Thuis
alle pijlers
Mijn kat is een moordenaar
vrijdag 12 februari 2010 om 17:50
Vanmiddag heeft mijn kat voor de derde keer deze week een vogeltje lopen verorberen in onze tuin. Bah, bah, bah!
Hij eet ze ook echt op. Op zich vind ik wel heel knap dat hij die veertjes eraf krijgt en schijnbaar een stoere kater is die gewoon goed kan jagen en zelfs voor zijn eigen eten kan zorgen. Maar het is zo goor. Het enige dat overblijft zijn een paar rondwaaiende veertjes, getver.
Nu heb ik me altijd laten vertellen dat katten alleen maar zieke en zwakke vogeltjes kunnen vangen. Ik geloof dat deels ook wel.
Maar toch. Ik twijfel. Het is nu winter, die vogeltjes hebben het hartstikke moeilijk met die vrieskou. Mijn kat profiteert daarvan. Ik vraag me af of hij nu inderdaad wel gewoon een 'force of nature' is of gewoon een brute killing machine.
Wat moet ik met mijn moordenaar aan?
Een belletje heb ik al geprobeerd maar hij presteert het iedere keer weer om zijn bandje af te krijgen.
Moet ik me schuldig voelen? Of is dit gewoon natuur en is hij gewoon zijn 'taak' aan het doen?
Hij eet ze ook echt op. Op zich vind ik wel heel knap dat hij die veertjes eraf krijgt en schijnbaar een stoere kater is die gewoon goed kan jagen en zelfs voor zijn eigen eten kan zorgen. Maar het is zo goor. Het enige dat overblijft zijn een paar rondwaaiende veertjes, getver.
Nu heb ik me altijd laten vertellen dat katten alleen maar zieke en zwakke vogeltjes kunnen vangen. Ik geloof dat deels ook wel.
Maar toch. Ik twijfel. Het is nu winter, die vogeltjes hebben het hartstikke moeilijk met die vrieskou. Mijn kat profiteert daarvan. Ik vraag me af of hij nu inderdaad wel gewoon een 'force of nature' is of gewoon een brute killing machine.
Wat moet ik met mijn moordenaar aan?
Een belletje heb ik al geprobeerd maar hij presteert het iedere keer weer om zijn bandje af te krijgen.
Moet ik me schuldig voelen? Of is dit gewoon natuur en is hij gewoon zijn 'taak' aan het doen?
vrijdag 12 februari 2010 om 17:51
vrijdag 12 februari 2010 om 17:54
vrijdag 12 februari 2010 om 18:03
Maar wat als je kat nou een zeldzame ijsvogel te pakken krijgt?
Of het in Nederland verdwaalde vogeltje waar alle vogelaars een moord voor doen om het zien?
Een merel ofzo zal me een worst wezen, maar over ijsvogel of dat verdwaalde vogeltje zou ik me toch wel schuldig voelen.
Of het in Nederland verdwaalde vogeltje waar alle vogelaars een moord voor doen om het zien?
Een merel ofzo zal me een worst wezen, maar over ijsvogel of dat verdwaalde vogeltje zou ik me toch wel schuldig voelen.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
vrijdag 12 februari 2010 om 18:12
vrijdag 12 februari 2010 om 18:13
quote:tonkje schreef op 12 februari 2010 @ 18:03:
Maar wat als je kat nou een zeldzame ijsvogel te pakken krijgt?
Of het in Nederland verdwaalde vogeltje waar alle vogelaars een moord voor doen om het zien?
Een merel ofzo zal me een worst wezen, maar over ijsvogel of dat verdwaalde vogeltje zou ik me toch wel schuldig voelen.
Je bedoelt de oehoe?
Maar wat als je kat nou een zeldzame ijsvogel te pakken krijgt?
Of het in Nederland verdwaalde vogeltje waar alle vogelaars een moord voor doen om het zien?
Een merel ofzo zal me een worst wezen, maar over ijsvogel of dat verdwaalde vogeltje zou ik me toch wel schuldig voelen.
Je bedoelt de oehoe?
vrijdag 12 februari 2010 om 18:16
vrijdag 12 februari 2010 om 18:19
Tsja, het hoort erbij.
Als onze poes met een volle bek trots miauwend door het kattenluikje in de achterdeur binnen komt, zet ik de voordeur open. Aanvankelijk werkte ik haar met prooi en al de voordeur uit, waar geen kattenluikje zit, maar nu weet ze dat en loopt ze zelf braaf naar de voortuin om te eten. Als het een niet-gewonde, springlevende vogel, muis, mol, kikker of vleermuis betrof, deed ik vroeger nog wel eens een poging de prooi wel de voordeur uit te werken en de kat niet. Van de zomer ging dat bijna mis. De kat sprong ook naar buiten, en ik dus weer achter de kat aan. Midden in de nacht. In mijn onderbroek. Gelukkig zag ik net op tijd dat de deur dichtviel. Sindsdien laat ik de natuur maar haar gang gaan.
Als onze poes met een volle bek trots miauwend door het kattenluikje in de achterdeur binnen komt, zet ik de voordeur open. Aanvankelijk werkte ik haar met prooi en al de voordeur uit, waar geen kattenluikje zit, maar nu weet ze dat en loopt ze zelf braaf naar de voortuin om te eten. Als het een niet-gewonde, springlevende vogel, muis, mol, kikker of vleermuis betrof, deed ik vroeger nog wel eens een poging de prooi wel de voordeur uit te werken en de kat niet. Van de zomer ging dat bijna mis. De kat sprong ook naar buiten, en ik dus weer achter de kat aan. Midden in de nacht. In mijn onderbroek. Gelukkig zag ik net op tijd dat de deur dichtviel. Sindsdien laat ik de natuur maar haar gang gaan.
vrijdag 12 februari 2010 om 18:21
mijn kat kwam ook geregeld aan met muizen en die at hij ook met huid en haar op!
hij liep ook veel buiten dus hij zal ongetwijfeld ook wel een paar vogels verorberd hebben.
en er zit geen verschil tussen een merel en een ijsvogel, een merel ken er geen reet aan doen dat hij geen mooie blauwe veren heeft.
daarintegen is de ijsvogel vele male sneller als een merel of zelfs een mus.
ze hebben allemaal pijn als ze gegrepen worden...zal me dan een worst wezen of hij bijna de laatste van zijn soort is of niet...het blijft zielig
maar het is gewoon de natur die van mij eet ze ook echt op.
als ik zou zien dat hij dr mee zat te spelen terwijl het beest nog leeft had ik hem een schop gegeven!
hij liep ook veel buiten dus hij zal ongetwijfeld ook wel een paar vogels verorberd hebben.
en er zit geen verschil tussen een merel en een ijsvogel, een merel ken er geen reet aan doen dat hij geen mooie blauwe veren heeft.
daarintegen is de ijsvogel vele male sneller als een merel of zelfs een mus.
ze hebben allemaal pijn als ze gegrepen worden...zal me dan een worst wezen of hij bijna de laatste van zijn soort is of niet...het blijft zielig
maar het is gewoon de natur die van mij eet ze ook echt op.
als ik zou zien dat hij dr mee zat te spelen terwijl het beest nog leeft had ik hem een schop gegeven!
vrijdag 12 februari 2010 om 18:22
Onze dikke rode kater kwam ook regelmatig met een muis thuis, vond ik ook zo zielig! Hij is niet meer, dus het probleem dat je 's ochtends niets vermoedend in een half uit elkaar gereten muis stapt, is hier niet meer aan de orde.
Z'n broer, een slome zwarte binnenzitter, heeft dit probleem helemaal niet. Het is best een vief beest voor z'n leeftijd, maar bij het uitdelen van het jachtinstinct heeft hij echt achteraan gezeten. Of er nou een muis of spin door de kamer loopt of er een vlieg voorbij vliegt, hij vindt het gewoon niet interessant. Daar gaat de theorie dat je een kat hebt om dat soort problemen op te lossen
Z'n broer, een slome zwarte binnenzitter, heeft dit probleem helemaal niet. Het is best een vief beest voor z'n leeftijd, maar bij het uitdelen van het jachtinstinct heeft hij echt achteraan gezeten. Of er nou een muis of spin door de kamer loopt of er een vlieg voorbij vliegt, hij vindt het gewoon niet interessant. Daar gaat de theorie dat je een kat hebt om dat soort problemen op te lossen
vrijdag 12 februari 2010 om 18:45
quote:dangeensuus schreef op 12 februari 2010 @ 18:00:
Mijn kleinste katje, een huistuinkeukenkatje ving ooit een ekster uit de lucht...brrrrrDie grote lel van mij plukte ooit een vleermuis uit de lucht en legde die vervolgens in de huiskamer neer. Nee, dát is feest...een rondvliegende vleermuis in je kamer
Mijn kleinste katje, een huistuinkeukenkatje ving ooit een ekster uit de lucht...brrrrrDie grote lel van mij plukte ooit een vleermuis uit de lucht en legde die vervolgens in de huiskamer neer. Nee, dát is feest...een rondvliegende vleermuis in je kamer
Ik ben mijn eigen bananenschil
vrijdag 12 februari 2010 om 18:48
Mijn vorige poes ving soms wel drie muizen op een dag.
Allemaal werden ze levend en wel onmiddelijk mee naar binnen genomen waar Poes ze ze het liefst nog een paar uur liet krijsen ( want dat kunnen ze!). Was vooral 's nachts altijd heel aangenaam. ( Vooral ook omdat ze dood het liefst ook op mijn kussen moesten belanden)
Allemaal werden ze levend en wel onmiddelijk mee naar binnen genomen waar Poes ze ze het liefst nog een paar uur liet krijsen ( want dat kunnen ze!). Was vooral 's nachts altijd heel aangenaam. ( Vooral ook omdat ze dood het liefst ook op mijn kussen moesten belanden)
vrijdag 12 februari 2010 om 18:51
