.ik denk dat het toch aan je eigen karakter/mentaliteit ligt.Bij ons was het juist omgekeerd als in jouw geval,1 van mijn zussen was met 17 jaar uit huis,maar kan absoluut niet met geld omgaan.Ik ging met 23 jaar het huis uit,heb nooit kostgeld betaald omdat mijn ouders dat niet wilden,maar ik kan goed met geld omgaan,heb nooit schulden gehad en ook nog nooit rood gestaan.Heb ik veel inkomen koop ik meer,heb ik minder inkomen koop ik minder.Mijn zus niet,zodra ze geld heeft geeft ze het uit en heeft schulden. Dus dat je leert budgetteren als je op jezelf gaat wonen gaat niet voor iedereen op.
zaterdag 8 november 2008 om 12:37
Mijn ouders zijn tot hun dood in hun vrijstaande huis blijven wonen.Ze wilden daar altijd tot hun dood blijven wonen,ook al was het erg groot voor hen toen de kinderen het huis uit waren,maar ze woonden er vanaf hun huwelijk,alle kinderen zijn er geboren.Op het laatst konden ze het niet meer alleen onderhouden en kwam er thuiszorg en hebben we hun geholpen met al het tuinonderhoud,boodschappen,schoonmaak ed.Zo konden ze toch tot hun dood er wonen.
Dus wat dat betreft gaat dat verandering van woonwens voor mij ook niet op.
Dus wat dat betreft gaat dat verandering van woonwens voor mij ook niet op.
