Kostgeld

Dat elninjoo weinig respect en begrip voor de medemens heeft was al duidelijk. Maar nu helemaal.



Kijk eens om je een hoeveel aanleunwoningen en luxe appartementen worden gebouwd... en ja, daar wonen bijna alleen maar ouderen, mensen die geen thuiswonende kinderen meer hebben.



Beetje jammer als die misplaatste opvattingen. Grow up.

Als jij 2000 euro bruto verdient, vind ik een bedrag van 500 euro heel redelijk.

quote:IfOnly schreef op 05 november 2008 @ 22:35:

Pff, ben het helemaal eens met Ellen2.



Echt bizar dat mensen die gewoon een fulltime salaris verdienen niet of nauwelijks bijdragen aan hun eigen levensonderhoud. Waar is eigenwaarde dan, zeg.



Als je 1200, 1500 of zelfs 2000 euro per maand binnenkrijgt dan laat je toch je ouders niet meer voor je levensonderhoud opdraaien, ik zit hier echt met verbazing te kijken hoeveel mensen dat normaal vinden. Zodat je maar na een paar jaar meteen een luxe appartementje kan inrichten... ja, op de kosten van je ouders dus uiteindelijk. Ik zou me echt doodschamen voor zoiets.



Ik snap daar ook he-le-maal niks van.

Ik zou niet eens vrijstaand wíllen wonen!! Doe mij maar een kleinere woning wat e niet zoveel poetswerk kost! Met leuke buren in een gezellige buurt!



Eenieder heeft andere behoeften en daar zou je best respect voor kunnen hebben. Maar blijkbaar is dat ver te zoeken. Goede opvoeding heb jij gehad!! Klap maar in je handjes daarvoor.



Ik hoop dat als ik straks op mijn 40e (???!???) kinderen krijg in een 'klein kutappartementje' dat ik ze in ieder geval betere levenslessen en -opvattingen kan bijbrengen dan de jouwe.

Dat moest er even uit.





(hoe voelt dat? Denk dus eerst na voordat je dingen zegt en heb respect voor anderen)

Zo,en nu ik



Mijn moeder had het niet breed, met 8 kinderen(kom maar elninjoo kom maar)



Haar regel was kostgeld betalen wanneer je een tijdje(half jaar ofzo) werkt, en niet meer naar school gaat.



Verder heeft mijn broer uiteindelijk omdat hij op een gegeven moment wel werkte en zoveel verdiende dat mijn moeder geen huursubsidie meer kreeg(met dr WAO'tje) meer moeten betalen omdat hij de laatste was die nog thuis woonde. ik gok dat het een euro of 350 was. Gek genoeg ging hij toen behoorlijk snel het huis uit nu het echt wat ging kosten...



Ik snap eerlijk gezegd dat hele je kind een goede start geven gedoe totaal niet...

Mijn moeder is een schat van een vrouw, en heeft mij met heel veel andere dingen een goede start meegegeven. Ze had geen cent te makken, ik heb kleren gedragen die zo op straat tussen het vuil gevonden heeft, en ik ben er echt niet minder van geworden hoor.

ALs het mij later gegund is om een groot salaris te hebben en kinderen zou ik hen ook gewoon kostgeld vragen. Je leert maar dat het leven niet gratis is. Ik, en ik weet dat velen het niet met me eens zijn, vind het enorm verwend om te verwachten dat je ouders hun eigen lol niet kunnen hebben om jou een goede start te geven. Wat dacht je van al die jaren schoolgeld dan? AL dat eten, al die kleren? Wat als je plots overlijdt, of een grote financieele tegenslag hebt als ouder? Dan kunnen je kinderenniet verder omdat ze nog wachten op die goede start?



Toen ik zakte op het VWO omdat ik bier en wiet had ontdekt zei mijn moeder: dit was het, had je het niet gehaald omdat je het niet snapte, had ik willen kijken hoe ik het kon betalen. Dit lijkt me niet echt een goede reden, betaal je laatste jaar zelf maar.

Stond ik dan, ik dacht dat ik zo stoer was, kon mooi wel gaan werken om mijn school en boeken te gaan betalen. Heb ik van geleerd hoor. Meer dan als mijn moeder een woordje met me had gewissseld en daarna alsnog mijn schoolgeld betaald had. Nu moest ik voelen , voelen dat ik het verkeerd had aangepakt.



Ik trek het hele als je een kind neemt moet je alles betalen want dat had je van tevoren kunnne weten gedoe ook erg slecht. Met liefde kom je al een heel end hoor, daar heb je geen geld voor nodig.



Wij waren,in deze samenleving want er zijn mensen op de wereld die het vele malen slechter hebben, straatarm. Maar mijn moeder heeft me wel altijd ontzettend veel liefde gegeven, en dat was alles was een klein YL'tje nodig had.

En op het moment dat zij geen geld meer had, kon ik dus iets bijdragen, en het was niet eens zoveel. 100 gulden geloof ik. Ben daarnaast nog vele malen dronken gewordne, dus ik kon het kennelijk makkelijk missen.

Ik kom net bij mijn opa vandaan. Hij vertelde dat hij vroeger op z'n dertiende moest werken voor 4,50 gulden per week. Dit moest hij allemaal inleveren en hij mocht blij zijn als hij 10 cent kreeg om naar de bioscoop te gaan.



dat zijn hele andere bedragen

Ik heb net dit topic doorgelezen en ben het eens met Parnell en Moordwijf. Ik heb alleen het eerste half jaar thuisgewoond tijdens mijn studie en hoefde mams toen niks te betalen, maar alle studiekosten e.d. waren voor mezelf. En dus op mijn 19e het huis uit gegaan en daarna ook altijd alles zelf gerooid. Vind het écht luxe als ouders bijdragen aan de studie, ik denk dat veel studenten dit niet inzien en niet waarderen voor wat het is.quote:mips schreef op 05 november 2008 @ 12:27:

Merkte tijdens mijn studie dat er wel degelijk een kloof ontstond tussen de "thuiswoners" en de kamerbewoners. Alleen praktisch gezien al: werkgroepen doe je liever met iemand die niet om 17u de trein/bus moet halen. Stappen: leuk hoor die mensen die thuis wonen maar ik had er op een gegeven moment wel genoeg van dat ze met ieder feestje wilde blijven logeren. Zoek dan een eigen kamer...





Je vergeet een categorie!



Ik ben dus op mijn 19e, tijdens het eerste jaar van mijn studie gaan samenwonen. In een plaats die op een tien minuten treinreis van mijn studie-stad lag. Overigens nooit problemen gehad met werkgroepen, ik pakte vaker later dan eerder de trein hoor. En met feestjes bleven we (Lief zat niet bij mij op de uni, maar liep graag mee de feestjes af, haha) of slapen op ons matje, of je pakt gewoon de eerste trein 's ochtends terug .



Kreeg ik toen ook véél commentaar op, was not done, studeren en samenwonen. Maar ja, Lief en ik wilden allebei op onszelf en wisten al waar het op uit zou lopen als we allebei apart zouden gaan... dan zou 1 kamer/flatje amper gebruikt worden. Dus lekker onconventioneel samenwonen. Best grappig trouwens om dan de gezichten van sommige medestudenten te zien. Heerlijk die hokjes cultuur, o wee als je er niet in past .

quote:ellen2_ schreef op 08 november 2008 @ 00:13:



Maar het principiele punt is: samenwonen is goedkoper dan alleen wonen. Er is dus een financieel voordeel. Aan wie moet dat voordeel ten goede komen?



Inderdaad.



En als ik dan naar mezelf kijk: 18 jaar lang thuis gewoond. Mijn ouders zorgden voor mijn eerste levensbehoeften, daarnaast kreeg ik zakgeld en kleedgeld.



Vervolgens op kamers om te studeren. Mijn ouders hebben mijn leven lang gespaard, daarvan kan ik nu mijn collegegeld betalen. Daarnaast nog een maandelijkse bijdrage voor mijn levensonderhoud.



Stel dat ik straks met een goede baan weer tijdelijk bij mijn ouders terecht kom, dan zou ik blij zijn om eindelijk hen eens te kunnen laten profiteren. Ik schrik er echt van dat er op dit topic mensen zeggen dat ze het 'niet eerlijk' zouden vinden als hun ouders er financieel op vooruit zouden gaan als zij in kwamen wonen. En die goede baan dan, had je die ook gehad als je ouders niet jarenlang je school- en collegegeld hadden betaald?

Helemaal mee eens IfOnly.



Hetzelfde principe: mijn moeder heeft er zolang ik thuiswoonde altijd voor gezorgd dat ik niets te kort kwam ondanks dat ze van het minimum moest (en nog steeds moet) rondkomen.

En nu geef ik daar wat van terug. Ik verdien goed, dus koop ik af en toe leuke dingen die ze zelf niet zou kopen. Of ik betaal bv. de nieuwe schutting die ze nodig heeft, neem haar lekker mee uit eten, dat soort dingen.



Ik snap dus inderdaad de opmerking 'waarom zouden zij er beter van moeten worden' ook niet. Ik snap niet hoe je dat je strot uit kunt krijgen...

Quote Ellen_2:

"Heb je wel eens gehoord van reuma of hartkwalen? Ik denk het niet, maar ik zal het je even uitleggen. Als mensen ouder worden, kunnen ze niet altijd meer het onderhoud of schoonmaken van een groot huis opbrengen. Of ze kunnen de trap niet meer opkomen. Of ze hebben liever voorzieningen dichtbij, zoals winkels en het postkantoor en de schouwburg, omdat ze niet meer naar de stad kunnen fietsen. Dat is niet compleet gestoord, dat is ouderdom."--einde quote--



Ja maar dat hoeft niet per definitie te betekenen dat ze in een klein 'kutappartement' gaan wonen. Een grote bungalow (alles gelijkvloers) kan ook.



Mijn ouders (en ik dus ook) zijn van een klein dorp (ver van alle voorzieningen) verhuisd naar een stad(je). We woonden eerst een in een rijtjeshuis en nu in een bungalow. (Juist om beide redenen die jij hierboven aangeeft.) Ik hoop niet dat zij als ik over een paar maanden uit huis ben, weer gaan verhuizen vanwege hun gezondheid.

Ergo: het is dus niet per definitie zo en bovendien zijn mijn ouders een stuk (lees ca. 10 jaar) ouder dan de ouders van mijn leefstijdsgenoten. Dus ik denk dat die vlieger doorgaans niet helemaal opgaat (verhuizen vanwege slechte gezondheid als de ouders weer alleen zijn).

Ik zie het iig niet om me heen gebeuren (bij anderen) en ben al een oudere nestvluchter .

Om maar weer even terug on-topic te gaan: het lijkt me een goede oplossing om een derde te betalen van alle kosten die er zijn voor zaken waar je zelf ook gebruik van maakt (huur, gwl, boodschappen). Je verdiend genoeg om dat te kunnen doen en daarnaast te sparen/ leuke dingen te doen.



Verder: ikzelf ben op mn 18e het huis uit gegaan en heb nooit kostgeld hoeven te betalen. Mijn ouders betalen nu mijn collegegeld en de rest (huur, boeken, verzekeringen, boodschappen, kleding etc.) betaal ikzelf (waarvoor ik naast mijn voltijd studie nog 2 dagen per week werk). Zelf vond ik het erg prettig om op die leeftijd op mezelf te gaan wonen en heb ik er veel van geleerd. Maar als zowel ouders als kind er geen problemen mee hebben dat een kind langer thuis blijft wonen zie ik niet in waarom ik daar dan wel problemen mee zou moeten hebben.

quote:Donkeyshot schreef op 03 november 2008 @ 18:22:

Ik vind dat er nog een ander aspect meespeelt. Als je als ouders je meerderjarige kinderen met een eigen inkomen toestaat om voor een habbekrats aan kostgeld thuis te blijven wonen, werp je in feite een blokkade op die het kind verhindert om op eigen benen te gaan staan.

Zodra een kind het huis uit zou gaan wordt hij/zij opeens geconfronteerd met de echte kosten van het bestaan en dat is dan flink schrikken. De verleiding om nog maar een paar jaar lekker goedkoop bij paps en mams te blijven plakken is dus levensgroot.

Op zo'n manier belemmer je met de beste bedoelingen de ontwikkeling en het volwassen worden van je eigen kind.

Het zou voor een kind in die situatie geen groot financieel verschil moeten maken of het thuis blijft wonen of op eigen benen gaat staan. Gewoon reëel kostgeld vragen dus, anders subsidieer je de afhankelijkheid van je eigen kind.

Dat ouders die dat geld niet echt nodig hebben het weer op een spaarrekening zetten die het kind meekrijgt bij het verlaten van het ouderlijk huis vind ik dan wel weer sympathiek overigens. Maar ouders die het zelf niet al te breed hebben hoeven dat ook helemaal niet te doen.



Ben het helemaal met je eens!



@TO: Ik denk dat gezien jouw inkomsten je best een bijdragen van 300 tot 350 euro kunt doen aan je ouders. Als je op jezelf zou wonen zou je zelfs meer kwijt zijn. Dan zou je eerder 1000 euro voor alle vaste lasten kwijt zijn en zo'n 300-350 euro overhouden voor de "leuke" dingen.

En voor een ieder die het raar vind kostgeld te betalen van 2000 euro bruto, bedenk eens dat er hele gezinnen zijn die van 1300 euro netto elke maand rond moeten komen (gezinnen van 4 personen bv) Al is dit totaal offtopic, wilde dit besef wel even meegeven aan die personen die er wat gemakkelijk over denken.

Mijn zoon is 21 en woont nog thuis, maakt mij niets uit moet ik zeggen, hij werkt, heeft een vriendin die nog studeert.



Hij betaalt geen kostgeld, ik heb zoiets van als ik het niet nodig heb waarom zou ik hem dan geld vragen.



Maar ik moet eerlijk zeggen door sommige verhalen hier ga ik wel twijfelen of ik er niet beter aan doe toch kostgeld te vragen.



Ik denk na